INTERVIEW
“NIETS ZO INSPIREREND ALS EEN GOED ONDERNEMERSVERHAAL” Sinds goed 1 jaar leidt germaniste Isabel Albers de zakenkrant De Tijd. Haar rapport oogt fraai: een meerverkoop van 5% én een prestigieuze onderscheiding als 'The European Newspaper of the Year'. Dagelijks consulteren duizenden Vlaamse ondernemers het medium waarvan de uit Tielt afkomstige Albers de redactionele lijn bepaalt. Met de regelmaat van een klok debiteert ze ook haar eigen standpunten over ondernemers en over de raakvlakken tussen economie en politiek. Weemoedig of hopeloos wordt ze bepaald niet van wat ze als kritische waarnemer ziet en meemaakt: “Ik ben het type dat liever focust op het positieve. Ja, hier is nog toekomst.”
Waar situeren zich uw West-Vlaamse roots? Isabel Albers: “Ik ben geboren en getogen in Tielt. Toen ik 18 was had ik het gevoel dat ik niet snel genoeg weg kon zijn uit het té provincialistische stadje, maar toen ik 40 werd, dacht ik plots: Tielt, het was daar zo slecht nog niet. Nu woon ik met mijn gezin net over de provinciegrens in het Oost-Vlaamse Vosselare. Mijn man is ook afkomstig van Tielt en is CEO van een West-Vlaams bouwbedrijf.” Waaraan denkt u in de eerste plaats als het over WestVlaams ondernemerschap gaat? Is dat nog altijd het Texas van Vlaanderen? Isabel Albers: “Het is vooral geen eenzijdig beeld. Texas is me te eng, zo’n cliché. Het West-Vlaamse ondernemerschap is veel diverser en rijker dan wat men in de rest van Vlaanderen vaak denkt. Onderschat bijvoorbeeld de waarde van onze havens niet. Textiel is nog altijd belangrijk, maar daarnaast zijn er heel wat nieuwe ICTen designbedrijven opgestaan, vooral in het Kortrijkse, net zoals kleinere dienstenbedrijven. Onze agro-industrie is zonder meer wereldtop en laat ons ten slotte ook niet het rijke culinaire West-Vlaanderen vergeten, want ook dat is ondernemerschap. Hertog Jan, In de Wulf, ... top is dat. Ik vind overigens dat de provincie nog altijd te bescheiden is over die rijke culinaire traditie. Daar valt volgens mij nog veel meer uit te halen.” Verkoopt West-Vlaanderen zichzelf dan veel te weinig? Isabel Albers: “Spijts alle troeven waarover onze provincie beschikt, vind ik van wel. Een handicap voor West-Vlaanderen is daarnaast ook het gebrek aan een grote universitaire pool. Rond Gent of Leuven zie je welke kracht uitgaat van kruisbestuiving tussen het ondernemerschap en de onderwijswereld. Kijk maar eens naar de veelbelovende spin-offs die ontstaan dankzij de samenwerking met de universiteit. Het Leuvense LMS, dat onlangs verkocht werd en een internationaal succes is, is misschien het
bekendste voorbeeld. Maar er zijn nog vele kleine LMS’jes met potentieel.” Was het een jeugddroom om journalist en later om hoofdredacteur van één van Vlaanderens meest vooraanstaande kranten te worden? Isabel Albers: “Later hoofdredacteur worden? Zoiets plan je echt niet, zoiets overkomt je gewoon (lacht). Wat ik wel weet, is dat ik in mijn jeugd al heel graag schreef. Dat zat er diep in. Toen ik aan de universiteit studeerde, ben ik begonnen met freelancewerk. Zo werkte ik onder meer voor Het Volk en voor Knack Campusmagazine. Voor mijn eerste job kwam ik bij Roularta terecht waar ik teksten mocht schrijven voor een KBC-magazine voor ondernemers. Niet echt journalistiek werk, maar ik leerde er wel wat schrijven was. Ik wilde graag in de echte journalistiek en dat lukte bij De Standaard waar ik werkte van 1997 tot 2011. Zes jaar schreef ik over economie en bedrijven en acht jaar over politiek en overheidsfinanciën. In 2011 is De Tijd me dan komen polsen.” Bent u een geboren leider? Isabel Albers: “Een geboren leider? Dat zou ik niet meteen zeggen. In mijn jeugdjaren was ik allesbehalve een haantje de voorste, maar ik heb wel nooit schrik gehad om verantwoordelijkheid te nemen. Ik ben absoluut niet het type van de machtswellustige baas. Het is veeleer mijn taak om mensen te inspireren en te motiveren. Dat is de essentie op deze stoel. Als ik deze uitdaging vorig jaar aangenomen heb, is het omdat ik de opportuniteit zag om met deze krant fantastische journalistiek te bedrijven en om een stem te vormen die incontournable is in het maatschappelijk debat.”
“Het drama van dit land is en blijft het gebrek aan eenheid in het economische beleid. Maar als je te doen hebt met drie regio's die elk hun eigen bevoegdheden claimen, dan is dat om problemen vragen natuurlijk”
“Ik stel vast dat de vakbonden kiezen voor een wel bijzonder lange weg richting welvaart.”
Hoe doe je zoiets? Isabel Albers: “Door ramen en deuren open te gooien, meer inspirerende ondernemersverhalen te brengen en
Ondernemers 20 7 december 2012
17