DUHET TË VIJË EDHE NJË PRANVERË Me sytë të zi, rrush të zi, të zi të thellë, sa s’thuhet, të thellë me fytyrë të lulepjeshkave, të lulebajamave me trup balerine padashur, krejt padashur po zë vend në mua ti që as emrin s’ta di. Po, a hapen zemrat si molla që ndahet përgjysmë po, a zbërthehen mendjet si arra e posathyer? Duhet të vijë edhe një pranverë që ta derdh vellon nga lulekumbullat.
222