ALGEMEEN

OP BEZOEK BIJ Op bezoek bij

TEKST BOB VAN DAAL LAY-OUT IRENE BACKERS FOTOGRAFIE SACHA OLSTHOORN

aar de afgelopen edities van “Op bezoek bij” dichtbij het Delftse thuis bleven, besloot de Vensterredactie haar heil ditmaal verder van huis te zoeken. En niet zomaar wat verder, er werd namelijk een reis richting het Hoge Noorden ondernomen om een bezoek te brengen aan de G.S.R. Aegir en haar rood-witte accommodatie met de rode ster.

Bij aankomst vallen de metalen loods en vooral het logo van Aegir, een grote rode ster, direct op. We worden welkom geheten door praeses Jogchem. Hij vertelt ons dat Aegir zo’n 750 leden telt, waarvan 60% vrouw is. Ook is het, net zoals bij veel andere verenigingen die van oorsprong onderdeel waren van een corps, de gewoonte om elkaar met de achternaam aan te spreken. Terwijl we naar binnen worden geleid lopen we langs het hok van bootsman Jaap, “We drinken elke ochtend een kopje koffie met Jaap.” Waar Proteus de Matcie heeft, doet Aegir het met een bootsman in dienst van de universiteit. “Jaap kan heel veel repareren”, vertelt Jogchem ons, “alleen bij zeer ernstige schades zoals afgebroken puntjes is het nodig om de boten naar de fabrikant te sturen.” Terwijl hij ons vertelt dat Aegir al zo’n 143 jaar bestaat laat Jogchem ons trots de botenwagen van Aegir zien. Deze botenwagen kent een lange historie en traditie. Het eerste transport vond al plaats in 1932 en sinds 1952 heeft Aegir een eigen wagen. De huidige wagen, een witte truck van het merk MAN, is in 2018 in gebruik genomen. “Het is de grootste botenwagen van Europa” weet Jogchem ons te vertellen. Even later komen we nog wat affiches en memorabilia tegen. Zo is de botenwagen in een verder verleden voor enkele internationale toernooien de wereld over gereisd. Aan een muur in de loods hangt trots de kap van de bowa die in 1994 meeging naar het WK in Indianapolis, getekend door de Nederlandse selectie voor dat WK. “De bowa ging dan in een container en de bestuurders werden overgevlogen.” Een audiovisuele ervaring wacht eenieder die Aegirs bowa het Googelen waard vindt en is zeker aan te raden.

We krijgen het bestuurshok maar kort te zien want het is een drukke dag met onder andere een ouderejaars-spar. Wel is er tijd om te vertellen over de twee vissen Dwayne en Arnold die we kunnen zien flaneren in hun kleine aquarium. “Vorig jaar kreeg de Commissaris 3 ze van een lid en was er een weddenschap over hoe lang ze het zouden overleven, niemand had gedacht dat dat zo lang zou zijn dat ze werden overgenomen door het nieuwe bestuur. Een extra verantwoordelijkheid voor Commisaris 3.” Het bestuur van Aegir is grotendeels op dezelfde manier opgebouwd als bij Proteus. Met als enig verschil dat er bij Aegir

n Vissen Dwayne en Arnold. n De tijdlijn met enkele hoogtepunten uit de historie van Aegir.

twee penningmeesters, ofwel fiscussen, zijn en geen vice-voorzitter. Ook hebben de bestuursleden andere titels en is er bijvoorbeeld in plaats van een Commissaris Toerroeien de Commissaris 3. Op een van de muren in het bestuurshok staat een muurschildering met het rood-witte patroon dat ook op de dassen van de wedstrijdroeiers te vinden is.

Vervolgens worden we door Jogchem naar het gloednieuwe krachthonk geleid. Een handjevol squatrekken, stapels gewichtplaten en ander nieuw materiaal staart ons intimiderend aan. De vloer is gemaakt van rubberen betonplex tegels die bestand zijn tegen vallende gewichten. “Dit was een paar jaar lang een loze ruimte, we gebruikten hem bijvoorbeeld voor feesten maar ook af en toe om te ergoën.” Tegenover het krachthonk ligt het Saphok, waar normaliter de borrels en feesten plaatsvinden. Nu staat het echter vol met rommel uit de loods. Aan het plafond hangt een acht waarin een voltallige Aegir-bemanning, inclusief stuur, deelnam aan de Olympische Spelen van 1972 in München. “Die acht houdt trouwens nog steeds het verenigingsrecord voor de zware 8.” Maar het meest opvallende aan het Saphok zijn wel de vele theezakjes op het plafond en de bijgaande bruine vlekken. Dit heeft alles te maken met een oude en unieke traditie bij Aegir. Leden dronken tijdens borrels een kopje thee en gooiden vervolgens het theezakje tegen het plafond. Als het theezakje aan het plafond bleef plakken was het zo dat de eerste die je aankeek met je mee naar huis mocht. Verder sieren vele bestuursschildjes en dispuutsvlaggen het Saphok. De dispuutsvlaggen van de mannendisputen ontbreken echter, “Deze hebben ze van elkaar gebrast”. We kruisen kort door het bespreekhok en komen aan in de Vide, eveneens recent opgeknapt. “De Vide is alleen toegankelijk voor derdejaars en oudere leden”, vertelt Jogchem ons. Aan de muur hangt een tijdlijn met hoogtepunten uit de 143-jarige historie van Aegir. Bijvoorbeeld enkele herinneringen aan de zes Varsity-overwinningen van Aegir, de eerste daarvan was al in 1918 en de laatste in 1982. Vooral in de jaren na de Olympische Spelen in München had Aegir een sterke zware mannensectie en werd er een aantal keer gewonnen op het Amsterdam-Rijnkanaal te Houten. Er hangt ook een foto van de eerste bowa en een herinnering aan een historische verhuizing van Aegir waarbij men dichtbij de burgervereniging De Hunze kwam te liggen. Andere punten op de tijdlijnen wijzen erop dat Aegir vroeger een ondervereniging van het Groningse Studentencorps Vindicat atque Polit was. Jogchem vertelt hierover: “We hebben nog maar weinig dubbelleden, maar delen af en toe wel onze faciliteiten.” Zo vinden enkele diners van Aegir en de intraining plaats op Vindicat en is een deel van de Vindicat-introductie op Aegir. “We hebben nog goed contact met de senaat maar betalen geen bijdrage meer aan Vindicat.” Ietsjes later in de historie prijkt het jaar 1973, toen voor het eerst ook vrouwen lid konden worden van Aegir. “Over twee jaar hebben we daar het 50-jarig lustrum van, dat moet natuurlijk gevierd worden.” Er hangt ook een foto van Chris, de vorige bootsman, wiens vader daarvoor ook bootsman was bij Aegir. Een van de laatste punten uit de tijdlijn gaat over de meest recente verhuizing in 1988 toen men naar de huidige locatie verplaatste, aan de kruising van drie vaarwegen rondom Groningen.

n Het tweede gangpad in de loods.

n Varsityposters in het ergometerhok, het Kohsiek genaamd.

n De coachcatamaran om extra kilometers mee te kunnen coachen. We lopen door en gaan de loods in, de vier gangpaden bieden ruimte zat voor de vloot. Deze is grotendeels vernoemd naar oud-leden maar is van een kleiner formaat dan wat we op Proteus gewend zijn. Aangrenzend aan de loods vinden we het ergometerhok, het Kohsiek genaamd. “Kohsiek was een oud-lid betrokken bij de bouw van de loods in 1999 en 2000.” De inrichting van de ergoruimte is vergelijkbaar met wat we op Proteus gewend zijn, de ergometers staan in rijtjes en aan de muren hangen lijstjes van illustere overwinningen, toptijden en onnoemelijk veel Varsityposters.

Op Aegir is het roeien vooral op de wedstrijdsectie gericht, vertelt Jogchem. “We hebben af en toe een compospar maar de wedstrijdsectie is het meest aanwezig.” Het coachen langs het Winschoterdiep, het water waarop vooral geroeid wordt, vindt voornamelijk op de fiets plaats. Het eerste deel van het water kan er echter niet worden meegefietst. Sinds kort is er ook een coachcatamaran voornamelijk voor de wedstrijdselectie, “Zo kunnen we een extra kilometer coachen.”

Als we weer buiten staan op het voorterrein, wappert de vlag van Aegir trots, “We hijsen hem elke ochtend en als we het vergeten moeten we een diner geven.” Jogchem vertelt over het verenigingsleven. Roeiers mogen hun mouwtjes afknippen bij drie blikken en bij zeven blikken mochten ze een zonnebril dragen. “Die zonnebril mag tegenwoordig altijd in verband de lage zon en de hinder die de roeiers daarvan kunnen ondervinden” Jogchem vertelt ook kort over de introductieperiode bij Aegir. Die heet de BLIK, duurt 6 weken en bestaat net zoals op Proteus uit roeien en borrelen. Hierna begint de ploegvormingsperiode van zo’n twaalf weken die gelijktijdig verloopt aan de selecties. Deze duurt tot in december, wanneer de wedstro’s intraining gaan en de compo’s worden geïnstalleerd. Net zoals op Proteus zijn er bij Aegir in de coronatijd online activiteiten georganiseerd, bijvoorbeeld in de vorm van een online 100-minutenspel en online-pictionary.

Terwijl we ons vaarwel zeggen, vertelt Jogchem nog over het jaarlijkse Aegir-bal en de vele tradities die daarbij komen kijken. Als een heer om een dame vraagt, geeft hij haar een handgeschreven brief in zilveren inkt op blauw papier. “Andersom geldt hetzelfde alleen met gouden inkt op roze papier.” Na het ontvangen van de brief is het gebruikelijk dat men samen een kop koffie gaat drinken, als hierbij appeltaart wordt gegeten betekent dit dat de match goedgekeurd is voor het bal. Een mager mariakaakje betekent echter dat het waarschijnlijk beter is om vrienden te blijven. Mocht het tot een date op het bal komen wordt er na afloop thee gedronken waarbij de soort thee leidend is voor wat er daarna gebeurt. Wat de Vensterredactie betreft was dit bezoekje aan het Hoge Noorden in ieder geval een kopje bosvruchtenthee waard. n

Venster Fotowedstrijd

Bedankt voor jullie inzendingen!

e afgelopen maanden konden jullie, de lezers van het Venster, een inzending doen voor de Venster Fotowedstrijd. We willen iedereen die deelnam complimenteren met de de mooie inzendingen die, sommige meer dan andere, tot de verbeelding spraken en een enorme hoeveelheid creativiteit lieten zien.

De winnende foto’s zijn te bewonderen in en op dit Venster! Daarnaast zijn twee inzendingen op posterformaat gedrukt zodat ze thuis aan de muur kunnen! n Posterfoto ingezonden door Rik Geerdink: “Op een vroege ochtend na een fotoshoot met de mobocie zijn de mobo’s en ik nog even lekker gaan spelen op het water. De mobo op de foto is spiegelglad met daarop Berend en Nebo en heel toepasselijk was die ochtend het water ook spiegelglad. De foto is gemaakt voorbij de Doenkadebrug met op de achtergrond de kerk van Overschie. Tijdens het maken van deze foto was Mees vakkundig de mobo dichtbij genoeg aan het varen zodat ik van daaruit dit prachtige plaatje kon maken. Nog heel erg bedankt voor deze leuke fotoshoot en het meevaren bij jullie op de mobo.”

n Voorpaginafoto ingezonden door Danique Buchner “EJD roeit uit na de Head of the River Schie.” n Achterkantfoto ingezonden door Juliette Sarvaas “Afwijkend en Katara bij de Lagaspardag voor Hondjes.” n Posterfoto ingezonden door Daniël Korvemaker: “Afgelopen weekend heb ik de Hollandia gefotografeerd wat geresulteerd heeft in een boel mooie plaatjes. Ik heb er nu 1 van meegestuurd, Mieke in haar skiff. De andere foto’s staan op de site.”

n Ingezonden door Nikita Ham: “Op de foto staat een C4 op afstand gevuld met drie hondjes tijdens een heerlijke training door de binnenstad van Delft, gefotografeerd door onze coach Bart Vos.”

n Ingezonden door Puck van Boekel: “Ergoën in de kou waardoor de roeiers niet kunnen laffen want dat is gelijk te zien aan de adem wolkjes.”

n Ingezonden door Pieter Oppelaar: “EJZ op de Schie, vanuit de mobo.”

Lijkt het jou leuk om mee te werken aan een magazine?

Het Venster zoekt nieuwe leden!

Headjasjes: trofee of prulletje?

Opiniestuk OJZ

TEKST OUDEREJAARS ZWAAR

r kan veel gezegd worden over clubroeiers, maar er is in ieder geval één ding wat ze wel goed doen: het afpersen van tradities. Na toch een paar, zacht gezegd, “interessante” jaren voor de clubachten, is het toch 100% zeker dat er volgend jaar weer twee achten komen, die weer onooglijke truien dragen, die weer een enorme bedoening maken van de BHAKSMZVH letters wegspelen. Ook de wedstro’s kennen een aantal tradities: de Zwaar (‘VO) BBQ aan het einde van het jaar, de boegdildo bij EJZ tijdens de kersttest, epische boegenpraatjes na overwinningen, Niek op drie, en natuurlijk de headjasjes.

Deze laatste traditie is de laatste jaren wel een puntje van discussie geweest binnen de wedstrijdsectie en momenteel is er niet een duidelijke lijn en doet iedereen wat hij of zij wil.

Van oudsher werden er jasjes gemaakt na de Head of the river Amstel. Dit is een headwedstrijd van acht kilometer, zoals de naam al zegt, op de Amstel. De wedstrijd wordt geroeid van Amsterdam naar Ouderkerk, of andersom. De wedstrijd organisatie draait dit nog wel eens om. De donkerblauwe headjasjes zijn te herkennen aan de oranje boorden, en het Proteus-Eretes logo op de borst mag natuurlijk niet ontbreken.

Elke wedstrijdroeier wil natuurlijk rondlopen in zo’n kek jasje en daarom hebben sommige roeiers ook gewoon de keuze gemaakt om het headjasje te dragen zonder de Head te hebben gestart. Dat dit vrij gênant is hoef ik aan u als hoogopgeleid lezer natuurlijk niet te vertellen. Nu ontstaat de discussie of een virtuele Head wel of niet telt voor een headjasje. Om duidelijkheid te scheppen doet OJZ ongevraagd een ongezouten uitspraak en daar moet iedereen het mee doen. Een headjasje dient immers een trofee te zijn die respect afdwingt van een ieder ander en niet een prulletje die je op een regenachtige zondag in elkaar geknutseld hebt omdat je er ook bij wilde horen.

Zorg dat je als eerstejaarsploeg bij de ploegbekendmaking al mooie blauwe jasjes hebt met het Proteus-Eretes logo op de borst. Die lelijke EJ-t-shirts worden toch alleen maar gestolen. Als de Head dan verroeid wordt kan het oranje boord toegevoegd worden aan dit wedstrojasje, wat het dan tevens een headjasje maakt. Mocht de Head gewonnen worden, dan mogen de knopen op het jasje vervangen worden door gouden knopen. Mocht de Head niet doorgaan door omstandigheden kan er op de Schie een alternatieve of virtuele Head geroeid worden. Dit moet natuurlijk wel in de boot, hardlopen of ergometeren telt niet. Het boottype maakt hiervoor ook niet uit. Nu zou je zomaar kunnen denken; oh lekker makkelijk, een mooi baantje ED’en en ik heb zo’n mooi lintje om m’n jasje heen. Zo werkt dat natuurlijk niet, en als je jezelf betrapt op deze onreine gedachten, moet je jezelf even goed in de spiegel aankijken en je afvragen of je je niet beter bij Laga kan inschrijven. Een winnaarsmentaliteit behoort tot de basisuitrusting van iedere wedstro.

Dus voor de wedstro’s die nu een headjasje dragen zonder head gestart te hebben, ga acht kilometer racen op de Schie of hang deze aan de muur zodat je voor altijd kan blijven hopen op de persoon die je had kunnen zijn. Voor de wedstro’s die dit jaar de virtuele head hebben geroeid en genoeg hun best hebben gedaan, koop een jasje en draag hem met trots. Voor de mensen die een headjasje willen, ga volgend jaar wedstrijdroeien! Voor de mensen die een goeie kapsalon willen voor een prima prijs, ga naar Kobi’s Grill.

Opdat de Blauwe Wimpel weer mag flaneren aan de vlaggenmast van Proteus! Opdat de deurcode 130621 zal worden! Opdat het gouden tweeluik gewonnen zal worden!

De opinie colomme der OJZ’21 n