Vlinders bezorgen Kort verhaal door Petra Kruijt
Je weet dat je een crush hebt op de bezorger van de boekhandel als je drie keer zoveel boeken bestelt als je kunt lezen. Daphne kijkt naar haar bizarre, veel te ver uitgedijde TBR-stapel en weet precies dat als de lockdown nog langer had geduurd, was haar huis ermee dichtgegroeid. En waarvoor? Eén kort contactmomentje, een vriendelijke glimlach – een heel erg mooie, dat wel – en zo nu en dan een praatje van ‘zozo, jij leest wel veel, hè’. Helaas niet, dus. Niet meer of minder dan voorheen. Ze heeft vooral heel veel besteld. Aan de ene kant hoopte ze dat de situatie eeuwig zou zo blijven duren. Het had wel iets, op een gekke manier: als ze hem wilde zien, ging ze de middag ervoor naar de site van de boekhandel en zocht ze een boek uit dat ze op zich ooit wel wilde lezen. Je weet wel, in die magische tijd van haar leven dat ze zeeën van tijd had, alle focus van de wereld, een prettig maar kabbelend uitzicht – iets van een strand of een bos of andersoortige natuur – en natuurlijk haar eindeloze leeshonger. Zodra die tijd aanbreekt, lees ze alles wat ze nu heeft gekocht. Echt waar. Maar goed, dan bestelde ze dat boek en ging ze vrolijk naar bed, wetende dat ze hem de volgende dag zou zien. Hij was het altijd. Misschien had de boekhandel de wijken verdeeld en was de hare aan hem toegewezen, misschien waren er gewoon niet zoveel boekenbestellers en deed hij ze allemaal. En als ze hem had gezien, ging ze net zo blij naar bed. Twee dagen blij voor twintig euro, dat is in tijden van corona geen slechte deal. Ze pakt een van de boeken op en gaat ermee op haar balkon zitten met uitzicht op de balkons aan de overkant. Nu is het tijd voor concentratie op iets anders dan de mooie lach van de bezorger. Hem zal ze niet meer zien, want de boekhandel is weer open. Maar wacht even. Als de boekhandel open is en hij werkt daar, dan kan ze hem ook dáár tegenkomen. Dat ze daar niet eerder aan dacht! Ze slaat subiet het boek weer dicht, pakt haar sleutels en portemonnee en stapt op de fiets. Het is zaterdag twee uur ’s middags, een perfect tijdstip om nieuwe
boeken te kopen. Met de zon op haar gezicht fietst ze naar het centrum en ze zet haar fiets in de grote stalling aan de rand van de binnenstad. Lopend door eerst een drukke winkelstraat en vervolgens over een plein met volle terrassen voelt ze hoe erg ze dit heeft gemist. De vanzelfsprekendheid van deze reuring, mensen die bij elkaar komen met geen ander doel dan voor de gezelligheid. Iedereen heeft dit gemist en dat is goed te merken ook. Ze hoopt maar dat het de horeca en winkeliers die zoveel omzet hebben misgelopen er weer een beetje bovenop helpt. Zelf zal ze binnenkort ook wat nieuwe kleding gaan kopen en een bikini en leuke sandalen. De enige winkel die zij in de lockdown heeft gesteund, is… nou ja. Dat is wel duidelijk. De gevel van de boekhandel komt in zicht. Het is de grootste van de stad, met een collectie waar je u tegen zegt en gevestigd in een statig, ouderwets pand. Ze kwam hier altijd heel graag tussen de boeken snuffelen en een kopje koffie drinken. Dat gaat ze nu ook doen; er is een klein terras voor de deur waar plaats is. Maar eerst moet ze naar binnen om te kijken of hij er ook is. Zonder te doen alsof ze alleen bij de boekhandel is om de bezorger te zien op wie ze verliefd is geworden, loopt ze er rond en kijkt ze zogenaamd naar de boeken. Het is echt geen goed idee om er nu alweer een te kopen met haar TBR-stapel zoals hij is. Maar waar ze ook om zich heen kijkt – naar de medewerkers achter de kassa’s, naar het personeel dat in de winkel bezig is – ze ziet hem niet. Nu heeft het ook geen zin om op het terras te gaan zitten. Of liever gezegd, nu heeft zíj daar ook geen zin meer in. Onverrichter zake loopt ze weer naar buiten, ze wordt door een van de medewerkers vriendelijk gegroet met een ‘tot ziens!’ waar ze lauw op reageert. Ze haat zichzelf erom, maar dit is gewoon niet waar ze op hoopte, en nu heeft ze ook geen zin in koffie, een nieuwe bikini of leuke zomersandalen. Dan maar weer gewoon naar huis, onderweg even langs de supermarkt om te bedenken wat ze straks gaat koken en kijken of ze toch nog kan lezen vanmiddag. Wie weet lukt het binnenkort een keer om hem wel te zien. Ze kan gerust weer een keer gaan op een 24
