ΠΟΛΗ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ - ΚΕΒΙΝ ΤΣΕΝ by Vakxikon.gr

Mε την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν).

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ

Σόλωνος 110, 106 81 Αθήνα

τηλέφωνο: 210 3637867

e-mail: bookstore@vakxikon.gr

e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr

Τίτλος Πρωτοτύπου: Ghost town (MirrorFiction, Taipei, Taiwan, 2019)

Σε συνεργασία με το Read N’ Right Agency.

Τίτλος Βιβλίου: Πόλη-φάντασμα

Συγγραφέας: Κevin Chen

Μετάφραση: Γιούλη Σταματίου

Επιμέλεια - Διορθώσεις: Βίκυ Πορφυρίδου Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν

ISBN: 978-618-5733-45-2

Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Ξένη Λογοτεχνία

Αριθμός Σειράς: 307/58

Πρώτη Έκδοση: Μάρτιος 2023

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

ΕΚΔOΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚOΝ

Μέλος του Vakxikon.gr Media & Publishing Group

Βερανζέρου 13, 106 77 Αθήνα

τηλέφωνο: 210 3637867

e-mail: info@vakxikon.gr

web site: www.vakxikongroup.com

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Η ΜΑΜΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΖΟΝΕΤΕΣ

πό πού είσαι;»

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που τον ρώτησε ο Τ. Του

προσέφερε τόσα: ένα γερμανικό διαβατήριο, μια στέγη, μια

έξοδο κινδύνου και πολλές ερωτήσεις. Από την πρώτη κιόλας

στιγμή, στον Τ άρεσε να κάνει ερωτήσεις. Πώς είναι η πόλη

όπου γεννήθηκες; Πόσα αδέλφια έχεις; Πόση ζέστη έχει στα

νησιά το καλοκαίρι; Έχει τζιτζίκια; Μήπως έχει φίδια; Πώς είναι τα δέντρα; Τι είδη υπάρχουν; Έχει κανέναν ποταμό; Κανάλια; Πότε είναι η περίοδος των βροχών; Έχετε πλημμύρες; Τα εδάφη είναι γόνιμα; Τι φυτείες έχετε; Γιατί να μη σε συνοδεύσω στην κηδεία του πατέρα σου; Γιατί να γυρίσεις πίσω; Γιατί να μη γυρίσεις πίσω;

Αυτά τα ερωτηματικά τα ένιωθε στο πετσί του. Οι ερωτήσεις του Τ ήταν δύσκολο να απαντηθούν, κι έτσι, δεν τις απάντησε. Αυτό που έκανε όμως, ήταν να τις αποφύγει, να πει τόσα ψέματα, με αποτέλεσμα η φανταστική του βιογραφία να γεμίσει χάσματα και αντιφάσεις, σαν ένα κακογραμμένο μυθιστόρημα. Γι’ αυτό και έγραψε ένα. Το πρώτο κεφάλαιο άρχιζε με ένα τραπέζι πάνω στο οποίο ήταν τοποθετημένα ένα όπλο, δύο μαχαίρια και τρία ημερολόγια. Το όπλο θα χρησιμοποιούνταν σε κάποιο μεταγενέστερο κεφάλαιο, τα μαχαίρια θα εξυπηρε-

τούσαν στον διαμελισμό και στο γδάρσιμο, και τα ημερολόγια θα βοηθούσαν στην εξιχνίαση του μυστηρίου. Όμως, το μυθιστόρημα της ζωής του ήταν ένα αχούρι. Έγραφε και ξανάγραφε, ώσπου ξέχασε τελείως και το όπλο, και τα μαχαίρια, και τα ημερολόγια. Αντ’ αυτού, το μυαλό του κατακλείστηκε

από μία συλλογή σκουπιδιών σκορπισμένων πάνω στο τραπέζι, που του λέρωσαν την αφήγηση με ασήμαντα στοιχεία, όπως

για παράδειγμα κάτι τοιχογραφίες, ένα σορτς σε χρώμα έντονο

κόκκινο και ένα πρόσωπο με μία πλαστική σακούλα τυλιγμένη

γύρω του. Όταν η ψυχή του συγγραφέα είναι σάπια, σάπιο είναι

και το μυθιστόρημά του. Γεμάτο χάσματα, γεμάτο τρύπες.

Τέτοιου είδους τύπος ήταν – γεμάτος τρύπες από την κορφή

ως τα νύχια, τρύπες που βούλωνε με όσα δεν ήθελε να συζη-

τήσει, όλα εκείνα τα περιστατικά που είχαν θολώσει τη μνήμη

του και τα οποία ισχυριζόταν πως δεν μπορούσε να θυμηθεί.

Αυτές οι τρύπες πού και πού ξηλώνονταν, και όταν συνέβαινε

αυτό, ένα σωρό ιστορίες ξεχείλιζαν από το στόμα του.

Πώς να τις εξιστορήσει όμως;

Ανίκανος να τις εξωτερικεύσει αλλιώς, κατέληγε να γράφει συνεχώς: Μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη.

Η γενέτειρά του –ένα υπαίθριο, απομονωμένο μέρος, κεντρικά της Ταϊβάν– πρωτοκατοικήθηκε από πρόσφυγες της κινέζικης επαρχίας Γκουανγκντόνγκ στις αρχές του 19ου αιώνα.

Πάνω στην έρημη γη που βρήκαν καθώς κατέφθασαν, έχτισαν τον οικισμό τους: έναν δρόμο πλαισιωμένο από αγροτόσπιτα. Σύντομα, τα εδάφη αυτά άρχισαν να διατρέχονται από

τεχνητά κανάλια που πιθανόν να έμοιαζαν με τα γερμανικά

Kanäle, όπως τα έλεγε ο Τ. Τα παλαιότερα κανάλια, ή αλλιώς χαντάκια, μάζευαν τα λασπόνερα του μεγαλύτερου ποταμού της χώρας, αποσκοπώντας στην άρδευση των χωραφιών

που ανήκαν στους αγρότες. Οι εμφύλιες διαμάχες δεν άργησαν να ξεκινήσουν, για να μην αναφερθεί κανείς στις αδιάκοπες καταστροφές που εμπότιζαν με τρόμο τις καρδιές των

5 ΚΈΒΙΝ ΤΣ Έ Ν

ΠΌΛΗ-ΦΆΝΤΆ ΣΜ Ά

κατοίκων στη σκέψη κάποιας φωτιάς ή πλημμύρας. Δεν είναι διόλου περίεργο το ότι ονόμασαν το μέρος «Γιονγκτζίνγκ».

Αυτό φαίνεται πως ήταν μια έκφραση της φιλοδοξίας τους για

παντοτινή (γιονγκ) ειρήνη (τζινγκ). Η έκταση της Γιονγκτζίνγκ ήταν σχεδόν εντελώς επίπεδη, όμως με μια παρατηρητική ματιά προς τα ανατολικά,

μπορούσε κανείς να διακρίνει καταπράσινους λόφους και τις ηλιόλουστες μέρες φαίνονταν μέχρι και τα βουνά πέρα στην κεντρική οροσειρά. Αγναντεύοντας προς τα δυτικά, ο ποταμός

Τζουόσεϊ δεν ήταν τόσο εμφανής, όμως οι παλιοί έλεγαν πως αν ξεκινούσες για εκείνα τα μέρη, θα κατέληγες στο Στενό της Ταϊβάν1. Λίγοι το κατάφεραν. Οι κάτοικοι σπάνια εγκατέλει-

παν αυτό το τμήμα της πεδιάδας. Οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει ποτέ τους αναρρίχηση, δεν είχαν αντικρίσει ποτέ τις θάλασσες, παρά μόνο έμεναν στο σπιτικό τους, αφοσιωμένοι στη γεωργία. Το χώμα εξακολουθούσε να είναι σχετικά νωπό και αρκούντως γόνιμο, με την τοπική παραγωγή να συμπεριλαμβάνει λουλούδια, βετέλ2 και ρύζι. Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε τόσους αιώνες από την εγκατάσταση των πρώτων κατοίκων, η πόλη συνέχισε να θυμίζει αγροτική κοινωνία. Όσα κτίρια είχαν χτιστεί ήταν χαμηλά, με έναν μόνο όροφο. Κάποια από

τα παλιότερα συγκροτήματα με τρεις πτέρυγες χαρακτηρίστηκαν ως πολιτιστική κληρονομιά και αξιοποιήθηκαν ως αξιοθέατα, αλλά δεν κατάφεραν να προσελκύσουν τουρισμό. Η ακμή

της περιοχής δεν φαινόταν στον ορίζοντα.

Στα 1970, ένας εργολάβος κατέφθασε στη Γιονγκτζίνγκ

και αγόρασε γη με σκοπό να οικοδομήσει μια σειρά από μεζο-

νέτες, τις πρώτες που είδε ποτέ η κοινότητα. Δέκα κτίσματα, όλα τους τριώροφα. Τα έργα αυτά υποτίθεται πως θα αποτε-

1.Πορθμός πλάτους 180 χιλιομέτρων που χωρίζει το νησί της Ταϊβάν και την ηπειρωτική Ασία, γνωστός και ως Στενό της Φορμόζας.

2.Κλήμα που καλλιεργείται σε χώρες της νότιας και της νοτιοανατολικής Ασίας, σε μερικές από τις οποίες καταναλώνεται, ενώ σε άλλες προσφέρεται ως ένδειξη σεβασμού ή ευχή για ευοίωνο ξεκίνημα.