Ωστόσο, από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70 δημιουργούνται νέα ριζώματα και κοινωνικές σχέσεις στις νέες εργατικές και μικροαστικές συνοικίες και ανασυντίθεται ο ταξικός ιστός της πόλης δημιουργώντας νέα μορφώματα γειτονιάς στη βάση πλέον της πολυκατοικίας. Η πολυκατοικία με την κάθετη ταξικότητα και την έντονη μίξη των χρήσεων γης γίνεται το έδαφος της κοινωνικής αναπαραγωγής.
21 Οι χιλιάδες αριστεροί που συσσωρεύτηκαν στα αστικά κέντρα ήταν αδύνατον να βρουν δουλειά, καθώς δεν μπορούσαν να εφοδιαστούν με το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, απαίτηση κάθε εργοδότη στον ιδιωτικό τομέα και φυσικά απαραίτητο και για το διορισμό στο δημόσιο. Αναγκαστικά, ξεκίνησαν τις δικές τους δουλειές ως μικροτεχνίτες. Στην πορεία του χρόνου κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν, μεγάλωσαν τις δουλειές τους και άρχισαν να προσλαμβάνουν μισθωτούς. Έτσι στη συνείδηση της αριστεράς, η ιδιότητα του αφεντικού δεν αποτελούσε διαζευκτική συνθήκη με το επαναστατικό πρόταγμα, κάτι που αργότερα έγινε και επίσημος πολιτικός λόγος των αριστερών οργανώσεων με αποδοχή του μικροεπαγγελματία ως δυνάμει επαναστατικού υποκειμένου (Μιχάλης 2007). 22 Δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη και στον ΟΟΣΑ που να έχει τόσο πολλούς αυτοαπασχολούμενους και τόσα μικροαφεντικά, όπως η Ελλάδα σε αναλογία με τον πληθυσμό. Στην Ελλάδα το 57% όσων απασχολούνται είτε είναι αυτοαπασχολούμενοι είτε εργάζονται σε επιχειρήσεις με λιγότερους από 10 απασχολούμενους. Στο σύνολο της ΕΕ των «27» ο δείκτης είναι 30%. Η Ιταλία έρχεται δεύτερη με 47%, η Πορτογαλία τρίτη με 42%. Η Γαλλία είναι στο 27%, η Μ. Βρετανία στο 21%, η Γερμανία στο 18% (Παπανικολάου 2010).
23
Μητροπολιτικοι ανταγωνισμοι στην αθηνα: oi ριζες
μικροεπιχειρηματίες21, μικροεμπόρους22, μικροϊδιοκτήτες και μικροενοικιαστές που πωλούν και νοικιάζουν διαμερίσματα. Ταυτόχρονα η σημαντικότερη επιτυχία των πολεοδομικών νόμων και ρυθμίσεων της εποχής ήταν η διάλυση, έστω και προσωρινά, του κοινωνικού ιστού, καθώς οι κάτοικοι των κατεδαφισμένων παραγκουπόλεων μετεγκατεστάθηκαν σε άλλες νεόχτιστες γειτονιές του λεκανοπεδίου.