82
Jubileusz 60-lecia WSP i 20-lecia UO
INDEKS nr 5–6 (149–150)
W tym roku mija 57 lat od momentu powstania w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu studenckiej rozgłośni radiowej Radio-Sygnały – pracę w studenckim studio wspomina niżej Aleksander Wolański, student wychowania technicznego w latach 1964–1969.
Te fale nie bujały Pewnego dnia przyszedł do mnie Zygmunt. Słuchaj, tu jest jakiś studencki radiowęzeł, może byśmy zobaczyli, co tam jest. Zeszliśmy na parter do pokoju 25, gdzie mieściły się Radio-Sygnały. Przyjął nas dystyngowany, przystojny pan (był kilka lat od nas starszy). Odbyła się rozmowa kwalifikacyjna. Zostaliśmy przyjęci na próbę do działu technicznego, a jako że elektronika była naszą pasją, byliśmy spokojni o wynik. Sprzęt, jak na ówczesne czasy, był niezły. Konsoleta, którą natychmiast ulepszyliśmy, radiola „Viola” z radiem i gramofonem, magnetofony „Melodia”, dwa mikrofony z wytwórni we Wrześni MD 8, stacjonarny wzmacniacz mocy na lampach GU 50, i w maleńkiej dobudowanej dziupli – stanowisko spikerskie. Nagłośnialiśmy wszelkie imprezy plenerowe i zamknięte za pomocą polskiego wzmacniacza Telos (75 watów) i głośników pamiętających II wojnę światową, nazywanych przez nas trumnami – taki miały kształt. W ciągu dnia retransmitowany był program I PR z radiowęzła miejskiego. My rozpoczynaliśmy swoją pracę o 20.00, a kończyliśmy audycję o 24.00 melodią Blue Star zespołu The Shadows. Głównie muzyka, lokalne wiadomości, wiadomości sportowe przygotowywa-
Włodzimierz Kolman, szef Radio-Sygnałów w 1964 r.
ne przez Staszka Mirosławskiego i Andrzeja Głowackiego przy pomocy Tadeusza Gondka i pracowników „Trybuny Opolskiej”: Andrzeja Macha, Julka Steckiego, Andrzeja Szatana i Jasia Gwoździewicza. Do programu zapraszane też były władze rektorskie i dziekańskie oraz pracownicy naukowi uczelni. Nagrywaliśmy zespoły muzyczne działające przy klubie „Skrzat”. Jednym z nich kierował Czesław Welcer z Wiesławem Błażejewskim, a drugim – Kazimierz Mecler i Włodzimierz Greczanik. Współpracowali z nimi: Stanisław Gruszecki, Leszek Kantor, Krzysztof Borkowski, Anna Machalica, Jan Feusette, Jerzy Wróblewski, Harry Duda i wielu innych. Nadawaliśmy audycje literackie, historyczne, słuchowiska, no i oczywiście „Koncert życzeń”. Jedno życzenie kosztowało 2 złote. Korzystaliśmy z bardzo ubogiej fonoteki. Wszelkimi dostępnymi środkami wzbogacaliśmy ją stopniowo o nowe pozycje. Niektórzy mieli możliwości zdobywania płyt z Zachodu, które natychmiast były przegrywane. Muzyka poważna pojawiała się na płytach „Muza”, „Melodia” oraz radzieckich wydawnictw. Pamiętam operę Verdiego Nabucco, którą nadawaliśmy w odcinkach, bo trwała kilkanaście godzin. Wtedy też na falach
i dzisiaj