UNFOLLOW #8 / Aύγουστος 2012 / Ρεπορτάζ
74
πήρε επιπλέον 1,543 εκατ. ευρώ ως μπόνους παραίτησης. Αλληλουχία γεγονότων που θυμίζει έντονα την περίπτωση της ισλανδικής τράπεζας Landsbanki, που πτώχευσε... Όσον αφορά το τραπεζικό σύστημα στο σύνολό του, οι ανάγκες της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής Τράπεζας για ανακεφαλαιοποίηση (από το κράτος) ήδη ανέρχονται σε περίπου 2,5 δισ. ευρώ. Σε αυτό το ποσό πρέπει να προστεθούν δύο παράμετροι: Πρώτον, η χορήγηση 23 δισ. ευρώ σε πελάτες στην Ελλάδα και, δεύτερον, ότι σύμφωνα με τους New York Times το σύνολο των εκκρεμών δανείων και επισφαλών τοποθετήσεων ανέρχονται στα 152 δισ., όταν ο ετήσιος πλούτος της Κύπρου είναι μόλις 17,8 δισ. ευρώ. Με έτοιμη τεχνογνωσία... Η νέα πραγματικότητα που επιβάλλεται από τη μεταμοντέρνα δικτατορία των αγορών παράγει νέα ήθη, τα οποία συμπορεύονται με τον τοκογλυφικό ιμπεριαλισμό, που ριζώνει στο εσωτερικό του κράτους. Η νέα αντίληψη που κυριαρχεί θέλει το κοινωνικό κράτος να θεωρείται αναχρονιστικό. Και οι θιασώτες αυτής της αντίληψης την εφαρμόζουν πιστά. Σύσσωμη η εγχώρια τρόικα που απαρτίζεται από το πολιτικό κατεστημένο, το τραπεζικό λόμπι και τους δικηγόρους τους, με κοινό παρονομαστή τα κυπριακά μήντια, προπαγανδίζει συνεχώς ότι το «Σίτι της Ανατολικής Μεσογείου» κατέρρευσε επειδή μολύνθηκε από μια μεταδοτική ασθένεια. Έφταιξε ένας κολλητικός ιός που προήλθε από τη μεγάλη έκθεση κυπριακών κεφαλαίων στα ελληνικά ομόλογα. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, που αποκρύπτει σκοπίμως την άλλη μισή: ότι η κατάρρευση οφείλεται στην αισχροκέρδεια του εγχώριου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που τζόγαρε στα ελληνικά ομόλογα στη λεγόμενη δευτερογενή αγορά. Την ώρα, δηλαδή, που γερμανοί, γάλλοι και άγγλοι ομολογιούχοι μανιωδώς τα ξεφορτώνονταν. Φυσικά δεν κλείστηκε καμία συμφωνία με το ελληνικό κράτος, αλλά με το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Οι αδίστακτοι τραπεζίτες είναι υπόλογοι απέναντι στον κυπριακό λαό. Τα υπόλοιπο μέρος της απολογητικής ρητορικής της προσφυγής θυμίζει τον προπαγανδιστικό μηχανισμό που συγκροτήθηκε στα άλλα κράτη τα οποία έχουν υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου: «Η Κύπρος έχει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Αν γίνουμε ανταγωνιστικοί, τότε θα μπορούμε να λύσουμε τις λεγόμενες μακροοικονομικές ανισορροπίες, αφού σταματήσουμε να καταναλώνουμε περισσότερο απ’ ό,τι παράγουμε». Ξεχνούν, βέβαια, ότι στην εποχή της φούσκας και πριν την ένταξη στην ΟΝΕ, η Κύπρος είχε πλεονάσματα, ασχέτως αν και τότε δεν είχε πραγματική οικονομία, και ότι τώρα πληρώνει τον υπερδιογκωμένο χρηματοπιστωτικό τομέα όπως η Ιρλανδία και η Ισλανδία. «Είναι πάμπολλοι τούτοι οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι», λένε οι εκπρόσωποι του συστήματος αποκρύπτοντας την αδηφαγία των διεφθαρμένων τραπεζιτών