reportage
De twee gezinnen bij de aardappelkar, v.l.n.r.: Arianne Spriensma, op de kar dochter Christa en zoontje Sikko, Sijtze, Jouke Spriensma, Janske Jacobusse-Glas met in haar armen baby Livia en Boudewijn Jacobusse.
achter. Homoseksualiteit bestaat niet en van zelfbevrediging word je blind, zo luiden een paar opvattingen. De meeste ouders zijn blij dat ik voorlichting geef, dan hoeven zij het niet te doen. Oekraïne is een verrot land. Het menselijk potentieel is eruit geslagen door de Sovjet-Unie. Je mocht niet ondernemen, geen eigen kunst maken, geen godsdienst belijden. De vader van Gena, die bij ons inwoont, is vervolgd vanwege zijn geloof. En zo zijn er velen. Nu is Oekraïne zogenaamd vrij, maar verlangen vooral oude mensen juist weer terug naar de Sovjettijd. Toen waren woningen, onderwijs en gezondheidszorg praktisch gratis. De pensioenen waren gegarandeerd. Tegenwoordig is alles duur, ligt de economie op haar gat, is de politiek nóg corrupter dan daarvoor, zijn de mensenrechten een farce en emigreren tienduizenden Oekraïners, op zoek naar een beter bestaan. Dat klinkt vrij hopeloos, en dat is het ook. Het is hier dweilen met de kraan open. Maar juist daarom geven de simpele dingen die wij doen zo veel resultaat. ‘Onze jongeren’ zuigen de gezonde informatie die we hen geven op. Wie ben ik, hoe hou ik van mezelf en anderen, hoe kom ik op voor mezelf, hoe neem ik eigen initiatief? Ik voel me gelukkig dat ik daarbij kan helpen.”
“Het is hier dweilen met de kraan open. Maar juist daarom geven de simpele dingen die wij doen zo veel resultaat” Met de poten in de klei Ook jonge Nederlanders worden aangetrokken door het onontgonnen Oekraïne. Janske Jacobusse-Glas (26), haar man Boudewijn Jacobusse (30) en dochter Livia van zes maanden oud kijken nog dagelijks hun ogen uit op een oude kolchoz nabij Novovolinsk. Boudewijn is bedrijfsleider: hij zorgt ervoor dat de 320 hectare akkerbouwland van de kolchoz (een collectieve boerderij) zo veel mogelijk oplevert. Het geld dat wordt verdiend met de opbrengst van het land is bedoeld om sociale projecten te ondersteunen. Boudewijn en Janske worden opgeleid door Arianne (35) en Jouke (39) Spriensma, die na vijf jaar Oekraïne in november met pijn in het hart naar Nederland terugverhuizen. Het wordt hoog tijd dat hun drie kinderen, Christa van 6, Sijtze van 3 en baby Sikko (elf maanden), kennismaken met
Nederland. Arianne: “Ook wij werken vanuit een christelijke basis. Onze projecten zijn gericht op de rehabilitatie van alcohol- en drugsverslaafden. We coördineren de hulp aan zeven centra in de buurt, met financiële steun van Worldpartners en Kerk in Actie. Dat klinkt heel simpel, maar we staan al vijf jaar letterlijk met de poten in de klei. Toen we begonnen was er helemaal niks. De kolchoz was één grote wanboel, het land leverde niets op, apparatuur was er niet of was onbruikbaar en alle contacten voor sociale hulp moesten nog worden gelegd. Jouke stortte zich op de boerderij, ik begon klein met een naaiproject in het vrouwenrehabilitatiecentrum. De spullen die de vrouwen maakten werden verkocht in Nederland. Inmiddels hebben we vele projecten, brengen we met hulp van de sociale dienst en jongeren uit Nederlandse kerken honderden voedselpak-
NOVEMBER 2013 VERTREK NL
| 29