Rina Hofstra

De Salon van Rina Hofstra

“Inmiddels heb ik een groot netwerk in de omgeving met ouderen van wie ik de voeten mag verzorgen. Ik vind dat zo’n mooie doelgroep. Ik ben namelijk niet alleen pedicure, ik ben ook een luisterend oor.”

Drie opleidingen

“En wat nu? Dacht ik toen ik een aantal jaar geleden op een niet zo’n leuke manier mijn baan kwijtraakte. Een vriendin opperde eerst maar eens te genieten van het dagje Libelle Zomerweek dat we gepland hadden, om daarna over de toekomst na te gaan denken. Op die beurs was Acuive ook aanwezig met een stand en de docente nagelstyling sprak me aan. Zij vroeg aan mij of een nieuwe opleiding niet iets voor mij was. M’n klomp brak. Van alle dames die voorbij liepen, pikte ze mij eruit. En een opleiding voor een nieuw beroep was zeker een optie die ik door mijn hoofd had laten gaan. Ik vond het zo toevallig. Ik liet me informeren en niet veel later begon ik aan de opleiding tot nagelstyliste. Inmiddels heb ik ook de opleiding pedicure gedaan, alleen het portfolio moet ik nog inleveren, en ben ik begonnen met de opleiding tot spatadertherapeute. Dat laatste is door de coronacrisis even stil komen te liggen.”

Aan huis en ambulant

“Wanneer ik weer verder ga met de spatader opleiding weet ik niet. Het heeft geen haast. Ik ben momenteel namelijk al erg druk met de nagels en de voeten. Direct na de opleiding tot nagelstyliste heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Ik richtte een ruimte aan huis in en ben heel veel gaan flyeren. Onder andere bij de kapper en schoonheidsspecialiste hier in de buurt. Ook plaatste ik mooie foto’s van gelakte nagels op Facebook. Op die manier druppelden er steeds meer klanten binnen. Vooral in de zomervakantie en rond de feestdagen heb ik het druk met nagelstyling. Na een cursus over schimmelnagels werd ik op het idee gebracht om me ook om te laten scholen tot pedicure. Dat ik dat ben gaan doen, is echt de beste keuze ooit geweest. Van een collega pedicure kon ik een groep oudere klanten overnemen. Zij had het te druk met haar praktijk aan huis en kon niet meer ambulant werken. Dat doe ik nu dus.”

Luisterend oor

“Inmiddels heb ik een groot netwerk in de omgeving met ouderen van wie ik de voeten mag verzorgen. Ik vind dat zo’n mooie doelgroep. Ik ben namelijk niet alleen pedicure, ik ben ook een luisterend oor. Het sociale netwerk van ouderen neemt natuurlijk af en dat ik om de zoveel tijd een praatje met ze maak, tijd voor ze vrijmaak, dat vinden ze prettig. Ik hoor dat ook terug van hun kinderen of kleinkinderen. Dat een klant het zo fijn vond dat ik geweest was. Ik vind het mooi dat ik met mijn werk zoveel voor ze kan betekenen. Dat maakt het erg dankbaar. Via via ben ik nu ook in gesprek met een instantie voor kinderen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Wie weet mag ik die doelgroep binnenkort ook bedienen. In de toekomst hoop ik helemaal voor mijzelf aan de slag te kunnen. Het is gewoon heel fijn om iets voor jezelf te hebben. Ik heb mezelf ermee bewezen dat ik dit kan, dat ik hier goed in ben. Ja, die hele carrièreswitch heeft me veel zelfvertrouwen gegeven.”

Pedicures mogen zichzelf wel wat serieuzer gaan nemen

Interview met Anca Lap

Als het aan Anca Lap ligt, dan komt er vandaag nog verandering in het imago van de pedicurebranche. “Ik vind dat pedicures serieuzer genomen moeten worden. Ze zien ons nog te veel als nagelknippertjes. Maar het begint bij onszelf”.

Frustratie

Anca besloot zich jaren geleden om te scholen tot pedicure, nadat de pedicure die de voeten van haar dochter behandelde, tweemaal verzaakte. “Ik raakte daar zo gefrustreerd door, dat ik dacht, ik ga het zelf doen”. De opleiding en het pedicuren bevielen haar zo goed, dat ze doorstudeerde naar medisch pedicure en een eigen praktijk begon. “Ik werkte vroeger bij de politie, op de jeugd en zeden afdeling. Dat was nogal wat anders. Maar het idee om voor mijzelf te beginnen trok enorm. Daarom ben ik geleidelijk af gaan bouwen bij de politie en op gaan bouwen in mijn praktijk”.

Twee stoelen

Waar ze eerst begon in een slaapkamer, heeft ze inmiddels een ruime praktijk ónder haar huis. Een ruimte met eigen ingang, een toilet en keukentje. En: twee stoelen. “Meteen toen ik volledig voor mijzelf ging werken, ben ik ook erkend leerbedrijf geworden en stagiaires gaan aannemen. Ik zag daar veel voordelen in. Zo hielp ik studenten, maar pakte ik ondertussen de nieuwste kennis en technieken mee. Ook wilde ik graag uitbouwen, groter worden, en dat lukt niet in je eentje, daar heb je personeel voor nodig. Veel stagiaires bleven na hun studie als zzp’er bij mij werken.” Inmiddels werkt Anca zelf niet meer als pedicure in haar praktijk, maar verhuurt zij de stoelen aan de ZZP’ers. “Ik doe nog wel alles eromheen, zoals het klantcontact, de administratie en de bestellingen.” Het liefst opent Anca een groot pand waar meerdere pedicures ondergebracht worden. “Ik ben ervan overtuigd dat wij pedicures hetzelfde kunnen werken als bijvoorbeeld kappers. Maar op de een of andere manier blijft het bij salons aan huis.”

Niet serieus genomen

Dat pedicures niet op waarde worden geschat, zit Anca dwars. “Ze zien ons nog te veel als nagelknippertjes. En dat terwijl het een heel serieus en mooi beroep is, waar een hele goede boterham mee te verdienen valt.” Volgens Anca nemen pedicures zichzèlf ook niet altijd serieus. “Laatst sprak ik een pedicure die vertelde dat een klant zonder reden had afgezegd en dat ze toen lekker wasjes kon draaien. Dan ben je toch niet professioneel bezig?” Dat pedicures veelal vanuit huis werken én dat pedicure geen beschermde titel is, komt het vak niet ten goede vindt Anca. “Ik denk dat er nog wel iets mis is met wat wij pedicures uitstralen. En dat terwijl er zoveel vraag naar ons is. De buitenwereld moet juist weten dat er niet te sollen valt met ons.”

Pedicurecoach

Dat het Anca hoog zit, blijkt wel uit haar nevenactiviteiten. Ze is lid van de stuurgroep van het ROC, waar ze meedenkt over hoe ze jongeren kunnen enthousiasmeren voor het pedicurevak. En ze was een poosje in te huren als pedicurecoach. “De stagiaires en ZZP’ers waar ik mee werk probeer ik ook altijd mee te geven dat ze best op hun strepen mogen gaan staan. Als jij goed bent in je vak, mag je dat uitdragen. Wees niet bescheiden bij het bepalen van je tarief en beslis zelf onder welke voorwaarden je je werk wil doen. De klant is koning, maar jij bent keizer.”

Boven de marktprijs

Die doortastende werkwijze sijpelt door in de gehele bedrijfsvoering van Anca. Die zichzelf meer als ondernemer