22
UITagenda — December 2020
INTERVIEW
Het dagelijkse leven vind ik soms best zwaar en geestdodend, vanwege het repetitieve, alles wat je elke dag weer moet doen. Dystopische sciencefiction zoals de serie Westworld, of boeken als Brave New World en 1984 geven verlichting. Als ik een poosje lekker heb gegruweld en daarna weer terugkeer in de werkelijkheid, voelt die als een verademing. Elke dag min of meer hetzelfde riedeltje afdraaien kan ik dan weer waarderen.’
mijn vader het lied Army Dreamers draaide. Iets in haar ijle, hoge stem ging bij mij door merg en been. En het ritme van dat lied deed me denken aan marcherende soldaten. Ik heb ook een tijdje een fascinatie gehad voor de Tweede Wereldoorlog. Dat viel allemaal samen in mijn bewonde ring voor Kate Bush.’
‘IK HEB EEN VOORLIEFDE VOOR DUISTERE EN ONGRIJPBARE DINGEN’
Kate Bush is een groot voorbeeld voor jou. Wat spreekt je zo aan in haar? ‘Kate Bush zingt ook veel over nachtmerries. Ze kan heel lieflijk overkomen, maar schetst vaak gekke droomwerelden. In het lied Under Ice, bijvoorbeeld, schaatst ze over het ijs en ziet ze zichzelf daaronder liggen. Ik hoorde haar voor het eerst toen ik een jaar of tien was en
Kom je uit een muzikaal gezin? ‘Integendeel. Mijn moeder kon nog geen reclamejingle toonvast nazingen, haha. Als kind deed ik wel een tijdje klassieke zang – met mijn oma oefende ik de toonladders. Maar ik kwam er pas laat achter dat je met popmuziek je eigen nummers kunt maken. En op mijn 24e leerde ik pas gitaarspelen.’ Veel optreden zit er door corona voorlopig niet. Wat zijn je plannen? ‘Het is onzeker wat we de komende tijd gaan doen. Festivals Le Guess Who en Crossing Border, waar we geprogrammeerd staan, vinden waarschijnlijk voor een groot deel online plaats. Ik hou alleen niet van optredens waarbij je gefilmd wordt en er geen interactie is met een publiek. Het enige voordeel van deze lockdown is dat ik nu alle tijd heb om aan ons eerste echte album te werken, dat ergens volgend jaar zal verschijnen.’ Hoe ver ben je daarmee? ‘De basis is opgenomen. Nu komt het leukste gedeelte: het verfijnen en aankleden met geluidjes en details. Dat duurt bij mij het langst. De productie doe ik, net als op mijn mini-album, samen met Marien Dorleijn, de zanger van Moss. Hij is net zo’n geluidsnerd als ik. Ook houden we allebei erg van oude instrumenten. Zo hebben we net een te gekke draailier gevonden en een celesta, een harmonium-achtige piano. We hebben ook samen de muziek van een paar liedjes geschreven. Op het nieuwe album zal meer ruimte zijn voor experiment, uptempo en beat driven songs. Wat voor mij uptempo is, is voor anderen overigens nog steeds mellow, hoor. Toch wil ik na This is not a democracy iets anders doen dan stille, intieme en breekbare muziek maken. Ik wil niet langer het gevoel hebben dat alles uit dat ene zanglijntje of gitaartje moet voortkomen. Soms is het ook fijn om gewoon energie te genereren.’