Jubileumboek - 90 jaar - 1919 t/m 2009 by UDI19

1919

2009

jaar rksv UDIâ&#x20AC;&#x2122;19/BeterBed

voetbalhistorie

Colofon De redactie van UDI’19, negentig jaar, werd gevormd door: Patrick Asselman vormgeving en opmaak Toon van de Boom teksten, opmaak advertenties Mario Boselie ondersteuning, werving advertenties Danny van de Burgt teksten, eindredactie Tonny van de Burgt teksten, ondersteuning Sjef Groenemans teksten, coördinatie Rinus van Peer teksten, archiefonderzoek Ad Tiebosch ondersteuning, corrector Verder hebben aan het boek meegewerkt: Marie-Louise van de Burgt, Willy van den Elzen, Theo Daanen, Carla Doeleman, Jos van Duynhoven, Albert van Dijk, Maarten van den Elzen, Ralph Hoffman, Marco van Hooft, Gert van der Hoven, Robert Janzen, Ronny Raaymakers, Willy Rooyakkers, Toon Swinkels, Kees van de Wijst. Bij de samenstelling van dit boek werd gebruik gemaakt van de volgende bronnen: Archief Gemeente Uden, Udensche Courant, verenigingsarchief UDI’19, jaarverslagen en notulen van vergaderingen UDI’19. Het foto materiaal werd beschikbaar gesteld door: Het Uden-archief van Bressers, fotomateriaal UDI’19, diverse particuliere collecties.

1919

2009

jaar rksv UDIâ&#x20AC;&#x2122;19/BeterBed

voetbalhistorie

Inhoudsopgave Een jongetje van drie jaar

UDI’19-familie thuis in ‘de huiskamer van UDI’19’

Voorwoord

UDI’19 meet zich met topclubs

Ereleden en Leden van Verdiensten

Harry Blokhuis: een levende UDI’19-legende

‘Schoppen naar het lederen monster’

De eerste elftalspelers van de toekomst

Op zoek naar een ‘eigen thuis’

Een Kick Wilstra in iedere linie

104

‘De Kuip’ brengt UDI geen succes

Van FC Iduna tot Poolse klimtocht

106

Clubhuis, tribune en lichtmasten

Kampioenschap in eerste sponsorjaar

110

UDI is van de supporters

Herinnering aan een trieste novemberdag

112

Hoofdsponsor én oprecht fan

De Winter brengt UDI’19 op voorgrond

116

‘De Ouwe Daan’ genoot intens van UDI

’Na 19 jaar sluit je iets bijzonders af’

119

Een dag om nooit te vergeten

’Parkzicht voelt nog steeds als thuiskomen’

122

’UDI is voor Uden een begrip geworden’

Familie meer dan 575 jaar UDI-lid

124

Beter Bed een écht Udens bedrijf

Met G-voetbal sta je nooit buitenspel

131

UDI krijgt meer naam in de regio

Vrijwilligersvirus niet te stoppen

132

UDI in landelijke top amateurvoetbal

Een trio over de jubilerende tricolores

134

Drie generaties met een UDI-hart

Clubmensen in breedste zin van het woord

152

Ultiem sluitstuk aannemerscarrière

Schoenenreus bouwde mee aan overdekte tribune 157

Het succesverhaal van UDI’19 2

UDI’19 groeit evenredig mee met Uden

‘Club waar jeugd altijd terecht kan’

158

Een jongetje van drie jaar tegelijkertijd met het spel viel ook het schreeuwen en juichen stil toen via de doelpaal de leren bal, snel snelheid verliezend, haast traag mij naderde en binnen handbereik kwam mijn kleine kinderhanden graaiden naar de voetbal, het rollend en slechts zelden rustend middelpunt van vierenveertig bewegende benen ik tilde de bal langzaam op en drukte hem tegen mijn borst, koesterend als was het een reusachtig konijn dwars door een doordringende geur van leer zag ik hoe ik de wedstrijd had lam gelegd, het spel in een impasse was geraakt en ik die nog te korte benen had om zelf te voetballen bepaalde al dan niet gewild het verdere verloop van dit treffen uiteindelijk waren het de zachte woorden van mijn vader die mij ervan overtuigden de bal aan hem te overhandigen en na een wijde boog rolde de bal wederom als vanouds van voet tot voet en was een donkere afdruk op mijn witte overhemd het enige tast- en zichtbare bewijs van hoe raar ook een voetbal rollen kan Maarten van den Elzen (Uitgever/(Stads)dichter) Uitgeverij Hoenderbossche Verzen

Een groot draagvlak in de samenleving van Uden... Beste voetballiefhebber, Allereerst wil ik dit moment aangrijpen de club van harte te feliciteren met het 90-jarig jubileum. Ik wil graag mijn waardering uitspreken richting de oprichters, bestuurders en alle andere mensen die veel hebben geïnvesteerd in de Udense voetbalclub. UDI, UDI, we gaan er tegenaan UDI, UDI, je blijft altijd bestaan Zo luidt het refrein van het clublied dat de kern van de club direct raakt. Begonnen als kleine club die oefende tegen Engelse legerteams. Inmiddels uitgegroeid tot een gerenommeerde club voor topamateurs. UDI’19 is een club voor jeugd en senioren, dames en G-voetballers. Generaties voetbaltalenten volgen elkaar hier op. En niet zomaar een club. Want van verschillende grote namen in de voetbalwereld liggen hun wortels bij UDI’19.

Burgemeester Joke Kersten

Ik kijk met trots naar deze geweldige club, met veel leden en een groot draagvlak in de Udense samenleving, die ook in competitieverband haar ‘mannetje’ slaat met haar teams. Houd ook de komende negentig jaar de gevormde tradities, clubsfeer en gewilde aspiraties….

Het is me een genoegen het voorwoord te verzorgen voor dit prachtige boek ter viering van het 90-jarig bestaan van voetbalclub UDI’19.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Ik wens u veel lees- en kijkplezier. Joke Kersten Burgemeester Gemeente Uden

Verder kijken dan 90 jaar… Het kan niet anders of dit voor onze vereniging unieke document ademt, net als de andere jubileumfestiviteiten, de sfeer uit die ik zo typerend voor het UDI’19-gevoel acht. Vanaf deze plaats een bijzonder woord van dank aan de samenstellers van het boek en aan al diegenen die een bijdrage hebben geleverd om dit jubileumboek mogelijk te maken. Zonder uw inbreng zou dit niet mogelijk zijn geweest. UDI’19 90 jaar: een mijlpaal om trots op te zijn. Ik wil speciaal stilstaan bij de bestuurs- en commissieleden en al de ‘stille werkers’ die in het verleden en heden belangeloos hun energie hebben gestoken in de opbouw van onze vereniging. In die 90 jaar heeft de vereniging vele ups en downs gekend, maar zoals ik al heb verwoord is de typische UDI’19-sfeer - een hechte UDI’19-familie met normen en waarden - altijd de hoogste prioriteit gebleven. Hoewel vele verenigingen kampen met een tekort aan medewerkers, mogen wij ons als UDI’19 prijzen dat zo velen bereid zijn de handen uit de mouwen te steken en te werken aan de eenheid van onze vereniging.

Voorzitter Henk Salome

Als voorzitter van onze vereniging UDI’19, dat dit seizoen haar 90-jarig bestaan viert, vind ik het een hele eer een bijdrage te mogen leveren aan dit prachtige jubileumboek. Met bewondering en respect heb

Bij dit jubileum gaan mijn gedachten uit naar de clubmensen die zich op enigerlei wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de vereniging en die nu niet meer in ons midden zijn. Met name de laatste jaren zijn wij getroffen door het wegvallen van bijzondere clubmensen, die soms vele tientallen jaren onze vereniging trouw hebben gediend en een warme plek in ons UDI’19-hart innamen en nog stééds innemen. Zij blijven in onze herinnering voortleven en onze gedachten gaan in deze tijd uit naar de nabestaanden, die tijdens deze viering het gemis extra zullen voelen. Tot slot de opmerking dat, met de blik naar de toekomst gericht, het bestuur in nauwe samenwerking met de leden met vertrouwen de volgende jaren tegemoet ziet. Met de grote kern van enthousiaste medewerkers als het hart van ons aller UDI’19 én de aanstormende jeugd, kan de vereniging met een gerust hart op weg naar het eeuwfeest.

ik - zij het op enige afstand - de samenstellers tijdens de lange en gedegen periode van voorbereiding gadegeslagen.

Ik wens alle leden een onvergetelijk jubileumjaar, waaraan we later met veel genoegen zullen terugdenken. Uw voorzitter, Henk J. Salome

Voorwoord

Jubilerend UDI’19 zal in de toekomst blijven groeien... Negentig jaar vol sportieve hoogtepunten, met soms een kleine tegenvaller, maar zo gaat dat nu eenmaal in de sport. Mij persoonlijk staat de wedstrijd tegen Ajax in de Arena bij als een van de meest markante hoogtepunten van UDI’19. Dit natuurlijk naast de kampioenschappen die het eerste elftal heeft behaald met haar spelers waarvan velen al vanaf jong bij de club zitten. UDI’19 is vooral sterk in de breedte. Het beleidsplan is daar ook helemaal op afgestemd. Andere Udense sportclubs maken hier dan ook graag gebruik van als blauwdruk voor hun eigen plannen.

Wethouder Sportzaken Marcel Delhez

UDI’19 is met haar 1.600 leden een van de grootste amateurvoetbalverenigingen van Nederland. En nog steeds groeiende. Kinderen gaan op steeds vroegere leeftijd voetballen, maar ook het damesvoetbal kent een toenemende populariteit. Bij het 75-jarig bestaan telde de club 1.200 leden en destijds werd gesteld dat verdere toename niet meer mogelijk was, daarom wilde de club zich richten op groei van kwaliteitsverbetering. Deze kwaliteitsverbetering heeft UDI’19 weten te combineren met toch nog eens 400 extra leden. En het einde is nog niet in zicht. Volgens verwachting groeit het aantal voetball(st)ers de komende tien jaar landelijk nog eens met 15%. Door de samenwerking met NEC en PSV zal dit aantal bij UDI’19 alleen maar toenemen. Deze groei legt echter een grote druk op de organisatie en de accommodatie. Met de recente aanleg van twee kleedlokalen in een nieuwe Multifunctionele ruimte is UDI’19 weer bij de tijd, maar de veldaccommodatie schiet bij verdere groei zeker tekort. Gezien de hoeveelheid en de kwaliteit van voetbal- en trainingsvelden en het (verwachte) intensieve gebruik van de velden, heeft UDI’19 de gemeente om subsidie gevraagd voor de aanleg van twee kunstgrasvelden (wedstrijd en training). Het betreft een ﬂink investeringsbedrag, dus de gemeente(raad) en de club zullen hier eerst een constructieve discussie over nut en noodzaak over voeren. Ik wens UDI’19 heel veel succes toe de komende jaren, als club die een grote bijdrage levert voor Uden Sportstad. Marcel Delhez Wethouder Sportzaken

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

‘UDI’19 speelt belangrijke rol in geschiedenis KNVB’... In 90 jaar is UDI’19 uitgegroeid tot één van de grootste verenigingen binnen de KNVB, maar zeer zeker in het district Zuid II. Uw vereniging heeft in de geschiedenis een belangrijke rol gespeeld in de KNVB en in het district Zuid II, maar zeker ook in de regio. Belangrijk daarbij is zeer zeker de sociale functie die u in de Udense gemeenschap heeft vervuld door de actieve en passieve recreatie die u hebt geboden voor de gemeenschap van Uden. Zeker ook de opvang van de jeugd met al uw activiteiten voor jonge mensen. In 90 jaar hebben heel veel mensen hun inzet gegeven aan de groei en bloei van UDI’19. Daar moeten we deze mensen zeer dankbaar voor zijn, want door al deze vrijwilligers kon UDI’19 uitgroeien tot wat het nu is. Hulde aan al deze vrijwilligers! UDI’19 heeft een lange geschiedenis in de KNVB en heeft daar een prominente rol gespeeld. Zowel bij de senioren, de jeugd en de dames, maar ook in een aantal personen die in UDI’19 een belangrijke rol hebben gespeeld, maar ook in de organisatie van de KNVB.

J. Heutink, vice-voorzitter, Districtsbestuur KNVB Zuid II

Een 90-jarig jubileum is een mijlpaal en bij deze mijlpaal wil ik allereerst het bestuur feliciteren, het kader en alle spelers en speelsters, maar zeker ook alle vrijwilligers van uw vereniging, die in de loop van 90 jaar zeer belangrijk zijn geweest. UDI’19 is er in geslaagd in de loop der jaren een groot aantal leden en vrijwilligers aan

Wij zijn UDI’19 zeer erkentelijk voor hun medewerking, omdat we vaak een beroep hebben mogen doen op leden van uw kader. Mensen die bereid waren over de grenzen van UDI’19 heen te kijken en in de KNVB een belangrijke rol spelen of hebben gespeeld in jeugdbeleid, bestuursbeleid en de jeugdvoetbaldagen in Uden. In dit kader wil ik bij dit jubileum zeker memoreren de heer T. Janssen, oud-voorzitter, die voor UDI’19 heel veel heeft betekend, maar zeker ook voor de KNVB in allerlei functies! Wij zijn als Districtsbestuur trots op UDI’19. We zijn alle mensen die vanaf de oprichting tot op heden hebben bijgedragen aan de groei en bloei van UDI’19 zeer dankbaar voor hun inzet en betrokkenheid in goede, maar vooral de standvastigheid in moeilijke tijden. Want dankzij deze vrijwilligers kunnen we in 2009 dit geweldige jubileum vieren. Als KNVB wensen wij u bij dit jubileum dat u in de toekomst ook die vrijwilligers zult vinden, die UDI’19 willen leiden naar de toekomst, in moeilijke en makkelijke tijden. Op naar het 100-jarig bestaan en heel veel plezier met dit 90-jarig jubileum. Proﬁciat namens de KNVB en in het bijzonder namens het district Zuid II.

zich te binden. Districtsbestuur KNVB Zuid II J. Heutink, vice-voorzitter

Voorwoord

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

Ereleden en Leden van Verdiensten

De Ereleden van UDI’19 van links naar rechts: Gerrit van de Wetering, Tiny Janssen, Tom Nieuwboer, Minus van Eijl en Jan Donkers .

Binnen de voetbalvereniging UDI’19 hebben diverse personen zich extra verdienstelijk gemaakt voor de club. Zij werden benoemd tot Erelid of Lid van Verdienste. Hieronder volgt een overzicht van deze leden die door het Algemeen Bestuur zijn gehuldigd. Achter de naam staat tussen haakjes het jaar waarin de benoeming heeft plaatsgevonden.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Erevoorzitter

Ereleden

Tiny Janssen (1986) Tiny Janssen heeft vanaf 1964 bijna twintig jaar deel uit gemaakt van het Algemeen Bestuur. In eerste instantie gestart als afgevaardigde van de jeugd werd hij later secretaris en uiteindelijk is hij tien jaar voorzitter geweest van de vereniging. Ook heeft hij bij de KNVB in diverse functies zijn bijdrage geleverd. De laatste jaren is hij vooral bekend vanwege zijn rol als afsluiter bij de rondvraag van de jaarvergadering waarin hij op de hem zo kenmerkende wijze steeds weer terugblikt op de zaken welke dat jaar in positieve of negatieve zin de revue zijn gepasseerd.

Jan Donkers (2002) In 1976 werd Jan leider binnen de seniorenafdeling en in 1978 maakte hij de stap naar voorzitter van de seniorenafdeling. Jan was jarenlang het gezicht van de seniorenafdeling omdat hij ook actief was bij de opvang van scheidsrechters en bezoekende teams voor de zondagdienst. Daarnaast was Jan negentien jaar verantwoordelijk voor het keuren van de wedstrijdvelden op zondag. Werd eerder in 1994 benoemd tot Lid van Verdienste.

Minus van Eijl (1995) Minus werd in 2000 gehuldigd voor zijn 25-jarig jubileum als bestuurslid van de vereniging. De langste tijd daarvan was hij secretaris (en vicevoorzitter) van het Algemeen Bestuur, waar hij drie maal te maken kreeg met een bestuurscrisis. Voor zijn aantreden als secretaris heeft Minus ook ruim tien jaar eerst de jeugdzaken en vervolgens de seniorenzaken behartigd binnen het Algemeen Bestuur. De allerkleinsten van onze vereniging strijden inmiddels al weer enkele jaren aan het einde van het seizoen om de Minus van Eijl Trofee. Tom Nieuwboer (1990) Tom heeft vanaf begin zeventiger jaren een aantal jaar deel uitgemaakt van het Algemeen Bestuur. Het meest bekend is hij echter van de jarenlange verantwoordelijkheid voor de materiaaluitgifte op trainings- en wedstrijddagen. Hoewel Tom inmiddels de leeftijd van 90 jaar heeft bereikt is hij nog regelmatig op de UDI’19-velden te vinden. Gerrit van de Wetering (2004) Al meer dan vijftig jaar is Gerrit actief in de loterij voor de wedstrijdbal bij thuiswedstrijden van het eerste elftal. Ook nu nog is hij bij iedere thuiswedstrijd van het eerste elftal in touw voor de verkoop van lootjes voor de bal of andere prijzen. Daarnaast is Gerrit actief geweest bij vele nevenactiviteiten die binnen de vereniging worden gehouden en waar handjes noodzakelijk zijn. Werd eerder al in 1994 benoemd tot Lid van Verdienste.

Ereleden die ons helaas ontvallen zijn: Jan van de Burgt (1945) Jan maakte in de periode van 1932 tot en met 1945 deel uit van het Algemeen Bestuur als penningmeester. Midden jaren zestig kwam hij nog even terug in het bestuur als verantwoordelijke voor PR-zaken en later ook materiaalbeheer.

Vanaf 1971 was Jan gedurende tien seizoenen verantwoordelijk voor de hele gang van zaken in het clubhuisbeheer, waar hij zelf vele uren achter de bar heeft doorgebracht om eenieder van de gewenste versnaperingen te voorzien. Theo Hoogaars (1945) Theo maakte van 1932 tot en met 1945 deel uit van het Algemeen Bestuur. Eind jaren zestig begin jaren zeventig is hij verder nog een jaar of acht actief geweest bij de organisatie van de wekelijkse kaarten kienavonden. Jan Kempkens (1945) Jan was in de periode van 1932 tot en met 1945 lid van het Algemeen Bestuur van de vereniging. Henk van Dijk (2004) Henk was zestig jaar lid van de vereniging en is al die jaren actief geweest als algemeen medewerker om het clubhuis, de velden en de rest van de accommodatie netjes in orde te houden. Samen met zijn vrouw en zoon waren zij vele jaren als supporter te vinden langs de lijn bij de selectieteams van zowel de jeugd als de senioren, waarbij het niet uitmaakte in welke hoek van Nederland er gespeeld werd. Werd eerder in 1994 benoemd tot lid van verdienste.

Mario Boselie (2007) Mario is een markante verschijning binnen de vereniging die inmiddels al bijna twintig jaar verantwoordelijk is voor de technische zaken rond het eerste elftal en als voorzitter van de TC gedurende die periode deel uit maakt van het Algemeen Bestuur. Daarnaast is hij ook actief bij de organisatie van diverse evenementen binnen de vereniging, waarbij zijn vele contacten vaak worden ingezet voor het regelen van het een en ander. Leo van de Burgt (1995) Na een jaar als groepsleider van de E-pupillen maakte Leo in 1986 de overstap naar voorzitter van de jeugdafdeling. Gedurende tien jaar is hij in die functie actief geweest en aldus betrokken geweest bij de enorme groei van de vereniging in de jaren negentig. Op dit moment is hij nog steeds actief binnen de veteranenafdeling als speler/leider. Bert Dekkers (2003) Ondanks de vele functies die Bert bekleed heeft binnen de vereniging, is hij vooral bekend om zijn rol als secretaris van de jeugdafdeling. Als iemand iets wil weten over de voorbije 40 jaar binnen de vereniging is Bert met zijn eigen archief dikwijls een handige vraagbaak.

Wim van de Berg (2007) Wim is in 2006 afgetreden als lid van het Algemeen Bestuur van de vereniging. Hij heeft ruim twaalf jaar de taak van penningmeester vervuld.

Jos van Duijnhoven (2000) Hoewel Jos ook vele jaren actief is geweest als leider bij jeugd en senioren, kennen de meeste mensen hem vooral in verband met zijn activiteiten voor het innen van de contributies binnen de vereniging. Jos is hiervoor inmiddels al dertig jaar actief.

Richard van den Boogaard (2008) Richard debuteerde op 17-jarige leeftijd in het eerste elftal en speelde daarin bijna 500 wedstrijden. Hij is vele jaren aanvoerder geweest van het eerste elftal.

Harrie van Gogh (1995) Hoewel Harrie ‘slechts’ zes jaar voorzitter is geweest van de vereniging is onder zijn leiding toch veel gebeurd om de vereniging in moeilijke jaren op de been te houden.

Leden van Verdiensten

Ereleden en Leden van Verdiensten

Thea v.d. Heijden-Van Dijk (1998) In 1973 staat Thea mede aan de wieg van de start van het damesvoetbal binnen de vereniging. Na 25 jaar actief te zijn geweest stopt zij als actief speelster, maar nog regelmatig mogen we haar verwelkomen bij wedstrijden op het sportpark, waarbij de aandacht niet alleen uitgaat naar het eerste team, maar ook andere teams bekeken worden. Harrie Janssen (1996) Harrie heeft zes jaar lang deel uitgemaakt van het Algemeen Bestuur en was daarbij de verantwoordelijke voor materialen en gebouwen. Voor velen staat Harrie dan ook synoniem met de vele bouwactiviteiten die de laatste decennia binnen de vereniging zijn uitgevoerd. Ook na zijn aftreden als lid van het Algemeen Bestuur bleef hij betrokken bij alle nieuw- en verbouwactiviteiten van de vereniging. Frans Mikkers (2007) Frans is een man die bijna dertig jaar deel uit heeft gemaakt van het jeugdbestuur van de vereniging. Naast groepsleider was Frans ook actief in de kampstaf van de NKS-kampen en later medeorganisator van de eigen jeugdkampen van de vereniging. Ook heeft hij vele jaren meegedraaid in de zaterdagdienst voor de jeugdwedstrijden. De laatste tien jaar voor zijn aftreden in 2007 was hij verantwoordelijk voor het jeugdbudget in de functie van penningmeester/budgethouder van de jeugdafdeling. Ronny Raymakers (2006) Ronny begon als A-junior aan het jeugdleiderschap en was in totaal negen seizoenen actief bij de C-junioren en later nog een aantal jaar bij de meisjesgroep. Als opvolger van Ton van Vuuren wist Ronny vanaf 1994 gedurende een periode van twaalf jaar de organisatie van de wedstrijden en toernooien binnen de jeugdafdeling in goede banen te leiden. Ook de organisatie van de week-

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

endkampen deed ruim vijftien jaar een beroep op zijn medewerking. Bennie Schiltmans (2001) Bennie begon zijn carrière in 1969 bij UDI’19 als vlagger van jeugd- en damesteams. Vanaf 1976 is Bennie bijna 25 jaar actief geweest als verantwoordelijke voor de uitgifte van materialen op trainingen en wedstrijddagen. Vele jaren van die periode deed hij dat samen met Tom Nieuwboer. Ad Tiebosch (2002) Ad is vijftien jaar lang actief geweest als bestuurslid PR-zaken. Hoewel Ad inmiddels een stapje terug heeft gedaan, is hij nog altijd verantwoordelijk voor veel publicaties van de vereniging zowel intern als extern. Vele nieuwe technieken en ontwikkelingen (zoals teletekst en de website) zijn mede door zijn inspanningen binnen de vereniging gerealiseerd. Tinie Timmers (1994) Al bijna vijfentwintig jaar is Tinie actief als wedstrijdsecretaris van de seniorenafdeling. Bovendien is hij zelfs al bijna dertig jaar verantwoordelijk voor de ledenadministratie van de vereniging. Sinds vorig seizoen neemt hij ook de taak als wedstrijdsecretaris van de jeugdafdeling waar. Naast deze taken verleent Tinie handen spandiensten voor vele andere zaken binnen de vereniging. Nol Verhoeven (1959) Nol Verhoeven is ruim 50 jaar actief geweest in de onderhoudsgroep van het sportpark. Daarnaast is Nol nog altijd een fanatiek supporter van het eerste team en bij vrijwel elke thuiswedstrijd aanwezig. Ton van Vuuren (1994) Ton begon als twintiger als wedstrijdsecretaris van de jeugdafdeling en heeft die taak 19 jaar verricht. In 1994 is hij overgestapt naar de KNVB,

waar hij inmiddels binnen het district Zuid II een belangrijke rol speelt in de organisatie van het jeugdvoetbal in het algemeen en onze regio’s in het bijzonder.

Leden van Verdiensten die ons helaas ontvallen zijn: Wim van Hooft (1997) Wim is met zijn familie vanaf het begin van de jaren zeventig bijna vijftien jaar actief geweest voor de verspreiding van het weeknieuws en het clubblad. Vanaf het midden van de jaren zeventig tot aan zijn overlijden in 2000 was hij actief als algemeen medewerker in de onderhoudsgroep van de vereniging, waarbij hij veel klusjes heeft gedaan. Ook was Wim tien jaar medeorganisator van de wekelijkse kaarten kienavonden in het clubhuis. Jan de Kleijn (1959) Vanaf 1942 tot aan zijn overlijden in 2008 was Jan lid van de vereniging. Jan stond met name bij de ouderen onder ons bekend als een begenadigd voetballer, jarenlang was hij de snelle rechtsbuiten in het vaandelteam. Nadat hij in de jaren ’60 enkele jaren leider en trainer was bij de jeugdafdeling, begon Jan in 1976 met de activiteiten waarmee hij het meest bekend werd binnen de vereniging. Vele decennia (tot 2000) was Jan de Kleijn verantwoordelijk voor de perfecte belijning van de wedstrijdvelden op het sportpark.

Overzicht verdienstelijke UDIâ&#x20AC;&#x2122;19 leden met benoeming van het jaar Naam

Lid van Verdienste

Erelid

Tiny Janssen

Erevoorzitter

1986

KNVB bondsspeld

Goud

Jan van de Burgt (IM)

Zilver

Brons

Oscar

1987

Jan van de Burgt (IM)

1945

Martien van Heeswijk (IM)

Theo Hoogaars (IM)

1945

Harrie van Heeswijk (IM)

Jan Kempkens (IM)

1945

Tiny Janssen

Tom Nieuwboer

1990

Theo Hoogaars (IM)

1989

Minus van Eijl

1995

Theo Wijdeven (IM)

1989 1989

1987 1987 1989

Jan Donkers

1994

2002

Kees van der Wijst

Gerrit van de Wetering

1994

2004

Adriaan van Lanen

Henk van Dijk (IM)

1994

2004

Tom Nieuwboer

Nol Verhoeven

1959

Bert Dekkers

1994

Jan de Klein (IM)

1959

Minus van Eijl

1994

Ton van Vuuren

1994

Marinus van Dijk (IM)

1996

Tinie Timmers

1994

Henk van Dijk (IM)

1996

Leo van de Burgt

1995

Jan Donkers

1999

Harrie van Gogh

1995

Harrie Janssen

1996

Wim van Hooft (IM)

1997

1989 1994

Sportvrijwilliger gemeente Uden

Thea v.d. Heijden v. Dijk

1998

Jos van Duijnhoven

2000

Bert Dekkers

1991

Bennie Schiltmans

2001

Tom Nieuwboer

1993

Ad Tiebosch

2002

Bert Dekkers

2003

Ronny Raymakers

2006

Mario Boselie

2007

Wim van den Berg

2007

Frans Mikkers

2007

Richard van den Boogaard

2008

Im= In Memoriam Voorwoord

‘Schoppen naar het lederen monster’ De Udense voetbalvereniging UDI’19 wordt opgericht in 1919. Aan het begin van de twintigste eeuw waait het edele spel van ‘het schoppen naar een lederen monster’ over Noord OostBrabant. In Cuijk (De Zwaluw), Grave (Mobilia) en Zeeland (Tavenu) worden voetbalverenigingen opgericht. Ook in Mill worden pogingen ondernomen om te komen tot een voetbalclub. Nog dichterbij, op het Vluchtoord, werd al driftig achter de bal aangerend. Hier begint het allemaal: Hotel De Korenbeurs aan de Markt.

Of het nu komt door al die verenigingen in de omgeving is niet duidelijk. Feit is dat de Udensche Courant op woensdag 14 mei meldt:

“Door eenige jonge lui is hier het initiatief genomen om een R.K. voetbalclub op te richten”. In de zaterdageditie van dezelfde krant staat:

“Zondag (11-5) werd in hotel Meijer alhier opgericht een R.K. Voetbalvereniging. Staande de vergadering gaven zich 23 jongelingen als lid op. Het bestuur werd samengesteld als volgt: Jan van Stokkum, voorzitter, H. Hoefs, secretaris, Jan

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

‘Wilhelmina’ heet de club daar. Diks, ondervoorzitter, Jos Hoefs, penningmeester en H. van Mill, commissaris van het materiaal. Gesteund door de ingezetenen van Uden hoopt men spoedig een ﬂinke club te krijgen, die een sieraad is van den Ned. R.K. Voetbalbond ”. Als clubhuis komt hotel Meijer - of zoals het beter bekend staat, ‘De Korenbeurs’ - niet in aanmerking. De keuze valt op café Van Eldonk tegenover de Kapel van de Eerw. Kruisheren, tegenwoordig Tante Pietje. Nu is er een club en een clubhuis, maar heeft de club nog geen naam. Deze wordt aangedragen door de Zeer Eerwaarde Heer Badoux (OSC), de eerste Geestelijke Adviseur, en

het werd U.D.I., wat staat voor: Uitspanning door Inspanning.

Geestelijke bemoeienis Nu de oprichting van de vereniging in Uden op stapel staat, bemoeit de geestelijkheid zich er direct mee. De jeugd moet zinnig beziggehouden worden! Het was daarom zaak dat, in georganiseerd overleg, veel verenigingen door de geestelijkheid werden opgericht. Ook de ervaringen die men elders had opgedaan bewijzen dit volgens een artikel in de ‘Echo’ van 15 november 1919: “Er schuilen echte gevaren in de Roomsche sportverenigingen zoals: misverzuim, verval van

de goede zeden en de vertrouwelijke omgang met niet-Katholieken en een zich steeds verergerende kwaal van het drankmisbruik van onze voetballers; het is zo langzaamaan een gewoonte geworden, dat in onze hogere voetbalregionen na een uitwedstrijd gefuifd wordt!”. Om dit een beetje in de hand te houden en er voor te zorgen dat alleen katholieken lid werden van de vereniging, werd aan het bestuur altijd een geestelijk adviseur toegevoegd.

uit de baas, wat vooral blijkt uit hun samenspel. Met de rust staat UDI’19 met 3-0 achter, wat mede te danken is aan het niet aanwezig zijn van een kundige scheidsrechter. Ja, toen kreeg die beste man ook al de schuld van tegengoals. Einduitslag 4-0. Spoedig daarna kan UDI’19 op een terrein op de hei tussen Uden en Volkel, nu het Gemeentelijk Industriepark, de bal laten rollen De kleuren van UDI’19 waren toen groen-wit. Er werden vrijwel uitsluitend bekerwedstrijden en

‘De eerste wedstrijd wordt gespeeld op 20 juli 1919 tegen Wilhelmina Vluchtoord.’ De eerste wedstrijden Nu kan UDI’19 naar buiten, de wei in. De eerste wedstrijd wordt gespeeld op 20 juli 1919 tegen Wilhelmina Vluchtoord. Wilhelmina is UDI’19 ver-

vriendschappelijke wedstrijden gespeeld. Een eerste mijlpaal wordt op 20 oktober 1919 bereikt. UDI’19 speelt zijn eerste competitiewedstrijd tegen Mobilia II uit Grave.

UDI’19 wint met 5-1. Men is ingedeeld in een klasse samen met: Juliana Mill, EVO (Escharen), Achilles Reek, Transvalia Velp, Mobilia Grave 2, Zwaluw Cuyk. In dit eerste jaar behaalt men direct het kampioenschap.

Scheuring De animo voor het voetbal verslapt echter, er vertrekken spelers, er kan zelfs geen elftal meer worden samengesteld en wedstrijden blijven uit. Enkele leden, waaronder Aug. Schultheis, zelf een prima speler, gaan echter niet bij de pakken neerzitten. Zij richten een andere club op: U.V.C. Twee voetbalverenigingen in Uden is echter wat teveel van het goede en al spoedig hoort men van beiden niet veel meer. In 1922 steken verschillende leden, zowel van UDI’19 als van UVC, de koppen bij elkaar en besluiten samen verder te gaan onder de naam UDI’19. Een nieuw bestuur wordt gekozen: Aug. Schultheis, voorzitter, A. Goossens, secretaris en J. v.d. Aa, penningmeester. Ook het clubhuis verhuist naar café v.d. Aa van de toenmalige penningmeester, wat nu café ’t Stulpke is. Men houdt bekerwedstrijden en UDI’19 neemt weer deel aan de competitie, in 1922/1923 in de 3e klasse A van afdeling Den Bosch.

Een tweede elftal en kampioenschap

Oudste elftal van UDI’19: staand v.l.n.r Harry van Mil, Huub van Drunen, Marcel v.d. Ven, Leo van Huizen, Eduard Hendriks; knielend v.l.n.r. J. Diks, Jan van Stokkum, A. v.d. Burgt; zittend v.l.n.r.: Th. Rijnders, Harry van Elk, F. Thijssen.

Het begint met UDI’19 beter te lopen. Ook de leden die eertijds lid van UDI’19 geweest waren en zich nog even buiten schot hadden gehouden, zien in dat het nu beter gaat en ook zij komen opnieuw de gelederen versterken. Door deze toeloop krijgt UDI’19 een tweede elftal. Beide elftallen spelen intussen in district Maasbuurt: UDI’19 1 in 1e klasse Noord en het 2e in 2e klasse Noord. UDI’19 1 doet dit niet onverdienstelijk. In het seizoen 1932/1933 behalen zij het kampioenschap en promoveren naar de 2e klasse I.V.C.B. Overigens geeft de kampioenswedstrijd een heel onbevredigend gevoel. Na een snelle voorsprong voor Vitesse Megen (2-0) komt UDI’19 door twee doelpunten van Hoogens op gelijke hoogte. Na

Oprichting UDI’19: van groen-wit naar rood-wit-blauw

de rust is UDI’19 veruit in het voordeel en B. v.d. Berg scoort de 3-2. Als kort daarop v.d. Burgt de 4-2 aantekent krijgt de Megense keeper het zwaar te verduren van zijn medespelers en geeft er de brui aan. Zonder keeper wil Vitesse niet verder spelen en verlaat het veld.

Eerste trainers De vooruitgang bij UDI’19 blijft niet onopgemerkt. Steeds meer jongelui vinden de weg naar de vereniging. Het resulteert in een derde elftal in het seizoen 1934/1935. De vooruitgang is misschien ook wel te danken aan het feit dat UDI’19 sinds maart 1932 wekelijks traint. De heer Piederiet jr, de midvoor van NAC Breda, verzorgt deze trainingen. Voorheen bestond het trainen uit “het ieder avond sjotten op het marktveld”, zoals erelid Th. W. Hoogaars het in het clubblad van december 1974 omschreef. Piederiet moet vertrekken door ﬁnanciële omstandigheden. Maar in 1936 lukt het UDI’19 weer een trainer binnen te halen. Nu is het de heer v.d. Camp uit Gennep. In

1938 wordt hij opgevolgd door de heer Quaadvliet uit Den Bosch.

Kampioenschap UDI’19 2 Naast het standaardteam presteert ook UDI’19 2 goed tot zeer goed. Na enkele jaren steeds te hebben meegespeeld om de bovenste plaatsen in de 2e klasse Maasbuurt lukt het in het seizoen 1937/1938 na een spannende wedstrijd tegen medekandidaat Mobilia het kampioenschap te behalen.

Oorlogsdreiging Het voetbalgebeuren staat voor wat betreft de competitie 1939/1940 sterk onder invloed van de internationale gebeurtenissen. Duitsland is al enkele buurlanden (Tsecho-Slowakije en Polen) binnengevallen en ook de oorlogsdreiging voor Nederland wordt alsmaar groter. In verband met de mobilisatie besluit de R.K.V.B. ’s Hertogenbosch, waaronder ook de Kring Maasbuurt valt, tot uitstel van de competitiestart. Per 1 november start een noodcompetitie. Deelnemers aan deze competitie

‘Midvoor van NAC Breda verzorgt deze trainingen’. Na een promotiecompetitie waarin UDI’19 2 uit vier wedstrijden 7 winstpunten haalt, kunnen de spelers met recht zeggen: “Wij zijn het waard te promoveren naar de 1e klasse Maasbuurt”. In deze klasse strijden zij tot op het laatst mee om het kampioenschap.

kunnen niet promoveren en degraderen. Gedurende de oorlogsjaren was het natuurlijk sukkelen, maar hier hadden alle verenigingen mee van doen en UDI’19 bleef een van de topploegen samen met Nooit-Gedacht uit Geffen, Herpinia uit Herpen en toentertijd ook lang Festilent uit Zeeland.

Eerste en tweede elftal van UDI’19. Staand: Huub de Goei, Frits v.d. Berg, Jan v.d. Burgt, Herman Jansen, Willie v.d. Rijt, Klaasje Theunisz, Jan van Donzel, Adriaan de Goei, Herman Hoogaars, Bernard v.d. Berg en Frans Goossens. Knielend: Janus Zwinkels, Toon de Groot, ?????, Frits Sperling, Gabriël Theunisz, Jan Kempkens, Piet v.d. Berg, Harrie van Elk, Jan van Stokkum, Ties v.d. Rijt en ?????.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

MARTIEN VAN HEESWIJK Martien van Heeswijk is een vaste medewerker van het eerste uur. Voordat hij echter veel vrije tijd in de vereniging zou gaan steken, was hij actief voetballer bij UDI’19. Een Knickerboccertijd bij UDI’19: staand v.l.n.r. trianer ???, Jan v.d. Burgt, Wim v.d. Elzen, Klaasje Theunisz, Adriaan de Goei, Herman Jansen, Jaske Jansen, Huub de Goei, Tjeu Schellekes, Bernard v.d. Berg. Knielend v.l.n.r. herman Hoogaars, Theo Hoefs, Frits v.d. Berg.

waardevolle kracht in de lagere elftallen. Volgens leeftijdgenoten heeft Martien zelfs in het 2e elftal gevoetbald. In die tijd had men nog niet zoveel seniorenteams. Ook sprak men toen niet van selectie-elftallen. In het midden van de jaren ’60 was hij leider van UDI’19 4 en later van UDI’19 3. Hij was actief bij de controledienst en bij het verkopen van lotjes voor de wedstrijdbal. Veel vrije tijd heeft Martien gestoken in het onderhoud van de velden en het materiaal. Dit veelal samen met zijn vrienden Bennie Schiltmans en Tom Nieuwboer. Zijn grootste verdienste was echter zijn inzet en hulp bij de bouw van het clubhuis. Hij was soms architect, aannemer, uitvoerder en vraagbaak voor iedereen die bij de bouw van het clubhuis was betrokken. Op dit gebouw was hij trots en vele jaren heeft Martien in dit clubhuis vertoefd voor het verrichten van allerlei werkzaamheden. Terecht is hij, voor zijn grote verdienste voor de vereniging en een

Het tweede elftal is ook in de oorlogsjaren een geduchte tegenstander. Stand v.l.n.r. Piet de Man, Albert Hoogaars, Bartje van Bakel, Toon van Son, Jo van Hurne, ?????,?????. knielend v.l.n.r. Jan Schiltman, Jan v.d. Aa, Karel van Son. Liggend v.l.n.r. Jan Kloosterman, Luciën Bressers, Piet Bressers.

voorbeeld voor velen, onderscheiden met een KNVB Oscar.

Oprichting UDI’19: van groen-wit naar rood-wit-blauw

Voetballen op Moleneind.

Op zoek naar een ‘eigen thuis’ De eerste ofﬁciële wedstrijd die UDI’19 speelt is een uitwedstrijd bij

“Is er dan iemand, die niet al te ver uit de kom, een terrein beschikbaar stelt, dan zullen wij ons nog dikwijls kunnen vergenoegen in spannende wedstrijden”.

de naaste buren van he tVluchtoord. Een eigen terrein bij de oprichting in mei 1919, is niet direct een hot item. Anders wordt het als UDI’19 besluit om een returnmatch te organiseren tegen Wilhelmina uit het Vluchtoord. Dan wordt het andere koek. In de

En ja hoor, er dient zich zo iemand aan. Men krijgt de beschikking over een terrein gelegen op de Udensche Hei tussen Uden en Volkel. Daar speelt UDI’19 in het eerste jaar van zijn bestaan hoofdzakelijk beker- en vriendschappelijke wedstrijden.Lang blijft UDI’19 niet op dit terrein te gast, want al op 29 september 1920 lezen we in de krant:

bestuursvergadering van 30 juli 1919

“Zondag namiddag trok onze Harmonie gevolgd

komt dan ook de vraag ter tafel:

door 10 voetbalclubs al spelende naar het nieuwe terrein op de Maasstraat, dat voor ‘t eerst in

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

gebruik werd genomen. Er werd een medaille wedstrijd gehouden. Op het terrein waren veel toeschouwers”. Het is moeilijk voor de club om in de beginjaren een vast terrein te vinden. Na de Maasstraat speelt UDI’19 achtereenvolgens wedstrijden op terreinen aan de Volkelseweg, bij het Missiehuis, bij Ieske Verstegen aan de Veghelsedijk tot de vereniging in september 1927 een terrein betrekt ‘in de Flos’ achter Vos-Rikken.

Sportpark Direct na de Tweede Wereldoorlog worden er door de gemeente Uden plannen gesmeed om te komen tot de aanleg van een sportpark. Het verrijst waar de ruïnes van het Missiehuis

van Steyl zijn. Aan de opruiming wordt al hard gewerkt en waarschijnlijk zal al in het volgende seizoen op het nieuwe terrein kunnen worden gespeeld. Dat is goed nieuws. Tijdens de ledenvergadering van april 1946 uit de voorzitter echter zijn verontrusting, dat van een opening van het sportpark dit jaar nog niet veel terecht zal komen. En hij krijgt gelijk: de gemeente heeft UDI’19 blij gemaakt met een dode mus. Het zal nog jaren duren voordat de eerste wedstrijd op het sportpark van Uden gespeeld kan worden.

Noodoplossingen De vereniging bloeit en de geest is prachtig, maar een nieuw terrein is dringend nodig. Het huidige veld is nogal zanderig en heeft rust nodig om het opnieuw klaar te maken. Het bestuur gaat op zoek naar noodoplossingen. Het gaat in onderhandeling met de Paters van het Kruisheren en in oktober 1946 is de eer aan UDI’19 3 en UDI’19 4 om de eerste wedstrijden te spelen op het noodterrein, gelegen op de plek waar vroeger het missiehuis van de paters SVD stond.

Op 10 november 1946 wordt de wedstrijd UDI’19-OSS in de rust gestaakt wegens terreinomstandigheden. De reden:

“Het noodterrein is weliswaar geen grastapijt, doch ‘t is zoodanig bewerkt dat het geheel gezuiverd is van steenen en andere scherpe voorwerpen en is derhalve ook goedgekeurd door een consul”. Derde veld In mei 1947 huurt het UDI’19 bestuur voor drie jaar een stuk grond van de heer Verstappen. Het bedoelde terrein ligt langs de spoorlijn en werd gebruikt door de Udense Boys. Daar wordt een aan de KNVB eisen beantwoordend terrein ingericht. Met de uitgebreide werkzaamheden wordt direct begonnen. Ook het veld achter de Wed. Vos-Rikken wordt nu onderhanden genomen. De oefenwedstrijden en training vinden in het vervolg plaats op het veld waar het Missiehuis van de Paters SVD gestaan heeft. Waar het fout gaat is niet duidelijk, maar feit is

dat in juli 1947 het bestuur al onderhandelt over een nieuw voetbalveld achter de boerderij van Kinderen van Driel aan de Bitswijk. Op 7 september wordt dit feestelijk geopend met

‘Het is moeilijk voor de club om in de beginjaren een vast terrein te vinden.’ een wedstrijd tegen Zwaluwen VFC uit Vught. Het terrein is niet ideaal, maar na een beetje bijschaven toch behoorlijk genoeg om er een jaar op te spelen. De Harmonie de Eendracht geeft aan deze opening een ofﬁcieel tintje door een muzikale wandeling vanaf de Markt naar het terrein te maken.

Hoofdveld

Het café Vos-Rikken met het daarachterliggende voetbalveld zijn jarenlang de thuishaven van UDI’19.

Terwijl de competitiewedstrijden plaatsvinden op het veld in de Bitswijk en aan de Veghelsedijk, wordt het terrein achter Vos-Rikken door de leden onder handen genomen. Elke zaterdag wemelt het er van UDI’19-leden en supporters, gewapend met schoppen, om over een jaar over een goed terrein te kunnen beschikken. Gelden, verkregen uit de ontbinding van de Wandelsportclub Uden, maken het mogelijk een nieuwe kleedkamer te plaatsen. Er komt zelfs een heuse tribune. Deze biedt plaats aan ruim honderd kijkers en is voor velen een uitkomst, omdat zij nu niet meer - door weersomstandigheden gedwongen - thuis hoeven te blijven. Entreeprijs: 80 cent. Op de tribune zijn in de eerste rij gereserveerde plaatsen voor ‘t bestuur van de bezoekende vereniging, UDI’19 bestuur en -elftalcommissie, reserves van het spelende elftal, E.H.B.O. en kassaleden.

Van Udensche Hei naar Sportpark Parkzicht

‘Op zaterdag wordt het terrein gemaaid. Niet met een machine, maar met de zeis.’ Ook de vrouwen en verloofden van het bestuur en de deelnemers aan de wedstrijd mogen zich hier neervlijen. Op tweede Kerstdag 1949 wordt de tribune ofﬁcieel in gebruik genomen. Ook het aantal open zitplaatsen wordt uitgebreid tot 300. De entreeprijs hiervoor bedraagt 60 cent.

Eigen onderhoud Daar waar veel voetbalclubs uit de omgeving een beroep kunnen doen op de gemeente

voor onderhoud van de accommodatie, vangt UDI’19 bij het gemeentebestuur van Uden bot. Zij vinden dat de voetbalclub moet voorzien in een eigen accommodatie en dit ook zelf dient te onderhouden. Zo zien we op de maandagmorgen Nol Verhoeven, Piet van Lankvelt en Jos de Groot op het veld bezig met het dichten van de slidingsporen. Nol heeft daar zelf een apparaatje voor gemaakt. Eerst worden de randen gedicht en daarna wordt de boel weer glad gestampt. Op zaterdag wordt het terrein gemaaid. Niet met een machine, maar met de zeis. Nol Verhoeven vertelt: “In een paar uur was ik klaar, ook met het afharken. Zo zag het er weer netjes uit. Het terrein was niet zo dicht begroeid als nu. Er stonden meer pollen met lange pieken. Ook de molshopen moesten we zelf slechten. Maar als op zondag de tegenstander goedkeurend knikte, hadden we weer eer van ons werk”.

FRANS VAN BAKEL Tussen 1955 en 2008 is Frans 35 jaar lid geweest van UDI’19 verdeeld over drie periodes. Nadat Frans zijn actieve loopbaan als voetballer had beëindigd werd hij in 1972 gevraagd om op te treden als PR-man. In 1974 werd hij gevraagd zitting te nemen in het bestuur waar hij zes jaar deel van uitmaakte. Tijdens deze periode is Frans de katalysator geweest om het technisch beleid om te turnen. Invoering van een A en B selectie, bestaande uit drie teams waarvan het derde team de kweekvijver werd voor de A-selectie, kunnen op zijn conto geschreven worden. Eveneens heeft Frans ervoor gezorgd dat professionalisering heeft plaatsgevonden op het gebied van begeleiding en training. Frans keerde in 1987 terug als leider van het tweede elftal. In 1991 werd Frans gevraagd voor het eerste team. Een andere sociale hobby kwam op zijn weg: dansen met gehandicapten. Toen UDI’19 startte met een G-team was de link om leider te worden van dat elftal dan ook snel gelegd. Vanaf 2006 is Frans weer leider van het tweede elftal. Hij bereikte daarmee twee kampioenschappen en twee ﬁnales om het Nederlands kampioenschap. Helaas heeft Frans vanwege zijn gezondheid een stapje terug moeten doen. Zijn UDI’19-hart zit echter op de juiste plaats. Frans zal altijd daar waar mogelijk zijn steentje bij blijven dragen ter meerdere eer en glorie van zijn UDI’19.

Sportparkplan.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Van Udensche Hei naar Sportpark Parkzicht

25 25

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

‘De Kuip’ brengt UDI’19 geen succes In 1950 vraagt de gemeente Uden aan de Nederlandsche Heidemaatschappij een schetsplan te maken voor een recreatieterrein ten zuiden van de Boekelsedijk. Hierin dienen met name een hoofdvoetbalveld en drie oefenvelden te zijn opgenomen. De gemeente ziet op het terrein waar voorheen het Missiehuis stond de mogelijkheid iets te doen aan het grote tekort aan sportterreinen. Maar ambtelijke molens draaien langzaam. Men schetst, schetst opnieuw, schetst nog een keer, maar twee jaar later is er nog geen spade de grond ingegaan.

Luchtfoto van de entree van het sportcomplex. Onder op de foto de halfverharde trainingsvelden.

Dat kan ook niet, want de Heidemij constateert in mei 1952 dat de gemeente helemaal nog geen eigenaar is van de grond. In allerijl besluit de gemeenteraad tot aankoop van de benodigde gronden. Het schetsplan is dan intussen gereed en de Provincie heeft er geen bezwaar tegen dat de gronden de bestemming ‘ontspanningsterreinen’ krijgen.

Drie oefenvelden

Voorzitter Klösters opent de nieuwe velden aan de Parklaan.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Als eerste zullen naast het zwembad een drietal sportvelden worden aangelegd. De ontstellende achterstand op het gebied van sportaccommodaties vereist de volle aandacht. Als de nodige goedkeuringen vlot verkregen worden, kan in de herfst van 1953 met het werk worden begonnen. De speelvelden kunnen dan op zijn vroegst eind 1955 in gebruik worden genomen. Helaas, de gemeenteraad trekt in augustus 1953 het besluit tot aanleg in. In juni 1954 wordt een nieuwe poging ondernomen en nadat er enige wijziging in het plan zijn aangebracht, kan de raad nu wel akkoord gaan.

De wijziging heeft grote gevolgen voor UDI’19. Het gaat namelijk over ruimte voor publiek. De drie velden zijn als oefenvelden ontworpen, maar men acht het wenselijk één van deze velden als

plan bijna gerealiseerd is, wordt duidelijk dat het onmogelijk is het hoofdwedstrijdveld in gebruik te nemen, indien daarbij geen kleedgelegenheid

‘De ontstellende achterstand op het gebied van sportaccommodaties vereist de volle aandacht.’ wedstrijdterrein geschikt te maken. En daarvoor heeft men ruimte voor toeschouwers nodig. In het nieuwe plan worden deze gecreëerd. De gemeente verwacht dat de velden in 1956 voor wedstrijden in gebruik genomen kunnen worden. Maar dan moeten er wel kleedruimten bij gebouwd worden. Hoewel men verwacht dat de velden zeer intensief bespeeld zullen worden, beperkt men zich bij de kleedkamers tot het minimale. Er wordt een kleedruimte gebouwd waar vier elftallen zich tegelijk kunnen verkleden. Als in september 1957 de velden bespeelbaar zijn is de accommodatie gereed en zelfs uitgebreid met een heuse rijwielstalling.

Stadion De ontwikkeling van het sportparkplan gaat intussen gewoon door. In 1958 stelt de Nederlandsche Heidemaatschappij een advies op betreffende de aanleg van het hoofdwedstrijdveld. Dit betreft een hoofdvoetbalveld binnen de atletiekbaan. De Nederlandse Sport Federatie is er echter niet gelukkig mee. ‘Allereerst’, zo stellen zij, ‘is het competitieseizoen voor voetbal niet altijd beëindigd als het atletiekseizoen begint, zodat het kan voorkomen dat op dezelfde dag wedstrijden samenvallen. Ten tweede wordt de afstand tussen publiek en spelers nodeloos vergroot, wat ten koste gaat van de intimiteit van het hoofdvoetbalveld.” Toch besluit de gemeenteraad tot de geplande aanleg. Als het

aanwezig is. Zowel de NSF als de VNG adviseert de gemeente zodra het mogelijk is tot de bouw van de kleedruimte over te gaan. Ook omdat het kleedgebouw bij de drie voetbalvelden door het grote aantal wekelijks te spelen wedstrijden al overmatig in gebruik is. Het gebouw beschikt naast de kleedruimten ook over een clublokaal, een spelerskantine en een bestuurskamer. In mei 1963 komt het kleedgebouw gereed en in het najaar van 1963 wordt het hoofdwedstrijdveld in gebruik genomen. In Uden spreken we dan over ‘De Kuip’, zeker als er rond de sintelbaan ook nog tribunes worden aangelegd. In september 1963 speelt UDI’19 in ‘zijn’ stadion de eerste wedstrijd tegen Sint-Michielsgestel. Men voelt er zich nog niet thuis. Het resultaat is een 0-0 gelijkspel. ‘De Kuip’ brengt UDI’19 geen succes.

JAN DONKERS Voor velen binnen de vereniging is Jan Donkers vooral jarenlang het gezicht geweest van de seniorenafdeling in zijn rol als voorzitter ervan. Zijn carrière binnen de vereniging begon voor Jan pas op latere leeftijd. In 1976 startte hij als leider van een seniorenteam en twee jaar later maakte hij de stap naar voorzitter van de seniorenafdeling. Dit was voor Jan niet alleen een bureaufunctie, want gedurende bijna twintig jaar maakte hij deel uit van de zondagdienst. In die hoedanigheid was hij verantwoordelijk voor de opvang van scheidsrechters en bezoekende teams op zondag. Daarnaast was Jan ook verantwoordelijk voor het keuren van de speelvelden, wat dus inhield dat hij ’s morgens voor dag en dauw op het veld stond om te beslissen of er gespeeld kon worden. Het spreekt voor zich dat hij vele uren op het Udense sportpark heeft doorgebracht. In het werkzame leven werkte hij voor Hofmans en was voor zijn werk veel op pad in binnen- en buitenland. Samen met algemeen secretaris Minus van Eijl werd er menig borreltje genomen en bovendien waren beiden vaak aanwezig bij wedstrijden van het vaandelteam. De laatste jaren doet Jan het na enkele operaties wat rustiger aan, maar nog altijd maakt hij zich verdienstelijk met de begeleiding van het scheidsrechterstrio bij de thuiswedstrijden van UDI’19 1.

Spelmoment uit de eerste wedstrijd in de Udense “Kuip”

Van Udensche Hei naar Sportpark Parkzicht

Clubhuis, tribune en lichtmasten De wedstrijden die UDI’19 speelt in ‘de Kuip’ leiden niet tot glorie. Van een tweedeklasser daalt de club af naar de vierde klasse. Men beseft dat UDI’19 te klein is voor zo’n stadion. Het seizoen 1970/1971 gaat UDI’19 weer slijten op wat eens de voorloper van ‘de Kuip’ was: het knusse terrein met de ene steile zijwal om op te staan; één van de drie ‘oefenvelden’.

Het hoofdwedstrijdveld wordt alleen door het standaardteam bespeeld, de overige teams moeten gebruik maken van de andere drie velden. Dit gebeurt zo intensief - de velden worden bespeeld door UDI’19, Volkel en Sirene - dat het voor de handhaving van de grasmat niet is toegestaan te trainen. Bij herhaling wordt er bij het gemeentebestuur op aangedrongen voor de trainingen nadere voorzieningen te treffen. De gemeente schept de verenigingen wat lucht door de aanleg van een halfverhard trainingsveld met verlichting én de bouw van een kleedgebouw. De plaats van het gebouw is zodanig gekozen dat het ook kan worden gebruikt voor de nog te realiseren sportvelden aan de oostzijde van het gebouw. Dit gebouw is het latere clubhuis. Een verdere uitbreiding komt in 1965. Dan realiseert

UDI’19’s clubhuis.

de gemeente naast het halfverharde veld een korfbalveld en twee voetbalvelden.

Clubhuis Voor het houden van clubavonden en andere verenigingsactiviteiten maakt UDI’19 gebruik van Udense cafés. Ten opzichte van het grote aantal jeugdleden onverantwoord. De meeste ouders maken hiertegen bezwaar. Voor de

‘Hoogtepunt van alle acties ligt begin 1982 als in Zaal Paashuis een wielerspektakel plaatsvindt.’ 30

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

ontplooiing van het verenigingsleven, zowel als ontmoetingspunt tijdens wedstrijden als bij trainingen, is het een vereiste over een clubhuis te beschikken. Daarom dient het bestuur in 1968 een plan in om aansluitend aan het kleedgebouw bij het halfverharde veld een clubgebouw te stichten. En het gebouw komt er. Tijdens de jubileumreceptie in 1969 meldt wethouder H. van den Elzen dat gedeputeerde Staten akkoord gaan met het bouwplan. Het is wederom wethouder Van den Elzen die op een koude decemberdag de eerste spade in de grond steekt. De weergoden zitten de trouwe UDI’19-werkers Van

Heeswijk, Van Gennip, S. van Dijk, B. Schiltmans, N. Jetten, F. Hermes en H. Stumpf niet mee. Drie maanden duurt het voordat er met metselen begonnen wordt. Maar dan gaat het ook hard. De dakconstructie en de kozijnen, gemaakt als leerling-project door de afdeling timmeren van de LTS onder leiding van de heer Dinnessen, worden met Pasen 1970 overgebracht naar het Sportpark. Er volgt dan nog een ‘heet’ werkje: de kap moet omhoog. Met behulp van een tien meter reikende kraan van de Vliegbasis Volkel wordt de kap overeind getrokken. Eindelijk krijgt men een idee van de afmetingen van het clubhuis. Eind 1970 wordt het clubhuis geopend. Een heteluchtkanon van de familie Hendriks en een tiental bij de gemeente losgepeuterde kerstbomen - waarop de familie Van Vuuren met veel fantasie aan het versieren ging - zorgen voor de sfeervolle “verwarming”. Negen jaar doet het clubhuis in al zijn eenvoud dienst. In 1979 wordt het uitgebreid. Onder coördinatie van Harrie Janssen ondergaat de accomodatie in 1992 een ware metamorfose. Eigenlijk kun je stellen

Kleedkamer 1-6 van het UDI’19 complex.

Een tribune Een zittribune van 36 meter lang en 4 meter hoog voor 450 voetbalkijkers wil UDI’19 in 1982 realiseren op haar sportpark. Met steun van de totale Udense gemeenschap wordt dit megaproject gerealiseerd. De UDI’19-supporters

staan vierkant achter de plannen. In november 1981 ontvangt voorzitter Tiny Janssen al symbolisch een jampotje met spijkers en de supporters van de Bultside geven op ludieke wijze het goede voorbeeld. Zij bouwen voor de wedstrijd tegen Sparta’25 een heuse ‘tribune’.

‘Voor het houden van clubavonden en andere verenigingsactiviteiten maakt UDI’19 gebruik van Udense cafés.’ dat er een complete nieuwbouw plaatsvindt. De uitbreiding van het clubhuis omvat 250 m2. Hierin zijn twee kleedkamers, een theorielokaal, een scheids- en grensrechterlokaal, een drukkerijtje, een massage- en EHBO-ruimte en een nieuwe bestuurskamer te vinden. Wethouder Jan van Bergen mag de uitbreiding openen.

Een grote wens gaat in vervulling: UDI’19 heeft een tribune.

Van Udensche Hei naar Sportpark Parkzicht

TINIE TIMMERS

De entreegelden voor dit bouwsel van panlatten, zwart plastic en touw worden als eerste gift op de rekening gestort. Hoogtepunt van alle acties ligt begin 1982 als in Zaal Paashuis een wielerspektakel plaatsvindt. Achtentwintig koppels verschijnen aan de start van hometrainerwedstrijden. Het wordt een doorslaand succes. Maar er zijn meer acties nodig. Zo wordt er gekiend, zijn er gewichttrekwedstrijden en wordt er een papieractie gestart. En het lukt om de benodigde gelden bijeen te krijgen. Een hele zomer wordt er hard gewerkt in en om het sportpark en op zondag 19 september 1982 kan een blije voorzitter Tiny Janssen de tribune openen.

Al meer dan 35 jaar is Tinie actief binnen de vereniging UDI’19. In 1973 werd hij lid, niet

Licht in de duisternis

als voetballer maar als jeugdleider. Tinie had

Een lang gekoesterde wens gaat in 2000 in vervulling. De vurig gewenst lichtmasten rond het hoofdveld worden geplaatst. Om geld te besparen zorgen clubleden zelf voor de

toentertijd niets met voetballen maar Ton van Vuuren, zijn schoolmaatje, wist hem over te halen om leider te worden. Even later nam hij

Ons sportpark heet voortaan ”Parkzicht”.

bekabeling. De masten worden betaald uit de opbrengsten van een loterij, gehouden tijdens de viering van het 80-jarig jubileum en de bekerwedstrijd tegen Ajax. De eerste serieuze test onder het kunstlicht is de bekerwedstrijd tegen OSS´20 uit Oss.

ook zitting in de activiteitencommissie. Na 7 jaar vond hij het tijd worden de overstap te maken naar de senioren. Eerst als leider en al vrij snel als verenigingsscheidsrechter. Begin 80-er jaren nam hij van Jan Pennings de functie van wedstrijdsecretaris over. Ook het bijhouden van de ledenadministratie nam hij op zich. Naast deze beide taken werd hij ook nog waarnemend coördinator ‘Recreanten en Dames’. Toen in 2005 de vacature van wedstrijdsecretaris Jeugd en G-voetbal niet ingevuld kon worden werd ook toen niet tevergeefs een beroep gedaan op Tinie. Zowel de KNVB als verenigingsbestuurders vragen regelmatig om zijn advies. We mogen gerust stellen dat Tinie een begrip is geworden binnen de amateurvoetbalwereld. Een duizendpoot waarop velen een beroep doen. UDI’19 is blij dat zo iemand zich inzet voor de vereniging en hoopt dat nog lange tijd gebruik gemaakt kan blijven worden van zijn diensten. Om avondwedstrijden mogelijk te maken worden er lichtmasten rond het hoofdveld geplaatst.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

UDI’19 is van de supporters!!! Als het goed gaat heb je veel vrienden. Zo gaat het ook bij UDI’19. Het naderend kampioenschap in het seizoen 1946/1947 werpt op de jaarvergadering in januari 1947 al zijn schaduw vooruit. Leden willen een supportersvereniging. De voorzitter vindt dit eigenlijk niet op de weg van het bestuur liggen en laat dit aan de supporters zelf over. Toch wordt er steeds van verschillende zijden bij het bestuur op aangedrongen om het initiatief te nemen tot oprichting. Het bestuur kan er niet meer om heen en op zaterdag 19 april 1947 is er in café Van Eldonk een informatieve bijeenkomst. Het wordt een groot succes. Binnen een week heeft de club al een ledenaantal van ver boven de honderd. Het wordt dan ook tijd om het één en ander formeel te regelen: een bestuur moet worden gekozen en de organisatievorm en de contributie moet worden geregeld. Daarom vergadert de Supportersclub op 14 mei voor de eerste keer. Maar alle begin is moeilijk, de belangstelling is niet al te groot. Later bleek, dat niet alle leden een uitnodiging ontvangen hebben. Er wordt een voorlopige commissie gevormd om een gezonde

UDI’19-supporters van de Bultside houden een ludieke actie voor een tribune.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

en goed georganiseerde supportersclub te vormen.

Eerste bestuur Op zaterdagavond 21 juni 1947 komen de UDI’19-supporters tijdens de tweede vergadering in groten getale naar zaal Verkuijlen. De commissie is klaar met zijn werk en men komt tot een deﬁnitieve oprichting. Als eerste bestuur wordt gekozen: Voorzitter: A. de Groot, Bitswijk. Secretaris: A. Smits, Kapelplein. Leden: Schouwenaars, W. Boonaerts en M. van Mil. Als eerste opdracht krijgen zij mee een passend cadeau te zoeken voor het kampioenselftal. De eerste jaren zorgt de supportersclub met name voor het vervoer naar de wedstrijden en ‘kaartjes voor het terrein’. Bij ‘zware’ uitwedstrijden, waarbij de spelers de steun van een groot aantal supporters beslist nodig hebben, kan men bij lunchroom Scheepens of lunchroom Hermans kaartjes afhalen. Voor de uitwedstrijd tegen Blauw-Geel op zondag 26 november 1949 worden wel drie bussen ingezet. Alleen moeten nu de kaartjes wel worden betaald: 50 cent per stuk. Supporters die een goede plaats op het terrein willen hebben, wordt aangeraden zoveel mogelijk met de eerste bus te vertrekken.

Van en voor UDI ’19 Eind 1961 nemen verschillende personen onder aanvoering van A. Klijs het initiatief om – opnieuw – tot oprichting van de supportersclub over te gaan. Er is zeker weer behoefte hieraan, wat blijkt uit de grote belangstelling. Er blijkt tevens belangstelling te zijn voor een supportersorgaan (clubblad). Met veel genoegen begroeten voorzitter Boverman en alle UDI’19-vrienden in januari 1962 het eerste nummer. ‘Van en voor UDI’19’ houdt op deze manier het contact met de leden in stand. Slechts enkele jaren overigens, want in 1966 zijn de besturen van de supportersvereniging en UDI’19 het met elkaar eens om te komen tot een spiksplinternieuw ‘Cluborgaan van UDI’19’. De supportersclub gaat door met wat zijn voorganger ook al deed: zorgen voor vervoer naar de uitwedstrijden. Vanaf 23 september 1962 laat de club een bus rijden voor de supporters. Leden van de supportersvereniging hebben recht om gratis van de bus gebruik te maken. De bus vertrekt bij hotel-café v.d. Berg. De bus voorziet in een behoefte. Regelmatig moet het bestuur mensen teleurstellen, omdat er geen plaats meer is.

Contactavonden Naast de busreizen houdt de supportersvereniging regelmatig contactavonden. Veelal bestaan deze uit het leggen van een kaartje. Dit resulteert in de komst van de wekelijkse rikavonden in zaal Paashuis. Steeds meer leden komen een kansje wagen om een prijsje te winnen. Maar men heeft ook oog voor andere zaken binnen de vereniging. Zo huldigt men op de contactavond van 14 mei 1963 het kampioensteam UDI’19 3; de spelers krijgen een sigarettenaansteker. Maar de animo wordt steeds

‘Binnen een week heeft de supportersclub al een ledenaantal van ver boven de honderd.’ minder. Als een soort wederopstanding houdt de supportersvereniging in het najaar van 1968 een home-trainers-avondzesdaagse, een actie die ten goede komt aan de jeugd. Toch is er geen houden meer aan. Als het met het vaandelteam van UDI’19 wat minder gaat, loopt het aantal clubleden zienderogen terug. Op het moment dat de neerwaartse spiraal het dieptepunt bereikt (1969) is de supportersclub ter ziele. De drijvende krachten achter de supportersclub geven de pijp aan Maarten.

van promotieartikelen met uiteraard daarop het UDI’19 logo. Petjes, minivaantjes, dassen, paraplu’s en nog veel meer artikelen komen beschikbaar voor de UDI’19-leden. Dit alles om de kas te spekken, maar bovenal om de buitenwacht te tonen dat men UDI’19-supporter is.

Hoogtepunten In het relatief jonge bestaan van de S.C.U. zijn er enkele hoogtepunten. Allereerst zijn dat de drie kampioenschappen in de hoofdklasse. Daarnaast de jaarlijkse ‘grote’ wedstrijd in de maand juli. Supporters zetten zich dan vooral in om hier een feest van te maken. Gerenommeerde voetbalteams zoals PSV, Ajax en Feyenoord hebben sportpark Parkzicht al eens bezocht. Ook buitenlandse teams komen graag naar Uden. Zo kwam in 2004 Galatasaray. Een ander jaarlijks hoogtepunt is ongetwijfeld de ‘Mega

Rommelmarkt’ op het zeer gezellig aangeklede sportpark met honderden kramen en muzikale ondersteuning. Duizenden bezoekers mag UDI’19 dan verwelkomen.

Steun aan jeugd en G-team Een bijzondere activiteit die de S.C.U. ontplooit, is de steun aan de jeugd en aan het G-team. Een blijvend voorbeeld daarvan is de speeltuin die de supportersclub aan UDI’19 heeft aangeboden en tot op de dag van vandaag zelf onderhoudt. Daarnaast is zij sponsor van het Jeugdkersttoernooi en van de UDI’19-dag. Het G-team wordt vaak op reis gestuurd naar een wedstrijd in de eredivisie. Hoofdzaak voor de S.C.U. blijft echter het ondersteunen van het vaandelteam als 12e man. Maar dan wel als 12e man die zich onder alle omstandigheden sportief en behoorlijk gedraagt.

Drie keer is scheepsrecht Op 1 september 1996 wordt er bij UDI’19 voor de derde keer een supportersclub opgericht. Binnen enkele jaren heeft de club meer dan tweehonderd leden. De doelstelling van deze Supportersclub (kortweg S.C.U. genoemd) is de onderlinge band, tussen de supporters enerzijds en UDI’19 anderzijds te versterken. Dit wordt bereikt door middel van het organiseren van diverse activiteiten. De activiteiten bestaan uit het laten rijden van een supportersbus, het organiseren van kienavonden, het wekelijks uitgeven van een blinde pool, bij thuiswedstrijden de verkiezing van de ‘man van de wedstrijd’ en het organiseren van diverse contactavonden tussen supporters, spelers en begeleiding van de UDI’19-selectie. Eenmaal per jaar, meestal aan het eind van het seizoen, houdt de S.C.U. een feestavond. Tijdens deze avond kiezen de leden de ‘speler van het jaar’. Ook wordt de ‘topscorertrofee’ uitgereikt. De S.C.U. heeft ook de zorg voor de verkoop

Supporters van UDI’19 te samen op de “Bultside”, steunen het vaandelteam door dik en dun.

Winnen of verliezen, de fans blijven je trouw

Hoofdsponsor én oprecht fan UDI’19 kent veel markante ﬁguren. Een van hen is Leo van der Putten. Leo timmerde als ondernemer nadrukkelijk aan de weg. Bij de vereniging speelde hij meerdere belangrijke rollen, maar deed dat vaak vanuit de achtergrond. Jan Nicolaas van der Putten was eigenlijk de grondlegger van de onderneming met dezelfde naam. Hij kocht in 1883 in Uden een windmolen, die later uitgebreid werd met een olieslagerij. In de twintiger jaren werd die olie als grondstof gebruikt voor verf en de koppeling Van der Putten en verf werd op dat moment gemaakt. Ook Leo was een succesvol Udens ondernemer. Hij had in 1973 samen met zijn broer Jan het bedrijf overgenomen van zijn vader die ook de naam Leo droeg. In de zeventiger jaren kreeg het bedrijf verschillende vestigingen en kwam tot grote bloei. Leo nam, voor velen tamelijk onverwacht, in 1999 het besluit om zijn onderneming te verkopen.

Verstand van voetbal Leo is gek op voetbal, hij speelde in het eerste van UDI’19. Hij maakte een uitstapje naar zustervereniging FC Uden. Volgens ingewijden was hij op dat moment de jongste trainer van Nederland. Leo heeft écht verstand van voetbal. Hij kon vanaf de tribune op vakkundige wijze wedstrijden analyseren. Dat deed hij nooit vanuit een hautaine houding: iedere andere mening was voor hem in principe evenveel waard. En hij was en bleef constructief, ook als het eens een keer niet echt meezat. Als sponsor bemoeide hij zich nooit met technisch beleid, hoewel hij daar wél zijn ideeën over had. Leo was trouw: hij was zowel bij thuis- als uitwedstrijden jarenlang aanwezig.

Hoofdsponsor Vanuit die liefde voor het spelletje moet bij hem

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

ooit het besef gegroeid zijn dat hij als drukke ondernemer minder kon betekenen voor zijn club dan hem eigenlijk lief was. Als hoofdsponsor heeft hij van 1995 tot 1 juli 1998 veel betekend. Het waren de aanloopjaren naar de Hoofdklasse en hij heeft toen veel ﬁnanciële steun gegeven om een goede hoofdklassebasis onder de vereniging te leggen. Leo was oprecht fan en dat bleek vaak op een ongekunstelde wijze. Bij het kampioenschap van de eerste klasse en promotie naar de hoofdklasse in 1997 nodigde hij het complete team, met begeleiding en het bestuur, uit op zijn bedrijf en tijdens een speech riep hij alle spelers naar voren om enkele welverdiende en goed gekozen woorden tot ‘zijn’ spelers te richten. Alle aanwezigen werden door hem persoonlijk verblijd met een attentie.

Sfeer Toen per 1 juli 1998 Beter Bed hoofdsponsor werd en deze zich meteen als shirtsponsor wist te presenteren in een Amstelcupwedstrijd in de Amsterdamse Arena tegen Ajax, had menigeen toch Leo deze eer gegund. Leo maakte er weinig woorden over vuil, reisde gewoon met de bestuursbus mee en wist zelfs na aﬂoop van de wedstrijd door te dringen tot de Ajax-

kleedkamer. Leo hield ook van de sfeer rondom het voetballen, hij was bij verschillende uitstapjes met het eerste aanwezig. Daar zag je hem soms van een wat andere kant. Toen het eerste team voor de eerste maal het buitenland opzocht ging Leo ook mee. De eerste ochtend in Monastir gaf Harry Blokhuis een lichte training op het strand. Leo richtte zich spontaan tot de spelersdames die op hetzelfde strand en onder zijn leiding tot verrassende prestaties kwamen. Leo verleidde ook twee oudere leden tot een ritje met een koetsje. Hij heeft heel vaak het verhaal verteld hoe zijn medepassagiers besmeurd werden door het paard dat blijkbaar leed aan chronische diarree en dat hij strategisch gezien een betere plaats gekozen had achter in de koets. Ook later toen hij hoofdsponsor ‘af’ was, bleef hij als naamgever het Neederputtoernooi steunen als opvolger van het Interkleurtoernooi. Alleen insiders weten dat Leo altijd klaar stond om de vereniging te helpen. Op verzoek van het bestuur van de vereniging ging Leo aan de slag om de fundamenten te leggen voor de STAVU. Via deze stichting konden betalingen aan spelers plaatsvinden met instemming van de KNVB en de Belastingdienst. In zijn taakopdracht als latere voorzitter van de stichting bleef Leo helder: de stichting zorgt voor de beloningen van de spelers, met technisch beleid bemoeien wij ons niet. Leo maakte in zijn privéleven nieuwe keuzes. Hij ging samen met zijn geliefde Blanche in België wonen. Hij richt zich sinds die tijd wat meer op zijn twee nieuwe hobby’s: golfen in Dubai of Marbella en reizen maken. Toch stuurt Leo nog regelmatig even tekstberichtjes met zijn mobiele telefoon om te informeren hoe ‘UDI’19 het doet’.

Voorwoord

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

‘De Ouwe Daan’ genoot intens van UDI’19 Toen Antonius Josephus Daanen, alias ‘de Ouwe Daan’, in februari 2006 zijn laatste adem uitblies, verloor UDI’19 ook een van de markantste supporters van de laatste 30 jaar. Niet alleen in Uden, maar ook in vele andere plaatsen in heel Nederland liet hij zich graag opvallen in zijn bonte UDI’19-uitdossingen en met zijn manier van meeleven langs de lijn en in de kantines. Zo kreeg hij ook alle aandacht op televisie rondom de bekerwedstrijd in de Amsterdamse ArenA tegen ‘Ouwe Daan” kan zijn vreugde niet op bij weer een kampioenschap van het eerste in de Hoofdklasse.

Ton kwam in het begin van de jaren ’50 vanuit Haarsteeg, waar hij als veldwachter de dienst uitmaakte, met zijn vrouw Janske en zijn twee kinderen, Willemien en Theo, naar Uden. Hij groeide hier uit tot een van bekendste en meest gewaarde Udense politiemannen.

Blessuregevoeligheid Als voetballer heeft hij dit aanzien echter nooit weten te bereiken. Met zijn keeperstalent werd hij lid van UDI’19, maar hij kreeg al snel zoveel last van zijn gewrichten dat hij nooit de status van zijn derde nakomeling Harrie heeft weten te behalen. In de loop van de jaren is bij zijn drie zoons Theo, Harrie en Ton gebleken dat de blessuregevoeligheid een erfelijke aangelegenheid

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

was. Ton stopte bij UDI’19 en ging aan de slag als vrijwilliger en jurylid bij onder andere de Keien en als coureur en baancommissaris bij het MiniRacingTeamUden. Hij liep intussen op zijn ‘tandvlees’ ook nog zo’n 17 keer de Vierdaagse van Nijmegen mee, maar toen zijn zoon Harrie zijn opwachting in het 1e van UDI’19 ging maken, was hij weer snel terug op het oude nest. Zo trots als een pauw! Ook na Harrie’s afscheid van het hoogste podium bleef de Ouwe Daan een trouwe supporter van het vaandelteam. De 1e selectie verblijdde hem op zijn 80e verjaardag dan ook als dank voor zijn steun met een UDI’19-shirt met op de rug ‘Ouwe Daan 80’. Ook toen had hij een van de bekende momenten waarop hij zijn tranen niet meer meester was.

Ajax in 1998. Kampioenschappen Ton kon niet echt stilzitten en was ook het liefst onder de mensen. Als lid van het geweldige team van medewerkers stak hij regelmatig zijn

Uitgedost genoot hij volop van de UDI’19 feestjes.

handen uit de mouwen. Zo liep hij op 75-jarige leeftijd nog met zware tegels te sjouwen om op Parkzicht weer ergens een stoepje te leggen, om na gedane arbeid onder het genot van een borreltje het reilen en zeilen van heel UDI’19 mee te bespreken. Ook de jeugd kon zaterdags op zijn warme belangstelling rekenen. Zo was

Tranen In de jaren voor zijn dood miste je Ton steeds vaker. Het werd echt een ouwe Daan! Zijn prominente plek op het veld tussen de dug-outs bleef dan ook regelmatig leeg. Eerst kwam hij nog jaren trouw op zijn scootmobiel vanuit het bejaardenhuis naar UDI’19 gereden, maar toen

‘Zijn prominente plek op het veld tussen de dug-outs bleef dan ook regelmatig leeg.’

MINUS VAN EIJL Het lidmaatschap van de vereniging begon voor Minus van Eijl in 1975 toen hij toetrad tot het Algemeen Bestuur van de vereniging. In eerste instantie behartigde hij lange tijd

de B-1 altijd ‘zijn’ elftal. Vele jongens zijn ‘groot’ geworden door zijn wekelijkse ‘rondje frikadellen’. Ook de wedstrijden van zijn kleinkinderen waren inmiddels vaste prik voor hem geworden. Zijn trots nam alleen maar toe, zeker toen Guus zijn eerste ofﬁciële wedstrijd in het 1e mocht spelen en daarin nog scoorde ook. Ton heeft intens genoten van UDI’19. Vooral van de kampioenschappen. Die van Harrie als speler, maar ook van de vier kampioenschappen van UDI’19 1 waarbij zijn zoon Theo als elftalleider nauw betrokken was.

het voortaan met de taxi en de rolstoel moest en er steeds meer functies bij hem wegvielen, was hij aangewezen op de live verslagen op SkyLine. De laatste keer dat hij met zijn zoons toch nog een bezoekje aan UDI’19 bracht, was meteen ook de laatste keer dat daar zijn bekende tranen vloeiden. De Ouwe Daan was trots op UDI’19 en UDI’19 mag trots zijn op deze supporter en op alle andere trouwe supporters die de UDI’19familie in de afgelopen 90 jaren heeft gehad.

de jeugdzaken binnen het Algemeen Bestuur en later werd hij algemeen secretaris en vicevoorzitter. In de 25-jarige periode van zijn bestuurslidmaatschap kreeg hij driemaal te maken met een bestuurscrisis. Minus was echter niet van zijn stuk te krijgen en steeds bleef hij er in geloven en kon hij anderen enthousiasmeren om de schouders er onder te zetten. In het dagelijks leven werkte Minus bij de luchtmacht als adjudant bij de hondenbrigade. Ook zijn vrouw Lucia was erg belangrijk in zijn leven en zij was vaak samen met Minus bij UDI’19 te vinden. De meest bekende uitspraak van Minus is ongetwijfeld wanneer hij de ‘vurlèste’ bestelde aan de bar. Dat er dat dan in de loop van de avond best een paar meer kunnen worden is slechts een klein detail. Hoewel hij geen ofﬁciële bestuursfunctie meer bekleed is Minus nog altijd actief binnen de vereniging. Nog vrijwel dagelijks maakt hij de gang naar de postbus om de inkomende post te verdelen binnen de vereniging. Ook de kleinsten binnen de vereniging mogen op zijn steun rekenen. Al vele jaren strijden de F-pupillen om de Minus van Eijl-Cup. En niet alleen de spelertjes zijn erg trots wanneer na weken van voetballen de medailles worden uitgereikt.

‘Ouwe Daan” heft zijn glas op de club waar hij zo trots op was.

Ton Daanen: een échte UDI’19-supporter

28 oktober 1998: AJAX – UDI’19 BeterBed

Een dag om nooit te vergeten Toen op een mooie nazomeravond van 1998 in het sponsorhome van TOP/Oss de loting voor de tweede ronde van de Amstelcup Ajax aan UDI’19/Beter Bed koppelde, kon nog niemand vermoeden wat voor een impact dit op de club UDI’19/ Beter Bed zou hebben. Er stond een belangrijke mijlpaal voor de deur. Een goede voorbereiding was dus essentieel. Toch pakte het heel anders uit. Voordat de aftrap in de Arena een feit was gebeurden er nog vele onverwachte dingen. Richard van den Boogaard en Edwin van der Sar in de Arena bij de toss.

Allereerst de taaie onderhandelingen met Ajax. Voorzitter Henk Salome en Mario Boselie werden uitgenodigd om in Amsterdam de zaken te komen bespreken. Een prima ontvangst door het Ajax-bestuur, gevolgd door een uitgebreide rondleiding door de Arena met als afsluiting de

zakelijke besprekingen omtrent de wedstrijd. We besparen alle details, maar het laatste aanbod van Ajax-zijde was om voor een bedrag van 25.000 gulden de wedstrijd af te kopen zonder verdere formaliteiten. De KNVB-regelgeving kennende en de te verwachten supportersschare

deed het UDI’19-bestuur snel besluiten hierop niet in te gaan. Een besluit dat door het bestuur van Ajax niet werd gewaardeerd. De uiteindelijke opbrengst aan recettes gaf aan dat het bestuur van UDI’19 de juiste beslissing had genomen.

Udense legioen

De politie van Amsterdam gaf ons een compliment: “Jullie mogen iedere week wel komen”. 42

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Men ging er van uit dat deze wedstrijd veel publiek zou trekken, maar het uiteindelijke resultaat overtrof alle verwachtingen. De gloednieuwe Arena als trekpleister, de vakantieweek voor de

Toegangskaartje voor de grote wedstrijd

schoolkinderen, maar ook de prima aanbieding die UDI’19/Beter Bed aan haar supportersschare deed, zorgden voor een massale opkomst. Een combiregeling - met de bus naar de wedstrijd voor een aantrekkelijke prijs - bleek een gouden greep. Tijdens de eerste voorverkoop werden de beschikbare 3.500 kaarten in een mum van tijd aan de man gebracht. Vijfduizend kaarten werden erbij gevraagd en ook deze gingen in korte tijd als warme broodjes over de toonbank. Met maar liefst 167 bussen vertrokken de UDI’19-supporters in de middag van 28 oktober 1998 onder politiebegeleiding naar de Arena. Uden in stilte achterlatend. Dankzij de vele mensen in de bussen, de vaste seizoenkaarthouders uit de regio én de mensen die met eigen vervoer de reis onderna

men, bestond het Udense legioen uit meer dan 10.000 supporters. Het verdelen van alle mensen in de bussen was een hels karwei. Iedereen wilde het liefst bij vrienden of bekenden zitten, zowel in de bus als in het stadion. Er werd rekening gehouden met jonge kinderen, oudere mensen en gehandicapten. De service ging zelfs zover dat Fabrizio Marcucci drie dagen voor de wedstrijd met de mededeling kwam dat ‘die mama’ uit Italië was overgekomen en of we nog even konden regelen dat ze in dezelfde bus kon zitten als haar familie. En als het even kon ook naast haar familie in het stadion. Ook mama werd volkomen tevreden gesteld.

Cameraploegen De wedstrijddag werd onvergetelijk. ’s Morgens in alle vroegte toen de eerste cameraploegen bij trainer Harry Blokhuis en de voorzitter van de supportersclub, Cees Rokven, aan de ontbijttafel zaten, waren de UDI’19-medewerkers samen met de leden van de supportersclub bezig met de indeling van de halteplaatsen van de bussen op de Industrielaan. Geen ﬁjne klus, want het regende behoorlijk die morgen. Een prima bedacht plan van aanpak wierp zijn vruchten af, met slechts twee kleine incidenten. De bussen van sponsor Beter Bed die direct naar het kantoor zouden

gaan, reden de Industrielaan op en konden er vooralsnog niet meer af. Dit had een onverwachte vertraging tot gevolg. Ook een van de sponsoren, ene Maarten Prinssen, kon zijn zenuwen niet in bedwang houden en hield zomaar een bus aan om in te stappen. Ook dit zorgde voor enige irritatie en vertraging. Het zij hem vergeven. De laatste bus uit Uden vertrok onder escorte van de politie naar Amsterdam en kwam daar net als alle andere bussen op tijd aan. Om exact half acht kwam het verlossende telefoontje dat alle bussen op tijd waren aangekomen en om acht uur zat het UDI’19-legioen samen met ruim 20.000 Ajaxsupporters klaar voor de wedstrijd. Met dank aan de fantastische ondersteuning van de politie Uden onder leiding van Ton v.d. Vegt. Niet voor niets kregen zij, maar ook UDI’19, van de politie Amsterdam het compliment: ”Jullie mogen iedere week wel komen!”

Eén van de sponsors leeft ook erg mee.

Voetbalkolder

Om alle duizenden supporters te vervoeren was een grootse plan van aanpak nodig.

De spelersgroep en begeleiding die al vroeg in de middag in het clubhuis aanwezig waren werden bestookt door Tv-camera’s, interviewers en fotografen. De totale voetbalkolder had zich meester gemaakt van UDI’19/Beter Bed. Van een geconcentreerde voorbereiding was geen sprake meer. Na het vertrek vanuit het clubhuis reed men nog even over de Industrielaan voor een laatste groet aan de supportersschare. Onderweg kon men tot rust komen. Na een tussentijds hapje werd de reis naar Amsterdam als in

De wedstrijd: Ajax - UDI’19/BeterBed

ders. Voor Ajax maakte dat niet uit. Na een klein kwartier was het 4-0 voor Ajax. De eindstand werd 9-0. Ook keeper Genio de Laak, inmiddels bekend van radio en televisie als de ‘Trudy van UDI’19 kon hier niets aan veranderen. Wel was hij des duivels dat reservedoelman Fiedel Snijders in de catacomben van het stadion snel zijn shirt had

de terugreis naar Uden begonnen. In Uden werd een prachtige dag afgesloten. Tot op de dag van vandaag is UDI’19/Beter Bed de enige amateurploeg die een ofﬁciële wedstrijd in de Arena heeft gespeeld. De dag dat Uden dankzij UDI’19/Beter Bed als sportstad op de kaart werd gezet.

Veel persbelangstelling voor de spelers op de wedstrijddag.

een roes vervolgd. Supportersbussen, spandoeken, zwaaiende mensen en cameraploegen op viaducten waren indrukken om nooit te vergeten. Ook de aankomst in de Arena was overweldigend. Beter Bed, net twee maanden hoofdsponsor, had de sponsordeal van het jaar afgesloten. Het aantal keer dat de naam Beter Bed gratis op televisie kwam was niet te tellen. Hiervoor zou men normaliter een fortuin op tafel hebben moeten leggen. Het heeft er wel toe bijgedragen dat de naamskoppeling nu al meer dan tien jaar een feit is.

Onder de tien Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. UDI’19/ Beter Bed startte in een 4-3-3 formatie met drie spitsen en drie aanvallend ingestelde middenvelDe spelers bedanken en begroeten het massaal meegereisde publiek.

Armand Kremers stoomt op naar het Amsterdamse doel.

rksv UDI ‘19/BeterBed 1919 - 2009

geruild met Edwin van der Sar. UDI’19/Beter Bed was de veertiende amateurploeg die tegen Ajax speelde. Alleen Rapiditas behaalde in het seizoen 1960-1961 een slechter resultaat, 10 tegen 0. Richard van den Boogaard komt de twijfelachtige eer toe als enige amateur ooit in de Arena te hebben gescoord. Na een klein kwartier kopte hij de bal keihard achter zijn eigen doelman en zorgde voor de 4-0 voor Ajax. Na afscheid van het Udense en het Amsterdamse publiek, een warme douche, de nodige interviews, een hapje en een drankje, werd aan

William van der Steen geeft na aﬂoop een interview.

De ﬁnanciële afrekeing van de wedstrijd

Het programmablad van Ajax over deze historische wedstrijd.

Programmablad UDI’19/BeterBed

Aangeboden arrangement van Ajax voor UDI’19/BeterBed

De opstellingen van beide teams.

De wedstrijd: Ajax - UDI’19/BeterBed

’UDI’19 is voor Uden een begrip geworden’ Een belangrijke rode draad in het ‘leven’ van UDI’19 is de niet aﬂatende aandacht voor de jubilea van de vereniging. Eigenlijk ontbreekt in het lijstje alleen het zilveren jubileum, dat in mei 1944 gevierd had kunnen worden. Maar daar is vanwege de Duitse bezetting vermoedelijk van afgezien. Overigens is de lijst van wel gevierde jubilea, al dan niet op grootse wijze, nog lang genoeg. Een greep uit de festiviteiten.

Het programma van de jubileumfeesten bij het 30-jarig bestaan.

UDI’19 bestaat 12,5 jaar. Ter gelegenheid hiervan ontvangt de vereniging zijn eerste vlag.

12,5 jarig bestaan in 1931 Na slechts een huldiging van voorzitter Van Elk bij het tienjarig bestaan van de vereniging wordt de viering van het 12,5 jarig bestaan iets grootser aangepakt. Op zondag 15 november 1931 wordt al om half acht begonnen met een Heilige Mis. ’s Middags zijn er voor het eerste en tweede elftal feestwedstrijden. Om vijf uur begint dan de

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

feestvergadering. Tijdens deze vergadering krijgt UDI’19 zijn eerste vlag. De avond wordt besloten met voordrachten, gehouden door leden van de feestvierende vereniging.

30-jarig bestaan in 1949 Op drie zondagen in mei 1949 viert de vereniging haar 30-jarig bestaan met een zeer gevarieerd-

programma. Het begint allemaal op 15 mei, met een Heilige Mis in de Parochiekerk, opgedragen door Heer Kap. Janssens, geestelijk adviseur. ’s Middags is er de Veteranenwedstrijd UDI’19OSS, met aansluitend de huldigingwedstrijd UDI’19-Juliana Mill. Deze krachtmeeting, die door de gehele omgeving met spanning tegemoet wordt gezien, wordt opgeluisterd door Harmonie de Eendracht. De Feestvergadering start om zeven uur in de Harmoniezaal met voordrachten en muziek van eigen leden. Mathieu Sibbers, een voordrachtskunstenaar, verleent hieraan zijn medewerking. Ook worden oud-eerste-elftal spelers gehuldigd. Op 22 mei wordt er gevoetbald. Allereerst is er UDI’19 Junioren B tegen Rhode Junioren Combinatie (Kampioen Sectie Boxtel-Schijndel) en daarna een opluisteringwedstrijd tussen twee eersteklassers, Brabantia en

ALCOHOL ONDER DE 16, NATUURLIJK NIET. Jubilea door de jaren heen

Wageningen. Deze wedstrijd staat onder leiding van scheidsrechter Wachtenberg. Op zondag 29 mei is er aandacht voor de jeugd: de beste jeugdelftallen uit de omgeving treden dan aan. De wedstrijden worden gespeeld op het Missieveld en achter Wijdeven. Er zijn acht deelnemers: BVV Den Bosch, Schijndel, Rhode uit Sint-Oedenrode, UDI’19, Avanti uit Schijndel, Avesteyn uit Dinther, St. Michielsgestel en ODC uit Boxtel.

50-jarig bestaan in 1969 Zondag 11 mei, de dag van het 50-jarig bestaan, werd geen feestdag maar één van de donkerste dagen uit de geschiedenis van UDI’19. Juist op deze dag degradeert UDI’19 naar de 4e klasse. Er is daarom geen feest voor de senioren, maar de activiteiten voor de jeugd gaan in juni en juli gewoon door. Zo was er een behendigheidscross op Bedaf voor de pupillen en junioren,

‘Dit jubileumjaar begint met een knaller: met 167

maken, tonen nu op de dansvloer aan dat het benenwerk nog vrij aardig is. Al met al is deze dag toch geslaagd.

60-jarig bestaan 1979 Het diamanten feest is voor jong en oud, of zoals voorzitter M.H. Janssen het verwoordt: ”Feestvieren met de jongste pupil en de oudste senior”. En dat zijn er heel veel: 41 jeugdelftallen, 11 seniorenteams en een dameselftal brengt UDI’19 in 1979 op het veld. En dan hebben we het nog niet

bussen naar de ArenA om Ajax te bestrijden.’ 40-jarig bestaan 1959 ”UDI’19 is voor de Udenaren een begrip geworden”, schrijft voorzitter H.J. Klösters in zijn inleiding in het speciale jubileumnummer van de U.D.I. Heraut bij het 40-jarig bestaan. ”UDI’19 is een grote vriendenkring, waarin men door eensgezinde samenwerking de beste ontspanning en resultaten tracht te behalen. Gezien de ups en downs van de laatste jaren moet dit jubileum gevierd worden.” Dat doet de vereniging ook met een programma voor jong en oud. Begunstigd door de tijd, hemelvaartsdag valt gunstig, kunnen de junioren binnen acht dagen drie toernooien afwerken met aansluitend een aparte finaledag. Deze laatste wordt afgesloten met een juniorenfeestavond in de zaal van Pension van de Berg. De officiële festiviteiten vinden plaats in het Pinksterweekeinde. Zaterdags is de receptie en op tweede Pinksterdag de Heilige Mis, koffietafel en huldigingwedstrijden. Eerst komen de veteranen in het veld, waarna UDI’19 en Gemert elkaar bestrijden. Het geheel wordt die dag afgesloten met een dansavond in zaal Van Zutven. Op zaterdag 23 mei wordt het feestprogramma afgesloten met een grote feestavond met bal in zaal Verhoeven.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

een dropping voor de A- en B-junioren, jubileumvoetbaltoernooien, een Vlaamse kermis en een ﬁlmavond. Enigszins verlaat viert UDI’19 op waardige wijze toch nog haar 50-jarig bestaan. Op zaterdag 13 december is er een bescheiden programma. Men begint in de voormiddag met een Heilige Mis in de Pauluskerk. Deze mis van geestelijk adviseur kapelaan Van Vijfeijken is in de geest van het jubileum, maar met aangepaste lezingen en toespraak. Aansluitend is er een receptie in de Schouw. Bij de receptie spraken burgemeester Schampers, wethouder v.d. Elsen (die een eigen clubhuis toezegde), de voorzitter van de KNVB en de heer Verstegen van de scheidsrechtersbond. Het hoofdbestuur van de KNVB reikte een gouden wimpel uit. Harmonie De Eendracht bracht ‘n klinkende serenade onder leiding van C. v. Breugel. Bij de felicitaties die binnenkomen is er één van Mgr. J. Bluyssen. De festiviteiten worden beëindigd met een feestavond in zaal Paashuis. Voorzitter Stumpf dankte tijdens deze avond de leden Van Schaijk en Van de Vlies in het bijzonder. Zonder hun lampjesactie was er überhaupt geen feestavond geweest. Na een aarzelend begin weet het aanwezige orkestje al snel de stemming er in te brengen. Diverse heren, die anders wel eens een stramme indruk

Voorkant van de jubileum-uitgave bij het 60-jarig bestaan.

over de niet-actieve leden. Een hele organisatie dus, waarvoor een speciale feestcommissie in het leven is geroepen. Het begint allemaal met het verschijnen van een speciaal jubileumboekje. Het is een leesbaar boekje met veel foto’s uit de oude doos. Feesten doet UDI’19 van 11 tot 19 mei met als hoogtepunten de dag voor de jeugd op 18 mei en op 19 mei de feestelijke receptie en de grote feestavond voor de leden. Toch heeft Koning Winter veel roet in het eten gestrooid. Door de strenge winter is het voetballen stil komen te liggen en worden wedstrijden verschoven. Verschillende geplande jubileumtoernooien kunnen geen doorgang vinden, omdat het resterende competitieprogramma afgewerkt wordt. De

Uden en omgeving met een rommelmarkt, artiestenavond en frühshoppen, een jeugddag en een verenigingsdag. Op deze laatste dag vindt ook de receptie en de feestavond plaats.

80-jarig bestaan in 1998

Heilige mis opgedragen door Pater Albert de Jager OSC t.g.v. het 75-jarig bestaan.

festiviteiten voor de allerjongsten blijven beperkt tot een clown en voor de oudere jeugd een discoavond. In een nostalgische tent, geplaatst naast het UDI’19-paviljoen, kan het UDI’19-bestuur vele handen schudden tijdens de receptie. Gastheer Ben Verwijst kondigt afgevaardigden van allerhande verenigingen, organisaties en instanties aan, die van heinde en verre naar Uden zijn getogen om het bestuur en leden van UDI’19 te feliciteren met het jubileum. De feestavond swingt de pan uit. Een fenomenale band - De John Geerts Band - zorgt voor sfeer en gezelligheid. Grote hilariteit is er als secretaris Tonny van de Burgt aan voorzitter Tiny Janssen een nieuwe ﬁets aanbiedt. Tijdens deze avond komt duidelijk tot uiting dat UDI’19 één grote familie is. Samen voetballen en organiseren, maar ook samen feesten, drinken en dansen.

75-jarig bestaan in 1994 Geen feest bij het zeventigste levensjaar, maar vijf jaar later in 1994. UDI’19 bestaat dan 75 jaar. Tevens bestaat dit jaar het clubblad 40 jaar. Een gegronde reden om een speciale uitgave van het clubblad, een jubileumboek, te presenteren. Zo ziet de derde jubileumuitgave over onze vereniging het licht. De leeftijd die UDI’19 bereikt vindt jubileumcommissie te hoog om alle festiviteiten

zomaar in een week te proppen. Men besluit het gehele voetbalseizoen 1993-1994 uit te roepen tot jubileumjaar. Alle georganiseerde activiteiten moeten in het teken staan van het 75-jarig bestaan. Het jaar wordt afgesloten met een uitgebreid programma voor alle leden in de ‘feestweek’. Het jubileumjaar begint met een loterij, waarvan de opbrengst bestemd is voor renovatie van het clubhuis. De opening van het gerenoveerde clubhuis is op 11 mei, tevens de start van de feestweek. Op 20 juli 1993 is er een ‘huldigingswedstrijd’: UDI’19-PSV. Het weer zit niet mee, maar duizenden toeschouwers omzomen het veld. Profvoetballers Marcel Brands en Harry Decheiver verzorgen onder de noemer ‘Goal Master Project’ demonstratietrainingen voor de jeugd van UDI’19. De jeugdafdeling laat het jubileum duidelijk niet onopgemerkt voorbij gaan. Zo staat het Kerstzaalvoetbaltoernooi in het teken van 75 jaar, de ﬁnales van de beker Kring Maasbuurt komen naar Uden en de toernooien aan het eind van het seizoen krijgen een feestelijk tintje. Besloten wordt dit alles met de feestweek van 7 tot en met 15 mei. De week begint met een Heilige Mis opgedragen door Pater Albert de Jager OSC. Het gaat verder met de opening van het gerenoveerde clubhuis en de wedstrijd UDI’19TOP besloten met een reünie. Er zijn dagen voor

Het lijkt wel of UDI’19 alleen maar feest en niet meer aan voetballen toe komt in 1998. Nou, dat valt wel mee. Dit jubileumjaar begint met een knaller: met 167 bussen naar de ArenA om Ajax te bestrijden. En het eindigt met weer een spektakel: het grote G-toernooi Kring I van de KNVB. Op 14 mei wordt het 80-jarig bestaan gevierd met een wedstrijd oud-UDI’19 tegen oud-ODC als herinnering aan de kampioenswedstrijd uit 1981. Het is een ware happening. De dag wordt sfeervol afgesloten met een grandioos feest. Dan vindt ook de trekking van de grote UDI-loterij met als hoofdprijs een auto plaats. Als klap op de vuurpijl is er die avond de overhandiging van een mooi verenigingscadeau: verlichting op het hoofdveld.

Met de actie “Schijt je rijk” hoopt UDI’19 veel geld op te halen bij het 80-jarig bestaan.

90-jarig bestaan UDI’19 wacht niet tot het 100-jarig bestaan, maar viert ook het 90-jarig jubileum uitbundig. Het voetbalseizoen 2008-2009 kent vele feestelijke hoogtepunten.

Jubilea door de jaren heen

al 90

UDI ’19/Beter Bed: jaar een uitgeslapen club

De overeenkomsten zijn duidelijk: UDI ‘19 en Beter Bed zijn beiden al jarenlang goed presterende, sterke clubs. En dat beter slapen en beter presteren nauw met elkaar verbonden zijn, spreekt voor zich. Daarom is Beter Bed hoofdsponsor van UDI ‘19. Met trots! 50

B E T E R

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

B E D

F E L I C I T E E R T

U D I ’1 9

www.beterbed.nl

Beter Bed een écht Udens bedrijf Door de voorzitter van UDI’19 Henk Salome en mededirecteur Rob Diks werd op 3 april 1998 het eerste driejarig contract ondertekend met Beter Bed als hoofdsponsor van UDI’19. Voor zowel de vereniging als hoofdsponsor Beter Bed startte een unieke samenwerking die tot op de dag van vandaag voortduurt.

JOS VAN DUIJNHOVEN Jos van Duijnhoven zie je al 35 jaar bij UDI’19 of op zijn kamer waar hij de contributie zit bij

Beter Bed, de grootste slaapkamerspecialist van Nederland, is een echt Udens bedrijf. Het gebouwencomplex met het hoofdkantoor en een enorm magazijn, is sinds september 1997 gevestigd aan de Linie. Het bedrijf heeft een geweldige expansie doorgemaakt vanaf begin tachtiger jaren. Het is begonnen als Beter Leder en vrij snel overgestapt naar de huidige specialiteit in slaapkamers, met als naam Beter Bed. Beter Bed heeft veel winkels zowel in binnen- als buitenland.

te werken. UDI’19 is voor Jos alles. Foto’s, krantenartikeltjes, kaartjes van belangrijke momenten, posters: van alles wat hem in al die jaren zo aan UDI’19 heeft weten te binden. Zijn eigen teamfoto van al wat jaartjes geleden hangt natuurlijk ergens in het midden, naast die van zijn Johanna en

‘Vele medewerkers zijn lid van UDI’19 of hebben kinderen die er voetballen’

zoon Ralf in voetbalkleren. Hoewel Jos al 48 jaar lid is, heeft hij deze functie ‘pas’ 35 jaar. Elke dag een klein uurtje er voor gaan zitten zorgt er voor dat hij niet achterop raakt. Tot ver in het computertijdperk deed hij gewoon alles met

Sociale binding

de pen. Bedragen noteren, kruisjes zetten

Mededirecteur Rob Diks vertelde tijdens de ondertekening in 1998 al dat de familie Diks een sociale binding heeft met UD1’19. Vader Jan Diks was vele jaren bestuurslid en was altijd zeer betrokken bij de vereniging. Bij thuiswedstrijden was hij samen met zijn zonen een fervent bezoeker van UDI’19 1. ”Wij allen leven sterk mee met de vereniging, zien het als een goed georganiseerde club, waar velen hun geliefkoosde sport beoefenen. Vele medewerkers van ons bedrijf wonen in Uden en zijn lid van de vereniging UDI ‘19, of hebben kinderen die er voetballen. Wij als bedrijf Beter Bed streven er naar om het beste te zijn én te blijven. Dit wil UDI‘19 ook en daar staan wij als bedrijf geheel achter.” Zo sprak Rob Diks in 1998 en in 2008 kunnen zowel Beter Bed als UDI’19 zich daar nog volledig in vinden. Met Beter Bed als hoofdsponsor van UDI ‘19, heeft UDI’19 een gerenommeerd Udens bedrijf met een geweldige uitstraling. Niet alleen in Uden, maar ook in Nederland en zelfs over de landsgrenzen heen. Met de toevoeging van de naam Beter Bed aan UDI’19, was UDI’19 in die tijd trendsetter binnen de amateurvoetbalwereld. Dit voorbeeld werd door velen gevolgd. Uiteraard hoopt UDI’19 dat de naam Beter Bed nog voor vele jaren aan UDI’19 verbonden zal blijven.

waar nodig was. En paperclips! Gele kleuren geven de mensen aan die een aanmaning hadden gehad, de rode kleur is achterstand of schorsing of zelfs mogelijk royement. En als je Jos vraagt naar een naam, dan noemt hij het adres. Jos noemt UDI’19 zijn tweede huiskamer. Hij voelt er zich altijd en overal thuis. Na speler in diverse teams is hij jaren begeleider geweest, van kleine jeugd tot en met de A1. Nu ontvangt hij op zaterdag bij het wedstrijdsecretariaat de gasten en de scheidsrechters. Hij roemt de vereniging als organisatie. En natuurlijk gaat hij op zondag naar UDI’19 1 en vaak ook nog het tweede.

Beter Bed tien jaar hoofdsponsor UDI’19

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

UDI’19 krijgt meer naam in de regio Als de festiviteiten van de bevrijding voorbij zijn, krijgt Uden te maken met de ‘UDI’19kwestie’. Uitvoerige ingezonden stukken en verslagen van eigenaardige vergaderingen verschijnen in de Udensche Courant. Het ontbreken van statuten, de kwestie van de

Een zeer heftige algemene ledenvergadering volgt op 14 april 1945. Na een emotionele uiteenzetting van geestelijk adviseur kapelaan Quinten over de geestelijke en lichamelijke belangen van een Rooms Katholieke sportvereniging volgen er bestuursverkiezingen. In het nieuwe bestuur wordt H.J. Klösters als voorzitter gekozen, B.J. v.d. Berg wordt vicevoorzitter, Mart van Bakel secretaris, J. van Hooft penningmeester en A. Somers 2e secretaris. Dit bestuur draagt twee speerpunten uit: het oprichten van een juniorenafdeling en - in goede samenwerking tussen bestuur en leden - UDI’19 tot grotere bloei brengen.

‘kas en den penningmeester’ die bij elkaar horen en niet bij elkaar zijn, het bestuur dat graag bestuur blijft, de ontdekking dat UDI’19 niet meer R.K. is en nog veel meer wordt uitgebreid ter sprake gebracht. Kort en bondig komt het er op neer: wie is de baas, het Bestuur of de leden?

Eerste kampioenschap Het moet worden gezegd, UDI’19 krijgt meer naam in de regio. Zeker nadat zij na spannende promotiewedstrijden met DVS uit St. Anthonis en SSS uit Overloon overgaan naar de 4e klasse NVB, later KNVB. Het 1e elftal begint een danig woordje mee te spreken. In de allesbeslissende wedstrijd op 17 maart 1946 tegen ODC bevolken zo’n 2000 toeschouwers het hoofdveld. In een sportieve en spannende wedstrijd moet UDI’19

‘Het 1e elftal begint een danig woordje mee te spreken.’

UDI’19 1 in het na-oorlogse seizoen 1946-1947.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

het onderspit delven met 3-4. Weg promotie. Er wordt een traantje weggepinkt, maar de kopjes gaan omhoog en in het volgende seizoen wordt wederom het beste beentje voor gezet. Met succes deze keer. Zondag 27 april 1947 zijn de wegen in Oost-Brabant overvol. Een achttal vrachtwagens en bussen vertrekt vanaf lunchroom Hermans. De gewone diensten van busmaatschappijen Vitesse en BBA hebben

het extra druk en vele supporters gaan op de ﬁets naar Lieshout. Als UDI’19 wint van ELI is het kampioenschap namelijk een feit! Spanning alom bij de ruim 600 Udenaren, alleen de spelers maken zich niet druk. Zij zijn overtuigd van hun kunnen. En ze krijgen gelijk, met een 8-2 overwinning stappen ze van het veld. De Klein scoort 5 keer, Jo van Eldonk 2 en Willems 1 keer. Voeg daarbij de solide achterhoede met Bressers en Schildmans en een Jo Wijdeven als sluitpost en het kampioenschap is verklaard. Full speed gaat de tocht naar Uden terug, waarbij men zijn keel schor zingt. “UDI’19 is kampioen, daar kan …. niets aan doen”, klinkt het. Vooral bij het passeren van Veghel wordt er nog een extra schepje bovenop gedaan.

Promotiewedstrijden Maar hiermee is UDI’19 er nog niet. Er volgen nog promotiewedstrijden tegen Boxtel. Op 1 juni 1947 is de uitwedstrijd. De goden zijn UDI’19

Het kampioenselftal in 1956.

‘Nadat de aanvoerder hem heeft gerustgesteld, geeft hij zich opgewekt over aan de zorgen van de verpleegster.’ niet erg goed gezind. Op de afsluitende training valt keeper Jo Wijdeven uit. Trainer en wijkzuster masseren hem dat het een lieve lust is en een strak verband moet Jo in de goal houden. Het lukt, maar vraag niet hoe. Zo’n 500 supporters steunen UDI’19 en zij zien een zenuwachtig en weifelachtig team in de eerste helft. De rust gaat in met een 2-0 voorsprong voor Boxtel. In de rust wordt er een hartig woordje gesproken en de supporters zien een verbeten UDI’19 uit de kleedkamers komen. Van den Heuvel kromt een vrije trap direct in de goal 2-1. Van den Akker scoort na 35 minuten de gelijkmaker: 2-2. De

ultieme bevrijding komt 4 minuten voor het einde als Jetten de 2-3 scoort. De UDI’19-supporters zijn door het dolle; een 2-0 achterstand wordt in een verdiende overwinning omgezet. Nu de thuiswedstrijd nog. Hierin slaat het noodlot vroeg toe. Al in de eerste minuut breekt midvoor J. de Klein zijn been. Dit incident drukt op publiek en spelers. In onderling overleg wordt besloten toch door te spelen. Maar zeker voor de rust is de bezieling uit het UDI’19team. De rust breekt aan met 0-0. Na de rust gaat het beter. Van Eldonk krijgt een kans, Jetten schiet rakelings over. Dan begaat de

Boxtel-back een overtreding binnen de beruchte lijnen: strafschop. Een siddering gaat door de UDI’19-aanhang. Wie gaat hem nemen? Resoluut plaatst Van den Akker zich achter de bal en onhoudbaar scoort hij de 1-0. In deze stand komt geen verandering meer. De bloemenmand die UDI’19 van zijn sportieve tegenstander ontvangt gaat spoorslags naar Veghel. De eerste vraag van De Klein is: “Wie heeft gewonnen?” Nadat de aanvoerder hem heeft gerustgesteld, geeft hij zich opgewekt over aan de zorgen van de verpleegster.

Meerdere kampioenen Niet alleen UDI’19 1 werd kampioen dat jaar. Als tweede UDI’19-kampioen meldt UDI’19 4 zich door in Gemert in de laatste minuut te scoren en zo kampioen te worden in de 3e klasse afd. Noord-Brabant. J. Jetten is de gevierde man. Ook zij spelen promotiewedstrijden. Tegen DVG 2 uit Liempde werd echter twee keer verloren. Als

Geschiedenis vaandelteam UDI’19 na Tweede Wereldoorlog

derde kampioen dient UDI’19 3 zich aan. Na een beslissingswedstrijd in Boekel tegen Fiduca uit de Rips (4-2 winst) kan de vlag in top. Zij spelen promotiewedstrijden tegen Empel 1 en maken het waar. Na een gelijkspel in de thuiswedstrijd wordt er uit gewonnen. Promotie is een feit.

Derde klasser En UDI’19 doet het goed in de derde klasse. Maar wat wil je ook met een elftal als: Doel: Jo Wijdeven Achterhoede: Arn. Verhoeven; P. Bressers, P. Willems, Mar. v. Bakel en G. v.d. Heuvel Middenveld: Jan Jetten, Tiny Derks en Arn. Jetten Voorhoede: Fr. v.d. Heuvel en Jos Lourenssen Voeg daarbij nog J. Schiltmans en Fr. v.d. Akker en je hebt een selectie die goed is voor vele punten. Sterke tegenstanders uit deze periode zijn SCB uit Best, Vlijmense Boys, St. Michielsgestel en – natuurlijk – Blauw Geel uit Veghel. Trainer Lodenstein maakt dit niet meer mee. In oktober 1947 vertrekt hij naar TSC en wordt tijdelijk opgevolgd door Frits van den Berg. In 1948 komt trainer Kastelein. Twee jaar vecht UDI’19 mee in de bovenste regionen. Dan komt plotseling in het seizoen 1950-1951 een enorme inzinking. UDI’19 eindigt onderaan en moet degraderen naar de 4e klasse.

1955-1956 wordt nog beter. UDI’19 wordt ongeslagen kampioen. Maar er komt een domper op de feestvreugde. De promotiewedstrijden tegen Woenselse Boys, Tivoli en Rhode worden een ﬁasco. Dieptepunt hierbij is het staken van de wedstrijd UDI’19-Woenselse Boys op een moment dat UDI’19 met 3-1 voorstaat. UDI’19 herpakt zich echter snel. Een jaar later wordt UDI’19 opnieuw kampioen van de 4e klasse. Nu wordt de promotiecompetitie een volledig succes. De resultaten: UDI’19-Rood Wit 4-2;

‘Ruim 2000 supporters omzomen het veld en zijn getuige van een boeiende wedstrijd.’

Vierde klasse UDI’19 blijft kwakkelen in de 4e klasse: in seizoen 1951-1952 een 8e plaats, in seizoen 1952-1953 een 6e plaats en in seizoen 1953-1954 een 4e plaats. Dan komt UDI’19 onder kunstige leiding van de heer Berg geleidelijk over de inzinking heen. Er wordt stevig getraind. Niet trainen betekent een boete van ƒ 0,50 en de resultaten zijn er naar. In 1954-1955 bereikt men na spannende strijd met GVV uit Geldermalsen en Fortitudo uit Culemborg de 2e plaats. Seizoen

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Het kampioenselftal in 1961.

Avanti-UDI’19 1-3; UDI’19-Deurne 3-2; DeurneUDI’19 0-4; UDI’19-Avanti 4-2 en Rood WitUDI’19 5-2. Samen met Deurne promoveert UDI’19 naar de 3e klasse.

Alle goede dingen in drieën Als promovendus begin je de nieuwe competitie veelal met de wens je te handhaven. UDI’19 wil echter gelijk meedoen om de prijzen. En terecht. Seizoen 1957-1958 geeft een nek aan nek race met WSC uit Waalwijk dat uiteindelijk een kampioenschap voor WSC oplevert met UDI’19 als tweede. In het seizoen 1958-1959 volgt weer een nek aan nek race, nu met Best Vooruit. Ook nu weer een tweede plaats, samen met Vlijmense Boys, en Best Vooruit wordt kampioen. Het is jammer, maar daarom niet getreurd. Na een formidabele wedstrijd in Veldhoven tegen Rood Wit behaalt UDI’19 in het seizoen 19601961 het kampioenschap en speelt voor het eerst in de tweede klasse.

Bouwmaterialen

HUIS

Oude Udenseweg 10 Uden • telefoon 0413 26 62 04

Keukens & Badkamers

Wegenbouw

SANITAIR DE WEG

Losplaats 4 Uden • telefoon 0413 26 27 26

Parallelweg 12 Uden • telefoon 0413 25 01 97

Deze Witlox bedrijven feliciteren UDI’19 met hun jubileum Geschiedenis vaandelteam UDI’19 na Tweede Wereldoorlog

Moeilijke jaren Het niveau in de 2e klasse ligt toch wel een stukje hoger dan in de derde klasse. Dat ervaart UDI’19 al direct het eerste jaar. Het gehele seizoen 1961-1962 behoort het team tot de laatste drie. Degradatie kan echter worden ontlopen. Vol enthousiasme begint de nieuwe trainer Dumoulin in juli 1962 aan zijn werk. Het lukt hem niet zich thuis te voelen in de ‘UDI’19-gemeenschap’ en hij vertrekt naar de KNVB. Als nieuwe trainer komt M. Wallz. Met hem gaat UDI’19 de competitie 1963-1964 in met niet de minste tegenstanders: RKC (de latere kampioen), UNA, Gemert, DESK en Schijndel zijn teams van naam. Er schort in de selectie echter iets aan de mentale instelling. Vooral de bereidheid om alles voor een zo goed mogelijk resultaat over te hebben ontbreekt. Zo zijn er spelers die denken dat ze geen training nodig hebben of dat ze niet ‘voor een ander’ hoefden te lopen. Het onvermijdelijke gebeurt dan ook: UDI’19 degradeert naar de 3e klasse.

Wallz en Christ Wallz leidt UDI’19 als degradant ook door het eerste moeilijke jaar in een Eindhovense derde klasse. Met nieuwe namen als Jan Klijs en Tino van de Burgt eindigt het team op de vierde plaats. Met Hein Christ voor de groep gaat UDI’19 het seizoen 1965-1966 weer spelen in de directe omgeving. Tegenstanders als Blauw-Geel, O.S.S., Avanti en Juliana Mill spreken toch meer aan. De opening van het seizoen is aansprekend: Blauw Geel–UDI’19. Ruim 2000 supporters omzomen het veld en zijn getuige van een boeiende wedstrijd. Tweemaal komt UDI’19 achter, maar tweemaal maakt Willy van Berkel gelijk. UDI’19 wordt zesde in deze competitie. Christ verjongt de selectie. Frans Hoefs vertrekt naar FC Den Bosch en de jeugd doet zijn intrede. Zo verschijnen op het veld onder andere doelman Nico v.d. Boom, GertJan Laurenssen, Leo v.d. Putten, Piet Verstegen en Rinus v.d. Wijst. Het jonge team krijgt ﬂinke klappen te verwerken, maar stelt op de laatste

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Kees v.d. Wijst scoort menig beslissend doelpunt voor UDi’19.

speeldag door een 4-0 overwinning op Margriet het verblijf in de derde klasse veilig.

Dieptepunt Onder leiding van de nieuwe trainer A. van Osch gaat UDI’19 in 1967 voorzichtig het nieuwe seizoen in. Met attractief voetbal eindigt UDI’19 als vierde. Aan het begin van seizoen 1968-1969 heerst er enige hoop op een kampioenschap, want dat komt mooi van pas met de viering van het 50-jarig jubileum. Het vertoonde spel geeft echter geen reden tot juichen. Van Osch moet zelfs een beroep doen op de trainer van de A-junioren, Eli Lourenssen, om de doelpuntenmachine op gang te brengen. Het blijkt een lapmiddel. Ook nieuwelingen Toon en Nol van Cuyk als Henk Raymakers kunnen hij het tij niet keren. Samen met Nooit Gedacht en JVC wordt UDI’19 laatste. Een nacompetitie volgt. Na

winst op Nooit Gedacht (2-1) volgt een nederlaag tegen JVC (2-1) waardoor het doek over UDI’19 valt en degradatie naar de laagste sport van de KNVB-ladder een feit is.

Derby’s Met P. Galiart als nieuwe trainer probeert UDI’19 het verloren terrein weer terug te winnen. En het gaat goed. Het elftal van toen: Doel: Nico v.d. Boom Achterhoede: Jan v.d. Tillaart, Guus Boyon, Joop van Eenbergen, Jan Klijs Middenveld: Willy v.d. Elzen en Leo van de Burgt Voorhoede: Toontje van Boxtel, Tiny Kardol, Tino van de Burgt, Noud van Beek Elke week is er wel een derby: tegen S.E.S. uit Langenboom, Prinses Irene uit Nistelrode, Juliana

Mill en De Willy’s uit Wilbertoord. Tot de laatste competitieronde doet het team mee om het kampioenschap. Slechts twee punten komen ze kort. Het kampioenschap gaat naar HVCH. De wijdse kuip met de prachtige sintelbaan wordt verlaten en er komt weer een andere trainer: H. Walk. Maar weer lukt het niet. Nu gaat Mill er met de kampioensschaal vandoor.

ANTOON VERBAKEL

Na 13 jaar…..

In 1958 trouwde Antoon Verbakel en

‘Promoveren naar de derde klas, dat komt UDI’19 dit jaar goed van pas.’ Deze regels overheersen de gedachten van de UDI’19-supporters aan het begin van het seizoen 1974-1975. UDI’19 heeft zich afzijdig gehouden van de ‘transfermarkt’ en doet het met de bekende selectie. Jan Hermens uit Cuijk gaat de groep leiden. Maar de ‘machine’ sputtert. Na acht wedstrijden slechts

verhuisde hij naar Uden waar hij een baan had in het onderwijs. Door een blessure van Jan Spierings kwam Antoon in de herfst van 1961 als rechtsback in de hoofdmacht van UDI’19. Na degradatie naar de 3e klasse in 1964 viel het team en eveneens het bestuur uiteen en werd Antoon gevraagd om zitting

acht punten. Dan komt DSV uit St. Anthonis op bezoek. Met onder andere drie doelpunten van Kees v.d. Wijst wordt deze tegenstander met een 6-1 nederlaag naar huis gestuurd. Het zelfvertrouwen is er ineens en de aanval op de kopgroep wordt geopend. Na 19 speelronden staan UDI’19, SES en OSS aan kop. Onderling moet men nog tegen elkaar. Het begint voor UDI’19 goed. OSS verliest van SES en zelf wint het van Margriet. Dan verliest UDI’19 de topper tegen OSS met 2-0 en wint SES van De Willy’s. Het onderling verschil is nog maar één puntje. Dan volgt er een speelronde met winst voor UDI’19 en verlies voor SES en OSS en hebben de jongens van Hermens nog maar één concurrent: SES uit Langenboom. En laat dat nu net de tegenstander zijn in de laatste ronde. Onder het toeziend oog van zo’n

te nemen in een nieuw te vormen bestuur. Antoon werd secretaris van 1964 tot 1966. Na 2 jaar kwam de positie bij de jeugd vacant en Antoon greep zijn kans en werd voorzitter van deze afdeling. Van 1966 tot en met 1969

‘Uden is in hoerastemming, want Uden heeft een eersteklasser in huis.’

heeft Antoon de zaakjes betreffende de jeugd georganiseerd. In deze bestuursperiode

5000 toeschouwers vindt de ontknoping plaats. De spanning is zowel voor de actieve als voor de ‘passieve’ medespelers soms ondraaglijk. De rust komt met 0-0. Na rust komt UDI’19 beter los. Met een prachtig schot brengt Kees v.d. Wijst UDI’19 op 0-1. Halverwege de tweede helft wordt het pleit beslecht: Willy de Man scoort 0-2. Eindelijk viert UDI’19 weer een kampioenschap en promotie naar 3e klasse.

is Antoon betrokken geweest bij de ontwikkeling van een eigen clubhuis. Hij kreeg het voor elkaar dat NKS een bijdrage stortte en de afdeling van de LTS het dakplan voor haar rekening nam. In 1969 bedankte Antoon als bestuurslid maar maakte zich nadien zeer verdienstelijk in de kascontrole. Van 1975 tot 2003 heeft hij samen met onder andere Theo van Berkel, Pieter Smits, Piet Meeuwisse en later Henk Verzijl gefunctioneerd in de kascontrolecommissie.

Gastspeler Sjaak Swart

Ook heeft Antoon veel van zijn kostbare vrije

Na heel veel onderhandelen lukt het UDI’19 om de pas gepromoveerde Eerstedivisieclub Haarlem met Barry Hughes aan het roer naar Uden te halen. Zij komen op 8 augustus 1976 voetballen tegen UDI’19 ten bate van de jeugd. Met de hulp van sponsors wordt het mogelijk om als gastspeler voor UDI’19 Sjaak Swart op te

tijd gestoken in het veteranenvoetbal en zich daar heel sterk voor gemaakt. In 2003 beëindigde Antoon de activiteiten en bleef steunend lid. Hij volgt op de achtergrond nog steeds de verrichtingen van UDI’19. In 1976 komt Haarlem met rainer Barry Hyghes naar Uden toe.

Geschiedenis vaandelteam UDI’19 na Tweede Wereldoorlog

��

� ��

��

� ��

��

�� Het is tijdHet voor devoor Rabobank. is tijd de Rabobank.

��

�� 60

�� rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

��

AD TIEBOSCH Jarenlang kwamen de UDI’19-leden aan hun voetbalinformatie via het fameuze ‘UDI’19-blaadje’ en het clubblad. De komst van het digitale tijdperk bood echter nieuwe mogelijkheden en kansen, waar de Udense voetbalvereniging in de persoon van Ad Tiebosch snel op inspeelde. Ad werd in 1990 pr-bestuurslid en maakte de technische ontwikkelingen van dichtbij mee. In 2002 stopte hij als bestuurslid, maar nog altijd is Ad actief bezig om UDI’19 op een positieve en vernieuwende wijze naar buiten toe uit te dragen. In het verleden nam Ad zo ongeveer alleen alle pr-activiteiten voor zijn UDI’19 1 in het seizoen 1978-1979.

rekening. De grootte van de vereniging en de hoeveelheid pr-werk dwongen hem ertoe

stellen. Met deze wedstrijd neemt trainer Jan Hermens afscheid.

Blokhuis Met ingang van het seizoen 1978-1979 staat ‘Udenaar’ Harry Blokhuis voor de selectie van UDI’19 1. Na een jaar van verkenning wil hij een jaar later ‘oogsten’. Met begeleiding van verzorger Rinus Peters, keeperstrainer Cor v.d. Wijst, elftalbegeleider Frans van Bakel en grensrechter Appie Klotz wordt er keihard gewerkt. En met succes. UDI’19 wordt glorieus kampioen en promoveert in 1980 naar de tweede klasse. Men mikt in deze klasse op een vaste plaats. Maar het loopt anders: UDI’19 wint en wint en wint. Na twaalf wedstrijden

verliest UDI’19 zijn eerste wedstrijd tegen medekampioenskandidaat ODC uit Boxtel. Beide teams behalen aan het eind 33 punten uit 22 wedstrijden. Een beslissingswedstrijd in Rosmalen volgt. De normale speeltijd blijkt niet voldoende om het mysterie rond het kampioenschap te ontrafelen. Het scorebord vermeldt een 1-1 stand. De Udense goal komt op naam van Bart van Lanen. In de verlenging geeft UDI’19 gas. Tiny Kardol tekent voor 2-1 en wederom Bart van Lanen scoort de 3-1. Uden is in hoerastemming, want Uden heeft een eersteklasser in huis. Onze ‘Blok’ gaat niet mee. Hij vertrekt naar Duitsland.

het werk te gaan delen met anderen. Ad is nu 68 jaar, maar heeft het geluk gehad dat hij in een vroeg stadium in de opkomst en ontwikkeling van de computer is gerold. Van pen, schrijfmachine, teletekst, computer, website naar Club-TV. Ad vond het prachtig om die ontwikkelingen van dichtbij te volgen. Naast het feit dat zijn werk bij UDI’19 een hobby is, heeft hij in die veranderingen juist zijn uitdagingen gevonden. ”Wil je het publiek nieuwsgierig houden, dan zul je steeds naar iets nieuws moeten zoeken”, was zijn slogan. Samen met de pr-werkgroep heeft hij in al die jaren nooit verzaakt en alles ‘picobello’ in en op orde gebracht.

Geschiedenis vaandelteam UDI’19 na Tweede Wereldoorlog

UDI’19 1 in het seizoen 1981-1982.

UDI’19 in landelijke top amateurvoetbal De kennismaking met de eerste klasse bevalt UDI’19 wel. Tegenstanders als DESK, Vlijmense Boys, Gemert en Schijndel bieden de toeschouwers leuke duels. De prestaties stemmen dan ook tot tevredenheid. Halverwege de competitie vindt de aanhang hun ploeg terug op een vierde plaats. Aan het eind van seizoen 1981/1982 is UDI’19 zelfs derde. Een zeer goed debuut.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

In het tweede seizoen in de eerste klasse draait UDI’19 wederom in de top mee. Op de laatste speeldag bezet het team de eerste positie met één punt voorsprong op TSC en Rood Wit V. De uitslagen op die laatste dag zijn zodanig dat er een nacompetitie tussen deze drie ploegen uitrolt. Hierin is Rood Wit V de gelukkige. Zij promoveren en UDI’19 en TSC blijven met lege handen achter. In het seizoen 1983/1984 is UDI’19 de kluts kwijt. Twee steunpilaren van het vorig seizoen, Wim van Cuyk en Stefan Hommeles, zijn vertrokken naar het betaald voetbal. Halverwege het seizoen staat UDI’19 stijf onderaan. Met een hoofdrol voor Tiny Verhoeven en een teruggekeerde Toon Jetten zetten de mannen van Toi Korsten echter alles op alles. En

het lukt. Aan het eind is er een zevende plaats voor het team. Maar de neergaande spiraal is ingezet. Met een zeer jeugdig team gaat Jan Renders de competitie 1984/1985 in. Enkele routiniers vertrekken en hun plaatsen worden opgevuld vanuit de eigen jeugd met Herbert Nijkamp en Peter Smolenaars. Het gehele seizoen vinden we UDI’19 terug op de laatste plaats in de ranglijst en al twee rondes voor het einde wordt het vonnis geveld; UDI’19 degradeert naar de 2e klasse.

UDI’19 2 naar hoogste klasse In de luwte van de hoofdmacht timmeren de reserves van UDI’19 aardig aan de weg. Zelfs zo hard dat zij aan het eind van het seizoen

UDI’19 - Rksv Schijndel in het jaar 1981.

1985/1986 het hoogst haalbare bereiken: de 1e reserve klasse KNVB. Coach Tiny Verhoeven en aanvoerder Toon v.d. Boom staan aan de basis van dit resultaat. Na een spannende strijd met TOP 2 uit Oss kan UDI’19 op de laatste speeldag de vlag hijsen.

een competitie die bol staat van spanning - de nummer vijf heeft slechts twee punten meer dan de degradant - eindigt het team toch in de ‘middenmoot’. Met de terugkeer van Harry Blokhuis hoopt UDI’19 de weg naar boven weer gevonden te hebben. Aan het eind van het seizoen is de vierde plaats het eindstation. Ambities hebben UDI’19 en Blokhuis genoeg, maar ook het seizoen daarna eindigen zij slechts als vierde. Aan het begin van het seizoen 1989/1990 stelt Harry Blokhuis een ultimatum. Hij wil niet langer alleen woorden. Het begin van de competitie is echter moeilijk: uit naar Sparta’25, de degradant uit de eerste klasse. Maar men boekt een nuttige 0-1 zege met een goal van een 17-jarige spits: Richard v.d. Boogaard. UDI’19 blijft punten verzamelen en als de concurrentie deze laat liggen is de conclusie vlug getrokken: UDI’19 staat bovenaan. De competitie krijgt voor Uden een mooi slot.

Kampioen in hol van de leeuw Zondag 22 april 1990 vergeet de rechtgeaarde

UDI’19-supporter niet vlug. Voetbalminnend Uden gaat massaal op de ﬁets, per auto of per boemeltrein getooid in de traditionele UDI’19clubkleuren en voorzien van alle denkbare soorten toeters en bellen naar het Veghelse sportpark om daar ‘hun jongens’ naar een kampioenschap te schreeuwen tegen aartsrivaal Blauw Geel’38. Want wat is er mooier dan een Udens kampioenschap te behalen in Veghel, het hol van de leeuw. Maar liefst 1700 betalende toeschouwers passeren de poorten. Pikant detail: het bestuur van Blauw Geel is zo slim geweest de toegangsprijzen al vast met een gulden te verhogen. Er is alles aan gedaan om er een waar voetbalfeest van te maken. Radio Kersenland zendt de wedstrijd live uit op de radio. Maar de start is niet denderend. Na twee minuten scoort Veghel! Een stief kwartiertje heeft UDI’19 nodig om deze domper te verwerken. Dan scoort Bart van Lanen de gelijkmaker. Pas in de tweede helft kan UDI’19 het niveauverschil uitdrukken in de stand. Goals van Jos Vandeleijde en Michiel Wintjes brengen een 1-3 op het scorebord. De

‘Met de terugkeer van Harry Blokhuis hoopt UDI’19 de weg naar boven weer gevonden te hebben.’ Ambities Handhaven is het parool in 1985. Na even geroken te hebben aan de koppositie, moet UDI’19 zich tevreden stellen met een vierde plaats. Pas het allerlaatste duel in het seizoen 1986/1987 brengt voor UDI’19 de verlossing. In

Hariie Blokhuis en Mario Boselie presenteren twee nieuwe talenten: Reggie van Gennip en Richard vd Boogaard.

Geschiedenis vaandelteam UDI’19 na Tweede Wereldoorlog

Debuut in hoogste klasse Zonder vrees gaat UDI’19 de hoofdklasse in. Men hoopt in de middenmoot terecht te komen en wellicht een rol te spelen in de strijd om een van de periodekampioenschappen. Maar het loopt anders. Schotloosheid en gebrek aan slagvaardigheid en ﬂair breken UDI’19 op. Wel doet het een brok ervaring op. Als UDI’19 er hopeloos voor staat valt de spanning weg en pakken ze nog menig puntje. Met opgeheven hoofd daalt UDI’19 weer af naar de Eerste klasse.

Zuur afscheid

Blokhuis dolbij met het kampioenschap in 1990 behaald bij buurman Blauw Geel’38.

vreugde na het laatste ﬂuitsignaal is uitzinnig. UDI’19 is Eersteklasser.

Het valt niet mee om direct goed mee te draaien in de Eerste klasse E. Machteloosheid en gebrek aan doelmatigheid doen UDI’19 in de gevarenzone belanden. Een stevig gesprek tussen Blokhuis en zijn selectie doet wonderen. De spelers tonen inzet en werken voor elkaar. Men stapt wat vaker als overwinnaar van het veld. UDI’19 sluipt naar de kopgroep. Kampioen worden doet UDI’19 niet, wel halen ze de derde periodetitel. Maar in dit toetje heeft UDI’19 niets in de melk te brokkelen. Twee nederlagen zijn hun deel. Een zuur afscheid van Harry Blokhuis die UDI’19 na tien jaar gaat verlaten.

‘Nooit eerder speelde het vaandelteam van UDI’19 in de hoogste amateurklasse.’ Trainer zonder papieren ”Een heel seizoen goed draaien en een beetje geluk hebben, dan wordt je kampioen”, zegt Fred Smies, de nieuwe trainer van UDI’19 aan het begin van seizoen 1996/1997. Na een koude start (3 uit 3) komt de ploeg op stoom en begint de jacht op de titel. TOP uit Oss kan lang volgen, maar moet tenslotte toch buigen voor de Udense dadendrang. Een 2-0 overwinning op Wilhelmina is voldoende om het kampioenschap te vieren.

Net niet Mijlpaal Kopt de sportkrant in het begin van het seizoen 1990/1991 nog met: ‘UDI’19 nog te licht bevonden’ en ‘UDI’19 gedeclasseerd’, in de loop van het voetbaljaar stijgt UDI’19 met stip. Na tien wedstrijden is het koploper en stevent het ongestoord op de titel af. In de wedstrijd tegen WVO lukt het net niet en stelt het team het geduld van de fans nog op de proef. Maar met een 1-1 gelijkspel in de thuiswedstrijd tegen Gemert zet UDI’19 de kroon op een schitterend seizoen en schrijven zij voetbalgeschiedenis. Nooit eerder speelde het vaandelteam van UDI’19 in de hoogste amateurklasse.

Louis Coolen gaat proberen het vaandelteam van UDI’19 naar een hogere klasse te brengen. In zijn eerste jaar lukt dit niet. Door een gelijkspel in de laatste wedstrijd grijpt UDI’19 naast de periodetitel. In het tweede jaar bereikt UDI’19 de nacompetitie, maar een nederlaag tegen WSC maakt hen kansloos voor promotie. Is drie keer dan scheepsrecht? Nee, hoewel UDI’19 via de achterdeur - een beslissingswedstrijd tegen Wilhelmina Boys - de nacompetitie bereikt waarin ze tegenstanders BVV en VES veruit de baas zijn. De laatste horde tegen EHC kan echter niet worden genomen. UDI’19 strandt in het zicht van de haven.

UDI’19 in actie tegen Helmond Sport om de van Lanen trofee.

Geschiedenis vaandelteam UDI’19 na Tweede Wereldoorlog

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

‘Een 2-0 overwinning op Wilhelmina is voldoende om het kampioenschap te vieren.’

het is de voorbode van een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van de club.

Kampioen hoofdklasse De competitie 1998/1999 begint goed. Na vijf wedstrijden is UDI’19 nog steeds ongeslagen. De eerste derby tegen Gemert betekent de eerste nederlaag. Maar UDI’19 is niet van slag.

UDI’19 doorbreekt de negatieve reeks en gaat op weg naar de titel in de Hoofdklasse. Een uniek jaar wordt afgesloten met de strijd om het kampioenschap van Nederland. HSC´21 en Argon zijn nog een maatje te groot voor UDI’19.

Prolongatie De stunt in de Amstelcup kan UDI’19 niet herhalen. Dat zou ook te mooi voor woorden zijn geweest. Dit seizoen wordt UDI’19 al in de groepsfase uitgeschakeld door RBC en FC Den Bosch. Ook in de competitie loopt het niet lekker. De frustraties lopen hoog op met als gevolg gele en rode kaarten. De ommekeer komt in de wedstrijd tegen koploper Panningen. Deze wordt met 2-1 gewonnen en UDI’19 nadert de koploper tot op twee punten. Met de vijftigste zege in de Hoofdklasse (1-3 bij Meerssen) pakt UDI’19 tevens de tweede periodetitel. UDI’19 wordt koploper, komt ongeschonden uit de confrontatie met Panningen en heeft nog één concurrent: Baronie. Maar met een 4-1 zege op Halsteren prolongeert ‘de trots van Uden’ zijn titel in de Hoofdklasse.

Concentratie in de muur tijdens de Amstel Cup wedstrijd tegen Fc Den Bosch. Uitslag: 2-2.

Dat gebeurt dan aan de hand van een trainer die niet beschikt over de juiste papieren. Is de KNVB jaloers? Wie zal het zeggen. Feit is dat Fredje geen dispensatie meer krijgt voor het nieuwe seizoen. Hij gaat terug naar de A-jeugd. Zijn opvolger: Harry Blokhuis.

UDI’19 de ‘Heen en Weer’? Nee, deze bekende botter uit een bekend vissersdorp wil UDI’19 zeker niet bevaren. UDI’19 wil op weg naar de top, wil een begrip worden op het hoogste amateurniveau. En dat begint met het seizoen 1997/1998. UDI’19 is steeds bij de eerste drie te vinden en eindigt ook als derde. Wel behaalt UDI’19 een toegangsbewijs voor de Amstelcup. Een ticket met gevolgen:

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

De volgende wedstrijd tegen TOP staat het er gewoon weer. Dan wordt het in en rond Uden een waar circus. UDI’19 is namelijk voor de Amstelcup gekoppeld aan Ajax en wie wil er nu niet naar de ArenA? Maar liefst 167 bussen vertrekken naar Amsterdam. UDI’19 verliest met 9-0. Blokhuis verklaart vooraf: ”De spelers moeten vooral genieten, maar wel beseffen dat de competitie het belangrijkste blijft.” En dat hebben de spelers goed in de gaten. Ze zijn wel enigszins uit balans met twee gelijke spelen, maar pakken al vlug de draad weer op. De eerste periodetitel wordt gepakt en de voorsprong op nummer twee loopt op tot elf punten. Dan komt de terugslag. UDI’19 verliest keer op keer. De achtervolgers naderen tot op twee punten. Maar

Richard vd Boogaard en Jan Schalken zijn in 1997 uitgeroepen tot respectievelijk amateurverdediger- en keeper van het jaar.

Succesvolste seizoen Er volgt een minder jaar. UDI’19 eindigt in het seizoen 2000/2001 als zesde. Harry Blokhuis vertrekt en wordt opgevolgd door Eus Marijnissen. De doelstelling voor het nieuwe seizoen is weer duidelijk: strijden om de bovenste

het einde van de rit vinden we UDI’19 terug op de derde plaats.

Trainersduo Seizoen 2004/2005 begint met een tweekoppige leiding voor de UDI’19-selectie. Guus Boyon en

Boyon. Als opvolger voor dit duo wordt Johan van Bijsterveld aangetrokken. Dat hij geen potten kan breken in de competitie na een zo late instroming zal duidelijk zijn. Een zevende plaats is het eindresultaat.

Eigen jeugd

‘Maar UDI’19 1 feest niet alleen. Ook UDI’19 2 en UDI’19 3 worden kampioen.’ plaats. En dat blijkt te lukken. Het gehele seizoen is er een tweestrijd tussen UDI’19 en JVC om de koppositie. Op eigen veld en ook nog tegen aartsrivaal Gemert kan UDI’19 de klus klaren. Rijendik staan de UDI’19-supporters rond het veld. Na een prachtige wedstrijd levert de 3-1 overwinning voldoende punten op om de champagneﬂessen te laten knallen. Het feest kan beginnen. Richard van den Boogaard vestigt in deze wedstrijd nog een record. Hij speelt zijn 351e wedstrijd voor UDI’19. Maar UDI’19 1 feest niet alleen. Ook UDI’19 2 en UDI’19 3 worden kampioen. Op het UDI’19-sportpark speelt het tweede om het Kampioenschap van Nederland voor reserveteams. In de ﬁnale moeten zij hun meerdere erkennen in Westlandia 2, maar UDI’19 2 wordt knap tweede. UDI’19 3 promoveert naar de Eerste klasse.

Cees Eekels gaan het vaandelteam de kneepjes van het spel bijbrengen. Het trainersduo blijft echter niet lang zitten. Al in oktober stopt Cees Eekels met onmiddellijke ingang. Hiermee komt ook een eind aan de samenwerking met Guus

Degradatie De aanloop naar het jubileumjaar 2009 verloopt niet naar wens. Door diverse blessures en het vertrek van spelers is het Udense vaandelteam niet bij machte zich te mengen in de strijd om het linkerrijtje. Erger nog, het team bezet voortdurend een directe degradatieplaats. Het bestuur grijpt in en vervangt Van Bijsterveld door Louis Coolen, die als interim-trainer als enige opdracht meekrijgt: handhaving in de Hoofdklasse. Het mag niet baten. Hoewel het voetbal verbetert worden er te weinig punten behaald om ‘boven de streep’ te eindigen. Het vaandelteam van

Weer in top 3 Het seizoen 2002-2003 staat voor de deur met weinig wijzigingen in de selectie. Nieuw in de voorlopige selectie zijn Joost Janssen van Festilent/Morgenzon, Jurgen van Wanrooij van EVVC, Stefan Smits van UDI’19 2 en van de Ajeugd zijn Thijs Groenemans, Stijn van Cuijk en Tim Stewart overgeheveld naar de selectie. UDI’19 hoopt weer mee te kunnen doen in de top van de Hoofdklasse. Zij wil dat doen door agressief en aanvallend voetbal te spelen. Aan

Jaargang 2005/2006 staat in het teken van het al dan niet doorstromen van eigen jeugd. De supporters vinden dat UDI’19 de jeugd een kans moet geven. Maar met eigen jongens moet de Udense club nog steeds een structurele topclub in de Hoofdklasse blijven. Kijkend in het voetbalwereldje is dat een bijna onmogelijke opgave. Daar kwamen Boyon en Eekels ook achter. Van Bijsterveld ziet precies hetzelfde. Ook hij zou graag een jonge, talentvolle speler een kans willen geven, maar het moet niet ten koste gaan van de winst en dus eventuele degradatie. Elke voetballiefhebber ziet graag talenten doorstromen. Als het er echter op aankomt moeten er punten gepakt worden. Degradatie is uit den boze. Van Bijsterveld geeft de beste elf een basisplaats en daar is geen speld tussen te krijgen. UDI’19 1 eindigt als 7e.

Speciale ﬂyer voor de kampioenen UDI’19 1, 2 en 3 in het seizoen 2001-2002.

UDI’19 degradeert aan het eind van het seizoen 2007/2008 naar de Eerste klasse.

Geschiedenis vaandelteam UDI’19 na Tweede Wereldoorlog

Drie generaties met een UDI’19-hart In de periode dat de ‘Molen van Jetten’ wordt verplaatst van de Helenastraat naar de huidige locatie, wordt in hotel ‘De Korenbeurs’ UDI’19 opgericht. De naam Jetten en de voetbalclub zijn vanaf die tijd met elkaar verbonden. Antonius Jetten, de molenaar, heeft namelijk zonen die graag voetballen en dus lid worden van de vereniging. Op een gegeven moment spelen er zelfs drie in het eerste elftal: Nol, Toon en Vic. Anton, de zoon van Nol, is jaren later ook een hele periode een vaste waarde in Udens trots en in de komende jaren gaat kleinzoon Dick - zoon van dochter Margareth en schoonzoon Victor Smits - proberen de stap van de jeugd naar het vaandelteam te maken. Drie generaties met een UDI’19-hart. Drie verschillende periodes uit de UDI’19-geschiedenis.

Nol wordt in 1941 als vijftienjarige lid van de vereniging. Een jeugdafdeling was er toen nog niet. Voorzitter Frans Hoefs laat hem in verband met zijn lengte in het tweede elftal beginnen, maar binnen een paar maanden maakt hij al de

Soms moest de ﬁets mee op de trein om bij een sportpark te kunnen komen. Nol gaat in 1950 bij Helmondia in de eerste klas voetballen, destijds

het hoogste niveau in Nederland, en maakt in 1955 ook de overstap naar het betaalde voetbal mee. Hij komt in 1960 terug bij UDI’19 en promoveert een jaar later met zijn twee broers naar de tweede klasse. Dit alles onder leiding van de beste trainer die Nol ooit heeft meegemaakt: Frans Overzier.

Kampioenschap De gebroeders Jetten vormden in het voetbalseizoen 1960/1961 een belangrijke schakel op weg naar het kampioenschap van UDI’19. De Udense amateurclub stond onder technische leiding van Frans Overzier, destijds met zijn 31 jaar de jongste oefenmeester van de KNVB. Overzier, ex-speler van HVV Helmond en Helmondia en inmiddels wonend in Goirle, herinnert zich de promotie naar de tweede klasse nog goed. ”Na 21 van de 22 wedstrijden waren we kampioen. Bij thuis-

‘De gebroeders Jetten vormden een belangrijke schakel op weg naar het kampioenschap van UDI’19.’ overstap naar het eerste. De wedstrijden worden gespeeld op het veld achter café Vos-Rikken en tegenstanders uit die periode zijn regionale clubs als SES, Festilent, Sint Anthonis en Overloon.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Op de foto het kampioensteam van UDI’19 met staand v.l.n.r.: Dorus Hoefs, Jo Rooijendijk, Joop van Eenbergen, Giel van de Acler, Vic Jetten, Nol Jetten en Frans Overzier (trainer). Zittend v.l.n.r.: Toon Jetten, Luc Boonaerts, Jan Kleijngeld, Wim Peters (doelman), Jan Spierings, Gerard Kremers.

rechtsbenige spelbepaler in het 4-2-4 en latere 4-3-3-systeem. Dick, geboren in 1990 en net als zijn vader linksbenig, speelt het liefst op het middenveld, in welk systeem dan ook. Hij werd al op zesjarige leeftijd lid van de vereniging, doorliep alle selectie-elftallen en maakt op dit moment mooie voetbaltijden mee in de A1. Natuurlijk hoort hij van anderen wel eens opmerkingen over het voetbalverleden van zijn opa, zijn oom en zijn vader. Maar deze zijn altijd positief en hij hoopt in de toekomst de familietraditie voort te zetten door een plaats in het eerste elftal te veroveren.

Betrokken

Drie Generaties voor ‘de Molen van Jetten’.

wedstrijden trokken we zo’n 2500 toeschouwers. Op Hemelvaartsdag moesten we voor de beslissende wedstrijd naar Rood Wit in Veldhoven. Zeven bussen en honderd auto’s vertrokken met in totaal duizend UDI’19-fans naar Veldhoven.”

Vierde klas In Helmond leert Nol in het clubhuis Tonnie kennen, ze trouwen en als ze in 1966 in Uden gaan wonen, wordt zoon Anton op dertienjarige leeftijd uiteraard lid van UDI’19. Daarvoor verdedigde hij de blauwgele kleuren van het plaatselijke MULO. Zijn voetbalkwaliteiten blijven niet verborgen en na een paar jaar jeugdafdeling wordt Anton al op jonge leeftijd gevraagd om het rood-wit-blauw

van UDI’19 hoog te houden in het eerste elftal. Dat speelde toen in de vierde klas. Hij staat aan de basis van het legendarische kampioenschap in 1975, waardoor UDI’19 eindelijk de vierde klas verlaat. In de jaren ’80 en ’81 is hij nog steeds de dragende speler die de promotie naar de tweede en eerste klas mede mogelijk maakt. Toi Korsten is voor Anton de trainer met de beste oefenstof, Harry Blokhuis de beste resultaattrainer die ook nog eens een goede lichting plaatselijke spelers tot zijn beschikking had.

Middenvelder Nol was de rechtsbenige linksbinnen in het 2-3-5 en latere stopperspilsysteem. Anton was de

Als de familie bij elkaar is gaat het vaak over voetbal. Natuurlijk wordt er gesproken over PSV en Ajax, de Champions League, het Nederlands elftal en de voetbaltoernooien. Maar zeker ook over UDI’19, want iedereen is betrokken bij de vereniging. Opa Nol is enkele jaren leider geweest van het eerste elftal en bestuurslid technische zaken in de periode van trainer Jan Hermes. Oma Tonnie heeft nog een tijdje achter de bar geholpen toen Jos en Fien Zegers het clubhuis beheerden. Anton is trainer en leider geweest van verschillende senioren- en jeugdteams. Victor, de vader van Dick, is op dit moment leider van de A1, maar heeft ook lange tijd een bestuursfunctie bekleed.

Toekomst Met het 90-jarig jubileum in zicht is er natuurlijk ook aandacht voor de toekomst van de club. Nol hoopt dat UDI’19 met Udense spelers weer vlug terug is in de hoofdklasse. Dick vindt een goede binding met de vereniging belangrijk en is dus voor Udense spelers in het eerste elftal. Anton hoopt op veel meer budget voor goede trainers bij de jeugd, zodat doorstroming van die eigen Udense jeugd naar de eerste selectie goed verloopt. Drie generaties dus met een grote betrokkenheid bij UDI’19 waar we in de toekomst nog zeker meer van zullen vernemen.

Familie Jetten aan UDI’19 verbonden

Ultiem sluitstuk aannemerscarrière

JAN DE KLEIJN Op 16-jarige leeftijd was Jan al actief lid van UDI’19. Jan heeft gevoetbald bij de jeugd en

Henk Rovers bouwt, zoals hij zelf zegt: ‘alles’. Tot voor kort als zelfstandig

ook als trainer de jeugd de ﬁjne kneepjes van

aannemer; nu op de respectabele leeftijd van 62 jaar als ‘dochteraannemer’.

het voetbalspel bijgebracht. Maar wie kent

De man met de twee rechter handen wil zich niet meer bezighouden met

Jan niet als een bekend oud UDI’19 1 speler. Hij was een behendige linker spitsspeler, snel

alle administratieve rompslomp wat een bedrijf met zich meebrengt. Hij wil

en toonde altijd inzet. Zijn ﬂuwelen voorzet

daadwerkelijk de handen uit de mouwen steken en daar waar het kan gebouwen

vanaf de achterlijn zorgde voor gevaar en

of gebouwtjes uit de bodem laten verrijzen.

doelpunten. Ook heeft Jan vele doelpunten op zijn naam laten schrijven. Voor de ouderen is Jan een der beste vleugelspelers die

Henk vindt het gezellig om wekelijks op het sportpark te verschijnen. ”Dan kom je iedereen weer eens tegen in een andere omgeving en in een andere sfeer. In de bestuurskamer kom ik nooit, omdat ik altijd met m’n eigen clubje op de tribune en in het clubhuis zit.” Die bestuurskamer is een aantal jaar geleden trouwens schitterend verbouwd door Henk en zijn medewerkers en hij hoopte toen al ook de volgende verbouwing uit te mogen voeren. Als ultiem sluitstuk van zijn aannemerscarrière laat hij UDI’19 de multifunctionele ruimte na. Hij liet het bestuur al in een vroeg stadium weten dat ﬁnanciën geen belemmering mochten zijn om het gebouw neer te zetten. Hij stelde alles in het werk om zo goedkoop mogelijk de stenen op elkaar te laten stapelen, zodat UDI’19 nu kan genieten van de noodzakelijke ruimte voor zijn medewerkers die elke dag - in weer en wind - de voetballers bedienen van de benodigde materialen.

vrienden, alle uit- en thuiswedstrijden. Op de tribune kan iedereen ‘meegenieten’ van zijn commentaar, óók op de tegenstander. Want op het voetbalveld wil hij passie zien en dat steekt hij nooit onder stoelen of banken. Als het mogelijk is volgt hij ook de verrichtingen van UDI’19 2. Vijftien jaar lang waren Martha en Henk Rovers kledingsponsors van het tweede team van UDI’19. Het ultieme doel om met het tweede team het Nederlands kampioenschap te behalen heeft hij net niet bereikt. Daar staat tegenover dat tijdens zijn sponsorperiode vijfmaal het kampioenschap werd binnengehaald.

UDI’19 heeft gekend. Na zijn voetbalcarrière was Jan vele jaren als vaste medewerker werkzaam bij de vereniging als ‘klusjesman’. Muren witten, bekers poetsen, maar vooral onderhoud van de tribune en het wekelijks belijnen van de velden. Als trouw lid hield Jan zich stipt aan gemaakte afspraken en was altijd aanwezig op de afgesproken tijd. Van de wedstrijden van UDI’19 1 sloeg hij als echte supporter er praktisch geen over. Hij was altijd wel ergens langs de lijn te vinden, samen met zijn vrouw. De hele familie blijkt ‘UDI’19-minded’, want ook zijn dochter Jolanda heeft enkele jaren in het eerste dameselftal gespeeld. Voor zoon Frans was een voetbalcarrière niet weggelegd. Na enkele jaren is hij vanwege een knieblessure en zijn studie met voetballen gestopt. Zijn vrouw Jo kwam je bij UDI’19 dikwijls tegen, zowel in de kassa en als prijzenverzorgster bij de wekelijkse kienavonden. De echte

Kledingsponsors Henk is nog steeds een trouwe supporter van het eerste elftal en bezoekt, met een vast clubje

UDI’19-familie! Jan de Kleijn overleed op 12 augustus 2008. Henk Rovers: Jarenlang sponsor van UDI’19 2.

Bouwbedrijf Henk Rovers nauw betrokken bij UDI’19

Het succesverhaal van UDI’19 2

UDI’19 2 tijdens het seizoen 1983-1984.

Frans van Bakel en Jan Klijs hebben, als zij aan de klus UDI’19 2 beginnen, een droom: eenmaal kampioen worden en meedingen naar het kampioenschap van Nederland voor reserveteams. Hun droom krijgen zij zelf niet gerealiseerd. Het lukt UDI’19 2 in de jaren 1987 tot 1991 niet aan de droomwens van hun trainersstaf te voldoen. Bij de overdracht van hun team aan Frans Geerings en Fons Boekelder refereren zij nogmaals aan hun droom: ”het moet lukken, eens…”

Na jaren bovenin de reserve eerste klasse - de hoogste klasse voor 2e elftallen - te hebben meegedraaid, zijn de ver-wachtingen voor aanvang van het sei-zoen 1994/1995 vrij hoog gespannen. Dit jaar moet UDI’19 2 dan eindelijk

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

maar eens kampioen worden. Hoe anders liep het. Na een erg slechte eerste seizoenhelft kon UDI’19 2 zich pas op de laatste speeldag deﬁnitief veilig spelen van degradatie middels een 2-0 overwinning uit bij Gemert 2.

Kampioenschap dichtbij Aan het einde van het seizoen 1995/1996 maakt trainer Tiny Verhoeven de balans op. Na een prima seizoen eindigt UDI’19 2 op een tweede plaats. Door vertrek van enkele spelers moet in de loop van het seizoen het beoogde systeem (4-3-3) verlaten worden en wordt er teruggevallen op het systeem met twee spitsen. Deze omschakeling kost gewenningstijd en juist in deze fase behaalt het team weinig punten. Juist in deze periode laat de latere kampioen De Valk 2 geen enkel punt liggen. Al met al is Verhoeven tevreden, maar in zijn achterhoofd blijft hangen: we waren er zo dichtbij!

Vervlogen droom Twee doelstellingen kent UDI’19 2 voor het seizoen 1999/2000, namelijk zolang mogelijk, zeker tot na de winterstop, met de beker meedoen en met de top meespelen om de bovenste plaatsen. Maar evenals in het seizoen 1998/1999 wordt UDI’19 2 al in de poulefase uitgeschakeld voor de beker. En dat nog wel door een ploeg die twee klassen lager speelt, Blauw-Geel 2.Dan de andere doelstelling maar nagestreefd. Het begin is niet ﬂorissant. Na vier wedstrijden met 3 punten weer onder in de ranglijst. Maar het tij keert en UDI’19 2 gaat de winterstop in op een gedeelde tweede positie. De eerste wedstrijd na de winterstop is een heuse topper: thuis tegen Gemert 2. Zij zijn al een week eerder begonnen met de tweede helft van de competitie en staan voor aanvang van de wedstrijd 3 punten voor met bovendien een wedstrijd minder gespeeld. Voor UDI’19 telt maar een ding en dat is winnen. Zeer ongelukkig wordt met 2-1 verloren. Vanaf dat moment gaat het met UDI’19 2 langzaam bergafwaarts. Er wordt vijf maal op rij verloren. Het gat tussen UDI’19 2 en de onderste ploegen wordt steeds kleiner. Na twee weken verplicht rust (inhaal) wordt er eindelijk weer eens gewonnen. DESK 2 wordt met 4-0 verslagen. Ook de verre uitwedstrijd bij EBOH wordt met 0-4 winnend afgesloten. Hierdoor is het degradatiegevaar geweken en kunnen de laatste wedstrijden freewheelend worden uitgespeeld. Met een puntenaantal van 31 eindigt UDI’19 2 dit jaar op de vijfde plaats.

Droom blijkt zeepbel Met een verjongd team, voornamelijk jeugdspelers, blijkt dat UDI’19 2 in het begin van de competitie 2000/2001 seniorenervaring tekort komt. Voetballend kunnen ze wel mee, maar het schort vooral aan fysieke kracht. Dat blijkt wel uit de resultaten van de eerste vier wedstrijden: 3 punten. Door er hard aan te werken groeit het team in de loop van de competitie en kunnen

‘In zeven jaar tijd heeft het reserveteam vijfmaal het kampioenschap behaald. Een unieke prestatie.’ ze fysiek ook mee. Na 12 wedstrijden staan er 24 punten op de standlijst genoteerd. Daarmee bezet men de tweede plaats met zeven punten achterstand op OJC, een wedstrijd minder en de thuiswedstrijd tegen OJC nog in het vooruitzicht. Deze wedstrijd eindigt in 2-2. Ondanks een grote inzet van het team kan deze ontmoeting niet winnend worden afgesloten. OJC laat ook zien dat ze niet voor niets bovenaan staan. De achterstand op nummer ‘1’ blijkt te groot en niet meer in te halen. Na 22 wedstrijden blijft de teller staan op 41 punten en een gedeelde 3e plaats op de ranglijst. In de bekerronde behaalt het team goede resultaten. Maar tegen TOP 2 verzaakt men en blijft de kans liggen om in de ﬁnale te komen. Zonde na zo’n seizoen. In de winterstop komt het team voor UDI’19 1 uit in de bekerwedstrijd tegen Nulandia, omdat het eerste aan het collectief werkt in Tunesië. Het is een grote uitdaging. Door de belangstelling en de entourage er omheen legt UDI’19 2 een goede wedstrijd op de mat en behaalt een verdiende overwinning: 3-2.

het elftal beter. Het resultaat: 1-0 winst en 4 punten los en nog 2 wedstrijden te gaan. In de rust tegen Venlose Boys weten de spelers dat zij bij winst niet meer zijn in te halen. Met een zeer gedreven tweede helft winnen ze met 4-0. De ontlading na aﬂoop van de wedstrijd is groot vanwege het kampioenschap. Dit UDI’19 2 gaat de strijd collectief aan. Dat blijkt ook tijdens het Nederlands kampioenschap. Ploegen als FC Omniworld uit

UDI’19 2 tijdens de bekerﬁnale in seizoen 2001-2002.

Droom komt deels uit In het seizoen 2001/2002 wil UDI’19 2 met de tweedejaars jeugdspelers en een aantal meer ervaren seniorenspelers een gooi doen naar de bovenste plaats. De beste wedstrijden speelt het team vóór de winterstop. JVC, Eijsden, Volharding, Heerlen en Gemert (2x) worden aan de zegekar gebonden; tegen Schijndel wordt gelijkgespeeld. De winterstop gaat het team in met één punt voorsprong op Schijndel. Dan komt de sleutelwedstrijd: thuis tegen de naaste belager. Met veel fysieke kracht wil Schijndel UDI’19 bestrijden. De UDI’19-spelers hebben daar echter antwoord op en bovendien voetbalt

Almere 1-0, UNA uit Zeelst 2-0, Be Quick uit Groningen 0-1, AGOVV uit Apeldoorn 2-0 laten ze achter zich. Helaas is Westlandia uit Naaldwijk iets beter en worden zij kampioen. In de beker doet UDI’19 2 het ook goed: ze bereiken de ﬁnale. Op 2 juni spelen ze in Stramproy de ﬁnale tegen Eijsden, uitslag 5-1 en ze zijn dus bekerkampioen. Voor Fons Boekelder is dit een mooi afscheidscadeau. Hij zet een punt achter 12 jaar leiderschap.

Het succesverhaal De enige teleurstellende prestatie van het

Tweede elftal van UDI’19 laat van zich horen

Advocaten

Het�recht�aan�uw�zijde Echtscheiding Alimentatie��Strafrecht Arbeidsrecht��Ontslagrecht��Huurrecht Bouwrecht��Contracten��Letselschade��Bestuursrecht��Sociale�zekerheidsrecht��Incasso’s

Velmolenweg�52b/54b�Uden, Telefoon:�0413�25�51�80, www.hamelers-nijkamp.com

seizoen 2002/2003 vindt in het begin plaats. UDI’19 2 mag deelnemen aan het bekertoernooi voor eerste elftallen, maar wordt al in de poule uitgeschakeld. Deze valse start blijkt echter geen voorbode voor de rest van het jaar. In de eerste seizoenshelft wordt de basis gelegd voor de titel. UDI’19 wint alles en met iedere tegenstander

de top te komen, maar het is nog moeilijker om er te blijven. Voor deze opdracht staat trainer Van Gennip met zijn spelers in seizoen 2003/2004.

Absolute bekroning blijft uit Aan het eind van het seizoen 2006/2007 kan de vlag in top bij UDI’19 2. Zij worden kampioen

‘Door de belangstelling en de entourage er omheen legt UDI’19 2 een goede wedstrijd op de mat en behaalt een verdiende overwinning: 3-2.’ wordt korte metten gemaakt. Alle ploegen pakken punten van elkaar, waardoor UDI’19 iedere week verder uitloopt. De voorsprong rond de winterstop bedraagt meer dan tien punten. UDI’19 speelt af en toe moeizaam in deze tijd, maar vanaf medio maart komt het team weer ouderwets op stoom. De laatste aanval van Someren, de verrassend sterke promovendus, wordt gepareerd. De onderlinge confrontatie eindigt in 1-1. Een week later behaalt UDI’19 het kampioenschap na een 3-0 overwinning op Blerick. Het doel waar het hele jaar naartoe is gewerkt, wordt behaald. In Schiedam mogen de zes kampioenen van de reserve hoofdklassen in Nederland aan het eind van het seizoen uitmaken wie landskampioen wordt. Voor UDI’19 2 moet dit de kroon op het werk worden. Helaas blijkt er niet meer in te zitten dan de tweede plaats, achter de verdiende winnaar Argon.

in de reserve hoofdklasse Zuid II. Tijdens de winterstop ziet het er niet naar uit dat het tweede team aanspraak zou kunnen maken op

winnen. Daardoor komt UDI’19 terug in de race, neemt in maart de koppositie over en staat deze niet meer af. Vervolgens dringt het team door tot de finale van de districtsbeker. Op Hemelvaartsdag treft het team in Heesch Panningen in de finale. Het wordt een eclatante overwinning. Toch is dit niet de bekroning van het seizoen zoals trainer Frank Klotz in gedachte heeft. Ook hij droomt van een Nederlands kampioenschap. Daarvoor treedt UDI’19 eerst aan tegen RKAVV uit Leidschendam en Turkiyemspör uit Amsterdam. UDI’19 2 wint de poule en speelt vervolgens twee bloedstollende wedstrijden tegen Ajax 2 voor een plaats in de finale. De eerste wedstrijd in de halve finale om het Nederlands Kampioenschap reserveteams weet UDI’19 2 met 2-0 te winnen. Gezien het spelbeeld een verdiende overwinning

Patrick Witjes scoort namens UDI’19 2 in de wedstrijd tegen AJAX 2 op de Toekomst.

Uitdagende taak Trainer Toon van Leur neemt na drie seizoenen met twee titels en bekerwinst afscheid van zijn elftal. Aan de nieuwe trainer Reggie van Gennip de zware maar uitdagende taak wederom de hoogste positie in de competitie te behalen. Het is algemeen bekend dat het moeilijk is om aan

de titel. Concurrent Gemert 2 is UDI’19 2 in de rechtstreekse confrontatie in december de baas. De mannen van UDI’19 2 leggen zich daar bij neer. Maar Gemert laat in de maanden januari en februari enkele steken vallen tegen de ‘kleintjes’ in tegenstelling tot UDI’19 2 dat maar blijft

waar niets op valt af te dingen. Goals van Patrick Witjes en Michiel van Zuidam maken het verschil en brengen UDI’19 op de rand van de ﬁnale. De return in Amsterdam gaat met 3-2 verloren. Niemand die er om maalt. De winst is dan wel voor Ajax, de ﬁnale echter voor UDI’19. Op

Tweede elftal van UDI’19 laat van Voorwoord zich horen

zondag 3 juni 2007 komt er een abrupt einde aan dit successeizoen van UDI’19 2, Het reserveteam mist de laatste bekroning op een haar. De ﬁnale voor het Nederlands kampioensschap voor reserve-elftallen wordt verloren in de verlenging van UNA (0- 2).

De directe concurrenten Gemert en Venray worden in rechtstreekse confrontaties verslagen, waardoor UDI’19 zijn voorsprong kan uitbouwen. De laatste competitiewedstrijd weet UDI’19 2 in winst om te zetten. Tegenstander Panningen wordt met dubbele cijfers aan de kant gezet. En dat betekent dat UDI’19 2 opnieuw kampioen

De bal wil er maar niet in tijdens de ﬁnale om het Nederlands Kampioenschap tegen UNA 2 in Odiliapeel.

De ‘Poulidor’ van het voetbal Voor aanvang van de competitie 2007/2008 ziet het er niet naar uit dat de titel wederom voor het grijpen ligt. Enkele ervaren spelers vanuit het verleden, aangevuld met een aantal jongeren overgekomen vanuit de jeugd, hebben echter weinig tijd nodig om goed ingespeeld te geraken. Gelukkig verliezen ook de naaste concurrenten in het begin van de competitie wat punten zodat UDI’19 eigenlijk het gehele seizoen de eerste dan wel de tweede plek op de ranglijst kan innemen.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

is geworden in de reservehoofdklasse. In zeven jaar tijd heeft het reserveteam vijfmaal het kampioenschap behaald. Een unieke prestatie. Voor het kampioenschap van Nederland is UDI’19 ingedeeld in een poule met Be Quick 1877 en HSC’21/Brein. De uitwedstrijd tegen laatstgenoemde wint UDI’19 met 3-2. Omdat ook Be Quick van HSC’21 wint (2-0) moet UDI’19 de laatste poulewedstrijd winnen. Het wordt bloedstollend op Parkzicht. Het duurt tot de 85e minuut voor de noodzakelijke treffer

valt. Michiel van Zuidam schiet de 1-0 binnen. De halve ﬁnale is bereikt. Hierin speelt UDI’19 2 tegen Hoek-2. Deze tegenstander heeft echter te weinig kwaliteit in huis om het de jongens echt moeilijk te maken. De thuiswedstrijd wordt gewonnen met 2-0. En de return eindigt in 0-0. Voor de tweede keer op rij mag het reserveteam van UDI’19 2 gaan proberen de Nederlandse titel in de wacht te slepen. In Harderwijk is VVSB 2 uit Noordwijkerhout de tegenstander. Het wordt een titanenstrijd. Zijn er in de eerste helft enkele kansjes voor VVSB, in de tweede helft komt UDI’19 los. Groenemans haalt verwoestend uit, maar zijn schot spat op de lat uiteen. Na nog een kans voor Tim Wolf en een vrije schietkans voor VVSB, dat gelukkig in het zijnet beland, is het einde daar. De 0-0 betekent verlenging. Hierin wordt niet gescoord. Strafschoppen zullen de beslissing moeten brengen. VVSB mag de strafschoppenreeks starten en schiet de eerste penalty binnen. Thijs Groenemans die anders altijd scoort vanaf de 11 meter, ziet zijn inzet gekeerd door de doelman. Nadat VVSB vervolgens geen fout meer maakt en ook Stefan Hoeij zijn inzet gekeerd ziet, is het na de vierde benutte VVSB-strafschop gedaan met de strijd en kan de tegenstander uit Noordwijkerhout het feest gaan vieren. De Udenaren liggen verslagen op de grond. Nadat vorig jaar na verlenging UNA de sterkste bleek is het nu weer niet gelukt. Jammer voor dit team dat een prachtig slot aan het seizoen had kunnen geven, maar men had goede strijd geleverd en was helaas ongelukkig in de strafschoppenreeks. Opstelling UDI’19 2: Denny Witjes, Milan Dellemann (32. Dimitri Cremers), Willem van Hooft, Thijs Groenemans, Patrick Kremers, Johan van Malsen, Stefan van Hoeij, Tom v.d. Molen (66. Daan Coenen), Tim Wolf (83. Patrick Witjes), Tom Vievermans en Michiel van Zuidam.

‘Club waar jeugd altijd terecht kan’ In het jubileumboek, uitgegeven ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de vereniging, staat onder het hoofdstuk ‘UDI’19 en haar jeugd’ het volgende: ”Het ledenbestand groeide natuurlijk mee in de loop der jaren. Zo telde de jeugdafdeling in 1974 liefst 374 leden. In 1994 zijn ongeveer 570 jeugdigen binnen onze club wekelijks actief. Het 1000e UDI’19-lid, voorwaar een mijlpaal in de vereniging, werd in het seizoen 1990-1991 binnen de jeugdafdeling verwelkomd. Het was een F-pupil. Zijn naam: Daniël Suitela.” Daniël, intussen 23 jaar, is nog steeds lid, maar sinds dit jaar niet meer actief. Zijn studie heeft even voorrang gekregen. Hij kan zich nog goed alle gebeurtenissen herinneren die werden georganiseerd om dat hoogtepunt een feestelijk tintje te geven. Daniël Suitela: ”Op de zaterdag van mijn eerste wedstrijd kreeg ik uit handen van Minus van Eijl (secretaris algemeen bestuur) en jeugdvoorzitter Leo van de Burgt een compleet voetbaltenue en voetbalschoenen. Het 1000elid-vaantje heeft altijd een plaats gehad aan de muur van mijn slaapkamer.” De zondag daarna overhandigde Tiny Verhoeven, aanvoerder van het eerste elftal, hem op het hoofdveld namens de selectie een trainingspak. Het fotoboek dat speciaal voor deze twee dagen werd gemaakt door vader Jed en moeder Aag helpt nog steeds die herinneringen levendig te houden.

Carrière

Daniël Suitela anno 2008.

Daniël speelde zijn eerste seizoen in de F5. Zijn talenten werden al vroeg ontdekt en zo doorliep hij als spits of middenvelder alle selectie-elftallen van de jeugd. Bij de senioren kwam hij samen met een stel leeftijdgenoten in het derde terecht.

Daniël Suitela ontvangt uit handen van aanvoerder Tiny Verhoeven een trainingspak.

Daar maakte hij voor even de stap naar het tweede elftal. De beste herinneringen heeft Daniël overgehouden aan zijn tijd bij John van de Burgt en de helaas te vroeg overleden Jan (Jentje) van der Burgt. Maar ook de periode dat hij onder leiding van zijn vader en Gerrit van Geelkerken bij de D1 trainde en voetbalde mocht er zijn. En als ‘broekie’ af en toe samen met je vader in hetzelfde elftal spelen, in dit geval UDI’19 5, is natuurlijk helemaal prachtig.

Toekomst Enkele jongens waarmee Daniël altijd bij UDI’19 heeft gevoetbald zijn nu nog steeds actief binnen de vereniging. Daniël Suitela: ”Als ik klaar ben met mijn studie komt voetballen zeker weer in beeld. Voor nu wil ik de vereniging feliciteren met dit jubileum. Ik vind het geweldig dat er al 90 jaar een club is waar de plaatselijke jeugd altijd terecht kan. En dat het nog lang zo mag blijven.”

Daniël Suitela duizendste UDI’19-lid in seizoen ’90-’91

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

De huiskamer van UDI’19. Zo wordt de kantine door de UDI’19familie ook wel genoemd. En inderdaad, er heerst een huiselijke, bijna familiaire sfeer in de UDI’19 kantine. Toch liep de gezellige drukte eind vorige eeuw wat terug en zat er sleet op de gehele entourage. Parallel hieraan liepen ook de kantine-inkomsten terug. In 2003 besloot het UDI’19-bestuur om Gert van den Hoven voor de bestuursfunctie ‘kantineactiviteiten’ voor te dragen. Om zo weer wat leven in de brouwerij te brengen, de kantine een facelift te geven en de Matthijn en Wilma Kunz, de beheerders van “de huiskamer van UDI’19”.

inkomsten te verhogen.

UDI’19-familie thuis in ‘de huiskamer van UDI’19’ De kantinebeheerders van destijds, Francien en Tonny van de Burgt, kondigden na 22 fantastcische jaren hun afscheid aan. En het nieuwe bestuurslid Gert van den Hoven installeerde Wilma en Matthijn Künz-van de Burgt als de nieuwe kantinebeheerders van het clubhuis. Een nieuw interieur inclusief een heuse open haard bleek ﬁnancieel haalbaar door omzetting van het aﬂopende Bavaria-contract. Om de op te zetten activiteiten te stroomlijnen werd er door het nieuwe bestuurslid in 2003 een

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

activiteitencommissie opgericht. Ook al snel de speelgoedafdeling van de club genoemd.

Activiteiten Een van de eerste acties van bestuurslid Gert van den Hoven was het oprichten van een activiteitencommissie in 2003. De volgende UDI’19-leden namen deel uit van de activiteitencommissie: Christa v.d. Wijst, Thijs Vonk, Richard v.d. Boogaard, Mari Verhofstad, Robert Janzen, Guus Daanen, Maicel de Kort en

Een stukje interieur van het clubhuis.

Kerstborrel en Herbstmeisters

De allerkleinste leden van de Kidsclub maken kennis met het voetbal en UDI’19.

Gert v.d. Hoven. De op te zetten activiteiten moesten de contacten tussen leden vergroten, de binding met UDI’19 versterken en inkomsten genereren voor UDI’19. Deze actie wierp al snel zijn vruchten af.a Nieuwe activiteiten wisselden elkaar af in hoog tempo af en de kantine bruiste als nooit te voren. De kantineopbrengsten stegen

‘Een jaar later volgden opnieuw veel aanmeldingen voor de Kidsclub, zodat UDI’19 het

Jubileum. Zomaar een greep uit de vele activiteiten die in de kantine van UDI’19 plaatsvonden. De oprichting van de UDI’19Kidsclub was ook een initiatief van de activiteitencommissie, dat in 2005 met groot succes van start ging. De evenementen worden bekendgemaakt via de gebruikelijke media en op een professionele kleurenposter in het clubhuis. Drukkerij Ketelaars verleende geheel vrijwillig en kosteloos zijn medewerking tot het maandelijks drukken van deze activiteitenposters. De oprichting van de UDI’19 Club-tv geeft de activiteitencommissie de mogelijkheid om haar evenementen ook via dit nieuwe medium aan te kondigen.

aantal van 1600 leden

Sportquiz Een nieuw fenomeen was geboren. Afgeladen vol was de kantine bij de eerste editie van de sportquiz in 2003 en dat was niet anders bij de daaropvolgende uitvoeringen. De sportquiz was een sportieve strijd tussen de vele voetbalkenners en ‘bijna’ voetbalkenners. Internationale voetbalvragen werden afgewisseld met echte UDI’19-vragen, waarbij menig UDI’19-archief werd geplunderd. In koppeltjes van twee personen streden de UDI’19-leden om de hoogste sportieve eer en eeuwige roem. Anthony Kleijnen en Leo van de Werff wonnen de eerste editie.

Jubileumavond

overschreed.’ ook naar recordhoogten, tot tevredenheid van de toenmalige penningmeester Wim van de Berg. Een sportquiz, playback wedstrijden, ‘n tafelvoetbaltoernooi, optreden van popbands, Herbstmeisters/Kerstborrel, de UDI’19-Dag, een

Dit was een van de eerste activiteiten van de UDI’19 activiteitencommissie. In 2003 vond dan ook de eerste editie van dit kerstfeest plaats. In elke mogelijk te bedenken categorie (meeste punten, topscoorder, minste gele kaarten) werden halverwege het seizoen de punten geteld en op ludieke wijze uitgereikt op de laatste speeldag van het kalenderjaar. De winnaar mocht zich Herbstmeister van UDI’19 mag noemen. De Herbstmeister werd bekendgemaakt tijdens de kerstborrel. Deze kerstborrel werd opgeluisterd door de Kerstman soms geﬂankeerd door een bloedmooie kerstvrouw en een dj bracht de stemming er goed in. Tijdens de eerste Kerstborrel vond ook een kerstloterij plaats, met de opbrengst waarvan UDI - samen met de supporterslub - zijn eerste beamer met groot scherm kon kopen.

De Specs tijdens hun optreden in de UDI’19 kantine.

Eenmaal per seizoen worden de jubilarissen, 12,5, 25, 40 en 50-jarige UDI’19-leden, bij UDI’19 geëerd. Vaak zijn het markante personen die de dragers vormen van de UDI’19-cultuur. Op bewonderende en enigszins ludieke wijze kijkt de voorzitter dan terug op hun ‘loopbaan’ en prestaties bij UDI’19. Een avond die voor velen het hoogtepunt is van het UDI’19-seizoen. Het

De Activiteitencommissie: van Club TV tot Kidsclub

‘Nieuwe activiteiten wisselden elkaar af in hoog tempo af en de kantine bruiste als nooit te voren.’ seizoen op speelse wijze kennismaken met het voetbal. De 5-jarige minipupillen trainen al wekelijks en worden zo klaargestoomd voor het echte werk in de F-pupillen. Een initiatief van de activiteitencommissie dat al snel tot een belangrijke loot van de UDI’19-familie groeide. De UDI’19 mascotte Parky laat zich zien tijdens de Open Dag van UDI’19.

Familiaire sfeer feest gaat vaak tot de kleine uurtjes door.

UDI’19-Dag Een dag die voor jong en oud leuk is en de familiesfeer binnen UDI’19 tot uitdrukking brengt. Dat was de doelstelling van de UDI’19-Dag, een groot evenement waar in het begin van het seizoen tal van activiteiten plaatsvinden. Er wordt met trots teruggekeken op de historie van UDI’19, maar er kan ook achter de schermen in de UDI’19-keuken worden gekeken. De ‘buitenstaander’ is op deze instuif ook van harte welkom en het evenement is laagdrempelig doordat er geen entree wordt geheven. Na het succes van de eerste editie in 2004, groeide het evenement snel uit tot een begrip en een heuse publiekstrekker en een hoogtepunt voor de UDI’19-familie.

Kidsclub De start van de UDI’19 Kidsclub in 2005 is een groot succes. De grote belangstelling op de UDI’19-dag resulteerde in meer dan 100 leden voor de Kidsclub. Daarmee werd het 1500e lid

rksv UDI ‘19/BeterBed 1919 - 2009

Ook aan de allerkleinsten wordt gedacht tijdens Sinterklaas...

voor UDI’19 dan ook ruimschoots overschreden. Een jaar later volgden opnieuw veel aanmeldingen voor de Kidsclub, zodat UDI’19 het aantal van 1600 leden overschreed. De Kidsclub heeft - geschonken dankzij Schimmel Esso in Uden - met Parky ook een heuse mascotte. Parky is er regelmatig bij als de Kids een activiteit hebben en verzorgt bij elke thuiswedstrijd van UDI’19 1 samen met een ‘F-pupil van de week’ de aftrap. Voor de activiteiten voor de leden van de Kidsclub worden de kinderen in 2 groepen verdeeld: 0 tot 4-jarigen en 5-jarigen. De 0-4-jarige Kids kunnen een aantal keer per

De Huiskamer van UDI’19 doet haar naam eer aan en is een vertrouwde omgeving voor de UDI’19-familie met en zonder activiteiten. Voor iedereen, de veteraan, de supporter en de minipupil van UDI’19. Er heerst een warme familiaire sfeer die zo nu en dan bruist van de activiteiten. In 2008 werd de kantine van UDI’19 genomineerd tot de beste kantine van Nederland en kwam in de top 10 van de beste voetbalkantines van Nederland terecht. Terecht. De kantine van UDI’19 kan zich met trots de gezelligste kantine van het zuiden noemen met Wilma en Matthijn als huismoeder en -vader en de verpersoonlijking van deze titel.

... en natuurlijk ook tijdens Kerst.

UDI’19 en Newcastle United stellen zich op voor de groepsfoto voorafgaand aan de wedstrijd.

UDI’19 meet zich met topclubs In de jaren ’90 blijkt UDI’19 een verdienstelijk sparringpartner voor nationale en internationale topclubs. Met enige regelmaat is een dergelijke club in de aanloop naar een nieuw seizoen terug te vinden op het hoofdveld aan de Parklaan.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Ter voorbereiding op het nieuwe seizoen weet UDI’19 op vrijdag 17 juli 1992 UEFA-cup winnaar Ajax naar Uden te halen. De vooruitzichten zijn goed: de gehele voorbereidingstijd een stralend zonnetje, 4000 kaarten verkocht in de voorverkoop en een gezellig terras met diverse eetgelegenheden. Alleen strijdt UDI’19 die dag tegen nog een andere tegenstander: Pluvius. Juist 17 juli heeft hij uitgekozen om ons land op te zadelen met enorme plensbuien. Als de Ajax-bus om 18.00 uur arriveert, begint het ook al aardig druk te worden rond het hoofdveld. De vroege vogels, voorzien van een paraplu, trotseren de regen om een goede plaats te bemachtigen.

Uit de luidsprekers klinkt een hit: “Who’ll stop the rain?” Om 19.00 uur verzamelen UDI’19 en Ajax zich rond de middenstip voor de huldiging van ‘Mister UDI’19’: Tiny Verhoeven. Hij neemt afscheid als speler van het eerste elftal. Om Tiny te huldigen sluit Pluvius de hemelpoorten: het wordt droog. De paraplu’s kunnen dicht en iedereen gaat er eens goed voor zitten of staan. De Ajax-show kan beginnen. Het loopt echter een beetje anders. De sterren uit de hoofdstad bewegen zich als mooi-weer-voetballers over het veld. Geen oogstrelende acties, geen doelpuntenfestival en geen weergaloze show. Nee, UDI’19 houdt gemakkelijk stand tegen

Richard vd Boogard in duel met een Ajacied.

Aankondiging UDI’19 - AJAX.

deze duurbetaalde profs. De beste kansen zijn zelfs voor de thuisploeg. De ruststand is 0-0. Ook na de rust is UDI’19 de betere ploeg en wat vooraf voor onmogelijk werd gehouden gebeurt: UDI’19 neemt de leiding. Het wordt 1-0 door een treffer van René van de Wijst op aangeven van Stefan Smits. Nu wordt het Ajax te gortig. Dennis Bergkamp komt in het veld en Ajax komt beter in zijn spel. De doelpunten komen nu ook. In de

‘Vervolgens wordt Feyenoord meer dan eens in verlegenheid gebracht door de Udense amateurs.’

72e minuut scoort Ron Willems de gelijkmaker en in blessuretijd voorkomt Tuhuteru een afgang voor de kampioen: 1-2. De meeste toeschouwers gaan meteen huiswaarts, waardoor het terras er wat verlaten bij ligt. Toch is het goed toeven in en rondom het clubhuis. Blaaskapellen D.O.B. en de Mertplekkers voorzien de achterblijvers van de nodige vrolijke noten. Tevreden keert iedereen laat in de avond huiswaarts.

UDI’19 ontvangt PSV 20 juli 1993 is een dag om bij te schrijven in de UDI’19-boeken. Ter gelegenheid van de opening van het jubileumjaar van de vereniging komt PSV op bezoek. Na Ajax is opnieuw een Nederlandse topploeg te gast in Uden. Het lijkt een traditie te gaan worden. Van de voetballiefhebbers uit Uden en om-streken mag het. Ook dit keer trekt men massaal naar het UDI’19-complex, tenminste 3500 belangstellenden passeren de kassa’s. Het is al vroeg heel gezellig in en rond het Clubhuis. De organisatie heeft haar zaakjes prima voor elkaar. Men heeft dit keer zelfs een tweede tent op laten zetten, want het mocht weer eens gaan regenen. Deze vooruitziende blik wordt helaas be-waarheid, al is het gelukkig niet zo erg als

toen Ajax te gast was. En dan die opmerking dat PSV niet populair is bij de jeugd. Nou, de tientallen handtekeningenjagers bewijzen het tegendeel. Vanaf het moment dat de Eindhovense club arriveert, zijn de spelers geen seconde meer veilig voor hun fans. Zelfs tijdens de wedstrijd wagen zij hun kans. Scheidsrechter Duijs, die zijn afscheidswedstrijd ﬂuit, lost deze situatie op een heel leuke manier op. Als nummer 1 op het lijstje van de meest gewilde handtekeningen staat met stip die van Hans van Breukelen. De wedstrijd op zich is best aantrekkelijk. PSV verschijnt in haar sterkste opstelling en laat zien dat de patronen er al aar-dig inzitten, men weet elkaar al goed te vinden. De UDI’19-boys doen hun best, maar kunnen weinig uitrichten tegen dit PSV. Na aﬂoop van de wedstrijd blijken nog veel fans behoefte te heb-ben aan een nabespreking in de tent of in het Clubhuis. D.J. Marco ondersteunt dit met gezellige muziek.

UDI’19 brengt Feyenoord in verlegenheid Wat Feyenoord zaterdag 26 juli 1997 laat zien op Parkzicht, is dramatisch. Desondanks winnen de Rotterdammers voor 5.000 toeschouwers met 1-4 van UDI’19, met een beetje hulp van de scheidsrechter en wat mazzel. UDI’19 daarentegen speelt een uitstekende wedstrijd en

Trainer Harry Blokhuis en elftalleider Fons Boekelder in gesprek met Feyenoord verzorger Geert Meijer

Nationale en internationale toppers naar Uden

brengt Feyenoord meer dan eens in verlegenheid. En dan te bedenken dat de kersverse hoofdklasser slechts drie trainingen heeft afgewerkt sinds de zomerstop. Feyenoord begint met het

van Henk Vos. Een duidelijk buitenspeldoelpunt, zo vindt ook de grensrechter. Die wordt echter genegeerd door scheidsrechter De Bekker. In de 25e minuut mag Korneev vanaf elf meter 0-3 aan

‘De man, wiens naam klinkt als een moeilijke Hawaïaanse dans, is de smaakmaker van de wedstrijd.’ tweede garnituur aan het duel. Het eerste gevaar komt van UDI’19. Maarten Willems krijgt net te weinig tijd om een vloeiende aanval af te ronden. In de 11e minuut versiert Feyenoord een vrije trap. Hieruit weet Paul Bosvelt met een prachtige volley de bal achter de kansloze Genio de Laak te deponeren. Het lijkt een eenvoudige middag te worden. Nadat Reggie van Gennip alleen voor de keeper van Feyenoord verschijnt en net over schiet, wordt het 0-2 door een kopbal

laten tekenen. Een geflatteerde stand, want het veldspel van Feyenoord is nauwelijks beter dan dat van UDI’19. Vooral Stefan Smits en Maarten Willems dolen bij vlagen hun duur betaalde tegenstanders. In de tweede helft komt Feyenoord zo’n beetje met het sterkste team in het veld. De 5.000 toeschouwers rekenen op een flinke afstraffing voor UDI’19. Dat pakt echter anders uit. De ploeg van Harrie Blokhuis komt fris uit de kleedkamer

Maarten Willems draaide met regelmaat zijn tegenstander helemaal dol.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

en zet vanaf het begin Feyenoord onder druk. De Rotterdammers komen in de eerste tien minuten niet over de middenlijn. Vijf minuten na rust schiet Ron Koenen net over. Vijf minuten later gaat Remco Snoep alleen op de keeper af. Hij schrikt daar zelf van en weet zich geen raad met de kans. Weer een minuut later krijgt UDI’19 een strafschop. Aanvoerder Herbert Nijkamp heeft zijn zenuwen goed in bedwang en scoort de verdiende aansluitingstreffer. Vervolgens wordt Feyenoord meer dan eens in verlegenheid gebracht door de Udense amateurs. In de allerlaatste minuut wordt het toch nog 1-4. Van Bronckhorst ziet een zondagschot tot zijn eigen verbazing via de paal in het doel hobbelen. Een kwartier voor tijd verlaten de meeste Feyenoord-supporters al gapend de tribunes. UDI’19 ontvangt een welverdiend applaus. Complimenten zijn ook op hun plaats voor de organisatiecommissie rond de wedstrijd UDI’19-Feyenoord.

Aankondiging UDI’19- - Español.

Nationale en internationale toppers naar Uden

Spaanse ‘parkieten’ dalen neer op Parkzicht Na de drie topclubs uit Nederland laat UDI’19 in 2000 zijn oog vallen op een internationale tegenstander: Espanyol. Zo’n 2.000 toeschouwers omzomen het veld als een gehavend UDI’19 - trainer Harrie Blokhuis moet het stellen zonder zijn complete verdediging – de Spaanse bekerhouder tegemoet treedt. Het balbezit is vooral voor de Spanjaarden, maar door uitstekend en geconcentreerd verdedigen aan UDI’19-zijde - met Thijs van de Voort en Jago Laros als uitblinkers -weten de Catalanen nauwelijks grote kansen te creëren. Tot de 17e minuut, als Manuel Martinez een fraaie actie van uitblinker Enrique de Lucas afrondt. Daarna staat doelman Jan Schalken meer Spaanse treffers in de weg. Espanyol weet verder slechts eenmaal de paal te raken. Aanvallend kan UDI’19 er voor de thee weinig tegenover stellen. In de tweede helft voert Espanyol meteen het tempo op. In die fase krijgt het publiek ook het leukste gedeelte van de wedstrijd te zien. In de 62e minuut vergroot David Aganzo de marge. Een minuut later komt het antwoord van UDI’19. Jago Laros krult een vrije trap van zo’n 25 meter fraai in de rechter bovenhoek. Helaas voor UDI’19 krijgt doelman Argensó er net de vingertoppen tegenaan. Enkele tellen later is het aan de andere kant wel raak. Spits Iván Diaz tikt van dichtbij 0-3 binnen. Even is er de vrees voor een monsterscore. Even, want twee minuten later krijgt UDI’19 de toeschouwers op de banken. Met een fraaie actie bedient Jimmy Gatete Jorus van Lanen op rechts. Diens voorzet wordt door Peter van de Heuvel koel afgerond. In het vervolg dringt Espanyol nog wel aan, maar de spaarzame kansen worden niet benut. Na aﬂoop van het duel volgt in de kantine en in de sponsortent nog een uitstekende derde helft.

Vennegoor of Hesselink bestookt het Udense doel.

van een waterig zomerzonnetje. Vennegoor of Hesselink tekent al na 3 minuten voor 5.000 toeschouwers de 0-1 aan. UDI’19 speelt niet onaardig, maar duidelijk is te zien dat de Udense hoofdmacht nog niet aan elkaar is gewend. Kleine foutjes maken dat PSV’s aanvoerder Mark

Aankondiging UDI’19 - PSV Eindhoven.

wederom PSV te gast. Coach Gerets komt met zijn sterkste opstelling naar Uden. Debuterend UDI’19-coach Marijnissen moet diverse Udense spelers vanwege ‘vakantieverplichtingen’ missen. Vlak voor de partij teistert een ongelooﬂijke hoosbui nog het Udense hoofdveld, maar als de wedstrijd om 19.00 uur begint schijnt er iets Randy Hofmeijer houdt Mateja Kezman van zich af.

PSV onderbreekt vakantie UDI’19 Op een kletsnat sportpark Parklaan is 17 juli 2001

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Wiiliam vd Steen vangt Dennis Rommedahl op.

van Bommel al in de 10e minuut voor 0-2 kan zorgen. De Udense ploeg herpakt zich hierna ‘bewonderenswaardig’ en houdt de Eindhovenaren ogenschijnlijk gemakkelijk bij, al zal de pittige training die de gasten eerder op de dag nog hebben moeten afwerken er ook wel debet aan zijn. Op slag van rust zorgt Arnold Bruggink voor 0-3. Na de pauze verschijnen de gasten met negen nieuwe spelers. Alleen doelman Waterreus en Vennegoor of Hesselink keren terug binnen de lijnen. Het elektronische

scorebord weigert door de overmatige regenval dienst, maar het publiek begrijpt toch wel dat PSV via Adil Ramzi (2x) en Ernest Faber de score nog verder weet op te voeren naar 0-6. Voor de thuisclub maakt dat allemaal niet zoveel uit, want door de vele toeschouwers en rijkelijk vloeiende alcohol wordt de avond een doorslaand succes. Ook qua clubpromotie maken de tricolores weer een goede sier naar Uden en omstreken.

Eksters pikken 5 doelpunten Op vrijdag 26 juli 2002 is de Engelse topclub Newcastle United (de Magpies) van Sir Bobby Robson te gast bij UDI’19. Vele Engelse supporters in het shirt van The Magpies sieren Parkzicht en het centrum van Uden om de verrichtingen van Newcastle United te volgen. De organisatie heeft er voor gezorgd dat de accommodatie er tiptop uitziet, maar

Wedstrijdbeeld UDI’19 - Newcastele United.

de verwachte grote drukte blijft uit. De eerste helft laat Robson zijn basisteam spelen met de vele toppers, onder andere Alan Shearer, Gary Speed, doelman Shay Given en Lomana Lua Lua. De man, wiens naam klinkt als een moeilijke Hawaïaanse dans, is de smaakmaker van de wedstrijd. Met drie doelpunten in een half uur is hij ook nog eens productief. In de 19e minuut ontwijkt hij de buitenspelval en kan simpel intikken. Twee minuten daarna maakt Gary Speed met een beauty de 0-2. Even later krijgt Lua Lua de bal via een lob in de zestien en is het 0-3. Korte tijd daarop zorgt dezelfde speler voor 0-4. Leuk zijn de duels tussen Richard van den Boogaard en Alan Shearer. De aanvoerder en superspits zelf zorgt voor de 0-5. Na rust wisselt coach Robson zijn complete elftal, maar wordt er niet meer gescoord.

Turkse topper

Aankondiging UDI’19 - Newcastle United.

In de zomerperiode wedstrijden organiseren tegen aansprekende tegenstanders is bij UDI’19 inmiddels een traditie. Nederlandse topteams en aansprekende buitenlandse verenigingen

UDI’19 - Galatasaray onder leiding van Dick Jol.

reisden al af naar Uden om tijdens hun voorbereidings-periode wedstrijdritme op te doen. In 2004 komt de naam Galatasaray naar voren, maar een verbod van de gemeente Uden staat de doorgang van deze wedstrijd in de weg. Een jaar later onderneemt UDI’19 een nieuwe poging en dit keer wordt wel toestemming verleend. Er wordt vanuit gegaan dat er nogal wat toeschouwers op dit duel af zullen komen. Dit mede vanwege de grote populariteit van Galatasaray onder de vele Turkse mensen. De

Nationale en internationale toppers naar Uden

NIEUWENHUIZEN DAANDELS; BOUWEN A AN DE TOEKOMST Nieuwenhuizen-Daandels is een breed georiënteerd bedrijf en thuis in alle marktsegmenten. Specialistisch door diversiteit. Met een projectmatige aanpak die zichzelf heeft bewezen. De kernactiviteiten bestaan uit het bouwen van woningen, projectontwikkeling, betonwerk en utiliteitswerken zoals bedrijfspanden en scholenbouw. Vooral onderwijshuisvesting mag een expertise van Nieuwenhuizen-Daandels genoemd worden.

PROJECTONTWIKKELING Deze tak van sport neemt binnen het bedrijf een belangrijke plaats in. Met kennis van zaken en van de omgeving worden vanuit een grote werkervaring bouw-, werken leefplannen ontwikkeld en uitgevoerd, vanaf de aankoop van een grondgebied tot en met de uiteindelijke huisvesting voor particulieren en/of bedrijven. Waar mogelijk realiseert NieuwenhuizenDaandels hele woonwijken en complete bedrijfsterreinen, inclusief de bijhorende infrastructuur. Opdrachtgevers zijn het bedrijfsleven, gemeentes, architecten, waterschappen, woningbouwverenigingen, particulieren en projectontwikkelaars.

Een andere tak van sport is voetbal. Sociale verbondenheid met de samenleving, prestatiegericht en Uden als leefgemeenschap zijn dé overeenkomsten die UDI bindt aan Nieuwenhuizen-Daandels. Sinds 6 april is er een samenwerkingsverband tussen Nieuwenhuizen-Daandels en UDI in de vorm van een sponsorcontract.

Nieuwenhuizen Daandels Bouw BV Weverstraat 15 5405 BM Uden 92

rksv UDI’19/BeterBed 1919 Tel. 0413 - 26 20- 2009 05

E-mail info@n-d.nl

WIJ SCOREN IN BOUWEN EN GEVEN RUIMTE AAN DOELEN

Turkse gemeenschap in Uden wordt gevraagd hulp te bieden bij de organisatie. De wedstrijd vindt plaats onder weersomstandigheden die blijkbaar horen bij dit soort wedstrijden, georganiseerd door UDI’19: regen! Wat opvalt is het grote enthousiasme van de vaak fraai uitgedoste Turkse supporters, waardoor het een sfeervol duel wordt. De gezangen blijven - ondanks de regen - maar aan-houden. Wat ook

opvalt is dat er relatief weinig kinderen aanwezig zijn en dat de Turkse gasten nauwelijks gebruik maken van de kantine-faciliteiten. Jammer, want daar had men zelfs aan Turkse hapjes gedacht. Opvallend is ook dat er sprake was van een echte wedstrijd. UDI’19 wordt niet weggespeeld, weet zelfs eenmaal tegen te scoren en krijgt ook nog enkele andere goede mogelijkheden. De eindstand werd 1-3.

GERRIT SMITS Als we het hebben over een echte UDI’19man, dan zijn we bij Gerrit aan het juiste adres. Van kinds af aan voetbalde hij bij UDI’19 en schopte het tot het 1e elftal. Gerrit stond bekend als een degelijke rechtsback met een goede mentaliteit. Ook op het middenveld maakte hij regelmatig zijn opwachting. Hij was toen ook al actief als leider bij de jeugd. In de zestiger jaren leerde hij zijn vrouw Sjan kennen, afkomstig uit Handel. Een droomtransfer naar voetbalclub Handel was het gevolg. Er wordt gezegd dat de transfersom bestond uit ‘hulp bij de aanbouw van het huis’. Na een aantal jaren in Handel 1 gespeeld te hebben, waarin hij op ongelukkige wijze zijn been brak, besloot Gerrit terug te keren naar

Geweldige sfeer op de tribunes met fakkels, door de Turkse fans van Galatasaray.

UDI’19 om daar te gaan voetballen in het zogenaamde oud UDI’19 1-team met spelers als Jan Klijs, Tino van de Burgt en Toon van Boxtel. Het duurde niet al te lang of Gerrit meldde zich weer aan als medewerker bij de jeugdafdeling. Eerst als leider, later in het Jeugdbestuur van de vereniging en hij werd groepsleider A-junioren. Ook heeft Gerrit, samen met zijn vrouw, jarenlang de distributie van het UDI’19-blaadje voor zijn rekening genomen. Hij was en is nog steeds vaak te zien langs de lijn als toeschouwer bij diverse UDI’19-teams, maar vooral bij het 1e. Toen Gerrit kon stoppen met werken, bood hij zich spontaan aan als medewerker in het groepje klussers dat op vrijdag allerlei onderhoudswerkzaamheden uitvoert.

Veel Turkse fans uit heel Nederland bezochten Uden voor hun Galatasaray.

Nationale en internationale toppers naar Uden

Harry Blokhuis: een levende UDI’19-legende De palmares van Harry Blokhuis is indrukwekkend. Al op zeer jonge leeftijd eindigde noodgedwongen zijn actieve voetballoopbaan vanwege jarenlang blessureleed. Er werd hem verstaan gegeven dat zijn maatschappelijke carrière in gevaar zou komen als hij door zou gaan. De voetbalschoenen werden dan ook aan de wilgen gehangen en op drieëntwintigjarige leeftijd stapte Harry - in het dagelijkse leven sportinstructeur op vliegbasis Volkel - het trainersvak in waar hij tot op de dag van vandaag met aansprekende resultaten nog steeds actief in is.

Na één jaar de A1 bij UDI’19 onder zijn hoede gehad te hebben, werd hem in 1978 gevraagd hoofdtrainer te worden. Vraagtekens werden indertijd gezet bij zijn aanstelling. ‘Wat moest UDI’19 met zo’n broekie?’ Het resultaat: veertien seizoenen, verdeeld over drie periodes, trainer van het vlaggenschip van UDI’19. Zes titels werden behaald en slechts één keer was degradatie het doemscenario. Een keuze maken welke titel het mooiste was is niet te maken.

1978-1981 De eerste drie wedstrijden van zijn trainerscarrière werden verloren en de achterban begon zich al af te vragen of door het aantrekken van zo’n jonkie wel een goede keuze was gemaakt. In het begin liep het niet door het missen van ‘scorend vermogen’ zoals dat in het voetbaljargon werd uitgedrukt. Door de komst van Tiny Kardol en

‘Harry liet de spelers vrij in hun doen en laten en ze mochten zelf initiatieven ontplooien.’

Harrie Blokhuis.

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Tiny van de Brandt begon het in het tweede seizoen te draaien. Samen met de derde Tiny (Tiny Verhoeven) vormden zij een legendarische voorhoede die het ene doelpunt na het andere maakte. De grootste overwinning stamt dan ook

uit die tijd. Een 12-1 winst op RKJVV. De grootste overwinning ooit behaald in de carrière van Harry. Twee kampioenschappen vielen Harry in deze driejarige periode ten deel.

1986-1992 De wat oudere Udense bevolking herinnert zich ongetwijfeld de gewonnen beslissingswedstrijd tegen ODC in Rosmalen met maar liefst 5000 toeschouwers uit Uden en Boxtel. Bart van Lanen, door Harry uit de basis gelaten, zorgde in de verlenging ervoor dat UDI’19 de wedstrijd winnend kon afsluiten. Deze ‘titanenstrijd’ was

een ofﬁciële wedstrijd in de Arena in en tegen Ajax gespeeld.

Mister X De meest bijzondere herinneringen heeft Harry aan zijn eerste jaren als trainer van de hoofdmacht. Het was voor hem een schitterende tijd. De onderlinge band was sterk en de selectie bestond toen alleen maar uit echte UDI’19-mensen. Nog steeds is Harry bevriend met een aantal mensen uit die tijd. De spelers waren tevreden met een paar voetbalschoenen en een trainingspak. Wat de sfeer ook ten goede kwam was het

‘De grootste overwinning stamt dan ook uit die tijd. Een 12-1 winst op RKJVV.’ niet nodig geweest als UDI’19 een wedstrijd eerder ‘een paar kratten bier’ naar de Spechten uit Eindhoven zou hebben meegenomen om de bevolking van het toenmalige woonwagenkamp ‘de Zwaaikom’, gelegen aan het Eindhovens’ kanaal, te gerieven. In het seizoen 1989/1990 trok de Udense bevolking naar Veghel. Henk van Zutven had een treintje geregeld waarmee de supporters naar Veghel togen. In een sfeervolle ambiance en met de titel op zak reed het treintje terug naar Uden.

1996-2001 Naast de twee behaalde kampioenschappen in de Hoofdklasse, is het hoogtepunt in deze periode ongetwijfeld de bekerwedstrijd in oktober 1998 in de Arena tegen Ajax. Wat hiermee is losgemaakt in de Udense gemeenschap is onvoorstelbaar. Mede door de commotie voorafgaand aan deze wedstrijd werd deze wedstrijd iets heel bijzonders. Tot op de dag van vandaag wordt hierover nog regelmatig gesproken en UDI’19 heeft tot op heden als enige amateurvereniging

feit dat de toenmalige voorzitter, Tiny Jansen, regelmatig in het kleedlokaal vertoefde om de spelers ‘belerend’ toe te spreken en op gezette tijden te vertellen dat hij ene zekere mister X tegen was gekomen die hem 100 gulden had geschonken om een klein feestje te bouwen in de kantine. Harry liet de spelers vrij in hun doen en laten en ze mochten zelf initiatieven ontplooien. Het enige wat Harry eiste was dat ze diep moesten gaan. Met ‘vrijheid’ moet je om kunnen gaan. Het groepsgevoel staat daarbij centraal. Dat bewees ook het teambuilding-uitstapje naar Tunesië. Veel plezier en op die momenten er voor elkaar staan. Ook spelers van buitenaf mochten bij UDI’19 komen als zij naast het voetbal ook aan het groepsgevoel een bijdrage konden leveren. Voorbeelden hiervan zijn onder meer de gebroeders Seijkens uit Deurne en Peter van den Heuvel uit Mariahout.

Vedetten Echte vedetten heeft Harry bij UDI’19 naar eigen zeggen nooit gehad. Binnen elke periode dat

Harry aan UDI’19 verbonden was had hij wel een speler die op bepaalde momenten net iets meer bracht. Achtereenvolgens zijn dat Toon Jetten uit de beginperiode, Herbert Nijkamp rond de jaren negentig en Richard van den Boogaard uit de jaren negentig. Zij verzaakten nooit. Zij konden zich wegcijferen voor het collectief waar andere spelers weer op konden bouwen. Volgens Harry hebben de betaalde clubs zitten slapen. Deze drie gasten zouden absoluut niet misstaan hebben bij clubs uit de eerste divisie. Harry weet als geen ander dat zonder de uitzonderlijke supportersschare het wellicht niet mogelijk was geweest om tot alle behaalde successen te komen. De Bultside liet zich zien en horen bij zowel thuis- als uitwedstrijden. De spelers putten daar energie uit en konden op bepaalde momenten net iets meer brengen dan dat ze gewoonlijk konden. Juist dat kleine beetje extra bracht die

En weer een kampioenschap olv Harrie Blokhuis.

successen die in de jaren negentig zo kenmerkend waren voor UDI’19. Voor Harry Blokhuis is er maar één club en dat is UDI’19. Hij zal er ook altijd blijven komen en wellicht in de nabije toekomst als ‘actief’ medewerker terugkeren. Want Harry heeft vele vrienden bij UDI’19: van degene die de ballen oppompt tot het bestuurslid. Wederzijds respect bepaalt volgens Harry immers de sfeer binnen de club.

Veertien seizoenen trainer vlaggenschip

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

De eerste elftalspelers van de toekomst

Pas na de Tweede Wereldoorlog doet het jeugdvoetbal bij UDI’19 haar intrede. De jeugd mag gaan voetballen bij het bereiken van de 12-jarige leeftijd. Grote man achter deze afdeling is Bob van Bakel. Na enige tijd krijgt hij assistentie van Jan Kloosterman, die weer wat later de leiding op zich neemt. Het programma voor deze afdeling bestaat minstens eenmaal per week uit een samenkomst voor het houden van gymnastiekoefeningen en een korte voetbalwedstrijd met technische wenken. Ook worden wedstrijden tegen juniorenclubs uit de omgeving georganiseerd. Op 6 mei 1945 komt een pas opgericht juniorenelftal voor het eerst in een wedstrijd uit.

Het A1 elftal van UDI’19 met begeleiding in het jaar 1972.

Op zaterdag 3 november 1945 wordt er in het clubhuis van UDI’19 een vergadering ge-houden van clubbesturen uit de naaste omgeving om te komen tot de oprichting van een juniorencompetitie. Na een voorbereiding van twee jaar worden de clubs in de sectie Uden het in 1947 eens om zo spoedig mogelijk een dergelijke competitie te beginnen. De leiding wordt in handen gegeven van (de Eerwaarde) kapelaan De Bresser uit Boekel. Voorzitter is H. Klösters uit Uden en de competitieleider is de heer Hermans uit Volkel. Aan de competitie nemen deel: Boekel A en B, Elzendorp A, Handel A en B, Odiliapeel A, UDI’19 A, B, C en D en

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Volkel A en B. Er is een A klasse voor junioren van 15 tot en met 17 jaar en een B klasse van 12 tot en met 14 jaar. De wedstrijden worden hoofdzakelijk op zaterdagsmiddag gespeeld. De eerste kampioen is Handel A, met UDI’19 A op een nette tweede plaats.

Kring Den Bosch Onder de noemer van UDI’19 5, 6, 7, 8 en 9 gaan de junioren in september 1947 de competitie in. Het vijfde elftal van UDI’19 is ingedeeld in de hoofdklasse van de junioren in de kring Den Bosch. Een zware opgave, maar er valt daar iets te leren. Zij beginnen met een bezoek aan

Veghel en de start geeft vertrouwen. UDI’19 5 wint deze belangrijke wedstrijd met 6-4. Aan het eind van de eerste competitie deelt UDI’19 de eerste plaats met Boxtel 5. Ook aan het eind van competitie 1949/1950 komt het voor UDI’19 5 aan op een beslissingswedstrijd om het kampioen-schap in de junioren A klasse. Nu is Avanti 4 uit Schijndel de tegenstander.

Brabants Kampioen Rond 1960 wordt de jeugd ingedeeld in de kring Maasbuurt en ook daar blazen ze een aardig partijtje mee. In het seizoen 1965 - 1966 kent de jeugdafdeling een groot succes: de Al wordt

Brabants Kampioen. Door overwinningen op Kaaise Boys uit Fijnaart, Vriendenschaar uit Culemborg en Geldrop en een gelijkspel tegen Schijndel dringt UDI’19 door tot de ﬁnale tegen Bladella. In deze ﬁnale van 40 minuten staat Bladella 10 minuten voor het einde met 2-0 voor. Aan het eind van de match staat het 3-2 in het voordeel van de UDI’19-jongens. De A1

verdienstelijk. De B-junioren komen niet door de poulefase heen. Zij eindigen op een derde plaats in de poule en zesde in de eindstand. Ook de C1 haalt de ﬁnale niet. Zij worden ongeslagen tweede in de poule.

Regelmatige deelnemer In 1978 worden kinderen vanaf 6 jaar tot de

‘Van 0-2 achter naar 3-2 voor in tien minuten tijdens ﬁnale Brabants Kampioenschap.’

TON VAN VUUREN Ton begon als twintiger als wedstrijdsecretaris van de jeugdafdeling en heeft die taak gedurende een periode van 19 jaar verricht. Voor zijn aantreden werd die taak er bij gedaan door een van de bestuurders, maar gaandeweg bleek de behoefte aan een

promoveert naar de Hoofdklasse jeugd van de KNVB afdeling Noord-Brabant. Maar goede en minder goede selecties wisselen elkaar af bij de jeugd. Wordt de één kampioen, de ander degradeert. Ook dat overkomt UDI’19 A1. Aan het eind van het seizoen 1967/1968 moet het team ‘afdalen’ naar de topklasse. Al in de voorbereiding blijkt dat het elftal ten opzichte van de voorgaande jaren aanzienlijk aan kracht heeft ingeboet. Na het kampioenschap in het seizoen 1976/77 keren zij weer terug in de Hoofdklasse.

Groei De jeugdafdeling maakt een geweldige groei door. Dat heeft alles te maken met de verlaging van de leeftijdsgrens. Eerst van 12 jaar naar 10 jaar, later zelfs naar 8 jaar. UDI’19 doet in 1968 met 16 teams mee aan de competitie. De teams zijn nu voorzien van een letter: A t/m P. In 1973 valt er een opmerkelijk feit binnen de jeugdafdeling te constateren. UDI’19 neemt met de A1, B1 en C1 deel aan de Brabantse Kampioenschappen in Eindhoven. Dat dwingt bewondering af bij de KNVB-autoriteiten en ‘de concurrentie’. UDI’19 bereikt goede resultaten. De A-junioren wordt pas in de ﬁnale een halt toegeroepen. RKDVC uit Drunen is met 1-0 te sterk. Maar een tweede plaats is ook zeer

vereniging toegelaten. Met 30 jeugdteams wordt deelgenomen aan de competitie. Slechts één team – de B1 – behaalt het kampioenschap. De trots van de vereniging, de A1, moet helaas aan het eind van het seizoen na een beslissingswedstrijd zijn plaats in de Hoofdklasse prijsgeven. Een jaar later veroveren zij deze plaats weer terug. Na het behalen van het kampioenschap eindigen zij op de Brabantse juniorenkampioenschappen als derde, genoeg om terug te keren in de Hoofdklasse. Niet de A1 maar juist de B1 is een regelmatige deelnemer aan de Brabantse kampioenschappen. Zo wordt dit team in 1981 vierde, in 1982 derde na door penalty’s te zijn uitgeschakeld voor de ﬁnale, in 1983 zesde en in 1984 derde. In 1985 behaalt de B1 geen titel in haar klasse en doet dus ook niet mee aan de Brabantse Kampioenschappen.

speciﬁeke functionaris steeds nadrukkelijker te worden. Ton maakte van dichtbij de enorme groei mee van de vereniging in het algemeen en de jeugdafdeling in het bijzonder. Daarnaast was Ton betrokken bij de automatisering van de ledenadministratie. De meeste mensen herinneren hem als iemand met een uitzonderlijk goed geheugen, die uiterst perfectionistisch was in de taken die hij op zich nam. Hij maakte ook de start mee van de landelijke A-jeugdcompetitie waar UDI’19 A1 destijds samen met ondermeer PSV A1 op de zondagmorgen de competitiewedstrijden speelde. Samen met Frans Mikkers werden op zondag veel wedstrijden bezocht om naderhand de verrichtingen van UDI’19 1 te volgen. Ton is ook de man die ervoor gezorgd heeft dat in de kantine Rivella verkrijgbaar werd. Toen zijn beide zonen, die inmiddels ook actief zijn binnen de vereniging, wat ouder

Meisjes

werden, besloot hij een taak binnen de KNVB

In 1984 besluit UDI’19 met een meisjesgroep van start te gaan. Men wil in zoveel mogelijk leeftijdsklassen aanwezig zijn. Dit betekent dat er voor meisjes E (6 tot en met 10 jaar), meisjes C-D (10 tot en met 13 jaar) en meisjes B-C (13 tot en met 16 jaar) leden geworven worden. Groepsleider wordt Bert Dekkers. Het

te accepteren en het daarmee wat rustiger aan te gaan doen bij UDI’19. Vanaf 1994 is hij actief binnen de KNVB en als netwerker speelt hij inmiddels binnen het district Zuid 2 een belangrijke rol in de organisatie van het jeugdvoetbal en onze regio’s.

Jeugdvoetbal doet na Tweede Wereldoorlog intrede bij UDI’19

promotie naar de landelijke jeugd af te dwingen. Helaas lukt hun dat niet. Ze worden verslagen door de PSV-jeugd. Hetzelfde overkomt de B1. Ook zij worden in hun strijd om promotie dwarsgezeten door de jeugd van een BVO. De C1 in de topklasse, de D1 in klasse noord/zuid en M1 (meisjes b/c) kennen dit toetje niet; zij vieren feest en genieten van hun kampioenschap. Om het seizoen te voorzien van een kroontje veroveren de A1 en de C1 ook nog eens de kringbeker.

Wisselende prestaties

A1 kampioenselftal in het seizoen 96/97, zij promoveren naar de landelijke 2e Divisie.

meisjesvoetbal blijkt levensvatbaar te zijn en UDI’19 gaat voluit verder in het ontwikkelen van deze nieuwe tak aan de UDI’19-boom.

Vaandelteams De vaandelteams in de diverse categorieën doen het toch niet slecht. Zo wordt de E1 in het seizoen 1983/1984 kampioen bij de E-pupillen na een zinderende beslissingswedstrijd tegen Volharding E1. Als je dan weet dat een dergelijk team de volgende jaren doorstroomt zijn de

‘UDI’19 neemt met de A1, B1 en C1 deel aan de Brabantse Kampioenschappen in Eindhoven.’ 100

rksv UDI ‘19/BeterBed 1919 - 2009

vooruitzichten natuurlijk gunstig. In het seizoen 1985/1986 ziet UDI’19 al zijn inspanningen om de jeugd een goede opleiding te geven terug in de resultaten. Zo bereiken de D1, C1 en A1 de bekerﬁnales in Mill. De D1 komt uit tegen Margriet. Helaas gaat het juist in die wedstrijd niet zo best. Een heel seizoen zonder nederlaag en dus kampioen, maar nu een 0-3 nederlaag. De C1 is de volgende die de wei in moet. Na 90 minuten en een verlenging is de stand in de wedstrijd tegen Estria 1-1. Strafschoppen brengen UDI’19 de winst. Als laatste is de A1 aan de beurt. Tegenstander SIOL is taai, maar moet toch het onderspit delven: 3-0 in Udens voordeel.

De jaren negentig kennen wisselende prestaties. Kampioenschappen, promoties en degradaties wisselen elkaar af. Maar over het algemeen kunnen de vaandelteams in de diverse leeftijdsklasse zich staande houden op landelijk niveau. De D1 heeft de primeur mee te mogen doen aan een nieuwe Topklasse. In deze door BVO’s gedomineerde klasse voetballen de UDI’19-jongens onwennig. Toch weten zij zich steeds te handhaven. Na het verdwijnen van de

Topjaar jeugdvoetbal Voorlopig topjaar in het jeugdvoetbal is het seizoen 1987/1988. Als aan het eind van de voetbaljaargang de eindstanden worden opgemaakt blijken de A1, B1, C1, D1 en M1 op plaats één te prijken. De A1 wordt kampioen in de Hoofdklasse en probeert via de nacompetitie

Het jeugdkampi in de jaren zeventig.

Topklasse vinden we de D1 terug in de 2e divisie. De A1 promoveert in 1999 naar de 2e divisie, een ongekend niveau, maar heel belangrijk voor de toekomst van de club. De reserveteams in elke leeftijdsgroep houden over het algemeen

pupillen. Maar daar blijft het niet bij. Zo is er een Sint Nicolaasfeest voor de F-pupillen, Paaseieren rapen voor de E- en F-pupillen, het Carnavalsfeest voor de E- en F’jes, het ‘4 tegen 4’ voetbal en de Discoavond voor A- en B-

‘Ook getalenteerde jeugd is bij UDI’19 voor handen.’ gelijke tred met de vaandelteams. De A2 en de B2 moeten na het seizoen 1994/1995 weliswaar weer afdalen naar de Kring, maar herstellen zich schitterend. De A2 herovert zijn plaatsje in de 1e klasse en de B1 pakt zijn plaats in de 2e divisie terug in 2006.

Waterpret mag niet ontbreken tijdens het E- en F kamp.

junioren en meisjes B/C. Het is een hele klus het ‘bedrijf’ UDI’19 draaiende te houden, maar dankzij de inzet van die grote groep medewerkers wordt dit karwei naar ieders tevredenheid geklaard.

E1 wordt ongeslagen kampioen in zijn 1e klasse met een doelsaldo van 66 voor en 17 tegen. De E2, F1 en F2 plaatsen zich voor de ﬁnales van de regiobeker. De F2 en E2 hebben met OSS’20 F2 en HVCH E4 tegenstanders waarvan gewonnen zou moeten kunnen worden. Hoewel de spanning voor de ﬁnales duidelijk aanwezig is, voldoen beide teams prima aan de verwachtingen en kunnen met respectievelijk 3-1 en 4-2 winst hun feestje vieren. UDI’19 F1 treft Berghem Sport F1 in de eindstrijd. Op papier is dit voor de Udenaren een zeer sterke tegenstander die kampioen werd in de F1-klasse. Aanvankelijk start Berghem Sport, mede gesteund door de rugwind, ook sterk, maar de verdediging van UDI’19 staat goed. Bij de eerste mogelijkheid

De jaarlijkse Minus van Eyl Cup mag niet ontbreken op de UDI’19 kalender.

Nevenactiviteiten

De toekomst

Sinds 1977 bestaat de commissie Nevenactiviteiten. Deze commissie wil naast het voetbal andere activiteiten voor de UDI’19jeugd organiseren. Hoogtepunten zijn ieder jaar het zaalvoetbaltoernooi in de kerstweek en het weekendkamp voor de E- en F-

‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’ luidt een bekend Nederlands spreekwoord. Hopelijk geldt dat ook voor UDI’19, want jeugd heeft de vereniging genoeg. Ook getalenteerde jeugd is er voor handen. Kijk maar naar de resultaten van de E1, E2, de F1 en F2 in het seizoen 2007/2008. De

voor UDI’19 is het direct raak toen een voorzet prima wordt ingekopt. Nog voor de rust komen de UDI’19-mannen zelfs op 2-0. Toch komt Berghem terug met een prima actie, 2-1. Na de rust probeert Berghem wat meer druk te zetten maar UDI’19 gaat beter spelen en met een prachtige lob vanaf de rechterkant wordt het

Jeugdvoetbal doet na Tweede Wereldoorlog intrede bij UDI’19

101

3-1. Hoewel Berghem ook weer de 3-2 maakt, is niemand bevreesd en zeker als de 4-2 op het scorebord komt is de wedstrijd gelopen. De ontlading na afloop is begrijpelijkerwijs erg groot. De honger naar meer succes is nog niet gestild. Het toetje komt in Susteren bij de district bekerfinales. De F1 behaalt een geweldig resultaat. Zij verliezen in de poulefase geen enkele wedstrijd. De finale gaat tegen Blauw Geel’38 F1 en eindigt in een gelijkspel. Zo moet er na een spannende finale strafschoppen worden genomen. Daarin verliezen zij van Blauw Geel F1. De F2 bereikt na de poulewedstrijden

de kruisﬁnale, waarin zij na strafschoppen verliezen. Hun wedstrijd om de plaatsen 3 en 4 wordt gemakkelijk gewonnen en daarmee eindigt de F2 als derde. De E2 bereikt heel gemakkelijk de kruisﬁnale. Deze eindigt in een gelijkspel. Strafschoppen moeten de winnaar aanwijzen. Helaas verliest de E2 deze met 12-11. De wedstrijd om de derde en vierde plaats is nu hun deel. Ook deze eindigt gelijk, 2-2. Weer strafschoppen, maar deze winnen ze! Hierdoor behaalt de E2 eveneens een derde plaats. Deze jeugd dient UDI’19 te koesteren. Want dit zijn de eerste elftalspelers van de toekomst.

BERT DEKKERS Bert is inmiddels al meer dan een halve eeuw lid van de vereniging en heeft in die tijd tal van functies bekleed. De teams waarvan hij leider en/of trainer is geweest zijn inmiddels al niet meer te tellen. Bovendien was Bert een van de personen binnen de vereniging die actief was

‘Voorlopig topjaar in het jeugdvoetbal is het seizoen 1987/1988.’

rond de organisatie van de NKS-sportkampen en ook later, toen de vereniging in eigen beheer jeugdkampen ging organiseren, werd nimmer tevergeefs een beroep op hem gedaan. Voor het grote publiek is Bert ongetwijfeld nog het meest bekend in zijn functie als secretaris van de jeugdafdeling. Niet alleen zorgde Bert voor verslaglegging, maar hij bouwde in de loop der jaren ook een indrukwekkend archief op van publicaties (zowel intern als extern) over de vereniging. Wie over de laatste veertig jaar iets wil weten over de vereniging kan dan ook voor vrijwel alles bij Bert terecht. Daarnaast heeft de vereniging vele jaren een beroep op hem gedaan in de functie als EHBO’er bij wedstrijden en toernooien. Wanneer iemand met Bert begint over het voetbal van ‘vroeger’ zit hij op de praatstoel en vliegen je de anekdotes om de oren. Memorabel zijn de verhalen over wedstrijden waarbij omgekleed moest worden in een schuur of een zaaltje achter een café waarbij het wassen gebeurde met behulp van een teil water. Ook heeft Bert altijd een kritische blik op de scheidsrechters van dienst. Het is maar goed dat hij zelf niet als speler op veld staat tijdens die wedstrijden, want hij is het vaak oneens met de beslissingen van de heren en dames in het zwart.

Het hoogste jeugdteam van UDI’19 in 1973: de A1.

102

UDI’19/BeterBed rksv UDI ‘19/BeterBed 1919 - 2009

www.jumbosupermarkten.nl

103

Een Kick Wilstra in iedere linie In de sport spreekt men over veteranen wanneer men mensen bedoelt die de sport beoefenen, maar van zodanige leeftijd zijn dat de prestaties achteruit gaan. De ondergrens wat leeftijd betreft, is sterk afhankelijk van de tak van sport. Bij het voetbal ligt die grens rond 35 jaar. Ook UDI’19 kent al jaren deze groep ‘vedetten’. ???????????????????????????????????????????????????????????

De eerste keer dat er bij UDI’19 sprake was van een veteranenelftal was in 1928. UDI’19 schreef bekerwedstrijden uit en één van de deelnemende teams dat meedeed, was het oud-elftal van het vroegere UDI’19. De beker werd gewonnen door een combinatie uit Veghel. Het veteranenkorps van UDI’19 werd vierde. Het elftal zag er als volgt uit: Doel: H. v. Elk, Rechtsback: Jac. v. Oers, Linksback: Fr. V. Grinsven, Rechtshalf: C. Ebben, Midhalf: J. v. Stokkum, Linkshalf: W. Boonarts, Rechtsbuiten: J. Courtens, Rechtsbinnen: Jan Hoefs, Middenvoor: H. v. d. Elzen, Linksbinnen: A. Stokkum, Linksbuiten: E. Hendriks, Reserve: M. v. d. Heuvel.

Komisch Dat waar de veteranen echt niet voor staan, namelijk ‘komisch’, is wél de betiteling van de 22 veteranen die UDI’19 1 huldigden in 1933 voor het behaalde kampioenschap.

104

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

De krant berichtte als volgt:

Nieuw leven Eind jaren zestig werd de veteranencompetitie nieuw leven ingeblazen. Op 5 maart 1966 boekte het veteranenteam van UDI’19 een historische zege op Blauw Geel. Met 10-0 werden de Veghelaren van het veld geveegd. Het bleek dat seizoen de enige nederlaag te zijn voor Blauw Geel. Voor het seizoen 1977/1978 was UDI’19 10 bedoeld als veteranenelftal. Er werd gesleuteld aan de formule voor toelating in de toekomst om te komen tot een sterk representatief veteranenelftal. Sterk was het team zeker: het werd gelijk kampioen. ‘Kwaliteit’ verloochent zich niet en dat bleek het geval te zijn: vele jongere tegenstanders moesten het loodje leggen op basis van techniek en spelinzicht. Na het behalen van de titel werden de ‘dartele’ oudjes – het grootste gedeelte van het elftal was de 40 al ruim gepasseerd – gefêteerd door enkele enthousiaste echtgenoten van spelers.

Veteranentoernooi Het jaarlijks door UDI’19 georganiseerd veteranentoernooi stond bol van sportiviteit en gezelligheid. Teams vanuit de (verre) omgeving kwamen graag naar Uden. Alleen de weergoden

Het veteranenteam anno 2007.

konden roet in het eten gooien. Eenmaal werd het toernooi ‘uitbesteed’. In 1994 was er aan de Parklaan geen ruimte voor het toernooi wegens de vele activiteiten in het kader van het 75-jarig jubileum. Zustervereniging FC Uden was zo vriendelijk haar velden ter beschikking te stellen.

Veteranencompetitie Na het vieren van het millennium werd het stil rond de veteranen. Totdat in 2006 in De Voorzet een oproep verscheen voor het oprichten van een veteranenteam. Leden van 35+ konden hieraan deelnemen. Het team ging - als enig seniorenteam - op zaterdagmiddag zijn wedstrijden spelen in de veteranencompetitie afdeling Zuid 2. Qua resultaten begon het team wat voorzichtig: ‘de kat uit de boom kijken’ noemen ze dat ook wel eens. Maar toen men eenmaal het goede teamgevoel kreeg, kwamen ook de resultaten. Soms geweldig, soms teleurstellend, dan weer onverwacht positief, dan weer verwacht negatief. De oudere jongeren kennen ongetwijfeld nog de voetbalstrips van Kick Wilstra, de wondermidvoor. Bij de veteranen spelen dat soort types in elke linie. Je wordt bij tijd en wijle niet alleen verrast door de acties van

‘In de laatste helft laten de UDI’19-veteranen de tegenstander meebetalen door hun deelname aan de ‘blinde pool’.’ de tegenstander, maar evenzoveel keren is het een teamgenoot die je volledig op het verkeerde been zet. Winnen in de uitwedstrijd bij Volkel (én dus ook bij Moeke Peereboom) wordt gemakkelijk gevolgd door een zeperd tegen Erp thuis, terwijl men uit bij Erp een schitterende 1-1 behaalde.

Verrijking Veteranenvoetbal bij UDI’19 heeft de vereniging verrijkt met een fantastische mogelijkheid op zaterdagmiddag voetbal te bedrijven van een ongekend niveau, zowel in de plus als in de min. Ook het lessen van de dorst verhindert op geen enkele wijze de mogelijkheden die de teamleden hebben om hun zondag in te vullen: kerkbezoek, een partijtje tennis, een lekker ﬁetstochtje, met de familie op stap: noem maar op. De spelers kunnen bevestigen dat alles mogelijk is op zondag, als je op zaterdag voetbalt bij de veteranen van UDI’19. Het zal duidelijk zijn: het team speelt voetbal om te winnen, maar het is belangrijker om lekker te spelen. Het zal niemand verbazen dat de teamgeest gevoed wordt door drie helften: de eerste, de tweede en uiteraard de derde helft. In die laatste helft laten de UDI’19-veteranen ook nog eens de tegenstander meebetalen door hun deelname aan de ‘blinde pool’. De revenuen daarvan komen geheel ten goede aan de deelnemers van het veteranenvoetbal bij UDI’19. Wat is er mooier dan dat?

Veteranenteam vaak nieuw leven ingeblazen

105

De voorzitter van UDI’19 meldde tijdens de jaarvergadering van 1973 dat het bestuur een verzoek gekregen heeft van FC Iduna om te mogen toetreden tot de vereniging. Het bestuur meent daar gehoor aan te moeten geven. Bestuurslid Piet Roolvink heeft Iduna benaderd om de krachten te bundelen. UDI’19 heeft de velden, kleedlokalen en trainingsbenodigdheden en Iduna heeft een dameselftal. Zo ontstaat een nieuwe tak aan de UDI’19-boom: het damesvoetbal. De IDUNA dames op één van hun laatste toernooien op 13 augustus 1972. Bovenste rij: Petra de Groot,Ankie Vastenburg, Maria de Jager,Simone Kohlmann,Marianne Kohlmann,Mieke van Dijk,Rieky Bolwerk, Tineke Kuijpers van Dijk. Onderste rij Thea van Dijk,Klazien van Dijk,Gerda van den Wijngaard,Wilma Manders,Ria Bouwen,Rieky Habraken,Nolly Verstraten.

Van FC Iduna tot Poolse klimtocht Het damesvoetbalteam FC Iduna is eigenlijk het bedrijfsteam van de Iduna-fabrieken in Uden. In de jaren zestig is dit team ontstaan toen een vertegenwoordiger van Pfaff naaimachines bij Cor van Dijk, coördinator van de ontspanningsvereniging, kwam vragen of hij voor een dameselftal kon zorgen. Dan konden zij samen met de ‘Pfaff dames’ naar de Rawo dames in Ravenstein gaan om daar in bedrijfsverband een minitoernooi van drie dameselftallen te voetballen. In ‘no time’ had Iduna een gelegenheidselftal. Uit pure enthousiasme en fanatisme blijven de dames bij elkaar. Getraind wordt er op een veldje bij Iduna en in de winter in de kantine.

106

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Omkleden in de keuken, tafels aan de kant en voetballen maar. Voetballen doet Iduna in recreatief verband tegen Bedaf, Vrije Teugel, Melle en Gemert.

KNVB competitie Na twee jaar recreatief voetbal komt Jonkheer van Foreest met het voorstel om ook de dames in KNVB competitieverband te laten voetballen. Dit voorstel wordt goedgekeurd en er vinden selectiecompetities plaats voor alle café- en buurtelftallen om een KNVB competitie-indeling te maken. Gestart wordt met twee klassen. Iduna wordt kampioen van de selectiecompetitie en wordt in de 1e klasse geplaatst. Om dit met goed

gevolg te kunnen doen wordt aansluiting bij UDI’19 gezocht.

Beslissingswedstrijd Het eerste jaar in de KNVB competitie levert gelijk een goede notering op. De dames worden gedeeld eerste samen met Braakhuizen. Omdat de eerste klassenkampioen tegen de kampioenen uit de ander provincies om het nationaal kampioenschap speelt, is een beslissingswedstrijd noodzakelijk. Deze vindt plaats in Gemert. UDI’19 verliest deze wedstrijd met 5-1. Niet omdat ze kwalitatief minder goed voetballen, maar alleen vanwege het feit dat de UDI’19-speelsters meer last hebben van de zenuwen dan de tegenstander.

Juniorenafdeling Wat onder FC Iduna niet kon gezien de leeftijd van de meisjes, wordt onder UDI’19 wel gerealiseerd: een meisjesteam. In het seizoen 1974/1975 doet een dergelijk team voor het eerst mee aan de juniorencompetitie. En niet onverdienstelijk. Zij bereiken in hun eerste jaar een derde plaats. Alle reden om door te gaan met dit team.

Explosieve groei De dames zijn binnen UDI’19 een snel opkomende groep. Een dergelijke snelle groei levert wel eens probleempjes op, met name op het gebied van de accommodatie, want waar laat je de dames omkleden? Zeker als je ziet

op een keurige tweede plaats, wat tevens een promotie naar de Eerste klasse Oost betekent.

Bidden om aandacht Voor het seizoen 1981/1982 beschikt de damesafdeling over 21 speelsters. Dit is net niet genoeg voor twee elftallen. Het betekent dat verschillende meisjes helemaal niet aan voetballen toekomen. Trainer Cor Manders en zijn assistent Gerard Swinkels krijgen ook nog eens te maken met een rampjaar wat blessures betreft. Toch eindigen de UDI’19-dames op een 3e plaats. De dames hebben niet het gevoel dat ze ‘er bij horen’ en voelen zich miskend binnen UDI’19. Ze ‘bidden’ om aandacht van UDI’19-bestuur.

‘Er zijn veel fanatieke supporters, óók de Bultside is luidruchtig en zichtbaar aanwezig.’

Goede ruil? Het UDI’19-bestuur heeft wel aandacht voor de dames, maar op een geheel andere manier dan zij willen. Trainer Cor Manders wordt voor het seizoen 1982/83 gepolst voor een andere functie binnen de vereniging en vertrekt naar UDI’19 2. En de dames…, die krijgen als ruil een sponsor en nieuwe spullen van Schoenenreus.

Jantje huilt, Jantje lacht De vooruitzichten voor Jan Foolen en zijn dames voor het seizoen 1987/1988 zijn rooskleurig. De dames starten met twee teams in de competitie. Al vlug wordt het tweede team echter opgedoekt: te veel blessures en dus te weinig dames. Maar voor één team zijn er nu te veel dames. Er volgen afmeldingen van dames die iets anders gaan doen, dames die in verwachting zijn of andere verplichtingen hebben. Er ontstaat zelfs een tekort aan dames voor het eerste team. Met 16 speelsters wordt de eindstreep gehaald. En hoe… de dames worden kampioen

dat in 1976 met drie teams wordt deelgenomen aan de competitie en er daarnaast ook nog een damesjuniorenteam in competitieverband tegen een bal trapt. En de dames hebben succes. Alle teams zijn aan het eind terug te vinden bij de eerste drie.

Uittocht Wat begint met veel blijdschap dankzij de drie senioren- en één juniorendamesteam, slaat echter in de loop van het seizoen om in treurnis. Veel speelsters verlaten de club. Dit betekent een vermindering van teams van drie naar twee seniorenteams. Het einde van de competitie 1977/1978 kan net worden gehaald, maar wel met gevolgen. Het eerste damesteam degradeert uit de Eerste klasse. Het tweede wordt echter met vlag en wimpel kampioen in derde klasse. Het volgende seizoen heeft UDI’19 nog maar één damesteam in competitie. Dit team eindigt echter

Dames kampioen? Één groot feest!

Damesvoetbal nieuwe tak aan UDI’19-boom

107

en promoveren naar de Regionale klasse Oost. De dames zijn door het dolle heen. Na de laatste wedstrijd in Odiliapeel gaat het met luid toeterende auto’s terug naar Uden. Twee dagen wordt er feest gevierd, met als hoogtepunt de kroegentocht op maandag.

Meisjesvoetbal Voor het seizoen 1991/1992 wordt het meisjesvoetbal bij UDI’19 verdeeld in twee groepen. De leeftijden variëren van 8 tot en met 16/17 jaar. Daarom zijn er twee teams: de M1, dat zijn de oudere meisjes die in de BC klasse spelen en de M2, de jongere meisjes die in de CD klasse spelen. Deze indeling werpt zijn vruchten af. De M1 wint de najaarscompetitie en speelt de voorjaarscompetitie in de afdeling Meierij. De M2 behaalt in het seizoen 1992/1993 het kampioenschap in de CD-klasse na een geweldige wedstrijd met een echte scheidsrechter. HVCH wordt met 4-0 verslagen. Keepster Marijke blijkt bij het intrappen haar middelvinger gebroken te hebben. Toch keept zij de gehele wedstrijd en verricht nog een supermooie redding.

Met neus in de boter Aan het begin van het jubileumjaar 1997/1998 van de damesafdeling wordt Piet Hellings trainer van de dames. Met veel enthousiasme en inzet strijden de dames wekelijks voor de punten en dat leidt dit jaar tot een kampioenschap voor Dames 1. Zij promoveren naar de 4e klasse. De feestelijkheden rond dit kampioenschap vallen samen met die van het jubileum. Veel (oud-) leden spelen op 6 juni een lekker potje voetbal met een stralende zon, leuke receptie en als hoogtepunt de onderscheiding voor Thea v.d. Heijden als lid van verdienste. Ook het team MC1 wordt kampioen. Het seizoen begint turbulent, niets lijkt te gaan lukken. Het is dan toch een klein wonder dat er aan het eind de welverdiende bloemen zijn. De eerste wedstrijden worden allemaal verloren

108

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

In 2005 vormt er zich een tweede damesteam bij UDI’19.

‘Een dergelijke snelle groei levert wel eens probleempjes op, met name op het gebied van de accommodatie, want waar laat je de dames omkleden?’ en de sfeer rond het team is niet zo best. Op het moment dat de neuzen dezelfde kant op stonden is het zevental echt gaan draaien. Na de winterstop wordt er niets meer verloren.

Kampioen op het hoofdveld Het seizoen 1998/1999 is er een met veel gezichten, letterlijk en ﬁguurlijk. Als nieuwkomer in de vierde klasse weten de dames niet wat hen

te wachten staat. Een hogere klasse betekent meer voetbal, fellere duels, betere combinaties en een snellere balbehandeling. De dames trainen hier op en met succes. Wederom gaat Dames 1 voor het allerhoogste: de titel. De kampioenswedstrijd tegen Acht wordt op 2 mei 1999 op het hoofdveld van UDI’19 gespeeld. Veel fanatieke supporters zijn aanwezig, óók de Bultside is luidruchtig. De dames moeten er even aan wennen. In het begin van de wedstrijd missen de dames de rust aan de bal. Goed uitgespeelde en doelrijke kansen zijn er niet. De dames houden wel druk op het vijandelijk doel en na een kwartier weet Vicky Commandeur een slecht verwerkte voorzet af te straffen: 1-0. De zenuwen verdwijnen en UDI’19 gaat beter spelen. Nog voor de rust weet Nicole Smits een corner van Marijke Vermeeren af te ronden: 2-0. De spanning is na de rust nog niet geheel verdwenen, maar er is een duidelijk veldoverwicht voor de ‘onzen’. Ester Straatman maakt aan alle speculaties een einde. Met een afstandsschot scoort zij 3-0. In het laatste kwartier komt Acht nog fel opzetten en weet hun eer te redden: 3-1. Verder laten de dames het echter niet komen.

dus twee keer per week trainen en zondags wedstrijd. Het bestuur zorgt dat coaching en begeleiding overeenkomen met senioren selectieteams. Alle energie die er door TC, begeleiding en trainers wordt ingestoken resulteert in april 2006 in een kampioenschap. De dames promoveren ook weer naar de 4e klasse.

‘In de beginjaren vinden ze in België damesvoetbal maar niets.’

Team van het jaar

Ook bij de dames: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.

Het kampioenschap is binnen en het feest kan beginnen.

Dieptepunt Het millennium verwerken de dames niet al te best. Voor het eerst in het bestaan van de damesafdeling degradeert Dames 1. De teams hebben wel een paar keer pech gehad met nieuwe herindelingen van de bond, maar degradeerden nooit. Nu moet het vaandelteam van de afdeling echter ofﬁcieel een stapje terug doen.

Selectieteam Het bestuur reageert direct. Dames 1 wordt voortaan bestempeld als selectieteam. Het valt daardoor rechtstreeks onder de TC. Insteek is dat van UDI’19-zijde wordt verwacht dat er op een prestatieve wijze mee wordt omgegaan,

‘Iduna wordt kampioen van de selectiecompetitie en wordt in de 1e klasse geplaatst.’

Dames 1 wint in seizoen 2004/2005 de Jan Donkers-bokaal. Voor velen is dit een verrassing, want aan het einde van het vorig seizoen was er weinig animo om damesvoetbal bij UDI’19 voort te zetten. Geen trainer, geen leider en maar net genoeg speelsters om een team te vormen. Maar Henk Teuwsen, George Harmsen en Mari v.d. Heijden trekken de kar met succes. De dames worden met 7 verliespunten 2e achter ongeslagen kampioen SES. Goede sfeer, goede begeleiding en een goede mix van speelsters in diverse leeftijdscategorieën is voor het seizoen 2004/2005 voor de UDI’19-dames een erg goede gebleken. Zo goed zelfs dat nu wordt overwogen om een tweede team op te richten voor het komende seizoen 2005/2006.

Te voet bereikbaar In 2006 komt er een andere internationale dimensie bij. De MA 1 gaan naar Polen. Het wordt een sportieve reis. De meiden verblijven in pension ‘Na Snieznicy’ in Mszana Dolna. Het ligt hoog in de bergen en is alleen te voet bereikbaar. Het betekent een half uur klimmen. De meiden doen daar veel aan ‘culturele activiteiten’ (winkelen) in Zakopane en Krakau en, o ja, ook aan voetbal. Ze doen mee aan een toernooi met teams van verschillende VO-scholen. En je kunt zeggen wat je wilt: de meiden hebben ook oog voor hun omgeving. Ze sparen, houden een loterij, zorgen voor sponsors en dit alles om de jeugd van Mszana Dolna tegemoet te komen in de vorm van sporttenues en andere attributen.

Internationaal Jarenlang gaat de damesafdeling naar een voetbalweekend in België. Het toernooi van Herksport in St. Lambrechtskerk nabij Hasselt is het doel. Sportiviteit, maar vooral plezier staat dan hoog in het vaandel. In de beginjaren vinden ze in België damesvoetbal maar niets. Als er dan toch dames zijn die voetbal als sport willen bedrijven, dan moet dat maar op een vrouwelijke manier: in een rokje. Er wordt daar zelfs ’s nachts een heuse interland gespeeld: Nederland-België, wel met de nodige alcohol op. Ook de partners zijn van de partij en Thea v.d. Heijden probeert als leidster/aanvoerster samen met de groepsleidster Ria v.d. Acker orde op zaken te houden. Dit jaarlijks toernooi onderstreept de saamhorigheid bij het damesvoetbal van UDI’19.

Dames 1 in actie.

Damesvoetbal nieuwe tak aan UDI’19-boom

109

Kampioenschap in eerste sponsorjaar De betrokkenheid van de familie Kremers bij de UDI’19-familie is groot. Al 18 jaar onafgebroken draagt Willems Uden Technische Installaties, het bedrijf van de familie Kremers, UDI’19 een warm hart toe. Niets en niemand kon Theo Kremers ertoe bewegen om in die 18 jaar op welke moment dan ook een punt te zetten aan de innige

Dankbaar

samenwerking met zijn UDI’19. En als het aan zijn vrouw en drie zonen ligt zal deze

Enthousiast en vol overtuiging vertelde Johanna Kremers haar verhaal. Dit deed zij niet voor zichzelf en voor de kinderen, maar vooral voor

betrokkenheid nog lang voortduren. Het voetbalvirus werd aangewakkerd in Volkel waar de roots te vinden zijn van de familie Kremers. Het was dan ook bij rksv Volkel waar Theo de eerste stappen op een voetbalveld zette. Met de verhuizing naar Uden kwam UDI’19 in beeld. In 1990 werd Willems Uden benaderd door de toenmalige voorzitter van UDI’19, Harry van Gogh, of ze interesse hadden om hoofdsponsor te worden. Het bedrijf stond daar niet afwijzend tegenover, maar de economische tijden waren echter van dien aard dat het toch van veel clubliefde en moed getuigde om deze stap te zetten. Op 16 juni 1990 werd het eerste contract ondertekend. ‘Een investering in de toekomst’, moeten Theo Kremers en Jan van de Donk, gedacht hebben. Ze werden op hun wenken bediend.

Hoofdsponsor In het eerste sponsorjaar behaalde UDI’19 1 het kampioenschap en promoveerde naar de Hoofdklasse. Willems Uden had zich geen mooier verloop kunnen wensen. ”Ik ben met mijn bedrijf met de neus in de boter gevallen. Meer positieve reclame had UDI’19 voor Willems Uden niet kun-

110

jeugdafdeling. Zelden dat pa en ma Kremers een wedstrijd oversloegen. Altijd en overal stonden zij aan de kant om hun kinderen te bewonderen, aan te moedigen en te steunen. Veel verdriet deed het hen dan ook toen rond de eeuwwisseling Armand en Patrick voor enkele jaren naar concurrent JVC Cuijk verkasten. Onenigheid met de trainer lag daaraan ten grondslag en een weg terug was er niet. Het sierde Theo dat hij het sponsorschap van Willems Uden en de voetbalbelangen van de familie op zijn waarde heeft weten te schatten. Het sponsorschap heeft er niet onder geleden en UDI’19 bleef ‘zijn club’.

rksv UDI ‘19/BeterBed 1919 - 2009

nen maken”, waren de woorden van de toenmalige directeur. Vijf jaar lang bleef Willems Uden hoofdsponsor, waarna zij jarenlang het derde team sponsorde. De laatste jaren treden zij op als 5-sterrensponsor.

UDI’19 bleef ‘zijn club’ Wie iets van UDI’19 weet zal direct de relatie leggen met de zonen van Theo. Patrick maakt al jaren deel uit van het tweede, Armand is al jarenlang de steun en toeverlaat van het eerste en Marc heeft ook heel wat uurtjes op de velden van UDI’19 doorgebracht. Alle drie doorliepen ze de-

‘In het eerste sponsorjaar behaalde UDI’19 1 het kampioenschap en promoveerde naar de Hoofdklasse.’

Theo, haar man, die dit helaas niet meer mag meemaken. Theo was UDI’19 dankbaar voor de naamsbekendheid. Zijn bedrijf zorgde ervoor dat de mensen die eenmaal in aanraking waren gekomen met zijn bedrijf ook bij zijn bedrijf bleven, zoals Theo bij UDI’19 kwam en er nooit meer wegging. UDI’19 heeft Willems Uden Technische Installaties in de armen gesloten en als het aan UDI’19 ligt zal dat altijd zo blijven. Ook Willems Uden, dat nu voortgezet wordt door Patrick in de functie van Algemeen Directeur en Marc als Technisch Directeur, ambieert de voortzetting van de nauwe betrokkenheid bij UDI’19.

Willems Uden technische installaties Al bijna 70 jaar â&#x20AC;Ś technisch alles voor elkaar! Airconditioning Sanitairtechniek Luchtbehandeling Centrale verwarming Gas- en watertechniek Industrielaan 5A Postbus 380 Tel. 0413-262737 Fax. 0413-261919

Gebouwbeheerservice IndustriĂŤle leidingen Regeltechniek Zonne-energie Ventilatie 5405 AA Uden 5400 AJ Uden info@willems-uden.nl www.willems-uden.nl

Herinnering aan een trieste novemberdag In het UDI’19-jubileumboek mag een zwarte bladzijde niet ontbreken, want een periode van 90 jaar kent ook zijn droevige, dieptrieste momenten. De allerzwartste dag in de geschiedenis van deze vereniging vond plaats op zaterdag 3 november 1973. De A1, toen nog gewoon UDI’19 A genaamd, moest die dag op bezoek bij Juliana in Mill. Leider Ief van Dalen had te maken met wat afmeldingen, maar na wat bellen lukte het hem enkele spelers te lenen van het tweede A-team. Eén van de betrokkenen van die bewuste novemberdag, Kees van der Wijst, vertelt over deze zwarte UDI’19-bladzijde.

”Die middag vertrok men per busje en een personenauto van grensrechter Jan Kardol richting Mill. Die dag mocht nog gereden worden, een dag later, zondag 4 november, zou de eerste autoloze dag plaatsvinden. Dit was een maatregel, genomen vanwege de oliecrisis, die in die dagen het wereldnieuws beheerste.”

Zwaailichten ”Na een spannende wedstrijd maakten de jongens zich op voor de terugreis naar ons clubhuis om daar, zoals gebruikelijk, nog even na te kletsen over de gespeelde wedstrijd. In de kleedkamer kregen de spelers te horen dat de eerste spelers die omgekleed waren, alvast met

‘Op dat ogenblik drong de omvang van het ongeluk pas echt tot me door.’ de personenauto naar Uden zouden vertrekken. De overige jongens zouden met het busje gaan. Ik nam plaats in de auto. In Uden aangekomen duurde het wachten op de rest van het team wel erg lang. Iemand in het clubhuis opperde dat het busje misschien wel motorpech kon hebben. Hij bood mij aan om samen terug te rijden naar

112

‘De klap kwam in de Udense gemeenschap hard aan, alle wereldproblemen werden enkele dagen naar de achtergrond verdrongen.’ Mill om te kijken waar de rest bleef. Het was inmiddels rond de klok van half zes en ‘t begon al donker te worden. Bij de Middenpeelweg aangekomen zagen we in de verte een groot aantal blauwe zwaailichten, mijn hart begon sneller te kloppen. Een agent verbood ons verder te rijden, omdat er een ongeluk was gebeurd. De auto werd aan de kant geparkeerd en we zetten ‘t op een lopen richting plek van het ongeval. Na een tijdje, ‘t leek wel een uur, kwamen we daar aan. We troffen er een chaos. Ziekenwagens reden af en aan. Toen alle gewonden waren afgevoerd naar diverse ziekenhuizen in de omgeving, hoorde ik pas dat drie personen het ongeluk niet hadden overleefd. Op dat ogenblik drong de omvang van het ongeluk pas echt tot me door. Vanaf dat moment is alles in een roes aan me voorbijgegaan.”

Over de toestand van de gewonde jongens heerste lang onzekerheid. Eén van hen was er slecht aan toe. Vanwege hersenletsel heeft hij lange tijd in het ziekenhuis door moeten brengen. De dagen na het ongeval stonden in het teken van het bezoeken van de getroffen families. Ook werden de jongens in de ziekenhuizen opgezocht, daarvoor kon zelfs de autoloze zondag geen belemmering zijn. De begrafenis, een paar dagen later, heeft diepe indruk op mij gemaakt. Zoveel verdriet heb ik nadien gelukkig nooit meer gezien. Gedurende die dag heb ik ervaren dat de club UDI’19 een vereniging is, die lief en leed met elkaar weet te delen. Troostende woorden en er ook zijn voor elkaar op die moeilijke momenten. Deze kleine dingen tonen het ware gezicht van een echte vereniging.

Daarom verdient deze herinneringspagina volgens mij een ereplaats in dit jubileumboek.” Ter afsluiting een gedicht uit die tijd, gevonden in de UDI’19-archieven. De schrijver ervan is mij helaas niet bekend: Daar staan we nu met veel verdriet We begrijpen het allemaal niet Ief, Jos en Geert gingen van ons heen We geloofden het niet, nee Ze werden van ons weggerukt Na een sportmiddag werd hun busje in elkaar gedrukt Toch moet iedereen het weten: Ief, Jos en Geert, we zullen jullie nooit vergeten

Verdriet ”Het nieuws verspreidde zich erg snel. Via de radio en tv was iedereen snel op de hoogte van dit verschrikkelijke ongeluk. De klap kwam in de Udense gemeenschap hard aan, alle wereldproblemen werden enkele dagen naar de achtergrond verdrongen. Al snel werden de namen van de overledenen bekendgemaakt:

Leider: Ief van Dalen Keeper: Jos Verhoeven Verdediger: Geert van der Aalst Zaterdag 3 november 1973 zwarte bladzijde in UDI’19 geschiedenis

113

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

De Winter brengt UDI’19 op voorgrond Het Udense mediabedrijf De Winter drukkers & uitgevers sloot op 3 juni 2000 een sponsorovereenkomst met UDI’19. Sindsdien is het mediabedrijf de hoofdsponsor van de Jeugd. Maar daar houdt de samenwerking tussen UDI’19 en De Winter drukkers & uitgevers niet op.

‘Op www.kliknieuws.nl is na aﬂoop van de wedstrijd al snel een verslag, voorzien van foto’s, te lezen.’

Het hoofdkantoor van De Winter drukkers & uitgevers aan het Vluchtoord in Uden.

116

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

De vereniging UDI’19 wilde destijds met haar jeugdopleidingen het voetbal op een nog hoger niveau brengen, zodat eigen Udense jongens op hoofdklassenniveau of zelfs hoger worden opgeleid. Om dit allemaal te kunnen bekostigen, daarbij denkend aan goed opgeleide trainers en leiders, kleding, reis- en verblijfkosten, had de sponsorcommissie een plan ontwikkeld om dit met een hoofdsponsor en een aantal cosponsors te realiseren. De vereniging is dan ook nog steeds bijzonder trots dat De Winter drukkers & uitgevers aan dit prachtige project meewerkt. Inmiddels heeft UDI’19 een unieke samenwerkingsovereenkomst met de profclubs NEC én PSV en heeft UDI’19 een Strategisch vijfjarenplan gekregen.

Media Een direct gevolg van deze overeenkomst is de verregaande samenwerking tussen De Winter drukkers & uitgevers en UDI’19 om tot een betere communicatie te komen tussen vereniging, leden, supporters en belangstellenden. Als opvolger van het UDI’19-blaadje is in de woensdageditie van het Udens Weekblad een pagina opgenomen met divers UDI’19-nieuws. Waar in het UDI’19blaadje slechts ruimte was voor beknopte wedstrijdinformatie en korte mededelingen, is er nu ruimte ontstaan voor nabeschouwingen, foto’s en nuttige informatie. Ook in de vrijdageditie wordt aandacht besteed aan het eerste elftal van UDI’19 en in de maandageditie van het Udens Weekblad is altijd het wedstrijdverslag van het vaandelteam te lezen. Voor diegenen die daar niet op willen wachten, is de lokale nieuwssite van De Winter drukkers & uit-gevers een uitkomst. Op www.kliknieuws.nl is na aﬂoop van de wedstrijd al snel een verslag, voorzien van foto’s, te lezen. Maar ook doordeweeks kan de UDI’19-supporter op de nieuwssite terecht voor interviews, achtergronden en de laatste UDI’19-nieuwtjes.

TOM NIEUWBOER In 1958 kwam Tom vanuit Tubbergen naar Uden. Nauwelijks in Uden vroeg zijn verzekeringsman Theo van Rooy: ”wilde gij lid worre van UDI’19?” Samen met Theo van Rooy, Jos Dortmans en Janus Verbakel verzorgden zij jarenlang de kien- en kaartavonden in zaal Paashuis. In 1972 werd Tom gevraagd het beheer van de materialen op zich te nemen. Tom heeft veel voor de vereniging betekend. Nooit op de voorgrond tredend, maar altijd aanwezig op de achtergrond. Zijn belangrijkste Directeur Roland de Winter van De Winter drukkers & uitgevers (midden) ondertekent het sponsorcontract.

taak binnen de vereniging bestond vooral uit het toezicht houden op en het onderhouden

Op het beschikbare forum hebben supporters van diverse verenigingen de mogelijkheid om met elkaar van gedachten te wisselen over hun favoriete club. Zo brengt De Winter drukkers & uitgevers UDI’19 op diverse manieren prominent op de voorgrond. Ook tijdens de legendarische bekerwedstrijd tegen Ajax in de Amsterdam Arena liet de uitgeverij van zich horen. Op het hoofdkantoor aan het Vluchtoord 1 was tijdens het vertrek van de 167 bussen op een groot spandoek een tekst te lezen. ‘UDI’19 en supporters heel veel succes!’ zagen de ruim 10.000 UDI’19-fans, terwijl de bussen over de Industrielaan koers zetten naar Amsterdam. Ook in de aanloop naar de wedstrijd besteedde het Udens Weekblad ruim aandacht aan ‘de wedstrijd van de eeuw’. Na aﬂoop van de wedstrijd verscheen zelfs een speciale krant die met woord en beeld geheel in het teken stond van Ajax-UDI’19/Beter Bed.

van de materialen en terreinen. Toen de vereniging nog niet zo groot was als nu had Tom, met zijn trouwe hulp Bennie Schiltmans, de supervisie in deze. Tom heeft ook nog een tijd lang deel uitgemaakt van het hoofdbestuur van UDI’19. Hij was geen grote prater, meer een doener. Geen gemopper, altijd opgeruimd. Een ﬁjn mens om mee samen te werken. Tom was op de gekste momenten beschikbaar. Wat vele leden waarschijnlijk niet weten: hij is ook de grote man achter het schrijven en verzenden van de kaartjes naar de jarige UDI’19-leden. Heel secuur, op tijd en in een keurig handschrift. In 1975 is Tom terecht onderscheiden met de Vertinde Knoeris. De Sportvrijwilliger van Uden werd hij in 1993 waarna hij in 1994 ook nog de KNVB-speld in brons ontving. Een indrukwekkende lijst van Fabrizio Marcucci neemt vlak voor het vertrek naar Amsterdam het Udens Weekblad door.

verdiensten!

De Winter drukkers & uitgevers hoofdsponsor Jeugd

117

Geef uw

communicatie

extra kleur

U wilt uw communicatie optimaliseren? Ja, ik wil: ® ® ® ® ®

Nieuwe klanten werven Mijn omzet vergroten Respons teweeg brengen De relatie met mijn klanten versterken Meer shoptrafﬁc genereren

Laat u inspireren op: www.dewinter.nl

Vluchtoord 1 • Postbus 26 • 5400 AA Uden • t 0413 - 266766 • dewinter@dewinter.nl 118

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

’Na 19 jaar sluit je iets bijzonders af’ Richard van den Boogaard speelde 496 wedstrijden - waarvan vele als aanvoerder - in het eerste elftal van UDI’19/Beter Bed. De 500 kon hij vanwege een knieblessure niet volmaken, maar het UDI’19-icoon had uiteraard een waardig afscheid verdiend. Dat kreeg hij op zaterdag 23 augustus 2008 tijdens de UDI’19-dag met een bijzondere afscheidswedstrijd. Het gelegenheidsteam Richard van den Boogaard & Friends nam het op tegen Legendary PSV. ,,Ik denk dat ik na die wedstrijd met een vreemd gevoel het veld afstap”, vertelde de 36-jarige Richard van den Boogaard voorafgaand aan zijn afscheid. ,,Na negentien jaar sluit je dan toch wel iets bijzonders af. Dat gevoel heb ik nú eigenlijk al. De voorbereiding op het nieuwe seizoen is in volle gang en ik ben daar niet meer bij. Toch heb ik een bepaalde berusting over mijn afscheid. Vanaf oktober ben ik al geblesseerd en dan leg je je toch wat makkelijker bij die beslissing neer. Het is mooi geweest.”

Titels Mooi was de carrière van Van den Boogaard zeker. Hij maakte vanaf eind jaren ’80 de groei van UDI’19 van dichtbij mee. ,,Als 17-jarige scoorde ik in 1989 zo’n beetje in mijn debuutwedstrijd de enige treffer tegen Sparta’25. Dat jaar werden we kampioen van de 2e klasse in een uitwedstrijd tegen

Samen met zijn vader Han verricht Richard de aftrap van zijn eigen afscheidswedstrijd.

Blauw-Geel. Verder behaalden we drie titels in de Hoofdklasse en natuurlijk was de bekerwedstrijd in de ArenA tegen Ajax, mede door alle commotie vooraf, iets heel

bijzonders.” Van den Boogaard werd ooit uitgeroepen tot de beste amateurvoetballer van Nederland, maar hij hecht meer waarde aan de teamprestaties. ,,UDI’19 heeft de laatste jaren

‘De aftrap werd verricht door de grootste supporter van Van den Boogaard: zijn vader Han’ Richard van den Boogaard: de beste van Nederland

119

mede door de saamhorigheid in de groep veel bereikt. Het klikte altijd tussen alle spelers. Zo kom je als team tot betere prestaties. Ik heb dan ook nooit de behoefte gehad om ergens anders te gaan voetballen. Waarom zou je bij UDI’19 weggaan als je daar op het hoogste niveau speelt? Bovendien was er altijd een geweldige sfeer, zowel op het veld als in de kleedkamer. Vooral dat laatste ervaar ik nu echt als een gemis.”

‘Van den Boogaard werd ooit uitgeroepen tot de beste amateurvoetballer van Nederland, maar hij hecht meer waarde aan de teamprestaties’

Richard en zijn vrouw Debby worden onthaald per helikopter...

120

rksv UDI ‘19/BeterBed 1919 - 2009

...en met vuurwerk.

Afscheid Na zijn revalidatie wil Richard van den Boogaard het diploma Oefenmeester III behalen. ,,In januari wil ik daarmee starten en daarna kijk ik wel wat op mijn pad komt. Ook wil ik weer wat wedstrijden en trainingen meepakken met UDI’19 4. De omschakeling van het vele trainen en wedstrijden spelen naar de huidige situatie was wel erg groot. Ik werd er in het begin onrustig van, maar nu kan ik echt genieten van mijn extra vrije tijd.” In het team van Richard van den Boogaard speelden op 23 augustus oud-UDI’19 spelers waar hij jaren mee heeft gevoetbald. Namens oud-PSV speelden voetballers als Luc Nilis, Stan Valckx, Rob Landsbergen en Anton Janssen. De aftrap werd verricht door de grootste supporter van Van den Boogaard: zijn vader Han. Voor de wedstrijd landde Richard samen met echtgenote Debby in een helikopter op het hoofdveld. Daarna kreeg

Richard in actie tegen Schijndelspeler Peter vd Heuvel.

hij veel lovende woorden van UDI’19-voorzitter Henk Salome, sportwethouder Marcel Delhez en zijn oud-ploeggenoten en werd Van den Boogaard benoemd tot Lid van Verdienste. Daarna volgde de afscheidswedstrijd. Uiteindelijk won UDI’19 met 8-1.

’Parkzicht voelt nog steeds als thuiskomen’ Addick Koot werd een gevierde voetballer bij PSV en het Nederlands elftal, maar leerde het ‘vak’ bij UDI’19. Een warm gevoel overvalt hem echter nog steeds als hij Sportpark Parkzicht komt opgelopen. ”Alles is nog hetzelfde, heel herkenbaar. Veel herinneringen uit mijn jeugd komen dan weer boven. Elke keer

RONNY RAYMAKERS

als ik het complex oploop merk ik dat UDI’19 nog erg speciaal voor me is.”

Al jarenlang was Ronny de man die op zaterdag alles in goede banen leidde op het wedstrijdsecretariaat. Toen hij in 1995 aan deze job begon als opvolger van Ton van Vuuren, vroeg menigeen zich af of dat wel goed zou gaan. ‘Zo’n jong menneke op zo’n belangrijke post.’ Maar al snel snoerde Ronny iedereen de mond. Met zijn rustige en nauwkeurige manier van werken had hij zijn zaakjes goed

De inmiddels 45-jarige Addick Koot krijgt een glimlach rond zijn mondhoeken als hij terugdenkt aan de tijd dat hij zich aanmeldde als lid van UDI’19. ”Je moest in die tijd negen jaar zijn, maar toen ik acht was kon ik al niet meer wachten en ben ik naar het huis van Bert Dekkers gegaan. Na ﬂink aandringen van mijn

als een aardige rechtsbuiten/rechtshalf en begon op een gegeven moment tegen het 1e elftal aan te hangen. Toenmalig trainer Toi Korsten zou hem uiteindelijk een keer of twintig in het vaandelteam, spelend in de 1e klasse, opstellen, voordat plotseling het grote PSV interesse toonde. ”Ik moet zeggen dat het Harry

voor elkaar. Ronny besteedde bijna al zijn vrije tijd aan UDI’19. Hij had er bijna een volledige weektaak aan; wedstrijdsecretaris, lid jeugdbestuur, jeugdtoernooien organiseren, mededelingen verzorgen voor Sportwijzer

‘Ik was totaal niet zenuwachtig, omdat ik er eigenlijk helemaal niet mee bezig was’

en teletekst, medewerker weekendkampen en ook nog actief voetballen bij de lagere senioren. Daarnaast was hij jeugdleider en heeft hij nog een scheidsrechterscursus gevolgd. Een onderscheiding als supervrijwilliger zou bij Ronny op zijn plaats

kant ging hij overstag en mocht ik bij de club. Daarna ben ik altijd in alle elftallen in feite te jong geweest. Vergis je niet dat op die leeftijd een paar maanden leeftijdsverschil veel uitmaakt.”

zijn geweest. Het wedstrijdsecretariaat heeft hij dan wel naast zich neergelegd, maar

Voetballoopbaan

inmiddels bekleedt Ronny een actieve rol

We schrijven het jaar 1972 als de voetballoopbaan van Addick Koot ofﬁcieel van start gaat als volwaardig lid van de KNVB. Koot somt moeiteloos namen op van oude jeugdleiders zoals Henk Raaijmakers en Wim van de Molen. De atletische knul stond te boek Blokhuis was

binnen de pr-groep. De wekelijkse verslagen van het vaandelteam komen van zijn hand en Ronny zorgt er mede voor dat de website up to date blijft.

122

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

die mij voor het allereerst bij de selectie haalde. Op een gegeven moment ging het gerucht dat Jan Reker, destijds trainer van PSV 2, voor mij zou komen kijken. Ik weet het nog goed: we speelden tegen Vlijmense Boys en Reker stond inderdaad langs de kant. Later bleek dat hij UDI’19 daarop een brief had gestuurd met een uitnodiging voor mij om een proefwedstrijd te komen spelen.” Na enige tijd gaf Toi Korsten de brief aan zijn jonge pupil die op de uitnodiging inging en naar Eindhoven toog voor een testwedstrijd.

faciliteit hebben en wij

aller jeugdelftallen van de KNVB. In dat elftal speelden jongens als Van Basten, Vanenburg, Been, Van ’t Schip en dus Addick Koot. Koot haalde ook nog later het ‘gewone’ Nederlands elftal (3 interlands/ 5 selecties/debuut op 23 maart 1988 tegen Engeland op Wembley) en vertrok naar Frankrijk om bij Cannes te gaan voetballen. Koot bleef hangen in Frankrijk, zelfs nu woont hij er nog. Maar hij is ook vaak in Nederland vanwege zijn bedrijf - een sportgroothandel - en het mede begeleiden van de A1 van UDI’19 waarin onder andere ook zijn zoon speelt. ”Hij is best een talent, maar heeft af en toe prikkels nodig.”

niet als UDI’19’

Feest van herkenning

Samen met de dames van de kaartverkoop

Addick Koot, ook nog spelersmakelaar, beseft nog donders goed dat het voor hem bij UDI’19 allemaal is begonnen. ”UDI’19 is voor mij nog heel erg speciaal. Zoals gezegd komen elke keer als ik het complex oploop weer veel herinneringen boven. Dan zie ik weer voor me dat we trainden op het gravel en dat we achter zo’n bal aan holden. Veel bij UDI’19 ziet er ook nog gewoon een beetje hetzelfde uit als altijd. Of het nu de kantine of de kleedkamers zijn: telkens is het een feest van herkenning voor mij.” Als ex-voetballer, een beetje een coryfee van de club, wil hij zich echter nog wel over één dingetje kwaad maken. ”Ja, ik vind het ongelooﬂijk dat UDI’19 nog steeds niet de beschikking heeft over een kunstgrasveld.Ik ben bereid, dat heb ik ook tegen mijn vriend Wim van Cuijk gezegd, om mee te gaan lobbyen bij de gemeente om dit voor elkaar te krijgen. Het is ongelooﬂijk dat kleinere clubs wel zo’n faciliteit hebben en wij niet als UDI’19.” Het zegt veel over Addick Koot die zich zelfs in Frankrijk nog lekker druk kan maken om zijn cluppie UDI’19.

is hij verantwoordelijk voor de opbrengst

Koot: ”Ik was totaal niet zenuwachtig, omdat ik er eigenlijk helemaal niet mee bezig was. Ik studeerde nog en hield geen moment rekening met het feit dat ik prof zou worden. In tegenstelling tot andere testspelers voetbalde ik enorm sober en hield me enorm in. Raymond Libregts speelde achter me, dat weet ik nog

‘Het is ongelooﬂijk dat kleinere clubs wel zo’n

wel. Ik vulde gewoon op simpele wijze de gaten, maar dat was nu net wat ze graag wilden zien! Mijn directe tegenstander was in dat duel Erwin Koeman.” Uiteindelijk moest Addick Koot nog een testwedstrijdje spelen. Het UDI’19talentje werd aangenomen, maar een ander ‘jeugdspelertje’ overleefde de schifting niet. Koot: ”Ik heb dat zelf niet opgemerkt, maar het zou om Marco van Basten zijn gegaan. Dat hebben ze me later verteld.”

Frankrijk Hij belandde bij de reserves van PSV, maar leek geen ﬂorissante toekomst tegemoet te gaan. ”Ik had het enorm moeilijk en zat zelfs bij het 2e op de bank. De ommekeer kwam toen de linksback van het 1e geblesseerd raakte en ik, ondanks dat ik gehaald was als rechtsbuiten/rechtshalf, daar werd uitgeprobeerd.” De carrière van Addick Koot ging toen pas echt van start, hij werd basisspeler bij de Eindhovenaren. Al snel belandde hij in de selectie van Kees Rijvers die met Oranje onder-20 naar Mexico vertrok voor een jeugd WK. Destijds was dat een team met een enorme uitstraling, een beetje de moeder

GERRIT VAN DE WETERING Wie op zondag naar een thuiswedstrijd van UDI’19 1 gaat kijken kan bijna niet om hem heen zonder een lotje te kopen. Gerrit verkoopt al heel wat jaren loten voor de wedstrijdbal.

van de wedstrijden van het vaandelteam. In 1954 is Gerrit lid geworden. Vele klussen heeft hij verricht voor de club en nog steeds is hij drie keer per week te vinden op het sportcomplex. Zijn vrouw heeft hem altijd gestimuleerd om actief te zijn bij UDI’19. Ook zij was met grote regelmaat te vinden bij de thuiswedstrijden. Samen met Bets van Dijk, Dina Gevers, Dora Verhoeven en Jo Bressers zaten zij trouw op de tribune. In 1966 werd het eerste UDI’19 carnaval gevierd. Samen met Jos Zeegers en Piet Bressers werd dit festijn georganiseerd. Ook werden toen al de Pineut en De Vertinde Knoeris uitgereikt. Zelf kreeg Gerrit in 1969 de Pineut. Maar dat was niet de enige onderscheiding die Gerrit heeft mogen ontvangen. In 1994 werd Gerrit Lid van Verdienste en in 2004 werd hij gehuldigd als Erelid. Twee titels waar Gerrit, terecht, erg trots op is. De oorkondes hangen ook op een prominente plaats in de hal. Er zijn zoveel dingen die Gerrit voor de club heeft betekend. Hopelijk mag hij nog heel lang, in goede gezondheid, zijn ding blijven doen binnen de vereniging.

Addick Koot: van UDI’19 tot Oranje

123

Familie Jan van de Burgt: meer dan 575 jaar UDI’19-lid. Als we over echte UDI’19-families praten, dan moet toch zeker de familie Jan van de Burgt genoemd worden. De familie Van de Burgt is al vier generaties lang onafgebroken verbonden met UDI’19. Jan en Nellie van de Burgt hadden tien kinderen. Iedereen in hun omgeving was wel op de hoogte van hun liefde voor de voetbalsport. Veel kennissen zeiden dan ook: ‘Jan en Nellie, jullie moeten nog even doorgaan, want jullie hebben nog geen elftal.’

Jan werd lid op zijn 16e en is sindsdien altijd lid gebleven tot aan zijn dood op 78-jarige leeftijd. Hij werd meteen UDI’19 1 speler en naast zijn inzet werd hij geprezen om zijn vaste en zuivere trap. Hij werd dan ook de aangewezen speler om penalty’s te nemen. Bij uitwedstrijden moest Jan in de bus wachten na de wedstrijd, want als minderjarige mocht hij niet naar een café. Al vrij snel kreeg Jan last van zijn knie en voetballen was er niet meer bij. In die tijd was het nog zo dat als je niet kon werken, je dan ook geen geld had.

Functies Hoewel Jan de voetbalsport niet meer kon beoefenen, bleef zijn hart bij UDI’19. Op allerlei gebied heeft Jan zich nadien ingezet voor zijn club. Verschillende functies heeft hij bekleed

‘De familie heeft zich generaties lang ingezet om voor anderen het voetballen mogelijk te maken.’

Jan en Nellie van de Burgt: de eerste kantinebeheerders in de familie.

124

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

in het bestuur: penningmeester, algemene zaken en bestuurslid. Ook heeft hij zitting gehad in het bestuur van de supportersclub en

elftalcommissie. Toen men eind jaren ’60 begon aan de bouw van het UDI’19-clubhuis was Jan vaak aanwezig om de vrijwilligers te voorzien van kofﬁe en van wat er verder nodig was. Toen het clubhuis geopend werd in 1970 was Jan de eerste beheerder. Beleid en ervaring was er nog niet, maar zeker wat de openingstijden betrof had Jan de vrije hand. Hij vervulde zijn taak met veel plezier en op een uurtje werd niet gekeken. Zeker ten tijde van de NKS kampen die bij UDI’19 werden gehouden, werd het al licht als Jan wegging bij het clubhuis.

Assistentie Om alles goed te laten verlopen had Jan assistentie nodig. Zijn vrouw Nellie was zeker in het begin een vaste kracht. Op verschillende van zijn eigen kinderen kon een beroep worden

Vader Jan krijg van Tiny Janssen de KNVB zilveren speld uitgereikt.

gedaan. Op Mari en Simone, Tonny en zijn vrouw Francien, John, Ria en even haar man Arnold en Wilma. Tot de groep invalkrachten hoorden ook tante Pieta, tante Nellie en oom Toon, maar ook Jo Nieuwboer, Betsie van Dijk, Jo de Kleijn, Riek en Wim van Hooft en Haske van Gennip. Martien van Heeswijk was zijn steun en toeverlaat en gedurende alle jaren is Martien steeds de man op de achtergrond geweest. Op 26 april 1980 werd aan Jan en Nellie een grootse afscheidsreceptie aangeboden voor alle tijd en inspanning besteed aan de kantine. Ter gelegenheid van zijn 60-jarig lidmaatschap van UDI’19 in 1987, werd aan Jan in een speciale bijeenkomst de zilveren KNVB-speld uitgereikt. Inzet, trouw, dienstbaarheid en trotsheid: geen vreemde zaken voor Jan van de Burgt als men over UDI’19 sprak.

Vier generaties

Staande van links naar rechts: Moeder Nellie, Leo, Mari, Peter, Harrie, John, Tino, Vader Jan. Gehurkt van links naar rechts: Mireck, Ischa, Mark, Tonny, Billy, Danny.

UDI’19 was voor vele leden van de familie Van de Burgt een club waar men zijn hobby kon uitoefenen. Bijna alle leden hebben daar gebruik van gemaakt. UDI’19 was ook een

Familie Jan van de Burgt: meer dan 575 jaar UDI’19-lid.

125

De familie van de Burgt:

HENK KLÖSTERS Snuffelend in allerlei geschriften, krantenknipsels, aantekeningen en fotoalbums duikt Henk Klösters in heel wat sectoren van de Udense samenleving op. Als voorzitter van UDI’19 van 1945 tot 1961, bezoekt hij nagenoeg alle wedstrijden. Op een winterse, nattige voetbalzondag is Joke Wijdeven zijn keeperhandschoenen vergeten. Henk, begaan met de blauwbekkende

Tino v.d.Burgt, al tientallen jaren bezig voor UDI’19. Hier met zijn neefje Luke, minilid van Udi’19 en 4e generatie Udi-lid.

UDI’19-goalie, trekt zich dat keepersleed zo zeer aan dat hij de door zijn vrouw eigenhandig gebreide handschoenen naar Joke werpt. De andere Joke vindt ze later thuis in de wasmand. UDI’19-kleding is er overigens de oorzaak van dat zijn voorzitterschap wat onverkwikkelijk aan zijn einde komt. Zijn bemoeienissen om de naam DICO op de UDI’19-trainingspakken te mogen dragen zijn van dien aard dat alles rond lijkt. Ook wat de ﬁnanciën betreft. Maar de KNVB steekt er een stokje voor. Reden voor Henk om zijn voorzitterschap er meteen aan te

vereniging waar de familie zich generaties lang ingezet heeft om voor anderen het voetballen mogelijk te maken. Zo is het clubhuis bijna veertig jaar in beheer van de familie Van de Burgt en zijn er vele jeugdleiders en trainers, bestuursleden - variërend van penningmeester tot jeugdvoorzitter - en uiteraard voetballers uit de familie voortgekomen. Als er op het sportpark iets gerepareerd of geïnstalleerd moest worden, dan stond de technische kant van de familie vaak vooraan. De familie Van de Burgt kent inmiddels enkele vierde generatie UDI’19-leden.

• Enkele vierde generatie UDI’19-leden • Bijna 40 jaar kantinebeheer • Medewerkers in clubhuis (Vader Jan en moeder Nellie, Mari en Simone, Nicole, Tonny en Francien, Mark, Inge, John, Ria en Arnold, Leo en Sylvia, Danny, Ischa, Wilma en Matthijn, Kelly, Koen) • Een zilveren KNVB Bondsspeld (Vader Jan) • Eén Erelid en één Lid van Verdienste (Vader Jan en Leo) • Spelers in UDI’19 1 (Vader Jan, Tino, Leo en Mark) • Oudst voetballende UDI’19-lid (Leo) • Drie generaties in hoofdbestuur (Vader Jan, Tonny, Mark) • Vader en beide kinderen in jeugdbestuur ( Tonny, Mark, Inge) • Vader en zoon tegelijk in hoofdbestuur (Vader Jan en Tonny) • Vader en zoon tegelijk in hetzelfde elftal (Leo en Ischa) • Vader leider van kampioensteam van beide kinderen (Tino, Mireck en Billy) • Samen meer dan 575 jaar UDI’19-lid

geven. Wat navrant is het dat UDI’19 inmiddels al jaren voetbalt met op het shirt Beter Bed, min of meer de opvolger van DICO. Nog hetzelfde jaar wordt de Udense hoogvlieger gevraagd als voorzitter van atletiekvereniging De Keien (1961-1980). Hij is ook lid van de Udense zweefvliegclub. Met brevet! Ook daar heeft hij naam gemaakt, echter niet als gerenommeerd zweefvlieger. Hij zweefde weliswaar, maar wijzend naar de in zijn kist druk manoeuvrerende bovenmister, maken de kenners de minder lovende opmerking: “Kijk, hij is weer aan het Klösteren.” Vader Jan (uiterst rechts) op de foto met de KNVB onderscheiding: de Oscar.

126

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Hyundai bewijst kwaliteit: 3 jaar garantie zonder kilometerbeperking

Familie Jan van de Burgt: meer dan 575 jaar UDI-lid.

127

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

ROOD WIT BLAUW ZIJN DE KLEUREN DIE HET ALTIJD DOEN!

Al 90 jaar staat UDI ’19 midden in de samenleving, om zo haar steentje bij te dragen aan een mooi en intensief verenigingsleven in Uden. UDI ’19 slaagt er jaar in jaar uit in, om de juiste mensen bij elkaar te brengen om het hoogst haalbare niveau te halen. Iets wat Hendriks Coppelmans doet op het gebied van huisvesting. Niet zomaar kijken waar er ruimte is, maar op zoek gaan naar het beste samenspel tussen huis, omgeving, werk en persoon. Daarom zijn we trots dat we onszelf sponsor mogen noemen van een club die dit spel al 90 jaar begrijpt. Een vereniging waar je op kunt bouwen, als sponsor, speler maar zeker ook als fan. UDI,UDI we gaan er tegenaan! Uden (0413) 26 48 33 Eindhoven (040) 262 22 55 WWW.HENDRIKSCOPPELMANS.NL

Met G-voetbal sta je nooit buitenspel! In feite is G-voetbal bedoeld voor iedereen die niet kan deelnemen aan de reguliere voetbalcompetitie. Bij G-voetballers kun je denken aan voetballers die wat meer oefening nodig hebben om nieuwe technieken te leren of voetballers die meer tijd of herhaling nodig hebben om de uitleg van de trainer of leider te begrijpen. Maar ook voetballers met wat minder snelheid omdat ze een fysieke beperking hebben. De laatste jaren komen er ook steeds meer voetballers in het G-team die zich op sociaal vlak niet redden in een regulier team.

UDI’19/Beter Bed was één van de eerste verenigingen in Brabant die G-voetbal heeft opgezet. Op 1 oktober 1990 werd het G-voetbal ofﬁcieel geïntroduceerd bij UDI’19. Drie spelers zijn al vanaf die dag actief. Jelle Bertrums, Martijn van de Wetering en Martien van de Steen verdedigen elke week met veel plezier de UDI’19-kleuren. Over stoppen peinzen ze niet!

Niveaus Binnen het G-voetbal wordt gespeeld op drie verschillende niveaus. Het A-niveau is het hoogste. De spelers hebben volledig besef van de regels, kunnen goed samenspelen, beschikken over een goede algemene lichamelijke conditie, kunnen wedstrijddruk aan en hebben goede technische basisvaardigheden en spelinzicht. Het B-niveau is een iets lager niveau. De moeilijkste regels worden licht aangepast. De spelers hebben een redelijke conditie, kunnen samenspelen en kunnen spanning verwerken. Technische vaardigheden zijn behoorlijk en kunnen worden aangeleerd. Het C-niveau is het laagste niveau. De regels worden zo nodig vereenvoudigd, de scheidsrechters hebben een begeleidende rol

en nog meer dan bij het A- en B-niveau staat spelplezier voorop.

VIPS Bij UDI’19 zijn jarenlang twee G-teams actief geweest. De G1 speelde op A-niveau en heeft prachtige prijzen binnengesleept. Hoogtepunt is natuurlijk het vertegenwoordigen van het Nederlands G-voetbal bij de Special Olympics World Summergames 2003 in Ierland. Twee weken lang als echte VIPS behandeld worden, voetballen op topniveau, winnen van Duitsland en dan ook nog met een bronzen medaille thuiskomen! De G2 speelde op C-niveau. Zij werden in 1994, het jaar van het 75-jarig jubileum, Brabants Kampioen in hun klasse. Dit werd dan ook uitbundig gevierd tijdens het jubileumfeest.

andere G-spelers uit Brabant vormen zij dan een team dat geleid wordt door een coach uit het betaald voetbal. Aan het einde van het seizoen houden we samen met TOP Oss en RKKSV uit de Kruisstraat een familie- en vriendentoernooi waar de spelers aan hun familie laten zien hoeveel plezier ze beleven aan voetbal. Om het jaar worden de Nederlandse Special Olympics georganiseerd. Ook daar is het G-team van UDI’19 te vinden. Een heel weekend lang wordt er dan gesport en gefeest met andere G-sporters uit heel Nederland. Binnen Gvoetbal zijn allerlei vriendschappen ontstaan die verder reiken dan het UDI’19-terrein. Als er gespeeld wordt tegen de teams van Olympia’18 (Boxmeer) of Vitesse’08 (Gennep) worden er altijd eerst handen geschud en wordt er even bijgepraat door de spelers die elkaar al jarenlang kennen. Tijdens en rondom de wedstrijden staat sportief, sociaal gedrag dan ook centraal. Toch wordt er op het veld wel echt gestreden om de winst! Dat dit niet ten koste hoeft te gaan van wedstrijdplezier, laten de spelers elke week weer zien.

Vriendschappen Naast de wekelijkse training en de competitiewedstrijden zijn er nog heel wat activiteiten waar het G-voetbal van UDI’19 vertegenwoordigd is. Zo mogen er elk jaar in augustus twee spelers meedoen met de Betaald Voetbalcoachdag in Barendrecht. Met

De G-groep op het veld van PSV stadion.

Hoogtepunt was de Special Olympics World Summergames

131

In 1945 meldden de gebroeders Van Dijk zich aan bij het jeugdvoetbal van UDI’19. Henk was 15 jaar en Marinus 14 jaar. In die tijd lag de leeftijdsgrens waarop je kon gaan voetballen op 14 jaar. Er was één jeugdelftal en er waren drie seniorenelftallen. Dat ze allebei lid werden was niet zo verwonderlijk. Hun geboortehuis lag pal tegenover het toenmalige voetbalterrein bij café Vos-Rikken. Ze waren in die tijd dan ook al trouwe supporters van het eerste elftal. De gebroeders van Dijk.

Vrijwilligersvirus niet te stoppen Beiden waren geen grootse voetballers en maakten na drie jaar jeugdvoetbal de overstap naar het tweede of derde elftal. Marinus heeft vele jaren in het tweede en derde elftal gespeeld.

Contributiekaart Zijn eerste werk als vrijwilliger voor UDI’19 is in de huidige tijd vrijwel niet meer denkbaar. Henk ging bij de leden huis aan huis langs

‘Henk ging bij de leden huis aan huis langs om de contributie te innen.’ Voor Henk was het missen van wedstrijden van het eerste elftal echter toen al ondenkbaar. Henk besloot dan ook om te stoppen als voetballer en zich als vrijwilliger dienstbaar te maken voor de vereniging.

132

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

om de contributie te innen. Dit ging met een contributiekaart waarop zegeltjes werden geplakt. Van sponsoring had men nog nooit gehoord dus was het op tijd innen van de contributie van groot belang voor de vereniging.

Het virus van het vrijwilligerswerk sloeg al snel over op Marinus. Beide broers besloten dan ook om zich in te gaan zetten voor de kaartcontrole bij de thuiswedstrijden van het eerste elftal. Dit zijn ze tientallen jaren - zo lang hun gezondheid het toe liet - blijven doen.

Unieke supporter Hierna was het vrijwilligersvirus niet meer te stoppen. Henk zette zich in voor talrijke functies zoals het wekelijks schoonhouden van de buitenaccommodatie, het maken en herstellen van trainingsmaterialen, het aanleggen van verharding rondom de accommodatie en het hoofdveld, het plaatsen van omheining en reclameborden en het repareren van

storingen bij stroomuitval of lekkages van de accommodatie. Door de jaren heen blonk Henk niet alleen uit als vrijwilliger, maar werd hij een unieke supporter van UDI’19. Uniek omdat Henk niet alleen supporter werd van het eerste elftal, maar van de gehele vereniging. Het maakte Henk niet uit of het om de A1, de C8 of een van de dames- of meisjesteams ging. Bij belangrijke wedstrijden was Henk langs de lijn te vinden om het team te ondersteunen. Als supporter van het eerste heeft Henk vrijwel geen wedstrijden gemist. Zelfs voor oefenwedstrijden reisde Henk nog het hele land door. Henk was zo fanatiek dat hij bij terugkomst van de zomervakanties, zonder eerst zijn koffers uit te pakken, direct doorreisde naar Odiliapeel voor de wedstrijd om de traditionele Van Lanen-trofee.

‘Beiden ontvingen voor hun grote verdiensten de zilveren KNVB-speld.’ Ook Marinus heeft naast de kaartcontrole vele functies binnen de vereniging verricht. Hij trainde de E-pupillen, organiseerde zaalactiviteiten in de winterstop, verzorgde de raamafﬁches van UDI’19 1, haalde oud-papier op en bracht het UDI’19-blaadje rond. Ondanks het feit dat hij al op jonge leeftijd gezondheidsklachten kreeg, bleef Marinus zich daar waar mogelijk inzetten voor de vereniging. Voor zijn grote verdiensten voor de vereniging werd Henk in 1994 benoemd tot lid van verdienste en in 2004 benoemd tot Erelid. Beide ontvingen voor hun grote verdiensten in het jaar waarin zij hun 50-jarige lidmaatschap vierden de zilveren KNVB-speld.

ANDRÉ VERHOEVEN André kreeg evenals zijn broers het voetbal met de paplepel ingegoten. In tegenstelling

TONNY VERHOEVEN

tot zijn broers lagen zijn kwaliteiten meer

De Verhoevens, een voetbalfamilie bij uitstek.

in de verdediging. In de jeugdopleiding

Tonny’s vader, enkele ooms, zijn broers, zijn

ontwikkelde hij zich tot een zeer betrouwbare

drie zoons, bij ieder van hen stond en staat

voorstopper. Halverwege de jaren ’70

UDI’19 voorop. Ook Tonny groeide dus op die

kwamen de drie broers, Tonny, André en

manier op. Al snel werd duidelijk dat hij een

Tiny, over vanuit de jeugdafdeling naar de

echte spits was. Hij was kopsterk en toonde

senioren. Zij gingen deel uitmaken van de

altijd veel inzet. Na de hoogste teams binnen

gouden periode in de UDI’19-geschiedenis.

de jeugd doorlopen te hebben, kwam hij in de

André werd al gauw de vaste voorstopper

selectie terecht, maar een echte doorbraak

van het eerste. Buiten het veld was het een

naar het eerste team zat er niet in. Tonny kreeg

rustige jongen, maar in het veld was het

verkering in Nistelrode en speelde een seizoen

een fel baasje. Vaak sprong hij in de bres

lang bij de vereniging daar, Prinses Irene. Tonny

voor zijn broer Tiny, die in de voorhoede

heeft in zijn carrière vaak te maken gehad

nogal eens hard werd aangepakt. Na weer

met blessures. Hij kwam daarom al heel snel

een aanslag op diens benen kwam hij dan

in de begeleiding van de jeugd terecht. Als

naar zijn broer gelopen met de mededeling:

trainer van diverse selectieteams heeft hij

”dat los ik dadelijk wel op”. Binnen het

menig talent op een positieve wijze begeleid

team had André een bijnaam, Salmiak. De

in diens ontwikkeling. Al vele jaren is Tonny op

herkomst van deze bijnaam is niet helemaal

zondag van de partij in UDI’19 5, soms op het

duidelijk, maar Harrie Daanen moet hier meer

veld, maar in elk geval in het clubhuis na de

van weten. Met UDI’19 1 beleefde André

wedstrijd. Dit laatste vindt hij het belangrijkste

een fantastische tijd en de voetbalsport

van het voetbal. In het clubhuis heeft hij het

sprak hem zo aan dat hij besloot na zijn

trouwens toch erg goed naar zijn zin, hij vindt

actieve voetbalcarrière de trainerswereld

altijd wel een reden om er naar toe te gaan.

in te stappen. Na een uitstapje naar V.O.W.

Samen met zijn vrouw Annelies volgt hij de

in Zijtaart kwam hij bij UDI’19 2 terecht,

ontwikkelingen van zijn drie zoons Jorg, Thom

waarmee hij een succesvolle periode

en Jesper, op het voetbalveld heel nauwgezet.

beleefde. Tegenwoordig spant hij zich in om

Zij vormen zijn grote trots en hij heeft alles voor

FC Uden op een hoger peil te brengen.

hen over.

Zilveren KNVB-speld voor Henk en Marinus van Dijk

133

Drie Udenaren die voor UDI’19 hun sporen verdiend hebben, kijken ieder op hun eigen wijze terug op de UDI’19-geschiedenis die zij mede

Een trio over de jubilerende tricolores!!

schreven. Tiny Janssen: (82), erevoorzitter, legt in een gloedvol verhaal het accent op zijn persoonlijke beleving van het wel en wee tijdens zijn talrijke bestuurlijke jaren, waarvan zo’n 10 jaar voorzitter. Nol Verhoeven: (85) speler, vrijwilliger en supersupporter, weet heel wat anekdotes op te diepen over een periode van ruim een halve eeuw UDI’19-tijd. Hij laat zijn licht schijnen over de beleving van die periode als speler, als vrijwilliger en huidige fanatieke UDI’19-supporter. Mario Boselie: (60) vertelt over zo’n 20 jaar technisch en bestuurlijk actief zijn bij UDI’19. Met enige trots verhaalt hij over de hoogtepunten

Tinie Janssen.

tijdens zijn UDI’19-periode en herinnert zich fraaie gebeurtenissen die hem zullen bijblijven. Over het jubileumgebeuren weet hij als voorzitter van de jubileumcommissie heel wat te vertellen. Door: Toon Swinkels

134

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Tiny Janssen en UDI’19: Hoe ben je in Uden terechtgekomen? Ik ben geen Udenaar, maar in Oss geboren in 1926. Ik ben in Uden woonachtig vanaf 1955 en in dienst gekomen van de gemeente Uden in 1952. Dat heeft geduurd tot 1991, bijna 40 jaar dus. De laatste acht jaren als

Hoofd Bewonerszaken van de Stichting Volkshuisvesting Uden. In 1983 is de S.V.U. zelfstandig gehuisvest in het pand aan de Leeuweriksweg 12. Ik ben in de jaren 1952 tot 1955 elke dag op en neer geﬁetst vanuit Oss.

Mijn voetballersrol: Ik heb nooit voor UDI’19 gevoetbald. Vrij jong speelde ik bij de s.v. T.O.P. in Oss in het eerste elftal. Dat was in de jaren voordat ik als

dienstplichtig militair naar Nederlands Indië werd uitgezonden. Vele jongens van het Titus Brandsma Lyceum speelden toen bij s.v. T.O.P. Door toenmalig wethouder Antoon de Groot is mij wel eens gevraagd in Uden te komen voetballen. Daar is niets van gekomen. Mijn vrienden woonden toen allemaal in Oss.

nog in het huidige atletiekstadion van de Keien. Ik herinner me nog goed één speler: Joop van Eenbergen. Een technisch goede speler met een uitstekend overzicht in het veld. Maar Joop was niet altijd even gemakkelijk. Niet voor zijn medespelers, niet voor de leiding, maar ook niet voor zichzelf. Het moest en kon altijd beter.

‘In 1964 werd ik benaderd door pastoor Maas, bouwpastoor van de Paulusparochie en toen nog geestelijk adviseur van UDI’19’ In het bestuur: In 1964 werd ik benaderd door pastoor Maas, bouwpastoor van de Paulusparochie en toen nog geestelijk adviseur van UDI’19. Met mij kwamen toen in het bestuur Mr. W. v.d. Stappen als voorzitter en Harry Govers als voorzitter van de jeugdafdeling. Mijn persoontje werd belast met de technische zaken, vooral rondom de seniorenafdeling. UDI’19 was het jaar daarvoor, in 1963, gedegradeerd uit de 2e klasse van de K.N.V.B. Ik geloof dat het bestuur in zijn geheel was afgetreden. We kwamen met zijn drieën een vereniging tegen met een zwakke organisatie en weinig discipline rondom het eerste elftal. De elftalcommissie bestond toen uit twee personen namelijk Chris Schoenmakers en ik. Chris heeft mij wegwijs gemaakt in de Udense voetballerij. We vergaderden in het café van Martien en Lieske v.d. Broek. Lieske zorgde altijd voor de kofﬁe met speculaas. Het waren geweldige mensen.

De viering van zijn jubileum als actief speler bij UDI’19 is mij altijd bijgebleven. Hij is jammer genoeg te vroeg gestorven.

Vorige voorzitters: Na Mr. v.d. Stappen heb ik Theo Noy, twee maal, en Ben van Hattum als voorzitters meegemaakt. Intussen was ik wel secretaris geworden. Met

Ben van Hattum heb ik het paviljoen gebouwd. Voor de vereniging was een eigen home hard nodig. We waren intussen op het huidige hoofdveld gaan voetballen. Een dieptepunt was de degradatie van het eerste elftal naar de 4e klasse van de KNVB. Dat was nog wel in het jubileumjaar 1969!

De familie Van de Burgt als rode draad: Als eerste kantinebeheerder werd good old Jan van de Burgt aangezocht, een UDI’19-man in hart en nieren. Jan was als voormalig kruidenier gewend om met mensen om te gaan. Hij nam wel uit zijn vorige winkel de snoepkast mee. Daar hebben veel jongens en meisjes voor een paar centen nog veel baat bij gehad. Hij heeft in die beginjaren, samen met Martien van Heeswijk, veel goed werk verricht, want het was niet altijd gemakkelijk met die snel groeiende vereniging. De familie Van de Burgt loopt nog altijd als een rode draad door de vereniging. Zo was zoon Tonny van de Burgt jarenlang een prima bestuurder en voor mij een goede secretaris toen ik zelf voorzitter was. Ook heeft

UDI’19-prominenten: In het eerste elftal liepen toen toch goede voetballers rond, maar de onderlinge band en sfeer was soms zoek. Daardoor bleven ook de prestaties onder de maat. We speelden toen

Tiny Janssen overhandigt ofﬁcieel het PONY tenue aan UDI’19 1.

Tiny Janssen, Nol Verhoeven en Mario Boselie over UDI’19

135

hij jarenlang met zijn vrouw Francien het clubhuis beheerd. Dochter Wilma doet dat tegenwoordig met haar man. En kleinzoon Mark is de huidige penningmeester van UDI’19.

Mijn opvolging:

was een eigen home

Na mij is André Knipping, destijds bedrijfsleider bij Albert Heijn, voorzitter geworden. Jammer genoeg niet lang, want het bestuur viel uit elkaar. Er werd een commissie van “wijze mannen” ingesteld: drie oud-voorzitters te weten Mr. W. v.d. Stappen, Theo Noy en mijn persoon. De uitkomst was dat Joop Böger voorzitter werd. Hij heeft de poppetjes weer op zijn plaats gezet.

hard nodig’

Trainers:

‘Voor de vereniging

Ik heb vele trainers bij UDI’19 zien komen en gaan: De heren Slegers, Christ, Walk, Heymans, Hermens, Jan Jetten, Blokhuis en Korsten. Jan Hermens en Harry Blokhuis komen hierna nog ter sprake bij de kampioenschappen in 1975, 1980 en 1981.

Mijn functies na het voorzitterschap:

Tiny Janssen.

Voorzitter: Na Ben van Hattum ben ik enige tijd waarnemend voorzitter en secretaris geweest. Dit was een moeilijke tijd om alles draaiende te houden. Er was geen bestuurslid te vinden en ook het bestuur was niet voltallig. Ik ben uiteindelijk zelf maar voorzitter geworden. Ik heb deze functie bekleed tot en met 1983. Toen heb ik, na een bijna 20 jaar durende bestuurdersfunctie, deze periode afgesloten met het erevoorzitterschap. Ik ben nu bijna 45 jaar lid van deze club.

136

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Ik ben na 1983 nog wel regioafgevaardigde van de KNVB, afdeling Noord-Brabant gebleven en ook lid van het Stichtingsbestuur van het Vergadercentrum van de KNVB in ’s-Hertogenbosch. Ik was voorzitter van de regio Maasbuurt-Jan van Cuyk. Ik heb dit werk altijd met veel plezier gedaan. Mede hierdoor had ik vele jaren een uitstekende relatie met bestuurders en voorzitters van diverse verenigingen. Ik heb daardoor nooit problemen gehad met die verenigingen waar we tegen moesten voetballen. Ook met de plaatselijke verenigingen heb ik altijd een plezierige band gehad. Ik herinner me nog goed de wedstrijden

verenigingen de kofﬁetafel. Prachtig toch! Dit alles heeft er ook toe geleid dat UDI’19 in de kijker werd gezet. Ook heb ik nog meegewerkt aan de wedstrijden op het terrein van de v.v. Odiliapeel om de Van Lanen-trofee.

Dieptepunt: Een groot dieptepunt in de historie van UDI’19 was het tragisch ongeluk met onze A-junioren op 3 november 1973. Ze waren op de terugreis na de wedstrijd tegen Juliana uit Mill. Er waren drie dodelijke slachtoffers en enkele zeer zwaar gewonden. Dit was een zwarte dag voor de vereniging, maar nog meer voor de betrokken gezinnen. Tot op heden worden zij er nog dagelijks mee geconfronteerd.

Hoogtepunten: Ik wil natuurlijk nog wel enkele hoogtepunten noemen uit mijn periode van bijna 20 jaar dat ik in het bestuur van UDI’19 zat: • De viering van het 60-jarig bestaan. • Het inschrijven van het duizendste lid. Ik meen me te herinneren dat het een jeugdlid was, namelijk Frans Vissers. • In 1980 werden we “Vereniging van het jaar” in de gemeente Uden. • De bouw van de tribune en de uitbreiding van het paviljoen, samen met bestuurslid Wim Hendriks. • De eerste kledingsponsor voor de selectie van Jo Klaassen, directeur Klami-Keukens. We kregen trainingspakken en tassen.

‘Ook met de plaatselijke verenigingen heb ik altijd een plezierige band gehad’ tegen Blauw Geel uit Veghel op het terrein van SCMH uit Mariaheide om de Jan van Leebokaal. SCMH kreeg de recettes en de beide

• De eerste shirtreclame van het eerste elftal met de naam De Schoenenreus van directeur René de Vroomen, die ook nog een gift in

de UDI’19-kas stortte voor de bouw van de tribune. Je kunt dit natuurlijk niet vergelijken met de huidige sponsoring, maar we waren er wel blij mee. De grootste hoogtepunten waren natuurlijk de drie kampioenschappen in 1975, 1980 en 1981. Voor mij persoonlijk blijft nog altijd het kampioenschap in Langenboom met promotie naar de 3e klasse van de KNVB het mooiste. Ik was toen nog waarnemend voorzittersecretaris en het bestuur was nog niet voltallig. We hebben er veel energie in gestoken en de vereniging groeide verder. Maar ik had ook een keer de wind mee! In de eerste plaats lukte het me om Nol Jetten, een van de betere spelers van UDI’19 uit het verleden, zover te krijgen, dat hij leider werd van het eerste elftal. Nol was in het begin van mijn bezoek wat huiverig om na al

een succesvolle trainer uit het land van Cuyk in dienst, Jan Hermens. Daarbij had ik toen ook een uitstekend bestuurslid technische zaken in de persoon van Frans van Bakel, die later in de jaren ’80 een geboren leider bleek te zijn. Het klikte tussen deze mensen en de selectie.

Nog enkele namen: Ik herinner me nog enkele namen van oudgedienden, zoals aanvoerder Martien v.d. Berg, Jan Klijs, Jan v.d. Tillaar, Gerrit van Ras, Willy de Man, Henkie Raymakers, maar toen waren er ook spelers bij van de elftallen uit 1980 en 1981: Adri v.Lanen, Kees v.d.Wijst, Harry Daanen en niet te vergeten Antoon Jetten. Dit kampioenschap in 1975 was een waar feest met veel blije gezichten. De voorzitter van S.E.S. (Langenboom) wenste mij als een van de eersten proﬁciat met dit resultaat. Ik vergeet zijn

JOS ZEGERS Jos Zegers, afkomstig uit Schaijk, kwam in Uden werken bij DICO. Hij meldde zich, samen met vriend Wittenberg, aan bij de voetbalvereniging UDI’19. Jos was een aardige voetballer en heeft vele jaren in het 2e elftal gespeeld. De overlevering zegt dat Jos zelfs in het eerste elftal heeft gevoetbald. Zijn grootste verdiensten voor UDI’19 schuilen echter in de tijd na zijn actieve voetballoopbaan. Jos is diverse jaren leider geweest van zowel het 2e als 1e elftal. Een mooie tijd was dat, zegt hij altijd. Veel plezier en nog goed voetbal met UDI’19 2. Het waren niet altijd de gemakkelijkste jongens, maar Jos hield de vinger aan de pols. Hij heeft vele jaren zitting gehad in het bestuur van de vereniging en was vooral belast met het toezicht en de exploitatie van het clubhuis. Er moest winst gemaakt worden, want de vereniging was verre van rijk. Jos bezat ook de vergunning voor het cafégebruik. Veel werk heeft hij verzet en veel vrije tijd in dit clubhuis doorgebracht. Later is Jos ook nog beheerder geweest van het clubhuis. Hij heeft toen de taak van de

De tribune die in de periode Tiny Janssen is gebouwd en geopend.

legendarische Jan van de Burgt overgenomen. Samen met echtgenote Fien bediende hij de

die jaren opnieuw een serieuze gok te wagen om kampioen te worden, met promotie. Toch stemde hij toe. Ik heb nooit geweten of hij toen medelijden met me had of dat hij toch wat vertrouwen in mijn pogingen zag. We namen

woorden niet. Hij zei: “Tiny, voor jou de punten en voor mij de poen.” Bij zich droeg hij een zinken emmer met daarin, voor die tijd, veel geld.

tap. Hij heeft grote verdiensten gehad voor de organisatie van het rijden van de supportersbus naar uitwedstrijden van het 1e elftal. Meer dan vijftig jaren lid, een gouden mijlpaal.

Tiny Janssen, Nol Verhoeven en Mario Boselie over UDI’19

137

zijde van ODC. Ze hebben de vlag teruggebracht, maar het schijnt wel laat geworden te zijn.

Zaal Paashuis Ik herinner me nog goed de gratis kofﬁetafels bij Jo en Doortje Paashuis. Zaal Paashuis was toen een UDI’19-huis. Jo en Doortje vonden het ﬁjn dit voor hun club te kunnen doen.

Stille medewerkers

Tinie Janssen poseert samen met het eerste team.

Harry Blokhuis: In 1980 en 1981 hadden we de prachtige kampioenschappen van trainer Harry Blokhuis, leider Frans van Bakel, verzorger Rinus Peters en grensrechter Appie Klotz. Harry Blokhuis had zijn sporen reeds verdiend bij UDI’19.. Er waren mensen bij UDI’19 die wat angstig keken naar

‘Harry werd de beste trainer die UDI’19 ooit gehad heeft’ de benoeming van Blokhuis bij het eerste elftal. Dit bleek later ongegrond. Harry werd de beste trainer die UDI’19 ooit gehad heeft. Hij heeft wel eens geroepen van: “Ik ben geen UDI’19trainer, maar een voetbaltrainer.” Ik heb dit altijd betwijfeld, want hij is toch getrouwd met een dochter van Piet van Cuyk. De Van Cuyks zijn allemaal UDI’19-mensen. We hebben met zijn allen gebouwd ean een elftal van uitsluitend

138

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Udense jongens met een stel goede voetballers die voldoende techniek en wilskracht toonden, maar ook als vrienden waren onder elkaar. Ik wil hier geen namen noemen, want dan doe ik anderen tekort. Het was voor mij als voorzitter een onvergetelijke tijd. Ik kom sommigen nog wel eens tegen.

Schampers Bij het kampioenschap in 1981 met promotie naar de eerste klasse had ik toenmalig burgemeester Schampers gevraagd ons te ontvangen en te huldigen in de raadzaal. Hij was altijd belangstellend naar UDI’19 en zei me dat te gaan regelen. Waarom zouden grote verenigingen in het land wel in het gemeentehuis worden ontvangen en UDI’19 uit Uden niet? Het was prachtig en we waren trots op elkaar. Ik weet nog dat we over de clubvlag van ODC, onze sympathieke tegenstander uit Boxtel, moesten lopen die voor de ingang van het gemeentehuis was gelegd. Ik heb altijd vermoed, dat deze gebeurtenis een onderneming was van onze grote UDI’19-supporter Toon Verkuylen. Ik heb later begrepen dat er toestemming was van de

Aan het einde van deze bijdrage denk ik nog met waardering en respect terug aan die groep stille, vaste medewerkers. Ik heb altijd veel steun aan hen gehad. Bijvoorbeeld aan Henk en Marinus van Dijk, Martien en Harry van Heeswijk, Jan van de Burgt, Toon Verkuylen, Wim van Hooft, Gerrit v.d. Wetering, Tom Nieuwboer en Benny Schiltman. Helaas moesten in deze bijdrage namen genoemd worden van personen, die reeds zijn overleden. Het waren allemaal echte UDI’19-mensen!

Stokoud UDI’19 Ik zag onlangs (juli 2008) Nelson Mandela op de T.V. bij de viering van zijn 90e verjaardag. Hij zei toen: “Ik ben een oude man met een stok.” Daarom ben ook ik blij het 90-jarig bestaan van UDI’19 nog te mogen meemaken. Laten we daarom feest vieren, met of zonder stok! Laten we zeggen: op met zijn allen naar het getal van 100!

Nol Verhoeven en UDI’19: Buurten lijkt zijn grootste hobby Bijna was hij een kerstkind. Twee dagen ervoor op 23 december 1923 werd Nol Verhoeven geboren als tweede kind van Haske Verhoeven en Stien van Oord. Vader Haske had al drie kinderen uit een eerder huwelijk. Zijn eerste vrouw was jong gestorven. Wie bij UDI’19

weet er het zijne van en herinnert zich bijna elke straat, paadje of steeg. Tot in detail weet hij zich dingen te herinneren, zoals de verhuizing van het

in Volkel lag eigenlijk de bakermat van Nols’ voetbalcarrière. In december 1945 startte hij bij UDI’19. Hij was niet in dienst geweest en

‘Vanaf dat moment heeft hij 8 jaar onafgebroken in het eerste gevoetbald als back’ gezin Verhoeven naar de Molenkant op de 10e mei 1940, de inval van de Duitsers. De inmiddels 85-jarige UDI’19-man, die overigens veel jonger oogt, heeft een rijk leven achter zich en zijn huidige vitaliteit lijkt garant te staan voor nog heel wat toekomstige jaren.

Bij UDI’19 Nol Verhoeven.

de naam Verhoeven in de mond neemt, begint daarmee aan een hoofdstuk wat gemakkelijk tot een boek zou kunnen uitgroeien. Alleen Nol al vertegenwoordigt op dit moment (augustus 2008) een tijdsperiode van bijna 65 jaar. Hij ging bij UDI’19 voetballen op zijn 22e. Dat was in december 1945. Hij is daarna bij UDI’19 nooit meer weg geweest. Zelfs nu kun je hem bij elke wedstrijd van UDI’19, zowel uit als thuis, als enthousiast supporter van de tricolores aantreffen. Praten met Nol Verhoeven is als het terugdraaien van een lange ﬁlm. Hij heeft herinneringen in overvloed. Heel smakelijk en meestal vrij gedetailleerd vertelt hij over de ups en downs, over medespelers, trainers en voorzitters die hij heeft meegemaakt. Tussendoor gaat ons gesprek dan regelmatig over de tijd dat hij als onderhoudsman Groenvoorzieningen van de Gemeente Uden heeft gewerkt. Nol weet over van alles en nog wat heel wat. Hoe het er in Uden een halve eeuw geleden uitzag op Melle, de Kleuter, in het dorp bijvoorbeeld op “’t Veld”, Nol

Hij was 22, tweebenig, wat hem in de loop van de jaren veel voordeel heeft opgeleverd en had al enkele jaren in het eerste van D.V.O. (Door Vrienden Opgericht uit Volkel) gevoetbald. Daar

had daarmee geluk gehad. Zou hij één jaar later geboren zijn, dan had hij destijds in Indië gezeten. Later zijn er bij de Verhoevens nog 3 broers het vaderland gaan dienen. Nol vertelt hoe zijn ouders het hem verboden eerder bij de Udense voetbalclub te gaan. Ze hadden weinig vertrouwen in de manier waarop het er bij UDI’19 destijds aan toe ging na een wedstrijd. Bij de Verhoevens thuis werd degelijk opgevoed, waarbij het katholieke geloof een voorname rol speelde. Dus drinken en de bloemetjes buiten zetten pasten niet in die levensstijl. Maar tenslotte

Tiny Janssen, Nol Verhoeven en Mario Boselie over UDI’19

139

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

BV Dakbedekkingen

Specialisten op hoog niveau

142

rksv UDIâ&#x20AC;&#x2122;19/BeterBed 1919 - 2009

Uden

Raamsdonksveer

Neutronenlaan 5

5405 NG Uden

Postbus 300

5400 AH Uden

Telefoon:

0413 - 26 95 97

Fax:

0413 - 26 57 87

E-mail:

info@udo-uden.nl

buurman Jan van Stee zijn we naar Mill gereden. Dat onze Jos overleden was, wisten we toen nog niet. Er stond een agent bij de plek waar het gebeurd was. Die zei: “Alles is hier al weg. Eentje is er naar het mortuarium gebracht in Huize St. Jan”. Toen wist ik het wel. Veel liever was ik tot aan de grond toe afgebrand. Dat kun je nog opbouwen. Dit ben je kwijt en is niet meer terug te halen.”

ook jong gestorven. De zwarte ruiter, destijds een schrikbeeld in heel Oost Brabant, heeft hem in Boekel, iets voorbij de kerk, overreden. Met dodelijke aﬂoop. Nol heeft hem bij de begrafenis gedragen, samen met andere voetballers van het derde elftal. “Bart was een mooie mens. Hij had ook een meid en bij een wedstrijd, hij keepte, ging ie met die vriendin, hangend tegen een goalpaal, gewoon wat staan te buurten!”

Twee keer hetzelfde been

“De lange Van den Heuvel”

‘Joke bedacht zich geen

“UDI’19 speelde thuis tegen ODC (Boxtel) en Jan de Klein brak zijn been. Niet zo lang daarna, in een wedstrijd tegen TOP (Oss) brak hij hetzelfde been en ongeveer op dezelfde plaats. Jan had te weinig kalk en was daardoor heel kwetsbaar. Ik was er beide keren bij.”

moment, pakte zo’n

Jopie

Over heel wat UDI’19-coryfeeën weet Nol te verhalen: De Jettens, Pietje Willems, Tientje v.d. Beurcht, Piet Bressers en anderen. Van Gerrit van den Heuvel, beter bekend als “delange-van-den-Heuvel”, weet hij zich nog goed te herinneren hoe hij in Boxtel een kunstje ﬂikte, waar alle toeschouwers sprakeloos van werden. Het was 2-2 en vlak voor het einde van de wedstrijd. Op zijn eigen helft krijgt Gerrit de bal op zijn pantoffel en, met zijn legendarische schaarbeweging, peerde hij hem er in één keer in. Boven in de hoek en zó hard! Wij wonnen!

het Veghelse Blauw Geel vooraan in Veghel, links, iets voor waar nu de bloemisterij van Van Schie is. Voor aan de weg stond het café van Van Zutven en daarachter was het voetbalveld. Het was afgemaakt met betonplaten tussen ophangpalen. “Tussen het net van de goal en die schutting kon je maar net achter door. Daar stonden enkele opgeschoten jongens en gooiden steentjes naar Jokes’ kale hoofd. Joke ziet niks, maar ineens draait ie zich om en doet een paar passen naar achter en, door het net heen, slaat ie d’n eerste d’n beste zó hard, dat ie niet wist waar hij kijken moest. En hij heeft niet meer geweten wie de wedstrijd gewonnen had.

grote, gevulde wasbak en stulpte die over die man zijn kop uit’ Zó boos was Joke!” Nol stond er als back vlakbij en ziet het nog gebeuren.

Onze Jos Op de derde november 1973 schrijft UDI’19 de zwartste bladzijde uit haar inmiddels 90jarige geschiedenis. De A-junioren waren met een busje op de terugweg van een uitwedstrijd tegen Juliana (Mill). Het busje reed tegen een boom. Voor drie inzittenden liep het fataal af. Het gebeurde om 5 uur. Ook waren er zwaar gewonden. Nol wist het pas om 7 uur. “Onze Jos was 18 en zat bij de Kruisheren. Hij wilde sportjournalist worden. Hij kon heel goed leren. Alles was ineens voorbij. Hij was een van de dodelijke slachtoffers. Samen met mijn

“Wij speelden in Zaltbommel. De spits daar heette Santen. Het was een reus van een vent van wel 100 kilo. Hard lopen kon ie niet, maar had hij eenmaal de bal of kon hij springen voor een kopbal, dan had je geen schijn van kans. Dan leek ie op een betonnen muur. Jopie van Eenbergen stond bij ons spil. Die Santen had Jopie al enkele keren misleid en ook al eens gevloerd en zo. Jopie, zo maar ene stille, had daar nog niet veel van gezegd. Op een gegeven moment was de bal in de buurt van de Zaltbommelse goal en toen moet er iets gebeurd zijn tussen Jopie en die Santen. Het gevolg was dat die Zaltbommelse reus tegen de grond ging. De scheidsrechter erbij. Wat is hier gebeurd? “Ja”, zei Jopie, “hij kreeg ineens iets”. Later hoorde Nol hoe Jopie zelf wat trots vertelde dat hij die stormram een handje (vuistje) had geholpen bij het knock out gaan. Er was niet zoveel publiek, dus veel mensen kunnen het niet gezien hebben. Jopie is niet oud geworden. Op vakantie in Oostenrijk is hij ineens dood gebleven. Hij was rond de 50. Met de broer van Jopie, Bart, heeft Nol nog gevoetbald. Die is

Has Veel goede herinneringen bewaart Nol Verhoeven over alles wat met UDI’19 te maken heeft. Zo heeft hij nog lang gespeeld met een der markantste UDI’19-spelers uit de jaren ‘50/’60: Has van Gennip. Die speelde samen met zijn broer Piet in het derde. Nol was aanvoerder en ze werden kampioen. Gezellige mensen waren dat, die een goed glas bier niet uit de weg gingen. Has, volgens Nol wat eigenwijs, is jong gestorven. Nol kon heel goed met hem overweg.

UDI’19’s laatste degradatie Bedroevend vindt Nol de laatste degradatie van UDI’19 dit jaar (2008). “Het ging tussen O.J.C., Geldrop, Schijndel en UDI’19. De wedstrijd tegen Desk (Kaatsheuvel), een van de koplopers, hadden ze moeten winnen. Als het 5-2 voor UDI’19 was geworden, had Desk niets kunnen

Tiny Janssen, Nol Verhoeven en Mario Boselie over UDI’19

143

THEA VAN DE HEIJDEN

mocht hij zich bij UDI’19 gaan aanmelden. Hij ging meespelen in het derde van UDI’19 en heeft daarin zo’n twee jaar gespeeld. Op een gegeven moment moest er een uitwedstrijd tegen Rooi (Rhode uit St. Oedenrode) gespeeld worden en werd hem gevraagd of hij als reserve mee wilde gaan om in te vallen. En hij viel in. Vanaf dat moment heeft hij 8 jaar onafgebroken in het eerste gevoetbald als back. Later, toen politieagent Frans v.d. Akker weg was, als centrale verdediger, destijds nog eenvoudig spil genoemd. Hierna werd hij aanvoerder van UDI’19 2 en later 7 jaar lang van UDI’19 3, met daarin een ongeslagen kampioenschap en promotie. Voor Nol was dat de mooiste tijd die hij bij UDI’19 heeft meegemaakt. Overigens vindt Nol dat UDI’19 te lang in een te lage klasse heeft gespeeld. Zodoende speelden wij lang tegen kleine omliggende dorpen als Herpen, Berghem, St. Oedenrode, enzovoorts.

Thea is lid van de vereniging sinds 1973.

Mister Klösters

Daarvoor was zij al actief als voetbalster bij

In de tijd van Nols’ teamgenoten zoals de Jettens, Piet Bressers, Pietje Willems, Theo en Joke Wijdeven, de lange v.d. Heuvel en anderen was mister Klösters voorzitter van UDI’19. Niets dan lof strooit Nol over die man uit. Die kon alles. Als het eerste zondagsmiddags competitie

F.C. Iduna, onder de bekwame leiding van Mari van de Burgt en Cor van Dijk. In haar hoedanigheid van leidster/aanvoerster heeft zij vele hoogtepunten en ook enkele dieptepunten met haar Dames 1 meegemaakt. In 1988

in de gymzaal mocht trainen. Terloops vertelt Nol hoe hij in dat gebouw een gedeelte van zijn lagere schooltijd heeft doorgebracht bij onder andere de misters Coertens (hoofd) en Van Oord. Bij de laatste kon hij absoluut geen kwaad doen en er als het ware in de pap schijten, zo lacht Nol. Klösters had ontzag, maar straalde tegelijk goedheid uit. Dat was zijn grootste kracht. Je merkte dat in alles aan hem. Hij had thuis een hecht gezin en Nol verhaalt over een van Klösters’ zonen, ook een Henk. Die werkte als vakantieganger in de plantsoenendienst. Als het regende konden ze schuilen in een garage bij de Udense ﬂats. Henk Klösters junior pakte dan zijn studiemateriaal en ging zitten studeren. Hij was gedreven, wou zijn tijd nuttig besteden. Hij heeft het ook ver geschopt in de plantsoenendienst en de afvalverwerking in Den Bosch en omgeving. Nol herkende die karaktertrek, typisch die van zijn vader.

Andere voorzitters De overige voorzitters, behalve Tiny Janssen, heeft Nol niet zo goed gekend. Met de huidige voorzitter Henk Salome heeft Nol als vrijwilliger altijd goed kunnen opschieten. Voor hem was Nol de man van de grasvelden. Als zodanig

wordt Thea met haar team kampioen. Al deze gebeurtenissen heeft zij vastgelegd in een prachtig naslagwerk dat door haar up to date is bijgehouden. In de afgelopen 25 jaar vindt Thea ook nog de tijd om een cursus ABO te

‘Op zijn eigen helft krijgt Gerrit de bal op zijn pantoffel en peerde hem er in één keer in’

volgen en verdient haar diploma Jeugdvoetb alspelleidster. Ook op het gebied van trainen staat Thea haar ‘mannetje’. Van 1991 tot 1994 verzorgt zij de training voor Dames 2, zodat meer vrouwen binnen de vereniging met haar kwaliteiten kennis kunnen maken. Terecht dat Thea daarom voor haar grote inzet voor de vereniging in 1998 werd onderscheiden als lid van Verdienste.

144

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

moest spelen, kwamen we om een uur of half elf bij elkaar in het clubhuis bij Vos-Rikken aan de spoorwegovergang. Klösters gaf dan uitleg. Alle jongens waren stil. Nol ziet hem daar nog zo staan. Hij heeft altijd zijn petje afgenomen voor alles wat die man voor UDI’19 gedaan heeft. Hij zorgde er bijvoorbeeld voor dat UDI’19 in het oude parochiehuis bij Fried van Oort ‘s winters

kennen velen hem. Ook als de beheerder van de kwekerij langs de weg naar Nistelrode, waar nu de golfbaan is. Toen een en ander op stapel stond die aan te leggen, hebben ze nog ooit zo’n grote spotprent langs die weg geplaatst, waarin gesuggereerd werd dat Nol Verhoeven maar de beheerder zou moeten worden van de Udense Golfbaan

Trainers

Vos-Rikken en de “hennekoi”

Hij heeft goede herinneringen aan trainer v.d. Berg, die er vooral in uitblonk te zorgen voor een goede clubgeest. Ook herinnert hij zich Lodestein van NEC (Nijmegen). Hij was een linksbenige speler die UDI’19 een tijdlang getraind heeft.

Eerst hadden we bij dat clubhuis van UDI’19 een schuur tot onze beschikking. Later een “hennekoi”. Maar Nol kleedde zich altijd thuis al aan als voetballer, daar overheen zijn zondagse pak, wat ie in de schuur van Vos-Rikken weer uit

Nol Verhoeven linksonder poserend in het eerste van UDI’19.

Nol kan het zich nog allemaal goed herinneren hoe ze tijdens een training in een kring moesten gaan staan. Lodestein stond in het midden en gooide dan die zware, leren bal vrij hard op je borst. Je moest hem dan opvangen en dan wegschoppen. Iedereen kwam zo aan de beurt. Ook Tientje v.d. Broek. Maar de bal werd te laag aangegooid. Veel te laag! Lodestein gooide Tientje meteen “van zijn geloof”. Hij zakte door zijn knieën en was een tijdje knock out. Hij kwam wel weer bij. Ja, dat viel verkeerd uit. Die bal, nog zwaarder door de regen, kwam te laag, richting maag en raakte verder alles wat bij een man voor nogal wat onheil kan zorgen.

deed. Later kregen ze een oude kippenkooi die tegen de boomgaard van Hein van Zutven stond.

bakken water in de schuur bij het café van VosRikken. Daar spoelde je je gezicht wat af en de rest deed je thuis. In je blote kont gaan staan was toen nog niet aan de orde.

Uit naar “Rooy” “Eens hebben we uit gespeeld tegen Rhode en dat liep niet zo lekker. Joke Wijdeven was keeper en ook spil Frans v.d. Akker, die als politieagent in het elftal ook wel wat gezag had, was er bij. We hadden die wedstrijd gewonnen, maar dat zat Rhode niet lekker. De Rooise supporters wilden maar niet naar huis. We zaten in een klein kleedkamertje en het Roois volk bleef daar maar steeds omheen lopen. Frans v.d. Akker, weer omgekleed in zijn politiepak, legde zijn gummiknuppel op tafel en dreigde, als dat nog lang duurde, naar buiten te gaan en er eentje zo “bij te werken”, dat ie er nog drie weken last van zou hebben. Hij zou het gedaan hebben, want Frans was van de duvel niet bang. Die uit Rooy gingen toen zoetjesaan weg en agent Frans hoefde niet te “knuppelen”! Maar er gebeurde nog iets voordat we weer de bus in gingen. Dat kleedkamertje was een deel van een soort achterhuis. Langs een smal tegelpad van wel 10 meter lang stonden wasbakken voor de spelers. Een van die toeschouwers had gewacht tot wij zouden gaan vertrekken. Die had het lef om Joke Wijdeven op zijn kale bol

‘Klösters had ontzag, maar straalde tegelijk goedheid uit’ Daar kwam ook waterleiding. Het was of ze in de hemel kwamen. Aan een lange gemetselde bank met een buis van de waterleiding met een groot aantal kraantjes kon je je goed wassen, weliswaar met koud water, maar het was een niet geringe verbetering vergeleken met de paar

te slaan. Daar kreeg ie spijt van. Joke bedacht zich geen moment, pakte zo’n grote, gevulde wasbak en stulpte die over die man zijn kop uit!”

Uit naar Blauw Geel In de beginjaren ’50 lag het voetbalveld van

Tiny Janssen, Nol Verhoeven en Mario Boselie over UDI’19

145

zeggen. Het zat voor UDI’19 gruwelijk tegen, echt waar. Het bleef 1-0. Dat ene goaltje, wat er maar niet in wilde, kostte ons de handhaving in de hoofdklasse. Als we toen gewonnen hadden, waren we er echt niet uit gegaan.”

Eeuwige supporter Nol Overal gaat Nol mee naar toe. Hij ziet alle wedstrijden. Thuis en uit. Enkele jaren geleden haalde Henk Rovers, (aannemer, bouwbedrijf, Henk van Nillis van Driek Haskes zeiden ze vroeger) sponsor van het tweede, hem op en samen met Corke Bergmans en Pieter van Zutven reden ze dan naar het clubhuis om daar in de supportersbus te stappen. Tegenwoordig komt Corke mij ophalen. Dan genieten ze wekelijks van hun tricolores! Vlak voor de Kerst wordt Nol 85. Graag wensen we hem daarmee proﬁciat en hopen hem nog vele jaren bij de UDI’19-wedstrijden aan te treffen.

Mario Boselie en UDI’19:

Met enige trots weet Mario Boselie, technisch manager en de laatste 15 jaar boegbeeld van UDI’19 en gepensioneerd militair, te vertellen onder welke aanduiding hij vermeld staat in de stamboom van de Boselies tot circa 1640. Die luidt: Marcus Wynen Boissely ook geseyt Marcq Swin of Suen Boisely. Die Marcus kwam uit Frankrijk, al voor 1640 en werd in 1649 ingezetene van ’s-Hertogenbosch. Mario werd geboren op 7 december 1948 in het Carolusziekenhuis in Den Bosch. Hij bracht zijn jeugd door in St. Michielsgestel. Dat duurde tot zijn 19e. Daarna werd hij beroepsmilitair bij de Koninklijke Luchtmacht. In 1970 vertrok hij naar

‘De ene helft van Nooit Gedacht was op de hoogte dat er wat geregeld was, maar de andere helft niet’ Duitsland en kwam bij de Eerste Groep Geleide Wapens in Hesepe/Vorden met als woonplaats Bramsche. Mario is gehuwd met Mia Clement, heeft 2 kinderen Marisa (35) en Gino (33) en een kleinkind Jill (2). Hij woont sinds 1982 in Uden.

Trainer

Mario Boselie.

146

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Mario Boselie met Harrie Blokhuis aandachtig luisterend.

In Duitsland heeft Mario zijn B-licentie gehaald als trainer en heeft 6 jaar getraind in Vorden. Toen hij in 1982 naar Uden kwam, werd hij bij UDI’19 trainer van de C-selectie. Hij was kort leider van UDI’19 2 en daarna leider van UDI’19 1. Toen Harry Blokhuis bij UDI’19 trainer werd, is Mario bestuurslid technische zaken geworden. Dat is hij gebleven met een onderbreking van twee jaar. In 1993 heeft hij in Oss (TOP) enkele jaren scouting gedaan. Door de Luchtmacht werd hij uitgezonden naar Italië. Toen hij daar van terugkwam was er bij TOP zoveel veranderd, dat hij het daar voor gezien heeft gehouden, maar tevens omdat zijn ambitie niet zo bij scouting lag.

Bestuur In februari ’95 werd hij door de voorzitter van UDI’19 Henk Salome en Wim v.d. Berg gevraagd om terug te komen bij UDI’19. Ik heb toen een half jaar ad interim rondgelopen en ben daarna weer als bestuurslid toegetreden tot de dag van vandaag.

Stokje overdragen Alles bij elkaar is Mario zo’n 20 jaar bestuurslid geweest als technisch manager. Op het eind van dit jaar (2008) gaat hij dat afronden. Hij vindt dat er een jonger iemand moet komen. Zelf kan hij nog een heleboel andere dingen voor de club doen, waar hij plezier in heeft. Bij het bestuur is dit bekend. Men heeft nu de tijd om naar een opvolger te zoeken. Die kan langzaam ingewerkt worden.

Hoogtepunten Toen hij bij UDI’19 kwam, speelde het eerste in de tweede klasse. Hij heeft 6 kampioen-

Verzekerd,

van de juiste opstelling!

AssurantiĂŤn Hypotheken Pensioenen Makelaardij o.g. Employee Benefits

Een zorg minder!

Voorwoord 147 Velmolenweg 52-54 Uden, postbus 11, 5400 AA Uden, tel. 0413 330 400, www.quintes.nl, mail quintes@quintes.nl

schappen mee mogen maken. Ook 2 degradaties uit de hoofdklasse, maar over het algemeen heel veel hoogtepunten met name de legendarische wedstrijd Ajax-UDI’19 in de Arena van Amsterdam in 1998. Ik heb ook veel andere ontmoetingen mede georganiseerd, zoals wedstrijden tegen PSV, Feyenoord, Galatasaray en Espagnol.

Ajax-UDI’19 Mario vertelt: “In de organisatie van die wedstrijd heb ik veel gedaan. Het ging om de zoveelste plaats om de beker, de Amstelcup. We verloren die wedstrijd met 0-9. We werden door het

‘We hebben nu ruim 1620 leden, een heel bedrijf’ Ajaxbestuur uitgenodigd kennis te komen maken in Amsterdam, samen met Henk Salome. Allemaal mooi en aardig, maar op het einde van het gesprek stelde het Ajaxbestuur voor om het hele gebeuren voor vijfentwintigduizend gulden af te kopen. Dan zouden we verder nergens meer problemen mee hebben. We hebben toen gezegd, dat we het een en ander bestuurlijk nog maar eens wilden bespreken. Bij de KNVB gelden regels in verband met het verdelen van de recettes. Wij dachten dat we er wat gunstiger uit zouden kunnen komen. Dus hebben we een nette brief geschreven, dat we van hun voorstel afzagen. We kregen een brief terug, waarin ze hun teleurstelling uitspraken over het besluit van het UDI’19-bestuur. Wij hadden laten weten, dat we een en ander conform de regelgeving van de KNVB zouden willen zien verlopen. Het eindresultaat was dat er ruim 31.000 toeschouwers waren met een recette van

148

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Met Arie van Eijden naj AJAX - UDI’19 Beter BEd.

104.000 gulden, waarvoor we nu die prachtige lichtinstallatie hebben kunnen aanleggen.”

Bekende namen Toon Jetten heb ik in zijn nadagen nog meegemaakt. De familie Verhoeven heb ik ook actief meegemaakt. Jan de Klein heeft hier heel lang als vrijwilliger gewerkt. De naam Klösters ken ik wel, maar ik heb hem niet persoonlijk meegemaakt.

technische zaken zijn er voor de junioren en enkelen voor de senioren. Die stuur ik aan. Ik laat me informeren wat er zoal leeft hier en daar. Dan is er nog een commissie P.R., waarvan Sjef Groenemans de leiding heeft. Verder kennen we de commissie sponsoring, algemene zaken, de voorzitter senioren en de voorzitter jeugd. Dat is in grote lijnen de structuur en de verdeling van de diverse taken.

Jubileum Bestuursstructuur bij UDI’19 We hebben een algemeen en een dagelijks bestuur. Het laatste bestaat uit de voorzitter, de penningmeester en de secretaris. Er zijn in totaal 9 bestuursleden. De diverse functies zijn ondergebracht in commissies. We zijn bezig om die commissies meer bevoegdheden te geven, zodat ze wat zelfstandiger kunnen functioneren. We hebben nu ruim 1620 leden, een heel bedrijf. Kom je hier op zaterdagmorgen met al die jeugd, ouders enzovoorts, dan lopen hier zo’n 400 á 500 mensen rond. Zelf doe ik technische zaken en ben van die commissie de voorzitter. Een aantal leden van de commissie

Tussentijds ben ik door het UDI’19-bestuur ook aangesteld als voorzitter van de jubileumcommissie. Binnen de vereniging willen we op een zo breed mogelijke basis de draagkracht creëren voor allerlei zaken. Er zitten in die jubileumcommissie een vijftiental mensen, die allemaal een afdeling vertegenwoordigen en de bedoeling is, dat elk van die afdelingen op zijn of haar niveau gewoon iets leuks gaat doen. Ze kunnen met ideeën komen en daar gaan we al dan niet op in. Er zijn ook een aantal dingen die overkoepelend zijn, onder andere het jubileumboek met advertenties ter dekking van de kosten. Daarbij wordt uiteraard

ook de sponsorcommissie betrokken. Er is een aantal mensen bezig een wedstrijd te organiseren. Verder is er een afdeling bezig met het organiseren van allerlei toernooien voor jeugdteams en gehandicapten. In mei 2009 is er een feestweek, waarin we een week lang de beschikking hopen te krijgen over het Russisch Staatscircus, wat hier in het park zou komen staan. We zijn daarover met de gemeente in overleg. Allerlei festiviteiten, gecombineerd met circusvoorstellingen zouden dan kunnen plaats vinden. Met het totale plaatje hiervan zijn we bezig. We willen het jaar afsluiten in juli met een wedstrijd tegen het eerste van P.S.V.. Dat ligt daar op het ogenblik wat moeilijk, omdat een trainer daarover moet mede beslissen. Die is er op dit moment (mei 2008) nog niet. Voordat je daarover zekerheid hebt, ben je al weer een eind verder in het traject. Dat is in grote lijnen de opzet van het geheel.

begeleiding van een paar enthousiaste meiden en Tino van de Burgt.

Aanstormende talenten Thijs van Hoey, een goede keeper, Richard v.d. Boogaard was zo’n jongen die met zijn 17e in het 1e elftal stond, maar toen stonden we natuurlijk niet in de hoofdklasse. Hij kwam 496

We komen in Zuid II met Limburg erbij. Daaronder valt onder andere HVCH (Heesch) onder, TOP (Oss), Schijndel en Blauw Geel. Er zijn op dit moment 16 seniorenelftallen en

Mario uitgedost na een kampioenschap van UDI’19 1.

‘Mensen verslijten dat wel eens als snoepreisjes, maar dat zijn het niet’ 65 jeugdelftallen, onderverdeeld in A t/m F (4 A-elftallen, 5 B enzovoorts) Sinds 2 jaar hebben we de kidsclubs, de mini’s t/m 5 jaar. Die krijgen enkele keren per jaar een activiteit. Zo laten we een keer een clown komen, met Sinterklaas organiseren we iets en met Pasen paaseieren zoeken. Ze voetballen niet, maar doen wel spelletjes. Als ze 5 worden, mogen ze 1 maal per week voetballen onder

Heel lang is Schoenenreus hoofdsponsor van UDI’19 geweest. We hebben er veel aan gedaan om de sponsoring wat professioneler op te zetten. Theo Kremers en Jan v.d. Donk van Willems Uden B.V. wilden wel hoofdsponsor worden, maar we hadden nog een tweejarig contract lopen met Schoenenreus. Dit is toen in onderling overleg met René de Vroomen opgelost. Helaas is Theo Kremers onlangs op veel te jonge leeftijd overleden. EMI Compact Disk werd sponsor van de UDI’19-jeugd. Willems Uden BV werd hoofdsponsor. Daarna Leo v.d. Putten van Van der Putten Verf BV. Toen kwam Beter Bed en die is nog steeds hoofdsponsor en heeft nu weer een driejarig contact afgesloten.

Hoezo schimmige arbitrage?

Toekomstige indeling UDI’19

Senioren en jeugd

Sponsoring

keer uit in het eerste van UDI’19, net geen 500 keer. Clubs als NEC, F.C. Den Bosch en P.S.V. speuren naar talenten. Er worden er zelfs al weg gehaald in de F-leeftijd, dus 7 of 8 jaar. Die zijn dan al heel vroeg bij ons weg. Recentelijk zijn er van UDI’19 geen talenten doorgeschoten naar profclubs. In het verleden mogen o.a. natuurlijk wel genoemd worden Adick Koot, Eus Marijnissen en Earnest Stewart.

Met enig leedvermaak in zijn stem vertelt Mario over een voorval wat we wel kunnen onderbrengen onder de categorie “scheidsrechterlijke dwaling”. “We speelden in de tweede klasse en stonden op het punt van degraderen. We stonden vrijwel onderaan en moesten thuis tegen Nooit Gedacht (Geffen). Die wedstrijd moest gewonnen worden, anders was het bekeken. Nou was de laatste man van Nooit Gedacht een neef van de Verhoevens. Daarmee is contact gelegd. Er zou wel wat geregeld worden! Wat weet ik ook niet. De ene helft van Nooit Gedacht was wel op de hoogte dat er wat geregeld was, maar de andere helft niet. Al na tien minuten maakte Stefan Hommeles 1-0 voor UDI’19. Dat was slechts een schamele marge. UDI’19 kreeg legio kansen, maar die bal wilde er maar niet in. Zelfs een penalty werd door UDI’19 nog gemist. Nou stonden er bij Nooit Gedacht een paar voorin die voor de punten gingen en niet op de hoogte waren van een vooraf geregelde deal. De toenmalige scheidsrechter Vera, een bouwvakker uit Best, had al lang in de gaten dat er een spelletje gespeeld werd. Hij ﬂoot 7 minuten voor het einde af. Natuurlijk

Tiny Janssen, Nol Verhoeven en Mario Boselie over UDI’19

149

een geweldig protest van de niet wetende Nooit Gedachters. Maar de scheidsrechter wees op zijn klok en zei: “Mijn klok telt!” Hij voelde aan wat wij nodig hadden, niet degraderen. Hij heeft bij ons nog een aardig potje bier mee gedronken. Ook hij is helaas op vroege leeftijd overleden.”

Onderhoudsdienst We hebben een vrij uitgebreid vrijwilligerscorps. Die mensen zijn actief op maandag en vrijdag. Het groepje is duidelijk aan vergrijzing toe. Hiervan is Benny Schiltman onlangs onderscheiden. Hij gebruikte in al die jaren beslist het minste aantal consumptiebonnen. Heel bescheiden was het bij Benny meestal: “Doe mij maar een seven-upje”.

Schoenen Selectiespelers zijn vaak sloddervossen. Ze krijgen 1 of 2 keer per jaar nieuwe schoenen en je mag verwachten, dat de spelers daar wat zuinig op zijn. Eus Marijnissen was trainer en had wat gemopperd dat er regelmatig schoenen achterbleven in het kleedlokaal. Maar wat wil het geval? Op een gegeven moment was Eus zelf zijn schoenen vergeten en had ze in het kleedlokaal achter gelaten. Een mooie gelegenheid om hun trainer terug te pakken. Ze hebben zijn schoenen toen in het vriesvakje gelegd, waarin normaal ijs wordt bewaard voor de E.H.B.O. en de verzorging. Eus wilde een paar uur later zijn trainingsprogramma gaan afwerken, maar moest zijn schoenen eerst ﬂink verwarmen om ze aan te kunnen trekken.

Paviljoen De laatste tien jaar is er een immens groot bedrag geïnvesteerd in herstelwerkzaamheden aan het gebouw. We hebben nu net het dak zo’n beetje klaar met een totaal nieuwe bedekking. We hebben de kleedlokalen aangepakt, de kantine, gezorgd voor nieuwe verlichting, kortom er zijn gigantische bedragen aan uitgegeven. We kunnen er de eerste tien jaar weer mee vooruit en we zijn trots op onze accommodatie.

Beleid en training De training is intensiever geworden. Met name voor de jeugd. We zijn nu met de gemeente bezig om kunstgrasvelden te realiseren. We willen als amateurclub onze doelstellingen halen. Dat wil zeggen prestatief het maximale bereiken op amateurgebied. Dus willen we zoveel mogelijk Udense mensen uit eigen opleiding.

Trainingsstage

Outfit UDI’19 Met de rood-wit-blauwe verticale strepen op de shirts verschijnt UDI’19 in het veld. Tijdens de sponsorperiode van de Schoenenreus hebben ze wel eens witte shirts gedragen, maar met name tijdens het voorzitterschap van Tiny Janssen werd geopperd om weer terug te gaan naar het rood, wit en blauw. Dat is toen ook gebeurd.

150

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Zodoende zijn we beter in staat zoveel mogelijk mensen de gelegenheid te geven hun sport te beoefenen. Ook recreatief. Dat kan met de huidige accommodatie nauwe-lijks of niet meer. We denken ook aan een ledenstop. We hebben op het ogenblik 6 á 7 speelvelden, waarvan er een niet voldoet aan de normen. We hebben 4 trainingsvelden die ook niet voldoen. We hebben nu een plan opgesteld wat door een adviesbureau is onderschreven. We zijn met de wethouder in onderhandeling en hopen dat het positief wordt afgerond, zodat we op niveau weer verder kunnen. Ook het damesvoetbal ontwikkelt zich. Twee kunstgrasvelden zou mooi zijn. Die kun je 24 uur per dag gebruiken. De kwaliteit van de huidige kunstgrasvelden is prima. Dan kun je wat training en wedstrijden betreft, wat meer eenheden tegelijk uitvoeren.

Mario in zijn hoedanigheid als Trainer.

De laatste jaren hebben we de gewoonte om tijdens de winterstop met het eerste elftal op trainingsstage te gaan, bijvoorbeeld naar Turkije of Spanje. Mensen verslijten dat wel eens als snoepreisjes, maar dat zijn het niet. Er wordt veel aandacht besteed aan teambuilding. Je hebt daar prima accommodaties, waar je goed kunt trainen. We zetten daar een sponsorsysteempje op en de rest moet door de jongens zelf worden betaald. Zo’n bedrag ligt meestal rond de € 500,- voor 8 dagen Turkije. Daarvan komt de helft uit sponsoring en de rest moet de speler bijbetalen. Met de jumelagegemeente Lippstadt heeft UDI’19 naar mijn weten nooit enige uitwisseling gehad. Zoals reeds gezegd gaat Mario Boselie op het einde van 2008 als technisch manager vertrekken en een jonger iemand de kans geven. Maar eerst zal hij alles wat met de festiviteiten te maken heeft op zijn voortvarende, maar ook de meest doeltreffende manier gestalte geven. Dat is hem zeker toevertrouwd. We wensen hem daarmee niet alleen succes, maar vooral veel plezier.

170531

��

E. Beks Bedrijfsvloeren B.V. Munterweg 8 5406 NB Uden Tel. 0413-250674 Fax 0413-261208 info@beksbedrijfsvloeren.nl

Voorwoord

151

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

Clubmensen in breedste zin van het woord ‘De familie Van Hooft is een echte voetbalfamilie’ wordt vaak gezegd, een UDI’19-familie. En daar is de familie trots op. Trots op het feit dat voor ieder van de familie een groot deel van het leven in het teken stond en staat van deze prachtige voetbalclub. Het begint in de jonge jaren van vader Wim van Hooft. Voetballend bij de jeugd en later de senioren, waar hij het tot UDI’19 2 schopt. Samen met moeder Riek van Hooft ‘obert’ hij in Café De Sport bij Tineke Broek, het eerste clubhuis.

Thee zetten voor in de rust en alle wedstrijden volgen, zowel uit als thuis. Geen wedstrijd overslaan. Het rood-wit-blauwe bloed kruipt dan al waar het niet gaan kan en dat virus verspreidt zich als vanzelf als je drie zoons op de wereld zet. Dat kan ook niet anders als je ze van meet af aan mee neemt naar het voetballen en daar de ﬂes geeft. Letterlijk met UDI’19 opgroeien heet dat. En dat blijkt een goede keuze.

‘Als je daar na al die jaren aan terugdenkt, geeft dat iedere keer weer een warm UDI’19-gevoel’ Clubmensen

Clubmensen bij uitstek: Familie van Hooft.

154

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Steeds verder vergroeien met de club van je hart. Clubmensen worden in de breedste zin van het woord. Altijd klaar staan voor iedereen, maar zeker als het om UDI’19 gaat. Wim en Riek waren daarin voor hun zoons Lammy, Dorus en Marco altijd het beste voorbeeld en dat is tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Jarenlang onderhoud en verbouwingen aan alles in en om het clubhuis, 11 jaar lang vanuit de Groeneweg de verzorging van het legendarische UDI’19-

blaadje en -boekje, het beheren van één van de afmeldkastjes op zaterdag en zondagmorgen, het vele malen versieren van het clubhuis tijdens alle mooie feesten, 25 jaar lang drie keer per week poetsen van het clubhuis, het breien van ontelbare rood-wit-blauwe mutsjes en sjaals in 1975, noem maar op. Hiervoor werden zij gehuldigd met de Pineut en Vertinde Knoeris en Wim in 1997 als Lid van Verdienste. Maar bovenal waren ze voetballiefhebbers en samen al die jaren supporter van UDI’19 1 en de wedstrijden van de zoons. Intens genietend van alle successen zoals de Brabantse Kampioenschappen met de A1 en de vele kampioenschappen van ’t úrste, met alle unieke feesten, de recepties, de jubilarissenen medewerkersavonden, het onvergetelijke 75-jarig bestaan, de ‘grote’ wedstrijden en de Nieuwjaarsrecepties.

BENNIE SCHILTMANS Bennie werd lid van UDI’19 omdat hij deel wilde nemen aan de Toto. Vlug daarna werd hij al gevraagd door de heer Manders bij DICO om een keer de vlaggen op te hangen bij een

Vriendschappen Daarnaast zijn de vele vriendschappen van belang die door UDI’19 zijn ontstaan met de andere UDI’19-families, al die medewerkers, supporters en echte UDI’19-mensen van verschillende generaties. Als je daar na al die jaren aan terugdenkt, geeft dat iedere keer weer een warm UDI’19-gevoel. Als bij de familie Van Hooft thuis de la opengetrokken wordt, valt meer dan 50 jaar UDI’19 1 geschiedenis voor je voeten. Alles keurig geordend met standenlijsten, wedstrijdverslagen en doelpuntenmakers. En als dan de laatste daadwerkelijke klus van betekenis van Wim in zijn leven bij UDI’19 plaatsvindt en Riek nog steeds wekelijks op de tribune zit, dan weet je dat het heel bijzonder is allemaal. En daar zijn Lammy, Dorus en Marco best trots op. En als je hun UDI’19-leven daar dan aan spiegelt, met alle onvergetelijke verhalen van Celtic tot UDI’19 A1, van UDI’19 2 via UDI’19 3 en 5 naar UDI’19 18, van de Brabantse Kampioenschappen tot de Maasbuurtselectie, van jarenlang jeugdleider

thuiswedstrijd van het eerste. Bij die ene keer is het niet gebleven. Vanaf die tijd sjouwde Vader van de familie: Wim van Hooft.

Bennie met zijn karretje om hoekvlaggen en pennen te vervoeren om de velden gereed te

‘Bovenal voetballiefhebbers en al die jaren supporter van UDI’19 1 en de wedstrijden van de zoons’

maken om te voetballen. Hij zorgde voor het uitgeven en innemen van materialen. Altijd was hij voor de volle 100% voor UDI’19 bezig. Overdag werken en een half uur na werktijd op de ﬁets naar het sportpark. Bennie is niet alleen materiaalman geweest, maar ook trainer/grensrechter bij de jeugd, grensrechter bij de Dames, medewerker materiaalgroep en controleur toegangskaartjes bij wedstrijden. Verschillende onderscheidingen vielen hem dan ook vanwege zijn werkzaamheden ten deel. Bennie kreeg de carnavalsonderscheiding

tot jarenlang lijnentrekker, van bezorger van het UDI’19-blaadje tot versierploeg, van DJ tot vaste medewerker, dan weet je dat het virus op de juiste manier is verspreid met als gevolg dat ook zij zich inmiddels 25-jarig en zelfs één keer 40jarig jubilaris mogen noemen. Reden genoeg om hier nog in lengte van jaren mee door te gaan.

‘Pineut’. Ook werd hem een Koninklijke onderscheiding opgespeld. In 2001 werd hij door het bestuur benoemd tot Lid van Verdienste. Een man die met trots mag terugzien op zijn inmiddels meer dan vijftigjarig lidmaatschap.

Familie Van Hooft: rood-wit-blauw bloed

155

Oostendorp zorgt al meer dan 32 jaar voor uw mobiliteit

1981 In 1976 starten de Gebroeders Oostendorp vanuit de ouderlijke boerderij hun eerste ofﬁciële activiteiten in de autobranche. Het gaat zo voorspoedig dat ze in 1981 ofﬁcieel dealer worden voor een aanstormend betrouwbaar merk ‘Toyota’. Een merk waar de gebroeders vertrouwen in hebben. Ze openen een garage met showroom aan de Oude Udenseweg 25. Dit is de basis voor de huidige Oostendorp Autogroep “het aanspreekpunt voor alle zaken omtrent uw auto”. Oostendorp biedt een complete dienstverlening op gebied van mobiliteit voor zowel de particuliere als de zakelijke klant. Hun motto “Wij hebben tijd en zorg voor U en uw auto!” geeft de manier van werken goed weer. Als klant kunt u rekenen op direct en persoonlijk contact, want dat vinden ze belangrijk. Kwaliteit, gemak en zekerheid, daar staat Oostendorp voor! Schade aan uw auto is een uiterst vervelende zaak. Toch kunt u ook met schade geconfronteerd worden. Wij nemen u dan graag al het werk uit handen. Daarbij herstellen wij de schade niet alleen snel en vakkundig, maar regelen ook een belangrijk deel van de schadeafwikkeling. Al meer dan 23 jaar zorgen wij ervoor dat schadeherstel ook echt waardeherstel is.

a 27 ja

23 ja

Oostendorp Autoschade

Oostendorp Occasions is de verzamelnaam voor alle merken occasions die binnen de Oostendorp Autogroep beschikbaar zijn. We hebben zorgvuldig geselecteerde en grondig geïnspecteerde auto’s in diverse prijsklassen. Op zoek naar een andere auto? Bij Oostendorp heeft u ruime keuze uit meer dan 300 Occasions.

Uden

Oostendorp Occasions

Helmond

20 ja

Oostendorp Autoverhuur biedt bedrijven maatwerk oplossingen, voor allerlei situaties. Voor bijvoorbeeld verhuringen voor langere perioden of als uw bedrijf regelmatig een auto nodig heeft, zoekt Oostendorp Autoverhuur met u naar dé beste oplossing. Flexibiliteit en duidelijkheid staan bij Oostendorp Autoverhuur voorop! Oostendorp Autoverhuur

Venray

12 ja

Toyota Oostendorp is uw Toyota dealer voor de regio Oost-Brabant en Noord-Limburg. Al ruim 27 jaar hebben wij als ofﬁciële Toyota dealer tijd en zorg voor U… en uw Toyota. Met onze ervaring en technische knowhow bieden wij u de service en kwaliteit die u van ons mag verwachten. Geïnteresseerd in een nieuwe of gebruikte Toyota? U bent van harte welkom om een kijkje te komen nemen in een van onze ruime showrooms.

Oostendorp Autolease is een regionale, universele leasemaatschappij. Professioneel advies en persoonlijk contact zijn de uitgangspunten in onze werkwijze. Persoonlijk contact vinden wij belangrijk omdat dit misverstanden voorkomt, kostenbesparend is en sneller werkt. U heeft één aanspreekpunt voor uw vragen en wensen omtrent leasen.

Als klant van Oostendorp, kiest u bewust voor zekerheid, gemak en kwaliteit. Dit zijn ook de uitgangspunten voor de ontwikkeling van onze financiële diensten ‘verzekeringen en financieringen’. Wij bieden u een totaaloplossing. U heeft geen andere partijen nodig om de aankoop van uw auto te financieringen. Ook kunt u bij Oostendorp al uw autoverzekeringen regelen voor aantrekkelijke premies.

Wij hebben tijd en zorg voor U... en uw auto! 156

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

Oostendorp Autolease

Oostendorp Financiële Diensten

www.autodorp.nl

Schoenenreus bouwde mee aan overdekte tribune Het was Tiny Janssen, onze ere-voorzitter, die samen met het toenmalige bestuur zich ten doel had gesteld een tribune te verwezenlijken. De ﬁnanciën waren echter ontoereikend en allerlei acties brachten nog te weinig geld in het laatje om het project te doen slagen. Het hoofdkantoor van Schoenenreus aan de Industrielaan in Uden.

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig werd Schoenenreus benaderd om UDI’19 de mogelijkheid te bieden een overdekte tribune te realiseren aan het hoofdveld. René de Vroomen, directeur bij Schoenenreus, was in die tijd ook voorzitter van onze ‘zustervereniging’ FC Uden die in hun beginjaren de velden moesten delen met UDI’19. Dat was niet altijd even gemakkelijk

UDI’19 1 in de tijd van Schoenereus als hoofdsponsor.

en het was regelmatig nodig dat beide voorzitters diverse plooien moesten glad strijken om de verhoudingen tussen beide verenigingen te normaliseren. Ook het overstappen van diverse spelers naar de ‘concurrent’ werd niet altijd in dank afgenomen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat beide voorzitters vaak met elkaar spraken. Zij konden het goed met elkaar

vinden en het was een kleine stap om juist Schoenenreus te benaderen om UDI’19 te helpen bij de bouw van de tribune. Schoenenreus stelde zich garant voor het resterende bedrag en samen met bouwbedrijf Hendriks zorgden zij ervoor dat in 1982 de tribune in gebruik genomen kon worden. Schoenenreus had bedongen dat het eerste team vijf jaar lang met hun naam op het shirt zou spelen als tegenprestatie. Naamsverbinding met de naam UDI’19 werd ondanks verzoek aan de KNVB verboden. René de Vroomen, directeur Schoenenreus, was door deze ﬁnanciële injectie binnengetreden in de voetbalwereld. Na drie jaar ‘shirtsponsoring’ schonk Schoenenreus de twee overblijvende jaren aan UDI’19. Schoenenreus wilde zich gaan richten op landelijke bekendheid. In sponsoring van Betaald Voetbal Organisaties (BVO’s) zag de directie van Schoenenreus meer heil. Bovendien had UDI’19 een nieuwe hoofdsponsor op het oog. Installatiebedrijf Willems nam in 1985 het stokje over.

Sponsor Schoenenreus op goede voet met UDI’19

157

UDI’19 groeit evenredig mee met Uden

UDI’19 15: kampioen seizoen 2007-2008.

UDI’19 kent sinds jaar en dag ook lagere seniorenelftallen. De term ‘lagere’ moet natuurlijk wel in de tijd geplaatst worden. Voor de Tweede Wereldoorlog zijn UDI’19 2 (sinds 1932) en UDI’19 3 (sinds 1934) de lagere teams. Dat heeft alles te maken met het aantal inwoners van Uden en het aantal leden van UDI’19. Na de oorlog groeit Uden en groeit UDI’19 evenredig mee.

158

rksv UDI’19/BeterBed 1919 - 2009

In 1946 doen UDI’19 2 en 3 lekker mee in de bovenste helft van de competitie. Het seizoen 1947/1948 brengt zowel voor UDI’19 3 als voor het nieuwe UDI’19 4 beslissingswedstrijden voor promotie. UDI’19 3 speelt in Boekel tegen Empel en wint met 4-2 en promoveert naar de 1e klasse Maasbuurt. UDI’19 4 moet het opnemen ten DVG 2 uit Liempde. In een vooral van UDI’19-zijde zeer slecht en tactloos gespeelde wedstrijd lijdt het vierde elftal een onverwachte 4-0 nederlaag.

Sportiviteitprijs Als het hoogste reserveteamn uit de Maasbuurt promoveert naar de ‘grote’ KNVB treden zij toe tot de 1e selectie binnen de vereniging. De lagere teams zijn dan UDI’19 3 tot en met UDI’19 7. Deze presteren naar hun kunnen. Gezamenlijk winnen zij echter in het seizoen 1974/1975 de sportiviteitprijs, toegekend door de scheidsrec htersvereniging Oss-Uden e.o. Deze prijs wordt toegekend aan de vereniging die in de wekelijkse beoordelingen door de scheidsrechters en de strafzaken van de afdeling de beste score haalt.

Indeling in selecties UDI’19 groeit uit zijn jasje. Met ingang van het seizoen 1980/1981 kent de seniorenafdeling een A- (UDI’19 1 en 2), B- (UDI’19 3 en 4), C- (UDI’19 5 tot en met 9) en D-selectie (UDI’19 10 tot en met 14). Iedere selectie heeft een eigen trainer. Alleen de D-selectie heeft er geen. De opkomst daar is niet zo groot en men wil meetrainen

“Waarom mogen de andere selecties wel op gras trainen en wij niet,” is een veel gehoorde opmerking.

Het eerste lagere seniorenelftal (UDI’19 14) bij UDI’19 met shirtsponsor in 1997.

met de C-selectie. Deze laatste groep is hier niet blij mee. De D-groep wordt verbannen naar het gravelveld en voelt zich gediscrimineerd. “Waarom mogen de andere selecties wel op

gras trainen en wij niet,” is een veel gehoorde opmerking.

Goede en slechte resultaten Het vinden van geschikte trainers voor de diverse selecties geeft grote problemen voor het seniorenbestuur. In 1991 vinden zij H. Weyde bereid de trainingen voor de lagere elftallen te verzorgen. Hij krijgt de taak spelers van UDI’19 4 tot en met 18 nog iets bij te brengen. Het niveauverschil is echter te groot. Daar waar UDI’19 4 dat seizoen degradeert, vieren UDI’19 8, 12 en 16 een kampioenschap. Dré Verhoeven komt in 1993 als trainer van de lagere senioren. Hij krijgt 16 elftallen onder zich. Het 12e, 14e, 16e , 17e en 19e worden kampioen. Voorwaar geen slecht resultaat.

Trainerswisselingen

UDI 4 anno seizoen 82-83.

Gemiddeld doet UDI’19 met zo’n 17 herenteams aan de competitie mee. Nog steeds kennen de lagere senioren een A- en B-groep. Trainers hiervoor volgen elkaar snel op. In het seizoen 1998/1999 staat Tino van de Burgt voor UDI’19 4 tot en met 7 en Harold v.d. Nieuwenhof voor UDI’19 8 tot en met 17. In 2000 komt Cees van Schilt Tino vervangen.

UDI’19 en de lagere seniorenelftallen

159

��

Verhaal Super de Boer ��

90 jaar voetbalhistorie

1919 - 2009

Verhaal Super de Boer

UDI, UDI, We gaan er tegenaan UDI, UDI, Je blijft altijd bestaan Wij trekken ten strijde in Rood, Wit en Blauw Winnen of verliezen de fans blijven je trouw Winnen of verliezen de fans blijven je trouw

De Udense voetbalvereniging rksv UDI’19 werd op 11 mei 1919 opgericht in het toenmalige caférestaurant De Korenbeurs door de heren Hoefs en Van Stokkum. De naam – Uitspanning Door Inspanning – werd bedacht door Kruisheer Badoux. In negentig jaar heeft UDI’19/Beter Bed een prominente plek verworven binnen de Udense gemeenschap. Jong en oud kan zich op sportpark Parkzicht aan de Parklaan bezighouden met de belangrijkste bijzaak in het leven: voetbal. In dit bijzondere jubileumboek is volop aandacht geschonken aan de ontwikkeling van de vereniging en de leden die daar voor hebben gezorgd. Uiteraard ontbreken de vele sportieve hoogtepunten niet, zoals oefenwedstrijden tegen gerenommeerde tegenstanders als Ajax, Feyenoord en PSV, kampioenschappen, promoties en de fameuze bekerwedstrijd in 1998 in de Amsterdam ArenA tegen Ajax. Liefst 167 bussen vol UDI-supporters steunden het Udense vaandelteam in de hoofdstad. Een mooi voorbeeld van clubtrouw, wat ook tot uiting komt in het clublied van de jubilerende vereniging.

“Sportpark Parkzicht” Parklaan 4 5404 NH Uden T F I E

0413 - 264529 0413 - 224188 www.udi19.nl algemeen@udi19.nl

ISBN