Jak się uczyć?
Impas klimatyczny zmutuje pod Letnie zmartwienia obojętne grzyby Spadają gwiazdy, zmienia się czas a życie trwa Prosty dzień Prosta droga Moje życie – hulajnoga Samotny Biały Księżyc Patrzy W Wielki Kalejdoskop Życia” „Tajemniczy bezwonny świat WIELE ZMARNOWANYCH SZANS Na włosku od dawna życie Czego jeszcze nie wiemy? Świat jest piękny. Nie zapomnij zapamiętać... Kiedy przeglądam ich poezję zaskakuje mnie ilość niedokończonych zdań, trzykropków, pytań o teraźniejszość i przyszłość, ważne dla nich słowa zostały ułożone dużymi literami, wielokrotnie występuje motyw egzystencji, domu, matki, miłości.
Uderza ogromna wrażliwość i głębokość przekazu. Na pierwszy rzut oka bezładnie poukładane słowa tak naprawdę zmuszają do refleksji. Niejednokrotnie po przeczytaniu takiego wiersza pojawia się wzruszenie, duma i myśl, czy to naprawdę pisała młodzież z pokolenia Z? Gdy omawiałam z uczniami ich twórczość, przyznali szczerze, że zabawna na początku lekcja przerodziła się wyzwanie, do którego podeszli bardzo poważnie. Słuchali swoich utworów w ciszy. Nie komentowali, nie śmiali się, chcieli tylko wiedzieć, kto jest autorem poszczególnego wiersza, zastanawiali się, o czym jest w nim mowa i jaki płynie przekaz. Dowiedziałam się, że taka lekcja bardzo im się podobała. Usłyszałam jeszcze, że „takie zajęcia powinny odbywać się częściej”, „dawno się tak nie bawiłem w szkole”, „najlepsza lekcja ever” oraz „mam nadzieję, że ją wkrótce powtórzymy”. I kiedy przyjdzie mi znowu omawiać poezję, a uczniowie zaczną narzekać, przypomnę im, że poezja jednak wzrusza, o czymś opowiada, coś odbiorcy przekazuje. Tak samo, jak oni chcieli coś zakomunikować swoją twórczością. A pytanie „Co autor miał na myśli?” zamieniam na „Co chciał w ten sposób przekazać?”. Nie jestem wróżką, żeby czytać w myślach. Jestem nauczycielem, który może obudzić w swoich uczniach kreatywność i zmotywować do obcowania z poezją. PS Autorami powyższych wierszy są sami chłopcy, uczniowie z klas IVd, IVb oraz IVh. Przytaczając je, starałam się zachować ich oryginalną pisownię.
Beata Basmann Szkoła Podstawowa w Wiągu
Jak rozbudzić motywację uczniów klas młodszych do czytania? Książka jest nieodłącznym elementem w życiu człowieka. Stanowi najpowszechniejszą formę kontaktu z kulturą. Jest źródłem wiedzy oraz osobistych poszukiwań rozwiązań wielu dylematów i lęków życiowych. Słowo pisane to także skarbnica radości, zadowolenia i satysfakcji. Może stać się również azylem przypominającym o często zapomnianych wartościach, jakimi są: miłość, dobroć, piękno, ład, spokój. Najbardziej wymagającym odbiorcą literatury jest dziecko. Jednak w dobie telewizji, video, komputeryzacji książka bywa odsuwana na dalszy
plan. Dlatego ważnym zadaniem dla nauczyciela bibliotekarza i nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej jest zachęcanie do sięgania po książki i korzystania z biblioteki. Bezpośredni i stały kontakt z książką zapewni dzieciom w młodszym wieku szkolnym rozwój zainteresowań czytelniczych oraz trwałe przeżycia estetyczne i emocjonalne. Dzieci nie lubią zrzędliwego moralizowania i pouczeń zatem zadaniem nauczyciela jest zaproponowanie poznawania i czytania książki, aby stawała się ona źródłem radości, zabawy i przyjemnością. By taką rolę spełniła książka ważnym jest poszukiwanie
16 Kujawsko-Pomorski Przegląd Oświatowy UczMy
nr 1/2019