interview
DE NOORDWIJKER
DINSDAG 16 APRIL 2013
9
‘Ik had mij geen betere werkgever kunnen wensen. Frans en Ria Diederiks zijn geweldige mensen’. Dit is de loftrompet die hij blaast nu hij na 32 jaar zijn loopbaan bij het Zeepaardje in Noordwijk afsluit. Wie is dat, Ben Akkerman?
Ben Akkerman kiest voor een nieuwe uitdaging N
atuurlijk kennen veel mensen hem als de gastheer bij ‘het Zeepaardje’ waar hij al jaren uitvoering geeft aan het door de directie gevoerde deurbeleid. Waardoor hij veel mensen kent. Maar kennen de mensen hem? Ben Akkerman heeft in zijn loopbaan al die streekgenoten zien komen en gaan. Aanvankelijk de eigen leeftijdscategorie waarmee hij soms meer dan een vertrouwelijk band had. Maar tijden veranderen. Tegenwoordig komt het voor dat een vrolijke jonge dame hem de groeten doet van haar oma, die kennelijk vroeger ook voor een drankje en een dansje naar het Zeepaardje kwam. De jonge Ben Akkerman was kameraad met Jeroen Diederiks. Op een dag werd gevraagd om op zaterdagavond te assisteren en de lege glazen te verzamelen. Later viel hij af en toe eens in als gastheer. Frans Diederiks, de inmiddels 93-jarige eigenaar, voerde een streng beleid. Drugs waren altijd taboe en in de jaren ‘70 werden langharigen geweigerd en de zogenaamde ‘nozems’ soms gesommeerd eerst naar de kapper te gaan. Ben kreeg een fijne band, zowel met Frans als Ria Diederiks. Eveneens met de collega’s. Toen hij door de bedrijfsleiding werd gevraagd in vaste dienst te komen, om de plaats in te nemen van vertrekkende vaste man, was hij daartoe snel bereid. ‘Ik ben gevraagd door het huidig gemeenteraadslid Peter Beuk met wie ik jaren plezierig heb samengewerkt’. Judo Ben Akkerman werd geboren in Sassenheim en doorliep lager onderwijs op de Anthoniusschool. In die tijd was hij al dol op sport. Ook op voetbal maar al gauw bleek dat hij daarin geen topper zou worden. Daarom werd het judo, de sport waarin hij al op jonge leeftijd internationale wedstrijden ging judoën. Op zijn 17e jaar ging hij in gezelschap van sportvriend Peter
Nederstigt Europa in. In die tijd was het voor Ben 7 dagen in de week judo.
Paspoort
Lauwerkrans Hij groeide op met ouders die een detailhandel in witgoed hadden met drie zaken in Sassenheim, Heemstede en Amsterdam. Hij ging na de Lagere school naar de KTS maar was daarnaast bezig met zijn sport waarin hij wedstrijden en lesgeven bleef combineren. ‘Vanuit die periode herinner ik mij nog een voorval in Frankrijk waar kampioen werden. Iemand kwam met een krans aan lopen. Wij dachten dat het een lauwerkrans was en die werd door ons uitbundig omgehangen om foto’s te maken. Bleek het later een rouwkrans te zijn die door een vandaal bij een monument was weggehaald’. Hij vertelt verder over die tijd: ‘We maakten natuurlijk kennis met veel vechtsporters uit Oostblok landen. Die heel andere trainingsmethoden hadden en vooral ook andere voeding. Van speciale voeding wisten we in Nederland nauwelijks iets af en we deden daar niets aan’. In 1979 werd met materialen vanuit Amerika de eerste fitnesstoestellen geïmporteerd. Die moesten op een stevige vloer dus moest er beton worden gestort. “Dat was zwaar werk wat we natuurlijk zelf zouden doen. Alleen ontbrak de ervaring en ja hoor, wij begonnen natuurlijk aan de verkeerde kant van de zaal, en daar stonden we opgesloten’.
Geboren: in 1962 te Sassenheim
Zeepaardje In Hillegom werd samen met Peter Nederstigt in 1983 een sportschool opgestart. ‘Sport Plaza’ is tot op de dag vandaag een toonaangevende sportschool in de streek. In 1988 ging sporten en lesgeven naar de achtergrond. Zijn commerciële kwaliteiten kwamen boven drijven en hij werd vertegenwoordiger in zoetwaren bij J. de Groot in Sassenheim. Vanaf 1981 was hij dus in de avonduren werkzaam bij het Zeepaardje. ‘Ik kon dit goed com-
Beroep: Was gastheer maar is nu sales manager vlees en vleeswaren. Eigenaar van een webshop Relatie: Samenwonend met Nelleke Meiland Woont: in Noordwijk Hobby: Sport / golf en uit eten gaan
‘
Ik had mij geen betere werkgever kunnen wensen’
bineren met mijn andere werkzaamheden en mijn vele sportactiviteiten’. Hoewel Noordwijk lonkte bleef Ben woonachtig in Sassenheim om daar zijn bejaarde moeder verzorging en aandacht te kunnen geven. Ajax Ben Akkerman blijkt een echte sportfanaat. Dol op wedstrijden en altijd op jacht naar overwinningen. Als we hem daarover vragen rolt het eruit: ‘Na het judo, kwam er schaatsen, wielrennen, paardrijden, waterskiën, tennis en vanaf 1987 ook golf. Bovendien staan snowboarden en skiën hoog op de lijst’. Hoewel hij zelf niet verder kwam als een proeftraining bij Noordwijk is voetbal of liever gezegd AJax heel belangrijk in het leven van Ben Akkerman. ‘Mijn vader nam me als kleine jongen van 4 al mee naar de Meer. We hadden contact met de clubmensen en dat is altijd zo gebleven. Ik raakte betrokken bij het organiseren van de jaarlijkse open dag. Zo ontmoette ik tal van jeugdspelers waarvan Aron Winter al gauw een vriend werd. Door de jaren heen kwamen ook de andere spelers. Soms waren ze bij ons te gast in het Zeepaardje wanneer er een trainingskamp in Noordwijk was. Later gebeurde dit eveneens met het Nederlands elftal. Vanuit die periode is Danny Blind een vriend geworden waar ik veel contact me onderhoud en soms vakantie vier’. Ajax is belangrijk in zijn leven. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij in de beginperiode van Edwin van der Sar bij Ajax, hem een jaar lang dagelijks naar de trainingen bracht. Op de vraag wat de mooiste herinnering is zegt Ben na enig aarzelen: ‘dat is toch wel de wereldbekerwinst van Ajax in Japan waar ik bij mocht zijn. Een ware happening op zich, zeker nadat Danny Blind de 1-0 voor zijn rekening nam. De gewonnen auto, de premie voor het winnend team, werd niet meegenomen maar het geld, zo’n 25000 gulden werd geïncasseerd. Daarvan
werd feest gevierd. Toen de barkeepers precies om 12 uur ’s nachts hun werk staakten mochten de spelers gewoon verder feesten met de opdracht om de genoten consumpties netjes te noteren. Dat gebeurde heel correct waardoor er maar weinig van het geld overbleef. Webshop Nu is er dus een eind gekomen aan de carrière bij het Zeepaardje. Zijn vriendin Nelleke is al bijna 25 jaar eigenaresse van The Good Life, een winkel met kleding en accessoires. Samen zijn ze nu een webshop gestart. ‘Een tijdrovende bezigheid omdat er allerlei onverwachte zaken op mijn pad komen. Waarbij het voorkomen van fraude net zo belangrijk is als de samenstelling van de digitale winkelvoorraad’. Verder is hij nog 4 dagen per week accountmanager bij Gertes Vlees en Vleeswaren. Tevreden In zijn terugblik is er reden voor tevredenheid. Naast zijn grote bewondering voor Frans en Ria Diederiks is die er voor zijn collega Arnold waarmee hij 22 jaar fantastisch heeft samengewerkt. Verder was er de susploeg. Ben was woordvoerder namens de Grent-ondernemers in het overleg met gemeente en politie. ‘Samen met Peter Beuk, Pieter van den Brink en Peter Nederstigt hebben we hier uitzonderlijke waardering voor gekregen in de vorm van ‘de landelijke veiligheidsprijs’ vertelt hij. Hij oppert dat het in die jaren er niet gezelliger op geworden is. Vooral omdat de gasten veel later komen. De mentaliteit van de bezoekers wel is veranderd. Het heeft hem een schat aan ervaring opgeleverd, een geweldig sociaal leven en nu weer een prachtige toekomst met Nelleke, die net de koffie brengt en daarom het laatste woord krijgt: ‘Ben is gezellig en vrolijk en staat altijd voor iedereen klaar. Heerlijk zo’n man’.