reünie
DE KATWIJKSCHE POST
donderdag 3 januari 2013
23
100 Messemakers bij elkaar
Kotter Anna Hendrika van de familie Messemaker.
De familie Messemaker, wie kent ze niet? Al generaties lang zit de zee hen in het bloed. Nog steeds varen ze bijna wekelijks uit met hun eigen kotter om te vissen op tong en schol. Vorig jaar rees het idee: zou het niet leuk zijn om een reünie te organiseren met álle Messemakers? Op zaterdag 29 december kwamen ze allemaal bij elkaar in Huys te Britten. Voor een feestje, een glaasje en een hoop zeemansverhalen. Door Gerlinde Vliegenthart
Coby Messemaker schenkt thee in, terwijl haar engelachtige kleindochter Bo (‘Bijna vieh!”) in het oude Messemaker-fotoboek bladert. Veel snapt ze er nog niet van, maar wel dat die ouderwets geklede mensen in de bruine-witte foto’s ook familie van haar is. Dus wil de pientere kleuter ook graag meepraten. Het levert een geanimeerd gesprek op!
Messemaker-logo
Coby is één van de organisatoren van de ondertekening. ‘Een half jaar geleden kwam ik neef Henk tegen, die voor de grap zei dat een reünie van alle Messemakers, ter ere van de broers Henk, andere Henk en Huib, hem wel erg leuk leek. Henk is een echt familiemens, en hij had er zovelen al heel lang niet gezien. Hij is schipper in hart en nieren, zijn zoons varen ook, dus er is altijd wel iemand op zee. Het was een grapje, maar het bleef wel in onze hoofden zitten. Dus uiteinde-
’Grote’ Henk Messemaker.
Overgrootvader Messemaker en zijn broer Klaas op de ‘Zorg en Hoop’, de bomschuit die nu voor de vuurtoren ligt.
rond op een stuk wrakhout en werd opgepikt. Hij was de enige van alle opvarenden die het er levend vanaf heeft gebracht.’
lijk hebben we samen de stap maar gezet.’ Ook Coby kent van huis uit niet anders. ‘Onze opa Huibert voer al vanaf zijn negende jaar. Oma Adriana is jong weduwe geworden, want het schip waar opa op zat is met man en muis vergaan. Haar zoons, waaronder mijn vader, zijn toen voor het gezin gaan zorgen door naar zee te gaan. Zoiets kweekt een sterke familieband, en dat is altijd zo gebleven. Dat werkt nog door in de generatie van nu.’ Neef Henk had het idee, maar gaf ook toe dat de organisatie waarschijnlijk in betere handen zou zijn bij Coby, die op haar beurt ook wat hulp kreeg van haar schoonzonen en Henk’s dochter. Ze plozen uit wie en waar iedereen woonde, ontwierpen mooie kaarten met het Messemaker-logo en werden overstelpt door enthousiaste reacties.
Meer dan honderd
Coby kan vol vuur vertellen over de verhalen waarmee zij is groot geworden. En zeemansverhalen, die zullen 29 december dan ook rijkelijk vloeien in Huys te Britten! En waarschijnlijk vloeien er ook wat gezellige drankjes… ‘Ja, wij houden wel van een feestje, hoor. Er zal een warm en koud buffet zijn, shantykoor Skuytevaert komt zingen. Ja, m’n man zit erbij. De kinderen zullen zich ook niet vervelen, voor hen is er in Huys te Britten van alles te doen gelukkig. Ik verheug me erg op het weerzien met meer dan honderd Messemakers, al die achterneefjes en –nichten, echtgenotes en echtgenoten, kinderen… En op de verhalen!’
Zeemansverhalen
Bijna alle Messemaker-mannen varen. De familie bezit een eigen kotter, de Anna Hendrika. Om beurten gaan ze een week of anderhalf mee om te varen op o.a. tong en schol. Het zit de familie in het bloed. ‘Soms zeggen mensen weleens: was dat jouw opa of oom of vader? Daar heb ik nog mee gevaren.’ En dan hoor je de mooiste verhalen, die je nog niet wist over je familie. Iedereen kent de Messemaker-vissers.’ Verhalen heeft Coby genoeg. ‘De KW45 heeft een keer een bom opgevist, een onontplofte uit de Tweede Wereldoorlog. Daarmee zijn ze de haven van IJmuiden binnengevaren, toen pas hebben ze de explosievenopruimingsdienst gebeld. Stonden ze daar heel rustig aan dek, met een bom aan boord! Ze zijn sowieso niet zo heel snel bang. Hoe hard het ook stormde, ze gingen gewoon uit.
’Kleine’ Henk Messemaker.
De ochtend erna…
die boot hebben ze eens een Zweeds schip, de Birma, gered dat in grote moeilijkheden was geraakt. Veertien opvarenden had het. En een hond. Daarvoor zijn ze beloond en gehuldigd in hotel Riche.’ Schipper Huib heeft ook een tijd gevaren op de Cornelia, maar dat ging in 1944 akelig mis. ‘Het schip liep op een mijn. Mijn vader dobberde uren
Coby buitelt van enthousiasme haast door de telefoon heen. Ze is nog vol van de avond ervoor. ‘Het was heel erg leuk en vooral gezellig! We hebben heerlijk gegeten en het shantykoor bleef ook heel lang zingen, het was echt een feestje. Het was geweldig om iedereen te zien, overal waar je keek werd er gelachen en omhelsden mensen elkaar. Er waren ook heel veel jonge Messemakertjes, die ik nog helemaal niet kende. Er werd me gevraagd: ‘Doen we dit volgend jaar weer?’ Maar ik denk dat we dit maar om de paar jaar moeten doen, dan blijft het bijzonder. De Messemakers hebben zo’n familieband, die hoef je niet met een reünie bij elkaar te houden. Het is echt een hechte familie. Dat was heel mooi om te zien’.
Opa en Oma Messemaker met Coby’s vader Huib midvoor.
Krantenknipsel over de redding van het Zweedse schip en de daaropvolgende huldiging in Hotel Riche.
Huibert en Huibertje, de ouders van Coby.
Dat is geen stoerdoenerij, maar ze vertrouwen er gewoon altijd op dat het goed komt.’ Coby laat met enige trots een haast verpulverd krantenknipsel zien. Daarop staat haar vader Huib te midden van zijn bemanning, statig met de pet in de hand. ‘Hij was schipper van KW 159, de Java. Met
Huib Messemaker.