DE KATWIJKSCHE POST
Dubbel gevoel VVD in dossier Visserijschool De VVD-fractie is blij verrast door de laatste ontwikkelingen in het Visserijschool-dossier. Woningcorporatie Dunavie ziet plotseling af van sloop en erkent nu dat het gebouw aan de Sluisweg culturele en historische waarde heeft. De VVD-fractie houdt wel een dubbel gevoel over m.b.t. het Visserijschool-dossier. Enerzijds is de VVD-fractie blij dat Dunavie nu het culturele en historische belang van het gebouw onderkent. Door het behoud van de Visserijschool blijft een gezichtsbepalend en markant gebouw behouden. Daarmee liggen diverse kansen in het verschiet. Anderzijds betreurt de VVDfractie de gang van zaken in het Visserijschool-dossier. De huurders van het gebouw (visserijonderwijs én kinderopvang) hebben het in de afgelopen jaren niet makkelijk gehad. De VVD is dan ook blij dat het visserijonderwijs in Katwijk de beschikking krijgt over moderne onderwijshuisvesting. Hiermee komt een einde aan jarenlang achterstallig onderhoud, slechte onderwijsomstandigheden en onzekerheid over de toekomst. De VVD heeft zich in het verleden sterk gemaakt voor behoud van het visserijonderwijs én behoud van de school in Katwijk. In 2009 werd daartoe nog samen met de SGP een motie ingediend. De VVD hoopt verder dat de vestiging Pippeloentje van Kinderopvang Katwijk, nu nog gevestigd in de Visserijschool, duidelijkheid wordt verschaft over de nabije toekomst. Ingezonden VVD Katwijk
Katwijkse dominee roept niet op tot lijfstraffen
Uitbreiding Farèlschool voltooid
Na jaren woekeren met ruimte nu alle leerlingen weer onder één dak De oplettende voorbijganger had het misschien al opgemerkt; na vijf maanden is de verbouwing van de Farèlschool aan de Koninginneweg in Katwijk aan Zee voltooid. Er is een complete etage op het huidige gebouw gezet. Met die extra verdieping heeft de school nu voldoende capaciteit om al haar 223 leerlingen te herbergen. De grote verhuizing heeft begin december plaatsgevonden. Door Heleen Schoneveld Door ruimtegebrek moesten de groepen 7 en 8 jarenlang uitwijken naar dependance ’de Kameleon’ aan de Randweg. Niet echt naast de deur en geen ideale situatie, maar nood breekt wet. Dankzij de uitbreiding is aan dat heen- en weer gependel een eind gekomen en kunnen de leerlingen voortaan de lessen op hun eigen school, en in hun eigen lokaal volgen.
Schoolkrijtje Directie, team en leerlingen zijn dik tevreden en prijzen zich gelukkig met de mooie lichte ruimtes, het nieuwe meubilair en met alle moderne leermiddelen, zoals de digitale schoolborden en computers die in elk lokaal voor handen zijn. De school is klaar voor de toekomst, het piepende schoolbordkrijtje kan naar het museum. De afgelopen drie jaar hebben directeur Agnes van Waardhuizen en adjunct-directeur Erwin de Groot de mouwen opgestroopt en zich sterk gemaakt om het een en ander voor elkaar te krijgen. Samen met het team zijn ze op de barricades geklommen. ’Een school moet een goede en veilige haven zijn die voldoende huisvesting biedt aan alle leerlingen’, zegt De Groot. ’Ook de communicatie met collega’s moet optimaal zijn. Met het lesgeven op twee locaties was dat laatste wat omslachtig, dat gaat nu stukken
De Katwijkse predikant Vlietstra heeft niet aangezet tot geweld tegen kinderen. Dat stelt staatssecretaris van Veiligheid en Justitie F. Teeven in antwoord op vragen van de PvdA-fractie in de Tweede Kamer. Vorige maand ontstond commotie in de media over uitlatingen van dominee Vlietstra in het kerkblad van de Hersteld Hervormde Gemeente in Katwijk. De dominee citeert daarin regelmatig uit ’De pligten der ouders in kinderen voor God op te voeden’ van dominee Jacobus Koelman (1631-1695). Een van die citaten ging over het kastijden van kinderen. Tweede Kamerlid Arib van de PvdA zag daarin een oproep tot mishandeling en stelde daar vragen over aan Teeven. De staatssecretaris wijst die suggestie van de hand. ’In het Reformatorisch Dagblad heeft betrok-
kene over het gepubliceerde artikel gezegd; “Van enigerlei suggestie tot het aanzetten tot lijfstraffen of tot kindermishandeling in welke vorm ook distantieer ik mij ten enenmale”. Ik ga er derhalve van uit dat de uitspraken in het kerkblad niet waren bedoeld als een oproep tot het toepassen van lijfstraffen of het aanzetten tot kindermishandeling’, schrijft de staatssecretaris aan de PvdA. De PvdA vroeg zich ook af, of die uitlatingen strafbaar zijn. Het antwoord daarop is ’nee’. ’Het Openbaar Ministerie heeft de uitingen van betrokkene bekeken en ziet deze vooral als een - niet strafbare - aansporing aan de leden van zijn gemeente om een boek te lezen dat betrokkene lezenswaardig vindt. Daarbij was het kennelijk niet de bedoeling van betrokkene om aan te zetten tot geweld tegen kinderen.’
DEZE WEEK IN DE ACTIE:
De Leidse Bakker geeft als reclame:
ASSUMBURGER FOTO: HANS VAN DUIJN
Ingezonden
DONDERDAG 15 DECEMBER 2011 • 5
Directeur Agnes van Waardhuizen, hier in het computerlokaal, is ’best een beetje trots’.
beter omdat we elkaar nu dagelijks zien en veel overlegmomenten hebben.’
Trots ’De school, destijds in 1992 nieuw in gebruik genomen, was van meet af aan te klein. Dat betekende dat het gebouw niet berekend was op een grotere toeloop van leerlingen’, haakt Van Waardhuizen in. Het was woekeren met iedere vierkante meter. Het speel/gymlokaal van de kleuters werd noodgedwongen gebruikt voor de aanvangsgroep en voor een apart computerlokaal was al helemaal geen ruimte. ’Dat kon toch echt niet meer in deze tijd. Extra ruimte is erg belang-
rijk, vooral omdat leerlingen bij bepaalde opdrachten in groepjes op hun eigen niveau aan het werk zijn, daar is nu allemaal plek voor.’ En de kleuters? Die kunnen zich weer heerlijk uitleven in hun eigen speellokaal. Van Waardhuizen: ’We zijn daar best een beetje trots op’.
Daarnaast is iedereen die belangstelling heeft van harte welkom om de hele school van onder tot boven te bezichtigen tijdens de opening op vrijdag 16 december. De deuren van de Farèlschool aan de Koninginneweg 38 staan open van 15.30 tot 17.00 uur.
Uitnodiging ’Wij als directie en team willen graag de mogelijkheid bieden om de nieuwe situatie te komen bekijken. Ouders/verzorgers, buren en omwonenden zijn allemaal uitgenodigd om zelf het resultaat van de verbouwing te komen aanschouwen.’
Ik sta op voor mijn man Hipke
VOORDEELKAAS BELEGEN
DEZE WEEK EXTRA GOEDKOOP
kilo
5. 95 6. 95
BOERENKAAS BELEGEN
kilo
Grote kerststol met amandelspijs weegt 1 kilo nu € 3,50
Ovenverse witte bollen of puntjes 10 stuks € 2,10
Roomboter kerstkransjes of spritsen 500 gram € 2,95 Nu de 2e zak € 1,00
Grote roomboter kerststaaf met amandelspijs weegt 500 gram Nu € 4,50
Slagroomsoesjes 250 gram € 2,75
100% roomboter tulband geen € 2,95 Nu € 2,25
Kijk wat jij kunt doen op staoptegenkanker.nl/inactie
OP = OP Iedere vrijdag staan wij op de Katwijkse markt.
in het buitenland De redactie van De Katwijksche Post is op zoek naar (voormalige) Katwijkers die in het buitenland wonen en/ of werken. Kent u ook iemand in de familie, vrienden- of kennissenkring die voor deze serie in aanmerking komt en over e-mail beschikt? Laat het de redactie van De Katwijksche Post weten (071 40 916 30 of redactie@katwijkschepost.nl). voor om halverwege de avond bitterballen te halen. De bitterballen zijn er nooit gekomen, maar de bijnaam is altijd gebleven.’ Na de technische school ging de Katwijker werken bij Grimbergen Noordermeer. ’Ik heb daar ongeveer negen tot tien jaar gewerkt. Ik had het ontzettend naar m’n zin en mijn werkgever zorgde erg goed voor zijn personeel. Tot de dag van vandaag heb ik nog steeds contact met oud-collega’s. Een van de directeuren stuurt me zelfs altijd een kaart met de jaarwisseling.’ 81,7(' 67$7(6
'DZVRQ
Door Tarinda van Duijn
<XNRQ 7HUULWRU\
Canada om les te geven op een privéschool van de kerk.’ De rest volgt het klassieke plaatje: verliefd, verloofd en in Nederland getrouwd. ’We hebben een geweldige bruiloft gehad, die erg druk bezocht werd. Maar na een moeilijk afscheid vertrokken we na een aantal dagen al weer naar Canada. Na de bruiloft heb ik nog ongeveer anderhalf jaar voor de melkveehouder gewerkt en nu werk ik alweer 22 jaar voor een bedrijf, waar ik verkoper ben voor melkmachines.’ %D
9LFWRULD ,VODQG
Niet even naar Digros
*UHDW%HDU/DNH
:KLWHKRUVH
’Leen van Leen van Kla van Aatje fiese (fiets) is mijn Katwijkse naam’, vertelt Leen van Rhijn. ’Ik ben geboren op 30 maart 1960 in de Jan Tooropstraat in Katwijk. Uit mijn jonge jaren zijn er nog veel personen in mijn gedachten die veel indrukken hebben achtergelaten. Mensen zoals Kees Kattek, Jan de Reus met zijn groentekar en Aai Teun (Kuyt) met zijn kruidenierszaak, die ons terug naar huis stuurde om een briefje ’waar de sigaretten voor waren’ die we wilden kopen. Of Piet de Melkboer, Geesje de Kruidenier, Piet de Geldzak, Arie Rijsdam de groenteboer en ga zo maar door. Allemaal mensen met een historie die deel van je jeugd en opvoeding betekende.’
De Bitterbal Naarmate Leen ouder werd, leerde hij het dorp steeds meer kennen. ’Ik ging werken bij Leen Guyt op de Hoogstraat. Ik mocht koetsen schoon maken, paarden verzorgen en ik heb geleerd om koeien te melken met de hand, iets waar ik nog steeds profijt van heb.’ Na de Bovenschool in de Jan Tooropstraat ging Leen naar de technische school. ’Daar kreeg ik mijn eigen bijnaam: Bitterbal. Deze bijnaam kreeg ik van (dikke) Gerrit van Egmond. Tijdens het organiseren van een klassenavond kwamen we bij elkaar om te bespreken hoeveel eten en drinken we zouden kopen. Toen er nog geld over was, stelde ik
1RUWKZHVW 7HUULWRULHV
Man met inzicht
*UHDW 6ODYH/DNH <HOORZNQLIH
In juli 1986 kwam Van Rhijn voor het eerst in Canada. ’Ik V nam vijf weDramond City ken vakantie en ging op bezoek bij de broer van een vriend. Na een aantal weken werd me een baan aangeboden in Diamond City, Alberta. Een gehucht ongeveer twee uur ten zuiden van Calgary en ongeveer een uur rijden van de Rocky Mountains.’ Leen dacht er over na en besloot een halfjaar te blijven. ’Ik belde naar huis dat ik in januari weer terug zou komen. Ik belde ook mijn baas en die zei meteen dat hij mij niet zag terugkomen. Een man met inzicht, want het is alweer 25 jaar geleden dat ik Katwijk verliet.’
/DNH$WKDEDVFD
%ULWLVK&ROXPELD
$OEHUWD
(GPRQWRQ
Het gezin breidde zich uit met vijf kinderen. ’Eén jongen en vier meisjes. De oudste zoon, Leen, is 23 jaar en hoopt in januari 2012 te trouwen. Daarna komt de twintigjarige Henriette, die secretaresse is. Allana is 16, Joletta is 11 en Monica is 8. Zij zitten alle drie nog op school. Op die school is mijn vrouw &KXUFKLOO
6DVNDWFKHZDQ
FWRULD9DQFRXYHU
&DOJDU\
6DVNDWRRQ
5HJLQD
De eerste weken waren moeilijk voor Leen. ’Ik ging werken op een melkveeboerderij. Het was erg eenzaam en ik wilde ontzettend graag terug naar het vertrouwde Katwijk.’ Na een paar weken kwam er ook een andere jongen werken. ’Hij bracht me in contact met de jeugd uit de plaatselijke kerk, de Gereformeerde Gemeente. Hier vond ik ook mijn vrouw, Anneke Soeteman. Zij kwam van de ZuidHollandse eilanden uit het plaatsje Herkingen, en was voor een jaar in
+XGVRQ %D\
0DQLWRED
ook parttime leerkracht geweest, maar na ons derde kind is ze volledig in het huishouden gedoken. ’Even naar de Digros’ neemt hier namelijk zo’n drie uur in beslag.’ Het gezin woont in een agrarische omgeving. ’In dit gedeelte van de provincie zijn veel beregeningsinstallaties, waardoor je hier alle takken van de AG sector tegenkomt. Het landschap is erg vlak. Als je hond wegloopt kun je hem twee dagen zien lopen, zeggen ze hier wel eens. We leven zelf op een stuk grond van 5.000 vierkante meter, wat hier niet bijzonder is als je buiten de stad woont. Dus we kunnen zo’n beetje doen en laten wat we willen, want een ander zal daar niet zo snel last van hebben.’ Een van de dingen die Leen graag doet is jagen. ’Het liefst op groot wild. Er zijn maar enkele regels waar je je aan moet houden, maar daar is goed mee te leven. Meestal hebben we elke winter een vriezer vol met hertenvlees.’
/DNH:LQQLSHJ
2QWDULR
:LQQLSHJ
Rustig en behulpzaam De ervaring met de plaatselijke bevolking is over het algemeen goed. ’Canadezen zijn rustige mensen die heel behulpzaam en begrijpend omgaan met anderen. De mensen laten je erg vrij om te doen en laten
FOTO: PR.FOTO: PR.
Katwijkers staan bekend als honkvaste mensen. Velen geven er de voorkeur aan om in onze kustplaats te blijven wonen. Maar er zijn er ook velen die uitwaaierden over ons land. Weer anderen kozen voor het buitenland, sommigen gedwongen door hun werk, anderen uit vrije wil. In deze serie komen Katwijkers aan het woord die in het buitenland wonen. Het hoe en waarom; ze vertellen het u zelf. Leen van Rhijn (51) woont met zijn gezin in het Canadese Diamond City.
Familiefoto in de riviervallei vlak bij het huis van het gezin Van Rhijn.
wat je wilt. Al bouw je dan niet snel hechte vriendschappen met de bevolking op. De kerk vervult gelukkig wel die sociale functie. Er zijn hier veel Nederlandse migranten en de behoefte aan een sociaal netwerk is groot. Je ziet elkaar eigenlijk het hele jaar door en er is veel activiteit binnen de kerk.’ Ondanks dat hij het op beiden plaatsen naar zijn zin heeft, vindt Leen het verschil tussen Katwijk en Canada erg groot. ’Hier is het zo uitgestrekt en je moet lange afstanden afleggen voordat je eindelijk ergens bent. Mijn verste klant woont bijvoorbeeld 750 km verder. Nederland is juist ontzettend dichtbevolkt.’ Ook het verkeer is in Canada veel rustiger dan in Nederland. ’Op een rit van 200 km komt ik op z’n hoogst vijftig auto’s tegen en hoef ik maar twee keer af te slaan, voordat ik thuis ben.’
Het vissersbloed zit er nog een beetje in. Leen met een zalm van 17 kg, gevangen op een vistocht vorige zomer in de Pacific Ocean.
De mentaliteit van de Canadezen vindt Leen soms wel frustrerend. ’Als het vandaag niet komt, komt het morgen wel. Of helemaal niet, dat is ook prima. Maar wij proberen er ook maar naar te leven, zodat je er ook makkelijker mee kan
leven. Een mentaliteit kan je toch niet veranderen.’
Twee werelden Als Leen in Nederland is, voelt hij zich aan nog steeds thuis. ’Je blijft toch eigenlijk in twee werelden leven. Al verlang ik na een week of wat toch wel terug naar de rust en ruimte in Canada.’ Door het gebrek aan rust en ruimte in Nederland, denkt Leen niet dat hij hier nog zou kunnen wonen. ’In ieder geval niet in de drukke Randstad. Maar Nederland heeft gelukkig nog wel andere mooie plekjes. Al heb ik wel moeite met de macht van andere bevolkingsgroepen. Wij zijn hier immigranten en passen ons dus aan. In Nederland gaat dat tegenwoordig heel anders. De Nederlanders beginnen nu gast te worden van hun eigen land. Ik vind dat jammer. De ’alles moet kunnen’ mentaliteit bewijst zichzelf als een mislukking. Ook ten aanzien van politie. Hier is er nog gezag en respect, maar in Nederland gaat dat helemaal de verkeerde kant op.’ Wat ze wel missen in Nederland is de familie. ’Ik heb tot op de dag van
vandaag elke dag contact met mijn vader.’ Met zijn twee broers en zussen heeft hij wat minder contact. ’We hebben een goede band, maar echt veel contact is er niet. Maar als ik in Nederland kom, is het net alsof ik nooit ben weggeweest. Mijn vrouw en ik proberen dan ook zeker eens per jaar naar Nederland te komen. We combineren dat dan vaak met speciale gebeurtenissen.’ Leen heeft nog steeds ontzettend goede herinneringen aan Katwijk. ’Ik heb eigenlijk geen slechte herinneringen. Ik heb veel goede vrienden en kennissen daar.’ Vooral het jaar 2006/2007 is hem goed bijgebleven. ’Mijn moeder kwam in Overduin en overleed daar in september. De Katwijkers kwamen vaak in actie voor mijn vader tijdens de tijd dat ze ziek was. Ze had Alzheimer en mijn vader en zus konden het niet samen af. Er kwamen toen drie vrouwen die hem hielpen met het verzorgen van mijn moeder. Deze drie vrouwen waren zo spontaan met hun hulp (nogmaals bedankt!), dat ze voor mij de afspiegeling zijn van wat Katwijk voorstelt: ’Geweun effe mekar hellepe en niet zeure!’