Hellendoorn Journaal
Vrijdag 29 april 2011
Een foto... een herinnering
5
Ploeg- en eg wedstrijd HELLENDOORN - Evenals afgelopen jaar, is door de Hellendoornse Voerluu een ploeg- en eggen demonstratie gegeven op het land van W. Schuurs aan de Noord Esweg te Hellendoorn. De organisatie werd goed bedeeld voor wat het weer
HELLENDOORN – De afgelopen maanden plaatste het Hellendoorn Journaal regelmatig een historische foto. Hierop kreeg de redactie, maar ook de historische vereniging vele reacties. Eén van deze reacties kwam van Mevrouw Klein Kromhof-Gomberts uit Daarlerveen. Mevrouw Klein KromhofGomberts is geboren in het wachtposthuis (nr. 21), welke vroeger stond bij de spoorwegovergang Klinkenbeltweg. Zij gaf bovenstaande foto te leen van een locomotief in het Ravijn. Haar vader staat
rechts op de foto. Hij werkte indertijd bij de spoorwegen. Later twee broers van haar ook. De betreffende foto staat ook afgedrukt in het boek ‘De Nederlandse Stoomlocomotieven’ op pagina 149. Het Ravijn wordt daarin ‘de zanderij van Nijverdal’ genoemd. De locomotief is de NS 2916 en maakt deel uit van een serie van 46 en is gebouwd in Engeland door Beyer Peacock. Deze locomotieven waren bestemd voor het goederenvervoer. Aan de hand van de wijzigingen die
aan de locomotief zijn aangebracht is de foto te dateren en wel omstreeks 1931. (informatie Henk Kolkman) De familie Gomberts is later verhuisd naar de Spoelerweg in Nijverdal. Dat was een doorlopende zandweg, welke liep vanaf de Kerkstraat richting de Mensink, maar eindigde bij een weiland. Het is de huidige Prins Bernhardstraat. Henk ten Brinke uit Nijverdal weet nog dat de familie daar woonde. Nijverdal kreeg later een Spoelerstraat die nog steeds bestaat (tussen de Constantijnstraat en de Salomonsonstraat). (informatie Henk ten Brinke).
betreft en ook de publieke belangstelling was geweldig. De catering was zoals gebruikelijk weer prima in orde waarbij de paarden ook niet werden vergeten. De akker werd nadien zaaiklaar aan de eigenaar teruggegeven. Foto: Ben K.
Muze of muuze? In Nijverdal kende men in vroeger tijd ene MoesJan. De goede man kreeg die bijnaam op de KSW, nadat hij in ruil voor een handjevol sigaretten een levende muis de kop afbeet. Ook in onze familie hebben we iets met muizen, zij het wat minder onbehouwen. Zo kroop bij mijn oom Jan (KippenJaantie) eens een muis in zijn broekspijp omhoog. Ter hoogte van zijn dij voelde hij het diertje kruipen en zonder zich te bedenken of angstig rond te springen drukte hij de muis met zijn hand dood tegen zijn lange onderbroek. Daarna schudde hij even met zijn been, het vermoordde beestje viel op de grond en oom Jan vervolgde zijn weg door het kippenhok. Mijn tante Dina uit Hulsen klaagde ook eens dat ze zo’n last had van muizen. “A-j hier de po opbeurt, dan schiet doar de muuze nog onder vandan” klaagde zij. “Jo” zei ze me verwachtingsvol aankijkend, “wo-j der ’n stuk of wat met hebben noar huus? Ie könt toch wel ans een kamertje oftimmern. Wie hebt ze in alle soorten. Anton dut der oe zo ’n paar in ‘n toeten.” Dat herinnert me vervolgens ook aan mijn verstandelijk gehandicapte zus. Ooit hadden wij last van muizen in ons ouderlijk huis. Met name op de slaapkamer van mijn zus vierde het ongedierte feest. Waarschijnlijk deden zij zich daar tegoed aan allerlei etensresten die mijn zus links en rechts was verloren of had verstopt. Omdat de muizenkolonie complete orgiën organiseerde waarbij hoorbaar aan de voortplanting werd gewerkt, besloten we een muizenval te zetten. Dat gedonder daarboven moest maar eens ophouden. Op een avond hoorden we een ferme klap door het huis. “Oooh” opperde mijn moeder “Jannie hef vaste ‘n moes in den val.” We bleven een poosje stil. De houten zoldering belette weinig geluiden de vrije doorgang. We hoorden duidelijk enig geratel over het zeil. “Wat dut die deerne toch?” “Ja” hoorden we luid door het plafond heen. Daarna volgde enig gestommel en toen ineens een luidkeels: “baaats” gevolgd door een paar ferme dreunen. Toen we ongerust naar boven waren gestoven stond mijn zus triomfantelijk in haar slaapkamer met haar schoen omhoog. “Hij zat met ‘n stat in ’n val, en toen he’k hum maar dood e’houwen” glunderde ze.