Müjgan Cunbul - Başakların Sesi

ter garip deyin, ister bahtsız sayın Ercişli Emrah’ın gerçek yaşantısı, bu masalın sisli görüntüsü arasında kaybolup gi­ derken arı - duru bir Türkçeyle düzüp koştuğu şiirleri de Er­ zurumlu Emrah’a mal olup gider. «Çıktım yücelere seyran eyledim,, Yar ile gezdiğim yerler perişan.

Gurbet ilde bir ah çektim ağlanm.

Bir ben değil cümle âlem perişan.

Bizim ilde beyler biner kır ata.

Yiğit olan dan döker somat’a.

Yânndan ayrılan düşer firkata.

Bir ben değil cümle âlem perişan.

Bizim ilde bahar olur, yazı olur.

Göller dolu ördek olur, kaz olur, Sevgi arasında yiizbin naz olur.

Suçumu bağışla ben sana kurban.

Sen benim ördeğim, ben senin kazın Koç yiğit başına dert açar nazın. İmdadımıza gelsin Hızır Üyas’ın Bir kul Emrah değil âlem perişan.»

Ercişli Emrah an söylemiş, duru söylemiş, sevdiğinin ardında gurbetten gurbete gezip dolanırken başları dumanlı, yeşil yamaçlı'dağlan, bahçeleri, bağlaçı, ovaları, yaylaları renklendiren çiçekleri dile getirmiştir. İşte Menekşe üzerine söylediği bir şiiri : «Ellerin kınlsuı hey naşi hoyrat Sana kimler dedi boz menevşeyi, Nazik eliyle dermiş devşirmiş Al yanak üstüne düz menevşeyi.

Menevşe gül kokar dostun bağından Bir öpüşün aldım al yanağından Taramış zülfünü dökmüş sağından Zülüfleri değer yüz menevşeyi.

124