DELTA. 26 22-09-2011
lifestyle
09
Hotel op het Binnenhof
apps
Een verlichtingsmachine, gebouwen zonder achterkamertjes en een parasietkolonie: hoe maak je een gebouw democratischer?
Efficiënt beroemd worden Terwijl je je vijfde biertje op de sociëteit achterover slaat, valt opeens het kwartje: de wereld loopt met jou een nieuwe Giel Beelen mis, en dan nog een snel en hoog opgeleide ook.
Martine Zeijlstra Het Binnenhof is tegenwoordig het toneel van spindokters, mondige ministers, populisten en leden van de Eerste en Tweede Kamer. Dat was vroeger wel anders, ontdekten bouwkundedocent Willemijn Wilms Floet en haar studenten. Wie eeuwen geleden door het gebied kachelde, liep grote kans om op een paar flinke bloemkolen te stuiten. “Op het Plein, aan de oostkant van het Binnenhof werd vroeger namelijk landbouw bedreven”, zegt Wilms Floet. Het gebied rond het Haagse Binnenhof kent een dynamische geschiedenis. “Na de landbouwtelers verstedelijkte het gebied steeds meer en kwamen er villa’s aan het Plein te staan waar druk werd geflaneerd”, zegt Wilms Floet. De Ridderzaal was een grote, tochtige zaal die door de stadhouders in bruikleen werd gegeven aan de burgers van Den Haag. “En die hielden er boekenmarkten en de staatsloterijtrekking”, zegt Wilms Floet. “De afstand tussen burgers en politiek was toentertijd kleiner dan nu, met alle beveiligingsmaatregelen.” Ook waren de gebouwen waar politiek in werd bedreven verre van fraai. “Het Binnenhof was jarenlang een grote bakstenen klomp. Een anonieme, bescheiden bebouwing.” Pas eind negentiende eeuw ontstond er een conservatieve opvatting over restauratie en werd het Binnenhof opgesierd met prestigieuze gevels. De bewogen geschiedenis leverde genoeg inspiratie op voor de bouwkundestudenten die Wilms Floet begeleidde bij hun afstudeeropdracht voor het ontwerp van een uitbreiding van het Binnenhof. Ze bedachten een burgerzaal en een hotel voor Tweede Kamerleden die te ver weg van Den Haag wonen. “De studenten willen de burgers met hun ontwerpen meer bij de politiek betrekken. En de wervelende geschiedenis van dit gebied laat zien dat dit prima in een traditie past,
"Een van mijn studenten tekende een persiflage van de architect als Superman, redder van gebouwen en de samenleving.” (Illustratie: Govert Flint)
want vroeger werd ook niet moeilijk gedaan over bijbouwen en afbreken. Dit hele gebied stond vol schuurtjes en aanbouwen.” De studenten van bouwkundedocent Marc Koehler stortten zich eveneens op de democratie van publieke gebouwen als het Binnenhof. “Toen zij met de opdracht begonnen, waren ze nauwelijks met politiek en media bezig.
‘Met zijn ontwerp van een volkomen transparant gebouw uit een student kritiek op de achterkamertjescultuur’ Ze keken naar De Wereld Draait Door en lazen Metro om nieuws tot zich te nemen. Nu lezen ze NRC Handelsblad en zijn het geëngageerde, jonge architecten geworden”, zegt Koehler. “Architecten zijn vaak gedegradeerd tot geveltjesontwerpers terwijl je ook visionair kunt zijn met gebouwen door goed over de functie na te denken. Een van mijn studenten tekende een persiflage van de architect als Superman, redder van gebouwen en de samenleving.” Met Superman-architect liep het niet goed af, zegt Koehler, want het is lastig om een verandering en meer demo-
cratie teweeg te brengen met behulp van gebouwen. Toch deden zijn studenten een interessante poging. “Een van mijn studenten ontwierp een gebouw dat volkomen transparant is. Zodat er geen gangetjes en achterkamertjes zijn. Daarmee uitte hij zijn kritiek op de achterkamertjescultuur.” Een andere student benadrukte de kloof tussen burgers en politiek door een grand canyon door het gebouw aan te leggen. “Hij vindt dat er teveel wordt gedaan alsof er geen verschillen zijn tussen groepen mensen. Met de letterlijke kloof wil hij benadrukken dat we beter kunnen accepteren dat er machtsverschillen zijn.” Burgers en politiek hebben elkaar nodig, vond ook een andere studente. Zij ontwierp een parasietenkolonie: kamertjes buiten op een piramidevormig gebouw die bezet zijn door politiek en sociaal activisten. “Zij leven als het ware als parasieten op de huid van het politieke gebouw. Ze hebben elkaar nodig.”
De tentoonstelling Ruimte voor Democratie is te zien tot 15 november in Den Haag, Hofweg 1H. Er is ook een boek verschenen: Ruimte voor Democratie. http://democratie-rechtsstaat.nl/Over-ProDemos. www. marckoehler.nl
Geef toe: ook jij hebt weleens gedroomd van een carrière als radiodj, al was het maar heel even. Veel glitter, weinig glamour en gratis muziek op de koop toe. Klinkt toch als de ideale baan? Is het ook! Tenminste, met Blip.Me Broadcast. Daarmee draai je in een wip een podcast in elkaar die niet onder doet voor de gemiddelde radio-uitzending. Eigenlijk is de app niets meer dan een radiokanaal voor de iPhone. Je neemt je podcast er ter plekke op en deelt hem via Twitter. Een sociaal medium-plus dus, maar dan met meer geluid en minder beeld. Is weer eens wat anders, maar je moet er wel echt voor gaan zitten. En in een tijdperk waarin zelfs een volzin
SpeedReading Leuk Handig Bediening Prijs Platform
***** ***** ***** Tijdelijk gratis, anders € 0,79 iPhone, iPod Touch, iPad
op Facebook moeite kost, is dat misschien teveel gevraagd van de gebruiker. Bovendien: je hebt ook nog een studie af te maken. Gelukkig kun je tijdelijk de app SpeedReading gratis downloaden. Die belooft je te leren hoe je met één blik op een pagina de context kunt vatten. Een gevalletje oefening baart
In een tijdperk waarin zelfs een volzin op Facebook moeite kost, is dat misschien teveel gevraagd van de gebruiker kunst; de app bestaat vooral uit heel veel trainingsoefeningen met cijfers. Typisch voor TU’ers zou je zeggen, al mag je van hen op voorhand misschien al wel een bovengemiddelde vaardigheid verwachten in SpeedReading. In dat geval is de app in elk geval een geinig spelletje braintraining. En je weet natuurlijk nooit hoe dat weer van pas kan komen tijdens je radiouitzending. (JH)
Blip.me Broadcast Leuk ***** Handig ***** Bediening ***** Prijs gratis Platform iPhone, iPod Touch
buitenlandstage
Dubbele retour Singapore “In het kader van everyday do something you’re afraid of, raad ik iedereen aan zijn koffers te pakken naar een ver oord.” Zo, die uitsmijter van Robert Hasselaar (25) staat. “Je wordt, zeker als je alleen vertrekt, uit je comfortzone gehaald. Je leert jezelf en anderen echt goed kennen. Je bent op jezelf aangewezen en moet zelf op zoek naar nieuwe maten. Aangezien dat voor alle uitwisselingsstudenten geldt, hangt hier in Singapore een open sfeer. Je leert snel mensen kennen. Ook in het buitenland op stage waar geen andere studenten zijn, is een heel andere ervaring. Het helpt de zaken een beetje in perspectief te zetten”, vertelt Robert Hasselaar. Hasselaar, zesdejaars civiele techniek, is ervaringsdeskundige. Hij liep al stage in Afrika en vorig jaar augustus begon hij aan een dubbel masterprogramma in Delft en Singapore. Hij heeft nu een beetje de blues:
streep trok, is dat je met een beurs twee keer op en neer mag naar Singapore én er twee diploma’s aan overhoudt.” Die twee keer Singapore en zijn Afrikaanse stage waren de vervulling van een grote wens. “Ik heb altijd met een grote groep jongens in Delft in een huis gewoond en was benieuwd hoe het was om me in mijn eentje staande te houden in het buitenland. Ik heb me voor alles wat met buitenland te maken had opgegeven. Toen
'Ik heb me voor alles wat met buitenland te maken had opgegeven'
Robert Hasselaar: “Half oktober moet ik helaas al terug.” (Foto: Privébezit)
“Half oktober moet ik helaas al terug.” Hij volgt in Delft de master waterbouw en in Singapore de master hydraulic engineering and resources management. “Wat mij over de
ik in Afrika stage liep, kreeg ik te horen dat ik naar Singapore mocht.” Vorig jaar volgde Hasselaar in Azië de verplichte vakken. Van januari tot augustus deed hij hetzelfde in Delft. “Veel studenten gaan dan terug naar Singapore voor een stage, maar die had ik al gedaan.” Daarom koos hij voor een alternatief: met drie anderen doet hij het multidisciplinaire project van de Delftse master in Singapore. “In tien
weken benader je een project van zoveel mogelijk kanten en probeer je ervaringen van je studie toe te passen in de ‘echte wereld’. Voor de Nederlandse stichting Building with Nature maakt het team een ontwerp voor eilanden voor de kust van Singapore. “Wij proberen de randvoorwaarden voor het groeien van een aantal ecosystemen te creëren. Dat moet leiden tot richtlijnen.” Intussen geniet Hasselaar van de stadstaat. “Singapore kun je omschrijven als Azië light. Het is hier waanzinnig schoon en alles is tot in de puntjes geregeld. Een beetje te. Voor de echte Aziatische experience moet je naar landen in de buurt. Dat kan voor een appel en een ei. Maar Singapore is een heerlijke uitvalsbasis om te studeren of werken. Huisvesting en openbaar vervoer zijn goed. Eten is goedkoop, zeker in lokale eettentjes. Voor anderhalve euro heb je gerechten uit heel Azië. Ik heb hier dan ook nog geen pan aangeraakt.” Ook met zijn kleding heeft hij zich aangepast. “Veel spullen heb ik níet meer meegenomen. Het is zo waanzinnig warm. Met een korte broek, twee witte T-shirts en slippers kom je een heel eind.” (EH)