369

art ΠΟΝΤΙΚΙ

πεμπτη 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014

Νο 369

κωνσταντινοσ τζουμασ

Τα «μυστικά» του δικού μου Καβάφη

ο θανοσ μικρουτσικοσ δινει συνεντευξη στον... γιαννη κοτσιρα

Σελ.: 05

«Η πολιτική ήταν one night stand» Σελ.: 06-07

αθηνα

Η ιστορία της πόλης σε 15 μουσεία Σελ.: 03

ΤΟ ΘΕΜΑ Αφήστε ήσυχο τον έφηβο των Αντικυθήρων Σελ.: 10 - 11

Βιβλιο

Το ποδόσφαιρο των αναγνωστών Σελ.: 14

06/30 Συνέντευξη

12/06 - 18/06

ποντικιart

www.topontiki.gr

πλανητησ γη

Της ΣισσυΣ Παπαδακη της Βικυσ Λεβαντη

Η Μέρκελ στη Βαϊμάρη

«Η μανούλα» λέγεται το καινούργιο έργο που παρουσιάζει, από την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών, με ιδιαίτερη επιτυχία το Εθνικό Θέατρο της Βαϊμάρης. Κεντρικό πρόσωπο, «μανούλα», η Άγκελα, μια γυναίκα η οποία θυμίζει, στα μαλλιά, τα ρούχα, τις κινήσεις, τις γκριμάτσες, τη Γερμανίδα καγκελάριο. Γύρω της διάφορα πρόσωπα, τα οποία έχουν τα ονόματα υπουργών και στελεχών της γερμανικής κυβέρνησης. Την ώρα που όλος ο πλανήτης είναι απασχολημένος με το Μουντιάλ, όλοι αυτοί, πιεσμένοι από πολλά άλυτα προβλήματα (μεταξύ των οποίων και η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας) κλείνονται σε ένα δωμάτιο ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο αποφασισμένοι να βάλουν τον «Μεγάλο Συνασπισμό» σε ένα είδος ομαδικής ψυχοθεραπείας, μήπως καταφέρουν να τον σώσουν. Μιλούν για πολιτικά ζητήματα, αλλά και για προσωπικές εμπειρίες, συμμαχούν, τσακώνονται, φωνάζουν όλοι εκτός από τη «μανούλα», η οποία συνήθως παραμένει ψυχρή. Μοιάζει να μην έχει ενδοιασμούς για τίποτα και οι μόνες της απορίες είναι «γιατί κανένας δεν την καταλαβαίνει» και «πώς μπορούν να φαντάζονται πως οτιδήποτε σημαντικό μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε άλλο εκτός από εκείνη». «Τι πρόβλημα να έχει αυτή;» λέει ένας από τους πρωταγωνιστές δείχνοντας την Άγκελα. «Αυτή είναι το πρόβλημα, δεν το έχει». «Μια ευφυή και πολιτικότατη σάτιρα» χαρακτήρισαν την παράσταση γερμανικές εφημερίδες, «της οποίας το χιούμορ γίνεται ιδιαίτερα καυστικό όταν αφορά τη Γερμανίδα καγκελάριο». Το έργο έγραψε η βραβευμένη συγγραφέας και γνωστή επικρίτρια της πολιτικής Μέρκελ, Γιούλι Τσέε, η οποία, όπως δήλωσε, δεν ανησυχεί καθόλου για τις αντιδράσεις της καγκελαρίου: «Απλώς δεν πρόκειται να το δει, όπως δεν βλέπει το 99,9% των καλλιτεχνικών παραστάσεων».

Ο Χάρι Πότερ και οι υποκλοπές Όταν έγινε γνωστό πως πίσω από το όνομα Ρόμπερτ Γκάλμπρεϊθ κρυβόταν η Τζόαν Ρόουλινγκ, η δημιουργός του Χάρι Πότερ έγινε έξαλλη, μήνυσε όσους αποκάλυψαν το ψευδώνυμό της, κέρδισε τη δίκη, μοίρασε τα χρήματα της αποζημίωσης σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, αλλά δεν σταμάτησε να το χρησιμοποιεί. Με το όνομα Γκάλμπρεϊθ υπογράφει και το τρίτο της βιβλίο για ενήλικες. Έχει τίτλο «The Silkworm», θα διανεμηθεί στα βιβλιοπωλεία στις 19 Ιουνίου και ήδη έχει εισπράξει μερικές αρνητικές κριτικές. Αρκετά αφελές, λίγο πολιτικούλι, όχι ιδιαίτερα καλογραμμένο και μια ευκαιρία για τη Ρόουλινγκ να επιτεθεί στους δημοσιογράφους, τους οποίους συχνά κατηγορεί πως δεν σέβονται την προσωπική της ζωή και τα μυστικά της: μερικά από αυτά που γράψανε όσοι έλαβαν το βιβλίο λίγες μέρες πριν από την επίσημη κυκλοφορία του. Θέμα του μυθιστορήματος, οι τηλεφωνικές υποκλοπές.

Στόουνς εναντίον Πινκ Φλόιντ Ρότζερ Γουότερς και Νικ Μέισον εναντίον Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς: Τα δύο ιδρυτικά μέλη των Πινκ Φλόιντ, ως μέλη του κινήματος καλλιτεχνών, συγγραφέων, καθηγητών που μποϊκοτάρουν καλλιτεχνικές διοργανώσεις στο Ισραήλ εξαιτίας του Παλαιστινιακού, έστειλαν ανοιχτή επιστολή στους Ρόλινγκ Στόουνς, ζητώντας τους να ακυρώσουν τη μεγάλη συναυλία που έχουν προγραμματίσει στο Τελ Αβίβ. Δεν κατάφεραν όμως να τους πείσουν, όπως είχαν κάνει παλαιότερα, π.χ., με τον Έλβις Κοστέλο, τον Κάρλος Σαντάνα, τον Στίβι Γουόντερ και τον Στινγκ. Οι Στόουνς πραγματοποίησαν τη συναυλία τους στις 4 Ιουνίου, ξεκινώντας με 45 λεπτά καθυστέρηση για να την προλάβουν και οι θρησκευόμενοι, οι οποίοι εξαιτίας μιας εβραϊκής γιορτής δεν μπορούσαν να παρευρεθούν νωρίτερα, συγκέντρωσαν 50.0000 άτομα που πλήρωσαν έως και 200 δολάρια ο καθένας, φωτογραφήθηκαν με τις καινούργιες αγαπημένες στο Τείχος των Δακρύων και κρατώντας την ισραηλινή σημαία και ούτε καν απάντησαν στη δεύτερη επιστολή του Ρότζερ Γουότερς στην οποία τους έγραφε πως «το να παίζει κανείς στο Ισραήλ είναι ισοδύναμο με το να εμφανιζόταν στη Νότιο Αφρική την εποχή του απαρτχάιντ».

O ΓιΑννης ΚΟτσιρας «ανακρΙνει» τον

«Είμαι σαν τον Απογευματάκι στην αυλή του Θάνου Μικρούτσικου στο Μετς. Άρωμα καφέ, λουλουδιών, πίπας που δεν αφήνει από το στόμα του, αλλά και Ελλάδας, μέσα από τα τραγούδια που μαζί με τον Γιάννη Κότσιρα κάνουν πρόβα, για την πρώτη μεγάλη καλοκαιρινή τους συναυλία στις 20 Ιουνίου, στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη. Μια συναυλία που – και αυτή – θα λήξει όπως πάντα με το «Sultans of swing», χωρίς ανκόρ Θ.Μ.: «Τι είναι σήμα ενός ανθρώπου, δεν μπορείς να το πεις 100%. Πρώτα απ’όλα, τώρα πια, αυτό το τραγούδι είναι το γούρι μου. Είναι ένα από τα εξαιρετικότερα της διεθνούς ροκ σκηνής και επίσης από το ’80, αν θυμάμαι καλά, που βγήκε ο δίσκος των Dire Straits, κατάλαβα ότι έχω να κάνω με ένα από τα ελάχιστα πρωτογενή πρόσωπα στην παγκόσμια μουσική σκηνή, που είναι ο Νόπλερ, ο συνθέτης και κιθαρίστας του συγκροτήματος. Αυτοί είναι οι λόγοι που κλείνω τις συναυλίες μου με αυτό το κομμάτι και είναι πια σήμα κατατεθέν. Όπως ξέρουν ότι θα ακούσουν τους‘‘7 νάνους’’, άλλο τόσο ξέρουν και αυτό. Το χωρίς ανκόρ για μένα είναι πιο σοβαρό. Να κατατάσσεις κάποια τραγούδια πιο δημοφιλή για να σε ξαναφέρει το κοινό μέσα, δεν μου αρέσει. Εμείς έχουμε ένα πρόγραμμα με δομή, θα τους τα πούμε όλα και δεν υπερφορτώνουμε τον κόσμο». Μετά τις ζωντανές εμφανίσεις του χειμώνα, αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί και η νέα δισκογραφική δουλειά του Γιάννη Κότσιρα, με την υπογραφή του Θάνου Μικρούτσικου και του Οδυσσέα Ιωάννου στους στίχους. Αυτή η κουβέντα στέκεται αφορμή για τον Γιάννη Κότσιρα να ρωτήσει τον συνθέτη του όσα δεν έχει τολμήσει ακόμα Γ.Κ.: Έχεις πολλά χρόνια να γράψεις τραγούδια για έναν τραγουδιστή. Πες μου γιατί διάλεξες εμένα, με μια δουλειά φτιαγμένη από την αρχή; Θ.Μ.: Κοίταξε, στη δεκαετία του ’70 και του ’80 η βασική μου διαδικασία ήτανε: μελοποιώ στιχουργούς και κάνω κύκλους τραγουδιών, με κάποιον τραγουδιστή ή όχι στο μυαλό μου. Στην αρχή είχα τη Μαρία Δημητριάδη, όταν έκανα τον Καββαδία, μετά βρήκα τον Γιάννη Κούτρα. Για πρώτη φορά έγραψα για τραγουδιστή το ’86, για τη Χαρούλα, το ’96 για τον Μητροπάνο, για τη Μίλβα, γενικά όμως δεν το κάνω. Έγραψα για τη Ρίτα Αντωνοπούλου, αλλά έχουν περάσει εφτά χρόνια από τότε. Ο λόγος που έγραψα για εσένα είναι ότι εσύ με κινητοποίησες σε δυο επίπεδα. Το πρώτο είναι όταν κάναμε την παραγωγή «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι» και ειδικά μετά τη βραδιά του Ηρωδείου που σε άκουσα στο «Είσαι τα Γιάννενα και το Κιλκίς». Ανατρίχιασε 4.500 κόσμος. Ξεφεύγεις κατά πολύ από το φάσμα που είχες κατακτήσει εξ αρχής, δηλαδή το λαϊκό τραγούδι, που ήταν στο αίμα σου. Είναι συγκλονιστικές οι ερμηνείες σου στα

λαϊκά μου σε αυτό τον δίσκο, γιατί ακολουθείς τη γραμμή Μπιθικώτση, που νομίζω είναι αυτή η γραμμή ήθους του ελληνικού τραγουδιού, χωρίς να αμφισβητώ την αξία του Καζαντζίδη ή άλλων τραγουδιστών. Σε θυμάμαι στα πρώτα σου βήματα στα «13 φεγγάρια», σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό, και τα έχασα όταν τραγουδούσες τα κομμάτια της Ρεμπούτσικα και του Καλατζόπουλου σε επίπεδο μπαλάντας. Αυτά μου έδωσαν ώθηση να ξεκινήσουμε τις ζωντανές μας εμφανίσεις επί ίσοις όροις. Όταν σε άκουσα και στον «Γουίλι», που το λες με τελείως πειστικό τρόπο ως ρόκερ, κατάλαβα ότι με κινητοποίησες να σου γράψω. Σωστά απευθύνθηκα μόνο στον Οδυσσέα με 11 στα 11 τραγούδια και ειλικρινά είχα χρόνια να συγκινηθώ από δουλειά, παρότι δεν υπάρχει βιομηχανία και είναι το τοπίο άγονο και έρημο. Εν τούτοις άξιζε τον κόπο. Αφήστε που ο τύπος αυτός τραγουδάει με τόσο λεπτές διαφοροποιήσεις στη φωνή, ισορροπία και μέτρο, που και εμένα και τον Θύμιο Παπαδόπουλο μας εντυπωσίασε. Γ.Κ.: Η δεύτερη ερώτησή μου είναι λίγο δύσκολη. Είσαι ένας άντρας με πάρα πολλές ερωμένες. Τη μουσική, την ποίηση, τη στιχουργική, είχες και την πολιτική και την εγκατέλειψες. Στην πραγματικότητα γεννιέσαι πολιτικός. Πες μου γι’ αυτό. Θ.Μ.: Η πολιτική για εμένα ήταν one night stand. Πολιτικοποιημένος ήμουνα από το δημοτικό, χωρίς πλάκα, και έτσι θα πεθάνω. Αστικό σπίτι, αριστερός πατέρας, πολύ εναντίον τού

12/06 - 18/06

ποντικιart

Συνέντευξη 07/31

www.topontiki.gr

ΘΑνο ΜικροΥτσικο

Tζέκιλ και τον Χάιντ» 5 αγαπημένα στοιχεία στον χαρακτήρα του άλλου Θάνος Μικρούτσικος για Γιάννη Κότσιρα

> > > > >

Είναι πολύ καλό παιδί και δεν το λέω εύκολα, αν και είχαμε αρπαχτεί και στην αρχή, πριν χρόνια. Είναι φίλος και είμαι ευτυχής που τον γνώρισα, μπορώ να ακουμπήσω πάνω του και δεν το βρίσκεις καθημερινά. Είναι σταθερός και σου δημιουργεί μια ασφάλεια. Διάσημος, δημοφιλής σχεδόν με το καλημέρα σας, χωρίς να έχει χάσει τον εαυτό του και τα χαρακτηριστικά του. Το κοινό τον έσπρωχνε σε μια «ευκολία» και δεν παρασύρθηκε από σειρήνες.

Γ.Κ.: «Ο Θάνος με έχει δει να κλαίω, ενώ δεν με έχει δει άλλος άντρας. Αυτό είναι το φυλαχτό μου από τη γνωριμία μου μαζί του»

Γιάννης Κότσιρας για Θάνο Μικρούτσικο

>

υθορμητισμός, πολύ σπάνιο για ανθρώπους του Α μεγέθους του, την ώρα που άλλοι φιλτράρουν αντιδράσεις. Είναι ο απόλυτος έφηβος, χαρακτηριστικό που λατρεύω. Γενναιόδωρος, δεν μασάει τα λόγια του και λέει αυτά που πιστεύει, και ας στεναχωρήσει κάποιους. Εγωκεντρικός. Είναι τόσο ασφαλής με αυτό που έχει κάνει, σε υποχρεώνει και η ίδια του η δουλειά να το δεις, που χωρίς να κάνει πολλά, είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος. Έχει πάντα δίκιο ή έτσι νομίζει, αν και τελευταία έχει κάνει προόδους. Πατέρας. Ο πατέρας μου είναι ναυτικός και έλειπε συνέχεια. Αν το σκεφτώ, από τα 44 μου χρόνια, τον γνωρίζω ουσιαστικά τα 5, δεν είχα ευκαιρία να μιλήσω ως αγόρι προς μπαμπά ή άντρας προς άντρα. Ε, ο Θάνος είναι αυτό, με έχει δει να κλαίω, ενώ δεν με έχει δει άλλος άντρας. Αυτό είναι το φυλαχτό μου από τη γνωριμία μου μαζί του.

> > > >

Κατερίνα Πουλοπούλου

να εμπλακώ. Είπα το ναι στο υπουργείο Πολιτισμού, χωρίς να πω ναι στα βουλευτιλίκια επειδή ασχολιόμουνα με την πολιτιστική διαχείριση. Ήξερα την ώρα που έμπαινα ότι θα βγω, αναμφισβήτητα, πάλι οριστικά. Αν με ρωτάς, γυρνώντας πίσω αν θα το ξανάκανα, θα σου έλεγα θα το έκανα. Ο μισός και πάνω χρόνος της θητείας μου στο υπουργείο Πολιτισμού ήταν πολύ δημιουργικός, ο υπόλοιπος, καταναγκαστικά έργα. Για να ισορροπήσω μετά, μου πήρε τρία - τέσσερα χρόνια και σε σχέση με τον κόσμο. Απ’την άλλη μεριά, όμως, και εσύ με ξέρεις γιατί είμαστε φίλοι, είμαι ένας άνθρωπος που αισθάνομαι ευτυχισμένος, ανοιχτός με τα πλεονεκτήματα και τα ελαττώματά μου. Έχω την εντύπωση ότι ακόμα και λάθος να ήταν, θα ήθελα να το ξανακάνω, γιατί είμαι αποτέλεσμα και των σωστών και των λάθος επιλογών μου. Γ.Κ.: Όταν σε πρωτογνώρισα από κοντά το 2003 μύρισα στο σπίτι σου τον καπνό του πατέρα μου, Borkum Riff, την ίδια ακριβώς ποικιλία. Αυτή τη μυρωδιά την είχα συνδυάσει με τους ήχους των λέξεων του Καββαδία. Θα ήθελα να μάθω, το 1979, γιατί επέλεξες να μελοποιήσεις Καββαδία και όχι κάποιον άλλον; Θ.Μ.: Εδώ θα χαθεί ο ρομαντισμός γιατί εν μέρει ήταν κατά παραγγελία. Τι εννοώ: έγινε το «Πορεία 090» στην ΕΤ2 τότε με παραγωγό τον Παπαηλιό και σκηνοθέτη τον Τάσο Ψαρρά. Το θέμα ήταν ναυτικό, με κάλεσαν για τη μουσική και όταν τους

ρώτησα αν θέλουν και τραγούδια, ήταν θετικοί. Σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω Καββαδία. Μέχρι τότε τον είχα στο μυαλό μου ως έναν θαλασσινό ποιητή που μιλά για τους ναυτικούς. Μετά, στη διαδικασία, κατάλαβα ότι υπάρχει ψωμί. Τα λόγια του είναι για να ξεπερνάς τα όριά σου, να κατακτάς το αδύνατο και να μην σταματήσεις να ονειρεύεσαι. Αυτό που λέει με τον στίχο του «Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία», ως το αδύνατο να γίνει. Έτσι γεννήθηκε αυτή η γοητευτική περιπέτεια που, εδώ που τα λέμε, έχει παρασύρει τρεις γενιές και πάει ολοταχώς για την τέταρτη. Γ.Κ.: Την ώρα που τελειώσαμε το στούντιο γύρισες και μου είπες ότι έχεις να γράψεις μουσική για θέατρο, το «Ημέρωμα της στρίγγλας». Πώς μπορείς και τα κάνεις και τα δυο μαζί; Θ.Μ.: Είναι χαρακτηριστικό μου και το φοβόμουνα πριν από 20 χρόνια να μην φανεί ως εγωιστική τάση, ότι μπορώ να τα κάνω όλα. Είμαι ένας άνθρωπος τύπου «Dr Jekyll and Mr Hyde», έχω πολλά διαφορετικά είδη μέσα μου. Γράφω κλασική μουσική και μετά τη «Ρόζα» αυτό είναι αντιφατικό και έχει συμβεί σπάνια. Δουλεύω όλη μέρα και αυτό με βοηθά και στην όποια νεανικότητα έχω πάνω στη σκηνή. Αν τώρα όσο είχαμε στούντιο εγώ γύριζα σπίτι και έγραφα ένα κουαρτέτο εγχόρδων, θα ήταν δύσκολο, στο θέατρο, όμως, που «πατάει» και στα δυο, έχω τη δυνατότητα να το κάνω. Δεν ξέρω το αποτέλεσμα της παράστασης, όμως είναι ταλαντούχα παιδιά με επικεφαλής την Κατερίνα

Λέχου, σκηνοθέτη τη Φωτεινή Μπαξεβάνη και παραγωγό τον Τάσο Ιορδανίδη, που παίζει κιόλας τον Πετρούκιο. Τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι είμαι σε φόρμα, καλά προπονημένος από εσένα. Γ.Κ.: Όταν με ρωτήσανε κάποτε τι θα ήθελα να έχω κάνει στη ζωή μου, είπα ότι θα ήθελα να είχα γνωρίσει από κοντά τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μάνο Λοΐζο και να κάναμε μια κουβέντα, να εμπλακώ στις συζητήσεις τους. Αν σου δινόταν η ευκαιρία να κάνεις εσύ μια συνέντευξη, ποιον θα ήθελες να ρωτήσεις κάποια πράγματα; Θ.Μ.: Έχει γίνει αυτό με τον Μίκη σε μια σειρά εκπομπών του Λαζόπουλου «Επί του καναπέως». Το έκανα, θα ήθελα όμως να το κάνω με άλλα δυο πρόσωπα, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Γιάννη Ρίτσο.

Info

Μετά τη συνεργασία του χειμώνα, ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Γιάννης Κότσιρας συνεχίζουν μαζί και το καλοκαίρι με πρώτο σταθμό στις 20 Ιουνίου το Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη. Μαζί τους η Ρίτα Αντωνοπούλου. Θα παρουσιάσουν όλα τα αγαπημένα τραγούδια, ενώ θα μας δώσουν και μία πρόγευση από την επερχόμενη δισκογραφική συνεργασία τους με τον στιχουργό Οδυσσέα Ιωάννου. Ήδη κυκλοφορεί το πρώτο από τα 11 τραγούδια με τίτλο «Αυτός ο Ήλιος».

10/34 Το θέμα

12/06 - 18/06

ποντικιart

www.topontiki.gr

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑΖΕΙ;

Face2face.gr: Πρόσωπο με πρόσωπο με την ψυχολογία Tο www.face2face.gr είναι ένα διαδικτυακό περιοδικό ψυχολογίας, το οποίο δημιουργήθηκε με σκοπό να βοηθήσει να ανακαλύψετε τον εαυτό σας, τις δυνατότητές σας, να μάθετε να χειρίζεστε τα συναισθήματά σας, να επικοινωνείτε αποτελεσματικά με το παιδί σας, να μάθετε να βάζετε όρια στον εαυτό σας και στους άλλους, να λέτε «όχι» χωρίς τύψεις και ενοχές. Στην ιστοσελίδα του θα βρείτε έναν διαφορετικό κόσμο, αρκεί να έρθετε «face2face» μαζί του… Παρ’ ότι «ανέβηκε» στο Διαδίκτυο πριν από 5 μήνες, το face2face.gr έχει αγκαλιαστεί ήδη πολύ θερμά από το ελληνικό κοινό, το οποίο το εμπιστεύεται καθημερινά για την ενημέρωσή του πάνω σε θέματα ψυχολογίας. Κάτι που μαρτυράει η συνεχώς αυξανόμενη επισκεψιμότητά του. Οι αρθρογράφοι του είναι καταξιωμένοι ψυχολόγοι, με χρόνια εμπειρίας στην ψυχοθεραπεία, ενώ τα θέματά του απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι την ενηλικίωση ενός παιδιού. Εμφανίζονται επτά στήλες, «Ο ψυχολόγος μου», «Το παιδί μου», «Η υγεία μου», «Η εργασία μου», «Το βιβλίο μου», «Η συνέντευξή μου» και «Η ιστορία μου», όπου ο καθένας μπορεί να βρει τα θέματα που τον ενδιαφέρουν, καθώς παρουσιάζονται ζητήματα και προβλήματα που μας ταλαιπωρούν καθημερινά, κάτω από τις ειδικές γνώσεις των ψυχολόγων, αποτυπώνοντας μίαν άλλη οπτική, πιο αισιόδοξη και πιο υγιή.

«Ψυχοθεραπευτείτε», κάνει καλό Αυτήν την αισιόδοξη οπτική απέκτησε και η ιδιοκτήτρια του face2face.gr, η δημοσιογράφος Όλγα Δαδίνη, έπειτα από μακροχρόνια ενασχόληση με τον χώρο της ψυχολογίας. «Μου άρεσε πάντα να ψάχνω και να ψάχνομαι. Η Ψυχολογία ήταν και εξακολουθεί να είναι το χόμπι μου. Παρακολουθώ διαλέξεις, βιωματικά σεμινάρια, διαβάζω βιβλία, παρακολουθώ ομάδες αυτογνωσίας» μας εξομολογείται. Και συνεχίζει: «Πάντα ήθελα να προτρέψω τους φίλους και γνωστούς μου να ασχοληθούν περισσότερο με τον εαυτό τους για να βρουν την εσωτερική πληρότητά τους. Με το face2face αυτό που θέλω να πω σε όλον τον κόσμο είναι “ψυχοθεραπευτείτε”».

H δημιουργία του διαδικτυακού περιοδικού γεννήθηκε σε μία δύσκολη στιγμή της δημοσιογράφου, όταν έχασε τη δουλειά της – ύστερα από 12 συναπτά έτη στην ΕΡΤ3 – με το αιφνίδιο λουκέτο της ΕΡΤ. «Το σοκ ήταν μεγάλο, ακόμα είναι. Εκείνες τις ημέρες μού τηλεφωνούσαν φίλοι και γνωστοί για να δουν πώς είμαι. Συναντήθηκα με μία φίλη, και ψυχολόγο στο επάγγελμα, τη Φανή Αρμπατζόγλου, και πανικόβλητη της λέω “Τι θα κάνω τώρα; Θα σπουδάσω ξανά στα 39 χρόνια μου;” Και μου απαντάει με μία ηρεμία που την είχα ανάγκη: “Σκέψου τι μπορείς να κάνεις με τη δουλειά που ξέρεις και συνδύασέ το με αυτό που σου αρέσει”». Και έτσι… εγένετο το face2face.gr. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το ότι όλοι όσοι απαρτίζουν το face2face υποστηρίζουν πως «ό,τι γίνεται, γίνεται για καλό… Αρκεί να θέλεις να το δεις πραγματικά!».

Κι Ομως το ΚΑΣ δεν αποκλεΙει να τον στεΙλει στην ΕλβετΙα!

Από χειρουργείο σε χειρουργείο ο... Έφηβος των Αντικυθήρων Το μπρούντζινο εμβληματικό άγαλμα είναι επικίνδυνο να μετακινηθεί ακόμα και εντός του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ωστόσο το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο δεν απέκλεισε τον δανεισμό του στην Ελβετία Σπονδυλοδεσία, αρθροπλαστική ισχύου, Σοφία Στυλιανού Επρόκειτο για αγάλματα, τα οποία ανελκύκοιλιοπλαστική, στήριξη του κορμού με ράστηκαν την ίδια και την επόμενη χρονιά με τη βδους σιδήρου, χημικό πίλινγκ και – το κεβοήθεια του Βασιλικού Ναυτικού. Ακόμα μία ρασάκι στην τούρτα – σολάριουμ με το ζόρι. έρευνα έγινε το 1976 από την ελληνική αρΑν δεν ήταν άγαλμα, ο Έφηβος των Αντικυχαιολογική υπηρεσία με το ωκεανογραφικό θήρων θα είχε προ πολλού εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο πλοίο του Κουστώ «Καλυψώ». κόσμο. «Ζει» χάρη σε κορυφαίους επιστήμονες και καλλιτέΤα μαρμάρινα αγάλματα φέρουν τρομακτικά όσο και άκρως χνες, οι οποίοι φρόντισαν να τον συνθέσουν βάζοντας ξανά ενδιαφέροντα σημάδια από την παραμονή τους στα νερά στη θέση τους και συναρμόζοντας, εκτός από τα τμήματα της θάλασσας. Αυτά, καθώς και τα ταπεινά σκεύη του πληστα οποία το είχε σμιλέψει ο αρχαίος γλύπτης, πάμπολλα ρώματος, αλλά και κομμάτια από χάλκινα αγάλματα, όπως θραύσματα. Οι φθορές προκλήθηκαν λόγω της διάβρωσης και ο Έφηβος και τα 72 θραύσματα του μηχανισμού των του μετάλλου του από τη μακραίωνη παραμονή του στον Αντικυθήρων, αντιμετωπίστηκαν κατά καιρούς από τα εργαπάτο της θάλασσας. Εκεί από όπου ανασύρθηκε το 1900, στήρια συντήρησης του πρώτου μουσείου της χώρας. μαζί με αμφορείς, προσωπικά αντικείμενα του πληρώματος, Ο Έφηβος, τον οποίο αναφέραμε στην αρχή της ιστορίας 36 αρχαία αγάλματα και – το κυριότερο – τον λεγόμενο Μημας, ανατάχθηκε για πρώτη φορά το 1902 από τον Γάλλο χανισμό των Αντικυθήρων, ένα αρχαίο «κομπιούτερ». Αλφρέ Αντρέ, χωρίς την παρουσία αρχαιολόγου. Ο αείμνη«Ένα πλοίον ταξιδεύον» όπως θα έλεγε κι ο Μποστ, κατά τη στος δάσκαλος και διευθυντής του ΕΑΜ Χρήστος Καρούζος ρωμαϊκή εποχή, περίπου το 60-50 π.Χ. ναυάγησε ανοιχτά σημειώνει στην «Αρχαιολογική Εφημερίδα» του 1969 πως το των Αντικυθήρων. Το πολύτιμο φορτίο του, κυρίως αγάλμαάγαλμα στήθηκε γύρω από έναν μετάλλινο σκελετό. Ο αρτα, αμφορείς και άλλα αντικείμενα αμύθητης αξίας, χρονοχαίος γλύπτης που το χύτευσε δεν το είχε κάνει μονοκόμμαλογούνταν ανάμεσα στον 4ο έως και τον 1ο αιώνα π.Χ. Όλοι το. Ο Αντρέ, προκειμένου να συνενώσει τα κομμάτια, έβαλε οι θησαυροί, ανάμεσά τους και ο Έφηβος και ο Μηχανισμός, ισχυρό τσιμέντο. Με μεταλλικές πλάκες συνένωσε τα κομμάήταν ελληνικής τέχνης. Ίσως είχαν ξεκινήσει από τη μικρατια της ράχης και της κοιλιάς, τα οποία είχαν θρυμματιστεί. σιατική ακτή. Αυτό προσπαθούν να διαπιστώσουν Έλληνες Ειδικά η κοιλιά είχε, μετά τη σύνθεση, ορατές παραμορφώκαι ξένοι αρχαιολόγοι στις συνεχιζόμενες έρευνές τους στην σεις. Μερικά λάθη του, οδήγησαν σε λανθασμένη στάση του περιοχή. αγάλματος, κάτι ολέθριο για έργο τέχνης. Σαν να μην έφταΟ τέως διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου ναν όλα αυτά, προσπάθησε να βγάλει την παχιά κρούστα Νίκος Καλτσάς, που συνέλαβε και έστησε την περιοδική από επικαθίσεις θαλάσσιων μικροοργανισμών χρησιμοποιέκθεση «Το ναυάγιο των Αντικυθήρων» (μέχρι τις 29 Ιουνίου ώντας οξύ. Έτσι, αλλοίωσε και το χρώμα του μπρούντζινου στο ΕΑΜ), έχει πει πως ήταν «παραγγελία για να κοσμήσουν αγάλματος. Τελικά, για να καλύψει τα σημάδια αλλά και τις την έπαυλη κάποιου πλούσιου Ρωμαίου ή επρόκειτο να καταστροφές, το «έβαψε» όλο με κολοφώνιο, το οποίο είναι πουληθούν στις αγορές». Κατά την άποψή του, τα ευρήματα ό,τι μένει από την απόσταξη του ρετσινιού. Κι έτσι, λες και «μαρτυρούν τις αισθητικές προτιμήσεις των παραγγελιείχε περάσει από σολάριουμ, το πανέμορφο άγαλμα μαύριοδοτών ή των υποψήφιων αγοραστών, παράλληλα όμως σε (θα μπορούσε και από το κακό του). Οι μεταγενέστεροι σηματοδοτούν για πρώτη φορά το φαινόμενο της εμπορίας βρήκαν ότι για να επιτύχει όπως - όπως τη συγκόλληση «εβίτων έργων τέχνης, το οποίο στη συνέχεια θα πάρει μεγάλες ασε πολλά τεμάχια με την λίμαν ή με το καλέμι». διαστάσεις στον δυτικό πολιτισμό». Όλα αυτά, έγιναν αντιληπτά από τους ειδήμονες το 1953, Σφουγγαράδες από τη Σύμη σταμάτησαν με δύο πλοιάρια όταν αποφάσισαν να επιδιορθώσουν το άγαλμα, που είχε Πάσχα του 1900 στα Αντικύθηρα λόγω καιρού. Όταν αποδιαλυθεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Υπό την φάσισαν να καταδυθούν στην περιοχή, έφτασαν σε βάθος άγρυπνη επίβλεψη και καθοδήγηση του κορυφαίου Χρή60 μέτρων και ξαναβγήκαν στον αφρό συγκλονισμένοι στου Καρούζου, ο γλύπτης Νίκος Περαντινός, οι συντηρητές λέγοντας: «Εκεί κάτω είναι σπαρμένοι άνθρωποι και ζώα». Ανδρέας Παναγιωτάκης, Ιωάννης Μπάκουλης και ο χημικός

12/06 - 18/06

ποντικιart

Το θέμα 11/35

www.topontiki.gr

Βασίλης Ζήσης εμπλέκονται στο έργο. Με ομηρικούς καυγάδες ανάμεσά τους, αλλά με τον Καρούζο μονίμως παρόντα να κατευνάζει τα πνεύματα, το άγαλμα ξαναστήνεται από την αρχή. Διατηρούν, πάντως, τον μεταλλικό σκελετό του Αντρέ, διότι κρίθηκε επιτυχής. Όπως διαπιστώνει ειδική επιτροπή από τους Ι. Παππά, Μ. Τόμπρο και Α. Σώχο, καθηγητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, το αποτέλεσμα κρίνεται «απολύτως ικανοποιητικόν και άξιον επαίνου». Επετεύχθη, ανάμεσα σε άλλα, κάτι πολύ σημαντικό, ανακαλύφθηκε η σωστή στάση του αγάλματος «κι έτσι απεκατεστάθη ο ρυθμός του». Ο Έφηβος των Αντικυθήρων, έπειτα από όλα αυτά, ήταν και παραμένει «μη μου άπτου». Κατά την περασμένη δεκαετία, οπότε έγινε η ανακαίνιση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ο δρ Καλτσάς δεν του άλλαξε βάση και τον μετακίνησε ελάχιστα από τη θέση του, ακριβώς επειδή είναι εύθραυστος. Το 2012 η μεταφορά του στην περιοδική έκθεση (λίγα μέτρα μέσα στο ίδιο μουσείο) έγινε από ειδική ομάδα συντηρητών και αρχαιολόγων, με τεράστια προσοχή. Κι όμως, αυτό το άγαλμα που οι κλασικοί αρχαιολόγοι φοβούνται να μετακινήσουν έστω και μερικά μέτρα, ίσως ταξιδέψει στη Βασιλεία της Ελβετίας το φθινόπωρο του 2015, με την έκθεση για το «Ναυάγιο των Αντικυθήρων». Ενώ ο Μηχανισμός κρίθηκε – και σωστά – αμετακίνητος και θα σταλεί αντίγραφό του, το μουσείο ζήτησε να εξεταστεί από ειδικούς Ελβετούς επιστήμονες ο Έφηβος και, αν δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα, να φύγει. Ας αφήσουμε το γεγονός που επισήμανε η ίδια η γενική διευθύντρια Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Μαρία Βλαζάκη, ότι ο Έφηβος είναι εμβληματικό άγαλμα και θα πρέπει να θεωρείται αμετακίνητος. Ας αφήσουμε επίσης το γεγονός ότι χάλκινα αγάλματα δεν φεύγουν ποτέ

ο εφηβοσ των αντικυθηρων

για εκθέσεις στο εξωτερικό, όπως λένε έμπειροι αρχαιολόγοι (εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα, ο λεγόμενος Έφηβος του Ζααρμπρίκεν, που όμως έχει συντηρηθεί στις μέρες μας). Υπάρχει κάτι ακόμα πιο σοβαρό. Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια τρόπος να διερευνηθεί η κατάσταση του μπρούντζινου σημαντικού αυτού αγάλματος. Ο «Δημόκριτος» έχει πει ότι το πάχος του δεν επιτρέπει σε κανένα σημείο τη λήψη ακτινογραφιών, ώστε να δούμε το εσωτερικό του. Δηλαδή, οι ακτίνες Χ δεν διαπερνούν το μέταλλο. Ταυτοχρόνως, το άγαλμα δεν έχει το παραμικρό άνοιγμα (διότι έχει «ξαναχτιστεί») κι έτσι είναι αδύνατον να μπει μικροκάμερα στο εσωτερικό του. Το επιχείρημα που ακούστηκε κατά τη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου «ας προσπαθήσουν οι Ελβετοί και ό,τι καταφέρουν» είναι αστείο και ταπεινωτικό για Έλληνες επιστήμονες με κύρος. Ο Έφηβος δεν θα πρέπει να μετακινηθεί σε καμία περίπτωση και δεν θα πρέπει να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ούτε η βάση του μπορεί να αλλαχθεί χωρίς πάρα, μα πάρα πολλή σκέψη και μελέτη. Σύντομα ο Μπρένταν Φόλεϊ και η Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού θα συνεχίσουν τις καταδύσεις με στόχο να βρουν και άλλα τμήματα του μηχανισμού, έναν δεύτερο μηχανισμό ή ένα νέο ναυάγιο. Στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Woods Hole στη Μασαχουσέτη δοκιμάζουν για φέτος μια νέα στολή κατάδυσης. Η Exosuit, όπως ονομάζεται, είναι, σύμφωνα με τους δημιουργούς της, ένα «φορετό υποβρύχιο». Πρόκειται για δημιουργία εταιρείας ρομποτικών συστημάτων και είναι κατασκευασμένη από ένα κράμα αλουμινίου με αρθρωτές κλειδώσεις, οι οποίες διευκολύνουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις κινήσεις των χεριών και των ποδιών ενός δύτη. Η στολή διαθέτει προωθητήρες με τους οποίους ο δύτης στην ουσία… την πιλοτάρει.

12/36 Θέματα

12/06 - 18/06

ποντικιart

www.topontiki.gr

αρχαιολογια

Μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω Η παράσταση «Η γυναίκα της Ζάκυθος» του Δήμου Αβδελιώδη θα περιοδεύσει σε πολλά αρχαία θέατρα. Ο άμεσα ενδιαφερόμενος, δηλαδή το ΚΑΣ, που δίνει τις εγκρίσεις για τη φιλοξενία σε αρχαιολογικούς χώρους, το έμαθε τελευταίο. Όσο για το Ελληνικό Φεστιβάλ, αυξάνει τα χρέη του προς το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων Κάθε φορά που το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο καλείται να επικυρώσει τις παραχωρήσεις του Ηρωδείου και των δύο θεάτρων της Επιδαύρου στο Ελληνικό Φεστιβάλ, αναφέρεται το ποσό που πρέπει το δεύτερο να καταβάλει ως τέλος χρήσης των χώρων. Δηλαδή 3.000 ευρώ ανά ημέρα εκδήλωσης και 1.500 για κάθε πρόβα. Χρήματα που πάνε στο Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και από εκεί κατευθύνονται στη φροντίδα των αρχαιολογικών χώρων, αλλά και αυτών των ίδιων των μνημείων που χρησιμοποιεί το Φεστιβάλ, διότι έχει αποδειχθεί ότι υφίστανται πολλές καταπονήσεις κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων (σκηνικά, κοινό κ.λπ.). Φαίνεται, όμως, πως η επιβολή του τέλους δεν είναι παρά ευφημισμός, αφού για τη χρήση μόνο του Ηρωδείου ως το 2012 το Φεστιβάλ οφείλει 1,1 εκατ. ευρώ, ενώ το τελικό ποσό είναι σίγουρα μεγαλύτερο αν προσμετρηθούν και οι οφειλές για το 2013, αλλά και τα τέλη χρήσης της Επιδαύρου. Για τον τρόπο εξόφλησης του ποσού το ΥΠΠΟ έχει εφαρμόσει ένα περίεργο είδος συμψηφισμού. Εφ’όσον η κρατική επιχορήγηση προς το Φεστιβάλ έχει μειωθεί ενώ στην πραγματικότητα έχει ανάγκη περισσότερα χρήματα, με αυτόν τον τρόπο θεωρείται ότι η οφειλή συμψηφίζεται. Κάτι δηλαδή του τύπου: «μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω». Σκεπτικό που φυσικά δεν μπορεί να σταθεί, αφού ούτως ή άλλως συνολικά ο ίδιος ο προϋπολογισμός του ΥΠΠΟ έχει περικοπεί.

Δεν είναι όλα τα θέατρα κατάλληλα To θέμα των οφειλών επανήλθε κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο του αιτήματος του Φεστιβάλ να παρουσιαστεί η παράσταση «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» του Δ. Σολωμού σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη

Δήμητρα Μυρίλλα

Γόβα - στιλέτο και θεάματα

Φαίνεται πως το Φεστιβάλ εξακολουθεί να μην προσέχει ιδιαίτερα τις κυρίες με τα τακούνια στα αρχαία θέατρα. Τα μέλη του ΚΑΣ υπενθύμισαν αυτήν την υποχρέωση, για την οποία δεν αρκεί να εξαντλείται στην αναγραφή, στο πίσω μέρος των εισιτηρίων, η απαγόρευση των τακουνιών. Ούτε βέβαια αρκεί να «ξυπολιούνται» οι κυρίες που συλλαμβάνονται με γόβες - στιλέτο επειδή τυχαίνει να παρακολουθεί την παράσταση μέλος της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείο Πολιτισμού!

η ολια λαζαριδου ωσ «η γυναικα τησ ζακυθοσ» με την Ολια Λαζαρίδου σε 30 αρχαία θέατρα και αρχαιολογικούς χώρους, σε όλη την Ελλάδα. Για άλλη μια φορά κατά τη συνήθη πρακτική του Φεστιβάλ... ο ενδιαφερόμενος το έμαθε το τελευταίος. Στην προκειμένη περίπτωση η έγκριση του ΚΑΣ ζητήθηκε αφού είχε ήδη ανακοινωθεί το πρόγραμμα των παραστάσεων. Και κάπου εδώ άρχισαν τα προβλήματα. Διότι δεν είναι όλα τα θέατρα σε κατάσταση που να μπορούν να δεχθούν κοινό, είτε γιατί χρήζουν αναστήλωσης είτε γιατί εκτελούνται ήδη εργασίες αναστήλωσης. Και στις δύο περιπτώσεις η ενδεχόμενη χρήση τους θα εγκυμονούσε κινδύνους όχι μόνο για το ίδιο το μνημείο, αλλά και για το κοινό. Στη συγκεκριμένη παράσταση εμπλέκεται και το «Διάζωμα», που εμφανίζεται ως συνεργάτης του Ελληνικού Φεστιβάλ προκειμένου να επιλεγούν τα θέατρα. Εν προκειμένω το «Διάζωμα», εκτός από το να συλλέγει χρήματα ώστε να εκπονούνται μελέτες αποκατάστασης αρχαίων θεάτρων, ανέλαβε και τον ρόλο του διαμεσολαβητή ως προς την επιλογή των θεάτρων που θα χρησιμοποιηθούν. Να θυμίσουμε ότι η επιλογή για το ποια αρχαία θέατρα μπορούν να παραχωρούνται για εκδηλώσεις είναι αρμοδιότητα του ΚΑΣ συνεκτιμώντας την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, αλλά και το είδος της εκδήλωσης. «Αν μία φορά παραχωρηθεί ένα αρχαίο θέατρο στο οποίο δεν έχουν ξαναγίνει εκδηλώσεις στο παρελθόν, τότε δίνεται το πράσινο φως και τα αιτήματα θα είναι συνεχόμενα και ανεξέλεγκτα. Ίσως τελικά να αποφασίσουμε ότι μπορεί να παραχωρείται, αλλά αυτό πρέπει να το δει το ΚΑΣ σε μια συνολική θεώρηση» επισήμανε η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟ Λίνα Μενδώνη. Και είναι αλήθεια πως οι τοπικές κοινωνίες που έχουν στο περιβάλλον τους ένα αρχαίο μνημείο δελεάζονται από το ενδεχόμενο

άνοιγμά του για εκδηλώσεις, οπότε είναι απαραίτητο να υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική ώστε να μη δημιουργούνται παρανοήσεις, παράλογες απαιτήσεις, αλλά και αδικίες. Έτσι λοιπόν η «Γυναίκα της Ζάκυθος» δεν θα μπορέσει να πάει στο αρχαίο θέατρο της Ερέτριας, που είναι αρκετά καταπονημένο, αλλά ούτε και στο αρχαίο θέατρο της Μίεζας στη Νάουσα, στο οποίο ολοκληρώνονται οι εργασίες αποκατάστασης και η ενδεχόμενη χρήση του πρέπει να γίνει αντικείμενο συγκεκριμένης μελέτης από την αρμόδια Εφορία Αρχαιοτήτων και όχι συγκυριακή απόφαση της στιγμής. Όσο για το πρόγραμμα της παράστασης, στις 24 Ιουνίου η αρχή θα γίνει από το Bozar των Βρυξελλών και θα ακολουθήσουν τα Μεγάλα Προπύλαια της Ελευσίνας στις 26, η οδός Πειραιώς στις 27 και 28/6. Ακολουθούν: αρχαιολογικός χώρος Δελφών (30/6), αρχαίο θέατρο Ορχομενού Βοιωτίας (2/7), αρχαίο θέατρο Ορχομενού Αρκαδίας (4/7), αρχαίο θέατρο Μεσσήνης (7/7), ρωμαϊκό ωδείο Πάτρας (10/7), αρχαίο θέατρο Οινιαδών (11/7), αρχαίο θέατρο Μακύνειας (14/7), ρωμαϊκό ωδείο Νικόπολης (16/7), αρχαιολογικός χώρος Γιτάνων – Αρχαία Αγορά (18/7), αρχαιολογικός χώρος Κασσώπης (20/7), αρχαιολογικός χώρος Δωδώνης (22/7), αρχαίο στάδιο Ρόδου (24/7), ρωμαϊκό ωδείο Κω (26/7), ρωμαϊκό ωδείο Θεσσαλονίκης (29/7), Μεγάλο Θέατρο Λάρισας (31/7), αρχαίο θέατρο Δημητριάδας (2/8), αρχαίο θέατρο Μαρώνειας (6/8), αρχαιολογικός χώρος Αμφίπολης (8/8), Τάφοι Βεργίνας (11/8), ρωμαϊκό ωδείο Δίου (12/8), θέατρο Καστρομηνά, Χίος (16/8), αρχαιολογικός χώρος Μυτιλήνης (19/8), αρχαίο θέατρο Ηφαιστείας Λήμνου (21/8), αρχαιολογικός χώρος Γόρτυνας – Κρήτη (25/8), αρχαιολογικός χώρος Απτέρας, θέση «Αλώνι» – Κρήτη (27/8).

Αργοναυτης: Βιβλια που σας ταξιδευουν!

Η πιο εντυπωσιακή έκθεση της Αθήνας στο River West! Δεκαετίες τώρα, σε όλους τους τόνους και δίχως να λείπουν και οι… εγχώριες υπερβολές, κυριαρχούσε μια μάλλον ελιτίστικη αντίληψη πολιτικής απέναντι στο βιβλίο. Έτσι, δεν έλειψαν οι τόσο προσφιλείς «ιεροποιήσεις», που κρατούσαν α βιβλίο περισσότερο μακριά από όσο κοντά στον εν δυνάμει αναγνώστη του. Ο ελιτισμός κρατά αποστάσεις από τον αναγνώστη, πόσω μάλλον οι «ποιοτικές» κατηγοριοποιήσεις των αναγνωστών… Ο φανατικός για γράμματα φιλαναγνώστης – το ξεκαθαρίζουμε – έχει τον τρόπο πρόσβασης στο βιβλίο που τον αντιπροσωπεύει. Η φιλαναγνωσία, ωστόσο, δεν επιτρέπει τους αποκλεισμούς. Και με αυτό το ταμπού αλλά και με την ανόητη αξιολόγηση των αναγνωστών σε ποιοτικούς και μη, εκτός του ότι απέκλειαν συνειδητά το μεγάλο κοινό από το βιβλίο, απαγόρευαν στην ουσία στο ποιοτικό βιβλίο να είναι και ευπώλητο. Η παρεξήγηση αυτή λύνεται με τις εκθέσεις βιβλίων – εκθέσεις που δεν λειτουργούν φυσικά ως στεγνές φιλολογικές λέσχες, αλλά απευθύνονται σε όλο τον κόσμο, σε κάθε είδους αναγνώστη, όπου κι αν αυτός βρίσκεται! Οι εκθέσεις αυτές, μάλιστα, τείνουν να δημιουργούν και νέους αναγνώστες καλύτερα από κάθε άλλη

«μελετημένη προσπάθεια»… Πρωτοπόρες και καινοτόμες στις εκθέσεις βιβλίων, οι εκδόσεις Αργοναύτης έχουν καταφέρει με τις μεθόδους τους να επεκτείνουν την εμπορία και πώληση βιβλίων σε χώρους όπως τα σούπερ μάρκετ, τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και οι υπαίθριες αγορές, δημιουργώντας την εντύπωση ότι το βιβλίο είναι παντού, υπάρχει παντού, γιατί είναι προϊόν πρώτης ανάγκης, ένα πνευματικό προϊόν - αγαθό που μπορεί κάλλιστα να αγοραστεί (δίχως

να προκαλούνται ρίγη αποτροπιασμού…) μαζί με τα παπούτσια μας, το φόρεμά μας, τον καφέ και τα τσιγάρα μας! Ποτέ το βιβλίο δεν ήρθε σε πιο άμεση επαφή με τον αναγνώστη - καταναλωτή σε τιμές προσιτές, με μεγάλες προσφορές και κυρίως σε μια τεράστια ποικιλία που θα ζήλευαν και οι πιο οργανωμένες και ενημερωμένες βιβλιοθήκες. Εφαρμόζοντας αυτή την πρωτοποριακή μαζική πολιτική στην εμπορία τού βιβλίου, οι εκδόσεις Αργοναύτης είναι πανταχού παρούσες τα τελευταία χρόνια στα μεγάλα σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα και εμπορικά κέντρα στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στα Γιάννενα, στο Αιγαίο και τα Ιόνια, σε διάφορα σημεία της Αθήνας και της υπόλοιπης Ελλάδας. Αυτές τις μέρες, ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες εκθέσεις, «τρέχει» και η έκθεση βιβλίου στο εμπορικό κέντρο River West στον Κηφισό, σε μια καινοτόμα και άκρως αισθητική εγκατάσταση των εκδόσεων Αργοναύτης στους ελεύθερους χώρους του πολυκαταστήματος, όπου σημειώνεται τεράστια προσέλευση κόσμου!

12/06 - 18/06

ποντικιart

Σινεμά 13/37

www.topontiki.gr

«αμελι»

«Μια Γαλλιδα στο Μανχαταν»

Η Αμελί έγινε... κλασική Όταν πρωτοβγήκε η ταινία «Αμελί» είχε γίνει ανάρπαστη. Κι όμως, το χαριτωμένο μουτράκι της Οντρέι Τοτού σίγουρα συγκινεί ακόμα. Γι’ αυτό και η επανέκδοση δεν μας αφήνει αδιάφορους Κωνσταντίνος Σαμαράς

Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν

Σκηνοθεσία: Σεντρίκ Κλαπίς Πρωταγωνιστούν: Ρομέν Ντουρί, Οντρέ Τοτού, Σεσίλ ντε Φρανς Μετά τις φοιτητικές περιπέτειες στη Βαρκελώνη («Euroflirt») και τον μεγάλο έρωτα («Ρώσικες κούκλες»), ο Ξαβιέ – ή αλλιώς ο Ρομέν Ντουρί, ξανά σε έναν από τους πρώτους ρόλους που τον ανέδειξαν – ξαναβρίσκει όλη την παλιοπαρέα στη Νέα Υόρκη. Μπορεί να είναι και πάλι εργένης, αλλά πρέπει να συμβιβαστεί με τους ρυθμούς της αμερικάνικης μεγαλούπολης, να τα βρει με την πρώην γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους και να αποδεχτεί ότι δεν είναι πλέον εικοσάρης, Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν òò ούτε καν τριαντάρης. Μια παρέα σαρανταρίζει, και μαζί της μια Η ωρίμανση, που πάει κινηματογραφική τριλογία κλείνει χωρίς χέρι - χέρι με μια επώδυνη εκπλήξεις, δυσάρεστες ή ευχάριστες συνειδητοποίηση της καταραμένης ταχύτητας με την οποία περνά και χάνεται ο χρόνος, είναι ένα μοτίβο που αναπόφευκτα στοιχειώνει όλους τους γνώριμους ήρωες του Σεντρίκ Κλαπίς. Και μαζί τους στοιχειώνει εμάς, που μεγαλώσαμε κάμποσο από την εποχή του «Euroflirt». Η απόλαυσή του να μεγαλώνεις παρέα με μια κινηματογραφική μυθολογία δεν είναι αμελητέα και από αυτή την άποψη το «Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν» εκπληρώνει την υπόσχεση μιας αναμενόμενης αλλά γλυκιάς επανένωσης, που παραμένει αναγνωρίσιμη μέσα στη σχηματική της γραφή. Αν θέλουμε να είμαστε πιο απαιτητικοί, η εξέλιξη της παρέας του Κλαπίς δε μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα από μια διασταύρωση νευρωτικών κλισέ της μεγαλούπολης, που γεύονται μια έτοιμη συνταγή επιτυχίας òòòòò Εξαιρετική òòòò Πολύ καλή με γαρνιτούρα «σύγχρονων» κοινωνικών òòò Καλή προβληματισμών (ομοφυλόφιλοι γονείς, λευκός òò Βλέπεται γάμος, παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα) στα ò Μέτρια μέτρα της πολιτικής ορθότητας. Μπροστά στην ò Μην τη δείτε πρόκληση να ξανασυναντήσει το παλιό της κοινό και να προσελκύσει καινούργιο, εκφράζοντας μια Οι εταιρείες διανομής ολόκληρη γενιά με ειλικρίνεια και τρέλα, το «Μια φέρουν την ευθύνη για Γαλλίδα στο Μανχάταν» αρκείται σε μια ομαλή, έκτακτες αλλαγές στις ασφαλή πορεία. Καταλήγοντας, έτσι, να μοιάζει ημερομηνίες προβολής πιο γερασμένο από τους ήρωές του. των ταινιών.

Το χέρι του ενός εκατομμυρίου

Σκηνοθεσία: Κρεγκ Γκιλέσπι Πρωταγωνιστούν: Τζον Χαμ, Άλαν Άρκιν, Αασίφ Μαντβί Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο Τζον Χαμ είναι εδώ και μερικά χρόνια ο πρωταγωνιστής ενός αυθεντικού αριστουργήματος: της τηλεοπτικής σειράς «Mad men», που θα ολοκληρωθεί οριστικά σε έναν χρόνο από τώρα. Έχοντας πιάσει «ταβάνι» στη μικρή οθόνη, ο Χαμ λογικά αναζητά τον μεγάλο ρόλο που θα τον επιβάλει στο κινηματογραΤο χέρι του ενός εκατομμυρίου òò φικό κοινό ως Ο Τζον Χαμ «ψαρεύει» αθλητικά ταλέντα τον νέο Τζορστην Ινδία, σε ένα κλασικό μάθημα αξιών τζ Κλούνεϊ ή από την Disney κάτι τέτοιο, για τον οποίο ομολογουμένως έχει τα φόντα. Με μια τέτοια λογική, δεν μας εκπλήσσει που τον συναντούμε στον ρόλο του Τζ. Μπ. Μπέρνσταϊν, ενός ατζέντη του μπέιζμπολ σε παρακμή που θα αναζητήσει το επόμενο μεγάλο λαβράκι στη μακρινή Ινδία. Παρόλο που η ιστορία του Μπέρνσταϊν βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, θα μπορούσε άνετα να αποτελεί ένα ιδεαλιστικά αμερικάνικο σεναριακό κατασκεύασμα, όπου η ιδιάζουσα καπατσοσύνη του λευκού ήρωα επιβραβεύεται από την προδιαγεγραμμένη επιτυχία, μαζί με λίγα φολκλόρ μαθήματα ζωής από τους «εξωτικούς» Ινδούς. Το «Χέρι του ενός εκατομμυρίου» ακολουθεί τα παραπάνω με παλιομοδίτικη χολιγουντιανή υπερηφάνεια, την ίδια στιγμή που είναι πασιφανές πως ένα πιο δημιουργικό βλέμμα θα μπορούσε να αντλήσει υπέροχο υλικό από αυτό το τρελό κυνήγι ταλέντων σε μια ξένη γη. Μόνο που μια τέτοια υπερηφάνεια μπορεί να αρκεί στους ιθύνοντες της Disney, όχι όμως και σε όσους βλέπουμε με μισό μάτι τις δήθεν επιστροφές σε κάποια χαμένη κινηματογραφική αθωότητα. Στον επόμενο ρόλο του, ο πάντα αξιόλογος Τζον Χαμ καλά θα κάνει να ξεγλιστρήσει λιγάκι από το ρετρό κοστούμι των ρόλων που τον φέρνουν πιο κοντά στην τυποποίηση.

Αμελί

Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Ζενέ Πρωταγωνιστούν: Οντρέ Τοτού, Ματιέ Κασοβίτς, Ιζαμπέλ Ναντί Η επανέκδοση της «Αμελί», 13 χρόνια μετά την πρώ-

τη της κυκλοφορία στις αίθουσες, μας θυμίζει το αυτονόητο: πως οι πολλές συστάσεις είναι περιττές για μια ταινία που πρόλαβε όχι μόνο να σπάσει τα απανταχού ταμεία και να κατοχυρωθεί ως κλασική, αλλά και να εγκαθιδρύσει μια νέα εικαστική σχολή στο σινεμά, έναν νέο τρόπο να επισκέπτεσαι το Παρίσι, μια νέα μορφή πείσμονος αισιοδοξίας. Στο, μακρινό πλέον, 2001 ο Αμελί òòò ρομαντιΗ πολύχρωμη και υπεραισιόδοξη κός κόΑμελί, κλασική πια, επιστρέφει σε μια σμος της καλοδεχούμενη επανέκδοση ταγμένης στη θετική ενέργεια Αμελί Πουλέν μας είχε φανεί σαν διασταύρωση καρτ ποστάλ αισθητικής και υπερβολικής δόσης ζαχαρωτών – και, παρόλο που συνεχίζουμε να διατηρούμε αρκετές επιφυλάξεις, οφείλουμε να βγάλουμε το καπέλο στην «Αμελί» επειδή άντεξε στον χρόνο κι αποδείχθηκε ανώτερη απέναντι στους περισσότερους εκ των επίδοξων μιμητών της. Έτσι κι αλλιώς, μια έξοχη καλοκαιρινή πρόταση.

Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας 2

Σκηνοθεσία: Ντιν Ντεμπλουά To συναρπαστικό δεύτερο μέρος της τριλογίας «Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας» μας γυρίζει πίσω στον φανταστικό κόσμο του Ψάρη και του Φαφούτη, πέντε χρόνια αφότου οι δυο τους έχουν ενώσει δράκους και Βίκινγκς στο νησί Μπερκ. Ενώ ο Άστριντ, ο Μύξαρχος και η υπόλοιπη συμμορία προκαλούν ο ένας τον άλλον σε αγώνες δράκων, που έχει γίνει το νέο αγαπημένο άθλημα του νησιού, το πλέον αχώριστο δίδυμο ανακαλύπτει νέους κόσμους και αχαρτογράφητους τόπους. Μέχρι τη στιγμή που μία από τις περιπέτειές τους θα τους οδηγήσει στην ανακάλυψη μιας μυστικής σπηλιάς πάγου, που στεγάζει εκατοντάδες νέους άγριους δράκους και τον μυστηριώδη Καβαλάρη των Δράκων. Έτσι, οι δύο φίλοι θα βρεθούν στο κέντρο μιας μάχης για την προστασία της ειρήνης. Τώρα, ο Ψάρης και ο Φαφούτης πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να αγωνιστούν για τα πιστεύω τους και παράλληλα πρέπει να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι μόνο μαζί έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν το μέλλον τόσο των ανθρώπων όσο και των δράκων.

14/38 Βιβλίο

12/06 - 18/06

ποντικιart

www.topontiki.gr

Το βιβλίο στη σέντρα Το ποδόσφαιρο είναι η Όπερα των Φτωχών, όπου το πάθος συναγωνίζεται τη δύναμη, ο άθλος την ευφυΐα, ο άνθρωπος τα όριά του. Ο Θεολόγος Αλεξανδράτος και ο Χρίστος Σωτηρακόπουλος γράφουν για το Μουντιάλ ο καθένας με τον τρόπο του Σπάνια η αθλητικογραφία στη χώρα μας διαθέτει μια γενικότερη και ευρύτερη ματιά από αυτή που περιορίζει το ποδόσφαιρο αποκλειστικά εντός παιδιάς. Και αυτό συνιστά μια έλλειψη που κρατά το ποδόσφαιρο μακριά από τον κοινωνικό του ρόλο, τις ρίζες καταγωγής του, την πολιτισμική του αξία. Προφανώς, ο φίλαθλος δεν χορταίνει να θαυμάζει τις μαγικές ενέργειες, τις εμπνευσμένες πάσες, τις βαθιές σέντρες ακριβείας, τις κεφαλιές, τις αριστοτεχνικές ντρίμπλες και τα γκολ, όλα αυτά που απελευθερώνουν την ανυπόκριτη χαρά του, την ανιδιοτελή του έκρηξη, τη συγκλονιστική επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας. Το ποδόσφαιρο δεν είναι τυχαία ο βασιλιάς των σπορ, ένα άθλημα με μαζική διαπολιτισμική αποδοχή. Πρόκειται για την Όπερα των Φτωχών, το μεγάλο θέαμα που συναρπάζει τα πλήθη, μια συγκλονιστική αναπαράσταση μάχης - σύγκρουσης, που γεννά τον πολιτισμό και τον αναζωογονεί, όπου το πάθος συναγωνίζεται τη δύναμη, ο άθλος την ευφυΐα, ο άνθρωπος τα όριά του. Το φετινό Μουντιάλ γίνεται σε μια χώρα «ποδοσφαιρομάνα». Μια χώρα της οποίας η εθνική της ταυτότητα βασίστηκε στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, μια χώρα συνώνυμη του ποδοσφαίρου. Ταυτόχρονα μια χώρα με τεράστιο αριθμό εξαθλιωμένων πολιτών που δεν αντέχουν την πολυτέλεια του ακραία πλέον εμπορευματοποιημένου θεάματος, όπου το ποδόσφαιρο αποτελεί μια καλά στημένη και οργανωμένη παγκόσμια επιχείρηση· πολιτών που δεν αντέχουν να αντιπαρατίθενται απέναντι στην εξαθλίωσή τους τα μυθικά ποσά που διακινούνται στους αθλητικούς χώρους… Ωστόσο, για την κοινωνική εξαθλίωση δεν φέρει την ευθύνη το ποδόσφαιρο, όσο κι αν αυτό έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ως μέσο αποκτήνωσης λόγω της τεράστιας δημοφιλίας του.

Θεολόγος Αλεξανδράτος Από τον Αϊνστάιν στον Πελέ Εκδόσεις: Κέδρος Σελ.: 306 Εδώ και λίγες μέρες κυκλοφόρησε το βιβλίο ενός σημαντικού αθλητικογράφου - δημοσιογράφου, του Θεολόγου Αλεξανδράτου, ενός από τους σπάνιους δημοσιογράφους που μπορεί να συλλάβει το παιχνίδι και τη σημασία του μέσα αλλά και πέρα από το γήπεδο, στον ευρύτερο κοινω-

Σε 200 λέξεις Η συγγραφέας Δάφνη Καλογεροπούλου γράφει για το μυθιστόρημά της «Κοίταξέ με για να δω ποια είμαι», εκδόσεις Κέδρος

Ξενοφών Μπρουντζάκης

νικό - ιστορικό χώρο. Έτσι, στο τελευταίο του πόνημα με τον ευρηματικό τίτλο «Από τον Αϊνστάιν στον Πελέ» μάς αφηγείται την ιστορία των Μουντιάλ μέσα από την ίδια την Ιστορία των κατακλυσμιαίων γεγονότων. Κάθε Μουντιάλ (όπως και το τωρινό που διεξάγεται υπό τη σκιά των εντυπωσιακών διαδηλώσεων και διαμαρτυριών για την πολιτικοκοινωνική κατάσταση που επικρατεί στη Βραζιλία) εντάσσεται μέσα σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο συμβάντων και η εκάστοτε επικαιρότητα συνδέεται με τη διεξαγωγή τού μεγάλου αυτού αθλητικού γεγονότος. Έτσι, το βιβλίο του Αλεξανδράτου αποκτά τη βαρύτητα και το ξεχωριστό ενδιαφέρον μιας πρωτότυπης και άκρως ενδιαφέρουσας ιστορικής αφήγησης με επίκεντρο τα Μουντιάλ ποδοσφαίρου!

Χρήστος Σωτηρακόπουλος Στιγμές Μουντιάλ Εκδόσεις: Τόπος Σελ.: 263 Ο συγγραφέας είναι ο άνθρωπος που διαδέχτηκε την ιστορική φωνή του Γιάννη Διακογιάννη στις εγχώριες αθλητικές περιγραφές. Είναι σαφώς μακράν ο πιο ολοκληρωμένος σε θέματα ποδοσφαίρου δημοσιογράφος της χώρας και η φωνή του μας «διηγείται» πάνω από τρεις δεκαετίες τα σημαντικότερα ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Με αφορμή το φετινό Μουντιάλ, ο Σωτηρακόπουλος κυκλοφόρησε ένα βιβλίο το οποίο φέρει την προσωπική του σφραγίδα, αφού έχοντας καλύψει ο ίδιος τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών μπορεί να αποθησαυρίσει τις πολυτιμότερες στιγμές στην ιστορία των Μουντιαλ μέσα από την αμιγώς ποδοσφαιρική του ματιά. Ο Σωτηρακόπουλος μένει και εστιάζει στην ποδοσφαιρική κοινότητα - κοινωνία δίχως να ξεμακραίνει από το αμιγώς αθλητικό περιεχόμενο. Διαθέτοντας ένα εντυπωσιακό και χαρισματικό αφηγηματικό τρόπο, περιγράφει ποδοσφαιρικά στιγμιότυπα με τη μαεστρία ενός παραμυθά. Μέσα από έναν εξαιρετικό συνδυασμό πάθους και γνώσης ζωντανεύει τις πολυτιμότερες ιστορικές ποδοσφαιρικές στιγμές των Μουντιάλ, χαρίζοντας στον αναγνώστη ένα γοητευτικό βιβλίο ποδοσφαιρικής πανδαισίας!

Δυο γυναίκες, δυο εχθροί Το «Κοίταξέ με για να δω ποια είμαι» (εκδόσεις Κέδρος) είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά για τον έρωτα δυο γυναικών σε μια ομάδα ψυχοθεραπείας. Οι δυο αυτές γυναίκες ξεκινούν την πορεία τους ως εχθροί, όμως με μια σειρά ανατροπών σταδιακά καταλαβαίνουν πως τους ενώνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα τους χωρίζουν. Θα αρχίσουν να αναδύονται μέσα τους συναισθήματα που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν νιώσει. Το ερώτημα που τίθεται είναι

το εξής: Θα μπορέσουν, άραγε, να τα αποδεχθούν; Είναι μια ιστορία για τις σχέσεις, τη μοναξιά, τον πόνο, την ανάγκη για έγκριση και, τελικά, την πανανθρώπινη οδύνη της διαφορετικότητας. Το βιβλίο αναδεικνύει τα δικαιώματα του ανθρώπου και αποτελεί ένα ταξίδι προς την αποδοχή για όλα τα μυστικά που ο καθένας μας έχει θαμμένα. Παρόλο που το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι προκλητικό για τα ελληνικά δε-

δομένα, θεώρησα χρέος μου να το θίξω, και μάλιστα να κοινοποιήσω πράγματα γι’ αυτό από ψυχοθεραπευτική σκοπιά. Να μιλήσω για την ντροπή που όλοι μας κουβαλάμε, ντροπή που απομακρύνει τους άλλους και δεν αφήνει κανέναν να μας μάθει αληθινά. Ένα απ’ τα μηνύματα του βιβλίου είναι ακριβώς αυτό, ότι ζούμε μια ζωή γεμάτη κρυψώνες, γιατί φοβόμαστε την απόρριψη. Νομίζουμε ότι δεν μας αγαπάνε, αλλά ουσιαστικά απλώς δεν μας ξέρουν.