1799 by To Pontiki

(δυο - δυο, οι ανταρτες δυο - δυο)

www.topontiki.gr

ΠΟΝΤIΚΙ

16 σελίδες για την τέχνη και τον πολιτισµό

ÐÅÌÐÔÇ 13 ÖÅÂÑÏÕÁÑÉÏÕ 2014 / ÔÉÌÇ: 2€ Ö. 1799

ΟΛΗ Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ «ΟΜΑΔΑΣ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ» ΣΤΟ «Π»

«17 Νοέμβρη» της νέας εποχής } Οι επιθέσεις σε Γερµανό πρέσβη και Mercedes αποκαλύπτουν τη νέα «ατζέντα» στόχων } Η οργάνωση «σκοπεύει» ελληνική προεδρία και «υπεύθυνους των κοινωνικών δεινών» και ψάχνει... πολιτική έκφραση! 4-5, 47-55

art

ΑΘΗΝΑ

Κοµµάτια η ∆εξιά και... όλοι στρέφονται εναντίον όλων ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

6-7

Φωτιά ο Ιούλιος και... λάβρα το β’ εξάµηνο Ν.∆. - ΠΑΣΟΚ

8-9

Ο σταυρός στην ευρωκάλπη βγάζει και... δελφίνους ΚΥΠΡΟΣ

21-23

Σχέδιο - θηλιά και µεγάλο δώρο στη Βρετανία Και άρθρο του Γ. Λιλλήκα ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥ «Π»

16, 46

Παρέµβαση εισαγγελέα για τη βλάβη στα ΕΛΠΕ KEΡ∆ΙΣΤΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ

Ι» ΤΙΚ Ν Ο ει ο Π πά «Τ

ς ο σά ατρ θέ

www.topontiki.gr

Διαβάστε σήμερα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

«Στο κρανίο τα έχουν πάρει» μέλη από την Κίνηση των 58 αλλά και οπαδοί της Ελιάς, μετά την απόφαση των Σαμαρά - Βενιζέλου για την επιβολή σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές. Βέβαια, με βάση τις δημοσκοπήσεις, δεν εκλέγουν παραπάνω από δυο - τρεις…

Απόφαση - καταπέλτης από το Ελεγκτικό Συνέδριο αδειάζει τον Γιάννη Σγουρό για την απόφασή του να συνάψει συμπληρωματικές συμβάσεις με την κοινοπραξία «ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε - Θ.Γ. ΛΩΛΟΣ Χ. ΤΣΟΜΠΑΝΙΔΗΣ ΟΕ. - ΑΡΣΗ Α.Ε» για τη λειτουργία Εργοστάσιου Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης.

Η σκιά της Αλ Κάιντα – και άλλων οργανώσεων που είναι παρακλάδια της – πλανάται πάνω από τα αθλητικά γεγονότα αφού συνεχείς είναι οι απειλές που δέχονται οι Ρώσοι για τρομοκρατικό χτύπημα στο Σότσι όπου διεξάγονται οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες… Η περιοχή στρατοκρατείται από 100.000 ένστολους.

O Λαλιώτης ακόμα ΣΕΛ. 10 δεν έι πει την τελευταία του λέξη

O Λαλιώτης ακόμα ΣΕΛ. 12 δεν έχει πει την τελευταία του λέξη

O Λαλιώτης ακόμα ΣΕΛ. 20 δεν έχει πει την τελευταία του λέξη

O Λαλιώτης ακόμα ΣΕΛ. 24 δεν έχει πει την τελευταία του λέξη

Εξ όνυχος...

Άνοιξε τελικά τα χαρτιά του ο ΣΥΡΙΖΑ για τις επερχόμενες εκλογές και αποκάλυψε την πρόθεσή του να υπερβεί τη διαχωριστική γραμμή μνημόνιο - αντιμνημόνιο ως προς τα πρόσωπα με τα οποία μπορεί να συνάψει συμμαχίες, κάτι που προκαλεί τριγμούς στο εσωτερικό.

Το διαβάσαμε (στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Περικλής») και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας: «Με έγγραφο από τη ΓΑΔΑ καλούνται τα αστυνομικά τμήματα να μεθοδεύσουν προσωπικές επαφές - συναντήσεις με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων με σκοπό την καταγραφή προβλημάτων – και να συντάξουν εμπεριστατωμένες εκθέσεις – για την καταγραφή προβλημάτων και αναγκών αρμοδιότητας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ειδικότερα της Αστυνομίας». Το εν λόγω έγγραφο, προφανώς αποπνέει την «ευωδία» των ιδεολογικών αντιλήψεων των κρατούντων. Με πιο απλά λόγια, μυρίζει φορμόλη μέσα στην οποία κολυμπούν αμέριμνα τα πολιτικά πτώματα που μας κυβερνούν. Πρόκειται για τις αντιλήψεις εκείνων ακριβώς που οδήγησαν τη χώρα και τον λαό της στην καταστροφή. Πρόκειται για τις αντιλήψεις που η πεμπτουσία τους περιγράφει την άξεστη όσο και απέλπιδα προσπάθεια συντήρησης της υφιστάμενης κατάστασης, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Το χαφιεδιλίκι, η αστυνομοκρατία και πάνω απ’ όλα ο φόβος είναι τα προσφιλή τους

«Καρφώστε» τα παιδιά!

μέσα. Αυτά έχουν βγάλει από τη φαρέτρα τους και χρησιμοποιούν όταν τέλειωσε το παραμύθι της «ισχυρής και ευημερούσας Ελλάδας». Με τον φόβο, τη ρουφιανιά και τα ΜΑΤ προσπαθούν να κρατήσουν το καπάκι πάνω από την κοινωνία που κοχλάζει. Όλα αυτά, θα πει κανείς, είναι γνωστά και αναμενόμενα από ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν πως γεννήθηκαν για να κυβερνούν. Η θεσμοθέτηση, όμως, της ρουφιανιάς στον χώρο της εκπαίδευσης είναι, θα πρέπει να παραδεχτούμε, ένα αναπάντεχο κατάντημα ακόμη και για τον… Δένδια. «Η μεθόδευση προσωπικών επαφών και συναντήσεων» των αστυνόμων με τους διευθυντές των σχολείων που διατάσσει το έγγραφο της ΓΑΔΑ, περιγράφει την ολοκληρωτική αντίληψη μιας εξουσίας η οποία έχει χάσει την ψυχραιμία της. Θα έπρεπε να είναι σαφές: Η υπονόμευση του ρόλου του εκπαιδευτικού με τη μετατροπή του σε χαφιέ της αστυνομίας, την οποία «προτείνουν» οι (αν)εγκέφαλοι που συνέλαβαν αυτήν την ιδέα, πριονίζει τους βλαστούς της κοινωνίας για να τους ρίξει στη φωτιά του ολοκληρωτισμού. Μήπως τελικά αυτός είναι ο στόχος;

Δούρου Δούρου… Θα καεί η Κουμουνδούρου

Η Ελληνίδα Αθηνά Ανδρεάδη, που απασχολεί με τα τραγούδια της τη διεθνή μουσική σκηνή, μίλησε στο «Ποντίκι Art» για την επιστροφή της στην Ελλάδα, το πρώτο της ελληνόφωνο album αλλά και την επικείμενη εμφάνισή της στη χώρα. Αν δεν το ξέρατε, οι δυο αγγλόφωνοι δίσκοι της φιγουράρουν στην κορυφή των charts, ενώ η ίδια υπογράφει τη μουσική για τη νέα σειρά του Στίβεν Σπίλμπεργκ, «Smash», που προβάλλει το NBC. ΣΕΛ. 4 ΠΟΝΤΙΚΙ ΑRT

www.topontiki.gr

Το Πολιτική Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Σκόνη και θρύψαλα η Δεξιά Γαλάζιος εμφύλιος για την Αθήνα. Όλοι εναντίον όλων Στα πρόθυρα ενός δεξιού εμφυλίου βρίσκεται η Αθήνα, καθώς η Ν.Δ. κατεβαίνει διχασμένη και η Δεξιά στο σύνολό της (με τα σημερινά δεδομένα) βρίσκεται χωρισμένη σε τέσσερα κομμάτια.

ο δεξιό ακροατήριο της Αθήνας είχε πάντα – και διατηρεί ακόμη και σήμερα – τα δικά του ιδεολογικά χαρακτηριστικά, καθώς θεωρείται το πιο παραδοσιακό κομμάτι της παράταξης. Η καρδιά της. Δεν είναι μόνο το Κολωνάκι, αλλά και οι λαϊκές γειτονιές, όπως τα Πατήσια ή ο Κολωνός. Αυτήν τη βάση της παράταξης ποιος θα την εκφράσει; Ο «επίσημος» Άρης, ο «αντάρτης» Νικήτας, ο Καπερνάρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ο χρυσαυγίτης Κασιδιάρης ή μήπως θα εμφανιστεί και άλλη υποψηφιότητα με δεξιά χαρακτηριστικά; Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να συνυπολογιστεί και ο Β. Πολύδωρας, ο οποίος βλέπει «θετικά» την υποψηφιότητα Κακλαμάνη, ωστόσο παραμένει ανοικτή η περίπτωση της Αλεξίας Έβερτ καθώς και η υποψηφιότητα του Γρηγόρη Βαλλιανάτου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Το είπε άλλωστε και ο Σαμαράς: «Όποιος καταθέτει, καταθέτει...» (σ.σ.: υποψηφιότητα). Ιστορικά, η Ν.Δ. έχει καταγράψει στην Αθήνα μεγάλες νίκες την τελευταία εικοσαετία. Ωστόσο, για δεύτερη συνεχή φορά μετά την επικράτηση του Γ. Καμίνη στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, κινδυνεύει να χάσει τον δήμο, τον οποίο είχε στα χέρια της συνεχώς από το 1987 έως το 2010. Το ακροατήριο της Ν.Δ. έχει μειωθεί, και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Στις εκλογές του Μαΐου του 2012 κατέρρευσε στο αρνητικό ρεκόρ του 15,79%, το οποίο σχεδόν διπλασίασε στις εκλογές του Ιουνίου κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» που έβαλε ο Σαμαράς. Και σήμερα, όμως, στις δημοσκοπήσεις στην Α’ Αθηνών η Ν.Δ. καταγράφει δυνάμεις μόλις 18%. Με άλλα λόγια, ο κομματική πίτα έχει μικρύνει...

Τρίτος Ο Νικήτας Κακλαμάνης μέσα σε αυτό το δυσμενές κλίμα για τη Ν.Δ. κατάφερε στις τελευταίες εκλογές να διατηρηθεί στην πρώτη τριάδα των βουλευτών της Α’ Αθηνών καθώς ήρθε τρίτος σε σταυρούς, ενώ ακόμη και σήμερα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις δημοφιλίας μεταξύ των πολιτικών της συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας, στην οποία εξελέγη βουλευτής πρώτη φορά το 1990. Δεν έκρυψε ποτέ την επιθυμία του να είναι ξανά υποψήφιος – υπενθυμίζεται πως διετέλε-

«επισημοι», «ανταρτεσ», ανεξαρτητοι, ακομα και ακροδεξιοι − απ’ ολα εχει ο μπαξεσ

Κόμματα κι αποκόμματα

σε δήμαρχος από το 2007 έως το 2010 – καθώς αισθανόταν πως δεν είχε την πλήρη στήριξη της Ν.Δ. στις εκλογές του 2010, με αποτέλεσμα να χάσει στον δεύτερο γύρο από τον Γ. Καμίνη, αν και είχε προβάδισμα στον πρώτο γύρο. Δηλώνει πως παραμένει πιστός στις αρχές της παράταξης, ενώ πρόσφατα ξεκαθάρισε πως θα έκανε πίσω μόνο αν η επιλογή του πρωθυπουργού ήταν κάποιο πρόσωπο που συγκέντρωνε καλύτερα χαρακτηριστικά από τον ίδιο και ότι σίγουρα αυτός δεν ήταν ο Άρης. Άλλωστε σχολίασε με φαρμακερό τρόπο την υποψηφιότητα του Σπηλιωτόπουλου το βράδυ της Τρίτης λέγοντας: «Η μόνη σχέση του Άρη με την Αθήνα είναι ότι ζει στο κέντρο». Την περασμένη εβδομάδα συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό, με τον οποίο διατηρούσαν φιλία από το 1977, πορεύτηκαν μαζί στην Πολιτική Άνοιξη, ωστόσο φαίνεται πως το γυαλί ράγισε στις εσωκομματικές εκλογές, όταν ο Νικήτας στήριξε την Ντόρα.

Διαφοροποιήσεις Πάντως, σύμφωνα με τον Κακλαμάνη, ο Σαμαράς είναι αυτός που έχει αλλάξει μετά τη μνημονιακή του στροφή και δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο ίδιος προσπαθεί να διαφοροποιείται σε ζητήματα πολιτικής εντός της Κ.Ο. της Ν.Δ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Α. Σαμαράς του πρότεινε κάποιες άλλες επιλογές, ώστε να αποσύρει το ενδιαφέρον του για την Αθήνα. Εκείνος όμως αρνήθηκε. Δεν έχει διστάσει άλλωστε να καταλογίσει σε συνεργάτες του πρω-

θυπουργού την ευθύνη για τη μη στήριξη στο πρόσωπό του και ξεκαθαρίζει πως θα πάει την κούρσα μέχρι τέλους. Η επιλογή του Άρη Σπηλιωτόπουλου ήρθε ύστερα από μετρήσεις που λέγεται πως έκανε το Μέγαρο Μαξίμου και τον έδειξαν να υπερέχει δημοσκοπικά έναντι των άλλων υποψηφίων. Πάντως, η υποψηφιότητα του Άρη κέρδισε πόντους από τη στιγμή που άρχισαν να λιγοστεύουν οι επιλογές της Ν.Δ., και ειδικά μετά την άρνηση της Όλγας Κεφαλογιάννη. Δεν είχε πάει καλά στις τελευταίες εκλογές στη Β’ Αθηνών, ήρθε όγδοος σε σταυρούς, ενώ τα ποσοστά της δημοφιλίας του στην εκλογική του περιφέρεια είχαν μειωθεί σημαντικά. Η Αθήνα για τον ίδιο είναι μία γνώριμη πόλη, ζει και κινείται σε αυτήν, και με την πολιτική στήριξη της Ν.Δ. πιστεύει πως μπορεί να κερδίσει τη μάχη στον δεύτερο γύρο, εφόσον περάσει σε αυτόν. Ακόμη και βουλευτές της Ν.Δ. θεωρούν πως η επιλογή στο πρόσωπο του Άρη ήταν «αυτογκόλ», ότι η μάχη της Αθήνας δύσκολα θα κερδηθεί και ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για τον νεαρό υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Από τη στιγμή μάλιστα που οι δεξιοί υποψήφιοι δεν αποκλείεται να αλληλοεξουδετερωθούν, εκτιμάται πως ο Σακελλαρίδης θα βρίσκεται στον δεύτερο γύρο και θα περιμένει να δει ποιος θα είναι ο αντίπαλός του. Η υποψηφιότητα της Ν.Δ. για την Αθήνα πέρασε από πολλά κύματα και, όπως φαίνεται, η ενδοοικογενειακή μάχη του Μαΐου θα έχει κι άλλα επεισόδια.

www.topontiki.gr

Το θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Βαρελότα και «βλήματα» Μαρτυρίες πολιτών «αδειάζουν» την ΕΛ.ΑΣ. για το χτύπημα της ΟΛΑ Χρειάστηκαν τουλάχιστον τέσσερις ώρες το απόγευμα της Τρίτης ώστε οι αστυνομικοί, η ειδική ομάδα πυροτεχνουργών του στρατού και οι... δημοσιογράφοι να εντοπίσουν το σημείο, σε απόσταση 200 μέτρων από τις εγκαταστάσεις της Mercedes στη Νέα Κηφισιά, όπου κατέληξε η ρουκέτα από το χτύπημα της Ομάδας Λαϊκών Αγωνιστών λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Κυριακής 12 Ιανουαρίου, που «αποκαλύφθηκε» με το πολυσέλιδο κείμενο της οργάνωσης προς το «Ποντίκι», με το οποίο η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης και στην οικία του Γερμανού πρέσβη στο Χαλάνδρι στις 30 Δεκεμβρίου.

ως χθες το μεσημέρι πυροτεχνουργοί του στρατού και άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας ερευνούσαν σπιθαμή προς σπιθαμή το οικόπεδο στην οδό Χρυσάππου συλλέγοντας στοιχεία και αναζητώντας μάταια το κύριο τμήμα του πυροσωλήνα που θα επιβεβαίωνε όσα ισχυρίστηκε η ΟΛΑ στην τρίτη παράγραφο του κειμένου της. Οι μαρτυρίες των περίοικων σχετικά με το τηλεφώνημα στην Άμεση Δράση, τη νύχτα της επίθεσης, οι

τμήμα της ρουκέτας σχεδόν άθικτο. Το «Ποντίκι» αποκαλύπτει σήμερα τη μαρτυρία μιας κατοίκου της περιοχής (τα στοιχεία της στη διάθεση της εφημερίδας), η οποία υποστηρίζει πως πολίτες παρέδωσαν στην αστυνομία το βλήμα που οι ίδιοι περισυνέλεξαν από το οικόπεδο της οδού Χρυσάππου λίγες ώρες μετά την αποτυχημένη επίθεση της ΟΛΑ.

Η μαρτυρία της κατοίκου

άκαρπες έρευνες των αστυνομικών και οι συγκεχυμένες πληροφορίες αναφορικά με την τύχη των υπολειμμάτων της ρουκέτας δημιουργούν μια πρώτη σειρά ερωτημάτων σχετικά με το χτύπημα. u Γνώριζε ή δεν γνώριζε η Αντιτρομοκρατική για την αποτυχημένη επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Mercedes; u Πώς γίνεται ένα πολεμικού τύπου βλήμα, με μέγεθος μεγαλύτερο από μια χειροβομβίδα, ικανό να αχρηστεύσει ένα τεθωρακισμένο όχημα του στρατού, να θεωρείται «πασχαλινό

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΒΡΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΒΛΗΜΑ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

βαρελότο» (!) από τα πληρώματα των τριών περιπολικών; Όπως αναφέρουν έμπειρα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, αν η ρουκέτα είχε εκραγεί, από το ωστικό κύμα θα είχαν προκληθεί μεγάλες υλικές ζημιές σε περίμετρο δεκάδων μέτρων, ενδεχομένως και θύματα. Στην περίπτωση δε που το βλήμα είχε προσκρούσει σε «αφράτο» χώμα και δεν είχε εκραγεί, τότε οι περίοικοι αλλά και οι αστυνομικοί, που πήγαν στο σημείο το βράδυ της επίθεσης και την επόμενη μέρα, θα είχαν βρει

«Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, την Κυριακή 12 Ιανουαρίου, ακούσαμε μια δυνατή έκρηξη. Τόσο δυνατή, που το σπίτι σείστηκε συθέμελα. Τρομάξαμε και πήραμε αμέσως στο “100”. Το πλήρωμα του περιπολικού που έφθασε λίγη ώρα αργότερα, ρώτησε τόσο τους φύλακες στο κτήριο της Mercedes όσο και αυτούς στην BMW αν είχαν κάποιο πρόβλημα, παίρνοντας αρνητική απάντηση. Την επόμενη μέρα, όμως, αρχίσαμε μόνοι μας να ψάχνουμε τι ήταν αυτό που μας ταρακούνησε την προηγούμενη νύχτα σηκώνοντας ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης. Σύντομα στο σημείο όπου ερευνά σήμερα (σ.σ.: την Τετάρτη) η αστυνομία βρήκαμε έναν μικρού διαμετρήματος σωλήνα, πράσινου - ασημί χρώματος, με στρατιωτικούς κωδικούς τυπωμένους πάνω. Αμέσως τηλεφωνήσαμε πάλι στην Άμεση Δράση. Όμως το πλήρωμα του περιπολικού, που έφθασε λίγο αργότερα, μας είπε να μην ανησυχούμε και πως “επρόκειτο για κάποιο... πασχαλινό βαρελότο”. Πήραμε ξανά στην Άμεση Δράση, επιμείναμε πως το αντικείμενο που είχαμε βρει δεν θύμιζε βαρελότο, αλλά κάποιο στρατιωτικού τύπου αντικείμενο και το μεσημέρι της Δευτέρας (13 Ιανουαρίου) οι αστυνομικοί ενός τρίτου περιπολικού παρέλαβαν τη ρουκέτα».

Καλούν σε «επανάσταση» Όσον αφορά την προκήρυξη με την οποία τα μέλη της Ομάδας Λαϊκών Αγωνιστών «κήρυξαν τον πόλεμο» στη «γερμανική καπιταλιστική μηχανή», οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. επιχειρούν να αποκρυπτογραφήσουν τα στοιχεία που κρύβονται μέσα στο πολυσέλιδο κείμενο της ανάληψης ευθύνης. Κατ’ αρχάς, από τις ομοιότητες μεταξύ της τελευταίας προκήρυξης και της αντίστοιχης με την οποία η ΟΛΑ ανέλαβε την ευθύνη για το χτύπημα στα γραφεία της Ν.Δ., η ΕΛ.ΑΣ. θεωρεί πως ο συντάκτης των δύο κειμένων είναι το ίδιο πρόσωπο. Το ύφος και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ενάντια στον Γερμανό «τύραννο που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε προ-

τεκτοράτο της αυτοκρατορίας που έκτισε στηριζόμενος στην νομισματική ενοποίηση των κρατών - μελών της Ε.Ε. και ευθύνεται για τη συνεχιζόμενη ανέχεια χιλιάδων Ελληνικών οικογενειών, απόρροια της οικονομικής κρίσης» θυμίζει «επαναστατικό μανιφέστο». Θεωρώντας και επιζητώντας δε την αποδοχή της δράσης της από την πλειονότητα των πολιτών, καλώντας σε παλλαϊκό ξεσηκωμό, τα μέλη της οργάνωσης επιχειρούν να αποσυνδεθούν από τις άλλες οργανώσεις που δρουν παράλληλα αυτήν την περίοδο στην Ελλάδα. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στην προκήρυξη δεν γίνεται καμιά αναφορά κα-

ταρχήν στην εξαφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού (σ.σ.: η ανακήρυξή του σε φυγά έγινε μόλις τρεις ημέρες πριν από την επίθεση στο κτήριο της Mercedes). Ακόμη, ο συντάκτης της προκήρυξης προσπερνά όλα τα δημοσιεύματα, καθώς και τους ισχυρισμούς της Αντιτρομοκρατικής που συνδέουν την ΟΛΑ με τον Νίκο Μαζιώτη αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά στον υπ’ αριθμόν ένα φυγόδικο κατηγορούμενο για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Όπως επίσης προσπερνιέται «ελαφρά τη καρδία» ο πρόσφατος εντοπισμός του αυτοκινήτου - «γιάφκα» στο Παλαιό Φάληρο με τα ρουκετοβόλα RPG και τα βλήμα-

τα, που, σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές, «έπληξε το οπλοστάσιο των τρομοκρατών» αποτρέποντας ένα ενδεχόμενο εντυπωσιακό χτύπημα. Η πολυσέλιδη νέα προκήρυξη της ΟΛΑ έχει προκαλέσει διεθνή αντίκτυπο με σαφώς αρνητικές επιπτώσεις στην ελληνική προεδρία. Στις ανταποκρίσεις των ξένων ανταποκριτών γίνεται εκτενής αναφορά στους «Έλληνες εξτρεμιστές οι οποίοι κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία», καθώς επίσης και στο κλίμα συνεχώς εντεινόμενης πόλωσης μεταξύ ακροαριστερών και ακροδεξιών ομάδων, που ενισχύονται από την «πολιτική αναταραχή μιας πλήρως αποδιοργανωμένης χώρας».

www.topontiki.gr

ΤοTοΘέμα θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Θέλει να γίνει η νέα 17Ν Η Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΛΑ) ανέλαβε, με κείμενο 21 σελίδων και έκταση άνω των 12.000 λέξεων, το οποίο έστειλε στο «Ποντίκι» (και δημοσιεύεται ολόκληρο στις σελίδες 4755), τη δεύτερη κατά σειρά επίθεσή της, αυτή με δεκάδες σφαίρες από καλάσνικοφ εναντίον της οικίας του πρεσβευτή της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Ντολτ, στο Χαλάνδρι, τα ξημερώματα της 30ής Δεκεμβρίου 2013. Μάλιστα η οργάνωση επιχαίρει για το ότι είναι «σημαντική νίκη η αποχώρηση του Γερμανού πρέσβη απ’ την Ελλάδα μετά την επίθεσή μας».

πιπλέον η οργάνωση αποκάλυψε στο κείμενό της ένα άγνωστο έως τώρα χτύπημα: την Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014, ώρα περίπου 11.00 μ.μ., «επιλέξαμε να βάλουμε με εκτοξευτήρα ρουκετών κατά των κτηριακών εγκαταστάσεων της Mercedes - Benz, που βρίσκονται στην περιοχή της Βαρυμπόμπης». Δύο αντιγερμανικά χτυπήματα μέσα σε δύο εβδομάδες, αποκαλυπτικά της επιχειρησιακής «ατζέντας» της οργάνωσης. Η ΟΛΑ είχε πρωτοεμφανιστεί με ένοπλη επίθεση (καλάσνικοφ) στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη λεωφόρο Συγγρού, στις 14 Ιανουαρίου 2013, και είχε αναλάβει την ευθύνη με προκήρυξή της στο indymedia έξι μήνες αργότερα (!), στις 26 Ιουνίου 2013. Τώρα, με τη δεύτερη προκήρυξή της, επιβεβαιώνει την αρχική εκτίμησή μας ότι διεκδικεί ανοιχτά την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της. Ο σκοπός αυτός της οργάνωσης είχε διαφανεί από το πρώτο κείμενό της τον Ιούνιο του 2013. Τότε σημειώναμε στο «Ποντίκι»: «Τα πάντα δείχνουν ότι η ΟΛΑ θέλει να αποτελέσει μια “17 Νοέμβρη” της εποχής μας. (...) Η αναφορά σε “παλλαϊκό μέτωπο” υποδηλώνει μια βασική αντίθεση στα κηρύγματα της Σέχτας και της Συνωμοσίας, τα οποία εξέφραζαν μια διάθεση αντιπαλότητας προς ό,τι θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε “κοινωνική πλειοψηφία”. Η δε ποικίλη χρήση τον όρων “λαός”, “εργατική

στη Βαρυμπόμπη σηματοδοτούν και εμπράκτως τη δική της «στοχοθεσία». Ειδικότερα τα σημεία στη νέα προκήρυξη που αναφέρουν ότι οι επιθέσεις της στο σπίτι του Γερμανού πρεσβευτή και στη Mercedes έγιναν σκόπιμα πάνω στην έναρξη της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε. και ότι το εξάμηνο της προεδρίας προσφέρει – από κάθε άποψη – «σημαντικές ευκαιρίες», σηματοδοτούν το νέο «γήπεδο», στο οποίο καλεί και τις υπόλοιπες οργανώσεις να δράσουν, υλοποιώντας μια «αντιευρωπαϊκή - αντικαπιταλιστική καμπάνια, μέσω ένοπλων επιθέσεων, διαδηλώσεων και συγκρούσεων χωρίς άλλες χρονοτριβές».

Τα... καθάρματα

τάξη”, “προλεταριάτο”, “εθνομηδενισμός”, “χώρα”, “έθνος”, “πατριωτισμός” παραπέμπει πολύ περισσότερο στο ιδεολογικό υπόβαθρο της 17Ν και όχι σε αντιεξουσιαστικά μορφώματα, ούτε στον εξαρθρωμένο Επαναστατικό Αγώνα. Έχουν ενδιαφέρον οι αναφορές της προκήρυξης σε: ♦ Χώρες και έθνη, τα οποία αντιμετωπίζει όχι ως μορφές οργάνωσης που πρέπει να εξαλειφθούν, αλλά ως αντικείμενα καταπίεσης και εκμετάλλευσης. ♦ Σύνδεση της γεωστρατηγικής με την οικονομία, ως παράγοντες που από κοινού επιδρούν “στη μορφή και την εξέλιξη της καθημερινής πάλης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία”. ♦ “Εξάρτηση της εγχώριας αστικής τάξης”, την οποία κατηγορεί για “κίβδηλο πατριωτισμό”, αποδεχόμενη ότι υπάρχει και “αυθεντικός πατριωτισμός”. ♦ “Εθνομηδενιστικά ρεύματα”, που συμβάλλουν στην ισχυροποίηση της Χρυσής Αυγής – ζητώντας μια “αυθεντικά ταξική πατριωτική στόχευση εναντίον των ιμπεριαλιστικών επιβουλών της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας”. Ένα άλλο στοιχείο που καθιστά την ΟΛΑ... “θαυμάστρια” της 17Ν είναι το ότι δεν ευαγγελίζεται μια “εδώ και τώρα” τυφλή σύγκρουση με το κράτος, αλλά κάνει λόγο για μια... μακρόχρονη

Η ΟΜΑΔΑ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΒΑΖΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ «ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ Ε.Ε.». ολα τα ενδεχομενα ανοιχτα για τους επομενουσ στοχουσ

πολιτική διαδικασία, καθώς μιλάει για πολιτικό (επαναστατικό) φορέα και... συνεδριακή - ιδρυτική διαδικασία».

«Γερμανικός ιμπεριαλισμός» Με το δεύτερο μακροσκελές κείμενό της η οργάνωση επιβεβαιώνει εκείνες τις εκτιμήσεις μας, καθώς επιχειρεί να προσδιορίσει, με την ίδια κοινή γλώσσα και «στοχοθεσία» με τη 17Ν, το νέο πεδίο δράσης όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για το σύνολο των οργανώσεων. ♦ Η 17Ν είχε ορίσει ως αντιπάλους: τον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό», τους εγχώριους «υπηρέτες» του και την ελληνική «λούμπεν μεγαλοαστική τάξη», τους πόλους δηλαδή από τους οποίους – μαζί με την αστυνομία – προερχόταν η μεγάλη πλειονότητα των στόχων και θυμάτων της. ♦ Η ΟΛΑ στις μέρες μας έρχεται να προσδιορίσει ως αντίπαλό της στη νέα εποχή: τον «γερμανικό ιμπεριαλισμό», όπως αυτός εκφράζεται – στο πλαίσιο του εξελισσόμενου «οικονομικού πολέμου» – μέσω του ευρώ και της γερμανικής κυριαρχίας στην Ε.Ε., τους πολιτικούς εκφραστές του στην Ελλάδα, αλλά και την ελληνική «μεγαλοαστική τάξη». Ήδη οι πρώτες επιθέσεις της οργάνωσης στη Ν.Δ., στο σπίτι του πρεσβευτή της Γερμανίας και στις κεντρικές εγκαταστάσεις της Mercedes

Για τους λάτρεις της... αστυνομικής εκδοχής των προκηρύξεων, αυτή είναι μια περιγραφή πιθανών επόμενων στόχων, η οποία όμως παραμένει – προφανώς σκόπιμα – ιδιαίτερα ασαφής, καθώς η παρότρυνση «να στοχοποιούμε τους υπεύθυνους των κοινωνικών δεινών και να αποδεικνύουμε ότι δεν είναι άτρωτοι», η αναφορά σε μια «ανάγκη συνολικής αντιπαράθεσης με την ελίτ και τους μηχανισμούς της» και η επιδίωξη «να κάνουμε αυτά τα καθάρματα να νιώσουν, έστω και λίγο, πώς είναι να ζεις στην ανασφάλεια και στον φόβο», αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά ως προς την επιλογή των επόμενων στόχων. Να σημειωθεί ακόμη ότι, επιβεβαιώνοντας όλα τα χαρακτηριστικά που είχαμε επισημάνει με αφορμή την πρώτη προκήρυξη, η ΟΛΑ περιγράφει πώς αντιλαμβάνεται τα βήματα προς τη δημιουργία ενός «επαναστατικού προγράμματος ανατροπής και οικοδόμησης» και απευθύνει το σχετικό κάλεσμα «προς όλες τις προλεταριακές - λαϊκές δυνάμεις του τόπου» που «κατανοούν την αναγκαιότητα αυτή». Η πολιτική συγκρότηση, κατά την οργάνωση, είναι παράλληλη και αλληλένδετη με την ένοπλη δράση. Στο παρελθόν ανάλογους στόχους είχε θέσει και η 17Ν. Το ερώτημα είναι αν η επίδοξη διάδοχός της θα χρησιμοποιήσει τα όπλα μόνο σε συμβολικά χτυπήματα ή θα τα στρέψει κατά ανθρώπινων στόχων, όπως είχε κάνει η 17Ν. Μέχρι στιγμής η δράση της παραμένει στο πεδίο των συμβολισμών. Κανείς όμως δεν μπορεί να προδικάσει την εξέλιξή της...

www.topontiki.gr

Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Φωτιά και λαύρα ο Ιούλιος Από την κάλπη – διπλή ή τριπλή – θα έχει βγει η «ετυμηγορία». Η τρόικα και η κυβέρνηση θα έχουν βρει έναν τρόπο να κλείσουν το δημοσιονομικό κενό του 2014.

ίναι πολύ πιθανό ότι θα έχουν καταλήξει και στο περιεχόμενο του νέου «μεσοπρόθεσμου» για την περίοδο 2014-2017 αλλά και στα μέτρα που αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει (διότι δημοσιονομικό κενό δεν υπάρχει μόνο φέτος, αλλά και του χρόνου και του παραχρόνου). Ποιος ξέρει; Μέχρι να παραδώσει η Αθήνα τα… κλειδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην επόμενη προεδρεύουσα χώρα, ίσως να έχουμε καταλήξει σε μια συμφωνία και για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους. Και με όλα αυτά τα μέτωπα «κλειστά» (κλειστά;) εμείς θα μείνουμε μόνοι να αντιμετωπίσουμε μέτρα προγραμματισμένα, μέτρα που μετατέθηκαν για εκλογικούς λόγους και φόρους ψηφισμένους εδώ και καιρό. Όποιο λοιπόν και αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης, όποια και αν είναι η λύση που θα δοθεί για το δημοσιονομικό και το χρηματοοικονομικό κενό, ό,τι και αν γίνει με το ελληνικό χρέος, ετοιμαστείτε για τον Ιούλιο της… φωτιάς και ένα 2ο εξάμηνο «κόλαση». Το τελικό ύψος στο οποίο θα φτάσει ο λογαριασμός δεν είμαστε ακόμη σε θέση να το γνωρίζουμε, καθώς οι μήνες που έρχονται δεν αποκλείεται να κρύβουν εκπλήξεις. Να πάρουμε το πιο αισιόδοξο σενάριο; Θα πρέπει να πληρώσουμε πάνω από επτά δισεκατομμύρια ευρώ. Πώς προκύπτει το ποσό; Δεδομένου ότι η προθεσμία υποβολής των φορολογικών δηλώσεων εκπνέει στις 30 Ιουνίου (σ.σ.: η Γενική Γραμματεία Εσόδων έχει ανακοινώσει από το τέλος Δεκεμβρίου το χρονοδιάγραμμα εκπλήρωσης των φορολογικών μας υποχρεώσεων για ολόκληρο το 2014), η πρώτη από τις τρεις δόσεις για την καταβολή του φόρου εισοδήματος θα εκπνεύσει στο τέλος Ιουλίου. Και για τους περισσότερους, κυρίως μικροεισοδηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες, μισθωτούς, συνταξιούχους) ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς καθώς κάθε δόση θα αντιστοιχεί κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ. Θα διαβάσετε στη συνέχεια και το γιατί.

Ιούλιο, θα καταβληθεί – μαζί με το εκκαθαριστικό του 2014 – και ο φόρος πολυτελούς διαβίωσης για το 2013. Θα τον πληρώσουν όσοι κυκλοφόρησαν για έναν ή περισσότερους μήνες μέσα στο 2014 με αυτοκίνητο άνω των 2.000 κυβικών αλλά και όσοι είχαν πισίνα στο όνομά τους. Είναι περίπου 150 εκατ. ευρώ μόνος του. Ιούλιο θα μπει για πρώτη φορά στη ζωή μας και ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων. Δεν θα έρθει μόνος. Θα έρθει μαζί με τον συμπληρωματικό φόρο ακινήτων, τον οποίο θα κληθούν να πληρώσουν όσοι έχουν στην κατοχή τους ακίνητη περιουσία (ατομική) άνω των 300.000 ευρώ. Ο συνολικός λογαριασμός θα φτάσει στα 2,7 δισ. ευρώ. Ιούλιο θα γίνει η αύξηση της παρακράτησης φόρου για εκα-

Πανω απο επτα δισ. ευρω πρΕπει να πληρωσουΝ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ

τοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους οι οποίοι θα δουν τις καθαρές τους συντάξεις να μειώνονται χωρίς να γνωρίζουν από πού τους ήρθε. Είναι μέτρο το οποίο κανονικά θα έπρεπε να εφαρμοστεί από την 1.1.2014, αλλά η εφαρμογή του έχει αναβληθεί για τεχνικούς (βλέπε πολιτικούς) λόγους. Οι καθαρές αποδοχές των συνταξιούχων θα περιοριστούν κατά τουλάχιστον 200 εκατ. ευρώ. Ιούλιο θα πρέπει και το υπουργείο Εργασίας να βγάλει από το συρτάρι την αναλογιστική μελέτη για να υπολογίσει πόσο πρέπει να μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις. Νόμοι και μνημόνια ορίζουν ότι θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ο νέος κανόνας που ορίζει ότι τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης δίνουν τόση επικουρική σύνταξη όση αντέχει το ταμείο τους. Το ύψος των ελλειμμάτων δεν έχει προσδιοριστεί. Θα είναι και αυτά αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Η εξειδίκευση των μέτρων που

έρχονται εν τω μέσω του θέρους αποδεικνύει πως θα φορτωθούμε μετεκλογικά με περισσότερα από 78 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα πρέπει να ξεκινήσουμε να πληρώνουμε από το τέλος Ιουλίου

27 αλλαγές Το νέο έντυπο Ε1 που θα συμπληρώσουν περίπου έξι εκατομμύρια φορολογούμενοι – ηλεκτρονικά εννοείται – περιέχει 27 (!) αλλαγές σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό. Οι περισσότερες από αυτές έγιναν για να αποτυπωθούν οι φορολογικές αλλαγές που επήλθαν στη φορολογική νομοθεσία και στην πράξη τίθενται σε ισχύ μέσα στο 2014. Κάθε αλλαγή στο έντυπο κρύβει και έναν «πόνο». Καταργήθηκε: ◆ Η έκπτωση για τους τόκους των στεγαστικών δανείων που εκταμιεύτηκαν με στόχο την απόκτηση πρώτης κατοικίας. ◆ Η έκπτωση για τα φροντιστήρια των παιδιών. ◆ Η έκπτωση για τα ενοίκια της κύριας κατοικίας καθώς και τα ενοίκια των παιδιών που σπουδάζουν στην επαρχία. ◆ Ψαλιδίστηκε η έκπτωση για τις ιατρικές δαπάνες. ◆ Καταργήθηκε η επιχειρηματική αμοιβή και άλλαξε ο τρόπος φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιτηδευματιών. ◆ Καταργήθηκε το αφορολόγητο για τους μικροεισοδηματίες, οι οποίοι θα φορολογούνται με συντελεστή 11% από το πρώτο ευρώ του εισοδήματος που προέρχεται από ενοίκια. Το 2013, το υπουργείο Οικονομικών εισέπραξε περίπου 3,7 δισ. ευρώ μέσω των 5,56 εκατομμυρίων εκκαθαριστικών. Φέτος, αναμένεται να εισπράξει πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ παρά τη μείωση των εισοδημάτων μέσα στο 2013. Είναι πολλοί οι λόγοι. Η αλλαγή στον τρόπο φορολόγησης επιτηδευματιών και εισοδηματιών, η κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών (σ.σ.: μόνο από αυτήν θα προκύψει πρόσθετο φορολογικό βάρος άνω των 300 εκατ. ευρώ) αλλά και η είσπραξη του φόρου πολυτελούς διαβίωσης μέσω των εκκαθαριστικών. Ειδικά για τα νομικά πρόσωπα, προβλέπεται μεγάλο «μαστίγιο». Για ένα εκατομμύριο επιτηδευματίες, ο φόρος αναμένεται να αυξηθεί ακόμη και πάνω

www.topontiki.gr

Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Μακροβούτια στους... φόρους Από την κάλπη – διπλή ή τριπλή – θα έχει βγει η «ετυμηγορία». Η τρόικα και η κυβέρνηση θα έχουν βρει έναν τρόπο να κλείσουν το δημοσιονομικό κενό του 2014.

Πανω απο επτα δισ. ευρω πρΕπει να πληρωσουΝ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ τον ιουλιο

www.topontiki.gr

Το Θέμα Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ο νέος νόμος

από 100%. Το «μαρτυρά» και ο προϋπολογισμός του 2014: Στα νομικά πρόσωπα, προβλέπεται είσπραξη φόρου ύψους 3,89 δισ. ευρώ έναντι 1,64 δισ. ευρώ το 2013. Η αύξηση φτάνει στο 137%.

«Αναπροσαρμογή» Είναι λογικό η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Εργασίας, σε αυτήν τη φάση, να θέλουν να αποφύγουν κάθε συζήτηση για την «αναπροσαρμογή» των επικουρικών συντάξεων. Όμως την 1.7 θεωρείται πλέον βέβαιο ότι θα υπάρξει περικοπή προκειμένου να εξαλειφθούν τα ελλείμματα. Η περικοπή θα αγγίξει και τους υφιστάμενους συνταξιούχους και όχι μόνο αυτούς που θα βγουν στη σύνταξη μετά την 1.7.2014. Πόσο μεγάλη ή πόσο μικρή θα είναι η περικοπή, αυτήν τη στιγμή δεν είναι γνωστό. Ούτε θα υπάρξει ενιαία πολιτική περικοπών καθώς αυτό θα εξαρτηθεί από την οικονομική κατάσταση του κάθε ταμείου. Αυτή θα φανεί από τις αναλογιστικές μελέτες που είχε παραγγείλει το υπουργείο Εργασίας από το τέλος του 2013. Και να ολοκληρωθούν αυτές οι αναλογιστικές μελέτες, είναι πιθανό τα ευρήματα να μην ανακοινωθούν επίσημα. Ήδη, από τις πληροφορίες που υπάρχουν, εκτιμάται ότι το μεγαλύτερο «κούρεμα» θα γίνει στις επικουρικές συντάξεις που χορηγούν τα λεγόμενα «ευγενή» ταμεία επικουρικής ασφά-

λισης, δηλαδή τα ταμεία των ΔΕΚΟ και των τραπεζών. Η περικοπή της επικουρικής σύνταξης στο δεύτερο εξάμηνο θα είναι μια μεγάλη αλλαγή, αλλά όχι η μοναδική. Από την Πρωτοχρονιά του 2015, θα ενεργοποιηθούν νέες διατάξεις, που έχουν ψηφιστεί ήδη από το 2010. Οι αλλαγές που θα ενσωματωθούν και στον νέο κανονισμό του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης είναι οι εξής: Θα εισαχθεί ο θεσμός της ατομικής μερίδας. Κάθε ασφαλισμένος θα παίρνει και διαφορετική σύνταξη ανάλογα με το ύψος των εισφορών που έχει καταβάλει. Ο μηχανισμός απονομής της επικουρικής σύνταξης θα γίνει απολύτως ανταποδοτικός, που σημαίνει ότι το ύψος της σύνταξης του καθενός θα είναι αντίστοιχο με το ύψος των εισφορών που θα έχει πληρώσει κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου. Το ύψος της σύνταξης δεν θα είναι εξασφαλισμένο διότι ανά τρίμηνο θα γίνεται επανεξέταση της βιωσιμότητας των ταμείων βάσει συγκεκριμένων δεικτών. Αν από αυτήν την τρίμηνη έκθεση προκύπτει έλλειμμα, το ύψος της σύνταξης για υφιστάμενους και καινούργιους συνταξιούχους θα προσαρμόζεται ανάλογα.

ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΑ – «ΦΩΤΙΑ», ΝΕΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

Ιδού ο ΕΝΦΙΑ έρχεται Όλως τυχαίως και ο καινούργιος

Ο Νταβέλης μπροστά τους ήταν... παρθένα

Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων θα ξεκινήσει να εισπράττεται από τον Ιούλιο ενώ η είσπραξή του θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο ύστερα από την καταβολή έξι μηνιαίων δόσεων. Κάθε μήνα, οι φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώνουν περίπου 450 εκατ. ευρώ καθώς το συνολικό προσδοκώμενο έσοδο από τον συγκεκριμένο φόρο ανέρχεται στα 2,65 δισεκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, η τρόικα αναμένεται να εγείρει και ζήτημα επειδή ο ΕΝΦΙΑ θα έπρεπε να αποδώσει τουλάχιστον 400 εκατ. ευρώ παραπάνω. Ο ΕΝΦΙΑ είναι διπλός φόρος. Ο πρώτος υπολογίζεται με βάση την επιφάνεια του ακινήτου, είτε πρόκειται για κτίσμα είτε πρόκειται για οικόπεδο ή χωράφι (σ.σ.: τον Ιούλιο θα είναι η πρώτη φορά που θα κληθούν να πληρώσουν και οι έχοντες αγροτεμάχια). Ο δεύτερος υπολογίζεται με βάση τη συνολική αξία της περιουσίας. Θα πληρώσουν όσοι έχουν ακίνητα άνω των 300.000 ευρώ. Να σημειωθεί ότι τα 2,65 δισ. ευρώ αφορούν μόνο τον ΕΝΦΙΑ καθώς οι συνολικές εισπράξεις που έχει προϋπολογίσει το Δημόσιο από τους φόρους ακινήτων μέσα στο 2014 ανέρχονται στα 3,95 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το ενδιαφέρον, φέτος, εστιάζεται στο τι θα αλλάξει στην παρακράτηση φόρου από τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις. Ο νέος νόμος προβλέπει ότι η παρακράτηση φόρου δεν θα πρέπει να γίνεται ξεχωριστά για την κύρια και ξεχωριστά για την επικουρική σύνταξη, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Θα πρέπει – και αυτό θα μνημονεύει εγκύκλιος που αναμένεται από το υπουργείο Οικονομικών – η παρακράτηση να γίνεται στο άθροισμα της κύριας και της επικουρικής σύνταξης (ή των επικουρικών συντάξεων). Κανονικά, ο νόμος ισχύει από την 1.1.2014. Όμως, ενώ το υπουργείο Οικονομικών θα ορίζει με την εγκύκλιο τη νέα διαδικασία υπολογισμού της παρακράτησης φόρου στις συντάξεις, το βάρος για την εφαρμογή του μέτρου που θα επηρεάσει το ύψος των καθαρών αποδοχών σχεδόν για το σύνολο των συνταξιούχων (2,8 εκατομμύρια Έλληνες) θα πέσει στο υπουργείο Εργασίας και συγκεκριμένα στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ). Πληροφορίες αναφέρουν ότι η ΗΔΙΚΑ θα επικαλεστεί αδυναμία υπολογισμού της παρακράτησης φόρου με το νέο σύστημα. Αρμόδιες πηγές δεν τοποθετούν χρονικά την έναρξη εφαρμογής του νέου μέτρου, ωστόσο «δείχνουν» προς τον Ιούλιο. Από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες και το νέο σύστημα θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται από την 1η Ιουλίου, θα γίνουν τα εξής: ◆ Οι συνταξιούχοι θα διαπιστώσουν μείωση στις καθαρές αποδοχές τους. Για έναν συνταξιούχο με κύρια σύνταξη 1.400 ευρώ και επικουρική σύνταξη 280 ευρώ, η παρακράτηση φόρου ανέρχεται σήμερα στα 159 ευρώ τον μήνα. Με το νέο σύστημα, το ποσό θα αυξηθεί στα 192 ευρώ τον μήνα. Δηλαδή, θα υπάρξει μια μείωση κατά 33 ευρώ. Γενικότερα, όσο μεγαλύτερη είναι η επικουρική σύνταξη τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η μείωση των καθαρών αποδοχών. ◆ Η παρακράτηση φόρου δεν θα ισχύσει από 1.1.2014 (σ.σ.: ήδη έχουν καταβληθεί και οι συντάξεις του Φεβρουαρίου χωρίς αλλαγή) με αποτέλεσμα ο κάθε συνταξιούχος τον Ιούλιο να έχει συσσωρεύσει ένα χρέος. Από ’κεί και πέρα δύο λύσεις υπάρχουν: ή θα παρακρατηθεί αναδρομικά τον Ιούλιο (κάτι που θα επιφέρει κατακόρυφη μείωση στην «καθαρή» σύνταξη) ή θα πληρωθεί με το εκκαθαριστικό του 2015.

www.topontiki.gr

Κυβέρνηση

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Η ευρωκάλπη και ο σταυρός βγάζουν και δελφίνους «Φαγούρα» σε Μαξίμου και Χ. Τρικούπη Μπορεί ο αιφνιδιασμός με την επιβολή σταυρού προτίμησης στην εκλογή των ευρωβουλευτών να πέτυχε απόλυτα, αφού Σαμαράς και Βενιζέλος προφανώς το αποφάσισαν χωρίς να αποτελεί εισήγηση κάποιου κομπορρήμονα συμβούλου τους ώστε να το διαρρεύσει. Μπορεί και ο πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης, που κατέθεσε το πρωί της Παρασκευής την ίδια πρόταση, να μην περίμενε ενδεχομένως ότι θα υιοθετηθεί μέσα σε 24 ώρες.

πορεί Σαμαράς και Βενιζέλος να «τρίβουν τα χέρια» τους, αφού η πρότασή τους κατόρθωσε να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Πολλά τα «μπορεί» από την κατά Φωτεινή Πιπιλή «κίνηση ματ», όμως πίσω από τα «μπορεί» δεν κρύβεται η «σκοτεινή πλευρά» αυτής της απόφασης. Στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και στη Χαριλάου Τρικούπη, μετά τα πρώτα χαμόγελα ότι κατάφεραν να αιφνιδιάσουν την αντιπολίτευση και κυρίως μετά την αλαζονική αίσθηση ότι «την έφεραν» στον ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν οι δεύτερες σκέψεις. Η άμεση εκλογή από ένα πανελλαδικό σώμα όμως προκαλεί και πολιτικά ζητήματα. Τι θα σημάνει για κάποιο στέλεχος της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, γνωστό και με τηλεοπτικό γκελ, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη ή η Φώφη Γεννηματά, αν πάρει εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς ανά την Επικράτεια; Η σταυροδοσία μήπως επί της ουσίας δημιουργήσει εσωκομματικά ζητήματα κυρίως σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., όπου υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα; Η πιθανότητα η πανελλαδική σταυροδοσία σε μια «ακίνδυνη» αναμέτρηση, όπως οι ευρωεκλογές, να δημιουργήσει... δελφίνους πόσο απασχόλησε τους δύο πολιτικούς αρχηγούς; Μάλλον ελάχιστα, αν δεχθούμε ότι ίσως προσπάθησαν να πετάξουν από πάνω τους τα τρέχοντα προβλήματα αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο έτσι να τους προκύψουν μεγαλύτερα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο κυρίες, η Ντόρα Μπακογιάννη και η Φώφη Γεννηματά, ψάχνουν το ενδεχόμενο να αποστασιοποιηθούν από το παρόν πολιτικό σκηνικό «δοξαζόμενες» με μια πανελλαδική καμπάνια και με βουλευτική έδρα στην Ευρώπη. Ειδικά για την Ντόρα, ο στόχος είναι πιο βα-

τός, αφού έχει ένα πανελλαδικό δίκτυο υποστηρικτών, τόσο ως τέως δελφίνος της Ν.Δ. όσο και ως τέως αρχηγός κόμματος (την περίφημη Δημοκρατική Συμμαχία), έχει κατ’ επανάληψη γυρίσει όλη τη χώρα και τη γνωρίζουν και οι πέτρες. Το πιθανό λοιπόν ενδεχόμενο στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. να είναι η Ντόρα υποψήφια και να πάρει εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς, πολλαπλάσιους από τον επόμενο, αποτελεί μια εσωκομματική πολιτική απειλή. Πολλοί την «κάνουν εικόνα» τα επόμενα κρίσιμα χρόνια να περιοδεύει ως ευρωβουλευτής σε όλη την Ελλάδα, να διεκδικεί – λόγω βιογραφικού και προσβάσεων – ηγετική θέση στο Ευρωκοινοβούλιο και να αναπτερώνει τις αρχηγικές φιλοδοξίες καθιστάμενη έτσι και πάλι εν αναμονή αρχηγός της Ν.Δ. Η εικόνα αυτή προκαλεί σύγχυση στην ομάδα Σαμαρά. Μάλιστα, αν η ίδια σταθμίσει τα δεδομένα και επιθυμεί να δώσει τη μάχη του σταυρού, είναι κάτι που δεν μπορεί να της αρνηθεί ο Σαμαράς. Η επιτυχής λοιπόν αποδοχή από το εκλογικό σώμα και μια σειρά πολύ πιθανά καταστροφικά αποτελέσματα που αναμένονται στην υπόλοιπη Ελλάδα αναμένεται να κλυδωνίσουν σοβαρά τη θέση του πρωθυπουργού. Βέβαια η Ντόρα στην παρούσα φάση μετράει όλα τα δεδομένα, διότι, όσο ρίσκο είναι για τον Σαμαρά μια επιτυχής πορεία, άλλο τόσο ρίσκο είναι για την ίδια μια επίδοση που δεν θα είναι ικανοποιητική. Αυτό θα σηματοδοτήσει το οριστικό πολιτικό της τέλος.

πληροφοριεσ θελουν ντορα και φωφη να ψαχνονται

Τζακ ποτ αποτυχίας...

Η αλήθεια είναι πάντως ότι, εκτός από το εύρημα του σταυρού προτίμησης, η Ν.Δ., όπως εξελίσσονται τα πράγματα, κινδυνεύει με ναυάγιο. Κι αν δεν υπήρχαν τα επικοινωνιακά σωσίβια των συστημικών ΜΜΕ, που διογκώνουν κάθε πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ και αποσιωπούν το νεοδημοκρατικό μπάχαλο, το πρόβλημα θα είχε εμφανιστεί στις κανονικές του διαστάσεις. Μέχρι τώρα η Συγγρού έχει επιτύχει το απόλυτο... τζακ ποτ αποτυχίας, αφού οι επιλογές στον Δήμο Αθηναίων και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας έχουν δημιουργήσει δύο εμφυλίους.

Μονομαχία Στην Αθήνα θα μονομαχήσει ο Άρης Σπηλιωτόπουλος με τον Νικήτα Κακλαμάνη. Ο Σαμαράς θέλησε προφανώς να ικανοποιήσει τους δεξιούς ψηφοφόρους των βορείων προαστίων στηρίζοντας τον Άρη, αλλά, αν οι πληροφορίες που θέλουν τον Βύρωνα Πολύδωρα να μην κατεβάζει στο... γήπεδο την Αλεξία Εβερτ, όπως σχεδιαζόταν αρχικά, και να στηρίξει τον Νικήτα, τότε ο πρωθυπουργός θα έχει απέναντί του δύο υποψηφίους που θα αλιεύουν ψήφους στον ίδιο χώρο: τον Κασιδιάρη των ναζιστών να συσπειρώνει και πρώην ψηφοφόρους της Ν.Δ., τον Κακλαμάνη να αποσπά κρίσιμες ψήφους, με αποτέλεσμα οι δύο γαλάζιοι υποψήφιοι να αλληλοεξουδετερωθούν και τα στελέχη της Ν.Δ. στην Α' Αθηνών παγωμένα να προτιμούν τον Νικήτα Κακλαμάνη με τον οποίο συνεργάζονται 7 χρόνια. Στην Κεντρική Μακεδονία επίσης η μάχη του Γιάννη Ιωαννίδη και του Απόστολου Τζιτζικώστα λειτουργεί διαλυτικά για τη Ν.Δ. στην περι-

www.topontiki.gr

Κυβέρνηση Το Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

οχή που είναι κάστρο της, ο συμπαθής Μάρκος Μπόλαρης επιχειρεί να λάβει τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ, ενώ η Εύα Καϊλή και ο Άγγελος Τόλκας διαπραγματεύονται για να είναι υποψήφιοι με το ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας έτσι ένα σκληρό και μη δεδομένο τοπίο για τη Ν.Δ., που με έναν δυνατό υποψήφιο μάλλον είχε την Περιφέρεια από τα αποδυτήρια. ◆ Στον Δήμο Θεσσαλονίκης, όπου κυριαρχεί ο Γιάννης Μπουτάρης, μάλλον οι κυβερνώντες επιστρέφουν σ’ αυτόν που διεκδικούσε από την αρχή το χρίσμα, τον Σταύρο Καλαφάτη, έχοντας όμως χάσει πολύτιμο χρόνο για την προετοιμασία της υποψηφιότητας. ◆ Στη Θεσσαλία και την Ήπειρο κρίνονται οι πιο εύκολες, αφού οι νυν περιφερειάρχες Κ. Αγοραστός και Γ. Δακής έχουν δυναμισμό. ◆ Στην Πελοπόννησο ο Πέτρος Τατούλης θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει το... στραβοπάτημα του ΣΥΡΙΖΑ με τον Οδυσσέα Βουδούρη και τη βιαστική υποψηφιότητα της Νάντιας Γιαννακοπούλου από το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα είναι μια δύσκολη μάχη. ◆ Στο Ιόνιο η υποψηφιότητα της Άντζελας Γκερέκου – αν τελικά αποδεχτεί – μοιάζει να απειλεί τον νυν περιφερειάρχη Σπυρίδωνα Σπύρου. ◆ Στην Περιφέρεια Αττικής αναζητείται στέλεχος για να... θυσιαστεί απέναντι στην επέλαση της Ρένας Δούρου και την αναγνωρισιμότητα του Γιάννη Σγουρού. ◆ Μάχη μπορεί να δοθεί στη Δυτική Ελλάδα, όπου ο περιφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ Απόστολος Κατσιφάρας αναζητά ευρύτερες συμμαχίες απέναντι στον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ. ◆ Στη Στερεά Ελλάδα η δυναμική υποψηφιότητα του Κώστα Μπακογιάννη μοιάζει να υπονομεύεται από τον πρώην βουλευτή Φθιώτιδας Θανάση Γιαννόπουλο, που ετοιμάζεται να κατέβει, ενώ καλά φαίνεται να προχωρά η υποψηφιότητα του έμπειρου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Αποστόλου από την Εύβοια. Έτσι, λοιπόν, αν τα αποτελέσματα στις Περιφέρειες και τους δήμους είναι απογοητευτικά και στις ευρωεκλογές «απειληθεί» μέσα από τη σταυροδοσία η μονοκρατορία Σαμαρά, τα προβλήματα εσωστρέφειας αναμένεται να επιστρέψουν για τη Ν.Δ. Κι αυτό δεν φαίνεται να το είχαν υπολογίσει οι δύο εταίροι, που για να αποφύγουν πιέσεις – ένθεν κακείθεν – την υιοθέτησαν αβασάνιστα...

Θεσμική γελοιοποίηση Όταν μια απόφαση λαμβάνεται στο «ποδάρι» και υπό πίεση, πολλά δεν έχουν ζυγιστεί και μελετηθεί σοβαρά. Οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν τώρα τη σφοδρή κριτική της αντιπολίτευσης για θεσμική γελοιοποίηση, όταν 100 μέρες πριν από τις ευρωεκλογές αποφασίζουν να αλλάξουν τον τρόπο εκλογής των ευρωβουλευτών, σε μια μυστική και απολύτως αντιδημοκρατική διαδικασία. Χωρίς να υπολογίσουν τα πολιτικά υποκείμενα στα οποία οφείλουν να λογοδοτούν, πιεσμένοι και πανικόβλητοι, απεμπολούν ένα 30χρονο προνόμιο, που αποτελούσε δείγμα μιας στρεβλής και αντιδημοκρατικής αντίληψης για τις εξουσίες των κομματικών προέδρων. Η πρόταση δεν πρόλαβε να ζυμωθεί στην κοινωνία και τα κόμματα, να κατατεθούν από-

ψεις, προτάσεις, επιφυλάξεις και ενστάσεις. Οι δυο Μεσσίες αποφάσισαν ότι στο Ευρωκοινοβούλιο οι πολίτες θα στείλουν αυτούς που θα αποφασίσουν. Παραβλέποντας μια σειρά παράγοντες, που κάνουν – στην παρούσα συγκυρία – μια αμεσοδημοκρατική απόφαση να ηχεί συμφεροντολογική και ως προς την επιλογή της παλαιοκομματική. Όπως σημείωσε και η Άννα Διαμαντοπούλου μόλις κυκλοφόρησε η είδηση για την απόφαση, ο σταυρός προτίμησης ισχύει σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη, αλλά εκεί τα κόμματα, με σοβαρές, συγκροτημένες και συστηματικές εσωκομματικές διαδικασίες, ολοκληρώνουν την επιλογή των υποψηφίων 12 με 8 μήνες νωρίτερα. Ο στόχος είναι να προλάβουν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές να ενημερωθούν βαθιά – κυρίως αν είναι νεοεισερχόμενοι – για την πορεία των ευρωπαϊκών θεμάτων, να καταγράψουν απόψεις και προτάσεις και κυρίως να έρθουν σε επαφή με τις κοινωνικές ομάδες και να διατυπώσουν θέσεις που να τους εκπροσωπούν στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτή η μακρά διαδικασία δεν είναι χωρίς νόημα, αφού μέσα από συνεχείς διαβουλεύσεις καταλήγουν οι πολίτες να νιώθουν ότι έχουν εκπροσώπους που μπορούν να εμβαθύνουν και να υπερασπιστούν εθνικά δίκαια και συμφέροντα αποτελεσματικά και δυναμικά. Στην Ελλάδα, το ότι μέχρι πρότινος επιλέγονταν οι φίλοι του προέδρου ανάλογα την πολιτική συγκυρία, είχε αποτέλεσμα πλείστοι όσοι ευρωβουλευτές μας να περιφέρονται κανένα δίχρονο στις Βρυξέλλες μέχρι να ξεψαρώσουν και να ενημερωθούν, να αγνοούν βασικές διαδικασίες του τρόπου εργασίας της Ευρωβουλής, αλλά και του τρόπου «λόμπινγκ» που κινείται το σύστημα.

Έλλειψη χρόνου Ο αιφνιδιασμός λοιπόν δεν σηματοδότησε μια ολοκληρωμένη πρόταση για τον τρό-

και ξαφνικα αγαπησαν το σταυρο

πο που θα επιλέγονται οι 42 υποψήφιοι από τα κόμματα, αλλά την παντελή έλλειψη χρόνου ώστε να κινητοποιηθούν κοινωνικές ομάδες και ολόκληρες περιοχές για την προώθηση υποψηφίων που μπορούν πραγματικά να λειτουργήσουν προωθητικά στο πλαίσιο του Ευρωκοινοβουλίου. Ήδη από τη Δευτέρα κυκλοφορεί μια λογική «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με πασαρέλα ονομάτων που είτε έχουν φάει τα ψωμιά τους στο εσωτερικό της χώρας, δηλαδή βαρεθήκαμε να τους βλέπουμε, είτε αναζητούν χρήματα, ηρεμία και ασφάλεια στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Η επιπολαιότητα και η προχειρότητα στην απόφαση έχει αφήσει άφωνο και τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη, ο οποίος έμοιαζε σαν τον απατημένο που μαθαίνει τελευταίος την «τραγωδία του». Σε δηλώσεις του τη Δευτέρα δεν ήταν σε θέση να μας πει αν και ποιες από τις απαγορεύσεις θα ισχύσουν στις ευρωεκλογές. Πόσες εμφανίσεις θα μπορεί να κάνει κάθε υποψήφιος στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και ποιο θα είναι το πλαφόν εξόδων που μπορεί κανείς να κάνει. Τι σημαίνει για κάθε υποψήφιο η πανελλαδική έκθεση της υποψηφιότητάς του, πώς μπορεί να πληροφορηθεί γι’ αυτήν στην εσχατιά της χώρας, αν όχι μέσα από μια καμπάνια αντίστοιχη με ένα κόμμα σε εθνικές εκλογές; Μπορούν για παράδειγμα να απαγορευτούν τα διαφημιστικά που προωθούν την υποψηφιότητα καθενός όταν απευθύνονται σε μια τεράστια περιφέρεια 10 εκατομμυρίων; Πολλά είναι τα προβλήματα και τα ζητήματα που θα ανακύψουν, καθώς ούτε πολιτική ούτε επιστημονική προπαρασκευή υπήρξε για το ζήτημα.

Πρώτα το κάρο Έπειτα πόσο σταθεροί σε μια εθνική γραμμή, που αντιβαίνει τοπικά συμφέροντα ή λόμπι εξουσίας, θα μπορούν να είναι οι ευρωβουλευτές όταν εξαρτώνται από τον σταυρό προτίμησης για την επανεκλογή τους; Θα μπουν και οι ευρωβουλευτές στη μικροκομματική λογική της μικροδιευθέτησης και της υπόσχεσης επίλυσης του προβλήματος κάθε πικραμένου, συμβάλλοντας στην αύξηση της υπάρχουσας πολιτικής παθογένειας; Αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που δεν πρόλαβαν, λόγω αιφνιδιασμού, να συζητηθούν. Έτσι κι αλλιώς είναι συχνό φαινόμενο οι πολιτικοί μας ταγοί να βάζουν πρώτα το κάρο και μετά το άλογο. Ο νόμος που θα έρθει τις επόμενες εβδομάδες ίσως δώσει αφορμή για έναν σοβαρό διάλογο. Και είναι ζήτημα εσωκομματικής δημοκρατίας, σοβαρότητας και ωριμότητας, αν τα κόμματα, και κυρίως της Αριστεράς, καθιερώσουν δημοκρατικές δομές για τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου και κάποιες βασικές διαδικασίες για τη δράση των ευρωβουλευτών. Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς να θεωρεί ότι με τον σταυρό αποφεύγει την πίεση για τη συγκρότηση της λίστας και να αφήνει όλα τα λουλούδια να ανθίσουν, μπορεί επίσης ο Ευάγγελος Βενιζέλος να θεωρεί ότι έτσι αποφεύγει τον διπλό κλοιό (εσωκομματικό και των «58»), αλλά, αν το σκεφτούν πιο ψύχραιμα, ίσως δουν ότι τα προβλήματα μπορεί να αρχίζουν μόλις τώρα...

www.topontiki.gr

Πολιτική

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Φαγούρα για τα ανοίγματα Η Κουμουνδούρου στηρίζει Βουδούρη Μπορεί οι υποψηφιότητες Καρυπίδη και Βουδούρη να ψηφίστηκαν ως «πακέτο» στην πρόσφατη Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποσύρθηκαν όμως και ως «πακέτο».

ο θέμα Καρυπίδη έκλεισε με (σχεδόν) συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος της περασμένης εβδομάδας και μέσα σε κλίμα σχεδόν ομόθυμο σε όλο το κόμμα, αν εξαιρεθεί η πλειοψηφία του περιφερειακού οργάνου της Δυτ. Μακεδονίας που ψήφισε υπέρ της υποψηφιότητάς του. Όμως η υποψηφιότητα Βουδούρη έχει πολιτικά διαφορετική αντιμετώπιση από την ηγεσία, παρά τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος, που καθώς φαίνεται ξεφεύγουν από το πεδίο της αντιπολιτευτικής τακτικής της μειοψηφίας. Όμοιο είναι μόνο το σκεπτικό των χειρισμών της ηγεσίας, ότι δηλαδή τον τελικό λόγο έχει το κέντρο, ανεξαρτήτως των τοπικών αντιδράσεων, διότι πρόκειται για «κεντρικό πολιτικό ζήτημα». Επί της ουσίας η υποψηφιότητα Βουδούρη βάζει το ζήτημα των συμμαχιών ξανά στο τραπέζι και φαίνεται ότι θα απασχολήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο εξής, τουλάχιστον ώς την ολοκλήρωση της κατάρτισης των ψηφοδελτίων για τις ευρωεκλογές – και μάλιστα υπό το νέο δεδομένο της σταυροδοσίας – αλλά και τους μεγάλους δήμους της χώρας. Η ηγεσία ανοίγοντας τα χαρτιά της αποκάλυψε την πρόθεσή της να υπερβεί τη διαχωριστική γραμμή μνημόνιο

- αντιμνημόνιο ως προς τα πρόσωπα με τα οποία μπορεί να συνάψει συμμαχίες, κάτι που προκαλεί τριγμούς στο εσωτερικό. Όπως φαίνεται και από την επιμονή στην υποψηφιότητα Βουδούρη, παρά το μέγεθος των αντιδράσεων, δεν απορρίπτει τη σκέψη να «αξιοποιήσει» και πρόσωπα από το υπό αποσύνθεση δικομματικό μπλοκ εξουσίας που προσεγγίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως του αν έχουν ψηφίσει τα μνημόνια ή όχι. Είναι ενδεικτική η αναφορά του γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Βούτση, σε δηλώσεις του στον Bήμα FM την περασμένη Παρασκευή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει συμμάχους και συνεργάτες «όλο και περισσότερους, από περισσότερους χώρους» και πως, όσον αφορά τον Οδυσσέα Βουδούρη, «επικράτησε η άποψη να μην γίνεται η επιλογή με βάση τη στάση που είχε κάποιος μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά με βάση την έμπρακτη στάση που έχει απέναντι σε μια πολιτική από ένα σημείο και ύστερα».

Κοινωνική πλειοψηφία Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι, στην προσπάθεια να οικοδομήσει μια όσο το δυνατόν ευρεία κοινωνική πλειοψηφία και προκειμένου να αντιστοιχηθεί το 27% και πολιτικά, θα πρέπει να προχωρήσει σε ευρύτερες συνεργασίες

επανακαμπτει ο πονοκεφαλοσ των συμμαχιων

και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά. Προγραμματικά έχει συμφωνηθεί εντός του κόμματος ότι η επιδιωκόμενη αμφίπλευρη διεύρυνση εκτείνεται από τη «ριζοσπαστική αριστερά ώς την αριστερή σοσιαλδημοκρατία». Το προεδρικό κομμάτι της πλειοψηφίας, όμως, θεωρεί ότι η προς τα αριστερά πολιτική διεύρυνση έχει δείξει τα όριά της εφόσον ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρνούνται τη συνεργασία, ενώ και η εκλογική δεξαμενή στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρή σε σχέση με το πολιτικοκοινωνικό Kέντρο. Από την άλλη, η διεύρυνση προς τα δεξιά γεννά ζητήματα. Για παράδειγμα, στην περίπτωση Βουδούρη, την οποία ο Βούτσης χαρακτήρισε «επιτομή του πολιτικού ανοίγματος», για την ηγεσία δεν υπάρχει κανένα θέμα, αντιθέτως θεωρεί ότι εμπίπτει στις συνεδριακές αποφάσεις περί ανοίγματος στην «αριστερή σοσιαλδημοκρατία». Όμως σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής αλλά και Πολιτικής Γραμματείας διαφωνούν όχι μόνο τα στελέχη που ανήκουν στο Αριστερό Ρεύμα και την Αριστερή Πλατφόρμα, αλλά και στην ΑΝΑΣΑ, που ανήκει στην πλειοψηφία, ενώ στις οργανώσεις της Πελοποννήσου, που συνεδρίαζαν αυτές τις μέρες, οι αντιδράσεις είναι σχεδόν διατασικές,

αφού ούτε η πλειοψηφία ψηφίζει υπέρ του Βουδούρη. Μέχρι στιγμής από τις πέντε Νομαρχιακές οι τρεις έχουν ψηφίσει κατά της υποψηφιότητάς του (Μεσσηνία, Κορινθία και Αρκαδία). Κατά του Βουδούρη τάσσεται και η κομματική νεολαία της Πελοποννήσου. Ο ίδιος πάντως σε δήλωσή του δεν φαίνεται να πτοείται και σχολιάζει τις αντιδράσεις στο πρόσωπό του με την αναφορά ότι ο εσωκομματικός διάλογος αποτελεί «συστατικό στοιχείο δημοκρατικών κομμάτων». Επιπλέον δηλώνει την ετοιμότητά του να δώσει τη μάχη της κάλπης για να ανατραπούν η πολιτική Φούχτελ και τα αποτελέσματα της διοίκησης Τατούλη στην Περιφέρεια Πελοποννήσου.

«Ιδιοτελείς σκοπιμότητες» Εκ μέρους της μειοψηφίας ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σε συνέντευξή του στη «Real» σημείωσε ότι το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ «είναι εκείνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν τα μνημόνια και είχαν ουσιαστική ευθύνη για την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών πολιτικών. Από ’κεί και πέρα», είπε, «μετατοπίσεις προς τ’ αριστερά προερχόμενων από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, χωρίς ιδιοτελείς σκοπιμότητες, είναι ευπρόσδεκτες».

Το ευρωψηφοδέλτιο, οι συμμαχίες και η σταυροδοσία Στο μεταξύ η αλλαγή του τρόπου εκλογής των ευρωβουλευτών αλλάζει μερικώς τους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας την ανάγκη για μεγαλύτερη προσοχή στις εσωκομματικές ισορροπίες τόσο μεταξύ των τάσεων όσο και μεταξύ ανδρών και γυναικών, καθώς ανατρέπεται η λογική της ποσόστωσης. Όσον αφορά το ζήτημα του ανοίγματος και των συνεργασιών, τις οποίες η ηγεσία επιθυμεί να σηματοδοτήσει και μέσω του ευρωψηφοδελτίου, αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι σε μια λίστα 42 υποψηφίων υπάρχουν μεγαλύτερες δυνατότητες να ενταχθούν και πρόσωπα εκτός ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο από την πολιτική σκηνή, αλλά και προσωπικότητες, διανοούμενοι καλλιτέχνες κ.λπ. Εν τούτοις, η σταυροδοσία και η έκθεση των υποψηφίων στο πανελλαδικό ακροατήριο κάνει δύσκολη έως αδύνατη την πα-

ροχή εγγυήσεων της ηγεσίας προς τους συνεργαζόμενους ότι θα εκλεγούν. Πάντως, ενώ η Κουμουνδούρου δεν ανησυχεί για το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα και το πολιτικό μήνυμα που θα εξαχθεί από αυτό, αναμένεται ότι θα στραφεί σε στελέχη πρώτης γραμμής και εν γένει σε υποψηφιότητες με αναγνωρισιμότητα. Το ενδιαφέρον και πάλι θα συγκεντρώσουν οι συνεργασίες. Το ερώτημα πλέον είναι: Μετά τον Βουδούρη, ποιος; Ποια πρόσωπα, ανάλογων προδιαγραφών, θα κληθούν να εκφράσουν το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς άλλους πολιτικούς χώρους, με δεδομένο ότι διάφοροι από το «παπανδρεϊκό αντάρτικο» έχουν δείξει διάθεση προσέγγισης (π.χ. Μαριλίζα, Τζάκρη κ.ά.), ενώ το πολιτικό φλερτ με τη Λούκα Κατσέλη κρατάει εδώ και καιρό; Ονόματα εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που σε αυτό το πολύ αρχικό στάδιο φαίνεται να εξετάζονται, είναι αυτά του καθηγητή Οικονομι-

κών Γιάννη Βαρουφάκη, αλλά και του πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κρίτωνα Αρσένη. Όσον αφορά τις κομματικές υποψηφιότητες, ο Νίκος Χουντής είναι διατεθειμένος να είναι πάλι υποψήφιος, ενώ εκ της πλειοψηφίας ακούγεται το όνομα του υπεύθυνου Οικονομίας του κόμματος Γιάννη Μηλιού. Στο μεταξύ, εν μέσω της συζήτησης για τα αναγκαία ανοίγματα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιεί παρέμβαση σε εκδήλωση της ιστοσελίδας του Στέλιου Κούλογλου tvxs.gr με θέμα «Παραγωγική ανασυγκρότηση: η πρόκληση της επόμενης μέρας» με τη συμμετοχή της ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Άννυς Ποδηματά, του ευρωβουλευτή της «Δράσης» Θόδωρου Σκυλακάκη, του βουλευτή της Ν.Δ. Προκόπη Παυλόπουλου και του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Σταθάκ η. Θα παρέμβει και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

www.topontiki.gr

Το Πολιτική Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Η Ρένα που πάει παντού Βουλευτής, υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνη για τα εξωτερικά η Δούρου Ένας πιεστικός συνδυασμός καθηκόντων θα ορίζει την καθημερινότητα της Ρένας Δούρου τους επόμενους μήνες και έως τις αυτοδιοικητικές εκλογές: εκτός από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπεύθυνη για την Εξωτερική Πολιτική, αναλαμβάνει να σηκώσει την προεκλογική εκστρατεία για την Περιφέρεια Αττικής ως υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια μάχη που έχει ανακηρυχθεί σε «δημοψήφισμα» για την πολιτική του μνημονίου και το φθαρμένο σύστημα εξουσίας Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ.

ε μια συγκυρία που το Κυπριακό επανακάμπτει με δυσοίωνο τρόπο στο προσκήνιο, η βουλευτής και υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ θα παρακολουθεί τις εξελίξεις στο διπλωματικό πεδίο, ενώ παράλληλα θα περιοδεύει ανά την Περιφέρεια Αττικής στο πλαίσιο της μάχης των αυτοδιοικητικών εκλογών. Η ίδια δείχνει διατεθειμένη να δώσει αυτήν τη διπλή μάχη όσο το δυνατόν πληρέστερα. Και κυρίως δείχνει διατεθειμένη, εφόσον εκλεγεί, να εξαντλήσει τη θητεία της στην περιφέρεια, παρά τη δουλειά που έχει κάνει εδώ και ενάμιση χρόνο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Στις πρώτες της συνεντεύξεις μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της δηλώνει καθαρά ότι, αν εκλεγεί, θα μείνει στην περιφέρεια και πως δεν τη βλέπει ως «αποκούμπι» όταν έχει κλείσει η κεντρική πολιτική σκηνή ή ως «σκαλοπάτι» για έναν υπουργικό θώκο. Με αλλά λόγια, θεωρεί ότι είναι κρίσιμο να δοθεί η μάχη της περιφέρειας και στην πράξη, όχι μόνο εκλογικά και πολιτικά, καθώς, όπως εξηγεί, είναι ένας θεσμός με εξαιρετική σημασία για τους πολίτες, ο οποίος όμως μέχρι σήμερα λειτουργεί αδιαφανώς, με τους άμεσα ενδιαφερομένους, τους κατοίκους του λεκανοπεδίου, να μη γνωρίζουν τις διάφορες πτυχές των αναγκών και απαιτήσεων της περιφέρειας αλλά και τα πεπραγμένα της εκάστοτε περιφερειακής αρχής. Αναλύοντας λίγο περισσότερο το σκεπτικό της, εξηγεί ότι θεωρεί την Περιφέρεια Αττικής – μια από τις μεγαλύτερες όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, όπως υπενθυμίζει – έναν ιδιαίτερα νευραλγικό θεσμό, ο οποίος αναλογεί σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της χώρας και πληθυσμιακά και ως κομμάτι του ΑΕΠ, της παραγωγής του εθνικού πλούτου. Υπ’ αυτήν την έννοια η διαχείρισή του άπτεται της κεντρικής πολιτικής, ενώ ταυτόχρονα, τονίζει, η μάχη έχει και αυτοδιοικητικό χαρακτήρα: είναι περιβαλλοντική και επιπλέ-

ον αφορά τα κοινωνικά αγαθά, δεν είναι μόνο δημοψήφισμα. Παράλληλα, στην Περιφέρεια Αττικής αναλογεί ένας πολύ μεγάλος προϋπολογισμός και κυρίως ένα πολύ μεγάλο κονδύλι του ΕΣΠΑ, μέσω του οποίου η ίδια διαπιστώνει τη δυνατότητα, ακόμη και υπό τις παρούσες συνθήκες, να γίνουν σημαντικά πράγματα, όπως για παράδειγμα στο πεδίο της καταπολέμησης της φτώχειας.

ετοιμη να αναμετρηθει με νεεσ προκλησεισ

νως περάσει από ένα απαιτητικό πόστο, αυτό της υπεύθυνης της Εξωτερικής Πολιτικής του κόμματος. Όσον αφορά την εκλογική μάχη καθεαυτήν, το δημοσκοπικό - εκλογικό «μαξιλάρι» που της δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτικοποίηση των εκλογών τής εξασφαλίζει όχι μόνο μια δυνατή εκκίνηση και τη μετάβαση στον δεύτερο γύρο, αλλά και ισχυρές πιθανότητες να κερδίσει την περιφέρεια, είτε έχει απέναντί της την «παλιά καραβάνα», τον Σγουρό δηλαδή, είτε όχι. Επιπλέον η υποδοχή της υποψηφιότητάς της ήταν θετική πέραν του στενού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ – η ίδια άλλωστε στην πορεία της μέχρι σήμερα φροντίζει να απευθύνεται ευρύτερα και να οικοδομεί επαφές και με πρόσωπα που ανήκουν σε άλλους πολιτικούς χώρους, να μην περιορίζεται στα «κομματικά στεγανά». Άλλωστε, παρά την ένταξή της στον ΣΥΡΙΖΑ, προέρχεται από «συντηρητική» οικογένεια (ο πατέρας της ήταν αστυνομικός). Η Ρένα Δούρου – σημειώνεται – ήρθε 10η σε σταυρούς στην ψηφοφορία για την ανάδειξη της Κεντρικής Επιτροπής στο περασμένο ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά τον «βετεράνο» Νίκο Βούτση και πολύ πιο ψηλά από στελέχη όπως ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Όσον αφορά τις σπουδές της και την επαγγελματική της σταδιοδρομία, αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1997 και συνέχισε τις σπουδές της στην Αγγλία, την Τουρκία και τη Γαλλία, όπου απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις Πολιτικές Επιστήμες. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και τουρκικά, και έχει αρκετές δημοσιεύσεις στον ελληνικό και ξένο Τύπο. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκδόσεων, έχει εκδώσει και η ίδια ένα βιβλίο («Η Απόλαυση του Εθνικισμού», Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, 2007), ενώ έχει συμπράξει και σε διάφορα συλλογικά έργα σχετικά με την πολιτική και τη διεθνή πραγματικότητα.

Δεν το βάζει κάτω Η 39χρονη βουλευτής της Β’ Αθήνας δεν έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τα αυτοδιοικητικά πράγματα, καθώς μετέχει και στη δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο Αιγάλεω, όπου γεννήθηκε και διαμένει. Ωστόσο, ακόμη κι αν αυτή η εμπειρία μπορεί να θεωρηθεί μικρή μπροστά στο μέγεθος της περιφέρειας, η Δούρου δεν το βάζει κάτω και είναι έτοιμη να αναμετρηθεί με νέες προκλήσεις: από τη Νεολαία του ΣΥΝ, στην οποία οργανώθηκε το 1995, και τον χώρο υπεράσπισης των κινημάτων και των δικαιωμάτων έφτασε σήμερα να διεκδικεί τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας έχοντας προηγουμέ-

Αρχή από το «Ακροπόλ» Με μια μεγάλη ανοιχτή εκδήλωση στο θέατρο «Ακροπόλ» την ερχόμενη Δευτέρα, στις 7 μ.μ., αρχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την προεκλογική του εκστρατεία για τις ευρωεκλογές, τις δημοτικές και τις περιφερειακές εκλογές. Κεντρικά πρόσωπα και ομιλητές της εκδήλωσης ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, η υποψήφια για την περιφέρεια Ρένα Δούρου και ο υποψήφιος για τον Δήμο της Αθήνας Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Σύνθημα της εκδήλωσης και της προεκλογικής καμπάνιας: «Τρεις κάλπες, μία επιλογή: Να νικήσουμε!». Στην εκδήλωση θα μιλήσουν εκπρόσωποι του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), καθώς και άλλοι υποψήφιοι δήμαρχοι που θα υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ.

www.topontiki.gr

ΠΑΣΟΚ

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

«Στράβωσαν» λόγω σταυρού οι «58» Mασάζ από πασοκογενείς για να αποφευχθούν εντάσεις και αποχωρήσεις Μασάζ προκειμένου να αποφευχθούν εντάσεις, αποχωρήσεις και διασπάσεις στο μέτωπο των «58» κάνουν τις τελευταίες μέρες οι πασοκογενείς Χρήστος Δερβένης, Νίκος Μπίστης, Αθηνά Δρέττα και άλλοι, που τα έχουν πάρει στο κρανίο με την απόφαση Σαμαρά - Βενιζέλου για την επιβολή σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές.

ράς και διατύπωσης προτάσεων, ούτως ώστε να δώσει γραμμή για να ξεπεραστεί η κρίση. Πάντως πληροφορίες από το στρατόπεδο των «58» επισημαίνουν ότι θα τεθούν στον Βενιζέλο κάποια ζητήματα και θα απαιτηθούν ευθείες απαντήσεις. Θα ζητηθεί δηλαδή να μην υπάρξει ξανά τέτοιου τύπος αιφνιδιασμός, όπως ο σταυρός, να μην μπουν περισσότερα από δύο ή τρία προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη λίστα και να μην εκτεθούν για σταυρό πρόσωπα που έχουν χρηματίσει υπουργοί στο παρελθόν και ενδεχομένως «στοχοποιηθούν» με αποτέλεσμα να υπονομευθεί όλο το ψηφοδέλτιο. Στη συνάντηση αναμένεται να προωθηθούν και τα θέματα της Συνδιάσκεψης, η οποία πηγαίνει για τον Μάρτιο, και έτσι στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που θα γίνει σε 10 μέρες στη Ρώμη, δεν θα είναι σε θέση το ΠΑΣΟΚ να καταθέσει το πλήρες σχέδιο για τη συγκρότηση της «Ελιάς». Πάντως οι επιφυλάξεις από μέρους στελεχών των «58» για τις εξελίξεις δεν έχουν ακόμα ελεγχθεί και δεν αποκλείονται κάποιες αποχωρήσεις, λόγω της έντασης.

Κρυφά χαμόγελα για τους «58»

επιλογή του σταυρού έχει δημιουργήσει σοβαρούς τριγμούς και σε όσους από τη ΔΗΜΑΡ έβλεπαν θετικά τη δημιουργία της «Ελιάς», όπως ο Γρηγόρης Ψαριανός, ο οποίος προσανατολίζεται τώρα να είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές, ενώ το ίδιο μοιάζει να επιθυμεί και η Μαριλένα Κοππά, που έχει διαρρήξει τις σχέσεις της με το ΠΑΣΟΚ. Οι πιο εκνευρισμένοι είναι ο άτυπος επικεφαλής της κίνησης Γιάννης Βούλγαρης, ο Γιώργος Παγουλάτος, ο Αρίστος Δοξιάδης και άλλα στελέχη προερχόμενα από τον ακαδημαϊκό χώρο, που νιώθουν προσβεβλημένοι και αιφνιδιασμένοι από την αλλαγή, καθώς δεν υπήρχε καμία διαβούλευση. Στη συνάντηση του συντονιστικού την περασμένη Κυριακή οι τόνοι ανέβηκαν και μάλιστα κάποιοι μίλησαν για κλονισμό της εμπιστοσύνης απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο αποφασίζει να αλλάξει άρδην το πολιτικό τοπίο, τη στιγμή που διαβουλεύεται για τη συγκρότηση ενός πόλου κρατώντας τους υποψήφιους συνεργάτες στο σκοτάδι. Στελέχη της κίνησης των «58» εκφράζουν ακόμα, παρά τις προσπάθειες να πέσουν οι τόνοι, ζωηρές επιφυλάξεις για το ενδεχόμενο τελικά στην Ευρωβουλή να καταλάβουν τις θέσεις γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και να μην περάσει η γραμμή της ανανέωσης. Πολλά στελέχη από την κίνηση των «58» νιώθουν να έχουν εμπαιχτεί, αφού πίστεψαν ότι θα επιτύχουν να... ελέγξουν τις τρεις πρώτες θέσεις της ευρωλίστας, με άτομα της δικής τους επιλογής, αλλά τώρα όλα επαφίενται στη δημοφιλία των υποψηφίων. «Έχουν σταθεί πολλαπλά πολιτικά αφελείς οι ‘‘58’’», επισημαί-

κίσουν όσοι φοβήθηκαν τον σταυρό προτίμησης. Μάλιστα τόλμησε να πει ότι πιστεύει πως στελέχη όπως ο Γ. Βούλγαρης ή ο Γιώργος Παγουλάτος είναι αναγνωρίσιμα και έχουν πιθανότητες εκλογής. Η δήλωση αυτή ήταν έκδηλη των αντιδράσεων και των προβλημάτων που παρατηρήθηκαν. Μάλιστα ρόλο «πυροσβέστη» ανέλαβε ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που μέχρι τώρα όλο ανέβαλε – όχι τυχαία, όπως αποδείχτηκε –, τη συνάντηση σήμερα με το συντονιστικό των «58», προκειμένου να δοθούν εξηγήσεις και διαβεβαιώσεις ότι το ΠΑΣΟΚ θα αντιμετωπίσει ισότιμα την κίνηση και δεν θα επιχειρήσει να την καπελώσει. Το ζήτημα όμως είναι ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο που έχει μηχανισμό να προωθήσει τους υποψηφίους. Μάλιστα κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη με «χαιρεκακία» έλεγαν χτες ότι οι «58» βομβάρδιζαν με παραπολιτικά ότι έχουν τρομερή απήχηση στην κοινωνία και θα αποδείξουν αν οι εκλεκτοί τους «τραβήξουν» στην κάλπη. Στους «58» έχει προκαλέσει ένταση και η έμφαση που δίνει ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, ότι το ΠΑΣΟΚ και το λογότυπό του θα είναι σε κεντρική θέση στο ευρωψηφοδέλτιο. Προχτές πάντως σε εκδήλωση στο Χαλάνδρι η Αθηνά Δρέττα είπε ότι η «Κίνηση των 58» πρέπει να ξεπεράσει αγκυλώσεις για ονόματα, τίτλους κομμάτων και λογότυπα, και να ασχοληθεί με την ουσία της προσπάθειας συνένωσης της Κεντροαριστε-

νει αποστασιοποιημένο πια στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, «αφού πίστεψαν ότι μπορούν να συνεργαστούν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, δηλαδή ένα κόμμα της συμπολίτευσης με ένα που έχει τραβήξει αντιπολιτευτικό δρόμο. Επίσης ήταν δεδομένο ότι θα γίνουν παρακολούθημα της πολυπραγμοσύνης Βενιζέλου, αφού δεν διέθεταν το πιο σημαντικό στοιχείο: μια συγκεκριμένη πρόταση για την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση, δεν διαθέτουν ένα συγκεκριμένο αφήγημα για την επόμενη μέρα». Η κρίση, που μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, προς το παρόν αποσοβήθηκε, αφού ενεργοποιήθηκε και ο Ηλίας Μόσιαλος, που έκανε δήλωση - έκκληση να μην... λα-

ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «58». ΣΟΒΑΡΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΑΡ

Άνοιξε η όρεξη με τον σταυρό προτίμησης Ο σταυρός προτίμησης, πάντως, έχει «ανοίξει την όρεξη» στελεχών που βλέπουν άλλη προοπτική, παρότι το ΠΑΣΟΚ ή η «Ελιά» με βάση τις δημοσκοπήσεις δεν φαίνεται να μπορούν να εκλέξουν δυο με τρεις (οριακά) ευρωβουλευτές. Από τα πρώτα ονόματα που ακούστηκαν είναι αυτό της Φώφης Γεννηματά (όπου κάλπη και χαρά), του Κυριάκου Πιερακκάκη, της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ (τι Βρυξέλλες, τι Παρίσι), αλλά και της Άννυς Ποδηματά, που επανέρχεται μέσω «58» στο ΠΑΣΟΚ, της

Κατερίνας Μπατζελή, που μοιάζει να το σκέπτεται, του Γιώργου Παγουλάτου, του εκπροσώπου Τύπου του Λοβέρδου Ευθύμη Καρδαρά, της Χαριτίνης Καρακωστάκη, του Παντελή Καψή. Από τους παπανδρεϊκούς ακούγονται ονόματα όπως του Παύλου Γερουλάνου και του Γιώργου Πεταλωτή, ενώ κάποιοι θέλουν ως υποψηφίους και τους Νίκο Ανδρουλάκη και Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, αν και για τον τελευταίο είναι αμφίβολο αν θα αποφασίσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος να αποδυναμώσει

την Κοινοβουλευτική του Ομάδα σε τέτοιο βαθμό, αφού ήδη και ο νέος βουλευτής Κώστας Τριαντάφυλλος έχει σοβαρές πιθανότητες να εκλεγεί δήμαρχος Χίου. Πάντως η Φώφη Γεννηματά, μέσω συνεργατών της, επισημαίνει ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα, αν και με την ασάφεια που υπάρχει ως προς το μέλλον και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ η πιθανότητα μιας ασφαλούς καλοπληρωμένης 5ετίας στις Βρυξέλλες καθίσταται ελκυστική για πολλά έμπειρα στελέχη.

www.topontiki.gr

ΚΚΕ

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ούτε σταυρό ούτε λίστα. Μαύρο «Όχι στα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Δυνατό και ισχυρό ΚΚΕ» Ένα και μοναδικό σχόλιο είχε να κάνει ο Δημήτρης Κουτσούμπας για την αλλαγή της εκλογής των ευρωβουλευτών σε σταυροδοσία: «Είτε με σταυρό είτε με λίστα, ο ελληνικός λαός θα πρέπει στην κυριολεξία να σταυρώσει τα κόμματα του ευρωμονόδρομου» και βεβαίως «να δυναμώσει, να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ».

λλωστε, ανεξαρτήτως του τρόπου εκλογής των ευρωβουλευτών, το ΚΚΕ μία προσδοκία έχει από τις επικείμενες ευρωεκλογές: να αποσπάσει τη μερίδα του λέοντος από το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα, ώστε να προβάλει ως ο μόνος συνεπής εκπρόσωπος αυτής της τάσης στην Ελλάδα. Ακόμη κι αν στο εσωτερικό τού εν λόγω κοινωνικού ρεύματος υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς τη συνολική διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ για αποδέσμευση από την Ε.Ε. και μονομερή διαγραφή του χρέους με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων ή λαϊκή εξουσία.

Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά το ΚΚΕ να θεωρεί ότι οι ευρωεκλογές ανοίγουν μια «ευκαιρία» να κεφαλαιοποιήσει στην κάλπη την ιδεολογική του σταθερότητα όσον αφορά το ζήτημα της Ε.Ε., παρ’ ότι τον προηγούμενο καιρό, ειδικά πριν από το περσινό συνέδριο, αμφισβητήθηκε εσωτερικά το κατά πόσο προωθεί την υπόθεση της αποδέσμευσης στην πράξη και ειδικά σε αυτήν την ιστορική συγκυρία.

Διχοτόμηση Απόδειξη του πραγματικού ρόλου της Ε.Ε. θεωρεί ο Περισσός και το Κυπριακό και την τροπή που παίρνει με-

αντιθετοσ ο περισσοσ ΜΕ τη «λυση» που θελει να επιβαΛΟΥΝ στην κυπρο η ε.ε. και οι συμμαχοι τησ

τά την κοινή διακήρυξη Αναστασιάδη - Έρογλου. Μιλώντας σε συγκέντρωση στην Ηλιούπολη προ ημερών ο Κουτσούμπας εξέφρασε ανησυχία ότι το νέο σχέδιο και ειδικότερα η αναφορά σε δύο «συνιστώντα κράτη» επιβεβαιώνει τους φόβους για επαναφορά του σχεδίου Ανάν «από την πίσω πόρτα» και διχοτόμηση. Δήλωσε την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ σε λύσεις αυτού του τύπου και τόνισε ότι το ΚΚΕ θα συνεχίσει να «στηρίζει την πάλη του κυπριακού λαού για δίκαιη λύση προς όφελος όλων των εργαζομένων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ενάντια στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και Ε.Ε.». Αλλά και πως «το παράδειγμα της Κύπρου απαντά σε όλους όσοι, χρόνια τώρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Ε.Ε. είναι εγγύηση για την εδαφική κυριαρχία και τα δικαιώματα των λαών».

Σε ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων σημείωσε ότι: «Η αναφορά σε λύση διζωνικής - δικοινοτικής ομοσπονδίας αναιρείται από την ύπαρξη “συνιστώντων κρατών”, από τη σχέση τους με το ομοσπονδιακό σύνταγμα, από τη μη αναφορά ότι το “ομόσπονδο” κράτος θα αποτελεί συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, οδηγώντας στην ουσία σε λύση συνομοσπονδιακή και διχοτομική και νομιμοποιώντας την τουρκική εισβολή και κατοχή. Η θέση ότι το μέλλον του κυπριακού λαού βρίσκεται εντός της Ε.Ε. έχει στόχο να δεσμεύσει τον κυπριακό λαό και να εξωραΐσει τον αντιδραστικό χαρακτήρα αυτής της λυκοσυμμαχίας, που οδήγησε τον λαό και αυτής της χώρας σε χρεοκοπία, ενώ αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα σύνορα ούτε της Κύπρου ούτε της Ελλάδας».

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

κατα βαθοσ Μοιραίο το «ναι» στο νέο Σχέδιο Ανάν Επί χρόνια προειδοποιούμε ότι η ελληνική χρεοκοπία καθιστά την Ελλάδα και την Κύπρο ομήρους και στα εθνικά θέματα. Ήλθε, δυστυχώς, η ώρα της επιβεβαίωσης. Ο πρωθυπουργός Σαμαράς αποδέχεται άνευ όρων μία πιο επώδυνη εκδοχή του σχεδίου Ανάν περνώντας κάτω από τον πήχη του Καραμανλή το 2004. Ο ΥΠΕΞ Βενιζέλος, οπαδός του πρώτου πολιτειακά και εθνικά εκτρωματικού σχεδίου, στηρίζει και το νέο. Άλλωστε η συγκυβέρνηση έχει ήδη αποδεχτεί ως ισότιμο συνομιλητή το ψευδοκράτος! Στη Λευκωσία ο Αναστασιάδης έχει άνευ όρων αποδεχτεί μοντέλο συνομοσπονδίας. Η ελεύθερη και κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία γίνεται αδύναμη «συνιστώσα» του προτεινόμενου υβριδικού μορφώματος, στο πλαίσιο του οποίου, όπως ανήγγειλε ο Ομπάμα, «οι πόροι του νησιού σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, όπως και το σύνολο των πόρων του, θα πρέπει να κατανεμηθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». Έλληνες και Τούρκοι, λοιπόν, να μοιραστούν ενεργειακούς και άλλους πόρους και η Άγκυρα, με την υποταγή των – υποτελών στα μνημόνια – ηγεσιών Αθήνας και Λευκωσίας να λάβει μερίδιο στην Κύπρο, αλλά και στο Αιγαίο, όπου ήδη, όπως έχει αποκαλύψει το «Ποντίκι», η Ελλάδα... απαγορεύεται να ανακηρύξει ΑΟΖ, αν δεν πληρώσει «διόδια» στους Αμερικανούς και μερτικό στους Τούρκους. Το έκτρωμα «λύσης» στην Κύπρο προεικονίζει ανάλογη «λύση» στο Αιγαίο... Ευτυχείς όσοι – και στη Δεξιά και στην Αριστερά – θεωρούν ότι τα εθνικά θέματα είναι «βάρος», το οποίο πρέπει να «ξεφορτωθούμε» ολοκληρώνοντας, με τον εκτουρκισμό της Κύπρου και την παράδοση του μισού Αιγαίου, όσα παρήγαγαν οι επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, η προδοσία της χούντας και ο «Αττίλας», το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου με τα Ίμια και τη Συμφωνία της Μαδρίτης. Όσο είναι καιρός, ας αναλογιστούν στην ελλαδική Δεξιά ότι αυτό το «ναι» ίσως είναι το μοιραίο «κλικ» υπέρ της Χρυσής Αυγής. Ας αναλογιστούν και στην Αριστερά ότι τα «όχι» στην ξένη οικονομική επικυριαρχία είναι προσχηματικά και έωλα όταν ταυτόχρονα αποδέχεσαι λύσεις υποτέλειας με την κατάλυση κυρίαρχων Δημοκρατιών και την παράδοση εθνικής κυριαρχίας. Είναι η ηπιότερη προειδοποίηση που μπορούμε να απευθύνουμε...

Εκδότης - Διευθυντής ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΛΛΑΤΟΛΑΣ Διευθυντής Έκδοσης: ΠΑΝΑΓΗΣ Δ. ΚΟΥΤΟΥΦΑΣ Διεύθυνση Σύνταξης: ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Aρχισυνταξία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ, ΒΑΛΙΑ ΜΠΑΖΟΥ Υπεύθυνος Ύλης: ΠΕΤΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ

Οικονομικός Διευθυντής: ΜΑΡΚΟΣ ΒΟΥΤΣΙΝΟΣ Εμπορικό Τμήμα: ΜΑΝΘΟΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ Tηλέφωνα - Fax: 210 68.98.448 210 68.98.226 Εκτύπωση: IRIS ΑΕΒΕ

D.A. ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ Α.Ε.» ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ 48 + 16 Art σελίδες - 2,00 (με προσφορά 3,50) ΓΡΑΦΕΙΑ: Λεωφ. Βουλιαγμένης 273, T.K. 17236, Άγιος Δημητριος, Κωδικός: 3107 Tηλ.: 210 68.98.448, Fax Σύνταξης: 210 68.91.046 e-mail: topontiki1@yahoo.gr internet: http://www.topontiki.gr

«ΠΟΝΤΙΚΙ» Πολιτική - Σατιρική και

Τρυπώνω

πληθαίνουν ότι στη Ν.Δ., όπου έχει πέE ΟισειπληροφορΙες κατάρα, τα ζόρια έρχονται και για την Πελοπόννησο. Καραμανλικοί που δεν γουστάρουν καθόλου τον Τατούλη, ούτε τις φιλίες που ανέπτυξε με τον Σαμαρά, ετοιμάζουν αντάρτικο ψηφοδέλτιο και μάλιστα συσπειρώνονται γύρω από την ιδέα πρώην νομάρχες. Θα έχουμε γλέντια... ξΕρουμε κατά πόσο ο πρωθυπουργός της Ιταλίας E Δεν Ενρίκο Λέτα βρήκε «κοινούς τόπους» στη συνάντηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα, πέρα από τη γενικόλογη καταδίκη της λιτότητας στο πλαίσιο της Ευρώπης. Είναι πάντως ο μοναδικός αρχηγός κράτους που δέχτηκε να συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα ανατρέποντας το πρωτόκολλο που θέλει οι αρχηγοί κρατών να πραγματοποιούν συναντήσεις μόνο με τους ομολόγους τους. Ο ίδιος θα είχε τους λόγους του: κάτι η προσπάθεια να στείλει μηνύματα στη Γερμανία, κάτι η εσωτερική αναταραχή στις τάξεις της Αριστεράς λόγω της «λίστας Τσίπρα», η οποία ασκεί πιέσεις έως και στο Δημοκρατικό Κόμμα, που μετέχει στην κυβέρνηση συνασπισμού της οποίας ηγείται... πόσο είναι το «κούρεμα» του χρέους που προτείνει E ΤελικΑ ο ΣΥΡΙΖΑ, 40%, 50% ή 60%; Στο πλαίσιο της επίσκεψής του

στην Ιταλία ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για τη θεσμική επιταγή που υπάρχει για τις χώρες της ευρωζώνης ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ να μην ξεπερνά το 60%, επομένως, είπε, η διαγραφή χρεών θα πρέπει να εναρμονιστεί με αυτόν τον κανόνα, κάτι που στα καθ’ ημάς μεταφράζεται σε «κούρεμα» περί το 60% τουλάχιστον, όπως είπε, για να υπάρξει πραγματική ελάφρυνση του χρέους. Ωστόσο ο Σταθάκης εκτίμησε το «κούρεμα» στο 40%, ενώ και ο Τσίπρας σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε κάνει λόγο για κούρεμα 40% - 50%... τω μεταξύ στη Γερμανία η συζήτηση για το ελληνικό E Εν χρέος συνεχίζεται. Παρότι η γερμανική κυβέρνηση απορρίπτει χωρίς συζήτηση το «κούρεμα», στον αντίποδα το οικονομικό ινστιτούτο Ifo λέει σε έκθεσή του ότι το όφελος από την επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση των επιτοκίων – λύση στην οποία προσανατολίζεται ο Σόιμπλε και για την οποία πανηγυρίζει ήδη ο Στουρνάρας – θα είναι περίπου μηδαμινό. Για την ακρίβεια αποτιμά το όφελος σε 8,5 - 9,5 δισ. ευρώ, με σημερινό ύψος του χρέους τα... 321 δισ. Κοινώς, το δούλεμα πάει σύννεφο...

Ο Βύρωνας τι λέει; Τετ-α-τετ είχε στη Βουλή ο Νικήτας Κακλαμάνης με τον Χρήστο Ζώη του Βύρωνα Πολύδωρα. Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τον Δήμο Αθηναίων, ο Νικήτας εμφανίστηκε στη Βουλή το πρωί της Τετάρτης ευδιάθετος, μίλησε με φίλους και δήλωνε αισιόδοξος για την εκλογική μάχη. Μακριά πάντως από τα βλέμματα των αδιάκριτων, ο Νικήτας είχε συνάντηση στο καφενείο του 2ου ορόφου της Βουλής (όχι το γνωστό καφενείο του ισογείου) με τον Ζώη, πρόεδρο της Νέας Μέρας, ο οποίος, ως γνωστόν, κατεβαίνει από κοινού με τον Πολύδωρα στις ευρωεκλογές με τον νέο πολιτικό φορέα Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό. Το ερώτημα είναι: Θα τον στηρίξει τελικά ο Βύρωνας;

Παραμένει το πρόβλημα Ελιγμός η απόφαση του Μιχελάκη να επανακαταθέσει τη διάταξη που αποκλείει ομογενείς και μετανάστες από το «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» στις περιφερειακές εκλογές, αλλά τα προβλήματα δεν έχουν ξεπεραστεί. Μαθαίνουμε ότι υπάρχουν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που συμφωνούν με την προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να βρεθεί ύστερα από βασανιστική σκέψη μια φόρμουλα ώστε και το πνεύμα της απόφασης να ακολουθηθεί και να μην υπάρξει πλήρης κατάργηση... Οι ΠΑΣΟΚοι καταλογίζουν ενθουσιασμό σε Μιχελάκη και Αθανασίου για την κατάργηση της δυνατότητας ψήφου των μεταναστών, που παρέπεμπε στη σφοδρότητα με την οποία επέκρινε η Ν.Δ. τον νόμο Ραγκούση, όταν ψηφίστηκε το 2010, και υπόσχονταν να τον καταργήσουν. Και ο Βενιζέλος πρέπει να σταματήσει τα «περί κακής απόφασης» και να ανασκουμπωθεί ώστε να βρεθεί μια μέση λύση...

έχουν από τον Τομέα Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ όταν E ΔΙκιο επικρίνουν τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, που επί μήνες αρνείται να τους δει, αλλά έσπευσε να αξιοποιήσει τα φώτα της δημοσιότητας στέλνοντας τηλεγράφημα στον Τζορτζ Κλούνεϊ, που είπε από το Βερολίνο δύο θετικά λόγια για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Θα μπορούσε να είχε αρκεστεί σε μια λιτή δήλωση και να αφήσει το ίδρυμα «Μελίνα Μερκούρη» να ευχαριστήσει τον χολιγουντιανό σταρ. Έτσι κι αλλιώς o Κλούνεϊ έτριψε στη μούρη των Βρετανών την αντίδρασή της. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική εκμετάλλευση είναι μια άχαρη ιστορία, Πάνο μας... για τη δημοκρατική παράδοση της E ΒλασφημΙα πόλης αποτελεί το γεγονός ότι έδρα του νέου νεοναζιστικού κλώνου Εθνική Αυγή δηλώνεται η Ελευσίνα (επί της οδού Αλκιβιάδου, αρ. 61), όπου, εκτός των άλλων, η μητρική Χρυσή Αυγή δεν έχει γραφεία, επισημαίνει η Κίνηση Πολιτών Ecoeleusis. Να σημειωθεί ότι το ακίνητο που δηλώθηκε δεν φέρει μέχρι στιγμής καμιά σχετική ένδειξη του κλώνου.

Αποκαλυπτική εφημερίδα

•Για τη συνδρομή σας αρκεί ένα τηλεφώνημα στο 210-68.98.448. «ΠΟΝΤΙΚΙ» το... «ΠΟΝΤΙΚΙ» Σας! (Από το... 1979, ε;)

καιρό προς τη ΔΗE ΛοξοκοιτοΥσε ΜΑΡ η Άννυ Ποδηματά, η οποία εδώ

κι έναν χρόνο, από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και τον άκομψο τρόπο που φέρθηκε στους ευρωβουλευτές ο Βενιζέλος, τους έκανε – πλην Συλβάνας – να κόψουν ρόδα μυρωμένα. Κάτι όμως οι θετικές και συχνές αναφορές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην ίδια στο πρόσφατο ταξίδι του στο Στρασβούργο, κάτι η πίεση του Μάρτιν Σουλτς, κάτι οι φίλοι τους στους «58», μάλλον την κράτησαν εντός κόμματος. Έτσι η αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου το σκέφτεται σοβαρά να ριχτεί στη μάχη του σταυρού, έχοντας ως σύμμαχό της τη δουλειά της στο Ευρωκοινοβούλιο και την εμπειρία...

ύ στην ο τ ν υ ο Β ννησο Πελοπό

στάζει το ΠΑΣΟΚ για Άννα ΔιE ΦαρμΑκι αμαντοπούλου και Γιάννη Ραγκούση, οι

οποίοι επέκριναν σφοδρά τους Βενιζέλο - Σαμαρά για αντιμεταρρυθμιστική οπισθοχώρηση. Στα δύο πρώην στελέχη απάντησαν με αιχμές από το ΠΑΣΟΚ σημειώνοντας ειδικά για τον πρώην υπουργό Εσωτερικών ότι το 2010 είχαν υιοθετηθεί τέσσερις μήνες πριν από τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές με άμεση ισχύ. Πάντως μέσα από ιστοσελίδα που

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Οι φήμες λένε ότι... 4 Χωρίς καμία σοβαρή μελέτη θα σπάσουν σε μικρότερους οι δήμοι μεγάλων νησιών… Η τροπολογία θα έλθει για τουλάχιστον δύο, ύστερα από μεγάλες πιέσεις που ασκούν δύο υπουργοί… 4 Η ανεπίσημη γραμμή του Μαξίμου (που χρεώνεται στον Χρύσανθο) είναι να υπάρξουν περισσότερα του ενός ψηφοδέλτια, που θα συμμαζέψουν διαφωνούντες της Ν.Δ., ώστε να δημιουργηθεί σύγχυση στη σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ… 4 Άντζελα Γκερέκου, Εύα Καϊλή και Νάντια Γιαννακοπούλου θα είναι οι τρεις γυναίκες που θεωρούν στο ΠΑΣΟΚ ότι με την υποψηφιότητά τους για τη θέση του περιφερειάρχη θα κερδίσουν τις εντυπώσεις…

φαίνεται ότι ελέγχει ο Ραγκούσης η βολή επεστράφη στο ΠΑΣΟΚ με σχόλιο ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σύμφωνα με δημοσκόπηση της GPO, κρίνεται θετικά μόλις από το 54% των ψηφοφόρων του 2012, σημειώνοντας πως δεν είναι τυχαίο το ότι από το 12% που πήρε το 2012 έχει κατρακυλήσει δημοσκοπικά στο 5,3%. Μια ωραία ατμόσφαιρα... ΙνδΙα, και μάλιστα στο Νέο Δελχί, βρέθηκε αυτές E Στην τις μέρες ο Γιώργος Παπανδρέου με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, επιχειρώντας να διευρύνει τα διεθνή ερείσματά του. Μάλιστα, όπως μας ενημέρωσε το σχετικό δελτίο, συναντήθηκε με τον αντιπρόεδρο και φέρελπι ηγέτη Ραούλ Γκάντι, γιο του μακαρίτη Ρατζίβ και της Σόνια Γκάντι και εγγονό της Ίντιρα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Νέο Δελχί, μας λένε ότι ο Παπανδρέου προγραμμάτισε συνάντηση με την πρόεδρο του Κόμματος του Κογκρέσου Σόνια Γκάντι και τον υπουργό Εξωτερικών της Ινδίας Σαλμάν Κουρσίντ. Άμα είσαι... «κουλ». ταΥρος σε υαλοπωλείο αντέδρασε ο Γιάννης ΒούλE Σαν γαρης στην επιβεβαιωμένη είδηση ότι ο σταυρός προτίμησης στις ευρωκάλπες ήταν ιδέα του Ευάγγελου Βενιζέλου. Συνε-

πικουρούμενος από τον Αρίστο Δοξιάδη, που δείχνει μια δυσανεξία απέναντι στην «πασοκική» τροχιά που παίρνει η «Κίνηση των 58», τοποθετήθηκε σε πολύ έντονο ύφος στη συνεδρίαση του συντονιστικού της κίνησης. Ο Χρ. ΔερβΕνης, ο Ν. Μπίστης και η Αθηνά Δρέττα επιχείρησαν να κατευνάσουν τις ανησυχίες προβάλλοντας τα θετικά της απόφασης, όμως καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι ο Βούλγαρης δεν έχει καταπιεί το γεγονός ότι κανείς δεν τους ενημέρωσε σχετικά, επιμένοντας ότι υπήρξε εμπαιγμός, τη στιγμή που γίνονταν συζητήσεις για επιλογή των υποψηφίων από εσωκομματικές κάλπες. Το μεγάλο κόλπο του Βενιζέλου είναι ότι με τον σταυρό θα κριθεί και η απήχηση των υποψηφίων της «Κίνησης 58». Κι αυτό το μεγάλο ρίσκο, στο οποίο μπαίνουν, θα του το φυλάνε. Αν βεβαίως το εγχείρημα έχει μέλλον και μετά την κάλπη...

να δουν τα αυτοδιοικητικά – όλων των επιπέδων – E ΟΥΤΕ και τα κυβερνητικά στελέχη στην Κεφαλονιά, και ιδιαίτερα στο Ληξούρι, ειδικά από τη στιγμή που έκαναν μια εβδομάδα να καταλάβουν ότι οι μεγάλες ζημιές από τον πρώτο σεισμό έγιναν στην πλευρά της Παλλικής. Αντιθέτως ύμνους άκουσαν ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχάλης Κωσταράκος καθώς και ο συντονιστής των δυνάμεων της Πυροσβεστικής, που είχαν έλθει για να ενισχύσουν τις τοπικές δυνάμεις, γενικός επιθεωρητής Υπηρεσιών Νοτίου Ελλάδος του Πυροσβεστικού Σώματος, αντιστράτηγος Χαράλαμπος Αφάλης. πρώτος με δυναμικό τρόπο και κόντρα σε εισηγήE ΟσειςΜΕΝ μετέφερε δυνάμεις του στρατού για μια βραδιά στο Ληξούρι και άρχισε να στήνει μαγειρεία, σκηνές για τους άστεγους και να οργανώνει την κάθοδο μηχανημάτων για να γίνουν εργασίες, κυρίως στο οδικό δίκτυο. Ο δεύτερος με τις παρεμβάσεις του κατάφερε να βοηθήσει ιδιαίτερα τον κόσμο, ειδικά εκεί όπου ο σεισμός είχε «χτυπήσει» και είχαν δημιουργηθεί επικίνδυνες καταστάσεις στα κτήρια. Καλό είναι να λέγονται και να γράφονται αυτά, ειδικά όταν έχουν τη… σφραγίδα των πολιτών.

ξετρυπωνω

Λεωφ.

ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΣΟΦΙΑΣ 1

www.topontiki.gr

Περί των εξελίξεων στην Κύπρο θα διαβάσετε εκτενώς στις σελίδες 21-23. Εδώ απλώς θα θέλαμε να σημειώσουμε την αδυναμία άρθρωσης μιας σαφούς τοποθέτησης από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την οποία παρατηρούμε. Μήπως είναι ιδέα μας; Ή μήπως οι απόψεις πως βρισκόμαστε ενώπιον της τελευταίας μεγάλης ευκαιρίας για επίλυση, τις οποίες «φωτίζει» η «Αυγή» και προβάλλει το «Κόκκινο», είναι οι επικρατούσες στον ΣΥΡΙΖΑ; Οι «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύουν ότι «η Κύπρος είναι – από πολλές απόψεις – μακριά» για να ασχοληθεί κανείς μαζί της προφανώς αγνοούν μια παλιά σοφή κουβέντα: «Με το Κυπριακό δεν κερδίζεις εκλογές, μπορείς όμως να τις χάσεις»... Για τρεις μήνες στη Σομαλία ακούσαμε ότι βάζει ρότα η φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού «Ψαρά». Προφανώς έχουν σταματήσει οι πλόες των τουρκικών πολεμικών στις Κυκλάδες, λεφτά υπάρχουν για υπερπόντια καθήκοντα και το αμυντικό ισοζύγιο της χώρας είναι (για να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη της μόδας) πλεονασματικό! Στις 18 του μήνα στο εφετείο θα εκδικαστεί η υπόθεση του διπλωμάτη Θ. Καμαρινού, ο οποίος βρέθηκε σ’ αυτήν τη δυσάρεστη θέση επειδή – όπως λένε οι γνωρίζοντες συνάδελφοί του – δυσκόλεψε τη φάμπρικα εκατομμυρίων ευρώ με το εμπόριο visa. Το σύστημα αντέδρασε και ο διπλωμάτης ψάχνει τώρα το δίκιο του στο εφετείο. Όμως, όπως μαθαίνουμε, η βασική μάρτυρας κατηγορίας, η κυρία Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, γενική διευθύντρια της Γ’ Διεύθυνσης του ΥΠΕΞ, δήλωσε αδυναμία να παρασταθεί λόγω φόρτου εργασίας! Τι ακριβώς εργασία έχει η κυρία Παπαδοπούλου και σε τι συνίσταται ο φόρτος; Μα, στην ελληνική προεδρία! Και ποια ακριβώς δουλειά προσφέρει στην ελληνική προεδρία της Ε.Ε. η εν λόγω υπάλληλος; Διανέμει το χρήμα. Για να μην παρεξηγηθούμε, είναι εκ της θέσης της (συν)υπεύθυνη για τις δαπάνες. Θα είναι με άλλα λόγια (συν)αρμόδια να εξηγήσει όταν θα έρθει η... ώρα των απολογισμών πόσα χρήματα προϋπολογίστηκαν, πόσα δαπανήθηκαν, για ποιο λόγο και σε ποιους δόθηκαν. Ενδεχομένως η γενική διευθύντρια θα μπορούσε από τώρα να μας πληροφορήσει πόσα είναι τελικά τα χρήματα που ροκανίζονται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς προκειμένου να ανταποκριθεί η χώρα στο ευρωπαϊκό της καθήκον: Είναι 50 ή μήπως 80 εκατομμύρια ευρώ; Πόσες είναι τελικά οι απευθείας αναθέσεις (χωρίς διαγωνισμούς) έργων; Τώρα θα ρωτήσει κανείς τι σχέση έχει το ένα (η δίκη του Καμαρινού) με το άλλο (τα καθήκοντα της κυρίας γενικής διευθύντριας της Γ’ Διεύθυνσης του ΥΠΕΞ). Αυτό είναι μια ιστορία για άλλη ώρα... dim10201961@yahoo.gr

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Έρευνα για τα ΕΛΠΕ Την ώρα που το «Ποντίκι» πήγαινε στο τυπογραφείο έγινε γνωστό ότι η Εισαγγελία Πρωτοδικών διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης σχετικά με την υπόθεση της στρέβλωσης αντιδραστήρα στη μονάδα 32 των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα. Το θέμα είχε αναδείξει πρωτοσέλιδα από την περασμένη Πέμπτη το «Π» και είχε δημοσιευθεί χθες και στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Π. Φάκου ανέθεσε σε εισαγγελέα Πρωτοδικών να μελετήσει την υπόθεση, ώστε να διακριβώσει τη βασιμότητα των καταγγελλομένων. Αναλυτικό ρεπορτάζ για την υπόθεση αυτή θα βρείτε και στη σελίδα 46.

Παιδεία χωρίς αποκλεισμούς Μεσαίωνας στην Ελλάδα! Η προχειρότητά μας αποδείχθηκε για έτι μία φορά. Την Τρίτη ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών κατήγγειλε την απόρριψη αριστούχου μαθητή (με σημαντικές διακρίσεις σε μαθητικούς διαγωνισμούς) από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η τριμελής επιτροπή καθηγητών του Τμήματος, που έγινε για να εξετάσει την περίπτωση της αίτησης του μαθητή, την απέρριψε, χωρίς καν να έρθει σε επικοινωνία με τον ενδιαφερόμενο υποψήφιο. Πώς γίνεται σε κάποια τμήματα να γίνονται δεκτοί κάποιοι μαθητές με προβλήματα αναπηρίας και σε κάποια άλλα όχι; Γίνεται και παραγίνεται. Στη... φιλάνθρωπη και – πάνω από όλα – ευρωπαϊκή Ελλάδα του 2014, πάντως, δεν υπάρχει ενιαίο σύστημα εισαγωγής φοιτητών με ειδικές ανάγκες στα Ανώτατα και Τεχνολογικά Ιδρύματα. «Στην παιδεία δεν πρέπει να υπάρχουν αποκλεισμοί!» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρύτανης του ιδρύματος Γιάννης Μυλόπουλος, ο οποίος τόνισε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει αποδεκτός ο μαθητής.

Την πληρώνουν οι μικροί Στα κάγκελα έχουν βγει οι μικροί και μεσαίοι εργολήπτες μετά την απόφαση για αρνητική αναθεώρηση τιμών για εργασίες που ήδη έχουν εκτελεστεί σε δημόσια έργα. Με την απόφαση, η οποία έχει αναδρομική ισχύ, θα κληθούν χιλιάδες εργολήπτες να επιστρέψουν χρήματα τα οποία ήδη έχουν δαπανήσει σε υλικά και μεροκάματα, ασφαλιστικές εισφορές, απόδοση ΦΠΑ, λοιπές φορολογικές υποχρεώσεις, τη στιγμή, μάλιστα, που ένα τέτοιο, δίχως προηγούμενο, ενδεχόμενο δεν είχε προβλεφθεί όταν κατέθεταν τις προσφορές τους για τα συγκεκριμένα έργα. Ο Σύνδεσμος Τεχνικών Εταιρειών καταγγέλλει ότι από την απόφαση εξαιρούνται οι εταιρείες - παραχωρησιούχοι που έχουν αναλάβει τα πολύ μεγάλα έργα (αυτοκινητόδρομους κ.λπ.).

Αμυντική βιομηχανία Εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Η καταστροφή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» οργανώνει το «Άρδην» την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, στις 7.30 μ.μ. Θα μιλήσουν ο Μιχάλης Άγγλος, πρόεδρος ΣΕΠΚΥ, ο Γιώργος Αϋφαντής, πρέσβης - διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Καραμπελιάς, Κίνημα Άρδην, ο Αναστάσιος Μπαράκος, πρ. πρόεδρος της ΕΒΟ, ο Αλέξης Οικονομίδης, εκπρόσωπος ιδιωτικής βιομηχανίας, και ο Αυγερινός Παπαδόπουλος, ταξίαρχος ε.α. (Τ.Χ.). Η εκδήλωση θα γίνει στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού του «Άρδην», Ξενοφώντος 4, πλ. Συντάγματος.

ποντικοπαγίδες Το μυστήριο της ρουκέτας Σαν... «στραγάλια» διακινούνται στην παράνομη αγορά πολεμικών όπλων οι κινέζικης κατασκευής αντιαρματικοί εκτοξευτήρες RPG, όμοιοι με αυτούς που χρησιμοποιούσε στα χτυπήματά του ο Επαναστατικός Αγώνας ή βρέθηκαν στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου - γιάφκα που εντοπίστηκε από τις διωκτικές αρχές πριν από λίγες ημέρες στο Παλαιό Φάληρο. Μ’ ένα παρόμοιου τύπου ρουκετοβόλο φαίνεται πως επιχείρησε να πλήξει το κτήριο της Mercedes στη Νέα Κηφισιά η Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών. Τι πήγε όμως στραβά και η οργάνωση απέτυχε δεύτερη φορά – η πρώτη ήταν στην επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Ν.Δ. στη Συγγρού, όταν ο εκτοξευτήρας παρουσίασε εμπλοκή – να πλήξει τον στόχο της; Την απάντηση δίνει ο ίδιος ο συντάκτης της προκήρυξης της ΟΛΑ: «Ενδεχομένως λόγω δικής μας λανθασμένης επιλογής σημείου βολής (πιθανόν μακριά απ’ το στόχο) η ρουκέτα δεν διένυσε την επιθυμητή απόσταση και βρίσκεται περιμετρικά των εγκαταστάσεων της Mercedes - Benz» αναφέρεται στην 3η παράγραφο του κειμένου. Η απειρία των μελών της ΟΛΑ στη χρήση πολεμικών όπλων που απαιτούν μεγάλη εμπειρία και ικανότητα από τον χρήστη ώστε να προχωρήσει στις απαιτούμενες διορθώσεις στη σκόπευση για να πετύχει τον στόχο, επιβεβαιώνεται από την πρόσφατη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων (ΕΚΕΟ) σχετικά με τα αντιαρματικά ρουκετοβόλα RPG. Όπως αναφέρεται στην έκθεση, τμήμα της οποίας παρουσιάζει σήμερα το «Ποντίκι», «η ευστοχία της περιορίζεται σημαντικά σε αποστάσεις μεγαλύτερες από 300 μέτρα και ο γενικότερος κανόνας είναι “όσο πιο κοντά, τόσο πιο καλά”». Για παράδειγμα, οι μουτζαχεντίν χτυπούσαν τα τανκς των Σοβιετικών στον πόλεμο στο Αφγανιστάν από απόσταση μικρότερη των 80 μέτρων. Δεδομένου ότι η απόσταση ασφαλείας από το πίσω στόμιο εκτόνωσης αερίων είναι περίπου δύο μέτρα, το όπλο αυτό χρησιμοποιείται και μέσα από κατοικίες και οχυρά. Η ιδιαιτερότητα των διπλών πτερυγίων που διαθέτει η ρουκέτα RPG-7 (με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από μια χειροβομβίδα και βάρος μεταξύ 2,5 και 4,5 κιλών) προκαλεί μια αναπάντεχη συμπεριφορά στην πορεία της υπό την επίδραση ανέμων. Ειδικότερα, η ρουκέτα αποκλίνει της πορείας της κατά τη διεύθυνση από την οποία φυσάει ο άνεμος (κόντρα στον άνεμο!). Έτσι, αν ο άνεμος φυσάει από τα δεξιά, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν

στη στόχευση ότι η ρουκέτα θα αποκλίνει προς τα δεξιά και να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις από τον χρήστη. Ο εκτοξευτής του RPG-7 αποτελείται από έναν απλό ατσάλινο σωλήνα με διάμετρο 40 χιλιοστά και μήκος 95,3 εκατοστά και ζυγίζει μόλις 7 κιλά. Το μεσαίο τμήμα του έχει ξύλινη επένδυση για να προστατέψει τον ώμο του χρήστη, διαθέτει μεταλλικό στόχαστρο, ενώ μπορεί να δεχθεί και διόπτρα υπέρυθρων και διόπτρα νυκτός. Ολόκληρη η ρουκέτα αποτελείται από δύο τμήματα: το τμήμα εκρηκτικής προώθησης και το τμήμα προωθητικού μηχανισμού και πολεμικής κεφαλής. Τα τμήματα αυτά πρέπει να συναρμολογηθούν πριν από την εκτόξευσή της. Τέλος, το βλήμα έχει αρκετή ενέργεια ώστε να φτάσει σε απόσταση 1.100 μέτρων, αλλά εκρήγνυται εγκαιροφλεγώς σε απόσταση (περίπου) 920 μέτρων από το σημείο της εκτόξευσης.

Στην υγεία... οι Δήμοι Το ακατόρθωτο κατάφερε ο υπουργός αναπληρωτής Εσωτερικών Λεωνίδας Γρηγοράκος, που με την ιδιότητα του υπεύθυνου του τομέα Υγείας του ΠΑΣΟΚ διοργανώνει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου στο ξενοδοχείο «Divani Caravel», από το πρωί, ημερίδα με θέμα «Τοπική Αυτοδιοίκηση, Υγεία και Κοινωνικό Κράτος»... Στόχος του, όπως μαθαίνω, είναι το πάντρεμα του συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης με τους δήμους προς όφελος βέβαια του κοινωνικού κράτους και της κοινωνίας. Αυτό το πάντρεμα είναι που δεν πολυγουστάρει η Ν.Δ. και γι’ αυτό δεν είδα και στους προσκληθέντες τον Άδωνι... Το ενδιαφέρον είναι ότι στην εκδήλωση αυτήν, που θα διαρκέσει ολόκληρη την ημέρα, εκτός από τον Βενιζέλο, θα μιλήσουν δήμαρχοι (Μπουτάρης, Σκοτεινιώτης, Κουράκης. Σαράντης, Δανιηλίδης, Κοιμήσης), περιφερειάρχες (Κατσιφάρας, Γιαννακίδης), πανεπιστημιακοί (Μόσιαλος, Φιλαλήθης, Κότιος), επιστήμονες και στελέχη από τον χώρο της υγείας και του φαρμάκου, καθώς και η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Κατερίνα Μάρκου. Στο ίδιο τραπέζι επίσης θα καθίσει και το υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Υγείας της Σουηδίας Coran Carisson που είναι – σημειώστε – Εθνικός Εμπειρογνώμονας στην Task Force για την Ελλάδα και Παρατηρητής του έργου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σχετικά με τη μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας στην Ελλάδα... Φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει σοβαρές ενστάσεις για το πώς οργανώνεται η πρωτοβάθμια περίθαλψη και βέβαια διαισθάνομαι ότι ο Λεωνίδας έχει αρχίσει να περικυκλώνει τον Άδωνι...

ξ Στα πέρι ... νιδος του Αδώ

www.topontiki.gr

Το Θέµα

TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 13 ÖÅÂÑÏÕÁÑÉÏÕ 2014

Είµαστε ακόµη λογικά ανήλικοι Σ. Ράµφος

Με τον σταυρό στο ψηφοδέλτιο Με τον σταυρό στο χέρι θα µείνουν τελικά οι ευρωβουλευτές, έναν σταυρό που αλλάζει όλες τις ισορροπίες. Οι πιο δυσαρεστηµένοι είναι οι νυν ευρωβουλευτές, οι οποίοι γκρινιάζουν για την απώλεια… των κεκτηµένων τους.

Δανεικά ελεύθερος Τελικά επέστρεψε, συνελήφθη, κρατήθηκε στη ΓΑ∆Α, οδηγήθηκε στον ανακριτή και αφέθηκε… δανεικά ελεύθερος ο Άγγελος Φιλιππίδης µε πολλούς περιοριστικούς όρους και δυο εκατοµµύρια εγγύηση. Οι εγγυήσεις πέφτουν σαν το χαλάζι!…

Πενία ειδήσεων σκάνδαλα παρασκευάζει Οι τρεις της Ν.∆. τελικά ήταν ο εξής ένας, ο Βασίλης Κικίλιας. Οι άλλοι δύο ανήκουν ο ένας στους υπέροχους Ανεξάρτητους Έλληνες και η δεύτερη στη ∆ΗΜΑΡ. ∆εν γνωρίζω πώς διαρρέουν αυτές οι αναξιόπιστες φήµες στον Τύπο και δηµιουργούνται φαντασιώσεις. Οι εποχές είναι πονηρές και η λάσπη δωρεάν. Καλό είναι να είµαστε όλοι µας προσεκτικότεροι και οι βουλευτές από τη µεριά τους να µην βαφτίζουν ως πολιτική δίωξη κάθε τους εµπλοκή µε τον νόµο. Πάντως και για τους τρεις αυτούς βουλευτές ελέγχονται εµβάσµατά τους στο εξωτερικό σε σχέση µε το δηλωµένο πόθεν έσχες τους.

KOYIZ

Με κορυφαίο στέλεχος της Ν.∆. συναντήθηκε πριν από µια εβδοµάδα ο Αλέξης Τσίπρας. Καφές, συµπάθεια και φιλική κουβέντα για όλα, παρά τις διαφωνίες.

Και φυλακισμένος και αποκαθηλωμένος ∆ιόδια και αυξήσεις υπέρ εργολάβων Στα διόδια η Ελλάδα αναστενάζει και βαρυγκωµά. Η ήδη αδικαιολόγητα ακριβή διαδροµή Αθηνών - Θεσσαλονίκης αυξήθηκε κατά έξι ολόκληρα ευρώ περαιτέρω, ξεπερνώντας σε αήθεια, αναλγησία και πολιτική χυδαιότητα κάθε προηγούµενο. Αυτή η εξευτελιστική για τον πολίτη αύξηση, που καθιστά πλέον απαγορευτική τη χρήση του οδικού δικτύου, αν λάβει κανείς υπόψη και το κόστος της βενζίνης, θα οδηγήσει στην ερήµωση του εθνικού δικτύου. Από τη µεριά τους οι εργολάβοι, δίχως να έχουν παραδώσει στην κυκλοφορία ούτε ένα µέτρο δρόµου, έχουν εισπράξει από τα διόδια 1,37 δισ. την τελευταία πενταετία και επιπλέον 520 εκατοµµύρια ευρώ από αποζηµιώσεις. Λεφτά υπάρχουν για τους εργολάβους!

Όλοι δουλεύουν για τον Κασιδιάρη, καθώς µαρτυρούν οι εξελίξεις. Αφού κατάφερε να τη βγάλει καθαρή µένοντας έξω από την µπουζού – πιθανώς όχι για πολύ ακόµα –, έβαλε µπροστά το κόµµα - ρέπλικα υπό την ηγεσία του. Αυτό θα πει χρυσαυγίτικη αλληλεγγύη, πειθαρχία, τιµή κ.τ.λ.!

Περί δήμων και περιφερειών Τελικά η Ν.∆. µπορεί, αλλά η Όλγα δεν θέλει. Η κεντρική πολιτική σκηνή παραµένει αξεπέραστη. Αλήθεια, ποιος εγκαταλείπει το κέντρο για την περιφέρεια; Όχι η Όλγα, πάντως. Ωστόσο το πρόβληµα για τη Ν.∆., καθώς φαίνεται, δεν ήταν τόσο οι διαδοχικές αρνήσεις του ∆ένδια και της Όλγας όσο η δική της άρνηση να δώσει το χρίσµα στον Νικήτα Κακλαµάνη. Κατόπιν τούτων και διά της τεθλασµένης, υποψήφιος για τον ∆ήµο της Αθήνας αναδείχτηκε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος.

Άλλο ο δήμος, άλλο οι αφίξεις! Πλεόνασµα πρωτογενές δεν έχει µόνο η χώρα, αλλά και ο ∆ήµος Αθηναίων. Να θυµίσω στο σηµείο αυτό ότι ο προϋπολογισµός το 2010 ήταν µέσα µόλις 48 εκατοµµύρια ευρώ. Ενώ το 2013 το περίφηµο πλεόνασµα φτάνει στα 12 εκατοµµύρια. Γιατί δεν το σκέφτονται στη Ν.∆. να ενώσουν µαζί µε το ΠΑΣΟΚ τα πλεονάσµατά τους υπέρ του Καµίνη (µικρή φωτογραφία), παρά βασανίζουν την Όλγα

Φωτιά στα επιτελεία Ανισόρροπες ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ µε το θέµα Καρυπίδη που προέκυψε και έβλαψε το επαναστατικό προφίλ του κόµµατος. Έτσι κάποιοι στην Κουµουνδούρου δικαίως προσπαθούν να αποδώσουν ευθύνες για το αντισηµιτικό παραλήρηµα βλακείας, ηλιθιότητας και παραλογισµού. Με τα πολλά, ο Καρυπίδης βρέθηκε χρεωµένος στον ∆. Βίτσα, γενικό γραµµατέα της Κ.Ε. Όσοι, ωστόσο, σκέπτονται να ανανεώσουν την Κ.Ε., πρέπει να προσέξουν τις εύθραυστες ισορροπίες δυνάµεων και τάσεων.

που επιθυµεί να σπάσει εκ νέου το ρεκόρ αφίξεων! Είναι που ο Αντώναρος τον θεωρεί… ασήµαντο!

Όταν τρώμε δεν μιλάμε «Για τη ζηµιά που έχετε πάθει φταίει ο Καραµανλής (µικρή φωτογραφία), που παρέδωσε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση». Τάδε έφη Μάσιµο Ντ’ Αλέµα. Είναι που δεν µασά τα λόγια του ο Μάσιµο, αντίθετα µε τον Καραµανλή που µασά παϊδάκια κρατώντας στάση µπουκώµατος ή, επί τω κοµψότερω, µακράς σιωπής.

Ένδεια προσώπων Από ό,τι φαίνεται έχουµε περίσσια ιδεών ευγενικών, προοδευτικών, επαναστατικών, µεσσιανικών και άλλων τινών. Το πρόβληµα των κοµµατικών επιτελείων είναι τα ανάλογα πρόσωπα. Γιατί µπορεί να σου βγει Καρυπίδης κι άντε ξεµπέρδευε µετά!

Εν κατακλείδι Όποιος καταµετρήσει ακριβώς τις αλλαγές πλεύσης του Αντρέα Λοβέρδου το τελευταίο διάστηµα στο θέµα των συνεργασιών θα κερδίσει ένα πλήρες γεύµα παρέα µε τη Ραχήλ!

Ποντίφιξ

www.topontiki.gr

Πολιτική

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Τη στιγμή που από τις εισαγγελικές αρχές κορυφώνονται οι έρευνες για τις «οικονομικές» λίστες με τη διακίνηση ελληνικού χρήματος στο εξωτερικό, στην πολιτική σκηνή η λίστα εγκαταλείπεται για να δώσει τη θέση της στον παραδοσιακό και πατροπαράδοτο σταυρό.

ι έτσι, ενώ οι… σταυροφορίες θα πέρναγαν – υποτίθεται – οσονούπω στην Ιστορία και των βουλευτικών εκλογών, για να δώσουν τη θέση τους στις λίστες, όπως έχει λεχθεί κατά κόρον, τελικά και οι ευρωεκλογές θα γίνουν στο γνωστό μοτίβο. Είναι, πάντως, οφθαλμοφανές πόσο στο πόδι πάρθηκε, λόγω πολιτικής σκοπιμότητας φυσικά, αυτή η απόφαση από Σαμαρά - Βενιζέλο, από το γεγονός ότι ακόμα και το ξημέρωμα της Τρίτης στο τηλεοπτικό πάνελ, ο Γιάννης Μιχελάκης δεν ήξερε καν πόσοι σταυροί θα μπαίνουν σε κάθε ψηφοδέλτιο. Τρεις ή τέσσερις – αναρωτιόταν και ο ίδιος. Το μόνο που είπε είναι ότι κάθε κόμμα θα έχει μέχρι 42 υποψηφίους, δηλαδή διπλάσιο αριθμό από τις «ελληνικές» έδρες στην Ευρωβουλή, ότι θα υπάρξει περιορισμός των δαπανών και ότι θα κατεβαίνει ενιαίο ψηφοδέλτιο για κάθε κόμμα κι όχι ανά περιφέρεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και την Τρίτη στην επίσημη σελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφερόταν πως το εκλογικό σύστημα της Ελλάδας είναι αυτό με τις λίστες. Και δικαιολογημένα, αφού δεν έχει περάσει ακόμα κάποια άλλη νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή. Αναφέρεται συγκεκριμένα: u «Αντιπροσωπευτικό σύστημα: Αμιγώς αναλογικό εκλογικό σύστημα με λίστες. Οι έδρες κατανέμονται μεταξύ όλων των κομμάτων ή των συνασπισμών κομμάτων ανάλογα με τον συνολικό αριθμό των ψήφων που θα λάβουν στο σύνολο της επικράτειας. Οι έδρες κατανέμονται μόνο μεταξύ των συνδυασμών που θα ξεπεράσουν το 3% των εγκύρων ψήφων. Προσμετρούνται οι ψήφοι των Ελλήνων ψηφοφόρων που κατοικούν σε άλλα κράτη - μέλη της Ε.Ε.». u «Αριθμός Ευρωβουλευτών: 21». u «Kατανομή εδρών: Αναλογική. Η Ανώτατη Εφορευτική Επιτροπή, η οποία εδρεύει στο Υπουργείο Εσωτερικών, ανακοινώνει τα αποτελέσματα. Τα Πρωτοδικεία αποστέλ-

Σταύρωσον, σταύρωσον αυτούς Με τον παραδοσιακό σταυρό οι εκλογές λουν τα αποτελέσματα κάθε Περιφέρειας στο Υπουργείο. Η Ανώτατη Εφορευτική Επιτροπή βασιζόμενη σε αυτά συντάσσει τον τελικό, συνολικό πίνακα των αποτελεσμάτων για όλη την επικράτεια και κατανέμει τις έδρες». u «Εκλογικές Περιφέρειες: Ενιαία εκλογική περιφέρεια».

Συστήματα «Βαβέλ» Καταρχάς, ας δούμε πόσες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ψηφίζουν με λίστα. Αν και πολλές φορές τα εκλογικά συστήματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα και μοιάζουν με μεικτά, όπως θα δούμε. Με λίστα, λοιπόν, γίνεται η ψηφοφορία σε Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο (εξαιρουμένης της Β. Ιρλανδίας), Ρουμανία, Ουγγαρία. Σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της

Αλαλουμ με τα εκλογικα συστηματα Στην ε.ε.

Ε.Ε. οι ευρωεκλογές είναι με σταυρό προτίμησης: Στην Κύπρο, την Αυστρία, το Βέλγιο, τη Βουλγαρία, τη Δανία, την Εσθονία, τη Φινλανδία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, τις Κάτω Χώρες, την Πολωνία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία και τη Σουηδία. Στην περίπτωση του σταυρού υπάρχουν διάφορες παραλλαγές: u Η μια είναι η κλασική, όπου οι ψηφοφόροι έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν έναν ή περισσότερους υποψηφίους από συγκεκριμένο κόμμα. u Υπάρχουν, όμως, σε άλλες χώρες κι ανοιχτές λίστες, όπου ο ψηφοφόρος έχει την ευχέρεια να ψηφίσει εκπροσώπους από διαφορετικά κόμματα. u Στην Ιρλανδία, τη Μάλτα και τη Βόρεια Ιρλανδία χρησιμοποιείται το

σύστημα ενιαίου ψηφοδελτίου με έκφραση προτιμήσεων. Σύμφωνα με όσα εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, «κάθε κράτος - μέλος μπορεί να ορίσει εκλογικές περιφέρειες για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή να υποδιαιρέσει την εκλογική του περιφέρεια με διαφορετικό τρόπο». Στις περισσότερες χώρες ορίζεται η επικράτεια ως εκλογική περιφέρεια. Στο Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν διάφορες περιφέρειες. Στη Γερμανία, την Ιταλία και την Πολωνία οι ψηφοφόροι ψηφίζουν σε διάφορες εκλογικές περιφέρειες, ωστόσο τα αποτελέσματα διαμορφώνονται σε εθνικό επίπεδο. Υποχρεωτική η ψήφος, σύμφωνα με τους εθνικούς νόμους για τις ευρωεκλογές, είναι μόνο σε τέσσερις χώρες: στο Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Κύπρο και την Ελλάδα. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως όλοι ξέρουνε, δεν προβλέπονται κάποιες κυρώσεις. Η Ευρωβουλή αποτελείται αυτήν τη στιγμή συνολικά από 766 βουλευτές, δηλαδή 754 συν 12 για την Κροατία που μπήκε το 2013 στην Ε.Ε. Μετά τις εκλογές του Μαΐου ο αριθμός θα μειωθεί σε 751, που θα εκπροσωπούν 500 εκατομμύρια πολίτες από 28 κράτη - μέλη. Οι έδρες κατανέμονται μεταξύ των κρατών σύμφωνα με την αρχή της «φθίνουσας αναλογικότητας», δηλαδή όσο μεγαλύτερο πληθυσμό έχει μια χώρα, τόσο περισσότερες έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο καταλαμβάνει. Με τις μικρότερες όμως να έχουν μεγαλύτερο αριθμό εδρών σε σχέση με εκείνον που θα διέθεταν αν εφαρμοζόταν «αυστηρή αναλογικότητα». Η δύναμη βουλευτών σε κάθε πολιτική ομάδα μέσα στο τωρινό Ευρωκοινοβούλιο έχει ως εξής: u Κoιvoβoυλευτική Ομάδα τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιαvoδημoκράτες): 274 έδρες. u Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: 194. u Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη: 85. u Ομάδα των Πρασίvωv / Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία: 58. u Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών: 57. u Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών: 35. u Ευρώπη Ελευθερίας και Δημοκρατίας: 31. u Μη Εγγεγραμμένοι: 32.

www.topontiki.gr

Το Θέμα Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Τους έμειναν τα... κεράσματα Οι αγρότες δεν «τσίμπησαν» το τυράκι του Μαξίμου. Νέος «πονοκέφαλος» για την κυβέρνηση Τα… μαγειρέματα στη σύσκεψη του Αντώνη Σαμαρά με την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, στην οποία συμμετείχαν ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης και ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Χάρης Θεοχάρης, πήγαν… τέλεια, αλλά οι αγρότες δεν «τσίμπησαν» το… τυράκι, προκαλώντας νέο «πονοκέφαλο» στον πρωθυπουργό. Για σήμερα το… μενού έχει συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, αν και εφόσον, φυσικά, τους δεχτεί.

πως ανέφεραν οι κυβερνώντες, οι αγρότες απαλλάσσονται από την τήρηση βιβλίων εσόδων - εξόδων και μόνο όσοι έχουν εισόδημα πάνω από 15.000 ευρώ θα τηρούν αρχείο παραστατικών. Παράλληλα, απαλλάσσονται για μια 5ετία από την υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος, ενώ θα υποχρεούνται μόνο μία φορά τον χρόνο να υποβάλουν δήλωση ΦΠΑ και συγκεντρωτικές καταστάσεις προμηθευτών πελατών. Απαλλάσσονται επίσης και οι αγρότες που βρίσκονται τρία χρόνια πριν από τη συνταξιοδότηση. Μετά τη σύσκεψη προτάθηκε, ακόμα, η εκκαθάριση των πωλήσεων των αγροτών από τις Ομάδες και τους Συνεταιρισμούς, μια φορά τον χρόνο. Επιπρόσθετα, οι αγρότες που εντάσσονται στο νέο καθεστώς φέτος θα έχουν προκαταβολή φόρου εισοδήματος (με τη δήλωση που θα υποβληθεί το 2015) 27,5% αντί 55%.

Ένταση κινητοποιήσεων Παρά τις κυβερνητικές… υποσχέσεις και την κατ’ επίφαση κάλυψη μέρους των αιτημάτων τους, οι αγρότες αποφάσισαν να εντείνουν τις κινητοποιήσεις τους, μετά και τη σύσκεψη της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτικών Μπλόκων, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια Λάρισας το Σάββατο. Τη Δευτέρα αντιπροσωπεία των αγροτών μετέβη στην Αθήνα, προκειμένου να πραγματοποιήσει ξεχωριστές συναντήσεις με τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων, και σήμερα επιστρέφει ούτως ώστε να δει τον Γιάννη Στουρνάρα. Συγκεκριμένα, οι αγρότες συναντήθηκαν με τον γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος, μετά τη συνάντηση, δήλωσε πως «είναι αγώνας δίκαιος, αγώνας πραγματικά επιβίωσης. Τα μπλόκα είναι μαζικά, θα πρέπει να μαζικοποιηθούν ακόμα περισσότερο, έγινε μια τεράστια προσπάθεια αυτές τις μέρες». Και πρόσθεσε: «Υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση των εργαζομένων. Αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να δυναμώσει», είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας την ανάγκη «να φτιαχτεί μια μεγάλη κοινωνική λαϊκή συμμαχία συμπαράστασης στους Έλληνες αγρότες». Παράλληλα, αντιπροσωπεία των αγροτών συναντήθηκε με

εκπροσώπους των Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ, ενώ τις υπόλοιπες μέρες σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας στήθηκαν κανονικά τα «μπλόκα».

Νέο συλλαλητήριο Μεταξύ άλλων, στο συντονιστικό των αγροτών αποφασίστηκε νέο συλλαλητήριο για σήμερα (σ.σ.: Πέμπτη) στις 15:00, στον χώρο του μπλόκου στη Νίκαια, με τους αγρότες να καλούν σε συμπόρευση τόσο τους εργαζομένους όσο και τα συνδικάτα. Παράλληλα, με μαζική συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την Κυριακή εντυπωσιακό συλλαλητήριο συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, στη Νίκαια της Λάρισας, ύστερα από κάλεσμα του μπλόκου, με συμμετοχή εργαζομένων κι άλλων λαϊκών στρωμάτων από τη Θεσσαλία και άλλες περιοχές της χώρας. Στον Νομό Πέλλας, οι αγρότες νωρίς το πρωί της Τετάρτης προχώρησαν σε κατάληψη της εφορίας της Έδεσσας, δηλώνοντας αποφασισμένοι να εντείνουν τις κινητοποιήσεις τους. Παραμένουν, επίσης, τα μπλόκα στον κόμβο Μελισσίου και Γυψοχωρίου, στο Πλεύρωμα και στον κόμβο Μαυροβουνίου, αλλά και στην Αλμωπία. Οι Σερραίοι αγρότες εξακολουθούν να διατηρούν τα τρακτέρ τους στις πλατείες των χωριών και πρόκειται να προβούν σε διαμαρτυρία κατά της φορολογικής πολιτικής στην εφορία. Στο στήσιμο δύο μπλόκων, στον κόμβο Χρυσούπολης, στην παλαιά εθνική οδό Καβάλας Ξάνθης, και στον κόμβο Αμυγδαλεώνα, στον Δήμο Καβάλας, προχώρησαν από το πρωί της Τετάρτης αγρότες της περιοχής, ενώ οι αγρότες του Έβρου παραμένουν στα μπλόκα που έχουν στηθεί σε Ορεστιάδα και Κορνοφωλιά. «Αμετακίνητο» παραμένει, επίσης, το μπλόκο στις Φέρρες, στην Κορνοφωλιά Έβρου και το μπλόκο Βορείου Έβρου με τρακτέρ από Βάλτο, Νεοχώρι και Πύθιο. Τη Δευτέρα αντιπροσωπεία του μπλόκου

Ο Στουρνάρας πάει με όλα...

Βορείου Έβρου επισκέφτηκε τις Σχολές Αγροτικής Ανάπτυξης και Δασολογίας και ενημέρωσε καθηγητές και φοιτητές για τα αιτήματά τους. Έχει στηθεί ήδη ένα μπλόκο στην περιοχή Φανάρι (Καναλάκι) Πρέβεζας με αποφάσεις των τεσσάρων αγροτικών συλλόγων της περιοχής και της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του νομού, ενώ σε αυτό συμμετέχουν αγρότες από την περιοχή της Θεσπρωτίας. Στο μεταξύ, τη στήριξή της στις αγροτικές κινητοποιήσεις εξέφρασε, με ανακοίνωσή της, η Πανελλήνια Ένωση Κτηνοτρόφων, καλώντας όλους τους κτηνοτρόφους να ενισχύσουν τα «μπλόκα» των αγροτών. Την Τετάρτη οι κτηνοτρόφοι πραγματοποίησαν κινητοποίηση στον Ισθμό της Κορίνθου, ενώ για σήμερα έχουν προαναγγείλει διαμαρτυρία στις 11 το πρωί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Οι διαφαινόμενες ρυθμίσεις για το γάλα και τη φέτα, όπως ανέφεραν, αποτελούν «αιτία πολέμου» για τον κτηνοτροφικό κόσμο.

συναντηση σημερα με τον στουρναρα, που ξερει απο αγροτια

Οι κτηνοτρόφοι χαρακτηρίζουν «ταφόπλακα της αγροτιάς και των κτηνοτρόφων» τον νέο τρόπο φορολόγησης και ζητούν: ◆ «Πάγωμα» των φορολογικών ρυθμίσεων με το άνοιγμα βιβλίων για φέτος, αλλά και των νομοθετικών ρυθμίσεων του τελευταίου πολυνομοσχεδίου για την κτηνοτροφία. ◆ Ενημέρωση από τα κόμματα για το κτηνοτροφικό τους πρόγραμμα. ◆ Συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς.

www.topontiki.gr

Θέµα

TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 13 ÖÅÂÑÏÕÁÑÉÏÕ 2014

Ο Σγουρός που... μαράθηκε Απόφαση - κόλαφος κατά του περιφερειάρχη Κόλαφος είναι η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατά του περιφερειάρχη Γιάννη Σγουρού, ο οποίος ως πρόεδρος του Ειδικού ∆ιαβαθµιστικού Συνδέσµου Νοµού Αττικής (Ε∆ΣΝΑ) επέλεξε, αντί να προχωρήσει σε νέους διαγωνισµούς, να συνάψει δυο συµπληρωµατικές συµβάσεις µε την κοινοπραξία «ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε. - Θ.Γ. ΛΩΛΟΣ Χ. ΤΣΟΜΠΑΝΙ∆ΗΣ Ο.Ε. - ΑΡΣΗ Α.Ε.» για τις «Υπηρεσίες Υποστήριξης, Λειτουργίας, Συντήρησης και Επισκευής του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης» και για την «Παράταση Σύµβασης Λειτουργίας του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κοµποστοποίησης (ΕΜΑΚ).

ο Ελεγκτικό Συνέδριο απέρριψε ως παράνοµες τις συµβάσεις µε συντριπτικά επιχειρήµατα που φέρνουν, τουλάχιστον, σε δύσκολη θέση τον Γιάννη Σγουρό για τις επιλογές του και µάλιστα σε µια κρίσιµη στιγµή, λίγους µήνες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η απόφαση - καταπέλτης αδειάζει τον Γιάννη Σγουρό αφού αποφαίνεται ότι δεν έλαβε υπόψη του τα νέα οικονοµικά δεδοµένα µε αποτέλεσµα να επεκτείνει τη σύµβαση µε την ίδια κοινοπραξία σε τιµές του 2009. Παράλληλα απορρίπτει το επιχείρηµά του ότι προχώρησε στην επέκταση της σύµβασης και όχι σε νέο διαγωνισµό µε στόχο να µη σταµατήσει η λειτουργία του εργοστασίου αλλά και τον εκθέτει αφού υπογραµµίζει ότι ούτε το Ελεγκτικό Συνέδριο ούτε η Ενιαία Αρχή ∆ηµοσίων Συµβάσεων είχαν εκφέρει ποτέ θετική γνώµη για τις συµβάσεις όπως υποστηρίζει ο Ε∆ΣΝΑ.

Τι λέει το Ελεγκτικό Συνέδριο Όσον αφορά την πρώτη σύµβαση, το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως αναφέρεται στο έγγραφο που απέστειλε ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης, στις 3 Φεβρουαρίου, προς τον γενικό γραµµατέα Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης Αττικής, κάνει σκόνη και θρύψαλα τη συµπληρωµατική σύµβαση, κυρίως για τέσσερις λόγους και συγκεκριµένα: Η σύναψη συµπληρωµατικής σύµβασης µε τον ανάδοχο της από 31.12.2010 αρχικής σύµβασης και µε τις τιµές, όρους και λοιπές προϋποθέσεις της σύµβασης αυτής, κατά παράκαµψη των διατυπώσεων του τακτικού διαγωνισµού, δεν είναι νόµιµη. Συγκεκριµένα η αναθέτουσα αρχή (σ.σ.: Ε∆ΣΝΑ) όφειλε να έχει λάβει υπόψη της και να έχει αξιολογήσει συγκεκριµένα οικονοµικά στοιχεία αναφορικά µε τη διαµόρφωση του κόστους των επίµαχων υπηρεσιών στην εγκατεστηµένη ανάδοχο, κατ’ εφαρµογή της δυνατότητας σύναψης συµπληρωµατικής σύµβασης. Επίσης θα πρέπει να αιτιολογείται ότι αυτή η απόφαση είναι σύµφωνη µε την ανάγκη περιστολής δαπανών και την αρχή της εξυπηρέτησης του δηµοσίου συµφέροντος, σε αντίθεση µε τη δυνατότητα ανάθεσης των υπηρεσιών µε

τη διαδικασία του τακτικού διαγωνισµού. Ο Ε∆ΣΝΑ ως αναθέτουσα αρχή δεν έλαβε υπόψη του και δεν αξιολόγησε τα νέα οικονοµικά δεδοµένα µε αποτέλεσµα να κρίνει ότι η ανάθεση των υπηρεσιών µε τις τιµές προσφοράς του 2009 της αναδόχου εξακολουθεί να είναι συµφέρουσα! Η επικαλούµενη ανάγκη αδιάλειπτης λειτουργίας του εργοστασίου δεν επαρκεί για να αιτιολογήσει το συµφέρον της ανάθεσης των επίµαχων υπηρεσιών στην εγκατεστηµένη ανάδοχο µε τις συγκεκριµένες τιµές και όχι µε την τήρηση των διατυπώσεων του τακτικού διαγωνισµού. Ούτε άλλωστε αποτελεί αιτιολογία το ότι η «επαναδιακήρυξη νέου διαγωνισµού θα οδηγήσει σε πολύµηνες καθυστερήσεις που θα επιβαρύνουν και τα οικονοµικά του Ε∆ΣΝΑ αλλά και θα ανακόψουν την απρόσκοπτη λειτουργία του εργοστασίου», καθόσον στο πλαίσιο µιας τριετούς σύµβασης παρέχεται στην αναθέτουσα αρχή επαρκής χρόνος για την τήρηση των διατυπώσεων του τακτικού διαγωνισµού και συνεπώς δεν συντρέχει εν προκειµένω κανένα απρόβλεπτο γεγονός. Πολύ περισσότερο δεν υφίσταται αιτιολογία διατήρησης των συγκεκριµένων τιµών και µετά την έκδοση της ΠΥΣ 6/28.12.2012, που επέφερε δραµατική µείωση των αποδοχών των εργαζοµένων στον ιδιωτικό τοµέα. Ανακριβώς αναφέρεται στο «Ιδιωτικό Συµφωνητικό» ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι δεν κωλύεται η υπογραφή της σύµβασης µε την ενεργοποίηση του δικαιώµατος προαίρεσης, που αντιστοιχεί σε ποσό ύψους µέχρι 40.000.000 ευρώ, µη συµπεριλαµβανοµένου ΦΠΑ, καθόσον µε την ως άνω απόφαση κρίθηκε η νοµιµότητα της αρχικής σύµβασης και όχι η συµπληρωµατική σύµβαση των 40.000.000 ευρώ. Έτσι, όπως αναφέρεται στο έγγραφο, για τους λόγους αυτούς το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφαίνεται «ότι κωλύεται η υπογραφή του “Ιδιωτικού Συµφωνητικού Άσκησης ∆ικαιώµατος Προαίρεσης” µεταξύ του Ε∆ΣΝΑ και της κοινοπραξίας «ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε. - Θ.Γ. ΛΩΛΟΣ Χ. ΤΣΟΜΠΑΝΙ∆ΗΣ Ο.Ε. - ΑΡΣΗ Α.Ε.». Όσον αφορά τη δεύτερη συµπληρωµατική

2 3

ΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ ΕΚΡΙΝΕ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΜΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ΚΟΜΠΟΣΤΟΠΟΙΗΣΗ

σύµβαση, που αφορά την παράταση λειτουργίας του ΕΜΑΚ, το Ελεγκτικό Συνέδριο αδειάζει πανηγυρικά τον Γιάννη Σγουρό και τον Ε∆ΣΝΑ αφού υπογραµµίζει ότι η Ενιαία Αρχή ∆ηµοσίων Συµβάσεων δεν έχει εκδώσει θετική απόφαση για παροχή σύµφωνης γνώµης σχετικά µε τη λειτουργία του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κοµποστοποίησης! Αντίθετα, µάλιστα, η Ανεξάρτητη Αρχή έχει εκδώσει δυο αρνητικές γνώµες σε σχετικό αίτηµα που είχε καταθέσει ο Ε∆ΣΝΑ.

Να σηµειωθεί ότι το «Π» από τις 14 Νοεµβρίου 2013 είχε αποκαλύψει τις περίεργες αποφάσεις του Ε∆ΣΝΑ που πότε ψήφιζε υπέρ νέων διαγωνισµών και πότε υπέρ της ανανέωσης της σύµβασης µε τους ίδιους εργολάβους. Όπως χαρακτηριστικά είχαµε επισηµάνει, στις 24 Μαΐου 2013 η Ε.Ε. του Ε∆ΣΝΑ αποφάσισε την προκήρυξη νέων διαγωνισµών προκειµένου η λειτουργία του ΕΜΑΚ να καταστεί πιο συµφέρουσα και δυο µήνες µετά αποφάσισε την παράταση της σύµβασης πάλι για λόγους δηµοσίου συµφέροντος! Στο ρεπορτάζ είχαµε επικρίνει και την περίεργη στάση του Γιάννη Σγουρού, ο οποίος τη µια µέρα παρουσίαζε την απόφαση για την επέκταση της σύµβασης στις ίδιες κοινοπραξίες µε πανηγυρικό τρόπο υποστηρίζοντας ότι πέτυχε έπειτα από «σκληρή διαπραγµάτευση» όφελος 10 εκατοµµύρια ευρώ για τον Ε∆ΣΝΑ µε «κούρεµα» του χρέους προς τους εργολάβους και εκπτώσεις στο µελλοντικό κόστος λειτουργίας, και 3 µήνες µετά, η Ε.Ε. του Ε∆ΣΝΑ υπέγραφε την επέκταση της σύµβασης όχι µε έκπτωση, αλλά µε τους ίδιους οικονοµικούς όρους της παλαιάς σύµβασης.

www.topontiki.gr

Άρθρο

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Λύση - δηλητήριο για το Κυπριακό... Κοινό μέτωπο αποτροπής του καταστροφικού σχεδίου Tου Γιώργου Λιλλήκα*

10 Φεβ. ’14 Το Κυπριακό έχει βρεθεί σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μονοπάτι. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επιδιώκει την έναρξη των συνομιλιών σε μία περίοδο που Κύπρος και Ελλάδα βρίσκονται κάτω από τεράστια οικονομικά προβλήματα και είναι ευάλωτες σε εκβιασμούς.

αράλληλα, η τουρκική επιθετική συμπεριφορά επιβεβαιώνει ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση να επιδείξει συναινετική στάση στις συνομιλίες. Ενισχύει την επιθετικότητά της και τα τετελεσμένα επί του εδάφους, π.χ. με την επίσπευση των έργων μεταφοράς νερού στα κατεχόμενα. Στη θάλασσα, εντείνει τις προκλήσεις της, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το επεισόδιο με το νορβηγικό σεισμογραφικό σκάφος εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Ο Πρόεδρος και η πολυπληθής ομάδα συνεργατών του θα έπρεπε να αξιολογούν αντικειμενικά και νηφάλια τα δεδομένα, μακριά από συναισθηματισμούς, αυταπάτες και ένστικτα αυτοδικαίωσης. Αντ’ αυτού, οδηγούν σε έναρξη των συνομιλιών, σε μια περίοδο που προμηνύονται αφόρητες πιέσεις και εκβιασμοί που θα επιφέρουν νέα δεινά για την πλευρά μας στο εθνικό θέμα. Το ελάχιστο κόστος για την πλευρά μας θα είναι η κατάληξη σε ένα νέο αδιέξοδο, το οποίο όμως θα προλάβει να εντάξει τα ενεργειακά στην ατζέντα των συνομιλιών. Εξίσου ανησυχητικό είναι το τι θα γίνει με τις εν εξελίξει διεργασίες στα θέματα ενέργειας, κατά την περίοδο διεξαγωγής των συνομιλιών. Ο όλος σχεδιασμός αποσκοπεί στην αξιοποίηση της «μοναδικής ευκαιρίας», όπως δηλώνουν οι σύμμαχοι της Τουρκίας, με στόχο των επιβολή της νέας εκδοχής του Σχεδίου Ανάν. Είναι

ξεκάθαρο με την παραπομπή στο έγγραφο Ντάουνερ για τις Συγκλήσεις.

Εγκλωβισμός Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εγκλώβισε το Κυπριακό σε μια μονοπωλιακή διαχείριση από αμερικανο-βρετανικό παράγοντα. Κρατώντας μακριά φίλες χώρες Μόνιμα Μέλη του Σ.Α., όπως η Ρωσία, η Γαλλία και η Κίνα. Αυτή η τακτική αποδυναμώνει την υπόθεσή μας, στερεί την Κύπρο από ισχυρές συμμαχίες καθιστώντας την πιο εκτεθειμένη σε πιέσεις. Το Κοινό Ανακοινωθέν χαρακτηρίζεται από ασάφειες και αμφισημίες στα ζητήματα ουσίας. Τα αποκαλούμενα τρία singles, ήτοι η μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνής προσωπικότητα, διαβρώνονται ή εξουδετερώνονται από ρητές αναφορές που ικανοποιούν πλήρως τις τουρκικές θέσεις. Πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τους στόχους και τις επιδιώξεις της πλευράς μας στο Κυπριακό. Στην ουσία δεν πρόκειται για απλώς ένα Κοινό Ανακοινωθέν που δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα των συνομιλιών, αλλά για μια καινούργια Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου, πιο λεπτομερή από τις προηγούμενες, η οποία καθορίζει μια νέα βάση λύσης του Κυπριακού, στα πλαίσια εντελώς των τουρκικών επιδιώξεων. Ως Συμμαχία Πολιτών εκτιμούμε ότι η Κοινή Διακήρυξη που συμφώνησε ο Πρόεδρος κ. Αναστασιαδης: 1. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις και τις βάσεις για μια λύση συγκεκαλυμμένης Συνομοσπονδίας με διασφαλισμένες δυνατότητες απόσχισης των Τουρκοκυπρίων μέσα από την άσκηση της χωριστής κυριαρχίας που πέτυχαν. 2. Οδηγεί σε κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη δημιουργία ενός νέου συνταγματικού μορφώματος διά της παρθενογένεσης. 3. Νομιμοποιεί το έγγραφο Ντάουνερ, το οποίο θα αποτελέσει το πλαί-

σιο λύσης και το οποίο αποτελεί μια χειρότερη έκδοση του Σχεδίου Ανάν. 4. Υιοθετεί τις λεγόμενες Συγκλήσεις Χριστόφια - Ταλάτ, που μεταξύ άλλων παραχωρούν το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης και ιδιοκτησίας σε όλη την Κύπρο, στα 70 εκατομμύρια Τούρκων της Τουρκίας. Δηλαδή τη δυνατότητα εκτουρκισμού της Κύπρου με νόμιμο τρόπο. 5. Εγκλωβίζει τη διαχείριση του Κυπριακού στα χέρια του αμερικανικού και βρετανικού παράγοντα στερώντας από την Κύπρο τη βοήθεια και στήριξη φίλων χωρών, όπως η Ρωσία και η Γαλλία. 6. Θέτει την ελληνοκυπριακή πλευρά σε μειονεκτική θέση αφού ικανοποιούνται πάγιες απαιτήσεις της Τουρκίας πριν καν ξεκινήσουν οι συνομιλίες. 7. Ενώ είναι λεπτομερές στα συνταγματικά ζητήματα, για σημαντικές άλλες πτυχές, όπως το εδαφικό, η επιστροφή των προσφύγων κ.λπ., δεν γίνεται καμία αναφορά. Επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μέσα στις σημερινές συνθήκες και με τα πιο πάνω δεδομένα θα οδηγήσει σε αναβολή έως και αναστολή, λόγω πιέσεων, των εργασιών και του σχεδιασμού εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων μας. Οι διαπραγματεύσεις θα αξιοποιηθούν από τους συμμάχους της Τουρκίας για το άνοιγμα νέων προενταξιακών κεφαλαίων, όπως αυτό της Ενέργειας.

Ανάν ή αδιέξοδο Οι διαπραγματεύσεις θα οδηγήσουν είτε σε λύση που θα διαπνέεται από ασάφειες είτε σε ικανοποίηση όλων των τουρκικών απαιτήσεων στη φιλοσοφία και δομή του Σχεδίου Ανάν είτε σε ένα νέο αδιέξοδο. Δεν υπάρχουν προοπτικές και προϋποθέσεις για την επίτευξη λύσης που θα ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα. Ακόμα και στην περίπτωση αδιεξόδου, η τουρκική πλευρά θα αποκομίσει σημαντικά οφέλη. Ελλοχεύ-

«Ναι» σε ολα απο τον αναστασιαδη

ει ο κίνδυνος υιοθέτησης αυτής της Κοινής Διακήρυξης από το Συμβούλιο Ασφαλείας μέσα από το επόμενο ψήφισμα ανανέωσης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ δημιουργώντας έτσι νέα κεκτημένα για την Τουρκία. Εκτιμούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει εξουσιοδοτηθεί από τον λαό να διαπραγματευθεί την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό που διαπραγματεύεται τώρα δεν είναι η συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά η κατάλυσή της και η δημιουργία ενός νέου συνταγματικού εκτρώματος, που θα δημιουργηθεί από τα δύο συνιδρυτικά κράτη. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει υποχρέωση απέναντι στον λαό να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής, όχι με βάση τις κάλπικες προεκλογικές του δεσμεύσεις, αλλά με βάση τις πραγματικές σημερινές του θέσεις. Αυτό απαιτεί η Δημοκρατία.

Πρόταση Συμμαχίας Πολιτών Η Πρόταση της Συμμαχίας Πολιτών είναι να διαπραγματευτούμε τη λύση του Κυπριακού μέσα από ευνοϊκότερες συνθήκες και υπό ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για να πετύχουμε τους εθνικούς μας στόχους. Να αξιοποιήσουμε το ταχύτερο δυνατό το Φυσικό μας Αέριο για σύ-

ναψη στρατηγικών συμμαχιών, οικονομική ανάπτυξη και απεγκλωβισμό από το μνημόνιο. Να αξιοποιήσουμε τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής και τα πλεονεκτήματα που διαθέτουμε. Να απεγκλωβιστούμε από την αποικιοκρατία της τρόικας, να καταστούμε οικονομικά και πολιτικά ανεξάρτητοι, για να μπορέσουμε να διαπραγματευθούμε μια λύση που θα διατηρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ελεύθερη από τα κατοχικά και ξένα στρατεύματα και θα διασφαλίζει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλες οι δημοκρατικές ελευθερίες. Εκείνο που επιβάλλεται να γίνει, είναι η χάραξη και υλοποίηση μιας σφαιρικής και σύνθετης γεωπολιτικής στρατηγικής που θα μας ενισχύσει και θα βελτιώσει προς όφελος μας τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε λύση του Κυπριακού σε ευνοϊκότερες συνθήκες. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, καλούμε τους πολίτες σε επαγρύπνηση και εγρήγορση. Καλούμε όλα τα κόμματα, τα κοινωνικά σύνολα και τις κοινωνικές δυνάμεις που αντιτάχθηκαν στο Σχέδιο Ανάν σε συστράτευση και κοινό αγώνα για την αποτροπή της επιβολής του καταστροφικού σχεδίου λύσης που εκκολάπτεται. Αποτελεί αίτημα των πολιτών η σύσταση ενός κοινού μετώπου αντίστασης, θέτοντας το συμφέρον της πατρίδας πάνω από πολιτικές ή εκλογικές σκοπιμότητες.

* Ο Γιώργος Λιλλήκας ήταν υποψήφιος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις εκλογές του 2013. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου, προερχόμενος από το ΑΚΕΛ.

www.topontiki.gr

Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Λύση με σφραγίδα... Αττίλα Από διεθνές πρόβλημα, ζήτημα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας το Κυπριακό Υπάρχει μια παροιμία που μας έρχεται από την τουρκοκρατία και την εμπειρία των δοσοληψιών των ραγιάδων με τους κατήδες (δικαστές) του σουλτάνου: «Αν σε γαμήσει ο Κατής, σε ποιον να πας να δικαστείς;». Αυτήν τη φράση προφανώς δεν την έχουν υπόψη τους οι κυβερνώντες (Σαμαράς - Βενιζέλος - Αναστασιάδης) σε Λευκωσία και Αθήνα, οι οποίοι έχουν ήδη προστρέξει στους σύγχρονους Αμερικανο-βρετανούς «κατήδες» αναζητώντας τη «δίκαιη λύση» του Κυπριακού.

ι συστηματικοί αναγνώστες του «Ποντικιού» δεν έπεσαν από τα σύννεφα όταν την περασμένη βδομάδα είδαν «ξαφνικά» στην Αθήνα τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη και άκουσαν μετά τις επαφές του (με Σαμαρά και Βενιζέλο) τις εξαγγελίες περί της «ραγδαίας προόδου» και της εμφάνισης μιας (τελευταίας) ευκαιρίας για την επίλυση του Κυπριακού. Το «Π» από το περασμένο καλοκαίρι σε δημοσιεύματά του έχει υπογραμμίσει ότι Αθήνα και Λευκωσία έχουν ήδη συμφωνήσει: 1. και στο χρονοδιάγραμμα 2. και στη διαδικασία μέσα από την οποία θα σερβιριστεί η «λύση».

Τι γράφαμε Ειδικότερα, τον περασμένο Οκτώβρη (24 Οκτωβρίου 2013) σε ρεπορτάζ με τίτλο «Σφυρίζουν λήξη του Κυπριακού» το «Π» έγραφε: «Η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, έχουν αποδεχτεί το “πακέτο” της διαδικασίας που έχουν ετοιμάσει Αμερικανοί και Βρετανοί και έχει ήδη υιοθετήσει ο Πρόεδρος της Κύπρου. Όπως μαθαίνουμε, λοιπόν, το εν λόγω “πακέτο” περιλαμβάνει: ◆ Αυστηρό χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες των συνομιλιών και θα εμφανιστεί το σχέδιο επίλυσης. ◆ Σειρά επαφών, κατ’ αρχάς ανά δύο, μεταξύ εκπροσώπων της ελληνικής κυβέρνησης και εκπροσώπων του ψευδοκράτους και της τουρκικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους της Κύπρου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η βάση για τετραμερή διάσκεψη».

Η διαδικασία

σαμαρασ - βενιζελοσ - αναστασιαδησ συμφωνουν. οι κυπριοι αντιδρουν και οι τουρκοι χαμογελουν

Αφού έσωσαν την Ελλάδα, τώρα θα σώσουν και την Κύπρο. Βρε, ουστ!...

Όπως λοιπόν σας λέγαμε από τον περασμένο Οκτώβρη, «στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας η ελληνική κυβέρνηση έχει ορίσει ειδικό διαπραγματευτή τον γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών Αν. Μητσιάλη, ο οποίος είναι επιφορτισμένος να μιλήσει με τον εκπρόσωπο του ψευδοκράτους. Ανάλογη επαφή θα έχει και ο εκπρόσωπος που έχει ορίσει η κυβέρνηση της Κύπρου με εκπρόσωπο του τούρκικου υπουργείου Εξωτερικών. Όπως σημειώνουν όσοι έχουν γνώση του παρασκηνίου, μέσα από αυτήν τη διαδικασία οι τέσσερις πλευρές θα οδηγηθούν σύντομα σε τετραμερείς συνομιλίες και η αναζήτηση επίλυσης του Κυπριακού θα διολισθήσει εκτός του πλαισίου του ΟΗΕ και θα μετατραπεί, από ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής, σε ένα ζήτημα προς διευθέτηση κατά κύριο λόγο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας!».

Το χρονοδιάγραμμα Γινόμαστε κουραστικοί ίσως, αλλά επειδή από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επιχειρήθηκε (κομψά ομολογουμένως) να υποτιμηθεί η αξιοπιστία του ρεπορτάζ, πρέπει να επαναλάβουμε ότι από τον πε-

ρασμένο Οκτώβρη το «Π» έγραφε επακριβώς και για το χρονοδιάγραμμα που έχει υιοθετηθεί. Γράφαμε, λοιπόν, τον περασμένο Οκτώβρη: «Όπως μαθαίνουμε, υπάρχει η δέσμευση των τεσσάρων πλευρών μέχρι την προσεχή άνοιξη όχι μόνο να έχουν ολοκληρώσει τις προκαταρκτικές τους επαφές, αλλά και να έχουν συμφωνήσει επί της αρχής σε ένα σχέδιο το οποίο ήδη βρίσκεται στο τραπέζι. Στόχος των δυνάμεων που προωθούν την εν λόγω διαδικασία, δηλαδή των Αμερικανών και των Βρετανών, είναι μέχρι το τέλος του 2014 να έχει εμφανιστεί η συμφωνία, η οποία με τους κατάλληλους χειρισμούς θα μπορέσει να επικυρωθεί και από τα Κοινοβούλια των εμπλεκόμενων κρατών».

Τετελεσμένα Όλα αυτά τα… ωραία, που το «Π» τα έγραφε από το περασμένο καλοκαίρι, γίνονται τώρα πράξη στο πλαίσιο μιας γενικότερης, όπως φαίνεται, διευθέτησης. Την περασμένη μόλις βδομάδα στο πρωτοσέλιδό του με τίτλο «Καστελόριζο, γιοκ» το «Π» αποκάλυπτε τα τετελεσμένα που κατάφερε η Τουρκία, με βασικό σύμμαχο τη… μακαριότητα της ελληνικής κυβέρνησης: Το Καστελόριζο ουσιαστικά διαγράφεται από τον χάρτη, και τα θαλάσ-

www.topontiki.gr

Το Θέμα Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Το Γιβραλτάρ της Κύπρου Η απόδειξη πως όλα είναι έτοιμα για το σερβίρισμα της «λύσης» του Κυπριακού ήρθε πριν από τρεις βδομάδες με την υπογραφή της συμφωνίας που υπέγραψαν η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας αναφορικά με τη ρύθμιση της ανάπτυξης στις Κυρίαρχες Περιοχές των Βάσεων. Η εν λόγω συμφωνία προβλήθηκε ως επιτυχία του Αναστασιάδη, καθώς εξασφαλίστηκε η οικιστική ανάπτυξη στα εδάφη των βάσεων, γεγονός που ικανοποιεί κάποιους ιδιοκτήτες γης, ανάμεσά τους και την κυπριακή Εκκλησία. Αυτή, ωστόσο, η βρετανική «παραχώρηση», μοιάζει με τις χάντρες που προσφέρονται στους ιθαγενείς καθώς με την εν λόγω συμφωνία διαιωνίζεται η βρετανική κυριαρχία πάνω στο 3% του κυπριακού εδάφους. Με πιο απλά λόγια, η υπογραφή της συμφωνίας για τις κυρίαρχες βρετανικές βάσεις διασφαλίζει τα βρετανικά συμφέρο-

σια «οικόπεδα» δυτικά της Κύπρου μοιράζονται μεταξύ Τουρκίας και… Αιγύπτου. Με την υπό διευθέτηση υπόθεση του Καστελόριζου, τώρα φουλάρουν οι μηχανές για το «μεγάλο κόλπο» της λύσης του Κυπριακού. Τόσο σίγουροι αισθάνονται οι γείτονες, που ο τοπάρχης τους στην Κύπρο Ντερβίς Έρογλου προαναγγέλλει δημοψηφίσματα, α λα 2004, σε τρεις – το πολύ πέντε – μήνες. Μέχρι άνοιξη, άντε καλοκαίρι δηλαδή, οι Τούρκοι το έχουν σίγουρο πως το Κυπριακό θα έχει λυθεί. Και για να μην έχει κανείς αμφιβολία για το περιεχόμενο της λύσης, οι αφεντάδες της Άγκυρας στέλνουν και μερικές φρεγάτες στην κυπριακή ΑΟΖ, για να θυμίσουν στο νορβηγικό σκάφος που συνεχίζει τις έρευνες στην περιοχή, αλλά κυρίως προς κάθε ενδιαφερόμενο, ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό. Η προχθεσινή (το πρωί της Τρίτης) συνάντηση του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη με τον κατοχικό ηγέτη Ντερβίς Έρογλου και η επίσημη δημοσιοποίηση του «κοινού ανακοινωθέντος» επιταχύνουν τις εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα: ◆ Στη Λευκωσία οι αντιδράσεις είναι εντονότατες και ήδη σοβεί κυβερνητική κρίση. Ο κυβερνητικός εταίρος του ΔΗΣΥ και του προέδρου Ν. Αναστασιάδη, το ΔΗΚΟ, ετοιμάζεται να αποχωρήσει από την κυβέρνηση αποσύροντας τους 4 υπουργούς του. Η επιστολή που έστειλε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη (και έχει δημοσιευτεί στον Τύπο) ο αρχηγός του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος, αναδεικνύει τις μεγάλες διαφορές στις προσεγγίσεις των δύο πολιτικών ηγετών και τις ριζικές διαφωνίες επί του κοινού ανακοινωθέντος που αποτελεί τη βάση της τελικής διαπραγμάτευσης. Για χειρότερη εκδοχή από το σχέδιο Ανάν, για εκτουρκισμό της Κύπρου πριν καν ξεκινήσουν οι συνομιλίες και για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας κάνει, ωστόσο, λόγο με το σημερινό άρθρο του στο «Π» ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και υποψήφιος για την

ντα και με την όποια νέα κατάσταση προκύψει από τη «λύση» του Κυπριακού.Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι και τη διοίκηση Χριστόφια πάγια ήταν η επιδίωξη των κυπριακών κυβερνήσεων να προωθήσουν την άποψη ότι το έδαφος των βρετανικών βάσεων δεν ήταν υπό βρετανική κυριαρχία. Η λογική ωστόσο που υιοθέτησε ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η συμφωνία που υπέγραψε, αποτελεί την αναγνώριση της βρετανικής κυριαρχίας επί αυτών των εδαφών. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί αν ρίξει μια ματιά στο καθεστώς του Γιβραλτάρ

Οικόπεδο και αποικία Λόγω της προνομιακής γεωγραφικής του θέσης και της στρατηγικής του σημασίας για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας, το Γιβραλτάρ αποτέλεσε επί πολλούς αιώνες σημείο έντονων αντιπαραθέσεων. Το κατέλαβαν οι Αραβες το 711, αργότερα οι Ισπανοί της Γρενάδας, το 1492, και τελικά ο Βρετανός ναύαρχος Sir George Rooke στις 24 Ιουλίου 1704. Η βρετανική κυριαρχία

το σχεδιο που βρισκεται ηδη στο τραπεζι, εχει μπει στην τελικη ευθεια

αναγνωρίσθηκε από τη Συνθήκη της Ουτρέχτης το 1713, την οποία και ακολούθησαν οι Συνθήκες των Παρισίων (1763) και των Βερσαλλιών (1783). Σήμερα είναι ένα από τα τελευταία απομεινάρια της αλυσίδας των βρετανικών κτήσεων που διασφάλιζαν τη θαλάσσια πρόσβαση προς τις Ινδίες. Το 1969 η Ισπανία έκλεισε τα σύνορα με το Γιβραλτάρ ζητώντας την επιστροφή του από το Ηνωμένο Βασίλειο έπειτα από δημοψήφισμα που ζήτησε ο ΟΗΕ για την ανεξαρτησία ή υπαγωγή του στην Ισπανία. Σε εκείνο το δημοψήφισμα η πλειονότητα των κατοίκων τάχθηκε υπέρ της συνέχισης της σύνδεσης με τη Βρετανία. Ωστόσο, στις 15 Δεκεμβρίου 1982, με απόφαση του βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος τα σύνορα ξανάνοιξαν ύστερα από 13 χρόνια. Με ένα νεότερο δημοψήφισμα το 2002 επιλέχθηκε και πάλι η παραμονή του Γιβραλτάρ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό οδήγησε σε ένα νέο Σύνταγμα το 2006 και τριμερείς συμφωνίες για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων.

Προεδρία της Κύπρου το 2013 (συγκέντρωσε το 25% των ψήφων) Γιώργος Λιλλήκας. Έντονες αντιδράσεις υπάρχουν και από άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΕΔΕΚ κ.ά.), ενώ το ΑΚΕΛ και ο πρώην Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας (άρθρο στην «Αυγή» την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου) δείχνουν επί του παρόντος να παρακολουθούν θετικά τις εξελίξεις ως συνέχεια των διαπραγματεύσεων της προηγούμενης περιόδου (Χριστόφιας Ταλάτ). ◆ Στην Αθήνα ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε όπου να ’ναι τον Τουρκοκύπριο διαπραγματευτή Κουντρέτ Οζερσάι, την ίδια μέρα μάλιστα που στην Άγκυρα θα φτάνει ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης. Για να υλοποιηθεί στην πράξη αυτό

που χρόνια απέρριπτε η ελληνική πλευρά και η Άγκυρα επιδίωκε: ότι δηλαδή το Κυπριακό είναι θέμα «τετραμερούς (Ελλάδα, Τουρκία, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι) διαπραγμάτευσης» και όχι διεθνές ζήτημα εισβολής, κατοχής και πληθυσμιακής αλλοίωσης της Κύπρου (έποικοι). Η συνάντηση Σαμαρά - Αναστασιάδη την περασμένη Παρασκευή επισφράγισε το περιεχόμενο του κοινού ανακοινωθέντος, με τον Έλληνα πρωθυπουργό να επισημαίνει ως… βασικό ζητούμενο «να μην επιτρέψουμε να ζήσουμε ξανά τον διχασμό του παρελθόντος». Την ίδια μέρα (Παρασκευή) στην… κουβέντα μπήκε και ο Λευκός Οίκος, με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζον Μπάιντεν να τηλεφωνεί στον Ν. Αναστασιάδη για να του εκφράσει « την εκτίμησή του για τη Δημοκρατία της Κύπρου, ως βασικό εταίρο σε μια περιοχή ζωτικής σημασίας», επαναλαμβάνοντας τα κλασικά για δίκαιη και βιώσιμη λύση, με την επανένωση της Κύπρου κ.λπ. ◆ Στην Άγκυρα πάλι δεν κρατιούνται απ’ τη χαρά τους. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου πλήρως ικανοποιημένος πανηγύριζε την Κυριακή (κι αφού εκείνη τη μέρα είχε μιλήσει με τον Αμερικάνο ΥΠΕΞ Τζον Κέρι) ότι το κοινό ανακοινωθέν λαμβάνει υπόψη τη βασική τούρκικη θέση για μια λύση που θα βασίζεται σε δύο ιδρυτικά κράτη (η εξορκισμένη συνομοσπονδία δηλαδή). Είχε να λέει ο Νταβούτογλου για τις συνεχείς επικοινωνίες που έχει καιρό τώρα με τον Βρετανό και τον Έλληνα ομόλογό του και για τις αντίστοιχες επαφές Ερντογάν με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Η τελευταία τηλεφωνική συνομιλία Βενιζέλου - Νταβούτογλου έγινε το περασμένο Σάββατο και την επομένη ο Τούρκος ΥΠΕΞ ήταν αποκαλυπτικός: «…Με τον κ. Βενιζέλο έχουμε λάβει μια ιστορική απόφαση. Μαζί με την έναρξη των διαπραγματεύσεων ο Ε/Κ διαπραγματευτής να έρθει στην Άγκυρα και ο Τ/Κ στην Αθήνα. Αυτό θα γίνει για πρώτη φορά… Θα γίνουν ταυτόχρονα, την ίδια μέρα».

www.topontiki.gr

Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Στο Σότσι ο Βλαδίμηρος αναστενάζει... Οι Ρώσοι δέχονται διαρκώς απειλές για τρομοκρατικό χτύπημα Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σότσι είναι οι πρώτοι που συνδέθηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό με ένα πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα στη μετά Οσάμα εποχή.

αι οι αρχικοί φόβοι επιβεβαιώθηκαν μέχρις ενός σημείου με την αεροπειρατία στην Κωνσταντινούπολη, όταν Ουκρανός απείλησε να πυροδοτήσει βόμβα αν το αεροσκάφος με τους 110 επιβάτες του δεν κατευθυνόταν στο Σότσι την ίδια ώρα που γινόταν η τελετή έναρξης στη Ρωσία. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι να υποβαθμίστηκε το γεγονός, ώστε να μην ενταθούν οι ανησυχίες και προκληθεί τρομοϋστερία, αφού ακόμα και τα τελευταία 24ωρα οι Ρώσοι δέχονται διαρκώς απειλές για χτυπήματα στην καρδιά των Αγώνων. Μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου, λοιπόν, που θα κλείσει την αυλαία της η διοργάνωση, τα νεύρα θα είναι τεντωμένα. Οι Αμερικανοί, μάλιστα, δεν έχουν κρύψει όλο αυτό το διάστημα ούτε την ανησυχία τους ούτε τη διάθεση εμπλοκής τους στα θέματα ασφαλείας. Υπήρξαν διαδοχικές ταξιδιωτι-

κές οδηγίες, αλλά κι επαφές με τους Ρώσους, που πάντως δεν καρποφόρησαν. Με το Σότσι, λοιπόν, να στρατοκρατείται από 100.000 ένστολους επιβεβαιώνεται αυτό που έχει συμβεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια, ειδικά από το 2001 και ύστερα. Ότι η σκιά της Αλ Κάιντα – και άλλων παρακλαδιών της ή οργανώσεων – θα πλανάται στο εξής πάνω από μεγάλα αθλητικά γεγονότα μαζικής προσέλευσης.

Εφιάλτες Για χρόνια ολόκληρα η σφαγή του Μονάχου το 1972, με τους 17 νεκρούς, έμοιαζε ένα γεγονός ολοένα και πιο μακρινό. Η ασφάλεια μέχρι το 1996 δεν ήταν το μείζον ζήτημα για τις διοργανώτριες χώρες Ολυμπιακών Αγώνων. Στην Ατλάντα, το 1996, οι εφιάλτες επέστρεψαν με την έκρηξη στο Ολυμπιακό πάρκο. Δύο νεκροί, περισσότεροι από 100 τραυματίες και κόκκι-

νος συναγερμός. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα η ασφάλεια για κάθε αθλητή κόστισε μόλις 9,7 ευρώ και για κάθε θεατή 7,8 ευρώ. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 2004 στην Αθήνα, το κόστος αυτό θα εκτινασσόταν στα 213 ευρώ για την ασφάλεια κάθε αθλητή και στα 107,5 ευρώ για την ασφάλεια κάθε θεατή. Κι όλα αυτά όταν για το Σίδνεϊ το 2000 ο κάθε Αυστραλός έδωσε για το σύνολο της διοργάνωσης των αγώνων ένα ποσό της τάξεως των 75 ευρώ! Οι Δίδυμοι Πύργοι το 2001, αλλά και η τρομοκρατική επίθεση στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 2004 έφεραν σε πρώτο πλάνο τόσο έντονα τα θέματα ασφαλείας, αρχής γενομένης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Από τότε τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα έχουν βρεθεί πολλάκις στο στόχαστρο. Είτε με χτυπήματα, είτε με απειλές που έσπερναν τον φόβο

η σκια τησ αλ καϊντα πλαναται πανω απο τα αθλητικα γεγονοτα

και την ανησυχία. Τα σπορ, άλλωστε, είναι το μοναδικό κοινωνικό μέγεθος που προσελκύει τόσα εκατομμύρια κόσμο κάθε εβδομάδα σε όλα τα γήπεδα του πλανήτη. Με συνέπεια αγώνες και διοργανώσεις να είναι ψηλά στην ατζέντα της διεθνούς τρομοκρατίας, που επιζητά μαζικές απώλειες, αν είναι δυνατόν και σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Πιο χαρακτηριστική είναι η βομβιστική επίθεση στον μαραθώνιο της Βοστώνης τον περασμένο Απρίλιο. Οι δυο εκρήξεις στο σημείο τερματισμού ήταν ενδεικτικές των προθέσεων των δραστών. Οι τρεις θάνατοι και οι περισσότεροι από 200 τραυματισμοί έγιναν live μπροστά στα μάτια χιλιάδων θεατών κι εκατομμυρίων τηλεθεατών. Αίμα, καπνός, συντρίμμια, πτώματα, φρίκη. Οι εικόνες έκαναν τον γύρο του κόσμου για μέρες, ενώ τα μέτρα στο εξής θα είναι δρακόντεια και υπό τον ασφυκτικότερο κλοιό ασφαλείας.

Τεράστιο στοίχημα για τον Πούτιν Για τον Πούτιν, λοιπόν, αυτοί οι Αγώνες είναι ένα τεράστιο στοίχημα. Με την πρωτεύουσα της Τσετσενίας, το Γκρόζνι, να απέχει μόλις 500 χλμ. από το Σότσι, ο «τσάρος» της Ρωσίας υποχρεώθηκε να ξοδέψει περίπου όσα και οι Κινέζοι στους πανάκριβους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008. Όχι μόνο για να δείξει χλιδή και ισχύ η Ρωσία, αλλά και για να αντιμετωπίσει πιθανά τρομοκρατικά χτυπήματα. Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από την έναρξη των Αγώνων, όλος ο πλανήτης συγκλονίστηκε από τις επιθέσεις στο Βόλγκογκραντ, ενώ καθημερινά ξένες αποστολές, όπως της Ουγγαρίας και της Σλοβενίας,

δέχονταν απειλές. Η ρωσική αστυνομία, εξάλλου, σκότωσε στον Καύκασο τον Έλνταρ Μαγκάτοφ, που θεωρείται ηγέτης ομάδας ανταρτών που δρουν στο Νταγκεστάν. Ήταν ένας εκ των υπόπτων για χτυπήματα σε ρωσικούς στόχους. Κι όλα αυτά ενώ η ισλαμική ένοπλη οργάνωση Βιλαγιάτ Νταγκεστάν απείλησε με νέα τρομοκρατικά χτυπήματα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Παράλληλα αυξάνονται κατακόρυφα οι ανησυχίες για το Μουντιάλ της Βραζιλίας τον προσεχή Ιούνιο. Όπως ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα, οι ένστολοι που θα αναλάβουν την ασφάλεια στις

12 πόλεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα ξεπεράσουν τους 100.000. Ο φόβος και ο τρόμος των διοργανωτών και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 είναι διπλός. Αφενός υπάρχει η διεθνής τρομοκρατία, αφετέρου η βραζιλιάνικη κυβέρνηση έχει ανοίξει μέτωπο με την εγκληματική οργάνωση PPC, που το 2012 είχε σκοτώσει εν ψυχρώ 106 μέλη της βραζιλιάνικης αστυνομίας ως αντίποινα για εναντίον της επιθέσεις. Μην ξεχνάμε ότι το 2010 η Αλ Κάιντα είχε προειδοποιήσει για επίθεση στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής. Και ειδικά για χτύπημα στον αγώνα της Αγγλίας με τις ΗΠΑ, κάνο-

ντας λόγο για εκατοντάδες νεκρούς. «Πόσο φανταστικό θα ήταν αν στη διάρκεια του αγώνα των ΗΠΑ με την Αγγλία, που θα μεταδιδόταν απευθείας από την τηλεόραση, ένα κατάμεστο στάδιο γινόταν άνω - κάτω από την έκρηξη μίας βόμβας και ο αριθμός των νεκρών θα έφτανε τις εκατοντάδες, αν το ήθελε και ο Αλλάχ;» ήταν το μήνυμα των μελών της Αλ Κάιντα μέσω Ίντερνετ. Στους πιθανούς στόχους της ήταν ακόμα οι εθνικές ομάδες της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, αφού οι κυβερνήσεις τους θεωρούνται από τους τρομοκράτες «σταυροφόροι κατά του Ισλάμ».

www.topontiki.gr TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 13 ÖÅÂÑÏÕÁÑÉÏÕ 2014

Σφοδρές αντιδράσεις από τον Μπόµπολα για την αύξηση των διοδίων

πολιτικη

www.topontiki.gr TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 13 ÖÅÂÑÏÕÁÑÉÏÕ 2014

Το Θέµα

Πρωτογενές πλεόνασµα αλά πουτανέσκα

κουζινα

www.topontiki.gr

Το Θέμα Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ελικοφόρες βουνοκορφές Περισσότερες ανεμογεννήτριες με τη βούλα του Ευρωδικαστηρίου;

ελικά μπορούν οι Ευρωπαίοι πολίτες να έχουν εμπιστοσύνη στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικά όταν οι προσφυγές που γίνονται και εκδικάζονται από αυτό αφορούν θέματα που αγγίζουν την ποιότητα ζωής τους και την προστασία του περιβάλλοντος; Έχει το δικαίωμα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να ταυτίζεται με την Επιτροπή της Ε.Ε. και να αρνείται να εξετάσει τη νομιμότητα του «Ευρωπαϊκού Προγράμματος για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) μετά το 2020», ενός προγράμματος του οποίου η τρέχουσα έκδοση εν πολλοίς ευθύνεται για το ξεφύτρωμα των τεράστιων ανεμογεννητριών στις βουνοκορφές της χώρας και για την αύξηση στους λογαριασμούς της ΔΕΗ καθώς, ως γνωστόν, η λειτουργία των αιολικών πάρκων, της μορφής ΑΠΕ που περισσότερο εφαρμόζεται, είναι ουσιαστικά επιδοτούμενη. Μετά το 2020 το πρόγραμμα προβλέπει, φυσικά, ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό της συνολικής παραγόμενης ενέργειας από ΑΠΕ, δηλαδή ακόμη περισσότερες και μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες, και αυτό, όπως είναι φυσικό, έχει προκαλέσει αντιδρά-

σεις σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στόχο να αποτρέψουν την επέκτασή τους. Η Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα Ενάντια στις Ανεμογεννήτριες (EPAW) είναι μία οργάνωση που εκπροσωπεί 649 τοπικές οργανώσεις κατά των ανεμογεννητριών από 24 χώρες της Ε.Ε. Η Πλατφόρμα αυτή τόλμησε και προκάλεσε ερώτημα για τη νομιμότητα του Προγράμματος ενώπιον του Δικαστηρίου στη βάση ότι η υποχρεωτική από τη νομοθεσία διαβούλευση, η οποία προηγήθηκε της έγκρισής του, ήταν προσχηματική και εμπόδισε την ανάδειξη καίριων επιχειρημάτων που υποστηρίζουν ότι το πρόγραμμα είναι στον αέρα από τεχνικής άποψης.

αντιδρασεισ πολιτων σε ολη την ευρωπη

Φύτεψε και εσύ έναν έλικα, μπορείς...

Καταδίκη της Ε.Ε. από τον ΟΗΕ! Της νομικής αυτής ενέργειας της Πλατφόρμας είχε προηγηθεί η πρωτοφανής καταδίκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον ΟΗΕ για παράβαση της Διεθνούς Σύμβασης του Άαρχους, της σύμβασης δηλαδή που εγγυάται, μεταξύ άλλων, την προη-

γούμενη ουσιαστική συμμετοχή του κοινού στις αποφάσεις που αφορούν προγράμματα που έχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η αρμόδια Επιτροπή του ΟΗΕ κατέληξε στην καταδίκη της Ε.Ε. επειδή η διαβούλευση για το τρέχον Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) άρχισε ενώ είχαν ήδη αποφασιστεί οι κεντρικοί άξονές του και ειδικότερα ότι ο στόχος της παραγόμενης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές θα είναι 20%. Ο στόχος, όμως, θα πρέπει να προκύπτει ως συμπέρασμα σε συνέχεια της διαβούλευσης και όχι ως δεδομένο πριν από την έναρξή της.

Παραπλανητικά επιχειρήματα Όπως σημειώνει ο περιβαλλοντολόγος Μαρκ Ντισό, υπεύθυνος της EPAW, η ίδια η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το πρόγραμμα, δηλαδή ότι τα αιολικά πάρκα συμβάλλουν θετικά στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς η ενέργεια που παράγεται από αυτά εξοικονομεί συμβατικά καύ-

σιμα που θα παράγονταν από συμβατικές πηγές, είναι... λάθος! «Αυτό το παραπλανητικό επιχείρημα» σημειώνει ο Ντισό «που υποστηρίζεται από την αιολική βιομηχανία, υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή χωρίς έλεγχο. Αν το είχαν ψάξει λίγο καλύτερα, θα διαπίστωναν ότι οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από συμβατικά καύσιμα, επειδή ζορίζονται να ανεβοκατεβάζουν την παραγωγή τους για να εξισορροπούν την ασταθή παραγωγή από τις ανεμογεννήτριες, καίνε περισσότερο από το να παρήγαν σε σταθερή ελεγχόμενη διαδικασία. Επίσης, όσο θα αυξάνονται οι ανεμογεννήτριες θα απαιτούνται και περισσότεροι σταθμοί παραγωγής ενέργειας με συμβατικά καύσιμα, ακριβώς για να σταθεροποιούν την ενέργεια που παράγεται από τους συνεχώς μεταβλητούς ανέμους. Αν προσθέσουμε και άλλα στοιχεία που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ερεύνησε (για παράδειγμα την αναβάθμιση του δικτύου μεταφοράς υψηλής τάσης), στο τέλος δεν εξοικονομείται διοξείδιο του άνθρακα! Ορισμένοι μηχανικοί υποστηρίζουν ότι, αντίθετα, θα αυξηθεί η συνολική κατανάλωση συμβατικών καυσίμων». Με μια υπερβολικά φορμαλιστική απόφαση, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η Πλατφόρμα δεν έχει «νομική προσωπικότητα» και άρα δεν μπορεί να είναι διάδικος σε μία δίκη ενώπιόν του και επομένως έκρινε της αίτησή της απαράδεκτη. Κι όμως, μερικά χρόνια πριν, για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, είχε δεχτεί αίτηση του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν – του γνωστού σε όλους μας PKK – καίτοι ούτε αυτό έχει νομική προσωπικότητα, έχει έδρα εκτός Ε.Ε. και διεξήγε... ένοπλο αγώνα. Το Δικαστήριο τότε δέχτηκε την αίτηση του PKK ακριβώς «επειδή πρέπει να αποφευχθεί ο υπερβολικός φορμαλισμός». «Τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο να δει τους νέους της στόχους για τις ΑΠΕ να αμφισβητούνται από το Δικαστήριο. Οι Βρυξέλλες πήραν μια κάρτα «Βγες από τη Φυλακή», η Σύμβαση του Άαρχους είναι κενό γράμμα και μάλλον εκεί καταλήγει και το Κράτος Δικαίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση» καταλήγει ο Ντισό, ο οποίος δεν διστάζει να ασκήσει ευθεία κριτική στο Δικαστήριο για συμπόρευση με την Επιτροπή. Η EPAW αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα από 7 οργανώσεις, δύο από την Κρήτη και από μία από Ευρυτανία, Ικαρία, Κέρκυρα Κορινθία και Σκύρο. Η δε ιστοσελίδα της (www. epaw.org) διατίθεται και στα ελληνικά.

www.topontiki.gr

Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Mπακάλικο «Το ΤΑΙΠΕΔ» Μπαλωθιές στον γάμο του Καραγκιόζη οι στόχοι του ταμείου για εισπράξεις 3,56 δισ. Με τον χρόνο να μετρά ανάποδα για το Ελληνικό, αλλά το τέλος ολοένα να απομακρύνεται στο βάθος του τούνελ, οι αστοχίες διαδέχονται η μία την άλλη στις αποκρατικοποιήσεις.

αι πέρα από το ξεθώριασμα - εξπρές της εικόνας του «ικανού», κατά την κυβέρνηση, Ντίνου Μανιατόπουλου (που δεν ενδιαφέρει κανέναν) το κρίσιμο ερώτημα είναι αν από τα 3,56 δισ. ευρώ που είναι ο εισπρακτικός στόχος για το 2014 θα μπορέσει να εισπραχτεί έστω και 1 δισ. Προς τι η... πρεμούρα «μας» για τις εισπράξεις του ΤΑΙΠΕΔ; Για τον απλούστατο λόγο πως ό,τι δεν εισπραχτεί θα μας φορεθεί καπέλο σε μέτρα, κι ας σπεύδει να το διαψεύσει ο Στουρνάρας. Άλλωστε, όταν αυτό θα συμβεί, πιθανόν να μη βρίσκεται στη θέση του για να χρειαστεί να απολογηθεί... Οι δανειστές έχουν ξεκαθαρίσει στην κυβέρνηση ότι, αν και αναγνωρίζουν τις δυσκολίες που ξεφυτρώνουν σαν τα... μανιτάρια στα διάφορα προγράμματα αποκρατικοποιήσεων, τη φετινή χρονιά θα πρέπει να συγκεντρωθεί ένα ποσό της τάξης των 2 δισ. ευρώ (οι πιο αισιόδοξοι μιλούν για 1,8 δισ.) ως συμβολή στη μείωση του χρέους. Ακόμη κι αν το ποσό αυτό διαμορφώνει μια μεγάλη ανάσα, ο τεχνικός στόχος των 3,56 δισ. παραμένει εξίσου ανέφικτος. Γιατί δεν είναι μόνο ότι τα προγράμματα σκοντάφτουν. Είναι ότι έχει χαθεί και ο λογαριασμός. Θεωρητικά η περσινή χρονιά, που άνοιξε με στόχο 2,6 δισ., έκλεισε πιάνοντας τη... δεύτερη αναθεώρηση στα 1,3 δισ., αλλά μόνο... θεωρητικά. Και αυτό διότι, για να βγει το ποσό, συνυπολογίστηκαν τα κεφάλαια για τον ΔΕΣΦΑ (που δεν έχει ολοκληρωθεί), τον Αστέρα Βουλιαγμένης (που θα καθυστερήσουν) και τα 28 ακίνητα του Δημοσίου, που μπλοκαρίστηκαν λόγω ΣτΕ. Και το χειρότερο για την κυβέρνηση είναι ότι, ενώ κυνηγάει ακόμη τα χρήματα αυτά, όταν τα πάρει δεν θα μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει στον λογαριασμό του 2014. Οπότε

πάμε πάλι από την αρχή...

Χαμένες προθεσμίες Στα τέλη της περασμένης χρονιάς και με την έλευση του Μανιατόπουλου στο ΤΑΙΠΕΔ οι κυβερνητικοί έβαζαν στόχους: u Πρώτα το Ελληνικό, για το οποίο υπολόγιζαν προσφορές στις 29 Νοεμβρίου. u Μετά να προχωρήσει η διάθεση ποσοστών στα δύο μεγάλα λιμάνια της χώρας τον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ, περί τα μέσα Φεβρουαρίου. u Για την άνοιξη «τοποθετούσαν» τις τελικές προσφορές για τους δύο διαγωνισμούς στα τρένα (ΤΡΑΙΝΟΣΕ και Rosco). u Λίγο αργότερα «έβλεπαν» και τα τελικά νέα από την Κομισιόν, για να κλείσει οριστικά η συμφωνία για τον ΔΕΣΦΑ. u Μέσα στη χρονιά υπολόγιζαν τα μαντάτα για τα περιφερειακά αεροδρόμια και τις μαρίνες για τα οποία «τρέχουν» διαδικασίες. u Κάπως πιο «χαλαρά» είχαν αφήσει τις πιο δύσκολες υποθέσεις, όπως της ΔΕΠΑ (που θα πρέπει να επαναπροκηρυχθεί μετά το περυσινό ναυάγιο), του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», των ΕΛΠΕ και της ΔΕΗ, που επίσης θεωρητικά θα ξεκινού-

Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΠΡΑΧΘΕΙ, ΘΑ ΜΑΣ ΤΟ ΦΟΡΕΣΟΥΝ ΚΑΠΕΛΟ ΣΕ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

σε στις αρχές του χρόνου με την αποκρατικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.

Χαμηλές προσδοκίες Ο προσεκτικός εντεταλμένος σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ Α. Ταπραντζής χαρακτήριζε τότε (με μια διατύπωση διπλής ανάγνωσης) «φιλόδοξο» τον στόχο του 2014, αναγνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να καλυφθεί μόνο εάν όλα προχωρούσαν χωρίς το παραμικρό πρόβλημα και με ρυθμούς... γερμανικής ατμομηχανής. Λίγο αργότερα όμως αποκαλύπτεται... ελληνικό χάος. Και πρώτα απ’ όλα στο Ελληνικό. Το πρόγραμμα έχει θεωρητικά καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών τις 27 Φεβρουαρίου. Εδώ και μερικές ημέρες όμως έχουν αρχίσει να αναδύονται... πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες τελικά «θα πάει» μετά τις εκλογές. Το γιατί είναι απλό: Όπως αντιλαμβάνονται στην κυβέρνηση, ο μοναδικός υποψήφιος που κατεβάζει πρόταση είναι ο Λάτσης. Και βέβαια θα είναι δύσκολο να «παραχωρήσουν» προεκλογικά το μεγαλύτερο ελληνικό φιλέτο στη Lamda κατά τα πρότυπα του IBC (Golden Hall).

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν από μερικές εβδομάδες τροποποιήθηκαν οι όροι του διαγωνισμού ώστε ο προτιμητέος επενδυτής για το Ελληνικό να μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στην εφάπαξ αποπληρωμή του τιμήματος και στην προκαταβολή 25% του τιμήματος με το υπόλοιπο 75% να καταβάλλεται σε 10 ετήσιες δόσεις. Και βέβαια στο ΤΑΙΠΕΔ δεν αποφάσισαν να κάνουν δόσεις... Κωτσόβολου για το μεγάλο ακίνητο. Απλώς τους διαμηνύθηκε ότι το παραδάκι που ζητούν αποκλείεται να πέσει εφάπαξ. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι η φετινή είσπραξη για το Ελληνικό με το ζόρι να πιάσει τα 150-200 εκατ. ευρώ. Όπως είναι αντιληπτό, αυτό δεν μπορεί να γίνει προεκλογικά, ακόμη κι αν τελικά εμφανιστούν περισσότερες από μία προτάσεις. Στο «περίμενε» παραμένουν τα 180 εκατ. ευρώ (220 εκατ. από τα 400 πάνε στη ΔΕΠΑ) που θα μπουν στα ταμεία από την πώληση του ΔΕΣΦΑ στη Socar, που εκκρεμεί στις αρχές ανταγωνισμού (και που, όπως αναλυτικά εξηγούσε το «Π» πριν από δύο εβδομάδες, θα αργήσει πολύ να εγκριθεί από την Ε.Ε.), και τα 260 εκατ. από την πώληση των 28 κτηρίων του Δημοσίου, αν τελικά δώσει έγκριση το Ελεγκτικό Συνέδριο. Όμως το «stop» του Eλεγκτικού Συνεδρίου στο sale & lease back είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ όσο εκτιμήθηκε αρχικά...

Το μπλοκάρισμα Το κυριότερο όμως πρόβλημα είναι τα ξαφνικά «μαγκώματα». Στο ΤΑΙΠΕΔ υπολόγιζαν να πάρουν κοντά στα 350 εκατ. από την αποκρατικοποίηση της ΕΥΑΘ (που βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, με τις αρχικές προσφορές να έχουν ήδη υποβληθεί) και της ΕΥΔΑΠ, αλλά το ΣτΕ έβαλε άνω τελεία. Εάν τελικά το ακυρωτικό δικαστήριο μπλοκάρει την πώληση, οποιαδήποτε εναλλακτική, όπως για παράδειγμα η εκχώρηση της αναβάθμισης των δικτύων μέσω ΣΔIT, θα απαιτήσει τουλάχιστον έναν χρόνο προεργασία. Στην αναμονή έχουν μπει και άλλα 80-100 εκατ. από τον OΔIE, που φαίνεται ότι κολλάει στον σκόπελο της... υπερφορολόγησης των ιδιοκτητών αλόγων, παρά την αρχική συμφωνία με τη γαλλική PMU στο

www.topontiki.gr

Το Θέμα Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Πετρελαϊκά παραμύθια και... ΕΛΠΕ Η διέξοδος στο Χρηματιστήριο μπορεί να είναι μια προοπτική για «καθαρές» περιπτώσεις, όπως αυτή του ΔΑΑ, σίγουρα όμως κρύβει πολλά όταν αφορά πιο περίπλοκες εξισώσεις, όπως αυτή των ΕΛΠΕ, όπου, εκτός του κράτους, υπάρχει και ιδιώτης που θα ήθελε να... φύγει. Με δεδομένο ότι το ΤΑΙΠΕΔ δεν έχει καταφέρει να προχωρήσει την πώληση του πακέτου του 35% που κατέχει στα Ελληνικά Πετρέλαια, η «λύση» ήρθε και εδώ με το Χρηματιστήριο. Στο ερώτημα γιατί κανείς ξένος δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει τα ΕΛΠΕ, η απάντηση είναι ότι ο όμιλος Λάτση κατέχει το 40% και ελέγχει πλήρως την εταιρεία. Επομένως γιατί να ενδιαφερθεί να βάλει κάποιος τα λεφτά του σε έναν όμιλο τον οποίο δεν θα διοικεί, ενώ ταυτόχρονα χάνει και αρκετές δεκάδες εκατομμύρια τον χρόνο;... Με ξένους αναλυτές, όπως η Merrill Lynch και η UBS, να προβλέπουν ότι και φέτος θα διατηρηθούν αρνητικές χρήσεις στα ίδια επίπεδα με τα περυσινά και πως ο όμιλος θα ανακοινώσει ζημιές προ φόρων που θα ξεπεράσουν τα 200 εκατ. ευρώ, η ανησυχία είναι αναμενόμενη, τόσο στο στρατόπεδο του κράτους όσο και στον όμιλο Λάτση. Ο τελευταίος δεν

θέμα της πώλησης. Πάντως, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για την κυβέρνηση δείχνει να είναι η υπόθεση των λιμανιών (ΟΛΠ και ΟΛΘ), από την οποία έχουν υπολογιστεί έσοδα 450 εκατ. ευρώ. Στο ΤΑΙΠΕΔ εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να προχωρήσουν με τις διαδικασίες για τη διάθεση μεριδίου του ΟΛΠ στα τέλη Φεβρουαρίου, αλλά η εμπλοκή παραμένει στις Βρυξέλλες. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού επιμένει ότι οι Κινέζοι της Cosco (που έχει μισθώσει τον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων και την προβλήτα) δεν μπορούν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό, μια και θα θεωρηθεί ότι έχουν προνομιακή μεταχείριση. Και το κακό εδώ είναι ότι η Cosco είναι ο

«βλέπει» μέλλον στο πετρέλαιο και φέρεται να επιθυμεί να αποχωρήσει. Πώς όμως να μοσχοπουληθεί στο χρηματιστήριο μια εταιρεία που βρίσκεται στα κόκκινα; Μόνο διά της μεθόδου της προσδοκίας, λέμε εμείς, γνωρίζοντας ότι η προσδοκία (του κέρδους δηλαδή) είναι το ύψιστο χρηματιστηριακό ελιξίριο. Και κάπως έτσι, μετά την ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ για τα δισδιάστατα αποτελέσματα των ερευνών (της PGS) στη Δυτική Ελλάδα και την Κρήτη, ξεκίνησε ένας χορός δημοσιευμάτων για τα «τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου» που έχει η χώρα. Ορισμένοι μάλιστα τα αποτίμησαν στα 150 δισ. ευρώ. Τι κι αν για να βεβαιωθούν τα κοιτάσματα και να μπορούν να αξιοποιηθούν θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 10 χρόνια; Τι κι αν καμία από τις συμβάσεις που εκκρεμούν από το 2012 δεν έχει υπογραφεί. Κι όμως, στα ίδια δημοσιεύματα, ο μέγιστος ωφελημένος από τα κοιτάσματα αυτά είναι... τα ΕΛΠΕ. Το περίεργο βέβαια είναι ότι ο όμιλος δεν έχει ασχοληθεί με ελληνικό πετρέλαιο, παρά την επωνυμία του. Το γεγονός αυτό μάλιστα το καταγράφουν και ξένοι οίκοι σε πρόσφατες εκθέσεις τους.

πωσ τα τζιμανια δεν καταφεραν να πιασουν ουτε εναν στοχο

Προς τι λοιπόν όλος ο θόρυβος; Πιθανότατα για να δημιουργηθεί ένα «στοράκι» υψηλής προσδοκίας για να προσελκύσουν ξένους και Έλληνες. Άλλωστε, με την ένταξη του χρηματιστηρίου στις αναδυόμενες αγορές, οι αγοραστές και ιδιαίτερα τα hedge funds είναι ήδη αρκετά ριψοκίνδυνοι. Αντίστοιχη, σε άλλη διάσταση όμως, η υπόθεση της ΔΕΠΑ, που έχει γίνει πιο περίπλοκη μετά το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις με την Gazprom. Αν και η κυβέρνηση έσπευσε λίγες ώρες μετά να ανακοινώσει ότι σκοπεύει να επαναπροκηρύξει τον διαγωνισμό, αυτό δεν έγινε. Μετά τη «ζημιά» από τους Ρώσους, η εταιρεία δεν μπορεί να φέρει τα 700-800 εκατ. ευρώ που υπολόγιζαν πέρυσι, αλλά σχεδόν τα μισά. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά από τη λύση θα πρέπει να αφαιρεθούν και οι οφειλές των 200 εκατ. ευρώ από ιδιώτες. Κι όλα αυτά ενώ η Κομισιόν έχει ήδη μετοχοποιήσει την εταιρεία για μο-

πιο ισχυρός και πιο σίγουρος ενδιαφερόμενος. Τα σενάρια που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι πολλά (από το να μη γίνει αποκρατικοποίηση για να μη φύγουν οι Κινέζοι, μέχρι να ισχύσει ειδική διάκριση για λιμένα με δύο λειτουργούς), αλλά κανένα δεν ικανοποιεί ακόμα όλους τους εμπλεκόμενους. Με τον καιρό... ξεθυμαίνει και το ενδιαφέρον για τους σιδηροδρόμους, που έτσι κι αλλιώς δεν είχαν να «προσφέρουν» κάτι περισσότερο από 50 εκατ. ευρώ. Οι δεσμευτικές προσφορές για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ σταδιακά μετακινούνται προς το καλοκαίρι, καθώς το ρώσικο φαβορί της RZD (σε συνεργασία με τη ΓΕΚΤΕΡΝΑ) έχει υποβάλει μια πρόταση - πακέτο και για τον ΟΛΘ, η οποία

νοπωλιακές πρακτικές... Όσοι λοιπόν «βλέπουν» μια δημόσια προσφορά, είτε άμεσα (με το επιχείρημα να αμβλυνθούν οι πιέσεις της Κομισιόν σε σχέση με το άνοιγμα της αγοράς προμήθειας αερίου και την άρση του μονοπωλίου των τοπικών εταιρειών παροχής) είτε αργότερα σε συνεργασία με την Κομισιόν, μάλλον θα πρέπει να κρατούν μικρό καλάθι. Όσο για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ήδη κάποιοι τη θεωρούν... σύντομο ανέκδοτο.

Να σου πει ο Στουρνάρας ανέκδοτο να τρελαθείς

όμως προσκρούει σε κοινοτικές διατάξεις. Απολογιστικά, από τους 17 μεγάλους διαγωνισμούς που ήταν να κινηθούν το τελευταίο δωδεκάμηνο από το ΤΑΙΠΕΔ, με βάση τους σχεδιασμούς του 2013, προκηρύχθηκαν μόνο οι 5, ενώ η τύχη των άλλων 12... αγνοείται. Σε εισπρακτικό επίπεδο η μόνη περίπτωση που φαίνεται να παίζει είναι πώληση της κρατικής συμμετοχής στον Διεθνή Αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος». Η εταιρεία παραμένει κερδοφόρος, παρά τα διαδοχικά πλήγματα των περασμένων ετών στην επιβατική κίνηση, και οι Καναδοί του PSP Investments φέρονται αποφασισμένοι να διευρύνουν τη συμμετοχή τους στο μετοχικό

κεφάλαιο του αεροδρομίου. Αυτή τουλάχιστον είναι η κυβερνητική ερμηνεία της επιστολής που έστειλε το καναδικό συνταξιοδοτικό fund προς το ΤΑΙΠΕΔ. Οι Καναδοί, που απέκτησαν το 26,7% που κατείχε η Hochtief στον ΔΑΑ, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος του αεροδρομίου μετά το Δημόσιο. Η κυβέρνηση από την πλευρά της αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμη να παραχωρήσει ολόκληρο το πακέτο της κρατικής συμμετοχής, που φτάνει το 55%, ενώ δεν αποκλείει την πιθανότητα η αποκρατικοποίηση να προχωρήσει με διάθεση μετοχών μέσω του Χ.Α. Αρκεί βέβαια το ενδιαφέρον των Καναδών να μην είναι... διερευνητικό.

www.topontiki.gr

Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία, φορά που επικηρύσσονται από τις διωκτικές αρχές καταζητούμενοι τρομοκράτες, με την… ταρίφα να έχει σταθεροποιηθεί πλέον στο 1 εκατ. το «κεφάλι», δίχως να υπάρχει αύξηση, προφανώς λόγω της… οικονομικής κρίσης.

αμοιβή των 4 εκατ. της επικήρυξης για όσους δώσουν πληροφορίες, επιμερίζεται ως εξής: Για τον Χριστόδουλο Ξηρό είναι 1 εκατ., όπως και για καθέναν από τους Μαζιώτη - Ρούπα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους άγνωστους δράστες της διπλής επίθεσης έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο. Στο 1 εκατ. ήταν και η επικήρυξη του 2011 για τον Βασίλη Παλαιοκώστα ως «χρηματική αμοιβή σε οποιονδήποτε παράσχει στοιχεία και πληροφορίες που θα οδηγήσουν στον εντοπισμό και τη σύλληψή του». Υπενθυμίζεται ότι ο Παλαιοκώστας, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., κατηγορείται για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις κατά συρροή, ανθρωποκτονία με πρόθεση, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικής βόμβας από τρομοκρατική οργάνωση και θανατηφόρα έκρηξη». Θεωρείται υπεύθυνος από τις αρχές για το δέμα - βόμβα που σκότωσε στις 24.6.2010 τον αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ. Γιώργο Βασιλάκη, υπασπιστή του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Οι «Ρομπέν των δασών» Φυσικά, η ιστορία των επικηρύξεων δεν είναι καινούργια. Έχει, μάλιστα, το δικό της… χρηματιστήριο ανά εποχή και βαρύτητα αδικήματος. Υπάρχουν, δηλαδή, και τα blue chips των επικηρυγμένων! Αν γυρίσουμε στον 19ο αιώνα, θα βρούμε τις πρώτες περιπτώσεις επικηρυγμένων λήσταρχων. Με τη δράση τους να κλιμακώνεται από τις αμέσως επόμενες δεκαετίες μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους και μέχρι τη δεκαετία του 1930! Με ζωοκλοπές, λιποταξίες, ληστείες, απαγωγές με λύτρα, ανθρωποκτονίες. Ένας εξ αυτών, ο Φώτης Γιαγκούλας, που πρώτιστο σκοπό του όταν βγήκε στα βουνά είχε να χτυπάει με κάθε τρόπο την κρατική εξουσία, επικηρύχθηκε το 1920 για 20.000 δρχ. Συνελήφθη, δραπέτευσε και η νέα επικήρυξή του εκτινάχθηκε στις 600.000 δρχ. Στις 14.11.1925 εκδόθηκε διά-

Από τον Γιαγκούλα στον... «Μανώλη» Η ιστορία των επικηρύξεων μετράει δύο αιώνες ταγμα, σύμφωνα με το οποίο αμνηστεύονταν όσοι ληστές αιχμαλώτιζαν ή σκότωναν άλλον επικηρυγμένο ληστή. Στόχος ήταν η αλληλοεξόντωσή τους! Την επόμενη χρονιά, οι Ρετζαίοι έκαναν μεγάλη ληστεία στην Εθνική Τράπεζα, με λεία 15 εκατ. δρχ., μέρος της οποίας μοίρασαν σε χήρες, ορφανά και αρρώστους. Επικηρύχθηκαν με το ποσό - ρεκόρ των 2 εκατ. δρχ. Ασύγκριτα μεγαλύτερο από τις 2.000 δρχ. του 1918 για τον Γιάννη Καρατζοβάλη, τον «τελευταίο» λήσταρχο που αλώνιζε στη Χαλκιδική. Η επικήρυξη πάντως και αυτού εκτινάχθηκε από τον Μεταξά το 1936 σε 450.000 δρχ.

η ταριφα αναλογα με την εποχη και το αδικημα

Επικηρύσσεται η επικήρυξη...

Οι αντάρτες της πόλης Όσον αφορά τη σύγχρονη μορφή τρομοκρατίας, από το 1974 και ύστερα, ιδού οι χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις: ◆ Η πρώτη επικήρυξη έγινε το 1975 για τη 17Ν, μετά τη δολοφο-

νία του Ρίτσαρντ Γουέλς, με αμοιβή για τους πληροφοριοδότες τα 5 εκατ. δρχ. ◆ Στις 16.1.1980, αμέσως μετά τις εκτελέσεις Πέτρου - Σταμούλη, η κυβέρνηση επικηρύσσει τους δράστες με 8 εκατ. δρχ. ◆ Για τη δολοφονία του βιομηχάνου της Χαλυβουργικής Δημήτρη Αγγελόπουλου το 1986 η επικήρυξη έφτασε στα 50 εκατ. ◆ Τον Σεπτέμβριο του 1989 μετά τη δολοφονία Μπακογιάννη, ανακοινώνεται από τις αρχές ότι «για την ανεύρεση των εκτελεστών δίδεται ως αμοιβή των πληροφοριοδοτών το ποσό των 200 εκατ. δρχ.». Στις 23.6.2000 δημοσιεύεται πως το συνολικό ποσό της επικήρυξης για τη 17Ν φτάνει πλέον σωρευτικά τα 3.433.000.000 δραχμές μετά και τη δολοφονία Σόντερς! Μόνο η αμερικάνική κυβέρνηση έδινε τότε 1.750.000.000 δρχ., με τις εφημερίδες να μιλάνε πια για επικήρυξη που θυμίζει «κυνήγι του χαμένου θησαυρού» και για «ελληνικό Ελντοράντο». Όσο για το καλο-

καίρι του 2002 και το διάστημα (66 μέρες) που καταζητούνταν ο Κουφοντίνας, η κυβέρνηση ανέβαλλε από εβδομάδα σε εβδομάδα για λόγους τακτικής την επικήρυξη 600.000 ευρώ για όποιον τον εντόπιζε. Τελικά, δεν χρειάστηκε, αφού προσήλθε ο ίδιος στη Γενική Ασφάλεια. Το 2007 και μετά το χτύπημα με ρουκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία, επικηρύχθηκε και ο Επαναστατικός Αγώνας με 800.000 ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση κι άλλες 800.000 από τις ΗΠΑ. Η αμερικάνικη πρεσβεία, μάλιστα, είχε γνωστοποιήσει ότι πέραν της χρηματικής αμοιβής υπόσχεται αυστηρή εχεμύθεια κι εγκατάσταση σε άλλο τόπο κατοικίας για τον μάρτυρα και την οικογένειά του. Σημείωνε με ανακοίνωση, εξάλλου, πως «περισσότερα από 62 εκατ. δολάρια έχουν δοθεί σε παρόμοιες εκστρατείες για τρομοκράτες σε ολόκληρο τον κόσμο»!

Υπάρχουν και καταδότες Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, σε ανάλογη ενημέρωση μια δεκαετία πριν, το 1997, από την Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών (USIS) της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, αναφερόταν σε ανακοίνωση πως «το Πρόγραμμα Αμοιβών κατά της Τρομοκρατίας έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό όπλο στη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Από το 1991 έχουν διατεθεί μέσω του Προγράμματος περισσότερα από 5 εκατ. δολ. για περισσότερες από 20 υποθέσεις». Βέβαια, στην κορυφή των απανταχού επικηρυγμένων βρέθηκε και παρέμεινε από τον Νοέμβριο του 2001 ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, μετά την ανακοίνωση του Ράμσφελντ για ποσό 25 εκατ. δολαρίων. Τόσα χρόνια μετά και για τον Αλ Ζαουάχρι, τον νέο αρχηγό της Αλ Κάιντα, προσφέρεται ακόμα το ίδιο ποσό, όντας ο Νο1 καταζητούμενος τρομοκράτης στον κόσμο σήμερα. Αντίθετα, στο κυβερνοέγκλημα τα ποσά παραμένουν ακόμα χαμηλά, αφού πρώτος στη λίστα του 2013 ήταν ο Ρώσος χάκερ Αλεξέι Μπελάν για παραβίαση των δικτύων τριών αμερικάνικων υπηρεσιών, με την αμοιβή για όποιον βοηθήσει στη σύλληψή του να είναι στις 100.000 δολάρια. Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις παρέμεινε άγνωστο αν όντως κάποιος πήρε τα λεφτά της επικήρυξης. Ακόμα, άλλωστε, κι αν δόθηκαν μερικές φορές τα χρήματα, η προστασία της ανωνυμίας και του μάρτυρα περιλαμβάνονται πάντα στο προσφερόμενο συνολικό «πακέτο» από τις αρχές.

www.topontiki.gr

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

e-bill info, η ηλεκτρονική υπηρεσία της ΔΕΗ Για να έχετε πρόσβαση στον λογαριασμό σας, όπου και αν βρίσκεστε! H ΔΕΗ, συνεχίζοντας να εξελίσσει διαρκώς τις υπηρεσίες της για την ολοένα και καλύτερη εξυπηρέτηση των καταναλωτών, δημιούργησε την on-line υπηρεσία: e-bill info.

έσω της υπηρεσίας αυτής, ο καταναλωτής έχει τη δυνατότητα οποιαδήποτε στιγμή, από όπου και αν βρίσκεται, να ενημερωθεί για τον λογαριασμό του, εύκολα, γρήγορα και με ασφάλεια, 24 ώρες το 24ωρο, έχοντας απλώς πρόσβαση στο internet.

Με τη νέα υπηρεσία e-bill info της ΔΕΗ παρέχεται η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης σε όλους τους λογαριασμούς του τελευταίου 12μήνου, είτε αφορούν οικία, είτε εξοχική κατοικία ή επιχείρηση κ.λπ., με μία μόνο εγγραφή. Βοηθά επίσης την ταχεία αρχειοθέτηση των λογαριασμών, δημιουργώντας ένα πλήρες ηλεκτρονικό αρχείο για την παρακολούθηση της εξέλιξης και μεταβολής των χρεώσεων, ανά πάσα στιγμή. Επιπλέον, η υπηρεσία ebill info διευκολύνει ένα μεγάλο ποσοστό καταναλωτών που έχουν χάσει, για κάποιον λόγο, τον λογαριασμό τους, αφού τώρα πια δεν

ΕΥΚΟΛΑ, ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ

χρειάζεται να επισκεφτούν κάποιο κατάστημα για εκτύπωση του λογαριασμού τους, αλλά αυτό μπορεί να γίνει εύκολα από το σπίτι ή το γραφείο, μέσω της ηλεκτρονικής υπηρεσίας, εξοικονομώντας πολύτιμο χρόνο. Άλλο ένα πλεονέκτημα της υπηρεσίας e-bill info είναι ότι ο καταναλωτής, εφόσον επιθυμεί, την ημέρα έκδοσης του νέου λογαριασμού μπορεί να ενημερώνεται αυτόματα στην ηλεκτρονική του διεύθυνση για τα βασικά στοιχεία του εκδοθέντος λογαριασμού του και να γνωρίζει πότε θα λάβει τον επόμενο λογαριασμό, για καλύτερο οικονομικό προγραμματισμό.

Η εγγραφή στην υπηρεσία ebill info, για να απολαμβάνει κανείς όλα τα οφέλη που προσφέρει, είναι πολύ απλή. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να μπουν στο www.dei.gr και να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους, όπως και τον κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής και τον Α/Α λογαριασμού που υπάρχουν στον λογαριασμό τους. Η υπηρεσία e-bill info αναδεικνύεται σε μια από τις πιο ασφαλείς και λειτουργικές εφαρμογές του είδους που αξίζει κανείς να δοκιμάσει για να απλοποιήσει την καθημερινότητά του και αποτελεί ένα ακόμη βήμα από τη ΔΕΗ για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών της.

www.topontiki.gr

Θέµα

TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 13 ÖÅÂÑÏÕÁÑÉÏÕ 2014

Περισσεύουν θλίψη και μέτρα Τα ΕΛΠΕ επιχειρούν να υποβαθµίσουν το πρόβληµα του αντιδραστήρα που αποκάλυψε το «Π» Την ίδια ώρα που η διοίκηση των ΕΛΠΕ, ενοχληµένη από το δηµοσίευµα του «Ποντικιού» περί τεχνικού προβλήµατος σε αντιδραστήρα του διυλιστηρίου, κουνάει το δάχτυλο και εµφανίζεται µε σχετική ανακοίνωση ως «η µόνη επίσηµη και αξιόπιστη πηγή ενηµέρωσης» (!), το Πανελλήνιο Σωµατείο Εργαζοµένων στην εταιρεία προειδοποιεί ότι «επιφυλάσσεται ως προς την άσκηση παντός νοµίµου δικαιώµατός του» για το ζήτηµα της ασφαλούς λειτουργίας της εγκατάστασης.

αράλληλα, η ∆ιεύθυνση Εγκατάστασης Πετρελαιοειδών του ΥΠΕΚΑ θέτει σειρά σοβαρών ερωτηµάτων µετά την αυτοψία που πραγµατοποίησε στη µονάδα, ενώ το θέµα έφτασε και στη Βουλή έπειτα από σχετική ερώτηση που κατέθεσαν οκτώ βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Στην περιέργως επιθετική ανακοίνωση που εξέδωσε κατόπιν εορτής – µετά, δηλαδή, τη δηµοσιοποίηση του προβλήµατος – η διοίκηση των ΕΛΠΕ παραδέχεται το τεχνικό πρόβληµα και υποστηρίζει ότι «δεν αποτελεί εξαιρετικό γεγονός για βιοµηχανικές εγκαταστάσεις αυτού του µεγέθους και πολυπλοκότητας». Την ίδια στιγµή, υποστηρίζει ότι «προκαλεί θλίψη και απορία το γεγονός ότι επιχειρείται να δοθεί δυσανάλογη έκταση και βαρύτητα σε ένα κοινό τεχνικό πρόβληµα, δηµιουργώντας αίσθηση ανησυχίας στους πολίτες των όµορων περιοχών µε µόνο στόχο τη δηµιουργία εντυπώσεων». Για να δούµε, όµως, πόσο δικαιολογηµένη είναι η θλίψη και η απορία των ΕΛΠΕ και πόσο δικαιολογηµένη η θλίψη και η απορία των εργαζοµένων της εταιρείας και των κατοίκων της περιοχής.

Τι ζητάει το ΥΠΕΚΑ Όπως αποκάλυψε στον προηγούµενο φύλλο το «Π», το Κέντρο Πρόληψης Επαγγελµατικού Κινδύνου (ΚΕΠΕΚ) ∆υτικής Αττικής, µε «εξαιρετικά επείγον» έγγραφό του στις 3 Φεβρουαρίου 2014, ζήτησε από το ΥΠΕΚΑ να πραγµατοποιήσει αυτοψία στα ΕΛΠΕ µετά τη διαπίστωση ότι υπάρχει στρέβλωση του χαλύβδινου αντιδραστήρα R3 της νέας µονάδας 32 (Flexycoker) του διυλιστηρίου. Η έρευνα του ΚΕΠΕΚ έγινε ύστε-

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Η ΑΡΜΟ∆ΙΑ ∆ΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΚΑ «Α∆ΕΙΑΖΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ» ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ρα από αναφορά του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας, στο οποίο είχαν γίνει ανώνυµες καταγγελίες εργαζοµένων στη συγκεκριµένη µονάδα ότι παρουσιάζεται σοβαρό και επικίνδυνο πρόβληµα. Όπως προέκυψε από την αυτοψία, το πρόβληµα ήταν γνωστό στα ΕΛΠΕ, ενώ τα στελέχη του δεν έδωσαν χρονοδιάγραµµα για την άµεση αποκατάσταση του προβλήµατος και ανέφεραν ότι πιθανώς η αποκατάσταση θα γίνει σε περίπου έναν χρόνο! ∆ύο ηµέρες µετά το αίτηµα του ΚΕΠΕΚ, και συγκεκριµένα στις 5 Φεβρουαρίου, πραγµατοποίησε αυτοψία στη µονάδα η αρµόδια διεύθυνση του υπουργείου Περιβάλλοντος, η οποία «κολλάει στον τοίχο» τα ΕΛΠΕ, αφού ζητά από την εταιρεία τα εξής:

◆ ∆ήλωση για τη συνέχιση ή µη της λειτουργίας της µονάδας. ◆ Πληροφορίες για τη διαδικασία επιτήρησής της, τα µέσα προστασίας και τα µέτρα για την αποφυγή περαιτέρω εξέλιξης του προβλήµατος. ◆ Πραγµατοποίηση σεναρίου ατυχήµατος κατά την υποβληθείσα µελέτη ασφαλείας Seveso, που πρέπει να περιλαµβάνει: θραύση του περιβλήµατος του αντιδραστήρα, αποτύπωση των ζωνών επιπτώσεων, απαιτούµενα µέτρα που πρέπει να λαµβάνονται βάσει του σεναρίου για την προστασία των εργαζοµένων, του παρακείµενου κρίσιµου εξοπλισµού και των γειτονικών εγκαταστάσεων. Η Κίνηση Πολιτών Ecoeleusis, µε αφορµή το έγγραφο του ΥΠΕΚΑ προς τα ΕΛΠΕ, επισηµαίνει ότι, όπως προ-

κύπτει από τις εντολές της αρµόδιας αδειοδοτούσας αρχής: ◆ Η εταιρεία απέκρυψε το πρόβληµα από την Αδειοδοτούσα Αρχή, αλλά και τις αρµόδιες ∆/νσεις Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Αττικής. ◆ Το σοβαρό περιστατικό (παραµόρφωση µε πιθανή ρήξη του κελύφους του αντιδραστήρα) ήταν απρόβλεπτο από την πολυδιαφηµισµένη Μελέτη Ασφάλειας της εγκατάστασης, η οποία δεν συµπεριελάµβανε παρόµοιο σενάριο ατυχήµατος! Η Κίνηση Πολιτών, η οποία, να σηµειωθεί, έχει υποβάλει εγγράφως αίτηµα για τη διενέργεια έκτακτης επιθεώρησης στην εγκατάσταση κατά τις διατάξεις του άρθρου 16 της ΚΥΑ 12044/613 (Seveso II), επισηµαίνει παράλληλα ότι η εταιρεία προσπαθεί να αποφύγει το κοστοβόρο σταµάτηµα λειτουργίας (Shutdown) της προβληµατικής µονάδας Νο 32 (Flexicoker), «η οποία µέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστηµα έχει παρουσιάσει σωρεία δυσλειτουργιών, απρόβλεπτων από τις “άριστες και εγκεκριµένες Μελέτες” που θα εγγυόταν την ασφαλή λειτουργία της εγκατάστασης και τη µείωση των ρύπων!». Την ίδια ώρα, οκτώ βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στην ερώτησή τους προς τους υπουργούς ΠΕΚΑ και Εσωτερικών, ζητούν µεταξύ άλλων να πληροφορηθούν εάν ενηµέρωσαν τα ΕΛΠΕ τις αρµόδιες αρχές (ΥΠΕΚΑ / ΕΑΡΘ, ΥΠΕΚΑ / ∆ιεύθυνση Εγκατάστασης Πετρελαιοειδών, Περιφέρεια Αττικής και Αποκεντρωµένη ∆ιοίκηση Αττικής), όπως οι περιβαλλοντικοί όροι επιβάλλουν, και, εάν ναι, σε ποιες ενέργειες προέβησαν οι κατά νόµο αρµόδιες αρχές καθώς και εάν ενηµέρωσαν τους όµορους του διυλιστηρίου δήµους για το συµβάν. Ακόµα, εάν έχουν ζητήσει από τη διοίκηση των ΕΛΠΕ το χρονοδιάγραµµα για την αποκατάσταση της βλάβης και εάν υπάρχει σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την αντιµετώπιση συνεπειών σε µεγάλο ατύχηµα. Επιπροσθέτως, ζητούν να κατατεθούν τα έγγραφα µε τα αποτελέσµατα των αυτοψιών που έχουν πραγµατοποιηθεί από τις αρµόδιες αρχές από τον Οκτώβριο του 2012 έως και σήµερα, συµπεριλαµβανοµένης και της τακτικής Επιθεώρησης Seveso της 11ης Απριλίου 2013.

www.topontiki.gr

Θέµα

TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 13 ÖÅÂÑÏÕÁÑÉÏÕ 2014

Μόνο... τα ΕΛΠΕ δεν ανησυχούν Επιχειρούν να υποβαθµίσουν το πρόβληµα του αντιδραστήρα που αποκάλυψε το «Π» Την ίδια ώρα που η διοίκηση των ΕΛΠΕ, ενοχληµένη από το δηµοσίευµα του «Ποντικιού» περί τεχνικού προβλήµατος σε αντιδραστήρα του διυλιστηρίου, κουνάει το δάχτυλο και εµφανίζεται µε σχετική ανακοίνωση ως «η µόνη επίσηµη και αξιόπιστη πηγή ενηµέρωσης» (!), το Πανελλήνιο Σωµατείο Εργαζοµένων στην εταιρεία προειδοποιεί ότι «επιφυλάσσεται ως προς την άσκηση παντός νοµίµου δικαιώµατός του» για το ζήτηµα της ασφαλούς λειτουργίας της εγκατάστασης.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Η ΑΡΜΟ∆ΙΑ ∆ΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΚΑ «Α∆ΕΙΑΖΟΥΝ» ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟ ΘΕΜΑ

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Το «μανιφέστο» της ΟΛΑ Ακολουθεί ολόκληρη η προκήρυξη της Ομάδας Λαϊκών Αγωνιστών. Σημειωτέον ότι οι τίτλοι, οι μεσότιτλοι και τα «μότο» (τα οποία είναι είτε περιγραφικά είτε φράσεις των συντακτών της προκήρυξης) μπήκαν από το «Ποντίκι», ώστε το τεράστιο σε έκταση κείμενο (πάνω από 20 σελίδες και πάνω από 12.000 λέξεις) να διαβαστεί ευχερέστερα από τους αναγνώστες μας:

κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’’ αυτήν. Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε τα καλάσνικωφ ο δεύτερος να ήμουν εγώ), δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για τη διατροφή μου. Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στη πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πιάτσα Πορέτο, Μιλάνο)». Αυτά τα λόγια άφησε ως κληρονομιά στον Ελληνικό λαό ο Δημήτρης Χριστούλας πριν αυτοκτονήσει στη πλατεία Συντάγματος τον Απρίλιο του 2012. Τα λόγια αυτά αποτελούν ήδη ένα σημείο αναφοράς της σύγχρονης ιστορίας και είναι βέβαιο πως οι επόμενες γενιές θα ανατρέχουν σ’ αυτά για να καταδείξουν την ντροπή και την οργή της Ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια των μνημονίων. Ο Δημήτρης Χριστούλας έκανε την επιλογή να δώσει ένα τραγικό τέλος στη ζωή του προκειμένου να μη ζήσει μια τραγική ζωή. Όμως η πράξη του αυτή δεν ήταν εξατομικευμένη, δεν αφορούσε μόνο τον ίδιο και τα αδιέξοδά του. Η πολιτική αυτοχειρία του Δημήτρη Χριστούλα ήταν η έσχατη κραυγή μιας ολόκληρης κοινωνίας που φυτοζωεί. Ήταν το έσχατο κάλεσμα ενός συνανθρώπου μας να αγωνιστούμε ενάντια σε έναν ηθικό, οικονομικό και πολιτισμικό θάνατο που μας περιμένει. Στη μνήμη λοιπόν αυτού του ανθρώπου που έδωσε τη ζωή του για να αφυπνιστούμε και να αγωνιστούμε ώστε να μην χαθούν κι άλλες ζωές αφιερώνουμε την ένοπλη επίθεσή μας κατά της οικίας του Γερμανού πρέσβη Βόλφγκανγκ Ντολτ στο Χαλάνδρι. Επίσης, στο πλαίσιο εκστρατείας εναντίον της Γερμανικής καπιταλιστι-

κής μηχανής, επιλέξαμε να βάλουμε με εκτοξευτήρα ρουκετών κατά των κτηριακών εγκαταστάσεων της Mercedes - Benz που βρίσκονται στη περιοχή της Βαρυμπόμπης. Την Κυριακή 12-01-14 και ώρα περίπου 23.00 καταφέραμε να προσεγγίσουμε το στόχο χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί κι αυτή τη φορά προσπαθήσαμε να μην έχουμε μια επανάληψη της περσινής ατυχίας έξω απ’ τα γραφεία της Ν.Δ. παρά το γεγονός ότι πλησιάσαμε αυτό το ενδεχόμενο. Και αυτό γιατί και η πρώτη απόπειρα εκτόξευσης ρουκέτας κατά των γραφείων της Mercedes απέτυχε και πάλι λόγω αστοχίας υλικού, όμως αυτή τη φορά επιστρατεύθηκε και η δεύτερη ρουκέτα που φέραμε μαζί μας και η οποία τελικά πυροδοτήθηκε κανονικά και διέγραψε την προσχεδιασμένη διαδρομή. Το γεγονός ότι ακόμα κι όταν γράφεται αυτό το κείμενο η επίθεσή μας αυτή δεν έχει γίνει – με οποιονδήποτε

ΑγνοεΙται ρουκΕτα που εβλΗθη κατΑ της Mercedes - Benz στη ΒαρυμπΟμπη

τρόπο – γνωστή στις διωκτικές αρχές και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας οδηγεί στα εξής συμπεράσματα: είτε έχει γίνει μια άθλια απόπειρα συγκάλυψης της ενέργειας (η οποία θα διαφανεί τις επόμενες μέρες μετά τη δημοσίευση της προκήρυξης) είτε λόγω δικής μας λανθασμένης επιλογής σημείου βολής (πιθανόν μακριά απ’ το στόχο) η ρουκέτα δεν διένυσε την επιθυμητή απόσταση και βρίσκεται περιμετρικά των εγκαταστάσεων της Mercedes - Benz. Οι ενέργειές μας μπορεί να εκπονήθηκαν επιχειρησιακά από μερικούς συντρόφους, όμως είμαστε σίγουροι ότι τη στιγμή των επιθέσεων είχαμε στο πλευρό μας το σύνολο του χειμαζόμενου Ελληνικού λαού. Τη στιγμή που γαζώναμε την υπερπολυτελή βίλα του Γερμανού πρέσβη είχαμε νοητά στο πλάι μας τους χιλιάδες που στήνονται στις ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο φαΐ, τους χιλιάδες που ρημάζουν στα παγκάκια και τα χαρτόκουτα, τους γονείς που δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους, τους άνεργους, τους εργαζόμενους των 400 ευρώ, τους νέους δίχως μέλλον. Οι ένοπλες επιθέσεις μας ήταν ενέργειες απόλυτα συγχρο-

νισμένες με το πολιτικό διακύβευμα της εποχής μας, που δεν αφορά τίποτα άλλο παρά το δικό μας πόλεμο ενάντια στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει οι ελίτ, ήταν μια εκδξ (σ.σ. :;;;) απόλυτα ταυτισμένη με το λαϊκό αίσθημα δικαίου. Ένα αίσθημα που υπαγόρευε να πάρουν πίσω λίγη απ’ τη βία δύο απ’ τους πλέον εξέχοντες τυράννους της διεθνούς καπιταλιστικής κυριαρχίας στη χώρα μας. Ένα αίσθημα που υπαγόρευε να κάνουμε αυτά τα καθάρματα να νιώσουν, έστω και λίγο, πώς είναι να ζεις στην ανασφάλεια και στο φόβο. Ήταν τελικά η ικανοποίηση της πλειονότητας του Ελληνικού λαού στο άκουσμα της επίθεσης εναντίον του Γερμανού πρέσβη, ήταν η αναθάρρηση και η αισιοδοξία που έκαναν τελικά αυτήν την επίθεση έργο όχι δικό μας, αλλά όλων των καταπιεσμένων. Έργο αυτού του ταπεινωμένου και εξαθλιωμένου λαού, που πρέπει να θυμηθεί ότι μόνο μέσα απ’ τη δυναμική αντίσταση και τον αγώνα υπάρχει ελπίδα να κερδίσει τη ζωή και τη λευτεριά του. Γι’ αυτό δεν πρέπει να παραιτηθεί, να φοβηθεί και να υποταχθεί στη βία και στους εκβιασμούς της σύγχρονης καπιταλιστικής δικτατορίας, αλλά να βρει το κουράγιο και το θάρρος για να αντισταθεί. Όσοι λαοί στην ιστορία επέλεξαν να μη ζήσουν σαν σκλάβοι αλλά να σταθούν στα πόδια τους και ανακτήσουν την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό προχώρησαν συλλογικά στα δύσκολα μονοπάτια του αγώνα. Δεν υπήρξε άλλος δρόμος, δεν υπάρχει αλλού η ελπίδα. Ποτέ και πουθενά οι λαοί δεν κατάφεραν να διώξουν τους τυράννους τους χωρίς σκληρούς αιματηρούς αγώνες. Οι γενικευμένες αντιστάσεις και οι επαναστάσεις ήταν αυτές και μόνο αυτές που γύρισαν τις σελίδες της ιστορίας όταν οι αφέντες αυτού του κόσμου βύθιζαν την ανθρωπότητα στο φαύλο κύκλο της βίας και της βαρβαρότητας. Η Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή διανύει άλλον ένα ιστορικό κύκλο βαρβαρότητας, βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής τόσο γιατί στην οικονομία της εφαρμόζονται πιλοτικά - πειραματικά προγράμματα ώστε να διασωθεί και να αναδιαμορφωθεί το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, κυρίως προς όφελος της Γερμανίας, όσο και γιατί ο Ελληνικός λαός και κυρίως η νεολαία του έχει μια πλούσια εμπειρία από αγώνες, αντιστάσεις και εξεγέρσεις.

www.topontiki.gr

Προκήρυξη Η προσοχή λοιπόν είναι στραμμένη προς τα εδώ τόσο απ’ τις ελίτ, οι οποίες αναμένουν αποτελέσματα κυρίως μέσω της φτωχοποίησης του Ελληνικού λαού, για να πάρει πάλι μπρος η καπιταλιστική μηχανή, όσο και απ’ τους υπόλοιπους δοκιμαζόμενους λαούς, οι οποίοι ελπίζουν ότι απ’ την Ελλάδα θα ξεκινήσει η σπίθα που θα φουντώσει τις αντιστάσεις σε όλο τον Ευρωπαϊκό χώρο. Μπροστά λοιπόν στην απαίτηση της εποχής να ανακόψουμε την κοινωνική καταστροφή που επιβάλλουν οι ελίτ και ταυτόχρονα να υψώσουμε τη σημαία της αντίστασης και της ελπίδας προς τους λαούς της Ευρώπης θεωρούμε ως προϋπόθεση τη σύνθεση θέσεων μάχης που θα συγκλίνουν προς μια επαναστατική προοπτική, που θα θέσουν δηλαδή την κοινωνική επανάσταση ως τη μόνη απάντηση των λαών απέναντι στην κρίση. Όμως, πριν κάποιοι μιλήσουν για το ανέφικτο των επαναστάσεων σήμερα, εμείς τους καλούμε να κοιτάξουν καλύτερα γύρω τους και να αντιληφθούν το χρέος μας πρώτα ως άνθρωποι και ύστερα ως αγωνιστές απέναντι στον όλεθρο που μας περιβάλλει. Χρέος μας, χρέος όλων των κοινωνικών αγωνιστών που έζησαν σε κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες, όπως η σημερινή, ήταν και είναι να καταγράφουν τους ταξικούς συσχετισμούς, να αφουγκράζονται την κοινωνική δυσαρέσκεια, να υποδαυλίζουν το ξέσπασμα της εξέγερσης και, όταν αυτή συμβεί, να την καθοδηγούν, όντας έτοιμοι γι’ αυτήν, σε μια ολομέτωπη σύγκρουση με το καθεστώς, σε μια επαναστατική κατάσταση. Σήμερα, λοιπόν, η άσκηση πολιτικής προς μια επαναστατική κατεύθυνση δεν είναι απεραντολογία ούτε αυταπάτη, είναι καθήκον. Είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση των λαών απέναντι στην ταπείνωση και τη αέναη φτώχεια που επιβάλλει η κρίση. Η κοινωνική επανάσταση είναι ο δικός μας μονόδρομος γιατί ο σημερινός χαρακτήρας της κρίσης δεν αφορά τις επιμέρους λειτουργίες του κεφαλαίου αλλά την ίδια την ικανότητα να αναπαραχθεί στο σύνολό του. Αυτό σημαίνει ότι οι επιλογές των ελίτ για τη διαχείριση της κρίσης είναι ζωτικού χαρακτήρα για τον ίδιο τον καπιταλισμό και τους όρους της διαιώνισής του. Με άλλα λόγια δηλαδή η ακραία πτώση του βιοτικού επιπέδου των λαών και τα νομοθετήματα - σοκ που εφαρμόζονται τόσο στην Ελλάδα με τη μορφή μνημονίων τόσο και στις υπόλοιπες χώρες με τη μορφή λιτότητας, ακραίας υποτίμησης της εργασίας και εξορίας των λαϊκών στρωμάτων απ’ τα βασικά κοινωνικά αγαθά της υγείας και της παιδείας είναι μερικά απ’ τα μέτρα - μονόδρομος για την επιβίωση και επανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Είναι λοιπόν, η δικιά μας εξαθλίωση και φτώχεια η οποία δίνει ανάσα ζωής στον καπιταλισμό. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που οι κυβερνήσεις, ως πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, δεν θέλουν και δεν μπορούν να οπισθοχωρήσουν απέναντι στις κοινωνικές διεκδικήσεις. Γι’ αυτό και όσο χρήσιμοι και απαραίτητοι κι αν είναι οι αιτηματικοί - ενδιάμεσοι αγώνες για την ώσμωση των εκμεταλλευόμενων, στη σημερινή συγκυρία έχουν φανεί ξεκάθαρα ανίκανοι να αντέξουν την αδιαλλαξία της εκάστοτε κυβέρνησης. Γι’ αυτό και οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες ηττήθηκαν, γι’ αυτό και το πετσόκομμα των μισθών και συντάξεων, τα εκατομμύρια των ανέργων, το κλείσιμο των σχολειών και των νοσοκομείων, γι’ αυτό και η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και κεκτημένων. Η ταξική σύγκρουση έχει φτάσει σ’ ένα οριακό σημείο απ’ τη στιγμή που τίθεται ζήτημα επιβίωσης και απ’ τις δυο ιστορικά αντιμαχόμενες πλευρές. Απ’ τη μια η επιβίωση του καπιταλισμού και απ’ την άλλη η επιβίωση των λαών. Ακριβώς πάνω σ’ αυτή τη ζωτικής σημασίας σύγκρουση που διεξάγεται στην εποχή μας, με ξεκάθαρη κατίσχυση των συμφερόντων του κεφαλαίου έναντι των δικών μας, εν είδει έλλειψης ενός επαναστατικού κινήματος, είναι που το πρόταγμα της οργάνωσης για την επαναστατική προοπτική παύει να είναι ιδεαλισμός και γίνεται καθήκον, το μοναδικό όπλο για την επιβίωση μας.

Το «επαναστατικό πρόταγμα» Το επαναστατικό πρόταγμα σήμερα κερδίζει έδαφος και επιχειρήματα πρώτα απ’ όλα απ’ τα ίδια τα δεινά που επιφέρει ο κλυδωνισμός του καπιταλιστικού συστήματος. Η κρίση που παρουσιάζεται σήμερα στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού κάνει πρόδηλες όχι μόνο τις ενδογενείς αντιθέσεις του ίδιου του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής, αλλά κυρίως τις συνέπειές του σε πλανητική κλίμακα πια. Η αδυναμία αναπαραγωγής του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου που έχει ξεχειλώσει κάθε επενδυτικό όριο πάνω στον πλανήτη σημαίνει μια απαραίτητη καταστροφή μέρους αυτών των επισφαλών κεφαλαίων, που με τη σειρά της σημαίνει περαιτέρω φτωχοποίηση των λαών, χρεοκοπίες χωρών, ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των κρατών για μεγαλύτερο μερίδιο στη υπό διαμόρφωση νέα αγορά, σημαίνει τελικά πόλεμο. Όμως, ακόμα κι αν οι ίδιες οι συνέπειες της κρίσης τροφοδοτούν το επαναστατικό πρόταγμα με επιχειρήματα υπέρ της κοινωνικής αναγκαιότητας για ανατροπή, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Οι ιδεολογικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί, η

απορρόφηση των κοινωνικών αντιστάσεων απ’ τη συστημική ή ρεφορμιστική εξωκοινοβουλευτική αριστερά, η ανάπτυξη των αντιδραστικών δυνάμεων της αντεπανάστασης όπως τα νεοφασιστικά μορφώματα είναι μερικοί απ’ τους μηχανισμούς που οχυρώνουν το καθεστώς μέχρι να βρει τον απαραίτητο χρόνο για να ανασυγκροτηθεί. Όμως, πέρα και πριν απ’ όλους αυτούς τους μηχανισμούς που κάθε επανάσταση συνάντησε ως εμπόδιο μπροστά της, υπάρχει σήμερα η αδυναμία έκφρασης ενός επαναστατικού προτάγματος, αδυναμία που ταλανίζει το σύνολο του επαναστατικού κινήματος. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η κοινωνική επανάσταση δεν είναι μια ακαριαία πράξη. Αντίθετα είναι μια πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία που χρειάζεται να καταφέρει πολλές μικρές νίκες μέχρι να εξαπλωθεί, ώστε να δώσει την οριστική μάχη και να επικρατήσει.

«Να κAνουμε αυτA τα καθAρματα να νιΩσουν, Εστω και λIγο, πΩς εΙναι να ζεις στην ανασφΑλεια και στο φΟβο»

Θεωρούμε, λοιπόν, πως ένα επαναστατικό πρόταγμα χωρίς ενδιάμεσους απτούς στόχους είναι δύσκολο να υιοθετηθεί απ’ το σύνολο των ριζοσπαστικών δυνάμεων και της κοινωνίας αφού από μόνο του ένα στείρο πρόταγμα χωρίς στάδια, χωρίς επί μέρους αγώνες και νίκες, αποτελεί μια κενή, αόριστη συνθηματολογία. Άλλωστε η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι οι επαναστάσεις που ξεκίνησαν απ’ τους λαούς, τους φυσικούς δηλαδή φορείς των ιστορικών αλλαγών, δεν ξεκίνησαν στο όνομα της ιδεολογίας αλλά ως συλλογική ανάγκη να περιφρουρηθούν τα κοινωνικά - ταξικά συμφέροντα έναντι του εκάστοτε εχθρού. Η Παρισινή κομμούνα, ο Ρώσικος Οκτώβρης, η Κούβα, η αντίσταση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που αποτελούν μερικά απ’ τα πιο λαμπρά στιγμιότυπα της ανθρωπότητας, δεν ξεκίνησαν ως μέτωπα μεταξύ ιδεολογικών στρατοπέδων, αλλά ως γενικευμένη λαϊκή αντίσταση στον πόλεμο, στη φτώχεια, στη δικτατορία, στην κατοχή. Μέσα σ’ αυτά τα δίκαια λαϊκά αιτήματα και

την ώσμωση που επέφεραν ανάμεσα στο λαό και στους επαναστάτες, κατάφεραν οι πρωτοπορίες να δείξουν το δρόμο (άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε όχι) προς τη συνολική ρήξη με τη καθεστηκυία τάξη της εκάστοτε εποχής, να δείξουν το δρόμο προς την κοινωνική επανάσταση. Έτσι και σήμερα το ουσιαστικό επίδικο της κοινωνικής επανάστασης δεν πρέπει να οριοθετείται σ’ έναν αόριστο αντικαπιταλιστικό λόγο, αλλά να σχηματοποιεί συγκεκριμένους, άμεσους στόχους που να συμπυκνώνουν την κριτική μας στον καπιταλισμό ως απόλυτο ένοχο των κοινωνικών δεινών και ταυτόχρονα να συγκεντρώνουν τη γενικευμένη λαϊκή οργή. Οι ένοπλες επιθέσεις μας (πρέπει να) εδράζονται ακριβώς σ’ αυτού του είδους άσκηση επαναστατικής πολιτικής.

«Συνολική ρήξη» Προερχόμενοι απ’ τη μαρξιστική ανάλυση του καπιταλισμού και της κρίσης, όπως την περιγράψαμε στο πρώτο μας κείμενο, γνωρίζουμε ότι είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός σαν σύστημα που έχει επιφέρει τη σημερινή κοινωνική τραγωδία. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα μνημόνια, οι ιμπεριαλιστικοί σχηματισμοί και τα νομίσματά τους δεν είναι τα απόλυτα σημεία που θα καθορίσουν την έκβαση της ταξικής πάλης προς την επανάσταση. Καπιταλιστική βαρβαρότητα υπάρχει και χωρίς μνημόνια, χωρίς ευρώ, χωρίς Ε.Ε. Όμως, οι παραπάνω μηχανισμοί αποτελούν τα ιδιαίτερα σημεία αναφοράς πάνω στα οποία σχηματοποιούνται οι σύγχρονοι ταξικοί συσχετισμοί. Η υιοθέτηση λοιπόν σ’ ένα επαναστατικό πρόταγμα των τακτικών στόχων της εξόδου της Ελλάδας απ’ το ευρώ, την Ε.Ε. και τα μνημόνια δεν πρέπει να αποτελεί μια ρεφορμιστική πολιτική που υπονοεί την επιστροφή στην προηγούμενη φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης. Κάτι τέτοιο ισχύει για τη συστημική αριστερά που εκφράζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τις λοιπές «αντιμνημονιακές» δυνάμεις που αγγίζουν μέχρι και την ακροδεξιά. Η αντιμνημονιακή και αντιευρωπαϊκή πολιτική ή θα είναι ταξική - αντικαπιταλιστική ή δεν θα είναι τίποτα. Για εμάς λοιπόν η υιοθέτηση αυτών των αιτημάτων αποτελεί την προϋπόθεση για τη συγκρότηση ενός δυναμικού λαϊκού ταξικού μετώπου, οπού κατά τη διάρκεια της εξέλιξής του τα πρωτοπόρα τμήματά του θα το οδηγήσουν απ’ το μερικό στο γενικό, στον αγώνα δηλαδή για την κοινωνική επανάσταση. Αυτός είναι ο ιστορικός ρόλος μιας επαναστατικής πρωτοπορίας. Να στοχοποιεί και να αποσταθεροποιεί τα σχέδια του εχθρού για κοινωνική λεηλασία και να μπολιάζει τα δίκαια λαϊκά

αιτήματα μ’ αυτό της επανάστασης. Σ’ αυτά τα πλαίσια, της αναγκαιότητας δημιουργίας ενός λαϊκού - επαναστατικού μετώπου και στο πνεύμα του αντιμπεριαλιστικού αγώνα που πρέπει να δώσει ο Ελληνικός λαός ενάντια στο ευρώ, στην Ε.Ε. και στα μνημόνια ήταν και οι ένοπλες επιθέσεις μας. Οι ενέργειες πραγματοποιήθηκαν σκόπιμα πάνω στην έναρξη της Ελληνικής προεδρίας, ώστε να σηματοδοτήσουν το έναυσμα για γενικευμένη λαϊκή έκφραση αντίστασης. Για την έκφραση και την προώθηση μιας γενικευμένης άρνησης του Ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, και δη του Γερμανικού, για να δώσει δηλαδή ο λαός το αγωνιστικό του στίγμα επισκιάζοντας την εξάμηνη προεδρία της χώρας. Τα επιπλέον φώτα της δημοσιότητας, τα οποία είναι στραμμένα στην Ελλάδα λόγω της προεδρίας, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το λαό να ξαναβγεί στο προσκήνιο ως ο απόλυτος ρυθμιστικός παράγοντας των εξελίξεων, να διεκδικήσει μαζικά την έξοδο απ’ την Ευρώπη των αρπακτικών και να μεταδώσει το εναρκτήριο μήνυμα αντίστασης και στους υπόλοιπους χειμαζόμενους λαούς της Ευρώπης. Είναι εδώ, σήμερα, τώρα που πρέπει να συσπειρωθούν οι ριζοσπαστικές δυνάμεις και να συστρατευθούν κάτω από ένα αντικαπιταλιστικό - αντιμπεριαλιστικό πρόγραμμα μάχης που θα εντάξει στις δικές του γραμμές την ήδη υπάρχουσα κοινωνική δυσαρέσκεια απέναντι στην ντόπια και ξένη ελίτ που κατασπαράζει τη χώρα. Τα σαπισμένα και διεφθαρμένα πολιτικά κόμματα εξουσίας, τα πλήρως αποτυχημένα μνημόνια της υποταγής και η απόλυτη αποτυχία της Ε.Ε., η οποία υποτίθεται θα εξασφάλιζε στο διηνεκές την ασφάλεια και την ευημερία των λαών, αποτελούν πλέον κοινή πεποίθηση μέσα στην κοινωνία. Αυτή την πεποίθηση πρέπει να αφουγκραστούν οι επαναστάτες για να μην απορροφηθεί απ’ την προδοτική - ρεφορμιστική αριστερά ή ακόμα κι απ’ τους νεοφασίστες. Ειδικότερα οι τελευταίοι ασκούν κριτική στην Ε.Ε., όχι στο όνομα των λαών, αλλά στο όνομα τμημάτων της αστικής τάξης των οποίων τα συμφέροντα πλέον πλήττονται λόγω της κρίσης εντός του Ευρωπαϊκού χώρου. Οι νεοφασίστες συστρατεύονται στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ κρατών και όχι στον αγώνα των λαών. Είναι λοιπόν η στιγμή, καθώς η κρίση αποσταθεροποιεί όχι μόνο την οικονομία, αλλά και τις κοινωνικές σταθερές για την πίστη απέναντι στο σύνολο των θεσμών, οι ριζοσπαστικές δυνάμεις να μετατρέψουν την ακατέργαστη κοινωνική οργή σε συνολική ρήξη με τον καπιταλισμό και τους φυσικούς εκπροσώπους του. Αυτό είναι το ιστορικό

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

μας χρέος, αυτό είναι και το πολιτικό μας καθήκον.

Κατά Ε.Ε. και Μάαστριχτ Ο αγώνας ενάντια στην Ευρωπαϊκή ένωση είναι αγώνας ενάντια στην ιμπεριαλιστική δικτατορία του κεφαλαίου. Η Ε.Ε. δεν ιδρύθηκε ως μια σύμπραξη αλληλέγγυων χωρών, αλλά ως ένας ιμπεριαλιστικός μηχανισμός εξυπηρέτησης των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση, που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το 1951 (Ευρωπαϊκή κοινότητα άνθρακα και χάλυβα) και κυρίως απ’ το 1957 (συνθήκη της Ρώμης), ήταν η επιλογή για την ισχυροποίηση της θέσης του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου στον παγκόσμιο ανταγωνισμό για τον καταμερισμό των αγορών. Στα 35 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την τελική ενοποίηση των Ευρωπαϊκών αγορών (συνθήκη του Μάαστριχτ, 1992) η οικονομική πολιτική που ακολουθούσαν τα κράτη ήταν βασισμένη πάνω στο δόγμα του Άγγλου οικονομολόγου Τζων Κέινς, που ορμώμενος απ’ το κραχ του 1929 μιλούσε για αναδιανομή του πλούτου και τόνωση της αγοράς ως συνταγή εξόδου απ’ τις κρίσεις, εδραίωση του κράτους πρόνοιας και ρύθμιση της παραγωγής μέσω κρατικών ελέγχων. Η πολιτική αυτή, που υιοθετήθηκε απ’ το σύνολο των κρατών μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, έφτασε σε τέλμα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Οι δυο πετρελαϊκές κρίσεις, η ανάπτυξη των πολυεθνικών και η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που πλέον ασφυκτιούσε στα στενά όρια των εθνικών οικονομιών έφεραν στο παγκόσμιο προσκήνιο την αναγκαιότητα των ελίτ για μια ολική μεταστροφή στην άσκηση οικονομικής πολιτικής. Συγκεκριμένα στην Ευρώπη οι εξελίξεις αυτές ανέκοψαν τους ρυθμούς ανάπτυξης, ενίσχυσαν την ανεργία και τον στασιμοπληθωρισμό ενώ ταυτόχρονα έθεσαν το κομβικό ζήτημα για το δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο όσο αναφορά τη μείωση της ισχύος του απέναντι στους κύριους ανταγωνιστές του, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Η απάντηση των ελίτ απέναντι σ’ αυτά τα δεδομένα ήταν η υιοθέτηση, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, των αρχών της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, καθώς ήταν ορατός ο κίνδυνος ξεσπάσματος μιας κρίσης αντίστοιχης με τη σημερινή. Ο νεοφιλελευθερισμός, αντίθετα με την αφήγηση της συστημικής αριστεράς, δεν εφαρμόστηκε κάτω απ’ την πίεση κάποιων κύκλων της οικονομικής ελίτ, αλλά σαν απαραίτητη συνταγή για την εξομάλυνση και την επανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ήταν λοιπόν η εν γένει τάση - ανάγκη του κεφαλαίου για επέκταση, που δεν μπορούσε πλέ-

ον να εξυπηρετήσει ο κεϊνσιανισμός, αυτή που έκανε επίκαιρο το νεοφιλελευθερισμό ώστε αρχικά να απελευθερώσει τα λιμνάζοντα κεφάλαια, καταργώντας τα εθνικά σύνορα που τα εγκλώβιζαν, μετατρέποντας ουσιαστικά τον πλανήτη σ’ ένα απέραντο πεδίο επενδύσεων και κερδοφορίας. Ταυτόχρονα, μέσω της συμπίεσης των μισθών στο εσωτερικό των καπιταλιστικών μητροπόλεων, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν αυτός που θα ισχυροποιούσε ξανά τις οικονομίες (κυρίως τις εξαγωγές, αφού οι χαμηλοί μισθοί κρατούσαν σταθερές τις τιμές των εξαγόμενων προϊόντων), των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών κρατών απέναντι στον οξυμένο ανταγωνισμό των ελεύθερων πια αγορών. Ήταν λοιπόν μέσα σ’ εκείνο το ιστορικό πλαίσιο, με τις νέες επιταγές της οικονομίας να απελευθερώνουν το κεφάλαιο από κάθε έλεγχο, που ο Ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός έπρεπε να επιταχύνει τις διαδικασίες ολοκλήρωσής του. Έτσι, στο Ευρωπαϊκό συμβούλιο του Φοντενεμπλό το 1984 επικυρώθηκε η οριστική συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών για άσκηση νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ενώ τρία χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1987, με την Ενιαία Πράξη Αγοράς ήρθε ακόμα πιο κοντά το άνοιγμα των ευρωπαϊκών αγορών για την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, κεφαλαίων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού, των λεγόμενων δηλαδή τεσσάρων ελευθεριών. Ταυτόχρονα τέθηκαν οι βάσεις για τη συρρίκνωση των αρμοδιοτήτων των εθνικών κοινοβουλίων καθώς το δικαίωμα του βέτο ενός κράτους αντικαταστάθηκε απ’ την «αρχή αποφάσεων κατά πλειοψηφία» που θα επικύρωνε αποφάσεις απ’ ευθείας απ’ το Ευρωπαϊκό συμβούλιο υπουργών. Η τελική συμφωνία πάνω στην οποία σχεδιάστηκε το οριστικό άνοιγμα των αγορών της Ευρώπης και η υιοθέτηση ενός κοινού νομίσματος έγινε στο Μάαστριχτ με τη γνωστή συνθήκη του, το 1992. Ουσιαστικά με τη συνθήκη του Μάαστριχτ τα Ευρωπαϊκά μονοπώλια περνούν σε μια νέα φάση επεκτατικής ανάπτυξης ενώ οι λαοί μετατρέπονται σε μια απρόσωπη μάζα υποτιμημένων εργατών και καταναλωτών. Με τη συνθήκη αυτή οι Ευρωπαϊκές χώρες, και δη οι πιο υποανάπτυκτες, υπογράφουν μέσω των προδοτικών τους κυβερνήσεων την εσαεί εξάρτηση των λαών τους απ’ τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και κυρίως τη Γερμανία. Αυτό έγινε εξ αρχής ξεκάθαρο αφού για τις τεράστιες αποκλίσεις ανάμεσα στις οικονομίες των κρατών του Ευρωπαϊκού νότου και αυτών του βορρά όχι μόνο δεν θεσμοθετήθηκαν τρόποι για να συρρικνωθούν, αλλά αντίθετα αποτέλεσαν την προϋπόθεση για την εξασφάλιση

της κυριαρχίας των οικονομικά ισχυρών κρατών. Έτσι η ηγέτιδα Γερμανία καθόρισε την κατάταξη των κρατών εντός της τότε Ε.Ε. και τον βαθμό εξάρτησής τους από την ίδια, αφού, όχι μόνο αντιστάθηκε σθεναρά σε οποιαδήποτε απόπειρα κοινοτικής στήριξης των οικονομιών του νότου, αλλά επέβαλε μια άκρως αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή πάνω στους κανόνες του Μάαστριχτ (3% έλλειμμα, 3% πληθωρισμός, 60% του ΑΕΠ σε χρέος), κανόνες που έτσι κι αλλιώς η ίδια είχε θεσμοθετήσει. Με αυτό τον τρόπο οι καθυστερημένες οικονομικά χώρες του νότου με την ισχνή η ακόμα και ανύπαρκτη βιομηχανία τους έγιναν έρμαια των δημοσιονομικών εκτροχιασμών τους, άρα και εξαρτημένες απ’ τα δάνεια που προέρχονταν απ’ τα πλεονάσματα του βορρά. Τα δάνεια αυτά λειτούργησαν ενισχυτικά προς μια αναιμική ανάπτυξη και προς μια ονομαστική αλλά όχι πραγματική σύγκλιση στους κανόνες του Μάαστριχτ, αλλά κυρίως λειτούργησαν ενισχυτικά στις εξαγωγές του βορρά, αφού μέσω αυτών των δανείων αυξήθηκε η καταναλωτική δυναμική, άρα

«Οι ενEργειες πραγματοποιHθηκαν σκOπιμα πAνω στην Eναρξη της ελληνικHς προεδρIας»

και η απορρόφηση κυρίως των Γερμανικών προϊόντων απ’ το νότο. Ο ιμπεριαλιστικός σχηματισμός της Ε.Ε. δεν είναι λοιπόν ένας απόλυτα ενιαίος φορέας άσκησης επεκτατικής πολιτικής, αλλά είναι ένας σχηματισμός που βρίθει στο εσωτερικό του απ’ τις ενδογενείς αντιθέσεις λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης των κρατών μελών του.

«Εργαλείο ελέγχου το ευρώ» Αυτή η ανισόμετρη ανάπτυξη καθιστά την Ευρώπη ένα μηχανισμό δυο ταχυτήτων αφού στο εσωτερικό της συνυπάρχουν μη αρμονικά δυο άνισες δυνάμεις, αυτή του κέντρου των ισχυρών οικονομιών, με ναυαρχίδα τη Γερμανία, και αυτή της περιφέρειας των πιο αδύναμων και εξαρτημένων κρατών, όπως η Ελλάδα. Οι συνέπειες αυτού του διπολικού χαρακτήρα της Ευρώπης και συγκεκριμένα οι συνέπειες της ένταξης της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό μηχανισμό, πλέον, γίνονται πιο ξεκάθαρες από ποτέ. Σήμερα η κατάρρευση του μύθου της ανάπτυξης και της ευδαιμονίας, που υποτίθεται θα εγγυόταν η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη, είναι η πιο ισχυρή απόδειξη της προπαγανδιστικής απάτης που έστησε η ντόπια ελίτ για να εξαπατήσει τον λαό και να τον αιχμαλωτίσει στο κάτεργο των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Η ντόπια ελίτ εισχώρησε στην Ε.Ε. όχι για να εξασφαλίσει ευημερία στον λαό, αλλά για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της και να διεκδικήσει το δικό της μερίδιο στην ελεύθερη αγορά. Το εισιτήριο για να εκπληρώσει αυτές της τις βλέψεις ήταν να εξασφαλίσει την απόλυτη υποταγή και την παράδοση της χώρας στις επιταγές του διεθνούς κεφαλαίου. Σημείο αναφοράς αυτής της προ-

δοσίας ήταν η υιοθέτηση του ευρώ, αφού η χώρα έχασε το πλέον βασικό όπλο άσκησης αυτόνομης οικονομικής πολιτικής, άρα έχασε και την αυτονομία της ως οντότητα. Το κοινό νόμισμα ήταν το καθοριστικό πέρασμα της χώρας στην εξάρτηση απ’ τους ισχυρούς της Ευρώπης αφού η Ελληνική οικονομία πριν την ένταξη είχε τη δυνατότητα απέναντι στο φαινόμενο των χαμηλών εξαγωγών και των υψηλών εισαγωγών, λόγω της μη ανταγωνιστικότητας που είχαν τα ακριβά προϊόντα της, να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα που είχε τότε, τη δραχμή. Η υποτίμηση του νομίσματος ήταν ένα εργαλείο για την έμμεση και βραχυπρόθεσμη τόνωση της οικονομίας, αφού από τη μια επέφερε μείωση στους μισθούς, όμως από την άλλη μείωνε τις τιμές των προϊόντων τόσο στην εσωτερική αγορά όσο και στις εξαγωγές κάνοντάς τα έτσι πιο ανταγωνιστικά. Όμως, με το άνοιγμα των Ευρωπαϊκών αγορών, που σήμαινε και την ακραία έξαρση του διεθνή ανταγωνισμού, η Ελληνική ελίτ στην αναγκαιότητα να εναρμονιστεί με το νέο περιβάλλον ταύτισε τα συμφέροντά της μ’ εκείνα των ισχυρών δυτικοευρωπαϊκών κρατών προσφέροντας της υπηρεσίες της ως ένας χρήσιμος και υποτελής σύμμαχος. Έτσι η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος επικύρωσε τη πρόθυμη συναίνεση της ντόπιας ελίτ για τη στρατηγική ισχυροποίησης του Γερμανικού κεφαλαίου, αφού το ευρώ αποτελούσε το εργαλείο για τον απόλυτο νομισματικό έλεγχο της Ευρώπης. Μέσω αυτού του ελέγχου η Γερμανία μετέτρεψε την Ελλάδα σε νέου τύπου προτεκτοράτο επιβάλλοντας και επιβλέποντας την οικονομική της πολιτική, αφού οι αποφάσεις για τη διαχείριση του ευρώ παίρνονταν απ’ ευθείας απ’ την ΕΚΤ και όχι από την τράπεζα της Ελλάδας, εξαγοράζοντας μέσω ιδιωτικοποιήσεων τον κοινωνικό της πλούτο και μετατρέποντάς την σε δέσμιο καταναλωτή μέσω των υπέρογκων δανείων για να την ενίσχυση των εξαγωγών της στη χώρα. Οι θριαμβολογίες λοιπόν τόσο του Καραμανλή με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ όσο και του Σημίτη με την ένταξη στην Ευρωζώνη όχι μόνο αποδεικνύονται φαιδρές, αλλά αποτελούν και ιστορικές προδοσίες εις βάρος του Ελληνικού λαού. Αυτό έγινε σαφές απ’ την αρχή την αρχή της ένταξης της χώρας, οπού φάνηκε ο ξεκάθαρα αντιλαϊκός χαρακτήρας της Ευρώπης των ενιαίων αγορών. Τη δημοσιονομική πειθαρχία που επέβαλε η Γερμανία ήταν δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να την πετύχει, αφού η πλήρης αποβιομηχάνιση, η ανυπαρξία καινοτομιών στο πεδίο της τεχνολογίας και η γενικότερη αποσάθρωση του παραγωγικού ιστού της

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

χώρας χάριν της νεοφιλελεύθερης πολιτικής συρρίκνωσε ακόμα περισσότερο την οικονομία εκτροχιάζοντας έτσι τα δημοσιονομικά της. Ταυτόχρονα η συμφωνία του κοινού νομίσματος, αντίθετα με τις εξαγγελίες τις τότε ντόπιας ελίτ, δεν έφερε επενδύσεις στην παραγωγή, με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση των μισθών ως προϋπόθεση για την όποια μείωση του εκτροχιασμού των δημοσιονομικών αλλά και την απόπειρα προσέλκυσης ξένων επενδυτών μέσω της παροχής ενός φτηνού εργατικού δυναμικού. Ήταν δηλαδή η αντιλαϊκή πολιτική αυτή που προσάρμοζε την Ελληνική οικονομία στον «παράδεισο» της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ακόμα, με την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρώπη, συμβαίνουν μια σειρά από διαρθρωτικές αλλαγές που επέβαλε η νεοφιλελεύθερη πολιτική της εποχής. Αρχικά, με την είσοδο στην τότε ΕΟΚ μεταλλάσσεται άρδην ο παραγωγικός χαρακτήρας της χώρας με αφετηρία την πλήρη εκμηδένιση της έτσι κι αλλιώς ασθενικής βιομηχανίας της χώρας αφού με το άνοιγμα των αγορών καταργήθηκαν οι δασμοί που ενίσχυαν τη μικρή εγχώρια βιομηχανία. Η αποβιομηχάνιση που συνέβαινε παράλληλα και στα άλλα καπιταλιστικά κέντρα της Ευρώπης είχε την ιδιαιτερότητα για την Ελλάδα ότι, ενώ οι ισχυρές χώρες (Γερμανία, Γαλλία) μετέφεραν προς την Ασία τα εργοστάσιά τους μετατρέποντας μέσω των πολυεθνικών τις μητροπόλεις τους σε διευθυντήρια της παραγωγής, διατηρούσαν ταυτόχρονα παραγωγικές μονάδες και εντός των συνόρων τους ώστε να έχουν μια παραγωγική αυτονομία. Αντίθετα στην Ελλάδα η πλήρης αποβιομηχάνιση σήμαινε από τη μια την πλήρη απώλεια παραγωγικής αυτάρκειας και ταυτόχρονα τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Η απάντηση που δόθηκε τότε ήταν η υπερδιόγκωση του τριτογενή τομέα για να απορροφηθεί το εργατικό δυναμικό που προερχόταν απ’ τα εργοστάσια αλλά και να δημιουργηθεί μια πλατιά κοινωνική συναίνεση μέσω των αθρόων προσλήψεων από την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως, οι προσλήψεις αυτές αλλά και η γενικότερη «φιλολαϊκή» πολιτική του ΠΑΣΟΚ του ’80 αποτέλεσε μια απ’ τις ιστορικότερες απάτες εις βάρος του Ελληνικού λαού αφού η υπερδιόγκωση του δημόσιου τομέα και η ενίσχυση του κράτους πρόνοιας προέρχονταν απ’ τα δάνεια των Ευρωπαίων τα οποία ουσιαστικά υποθήκευαν το μέλλον του Ελληνικού λαού. Απ’ τα μέσα λοιπόν της δεκαετίας του ’80 ο τριτογενής τομέας απασχολούσε περίπου το 40% του ενεργού πληθυσμού

δημιουργώντας μια πλήρως αντιπαραγωγική οικονομία, ενώ ένα 30% απασχολούσε ο βασικός πυλώνας της τότε Ελληνικής οικονομίας, αυτός της αγροτικής παραγωγής. Όμως, η αντιλαϊκή πολιτική της Ευρώπης ισοπέδωσε κυριολεκτικά και αυτόν τον βασικό πυλώνα της οικονομίας της χώρας προς όφελος των αγροτικών μονοπωλίων του βορρά. Με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) ο αγροτικός πληθυσμός υπέστη καθίζηση αφού το 2008 το ποσοστό των αγροτών είχε πέσει στο 8% του ενεργού πληθυσμού σε σχέση με το 30% που ήταν στην αρχή της ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ. Επίσης, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το 15% του ΑΕΠ της χώρας προερχόταν από την αγροτική παραγωγή, ενώ το 2008 το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 4%. Συνολικά μέσα σε 40 χρόνια, δηλαδή, από το 1961 μέχρι το 2001 χάθηκε ένας αγροτικός πληθυσμός περίπου 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Με την απελευθέρωση των αγορών χάθηκε κάθε έλεγχος και προστασία του φτωχού αγροτικού πληθυσμού, ενώ η ρύθμιση της αγοράς βρέθηκε στα χέρια του διεθνούς ανταγωνισμού, μέσα στον οποίο μπορούσαν να επιβιώσουν αλλά και να υπερκερδοφορήσουν μόνο τα μονοπώλια και τα καρτέλ των πολυεθνικών και των τεραστίων αγροτικών συνεταιρισμών. Οι τιμές των εγχώριων αγροτικών προϊόντων προφανώς και δεν μπόρεσαν να αντέξουν τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών, οι οποίες μέσω της δυνατότητας να ρίχνουν τις δικές τους τιμές μονοπωλούσαν στις αγορές μετατρέποντας τους φτωχούς αγρότες σε μια εξαρτημένη απ’ τις επιδοτήσεις μάζα. Η καταστροφή

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

της εγχώριας γεωργίας και η παράδοσή της στις ορέξεις των μονοπωλίων και των καρτέλ έγινε ξεκάθαρο απ’ το εξωφρενικό, για μια κατά τα άλλα γόνιμη, αγροτική χώρα, ελλειμματικό αγροτικό ισοζύγιο το οποίο είχε οκταπλασιαστεί απ’ τη στιγμή της ένταξης της χώρας στην Ευρώπη. Απ’ την κατάντια δηλαδή μια χώρα σαν την Ελλάδα να εισάγει περισσότερα αγροτικά προϊόντα απ’ αυτά που εξάγει. Τελικά, το πρόβλημα της διάλυσης της εγχώριας αγροτικής παραγωγής δεν είναι ένα στενά οικονομικό ή συντεχνιακό θέμα, αλλά ένα ζωτικό ζήτημα για την ποιότητα και την ποσότητα της τροφής, εν τέλει δηλαδή για το ίδιο το βιοτικό επίπεδο τoυ λαού.

Ο γερμανικός «δούρειος ίππος» Το ευρώ αποτέλεσε τον δούρειο ίππο του Γερμανικού ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη αφού ίδια η δημιουργία του κοινού νομίσματος εξυπηρετούσε πρώτα απ’ όλα τον πυρήνα της Γερμανικής οικονομίας, τις εξαγωγές. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 εγκαταλείφθηκε, χάριν της όξυνσης του διεθνούς ανταγωνισμού και της κυριαρχίας των ΗΠΑ, η συμφωνία του Bretton Woods, η οποία

«ΜΕσω του ευρΩ η ΓερμανΙα μετΕτρεψε την ΕλλΑδα σε νΕου τΥπου προτεκτορΑτο»

προέβλεπε σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες, τα εθνικά νομίσματα άρχισαν να αποκτούν μια κατά το δοκούν «ελαστικότητα» σε σχέση με την τιμή και την ποσότητα της κυκλοφορίας τους ώστε να μπορέσουν τα κράτη να προσαρμοστούν ή να κατισχύσουν έναντι άλλων στο περιβάλλον των πλήρως ελεύθερων αγορών που δημιουργούνταν τότε. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Γερμανία, με την πτώση του τείχους και την ενοποίησή της, ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο οικονομικά, όμως ταυτόχρονα αντιμετωπίζει πρόβλημα πληθωρισμού λόγω της αυξανόμενης εσωτερικής ζήτησης που επέφερε η προσάρτηση του ανατολικού τμήματός της. Η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, που ήρθε ως απάντηση στον εκτροχιασμό του πληθωρισμού, αλλά κυρίως η νομισματική κρίση κερδοσκοπίας απέναντι στα ισχυρά Ευρωπαϊκά νομίσματα (λίρα, λιρέτα, πεσέτα), που είχε ως αποτέλεσμα την υποτίμησή τους, έκαναν το Γερμανικό μάρκο ένα ακριβό, άρα και αποτρεπτικό για εξαγωγές νόμισμα. Η Γερμανία λοιπόν μπροστά στον κίνδυνο ενός ισχυρού κλυδωνισμού στη καρδιά της οικονομίας της, λόγω του ασταθούς νομισματικού περιβάλλοντος της Ευρώπης, έπρεπε να εξασφαλίσει και ταυτόχρονα να ισχυροποιήσει τη θέση της σαν ηγέτιδα δύναμη μέσω της δημιουργίας ενός νέου νομισματικού συστήματος εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αυτό το νέο σύστημα έπρεπε να χαλιναγωγήσει τη νομισματική απελευθέρωση που συνέβη μετά την κατάρρευση του Bretton Woods, η οποία έδινε τη δυνατότητα στα κράτη να υποτιμούν τα

εθνικά τους νομίσματα και να κάνουν τα προϊόντα τους πιο ανταγωνιστικά. Ακριβώς αυτή τη δυνατότητα ήθελε να καταργήσει η Γερμανία αφού μέσω των υποτιμήσεων τα κράτη έκαναν πιο ακριβές τις εισαγωγές τους, άρα δυνητικά μείωναν την απορρόφηση των Γερμανικών προϊόντων. Ουσιαστικά, για να ξεπεραστεί το εμπόδιο αυτό, η Γερμανία έπρεπε να επιβάλει στα κράτη την απώλεια άσκησης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής, έπρεπε δηλαδή τα κράτη να καταργήσουν τα εθνικά τους νομίσματα και να τα αντικαταστήσουν από ένα ενιαίο, Γερμανοκίνητο νόμισμα. Έτσι η στρατηγική του Γερμανικού ιμπεριαλισμού προέβλεπε, μέσω του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος, τη σταδιακή σύγκλιση των νομισμάτων των χωρών της Ευρώπης, σε σχέση με την αξία του λεγόμενου τότε ΕCU. Ουσιαστικά το ECU αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία ρυθμίστηκαν οι αποκλίσεις των εθνικών νομισμάτων ώστε τελικά να επιτευχθεί η μετέπειτα νομισματική ολοκλήρωση με την υιοθέτηση και κυκλοφορία του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ. Όμως αυτές οι αποκλίσεις ρυθμίστηκαν με βάση τα συμφέροντα της Γερμανίας αφού η αξία του ECU πάνω στην οποία θα προσαρμόζονταν τα Ευρωπαϊκά νομίσματα προσδιοριζόταν σκανδαλωδώς απ’ την αξία του Γερμανικού μάρκου και μόνο. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι το όραμα του κοινού νομίσματος δεν είχε σε καμία περίπτωση σαν στόχο την αλληλεγγύη και τη συρρίκνωση των αποκλίσεων ανάμεσα στις οικονομίες των χωρών της Ευρώπης, όπως ευαγγελίζονταν οι ελίτ, αλλά αντίθετα στόχος ήταν η επικύρωση της ηγεμονίας του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου και κυρίως του Γερμανικού, πάνω στην κερδοφόρα ενιαία Ευρωπαϊκή αγορά. Άλλωστε στη συνθήκη του Μάαστριχτ, στην οποία συμφωνήθηκε η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, έγινε σαφής ο ρόλος του ευρώ, αφού σκόπιμα όχι μόνο δεν προβλέφθηκε καμία ρύθμιση για την εξόφθαλμη αντίθεση, που υπέσκαπτε τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης, για το γεγονός δηλαδή ότι ήταν αδιανόητο χώρες με τόσο μεγάλες διαφορές στις οικονομίες τους να έχουν ισότιμη σχέση μέσα στο κοινό νόμισμα, αλλά αντίθετα επιβλήθηκαν και κυρώσεις στις χώρες που δεν θα συμμορφώνονταν με τη δημοσιονομική πολιτική που επέβαλαν οι Γερμανοί. Η ένωση λοιπόν που πραγματοποιήθηκε ήταν νομισματική και όχι πολιτική, αφού οι περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα, πέρα απ’ τα βραχυπρόθεσμα οφέλη που είχαν απ’ την

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ένταξη στο ευρώ, ουσιαστικά είχαν να αντιμετωπίσουν το δομικό και μακροπρόθεσμο ζήτημα της ανύπαρκτης ανταγωνιστικότητάς τους σε σχέση με τη Γερμανία, και αυτό ακριβώς τις καθιστούσε ως Χώρες - δανειολήπτες αφού ο ρόλος τους ήταν να απορροφούν δάνεια για να ενισχύουν την εκάστοτε εγχώρια ζήτηση των Γερμανικών προϊόντων. Όπως λοιπόν κυνικά ομολόγησε ο πανεπιστημιακός του Μονάχου Martin Wolf, «το ευρώ σχεδιάστηκε, βασικά απ’ τη Γερμανική οικονομική ελίτ, με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων». Τη δήλωση αυτή έρχονται να επιβεβαιώσουν και οι επίσημοι αριθμοί, που αποκαλύπτουν πως το 47% των εξαγωγών, τα 2/3 της ανάπτυξης και το 60% του Γερμανικού πλεονάσματος οφείλονται απ’ τις συναλλαγές εντός της Ευρώπης. Ειδικότερα, το τεράστιο πλεόνασμα της Γερμανίας τη μετατρέπει στο μεγαλύτερο πιστωτή - δεσμοφύλακα της Ευρώπης αφού μέχρι το 2010 οι χώρες του βορρά και κυρίως η Γερμανία είχαν αγοράσει κρατικά ομόλογα της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, των χωρών της περιφέρειας δηλαδή, αξίας περίπου ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα και μέσω του φτηνού δανεισμού που προσέφερε η ΕΚΤ διογκώθηκε η κατανάλωση Γερμανικών προϊόντων, με τις πωλήσεις των Γερμανικών αυτοκινήτων από το 1998 ως το 2007 να παρουσιάζουν αύξηση 300%, ενώ οι συνολικές Γερμανικές εξαγωγές στη χώρα παρουσίασαν αύξηση της τάξης του 100%. Όμως την ίδια στιγμή που το Γερμανικό κεφάλαιο σαρώνει την Ελληνική αγορά η εγχώρια οικονομία παρουσιάζει διαρκή συρρίκνωση, αφού οι έστω και ισχνές εξαγωγές στην προ ενταξιακή περίοδο παρουσίαζαν ένα ρυθμό ανάπτυξης στο 7% ενώ μετά την ένταξη η Ελλάδα έχει ένα μόνιμα αρνητικό ρυθμό στο εμπορικό της ισοζύγιο. Ως αποτέλεσμα του ότι η Ελλάδα εισήγαγε περισσότερα απ’ αυτά που εξήγαγε ήταν η διαρκή της εξάρτηση απ’ τα δάνεια της Ευρώπης αφού το 41,5% των εσόδων απ’ τις έτσι κι αλλιώς ελάχιστες εξαγωγές πήγαιναν απ’ ευθείας στην αποπληρωμή αυτών των δανείων. Η Ελλάδα λοιπόν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 είχε ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος και ταυτόχρονα μια ανύπαρκτη παραγωγική υποδομή που την καθιστούσε ένα δυνάμει χρεοκοπημένο και απόλυτα εξαρτημένο κράτος.

«Γερμανικός ιμπεριαλισμός» Το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας το 2008, που επέφερε

την κοινωνική φρίκη που ζούνε σήμερα, αφού οι λαοί ήταν αυτοί που κλήθηκαν να επωμιστούν τις ζημιές των τραπεζών, έφερε στο προσκήνιο, όπως και κάθε κρίση, την αναδιάταξη των ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων στον παγκόσμιο χάρτη. Η κρίση οξύνει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αφού τίθεται η ανάγκη των ισχυρών κρατών να σταθεροποιήσουν αλλά κυρίως να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στο διεθνές περιβάλλον. Με όχημα την οικονομική εξόντωση των λαών δυνάμεις όπως η Γερμανία προασπίζουν τα συμφέροντά τους τόσο στην Ευρωπαϊκή όσο και στην παγκόσμια αρένα επικράτησης του ισχυρότερου. Η κρίση, ακόμα και αν συμβαίνει σ’ ένα αχανές παγκοσμιοποιημένο σύστημα αλληλεξάρτησης των οικονομιών, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα, επαναφέρει τον εθνικό παράγοντα και τα κράτη, στο όνομα της προάσπισης των δικών τους συμφερόντων, επιδίδονται σ’ έναν ακραίο ανταγωνισμό για να μετατοπίσουν τα βάρη της κρίσης από το ένα στο άλλο και κυρίως για να εξασφαλίσουν μια ηγετική θέση στη μετά κρίσης εποχή. Ακόμα ο οξυμένος ανταγωνισμός σε καιρό κρίσης δεν περιορίζεται μόνο μεταξύ των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (ΗΠΑ - Ε.Ε.) αλλά και εντός τους. Έτσι από τη μια παρατηρούμε τον ανταγωνισμό στη παγκόσμια εμβέλειά του, με τις μεγάλες δυνάμεις όπως ΗΠΑ, Κίνα, Ε.Ε., Ρωσία, να προχωρούν σε επί μέρους συμμαχίες οικονομικού και γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, αλλά την ίδια στιγμή να αλληλοσπαράσσονται, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη σύμπραξη της Ε.Ε. με τις ΗΠΑ, μέσω της τρόικας, και την ατέρμονη διαφωνία όσο αναφορά τη διαχείριση (για κούρεμα ή μη) του Ελληνικού χρέους. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, αφού, όπως εξηγήσαμε και παραπάνω, λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης στο εσωτερικό της Ε.Ε., η πολιτική για τη διαχείριση της κρίσης που επιβάλλεται απ’ τους ισχυρούς (Γερμανία) εκφράζει τα δικά τους συμφέροντα και όχι του συνόλου των χωρών της Ευρώπης. Έτσι, βλέπουμε υπερδυνάμεις όπως η Γερμανία και η Γαλλία να κρατούν μεταξύ τους αποστάσεις όσο αναφορά την πολιτική για την έξοδο από την κρίση, αφού η μεν Γερμανία επιβάλλει λιτότητα αντί για εκτύπωση χρήματος και τόνωση των οικονομιών, ώστε να κρατήσει ισχυρό το νόμισμα του ευρώ και να κάνει τους Ευρωπαίους εργαζόμενους πιο φτηνούς, άρα και πιο ελκυστικούς για τις επενδύ-

σεις της. Από την άλλη η Γαλλία, που εγκαλεί τη Γερμανία για την πολιτική της και εμφανίζεται τελευταία ως υπερασπιστής των χωρών του νότου, δεν μπορεί να αντέξει μακροπρόθεσμα την λιτότητα και το ακριβό ευρώ αφού αυτά οδηγούν την κατά τα άλλα ισχυρή οικονομία της στο φαύλο κύκλο της ύφεσης. Στόχος της Γερμανίας είναι η όσο το δυνατόν λιγότερη εκτύπωση ευρώ, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που τυπώνουν αφειδώς δολάρια, ώστε να μην πληθωριστεί το νόμισμα και χάσει την αξία του κυρίως σε σχέση με την αγορά πετρελαίου. Η εκτύπωση δολαρίων απ’ την κυβέρνηση Ομπάμα, άρα και η υποτίμηση του νομίσματος, είναι κάτι το οποίο συμβαίνει για να σωθούν οι χρεοκοπημένες αμερικάνικες τράπεζες αλλά και να τονωθούν οι εξαγωγές. Όμως αυτό αποτελεί δίκοπο μαχαίρι αφού η εκτύπωση νο-

«Φασιστες, εξουσιομανεΙς, ημΙτρελοι, τηλεπερσΟνες, μιζαδΟροι, πρΩην αντιμνημονιακοΙ και νυν νεροκουβαλητΕς των ΕυρωπαΙων» μίσματος εκτοξεύει τον πληθωρισμό και ταυτόχρονα κάνει το δολάριο ένα επισφαλές νόμισμα για τις πωλήσεις των πετρελαιοπαραγωγικών χωρών. Η διαφαινόμενη άρνηση αυτών των χωρών να πωλούν τα πετρέλαιά τους σε δολάρια, κάτι που έγινε στο Ιράκ επί Σαντάμ και στη Λιβύη επί Καντάφι, γι’ αυτό και οι πόλεμοι εναντίον τους, αλλά και σήμερα με τους Σαουδάραβες να πωλούν ήδη ποσότητες πετρελαίου σε ευρώ, σημαίνει την ενδεχόμενη αποκαθήλωση των ΗΠΑ απ’ την κυριαρχία του πλανήτη. Μέσα σ’ αυτά τα δεδομένα ο Γερμανικός ιμπεριαλισμός επιχειρεί να εισβάλει στο προσκήνιο ως η επόμενη υπερδύναμη κρατώντας το ευρώ ισχυρό ώστε να αποτελέσει το νέο νόμισμα πετρελαϊκής συναλλαγής, το νέο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Είναι δηλαδή μέσα στους νέους συσχετισμούς που διαμορφώνονται, μέσω ενός νομισματικού πολέμου, που το Γερμανικό κεφάλαιο με όχημα το ευρώ προσπαθεί να ηγηθεί στην επαύριο της παγκόσμιας οικονομίας.

«Ένα πορνείο αξιών» Η σημερινή καπιταλιστική κρίση κάνει ολοφάνερη την καταστροφική φύση του καπιταλισμού. Αυτή η φύση είναι που ξεδιπλώνει σήμερα όλη της την αγριότητα και μη έχοντας άλλη επιλογή, αφού η κρίση υπονομεύει το ζωτικό της χώρο, πατάει πάνω στα δικά μας κορμιά για να ξεπεράσει, και πάλι παροδικά, την ιστορική αντίθεση που καθορίζει το παρόν και το μέλλον του κόσμου, την αντίθεση ανάμεσα σ’ αυτούς που κατέχουν τον πλούτο και σ’ αυτούς που δεν τους ανήκει τίποτα. Οι λέξεις, όσες σελίδες κι αν γεμίσουν, πάντα στο ίδιο καταλήγουν. Ο καπιταλισμός είναι απλά η πιο ορθολογικοποιημένη μορφή αδυσώπητης εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι ένα πορνείο αξιών που ακόμα και σήμερα μοχθεί να μας πείσει πως η ανθρωπότητα δεν έχει τίποτα καινούργιο να φέρει στο προσκήνιο της ιστορίας. Πως η ανθρώπινη δημιουργία δεν υπάρχει μακριά απ’ το βόθρο του κέρδους και της εκμετάλλευσης, πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να χτίσουν νέους κόσμους και εποχές χωρίς πολέμους, φτώχεια και ταπείνωση. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή διαδραματίζεται μια κοινωνική τραγωδία, αφού η χώρα είναι κυριολεκτικά χρεοκοπημένη, όμως διατηρείται ζωντανή μόνο και μόνο για να μπορέσουν τα κοράκια του διεθνούς κεφαλαίου να αρπάξουν τον κοινωνικό της πλούτο. Είναι ο λαός που έχει μπει ως ενέχυρο, μέσω της πλήρους αφαίμαξής του, για να κάνουν οι ελίτ τη χώρα ένα ελκυστικό πεδίο επενδύσεων, αφού, μόλις ολοκληρωθεί το πρώτο στάδιο της απόλυτης υποτέλειας της χώρας, θα μονιμοποιηθεί μια κατάσταση ενός πάμφθηνου και απελπισμένου εργατικού δυναμικού το οποίο θα λεηλατηθεί ολοκληρωτικά. Τα μνημόνια που δεσμεύουν τη χώρα είναι ουσιαστικά προγράμματα σταδιακής προσαρμογής στις νέες ανάγκες του κεφαλαίου οι οποίες επιβάλλουν νέους τρόπους άσκησης πολιτικής, με περαιτέρω περιορισμό των εθνικών κοινοβουλίων, με πλήρη διάλυση του κοινωνικού κράτους, με τοποτηρητές, με καθίζηση των μισθών και των συντάξεων. Αυτή ακριβώς είναι η συνταγή που ακολουθείται απ’ τα μνημόνια και εφαρμόζεται πρόθυμα απ’ τα ντόπια ιδιοτελή καθάρματα των πολιτικών κομμάτων εξουσίας. Η Ελλάδα είναι μια χώρα παρηκμασμένη, μια χώρα βυθισμένη στο σκοτάδι της υποτέλειας, της κρατικής βίας και της φτώχειας. Μια κάστα γελοίων, ανήθικων και διεφθαρμένων ώς το κόκκαλο κυβερνάει την Ελλάδα και την οδηγεί στο γκρεμό, έχοντας το θράσος να μιλάει για αγώνα

σωτηρίας της χώρας και για υπεύθυνη πολιτική στάση. Έχουν το θράσος να μιλάνε για πατριωτισμό αυτοί που υπογράφουν, και μάλιστα κάποιοι χωρίς καν να τις διαβάσουν, συμβάσεις εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας. Γνωρίζουμε πως οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι κυβερνήσεις ειδικής αποστολής, ώστε να εξυπηρετήσουν στο ακέραιο τα συμφέροντα της ντόπιας και διεθνούς ελίτ με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι αναλώσιμοι και το γνωρίζουν και οι ίδιοι, αφού τα μέτρα - σοκ δεν μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς πολιτικό κόστος ακόμα και στο πλαίσιο υπονόμευσης των θεσμών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Όμως, ακόμα κι αν η πολιτική νηφαλιότητα δεν αναγνωρίζει πρόσωπα αλλά τους ταξικούς συσχετισμούς που αυτά υπηρετούν, η ιδιαιτερότητα της σημερινής συγκυβέρνησης είναι ότι αντανακλά, μέσω των εκπροσώπων της, το συνολικό τέλμα στο οποίο έχει πέσει η χώρα. Φασίστες, εξουσιομανείς, ημίτρελοι, τηλεπερσόνες, μιζαδόροι, πρώην αντιμνημονιακοί και νυν νεροκουβαλητές των Ευρωπαίων, απαρτίζουν το επιτελείο - θίασο επιβολής των μνημονίων, κάτι που αποδεικνύει το πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο των ανθρώπων που κρατάνε την τύχη του λαού στα χέρια τους. Αυτή η κοινωνική μειοψηφία που κυβερνάει τη χώρα είναι και αυτή που τελικά αποδεικνύεται άκρως αποτελεσματική για τις ελίτ αφού από το 2010 που η Ελλάδα μπήκε σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας έχει εφαρμόσει αγόγγυστα και σθεναρά την αντικοινωνική πολιτική των μνημονίων.

Χρέος, μνημόνιο, λεηλασία Τα μνημόνια, λοιπόν, αποτελούν τη θεσμική παραχώρηση της χώρας στις διαταγές του κεφαλαίου και μέσω αυτών υλοποιείται ο διακαής πόθος των ντόπιων και ξένων αφεντικών για την απόλυτη υποτίμηση των ζωών μας. Άλλωστε, όπως διαμηνύει η κυβέρνηση, στόχος της χώρας είναι να γίνει πιο ανταγωνιστική ώστε να βγει απ’ την κρίση. Αυτός ακριβώς θα είναι και ο κόλαφος για τον Ελληνικό λαό αφού ανταγωνιστικότητα σημαίνει να γίνουμε φτηνοί, πειθαρχημένοι και χωρίς δικαιώματα εργάτες. Από την πρώτη στιγμή αυτή την επιδίωξη εξυπηρετούν τα μνημόνια τα οποία χαίρουν της απόλυτης στήριξης της ντόπιας αστικής τάξης (βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες), αφού εφαρμόζουν σημείο προς σημείο τη σταδιακή υποτίμησή μας. Έτσι η αντικοινωνική διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα που εκτελούσε τις οδηγίες των Γερμανών προέβλεπε ήδη από

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

το πρώτο μνημόνιο μια σκληρή δημοσιονομική πολιτική για τη μείωση του ελλείμματος, κάτι το οποίο πρακτικά σήμαινε τη μείωση δημοσίων δαπανών σε υγεία και παιδεία ταυτόχρονα με τη δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων. Την ίδια στιγμή επιβλήθηκαν μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα αλλά και μια γενικότερη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών (ελαστικοποίηση, μείωση εισφορών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων). Και ενώ το μνημόνιο έβαζε στο στόχαστρο το λαό και τις βασικές του ανάγκες, την ίδια στιγμή θωράκιζε την κυριαρχία του διεθνούς κεφαλαίου με το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 10 θα πήγαιναν για την ενίσχυση των χρεοκοπημένων Ελληνικών τραπεζών. Παρά τις εξαγγελίες της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, περί ενίσχυσης της οικονομίας μέσω του δανείου, ήταν ξεκάθαρο ότι τα λεφτά πήγαιναν για την αποπληρωμή των τόκων προηγούμενων δανείων βυθίζοντας έτσι την Ελληνική οικονομία στο φαύλο κύκλο διόγκωσης του χρέους της. Ήταν δηλαδή πρωταρχική ανάγκη να διασωθούν οι Ευρωπαϊκές τράπεζες απ’ τα τοξικά Ελληνικά ομόλογα, κάτι που μέσω των μνημονίων επιτεύχθη, αφού στο πρώτο μνημόνιο οι Γερμανικές τράπεζες κατείχαν 65,5 δισ. ευρώ απ’ το χρέος της Ελλάδας ενώ ενάμιση χρόνο μετά το ποσό αυτό είχε πέσει στα 15 δισ. ευρώ. Έτσι, το σχέδιο για τη διάσωση της Ελλάδας ήταν ένα σχέδιο ουσιαστικά για τη διάσωση των δανειστών της, αφού οι Ευρωπαϊκές τράπεζες κατείχαν το 79% του συνολικού χρέους της χώρας. Ο «μονόδρομος» λοιπόν της Ευρώπης όχι μόνο δεν προστάτεψε τη χώρα απ’ τη χρεοκοπία, αλλά αντίθετα επέβαλε τους όρους για την ολοκληρωτική καταστροφή της. Εξ αρχής οι επιστάτες της τρόικας προώθησαν μια οικονομική πολιτική - σοκ αντίστοιχη με αυτήν που εφάρμοσε το ΔΝΤ στις λατινοαμερικάνικες χώρες τη δεκαετία του 1970 που περιελάμβανε ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Αυτήν ακριβώς την πολιτική σκιαγράφησαν και οι λεγόμενες επικαιροποιήσεις των μνημονίων, οι οποίες επέβαλαν τον αργό οικονομικό θάνατο του Ελληνικού λαού μέσω του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, την περαιτέρω μείωση μισθών, συντάξεων και δημοσίων δαπανών, την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και το ξεπούλημα των λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ με αποκορύφωμα την απόφαση

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

για ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας που θα άγγιζε τα 50 δισ. ευρώ. Παράλληλα με τη κοινωνική λεηλασία η Ελλάδα γίνεται θεσμικά αιχμάλωτη των δανειστών της αφού τα μνημόνια περνάνε στην ισχύ του Αγγλικού δικαίου, ενός δικαίου που κανονικά δεν έχει καμία ισχύ στην Ελλάδα, είναι όμως το πλέον βολικό για την τρόικα αφού θεωρείται ιδιαίτερα σκληρό απέναντι στους οφειλέτες. Η πλέον όμως άμεση απόδειξη για την ολοκληρωτική παράδοση της χώρας στις ελίτ είναι το άρθρο 14(5) της δανειακής σύμβασης, όπου προβλέπεται η αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτηση από κάθε ασυλία της Ελλάδας όσον αφορά τα περιουσιακά της στοιχεία, κάτι που σημαίνει ότι στην ενδεχόμενη αδυναμία αποπληρωμής των χρεών της η χώρα παραδίδει ακόμα και της πλουτοπαραγωγικές της πηγές χωρίς καμία δυνατότητα αναστολής ή ακύρωσης των αποφάσεων κατάσχεσης. Επίσης, ο νόμος 3847/2010 δίνει την εξουσιοδότηση στον εκάστοτε υπουργό οικονομικών να υπογράφει κατά το δοκούν και χωρίς την επικύρωση της βουλής δανειακές συμβάσεις με άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Με αυτόν τον τρόπο υπονομεύουν το ίδιο το σύνταγμα που υποτίθεται πως υπηρετούν, αφού πραξικοπηματικά ο εκάστοτε, εγκάθετος των Ευρωπαίων, υπουργός θα προχωρά σε συμφωνίες χωρίς το εμπόδιο της αντιπολίτευσης εντός του κοινοβουλίου. Τέλος, και όσον αναφορά την ταπεινωτική αιχμαλωσία της χώρας, το ΔΝΤ επέβαλε την τοποθέτηση δικών της επιτηρητών στα σημεία κλειδιά της οικονομίας, δηλαδή στις τράπεζες, στο υπουργείο οικονομικών και στα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να υπάρχει πλήρης εποπτεία της Ελλάδας απ’ τους δανειστές της. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια της απόλυτης υποτέλειας, η οικονομία, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, δεν παρουσίασε σημάδια ανάκαμψης αφού μια χώρα στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής πτώχευσης ήταν αυτονόητο ότι δεν προσέλκυε επενδύσεις ώστε να μειώσει τα ελλείμματα, αντίθετα βυθιζόταν ολοένα και περισσότερο στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, κάτι που συρρίκνωνε τα κρατικά έσοδα και ταυτόχρονα διόγκωνε το χρέος λόγω του «σωτήριου» δανεισμού. Όμως απέναντι στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, που υπονόμευε όχι μόνο το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, η Γερμανία απάντησε με μέτρα ακόμα μεγαλύτερης λιτότητας, όπως έγινε με το σύμφωνο του ευρώ το 2011, το οποίο και αποτέλεσε ένα είδος Ευρωπαϊκού μνημο-

νίου για τη μεγαλύτερη μείωση των μισθών, την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, ώστε να μπορέσει η Γερμανία να ανταγωνιστεί τα φθηνά προϊόντα, κυρίως της Κίνας, μέσω της μείωσης του εργατικού κόστους και κατ’ επέκταση τη μείωση των τιμών των προϊόντων. Η Ελληνική κυβέρνηση συντάχθηκε πρόθυμα στην καταστροφική Γερμανική γραμμή για λιτότητα ενώ την ίδια στιγμή υποσχόταν στο λαό ισορροπία και επαναφορά στην ανάπτυξη. Όμως, η πραγματικότητα έδειχνε μια οικονομία να καταρρέει με την τρόικα να επιβάλλει και πάλι νέα μέτρα ακόμη μεγαλύτερης λιτότητας και διάλυσης του κοινωνικού ιστού μέσω του λεγόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα τέθηκαν οι βάσεις για το τέλος του κοινωνικού κράτους, αφού προέβλεπε τη μείωση των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου, τη συγχώνευση φορέων του δημοσίου, άρα και τις απολύσεις όσων περισσεύουν, την αναδιάρθρωση των ΔΕΚΟ με νέες απολύσεις, τη μείωση δαπανών για την υγεία (140 εκατ. ευρώ) μέσω κλεισίματος νοσοκομείων, την επιβάρυνση των ασφαλισμένων με την επιπλέον συμμετοχή στις τιμές των φαρμάκων, τη μείωση των κοινωνικών παροχών (5,5 δισ. ευρώ) από τη μείωση των επιδομάτων του ΟΑΕΔ, των εφάπαξ και των συντάξεων, αύξηση της φορολογίας και τέλος μειώσεις στους ΟΤΑ (1,5 δισ. ευρώ). Τέλος μέσω του εφαρμοστικού νόμου του μεσοπρόθεσμου προγράμματος συστάθηκε το ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), ένας μηχανισμός που εξυπηρετούσε την ομαλότερη διαδικασία λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας από την τρόικα. Το ταμείο αυτό πήρε υπό την εξουσία του ολόκληρη την περιουσία του δημοσίου, με

«Η Ενοπλη δρΑση αποκτΑ σΗμερα βαρΥνουσα σημασΙα» - «ΑνΑγκη συνολικΗς αντιπαρΑθεσης με την ελΙτ και τους μηχανισμοΥς της»

στόχο το ξεπούλημά της στους δανειστές αφού τα έσοδα του ταμείου θα πήγαιναν αποκλειστικά στην αποπληρωμή του χρέους. Είναι ενδεικτική αυτής της λεηλασίας η παράγραφος 7 του άρθρου 2 του εφαρμοστικού νόμου όπου υπαγορεύει την αμετάκλητη κατοχή ενός περιουσιακού στοιχείου στο ταμείο χωρίς δικαίωμα αναμεταβίβασης στον προηγούμενο κάτοχο.

«Ελλάδα σε εμπόλεμη κατάσταση» Έτσι το Ελληνικό κράτος παραδίδει την περιουσία του χωρίς δικαίωμα επανάκτησής της ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λεηλασία χωρίς δικαίωμα θεσμικής παρεμβολής προς τους δανειστές. Η Ελλάδα δηλαδή γίνεται μια υποτελής και πλήρως απαξιωμένη χώρα χωρίς δικαίωμα πάνω στην ίδια της την περιουσία, αφού ακόμα και μέσα στο διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ παρίστανται εκπρόσωποι της τρόικας ώστε να ελέγχουν και να κατευθύνουν τη διαδικασία του ξεπουλήματος. Και ενώ η Ελλάδα κυριολεκτικά ξεζουμίζεται για να θωρακιστούν οι ελίτ, έρχεται ο βαθύς χαρακτήρας της κρίσης να φέρει άλλον ένα αναπόφευκτο κύκλο ύφεσης και συρρίκνωσης του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ κάνοντας άμεση την ανάγκη μιας αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους. Έτσι οι ελίτ της Ευρώπης προχωρούν σε μια μαζική καταστροφή κεφαλαίων μέσω του PSI, του κουρέματος δηλαδή των Ελληνικών ομολόγων που κατείχε ο ιδιωτικός τομέας (τράπεζες). Το PSI το συνοδεύουν μέτρα 130 δισ. ευρώ, το λεγόμενο δεύτερο μνημόνιο, που συμφωνήθηκε τον Φλεβάρη του 2012. Με το δεύτερο μνημόνιο οι ελίτ επαναφέρουν τον εργασιακό μεσαίωνα με τη μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού και επιπλέον 10% για τους νέους κάτω των 25 ετών ενώ ταυτόχρονα καταργούνται οι φοροαπαλλαγές, μειώνονται κι άλλο οι συντάξεις, επιβάλλεται η εφεδρεία και οι απολύσεις 15 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, κλείνει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και τέλος αυξάνεται ο ΦΠΑ σε τρόφιμα, φάρμακα και εισιτήρια των μέσων μεταφοράς. Ουσιαστικά η Ελλάδα γίνεται προτεκτοράτο της Ευρώπης με το PSI να αποτελεί την κεφαλαιοποίηση του σχεδιασμού μετατόπισης των ζημιών της κρίσης απ’ τις ελίτ στο λαό, αφού με το κούρεμα των ομολόγων το Ελληνικό δημόσιο χρεοκοπεί, με τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας να καταρρέουν και το αποθεματικό τους να μένει στο μισό, αφού επί πρωθυπουργίας Σημίτη είχε εξουσιοδοτηθεί η τράπεζα της Ελλάδας να παίρ-

νει τα αποθεματικά των ταμείων και να τα κάνει ομόλογα, δηλαδή, τζόγο στο χρηματιστήριο. Έτσι, τα χρήματα του Ελληνικού λαού έγιναν λάφυρο στα χέρια των τραπεζιτών και μετά το PSI εξαϋλώθηκαν, με τους συνταξιούχους να σπρώχνονται στον γκρεμό της ανέχειας και της φτώχειας. Επίσης, με το PSI το χρέος της χώρας περνά απ’ τα χέρια των ιδιωτών στα χέρια των κρατών - δανειστών, κάτι που σήμαινε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση από τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης αφού αυτές με τον εκβιασμό του χρέους μπορούν να επιβάλλουν ακόμη πιο σκληρά μέτρα στην Ελλάδα. Σταχυολογώντας, λοιπόν, πάνω στα μνημόνια και τις διάφορες επικαιροποιήσεις τους, όπως αυτή του Φλεβάρη του 2013 με αιχμή την απόφαση για καθορισμό του κατώτατου μισθού απ’ την κυβέρνηση, καταργώντας έτσι τις συλλογικές συμβάσεις και την όποια δυναμική του συνδικαλιστικού κινήματος, παρατηρούμε ότι σταδιακά και πραξικοπηματικά, ακόμα και για τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (αφού οι διατάξεις των μνημονίων εφαρμόζονται εν τάχει μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου), εγκαθιδρύεται στη χώρα ένα καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Μιας έκτακτης ανάγκης στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου. Και ενώ η δημαγωγία για τη «σωτηρία» της χώρας συνεχίζεται, μάταια πια, απ’ την κυβέρνηση, η δυστυχία του Ελληνικού λαού καταγράφεται σε στατιστικές που όμοιες τους υπάρχουν μόνο σε χώρες που βιώνουν εμπόλεμη κατάσταση. 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, 300 χιλιάδες παιδιά στερούνται τα βασικά αγαθά, 44% των οικογενειών αδυνατούν για τη πλήρη διατροφή των παιδιών τους, 30 χιλιάδες μαθητές βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια, 350 χιλιάδες σπίτια είναι χωρίς ρεύμα, 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι από 1 έως 12 μήνες, το 68% των Ελλήνων ζει κάτω απ’ το όριο της φτώχειας, 55% μείωση στα εισοδήματα και 40% μείωση των ονομαστικών μισθών από την αρχή της κρίσης. Η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε εμπόλεμη κατάσταση αφού η ντόπια και ξένη ελίτ έχει επιβάλει στον λαό μια νέου τύπου κατοχή χωρίς καμιά προοπτική επανάκαμψης και επιστροφής στην έστω και επίπλαστη ευημερία.

«Επίλυση μέσω πολέμου» Το βάθος της σημερινής κρίσης δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα λιτότητας αφού είναι αυτά που προλογίζουν το επόμενο και πιο ισχυρό ξέσπασμα της

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

κρίσης Η λιτότητα φέρνει την ύφεση και η ύφεση την κρίση. Οι ελίτ είναι ξεκάθαρα ανίκανες, προς το παρόν, να διαχειριστούν τη κρίση και να διαμορφώσουν τους όρους επανάκαμψης, αφού για να γίνει αυτό χρειάζεται μια ραγδαία αναδιάρθρωση του μοντέλου κερδοφορίας των τελευταίων δεκαετιών. Άλλωστε είναι ο χαρακτήρας της νεοφιλελεύθερης οικονομίας και δη ο χρηματοπιστωτικός, η καρδιά δηλαδή της παγκόσμιας κερδοφορίας για πάνω από 30 χρόνια, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται ανίατα εκτεθειμένος. Η εντατικοποίηση της παραγωγής, η μετακίνηση των εργοστασίων στις φτηνές χώρες της Ασίας και κυρίως η επένδυση των κερδών στα χρηματιστήρια, η μεταφορά δηλαδή των κεφαλαίων όχι και πάλι στην παραγωγή με επενδύσεις σε εξοπλισμούς και νέες τεχνολογίες αλλά κυρίως με επενδύσεις σε χρηματιστηριακά προϊόντα, ήταν αυτά που καθόρισαν τη δομή της σύγχρονης οικονομίας. Η μεταφορά της κερδοφορίας απ’ την πραγματική οικονομία στην πλασματική των χρηματιστηρίων ήταν αυτή που δημιούργησε και την τεράστια φούσκα που έσκασε το 2008 με το κραχ των Αμερικάνικων τραπεζών. Σήμερα, λοιπόν, που η κρίση κλυδωνίζει τη καρδιά της οικονομίας και όχι κάποια επί μέρους λειτουργία της, για να μπορέσει το κεφάλαιο να κερδοφορήσει και πάλι, θα πρέπει είτε να ξαναγυρίσει στη φάση ενίσχυσης της παραγωγής είτε να βρει νέες τεχνολογικές καινοτομίες ως μέσο επενδύσεων. Όμως αυτή τη στιγμή και οι δύο περιπτώσεις αποκλείονται λόγω του παγκόσμιου ανταγωνισμού, αφού από τη μια η ενίσχυση της παραγωγής θα σήμαινε επιστροφή στο κράτος πρόνοιας, κάτι που σήμερα είναι απαγορευτικό αφού ο ανταγωνισμός καθορίζεται απ’ την υποτίμηση της τιμής των προϊόντων, άρα και της υποτίμησης των εργατών. Απ’ την άλλη οι επενδύσεις στις καινοτομίες εκτός από ακριβές (πράσινη ανάπτυξη) είναι και ιδιαίτερα επισφαλείς αφού στο σημερινό ασταθές νομισματικό περιβάλλον, που δημιουργεί η έξαρση της κρίσης, είναι ριψοκίνδυνο για τις ελίτ να προχωρήσουν μαζικά σε επενδύσεις αβέβαιης αποτελεσματικότητας. Η μόνη λύση λοιπόν, όπως άλλωστε μας διδάσκει και η ιστορική εμπειρία, είναι η μαζική καταστροφή κεφαλαίων, δηλαδή η χρεοκοπία και η εξαφάνιση τραπεζών, οργανισμών ακόμα και χωρών. Όμως, στην παγκόσμια μορφή που έχει σήμερα η οικονομία και με τα ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου κεφάλαια που πρέπει να καταστρα-

φούν, διαφαίνεται ότι η διαδικασία αυτή, ενώ είναι αναπόφευκτη, την ίδια στιγμή είναι και καθοριστική για το μέλλον όχι μόνο του καπιταλισμού αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα γίνει η καταστροφή των κεφαλαίων δεν είναι ένα πλαίσιο απόλυτης σύμπλευσης της παγκόσμιας ελίτ αλλά ένα πλαίσιο ακραίου ανταγωνισμού. Το ποια χώρα θα βγει κερδισμένη και με τις λιγότερες απώλειες από αυτή τη διαδικασία και κυρίως ποια θα παίξει το καθοριστικό ρόλο της επόμενης μέρας επαναφέρει στο σήμερα το ζήτημα της επίλυσης της κρίσης μέσω ενός πολέμου.

Ένοπλη πρωτοπορία Όμως, πριν προχωρήσουμε σε μια ριψοκίνδυνη, αλλά καθόλου απίθανη, εκτίμηση για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τις πιο άμεσες επιπτώσεις της κρίσης με επίκεντρο τη χώρα μας. Η Ελλάδα βρίσκεται σ’ ένα οριακό σημείο. Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις με την κοινά ομολογούμενη αδυναμία διαχείρισης του χρέους, με την άνοδο του φασισμού, με τον πλήρη αποδεκατισμό των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας και την επερχόμενη πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά είναι μόλις μερικά απ’ τα δεδομένα που συμπυκνώνουν τον ιστορικό χρόνο, όχι απαραίτητα υπέρ της επαναστατικής υπόθεσης αλλά ενδεχομένως υπέρ ενός ακόμα πιο ακραίου, ολοκληρωτικού καθεστώτος απ’ αυτό στο οποίο ζούμε σήμερα. Η επεξεργασία αυτού

«ΣημαντικΗ νΙκη η αποχΩρηση του ΓερμανοΥ πρΕσβη απ’ την ΕλλΑδα μετΑ την επΙθεσΗ μας» του ιστορικού χρόνου και η δημιουργία των όρων που αυτός θα λειτουργήσει ενισχυτικά στην επαναστατική διαδικασία είναι ένα πρώτο καθήκον. Όμως, από την άλλη και ελλείψει ενός ήδη συγκροτημένου επαναστατικού κινήματος, οφείλουμε να προετοιμαστούμε για μια ενδεχόμενη ακαριαία πολιτική εκτροπή η οποία θα είναι μη διαχειρίσιμη χωρίς την απαραίτητη πολιτικο-στρατιωτική υποδομή μας. Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι: Αποτελεί ή όχι ένα μείζον ζήτημα το βραχυπρόθεσμο αδιέξοδο για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ; Είναι ζήτημα ή όχι ποια θα είναι η επόμενη μέρα για τη χώρα και ποιοι θα αναλάβουν να την κυβερνήσουν; Είναι ζήτημα ή όχι το επερχόμενο κυβερνητικό φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ και το ενδεχόμενο, μετά την πτώση του, ακυβερνησίας και αλλεπάλληλων εκλογών, αφού δεν υπάρχει μέχρι στιγμής εναλλακτικό αστικό κόμ-

μα διαχείρισης; Είναι εν τέλει ανοιχτό ή όχι το ενδεχόμενο, τόσο η Ελλάδα να ζήσει μια εξέγερση όσο και μια νέου τύπου χούντα; Και το κίνημα ποια θέση παίρνει μέσα σ’ αυτά τα ενδεχόμενα; Μιας ακατάληπτης συνθηματολογίας περί αντεξουσίας ή μιας προετοιμασίας δομών πρώτα απ’ όλα για να αμυνθεί στην κατασταλτική λαίλαπα που έτσι κι αλλιώς θα ακολουθήσει και ύστερα για να επιχειρήσει την καθοριστική έφοδο την κατάλληλη στιγμή; Πάνω σ’ αυτούς τους προβληματισμούς θεωρούμε ότι η ένοπλη δράση αποκτά μια βαρύνουσα σημασία σήμερα αφού το ζήτημα της συνολικής αντιπαράθεσης με την ελίτ και τους μηχανισμούς της φεύγει απ’ την σφαίρα του ρομαντισμού και της υποκειμενικότητας και μπαίνει στην ημερήσια διάταξη της άμεσης ανάγκης για ανάπτυξη των δυνάμεων του κινήματος. Ο ένοπλος αγώνας γίνεται επίκαιρος και απαραίτητος όταν αναγνωρίζουμε τον βαθμό της ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε σήμερα, όταν αντιλαμβανόμαστε με διαύγεια, σχέδιο και προσοχή ότι ο αγώνας σήμερα χρειάζεται της απαιτούμενες υπερβάσεις από όλους μας, για να μπορέσουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων της εποχής. Ο ένοπλος αγώνας που διεξάγουμε εμείς, και καλούμε όλες τις ριζοσπαστικές δυνάμεις να συστρατευθουν μαζί μας, δεν θέλει και δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο του λαϊκού - μαζικού παράγοντα. Από θέση αρχής πιστεύουμε ότι μόνο ο λαός μπορεί να εκτρέψει τα σχέδια

των κυρίαρχων και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια επαναστατική κατάσταση. Σκοπός μας λοιπόν είναι μέσω των επιθέσεών μας να λειτουργούμε τροχιοδεικτικά και να κατευθύνουμε τη λαϊκή αγανάκτηση προς τον πραγματικό, ταξικό εχθρό, να στοχοποιούμε δηλαδή τους υπεύθυνους των κοινωνικών δεινών και να αποδεικνύουμε ότι δεν είναι άτρωτοι, δεν είναι απροσπέλαστοι. Όμως το πιο σημαντικό θεωρούμε πως είναι η δυνάμει αποτελεσματικότητα των ένοπλων επιθέσεων, ιδιαίτερα σήμερα, αφού μέσα σ’ αυτό το εύθραυστο πολιτικό σκηνικό που ζούμε, από τη μία η ένοπλη δράση μπορεί να αποσταθεροποιήσει τα σχέδια των ελίτ και από την άλλη να καθορίσει την ανάπτυξη των ευνοϊκών συσχετισμών προς την επαναστατική κατεύθυνση. Η ανακοίνωση της αποχώρησης του Γερμανού πρέσβη απ’ την Ελλάδα μετά την επίθεσή μας είναι μια τέτοια μικρή αλλά σημαντική νίκη. Θεωρούμε – και αυτό υπηρετούμε ως καθήκον – πως μια συσπείρωση των ομάδων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης παράλληλα με ένα μαζικό δυναμικό κίνημα θα μπορούσαν πραγματικά να αναπτύξουν δυνάμεις αναχαίτισης των μνημονίων και να παίξουν τελικά ένα καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας.

«Επαναστατική στρατηγική» Στη δεδομένη συγκυρία λοιπόν, ο στόχος μιας πολιτικής ομάδας που φιλοδοξεί με τη δράση της να προωθήσει τις διαδικασίες πολιτικής συγκρότησης των προλεταριακών - λαϊκών δυνάμεων του τόπου, δεν μπορεί παρά να είναι επικεντρωμένος στην προσπάθεια σύνθεσης μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Ακριβέστερα, στη διαμόρφωση μιας νέας διαλεκτικής ανάμεσα στην επαναστατική τακτική και τη στρατηγική, η οποία θα επιχειρεί συνδέοντας το ενδιάμεσο αίτημα με το συνολικό πρόταγμα να συναρθρώσει τη μεταρρυθμιστική πολιτική με την επαναστατική σε ένα ενιαίο πρόγραμμα πάλης. Αυτό το πρόγραμμα θα απαντά στα καίρια προβλήματα της εποχής όσο και στις δυνατότητες που αυτή ανοίγει για το σχηματισμό, ενός νέου ιστορικού μπλοκ, ενός σύγχρονου – δυνάμει – επαναστατικού υποκειμένου. Υπό αυτήν την οπτική, ο βασικός άξονας σε μια διαδικασία (ανα)σύνθεσης της επαναστατικής στρατηγικής στη χώρα μας και συγκρότησης, κατ’ επέκταση, μιας σύγχρονης μετωπικής λαϊκής οργάνωσης ξεκινά απ’ τη δημιουργία σε πολιτικό επίπεδο ενός προγράμματος ανατρο-

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

πής και οικοδόμησης, γύρω από το οποίο θα συσπειρωθεί και αργότερα θα συστρατευτεί το υπό ανάδυση μπλοκ. Και ένα τέτοιο πρόγραμμα, στη φάση αυτή τουλάχιστον που βρισκόμαστε σήμερα, δηλαδή της εμβρυακής ζύμωσης και του ασθενικού ακόμα διαλόγου, δεν μπορεί να είναι ούτε ένα είδος οδικού χάρτη που θα μας οδηγεί εκ του ασφαλούς στην επαναστατική κατάσταση ούτε, πολύ περισσότερο, η περιγραφή ενός ιδανικού μοντέλου λειτουργίας μιας άλλης κοινωνίας. Εξίσου όμως δεν μπορεί να είναι και μια αφηρημένη διανοητική κατασκευή που γρήγορα θα μετατραπεί, όπως τόσες αντίστοιχες στο παρελθόν, σε ένα ακόμα «σχέδιο επί χάρτου» ή σε ένα νέο «σύμβολο πίστης» που θα απευθύνεται αποκλειστικά στους εντός των τειχών μυημένους. Αν θεωρούμε, λοιπόν, ότι η γείωση του – υπό κατάρτιση – προγράμματος με την πραγματικότητα του κοινωνικού και ταξικού γίγνεσθαι αποτελεί την εγγύηση που του διασφαλίζει τη λειτουργικότητα του ως εργαλείου επαναστατικού μετασχηματισμού, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να το «φορτώσουμε» κατά το σχεδιασμό του με το ειδικό βάρος κάποιων βασικών αντικειμενικών κριτηρίων. Συνοπτικά, τέτοια σε ό,τι μας αφορά στην περίοδο που διανύουμε εκτιμούμε ότι είναι αφενός ο εντοπισμός των κρίσιμων στόχων που θα ορίζουν τη ρήξη και την ακύρωση των κεντρικών στηριγμάτων του αντιπάλου, εκείνων δηλαδή των πολιτικών αιτημάτων που η υλοποίησή τους θα σήμαινε την αποσταθεροποίηση της αστικής εξουσίας και την εκκίνηση μιας εναλλακτικής πορείας για τον τόπο, και αφετέρου η σύνδεση του (προγράμματος) με τις υπάρχουσες κοινωνικές και κινηματικές εμπειρίες αγώνα και πειραματισμού. Αυτόν ακριβώς τον ρόλο που αναζητά το πρώτο κριτήριο διαδραματίζουν οι πολιτικοί στόχοι της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, της διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και της ριζικής αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων (τμήμα της οποίας αποτελεί βέβαια και η κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων). Δεν μιλάμε για την αναβίωση ενός «οικονομικού εθνικισμού» ή μιας «εθνικής περιχαράκωσης», όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, ούτε όμως και μεταρρυθμισμό όπως αυτάρεσκα διατείνονται οι «πούροι» αντικαπιταλιστές του ΚΚΕ, τμήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και σχεδόν σύσσωμος ο αναρχικός χώρος, πα-

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ραβλέποντας ότι η ταξική πάλη δεν διεξάγεται ποτέ ως καθαρή αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας ούτε βέβαια γύρω από αφηρημένες έννοιες, όπως π.χ. η αταξική κοινωνία, αλλά πάντοτε γύρω από υλικά συμφέροντα και κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή από τα ζωτικά αιτήματα – έστω και αντιφατικά – κάθε εποχής. (Και εδώ θα λέγαμε ότι ταιριάζει απόλυτα η γνωστή ρήση του Λένιν για τις καθαρές Επαναστάσεις και τη ματαιότητα του να περιμένει κάποιος να τις δει όσο ζει). Αντίθετα, η παραπάνω στοχοθεσία, στο βαθμό βέβαια που διεκδικεί τη δημιουργία ενός μαχόμενου λαϊκού κινήματος, σηματοδοτεί το πέρασμα στη σύγκρουση με τον σκληρό πυρήνα θωράκισης της αστικής εξουσίας της χώρας. Προσδιορίζει δε ρητά το κρίσιμο σημείο για την εκκίνηση της πορείας της χώρας προς μια αυτοδύναμη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, απαλλαγμένη από τις προτεραιότητες της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των αναγκαιοτήτων που η ιμπεριαλιστική εξάρτηση επιβάλλει. Παράλληλα προωθεί τη – μειοψηφική μεν, ανερχόμενη δε – λαϊκή απαίτηση για μια ριζική παραγωγική ανασυγκρότηση. Όχι – κατ’ ανάγκη – με την έννοια μιας ποσοτικής μεγέθυνσης, ούτε βέβαια ως μια ορθολογικοποιημένη εκδοχή καπιταλιστικής ανάπτυξης (όπως ανερυθρίαστα επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά ως συλλογική εμπιστοσύνη ότι στον τόπο αυτό υπάρχουν οι υλικοί και κοινωνικοί όροι και πόροι για μια ουσιωδώς καλύτερη ζωή. (Που ασφαλώς θα είναι στερημένη από τα καταναλωτικά και πολιτιστικά φετίχ με τα οποία γαλουχήθηκαν γενιές επί δεκαετίες, όμως θα εξασφαλίζει – έστω και οριακά

«Να στοχοποιοYμε τους υπεYθυνους των κοινωνικΩν δεινΩν και να αποδεικνΥουμε Οτι δεν εΙναι Ατρωτοι»

και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες τα πρώτα χρόνια – την πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά και πολιτιστικά αγαθά σε όλη ανεξαιρέτως την εργαζόμενη κοινωνία).

Έθνος, τάξη, σύγκρουση Ακόμα (η στοχοθεσία αυτή) συνθέτει την πατριωτική με την ταξική και διεθνιστική πάλη καθώς συνδέει τον αγώνα για την ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, που, σε συνθήκες ραγδαίας αποικιοποίησης, η χώρα φαίνεται να έχει οριστικά απολέσει, με το πρόταγμα της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης. Ο προσδιορισμός από ταξική σκοπιά λόγου περί «της προάσπισης των συμφερόντων της χώρας» διαμορφώνει τους όρους αφενός για την απεμπλοκή σημαντικού τμήματος του εργατικού - λαϊκού πληθυσμού από την κηδεμονία της συστημικής δημαγωγίας και αφετέρου, για την αποτελεσματική πολιτική σύγκρουση με τις φασιστικές δυνάμεις, που καιροφυλακτούν, ας μην

το ξεχνάμε, σε μια επερχόμενη κοινωνική καταστροφή, για να αναλάβουν από τα αφεντικά τους, το χρίσμα της – δικτατορικής – διαχείρισής της. Για τον λαό, άλλωστε, η κατάργηση των μορφών ανισοκατανομής της οικονομικής και πολιτικής δύναμης και η εγκαθίδρυση ενός διαφορετικού μοντέλου παραγωγικών σχέσεων θα ήταν αδύνατη χωρίς την προηγούμενη ανατροπή των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων υπηρετών τους. Υπό αυτήν την έννοια, η ανύψωση της εγχώριας εργατικής τάξης (ή του «εργαζόμενου έθνους» κατά τον Μαρξ) σε ηγέτιδα κοινωνική δύναμη και η επιβολή της ταξικής της ηγεμονίας επί της αστικής περνά αναπόδραστα (κάτι που γίνεται απόλυτα αντιληπτό σε συνθήκες στρατιωτικής κατάκτησης, όπως η εμπειρία των εγχώριων λαϊκών επαναστάσεων της δεκαετίας του ’40 κατέδειξε περίτρανα) μέσα από την αποτίναξη των δεσμών της ιμπεριαλιστικής (επι)κυριαρχίας. Περνά από τη σύγκρουση με την υποτέλεια και εν τέλει τον δοσιλογισμό της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης, από τον οποίο η τελευταία και εξαρτά σε τελική ανάλυση την επιβίωσή της. Κάτι τέτοιο αποτελεί και την πιο ολοκληρωμένη ίσως έκφραση προλεταριακού διεθνισμού απέναντι στις υποτελείς τάξεις των χωρών της Ε.Ε. αλλά και παγκόσμια, αφού η ανάπτυξη της πάλης στο εσωτερικό ενός εθνικού σχηματισμού, εκεί δηλαδή που αναπαράγεται πρωταρχικά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής προτού διαρθρωθεί σε διεθνές επίπεδο στην κλίμακα της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, και η θραύση ενός κρίκου αυτής, δεν μεταβάλλει τα δεδομένα και τους συσχετισμούς δύναμης μόνο στο εσω-

τερικό αλλά και στο εξωτερικό. Μια πορεία κοινωνικού μετασχηματισμού στην Ελλάδα, ιδίως μέσα στο εύφλεκτο περιβάλλον που δημιουργεί η δομική κρίση της Ε.Ε. και η συνακόλουθη υπεραντιδραστικοποίηση των πολιτικών της δομών, είναι ικανή να απελευθερώσει δυναμικές και να προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις, γιατί όχι ένα ντόμινο λαϊκών εξεγέρσεων, παρόμοιο τηρουμένων των αναλογιών με εκείνο που συνέβη στις αραβικές χώρες πριν από λίγα χρόνια, μια Ευρωπαϊκή Άνοιξη των λαών ή ακόμα περισσότερο ένα νέο 1848, μια αλληλουχία επαναστάσεων ενάντια στη σύγχρονη Ιερή Συμμαχία, τη φυλακή των λαών, την Ε.Ε. Σε στενή σύνδεση με το πρώτο, το δεύτερο κριτήριο που ορίσαμε ως καθοριστικό για την λειτουργικότητα ενός πολιτικού προγράμματος ως εργαλείου επαναστατικού μετασχηματισμού, η σύνδεσή του δηλαδή με τον υπάρχοντα βηματισμό του κινήματος, συνιστά και τον όρο της εφαρμογής του. Γιατί, όσο αληθινή και αν αποδείχθηκε μέσα στα χρόνια η ρήση του Μαρξ ότι «ένα βήμα πραγματικού κινήματος αξίζει όσο μια ντουζίνα προγράμματα», άλλο τόσο εύστοχη φαίνεται να είναι και η εμπειρική διαπίστωση ότι χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό όχι μόνο βήμα δεν μπορεί να γίνει, αλλά ούτε ακόμα και αυτό το ίδιο το κίνημα δεν μπορεί να υπάρξει καν. Η διαλεκτική, λοιπόν, ανάμεσα σε αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτική έκφραση (πρόγραμμα) μιας – δυνάμει – επαναστατικής εμπροσθοφυλακής με τη ζωντανή εργατική, λαϊκή κίνηση, είναι στην πραγματικότητα το ζητούμενο με το οποίο καλούμαστε να διαπραγματευθούμε, εξετάζοντας το δεύτερο κριτήριο. Πρακτικά αυτό σημαίνει να αναμετρηθούμε με το ερώτημα του πώς μπορεί σήμερα να διαμορφωθούν οι όροι ώστε να ξεκινήσει μια διαδικασία υλοποίησης του προγράμματος, και κατά δεύτερον και επεξηγηματικά ως προς το πρώτο, με δεδομένo το μεταβατικό χαρακτήρα του προγράμματος, πάνω σε ποιο έδαφος αυτή (η διαδικασία) θα αναπτυχθεί.

«Η δική μας Μεγάλη Πορεία» Ξεκινώντας την απάντησή μας αντίστροφα και πηγαίνοντας από το υποερώτημα στο κύριο, είναι νομίζουμε προφανές – και πάντως προκύπτει από όλη την προηγούμενή μας ανάλυση – ότι στο σύνολό του η υλοποίηση ακόμα και ενός τέτοιου μίνιμουμ προγράμματος (το οποίο στην πλήρη του ανάπτυξη περιλαμβάνει πολλά ακόμα στοιχεία, όπως π.χ. τον εργατικό έλεγχο της παραγωγικής διαδι-

www.topontiki.gr

Προκήρυξη

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

κασίας, την πλέρια ανάπτυξη των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων κ.ά.) απαιτεί επαναστατική ανατροπή, αλλαγή Τάξης στην εξουσία και φυσικά συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής. Προϋποθέτει δηλαδή τη νικηφόρα έκβαση σε έναν εμφύλιο πόλεμο και την εγκαθίδρυση μιας νέας – όχι καθ’ εαυτής – εξουσίας, της προλεταριακής λαϊκής (αντ)εξουσίας, η οποία, στηριζόμενη στη στρατιωτική και πολιτική ισχύ των, από κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων της, θα αναλάβει το έργο της προώθησης του κοινωνικού μετασχηματισμού όπως και την περιφρούρηση του από τις ντόπιες και ξένες επιβουλές. Από αυτήν την τελευταία θα κριθεί άλλωστε και η βιωσιμότητα του αναγκαστικά άνισου οικονομικού και κοινωνικού πειραματισμού, μιας και, όπως η ιστορική εμπειρία έχει καταδείξει, είναι το αποτέλεσμα της άμυνας, τόσο απέναντι στην υπονόμευση της ηττημένης – αλλά όχι εξοντωμένης – αστικής τάξης και του μηχανισμού της όσο και στον πολύπλευρο ιμπεριαλιστικό εκβιασμό (οικονομικό, στρατιωτικό, πολιτικό) που θα κρίνει την εξέλιξη του επαναστατικού εγχειρήματος. Ωστόσο, πολύ πριν – ή μάλλον για να – φθάσουμε στο σημείο εκείνο από όπου η παραπάνω ουτοπία θα μοιάζει εφικτή και συγκεκριμένη, θα χρειαστεί να διανύσουμε μια μεγάλη απόσταση, να διαβούμε τη δική μας Μεγάλη Πορεία – χτίζοντας πλέον τις βάσεις μας όχι στα βουνά, αλλά στις ζώνες κοινωνικής ερημοποίησης που αφήνει πίσω της η κρίση – και την οποία θα καθοδηγεί, κρατώντας το τιμόνι, η στρατηγική μας, ο στόχος δηλαδή της κοινωνικής επανάστασης και της αταξικής κοινωνίας, ενώ την κίνηση θα μεταδίδει η τακτική μας, η πάλη για την κατάκτηση των συγκεκριμένων προγραμματικών στόχων που θέσαμε. Δεδομένης βέβαια της κομβικότητας των στόχων αυτών είναι ευνόητο ότι ο χαρακτήρας των όποιων «μεταρρυθμιστικών αποσπάσεων» από το σύστημα θα είναι στρατηγικός, όπως το ίδιο στρατηγική θα είναι και η αναδίπλωση στην οποία θα υποχρεώνεται ο αντίπαλος κάτω από την πίεση που θα του ασκείται. Την ίδια στιγμή όμως οι προδιαγραφόμενες «νίκες» μας και «ήττες» τους θα είναι διαρκώς ασταθείς και διαφιλονικούμενες. Οι πρώτες, τοποθετημένες εκ των πραγμάτων εκτός του συστημικού πλαισίου διαχείρισης της κρίσης (το οποίο ορίζεται από τη ραγδαία υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης, την αύξηση της εξάρτησης από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τη φασιστικοποίηση της κοινωνικής ζωής), θα δο-

κιμάζουν τα όρια και τις αντοχές του, ενώ οι δεύτερες, αναπτυσσόμενες στο έδαφος της αστικής κυριαρχίας, δεν θα μπορούν σε καμία περίπτωση να εξασφαλίσουν την πλήρη ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων. Στο περιβάλλον αυτής της αντίθεσης, που θα οξύνεται ακόμα περισσότερο από την εμβάθυνση του καθεστώτος φτωχοποίησης που αναμένεται, θα ξεπεταχτούν τα φύτρα ακόμα μεγαλύτερων αναμετρήσεων με την αστική εξουσία, που θα φέρουν στην επιφάνεια, λιγότερο ή περισσότερο ορμητικά, τα κρίσιμα επίδικα μιας επαναστατικής κατάστασης, με πρώτο και κύριο εκείνο που σχετίζεται με το ζήτημα της εξουσίας. Ή, προκειμένου να αποφύγουμε τις αρνητικές σημάνσεις που δημιουργεί σε μεγάλα κομμάτια του κινήματος ο παραπάνω όρος, με αυτό του ποια Τάξη ή ποια κοινωνική συμμαχία θα αναλάβει το τιμόνι της χώρας και βάσει ποιου οράματος και ποιου προγράμματος θα απαντήσει στο ερώτημα του «πού θα πάει ο τόπος». Ας προσγειωθούμε όμως ξανά στην... πεζή πραγματικότητα και ας εστιάσουμε την προσοχή μας πάλι στο αρχικό ερώτημα που θέσαμε, διατυπώνοντάς το πλέον ως εξής: Με ποιο τρόπο και σε ποιο τόπο μπορεί να συναντηθεί σήμερα μια – δυνάμει – πολιτική πρωτοπορία με τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή, προκειμένου μέσα από την αλληλεπίδρασή τους να μετασχηματιστούν από κοινού σε μαζικό επαναστατικό μέτωπο, ικανό να κλονίσει και τελικά να ανατρέψει την αστική επίθεση και κυριαρχία; Είναι τελικά αρκετή η συνεκτικότητα ενός προγράμματος πάλης, η διάρθρωσή του πάνω στα κομβικά ζητήματα της τρέχουσας περιόδου, ο εμπλουτισμός του με μια – σχηματική έστω – περιγραφή της οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης της μετεπαναστατικής περιόδου για να επέλθει η πολυπόθητη ώσμωση μιας επαναστατικής εμπροσθοφυλακής με την εργατική - λαϊκή κίνηση; Πιστεύουμε πως όχι. Αν κάτι τέτοιο άλλωστε ίσχυε, τότε αυτή θα ήταν πραγματικότητα εδώ και χρόνια. Τέτοιες προγραμματικές διακηρύξεις, μάλιστα πολύ πιο σύνθετες και διεισδυτικές από τις δικές μας, διαθέτει η Αριστερά και δη η εξωκοινοβουλευτική, εδώ και δεκαετίες. Και επειδή η σύνδεσή της με τις εργατικές - λαϊκές μάζες είναι γνωστό ότι παραμένει από υποτυπώδης έως αναιμική, δικαιούμαστε να συμπεράνουμε, όχι βέβαια αυτό το οποίο καταλήγουν να υπονοούν τμήματά της, ότι δηλαδή την ευθύνη για αυτό φέρει η... ανωριμότητα του κόσμου,

αλλά ότι το πραγματικό πολιτικό έλλειμμα, που είναι για όλους μας κοινό, εντοπίζεται αλλού. Στους ίδιους λόγους υποθέτουμε που έκαναν τον Μαρξ – προκειμένου να δείξει ότι χωρίς τη διαλεκτική της με την Πράξη η Θεωρία είναι ένα κενό γράμμα – να παρατηρήσει ότι «ένα βήμα πραγματικού κινήματος αξίζει περισσότερο από μια ντουζίνα προγράμματα». Ας αναζητήσουμε λοιπόν στη γεφύρωση αυτού του χάσματος ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη τη δυνατότητα μιας ουσιαστικής πολιτικής ζύμωσης και μιας αληθινά μαζικής κοινω-

«ΝικηφΟρα Εκβαση σε Εναν εμφΥλιο πΟλεμο και εγκαθΙδρυση της προλεταριακΗς λαϊκΗς (αντ)εξουσΙας»

νικής απεύθυνσης. Στην παραγωγή πολιτικών γεγονότων και πράξεων, στη δημιουργία νέων, κοινωνικών και κινηματικών, παραδειγμάτων. Εκεί εντοπίζεται άλλωστε και η βαθύτερη ουσία της πολιτικής δράσης και είναι η ανάδειξη αυτού του στοιχείου της που τη μετατρέπει από έναν «τεχνικό χειρισμό» σε πραγματική Τέχνη.

«Μακρά επαναστατική διαδικασία» Προτού λοιπόν οι εκάστοτε θεωρητικές συμφωνίες (προγράμματα) και οι αντίστοιχες «αυτόκλητες» πρωτοπορίες που τα εκπονούν επιχειρήσουν από κοινού να συγκροτήσουν νέες πολιτικές ταυτότητες εκ του μηδενός – για να εκπλαγούν εκ νέου από τα πενιχρά αποτελέσματα των προσπαθειών τους – ας στρέψουν τα βλέμματά τους εκεί όπου αυτές πραγματικά γεννιούνται. Στις συγκεκριμένες συλλογικές πρακτικές του κινήματος και της κοινωνίας, στα σπέρματα των νέων παραδειγμάτων που μάχονται αβοήθητα να διαρθρωθούν σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής ζωής. Εκεί πρέπει να κατέλθει η θρονιασμένη – συχνά σε ανύπαρκτες – αγωνιστικές περγαμηνές πρωτοπορία (είτε αυτή λέγεται πολιτική ομάδα, κόμμα, επαναστατική οργάνωση) αν θέλει πραγματικά να συμβάλει στον μετασχηματισμό των επιμέρους, κοινωνικών και κινηματικών, κινήσεων σε συνολικό επαναστατικό ρεύμα, που δεν θα επιζητά πλέον τη διάρθρωσή του, αλλά την ίδια του την ηγεμονία.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο νοηματοδοτείται, θα λέγαμε, και το περιεχόμενο της σύγχρονης μαζικής πολιτικής. Όχι ως επίκληση μιας – πάντα σχετικής άλλωστε – ποσότητας, στην οποία καταφεύγει μόνιμα η Αριστερά προκειμένου να βρει άλλοθι για την αδράνειά της, αλλά ως πολιτικής που στοχεύει στο σήμερα, και όχι σε κάποιο μακρινό επέκεινα. Άλλωστε, πολύ πριν – ή μάλλον για να – φθάσουμε στο σημείο μια υποτελής τάξη να επικυρώσει μέσω της στρατιωτικής της ισχύος την κυριαρχία της, αυτή θα πρέπει ήδη να αποτυπώνεται παντού: από την ιδεολογία και την παραγωγή ώς την πολιτική, τον πολιτισμό και την τέχνη του πολέμου. Η υιοθέτηση μιας τέτοιας αντίληψης βέβαια προϋποθέτει τη διάρρηξη με το παραδοσιακό πλαίσιο θεώρησης της επαναστατικής διαδικασίας, που θέλει κατά κάποιο τρόπο την περίοδο της ανατροπής διαχωρισμένη από εκείνη της οικοδόμησης. Στο δικό της πλαίσιο, τα δύο παραπάνω επίπεδα χάνουν την αυτονομία τους και συμφύονται συγκροτώντας μια νέα ταυτότητά της, με τις δύο φαινομενικά αντίθετες μορφές της: η ειρηνική με τη βίαιη, η νόμιμη με την παράνομη, η μαζική με την ατομική. Πρακτικά αυτό σημαίνει τον συγκερασμό, για να θυμηθούμε τον Γκράμσι, ενός πολέμου Θέσεων με έναν πόλεμο Κινήσεων. Ενός πολέμου «ειρηνικού» από τη μία μεριά, που θα περιλαμβάνει την ανάπτυξη οργάνων ταξικής και λαϊκής πάλης (σωματεία βάσης, επιτροπές αγώνα κ.ά.) και κυττάρων (αντ)εξουσίας (δομές παραγωγής, υγείας, παιδείας, πολιτισμού) με ένα κυριολεκτικά «βίαιο» πόλεμο που θα περιλαμβάνει απευθείας εφορμήσεις, συγκρούσεις και ρήξεις με τον ταξικό εχθρό και τους μηχανισμούς του (μαχητικές διαδηλώσεις, πράξεις λαϊκής αυτοάμυνας και εκδίκησης, προπαγάνδα). Αυτή η θεώρηση για την επαναστατική διαδικασία γενικά μεταβάλλει όπως είναι επόμενο και την οπτική μας για τη φάση του επαναστατικού άλματος ειδικά. Η επανάσταση γίνεται πλέον αντιληπτή όχι ως στιγμή, όπως επιθυμεί διαχρονικά ο πάσης φύσεως ρεφορμισμός, προκειμένου να μας οδηγήσει σε αυτήν μέσα από μια διαδικασία – αέναης τελικά – συγκέντρωσης δυνάμεων και αλλεπάλληλων, ειρηνικών μεταβολών των συσχετισμών. Ούτε όμως και σαν το είδος της απευθείας εφόδου στα εκάστοτε χειμερινά ανάκτορα, όπως φαντασιώνεται μια απλοϊκή κομμουνιστική ή αναρχική αφήγηση, αλλά ως μια μακρά διαδικασία, μια διαρκή στιγμή (γενική και μερική, βίαιη και ειρηνική) πολιορκίας των θέσεων οχυρών του ταξικού εχθρού.

Μια απόπειρα επαναδιατύπωσης του επαναστατικού προτάγματος, ωστόσο, δεν μπορεί παρά να επιδρά – καθοριστικά μάλιστα – και στη φυσιογνωμία του φορέα που φιλοδοξεί να γίνει ο εκφραστής του. Στα πλαίσια μιας σύγχρονης επαναστατικής αφήγησης, λοιπόν, η δύσκαμπτη μορφή της παραδοσιακής ταξικής πολιτικής οργάνωσης παραχωρεί τη θέση της σε μια νέα, αυτή του αυστηρά οργανωμένου κινήματος. Σε αντίθεση όμως με τον ένδοξο προκάτοχό του, η σύγχρονη εκδοχή του πάλαι ποτέ προλεταριακού - λαϊκού Μετώπου δεν αναζητά την ενότητα της Τάξης, σε μια προερχόμενη από κεντρικές πρωτοβουλίες συμμαχία με τις υπάρχουσες εργατικές οργανώσεις, αλλά κυρίως εκεί που εκδηλώνεται η πραγματική πολιτική στράτευση της εποχής μας. Στα κοινωνικά κινηματικά και παραγωγικά παραδείγματα που γεννιούνται μαζικά και αυθόρμητα, εντός της συνθήκης της καθολικής κρίσης και της ρευστότητας των ταυτοτήτων και των σχέσεων πολιτικής εκπροσώπησης που αυτή γεννά. Σε αυτό το επίπεδο εκτιμούμε ότι θα κριθεί τελικά και ο πραγματικός συσχετισμός ισχύος στις μεγάλες ταξικές αναμετρήσεις που πλησιάζουν. Στην ικανότητα που θα επιδείξουν οι σύγχρονες επαναστατικές εμπροσθοφυλακές στη συγκρότηση ενός παράλληλου και ανταγωνιστικού κόσμου αγώνα και αλληλεγγύης, στην οικοδόμηση μιας σύγχρονης δυαδικής εξουσίας, αδύνατης και εμβρυακής στο ξεκίνημά της, που όμως θα υπάρχει και θα αναπτύσσεται και από την οποία θα αναδύονται προοδευτικά οι κοινωνικές και πολιτικές μορφές μιας άλλης κοινωνίας, εμπνευσμένης από τις πανανθρώπινες αξίες του κομμουνισμού και της αναρχίας. Κινούμενοι σε αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, απευθύνουμε νέο – ελπίζουμε πιο ηχηρό αυτή τη φορά – κάλεσμα προς όλες τις προλεταριακές λαϊκές δυνάμεις του τόπου που κατανοούν την αναγκαιότητα αυτή να προχωρήσουμε άμεσα και χωρίς άλλες χρονοτριβές σε μια αντιευρωπαϊκή - αντικαπιταλιστική καμπάνια, μέσω ένοπλων επιθέσεων, διαδηλώσεων και συγκρούσεων, αλλά και στην από κοινού επεξεργασία ενός επαναστατικού προγράμματος ανατροπής και οικοδόμησης, το οποίο θα θέσει τις βάσεις για τη μελλοντική διατύπωση του «τι είναι και τι θέλει» του λαϊκού επαναστατικού μετώπου της εποχής μας. Το εξάμηνο της Ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. προσφέρει – από κάθε άποψη – σημαντικές ευκαιρίες προς την κατεύθυνση αυτή. Ας τις εκμεταλλευτούμε. ΟΜΑΔΑ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Κόσμος

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΕΥΡΩΠΗ

Έχετε ευρώπουλα, διαλέξτε υπηκοότητα

την Ευρώπη όλοι οι πολίτες είναι ίσοι. Απλώς κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Εν προκειμένω, αυτοί που είναι «πιο ίσοι» δεν είναι καν Ευρωπαίοι. Είναι απλά ζάμπλουτοι. Τι κι αν χτυπιούνται και σκούζουν όλοι ότι… πρέπει να «ελέγξουν τη μετανάστευση» και ότι κινδυνεύει η εκάστοτε «εθνική και πολιτιστική ταυτότητα», τι κι αν χιλιάδες ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες χάνουν τη ζωή τους ή τρώνε πόρτα από γη και από θάλασσα στην προσπάθειά τους να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος; Άμα είσαι δισεκατομμυριούχος δεν πά’ να είσαι και από το Βαζιριστάν, που λέει ο λόγος, οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες και τα σκυλιά δεμένα. Την εποχή της κρίσης, μάλιστα, η καμπάνια «προσέλκυσης» των απανταχού πλουσίων αυτής της γης έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Μιλάμε για κανονικό διαγωνισμό ανάμεσα στα κράτη - μέλη για το ποιος θα κάνει την καλύτερη προσφορά σε κάθε ματσωμένο. Όλοι έχουμε ακούσει φυσικά για τη Μάλτα, η οποία έβγαλε την υπηκοότητά της στο σφυρί και πλέον, με ένα εκατομμύριο ευρώ, μπορεί κανείς να γίνει με τη βούλα «Μαλτέζος». Όμως δεν είναι η μόνη. Η Πορτογαλία, η Κύπρος, η Ισπανία ακόμη και η Αυστρία και η Βρετανία έχουν μπει για τα καλά στο «παζάρι» του ευρωπαϊκού διαβατηρίου, προσφέ-

ροντας ολοένα και θελκτικότερα «προγράμματα μόνιμης διαμονής έναντι επενδύσεων». Το ντιλ είναι απλό: Εσύ κάνεις μια επένδυση στη χώρα και εγώ σου δίνω μακροχρόνια άδεια διαμονής, η οποία εύκολα μετατρέπεται σε μόνιμη άδεια και μετά στην απόκτηση υπηκοότητας. Οι κάθε λογής «επενδυτές» τώρα έχουν κάθε λόγο να θέλουν να αποκτήσουν ένα ευρωπαϊκό διαβατήριο και να κάνουν μπίζνες – με άπειρες πλέον επιλογές – κατά το δοκούν στη Γηραιά Ήπειρο χωρίς να χρειαστεί να αιτούνται βίζας ή να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Και φυσικά – και εδώ – η λαμογιά έχει την τιμητική της αφού, όπως υποστηρίζει και η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» σε σχετικό ρεπορτάζ, προκειμένου να αποκτήσουν το πολυπόθητο διαβατήριο δεν είναι λίγοι αυτοί που – μέσω δικηγορικών γραφείων με έδρα φορολογικούς παραδείσους – στήνουν ψεύτικες εταιρείες που θα προχωρήσουν σε δήθεν επενδύσεις σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Το 2013, η Μάλτα και η Πορτογαλία εμφανίζονται ως αγαπημένοι «προορισμοί» των εκτός Ε.Ε. πλουσίων που ανυπομονούν να επενδύσουν στην Ε.Ε., σύμφωνα όμως με τις εξειδικευμένες εταιρείες που «αναλαμβάνουν» να εξευρωπαΐσουν τους πελάτες τους, πρόκειται για μια «αγορά» που βρίσκεται στα σπάργανα και έχει «πολλά ακόμη να δώσει».

Οι δύο «πληγές» των Ολυμπιακών Το Κρεμλίνο φοβάται Τσετσένους και ομοφυλόφιλους Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι; Σύμφωνα με το Κρεμλίνο, μετά πάντα από τους ομοφυλόφιλους, οι Αγώνες κινδυνεύουν από τους… ισλαμιστές τρομοκράτες προερχόμενους κυρίως από την Τσετσενία.

ΝΤΕΛΙΡΙΟ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ

ν προκειμένω, ο φόβος της Μόσχας – η οποία έχει ποντάρει πολλά στους Αγώνες – δεν είναι εντελώς αβάσιμος, αφού οι επιθέσεις που έχουν γίνει από τζιχαντιστές στην ευρύτερη ρώσικη επικράτεια τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγες… Όμως, προτού παρασυρθούμε όλοι από το ντελίριο της τρομολαγνείας, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πώς ακριβώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στον Βόρειο Καύκασο και γιατί φτάσαμε ώς εδώ. Να θυμηθούμε, για παράδειγμα, ότι στον πρώτο πόλεμο ανεξαρτησίας της Τσετσενίας (1994-1996) ουδείς λόγος γινόταν περί Ισλάμ

(πόσω μάλλον περί Τζιχάντ). Το πώς ένας πόλεμος απελευθέρωσης μετατράπηκε σε μια τζιχαντιστική εξέγερση την τελευταία δεκαετία δεν μπορεί να περνάει στο ντούκου.

Οι… επίμονοι Τσετσένοι Είναι δηλαδή «τυχαίο» το γεγονός ότι οι περισσότεροι «τζιχαντιστές» συγκεντρώνονται στην Τσετσενία αφήνοντας ασυγκίνητους τους Τατάρους και τους υπόλοιπους Ρώσους μουσουλμάνους; Φυσικά και δεν είναι. Οι εντάσεις στον Βόρειο Καύκασο είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένες με την Ιστορία του, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση στην περιοχή… και η Ρωσία –όπως κάθε άλλη ιμπεριαλιστική

Κόσμος

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

«Εξαγωγή» της Τζιχάντ Με την επιρροή που απέκτησαν στην Τσετσενία, οι ισλαμιστές προχώρησαν στην επόμενη φάση: την «εξαγωγή» της Τζιχάντ ξεκινώντας από το γειτονικό Νταγκεστάν και φτάνοντας έως τη… Μόσχα το 1999. Μια κίνηση που οδήγησε στον Δεύτερο Πόλεμο της Τσετσενίας… Αυτήν τη φορά, όμως, η αποδυναμωμένη και άφραγκη «εθνικιστική» ηγεσία ήταν διχασμένη ανάμεσα σε όσους έβλεπαν ως απόλυτο εχθρό τη Ρωσία και σε όσους αρνούνταν να συνεργαστούν με τους ισλαμιστές. Κάπως έτσι… οι «εθνικιστές» έχασαν τη μάχη των εντυπώσεων και οι τζιχαντιστές μετατράπηκαν στο ισχυρότερο σύμβολο «αντίστασης» στη Ρωσία.

δύναμη – σαφώς και έχει βάλει το χεράκι της (επιεικώς) Οι Τσετσένοι – τους οποίους οι Ρώσοι κατέκτησαν με ιδιαίτερη δυσκολία και… πολύ αίμα στο τέλος του 19ου αιώνα – ήταν ο πρώτος λαός που εξεγέρθηκε –επιτυχώς μάλιστα – κατά της Μόσχας στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Γιατί; Επειδή διέκριναν ένα παράθυρο ευκαιρίας για να απελευθερωθούν από μια δύναμη που ποτέ δεν έπαψαν να θεωρούν «αποικιοκρατική». Οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές είχαν εξάλλου τραυματιστεί επανειλημμένα: Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, για όλους τους Ρώσους, περιλαμβανομένων των μουσουλμάνων, υπήρξε «μια ιστορική στιγμή στην οποία έπρεπε να δείξουν ηρωισμό και πατριωτισμό». Αντιθέτως, για τους Τσετσένους (αλλά και για τους γείτονές τους, τους Ινγκουσέτιους) ήταν μια ιστορική ευκαιρία για να εξεγερθούν έναντι του σοβιετικού ζυγού… με αποτέλεσμα πολλοί άνδρες να λιποτακτήσουν από τον Ρώσικο Στρατό. Η εύκολη – και απλουστευτική – αντεπίθεση του Κρεμλίνου ήταν να κατηγορήσει Τσετσένους και Ινγκουσέτιους για «συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία», ασχέτως εάν, λόγου χάρη, το Βερολίνο είχε ταχθεί δημοσίως (και με απόλυτο τρόπο) κατά της ανεξαρτησίας του Βόρειου Καυκάσου. Αυτό δεν είχε καμία σημασία. Στο τέλος του πολέμου, οι Τσετσένοι εκτοπίστηκαν μαζικά από τα σπίτια τους και την πατρίδα τους ως «προδότες», με την κατηγορία της «συνέργειας με τον εχθρό»… Περί τους 100.000 έχασαν τη ζωή τους σε εκείνη την «έξοδο». Τι πιο φυσικό, λοιπόν, με την πτώση της ΕΣΣΔ, από το να διεκδικήσουν οι Τσετσένοι και πάλι την ελευθερία τους. Το τέλος του «Πρώτου Πολέμου της Τσετσενίας» τους βρήκε νικητές… και το Γκρόζνι κήρυξε (μονομερώς) την ανεξαρτησία του.

Η Μόσχα όμως δεν μπόρεσε ποτέ να αποδεχτεί την ήττα της… πόσω μάλλον μια εξέλιξη που θεωρούσε «απειλή για την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια της Ρωσίας» αφού έτρεμε στο ενδεχόμενο η Τσετσενία να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για άλλες περιοχές του Βόρειου Καύκασου. Γι’ αυτό και το Κρεμλίνο αποφάσισε να αγνοήσει την ειρηνευτική συμφωνία του 1996 η οποία προέβλεπε, μεταξύ άλλων, ότι η τελική υπόσταση της Τσετσενίας θα αποφασιζόταν έπειτα από 5 χρόνια. Η Μόσχα έκανε τα πάντα ώστε το Γκρόζνι να βρεθεί αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, με αποτέλεσμα η τσετσενική ηγεσία να αδυνατεί να βρει την οποιαδήποτε πηγή χρηματοδότησης και – με τα ταμεία της άδεια – να μην μπορεί να διοικήσει την περιοχή… Το ίδιο όμως δεν ίσχυε για τους τζιχαντιστές. Οι τελευταίοι δεν ήταν παρά μια μικρή μειονότητα στον Πρώτο Πόλεμο (υπολογίζονται γύρω στους 300 μαχητές, ακόλουθους του Σαουδάραβα Ιμπν αλ Κατάμπ, ο οποίος πίστευε πως η αδύναμη και λαβωμένη Ρωσία, και κατ’ επέκταση το ρώσικο έδαφος, σε συνδυασμό με τον διασκορπισμό των μουσουλμάνων σε πολλές επαρχίες, προσφέρονται όσο τίποτε άλλο για τη δημιουργία ενός ισλαμιστικού κινήματος). Όταν όμως οι «εθνικιστές» στην ηγεσία της Τσετσενίας βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, αδυνατώντας να προσφέρουν λύσεις στον λαό τους… οι τζιχαντιστές – με ανεμπόδιστη χρηματοδότηση από τις χώρες του Κόλπου – βρήκαν την ευκαιρία να εξαπολύσουν επίθεση «γοητείας» με στοχευμένες ενέργειες «εντυπωσιασμού» που, παρά το γεγονός ότι ουδεμία σχέση είχαν με τον αγώνα για «ανεξαρτησία», ήταν αρκετές για να προσελκύσουν εκατοντάδες νέους Τσετσένους που έψαχναν τρόπο να εναντιωθούν στον «κατακτητή».

ΙΣΠΑΝΙΑ

βρυξελλεσ

Επιστροφή στον Μεσαίωνα

Καμία δέσμευση για το περιβάλλον Ό

Σοβαρά εμπόδια παρουσιάζονται για το «ταξίδι στον χρόνο» που σχεδιάζει ο Μαριάνο Ραχόι. Ίσως ο Ισπανός πρωθυπουργός να… υπερτίμησε το γενικότερο «μούδιασμα» της ισπανικής κοινωνίας και να πήγε ένα βήμα πιο πέρα στην επίθεση «υπερσυντηρητισμού» από αυτό που άντεχαν οι πολίτες. Η νέα μεσαιωνικού τύπου… «μεταρρύθμιση», που απαγορεύει ουσιαστικά την έκτρωση στις γυναίκες, δεν έχει ξεσηκώσει μόνο τους πολίτες που κατεβαίνουν στους δρόμους. Έχει προκαλέσει σοβαρούς τριγμούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο με δεκάδες πλέον δημοτικές κοινότητες να ψηφίζουν κατά της τοπικής εφαρμογής τους, έχοντας εξασφαλίσει τη στήριξη – ή έστω την «ανοχή» διά της αποχής – από τους δημοτικούς συμβούλους που ανήκουν στο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιμένει να παρουσιάζει το γενικευμένο «αντάρτικο» ως «μεμονωμένα περιστατικά», τα ισπανικά ΜΜΕ δεν αποκλείουν να υποχρεωθεί τελικά ο Ραχόι σε υποχώρηση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Για να δούμε…

ΒΟΣΝΙΑ

Το όραμα λείπει, η διαφθορά θεριεύει Μέχρι πριν από λίγες ημέρες, όταν εκατοντάδες διαδηλωτές έβαζαν φωτιά σε κυβερνητικά και διοικητικά κτήρια, κανείς δεν έμοιαζε να θυμάται τη Βοσνία. Σαν να την είχε καταπιεί μια μαύρη τρύπα εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες. Στην πραγματικότητα… κάπως έτσι έχουν τα πράγματα: Από το τέλος του πολέμου (19921995), ο φόβος αναζωπύρωσης των εθνοτικών συγκρούσεων λειτουργούσε κατασταλτικά στη συνείδηση των πολιτών, που παρακολουθούσαν άπραγοι την απόλυτη παράλυση της πολιτικής ηγεσίας και τον μαρασμό της οικονομίας. Σήμερα είναι πλέον φανερό ότι ο τρόπος με τον οποίο «σχεδιάστηκε» η κατανομή της εξουσίας ανάμεσα σε Σέρβους, μουσουλμάνους και Κροάτες όχι μόνο δεν ήταν «αποτελεσματικός», αλλά οδήγησε σε μια πανάκριβη και τερατώδη διοικητική μηχανή που διευκολύνει όσο τίποτε άλλο τη διαφθορά. Την ίδια ώρα, κανένας από τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας δεν μοιάζει να έχει κοινό «όραμα» για το μέλλον της: Οι μουσουλμάνοι θέλουν να ενισχυθεί το «κέντρο» του κράτους, οι Κροάτες θέλουν το αντίστροφο, να αποκτήσει δηλαδή η χώρα ισχυρότερη ομοσπονδιακή δομή, οι Σέρβοι θεωρούν ότι η Βοσνία δεν έχει λόγο ύπαρξης. Και ενώ δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα… ένας στους τέσσερις Βόσνιους δεν έχει δουλειά. Το κλείσιμο του εργοστασίου στην Τούσλα, που πυροδότησε τις βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομία, οι οποίες εξαπλώθηκαν και σε άλλες πόλεις της χώρας, ήταν μόνο η αφορμή. Απ’ ό,τι φαίνεται, έπεται συνέχεια.

σο σφίγγουν τα λουριά τόσο… πέφτουν οι μάσκες. Εντάξει, το ξέρουμε εδώ και καιρό ότι από την αρχή της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη δόθηκε η ευκαιρία στο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο να πετάξουν μια και καλή ό,τι πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κεκτημένο είχε υποτίθεται κατακτηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Φυσικά και – όπως το έχουμε καταγράψει επανειλημμένα – τα περιβόητα περιβαλλοντικά ζητήματα βρέθηκαν και αυτά στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης αντεπίθεσης. Όσο περνάει ο καιρός, όμως, και η ατελείωτη κρίση συνεχίζει να προσφέρει το τέλειο άλλοθι στα απανταχού κοράκια, ολοένα και περισσότεροι αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο και τα πραγματικά τους σχέδια. Με πρώτες και καλύτερες τις ίδιες τις Βρυξέλλες, οι οποίες πριν από λίγες ημέρες παρουσίασαν τη νέα «στρατηγική για το περιβάλλον της Ε.Ε.», που καλύπτει την περίοδο μέχρι το 2030. Τι θα γίνει μέχρι τότε για το περιβάλλον; Απολύτως τίποτα. Εκτός από τη διατήρηση του στόχου για τις εκπομπές αερίων, που πλέον έχουν καταντήσει το «ξεκάρφωμα» της κάθε κυβέρνησης, όλοι οι υπόλοιποι στόχοι που αφορούν την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές έχουν ως διά μαγείας εξαφανιστεί από τα ευρωπαϊκά σχέδια. Οι ΑΠΕ είναι «ρομαντισμοί», σου λέει. Τώρα δεν είναι ώρα για τέτοιες πολυτέλειες, τώρα είναι η ώρα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας (μέχρι τελικής πτώσεως του ίδιου του πλανήτη απ’ ό,τι φαίνεται), της εξοικονόμησης (μέσω διαιώνισης της δηλητηρίασης) και της εκμετάλλευσης κάθε νέας μεθόδου εξόντωσης του περιβάλλοντος και των πολιτών, περιλαμβανομένης της άκρως αμφιλεγόμενης εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου. Πλέον, οι Βρυξέλλες δεν θα «απαιτούν» την τήρηση συγκεκριμένων στόχων για τις ΑΠΕ από κάθε κράτος - μέλος, αλλά θα γίνεται μια γενική «σούμα» να το πούμε έτσι. Πάνω κάτω, δηλαδή, θα βγαίνει ένας «μέσος όρος» (με μια εντελώς ασαφή υπολογιστική μέθοδο) και θα κρίνεται εάν αυτός συνάδει με την «κατεύθυνση» που πρέπει να ακολουθήσει η ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε. Χαιρέτα μου τον πλάτανο με άλλα λόγια. Εν τω μεταξύ, ένας ένας τα κυβερνητικά στελέχη χωρών που μέχρι πρότινος αντιστέκονταν (τουλάχιστον δημοσίως) στην εκμετάλλευση του σχιστολιθικού αερίου έχουν αρχίσει τις κωλοτούμπες. Στη Γαλλία, όπου ο Φρανσουά Ολάντ είχε δεσμευτεί στην προεκλογική του εκστρατεία να μην δώσει το πράσινο φως για εξορύξεις σχιστολιθικού αερίου με τη λεγόμενη μέθοδο fracking, οι «σοσιαλιστές» υπουργοί τα μασάνε. Ορισμένοι, μάλιστα, όπως ο Λοράν Φαμπιούς, δεν διστάζουν πλέον τα τοποθετούνται δημοσίως υπέρ της εκμετάλλευσης του σχιστολιθικού αερίου, υποστηρίζοντας πως δεν γίνεται η Γαλλία να παρακολουθεί με σταυρωμένα τα χέρια τους «υπόλοιπους» (βλέπε ΗΠΑ, Βρετανία, Πολωνία κ.λπ.) να αποκτούν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα εις βάρος της και αυτή να το παίζει «ευαίσθητη».

Οικονομία

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Η διαθεσιμότητα φεύγει, οι απολύσεις έρχονται Στην έξοδο χιλιάδες συμβασιούχοι λόγω εκλογών Τον κίνδυνο να απολυθούν αντιμετωπίζουν εκατοντάδες υπάλληλοι που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα και ολοκληρώνεται η οκτάμηνη παραμονή τους στο καθεστώς της κινητικότητας το χρονικό διάστημα από τις 18 Μαρτίου μέχρι τις 25 Ιουλίου του 2014, λόγω της εκλογικής διαδικασίας των αυτοδιοικητικών και ευρωπαϊκών εκλογών.

ύμφωνα με τον νόμο, απαγορεύεται η μεταβολή της υπηρεσιακής κατάστασης των δημοσίων υπαλλήλων για χρονικό διάστημα δύο μηνών πριν και μετά τη διενέργεια των εκλογικών διαδικασιών, στην οποία περιλαμβάνεται και η επανατοποθέτηση «διαθέσιμων» υπαλλήλων σε νέες θέσεις στο Δημόσιο. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης σκοπεύει να καταθέσει νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να προβλεφθεί η δυνατότητα των δημοσίων υπηρεσιών να προχωρούν στην επανατοποθέτηση «διαθέσιμων» υπαλλήλων και κατά την κρίσιμη προεκλογική περίοδο, προκειμένου να αποφύγουν την «αυτόματη» απόλυση εργαζομένων που βρίσκονται σε καθεστώς κινητικότητας, αλλά συμμετέχουν σε διαδικασίες επανατοποθέτησής τους. Ωστόσο την οριστική απομάκρυνση 1.800 συμβασιούχων που εργάζονταν στο Δημόσιο με προσωρινές διαταγές ανακοίνωσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, σε εφαρμογή του νόμου που ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2013, που προέβλεπε την επίσπευση των δικαστικών διαδικασιών. Άλλωστε, ήδη έχουν απολυθεί 1.800 συμβασιούχοι των οποίων οι συμβάσεις έληξαν και εργάζονταν με προσωρινές διαταγές, είτε λόγω απορριπτικών δικαστικών αποφάσεων είτε γιατί δεν ολοκληρώθηκαν οι δίκες μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, όπως προέβλεπε ο νόμος του υπουργείου Δικαιοσύνης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των συμβασιούχων που εργάζονταν με δικαστικές αποφάσεις, οι οποίοι θα απολυθούν οριστικά, αναμένεται να υπερβεί τους 3.500 υπαλλήλους από το σύνολο του Δημοσίου. Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ζητήσει από την τρόικα να συνυπολογιστούν στις 11.500 απολύσεις που πρέπει να πραγματοποιηθούν εντός του 2014, προκειμένου να μειωθεί ο αριθμός των «διαθέσιμων» υπαλλήλων που θα οδηγηθούν στην έξοδο από το Δημόσιο μετά την ολο-

κλήρωση της οκτάμηνης παραμονής τους στην κινητικότητα. Η πλειονότητα πάντως των συμβασιούχων που απομακρύνθηκαν από το Δημόσιο προέρχεται από τους δήμους, αφού μόνο στην Αθήνα απασχολούνταν περίπου 1.000 υπάλληλοι με προσωρινές διαταγές, ενώ αναμένεται να απομακρυνθούν οριστικά και οι 600 υπάλληλοι της ίδιας κατηγορίας που εργάζονταν στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Σημειώνεται ότι υπήρξαν περιπτώσεις όπου

ο νομοσ απαγορευει τη μεταβολη τησ υπηρεσιακησ καταστασησ

οι συμβασιούχοι δικαιώθηκαν σε πρώτο βαθμό στα δικαστήρια, τα οποία αποφάνθηκαν ότι καλύπτουν θέσεις μόνιμου προσωπικού και θα έπρεπε να μετατρέψουν τη σχέση εργασίας τους σε αορίστου χρόνου. Τα δημοτικά συμβούλια, όπως για παράδειγμα του Δήμου Θεσσαλονίκης, αρνήθηκαν να ασκήσουν έφεση στις πρωτόδικες αποφάσεις, με αποτέλεσμα να ανοίξουν τον δρόμο της μονιμοποίησής τους. Τα υπουργεία Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης σε εγκύκλιο που απεστάλη στις αποκεντρωμένες κρατικές διοικήσεις γνωστοποίησαν ότι αποτελεί υποχρέωση της δημοτικής αρχής να ασκήσει έφεση στις πρωτόδικες αποφάσεις που δικαίωναν εργαζομένους, εγείροντας θέμα προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος. Υπάρχουν παραδείγματα συμβασιούχων όπου, επιτυγχάνοντας διαρκείς αναβολές στα δικαστήρια, συνέχιζαν να εργάζονται στις θέσεις τους και να αμείβονται από το κράτος ακόμα και για 10 χρόνια! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούσε συμβασιούχος στον Δήμο της Αθήνας, του οποίου η σύμβαση είχε λήξει από το 2003 και με τις διαρκείς αναβολές στα δικαστήρια εργαζόταν για 10 ολόκληρα χρόνια μέχρι και πρόσφατα και παρείχε τις υπηρεσίες του.

«Λιπαρή» φορολόγηση Με το πρόσχημα της προστασίας της υγείας κατά της παχυσαρκίας ένας ακόμη νέος φόρος μελετάται να επιβληθεί στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον λεγόμενο fat tax, φόρο λίπους δηλαδή, και θα επιβάλλεται στα τρόφιμα που έχουν υψηλή περιεκτικότητα λίπους! Η πρόταση έχει πέσει στο τραπέζι από την τρόικα και ήδη κάποιοι επιχειρούν να υπολογίσουν πόσα έσοδα θα µπορούσαν να εισρεύσουν στα δηµόσια ταµεία εάν επιβληθεί ο «φόρος λίπους». Πρόκειται για τρόφιμα όπως το βούτυρο, τα γαλακτοκοµικά προϊόντα, οι κρέµες και το γάλα, το τυρί, η πίτσα, το κρέας, οι σοκολάτες, τα σνακ, η κέτσαπ και η µαγιονέζα. Η πρόταση περιλαμβάνει φόρο που θα κυµαίνεται από 8% έως 10% και στην ουσία θα προστεθεί στον µειωµένο ΦΠΑ στα προϊόντα που σήµερα είναι 13%. Ο σχεδιαζόµενος φόρος δεν θα αφορά προϊόντα όπως είναι τα ψάρια, το κοτόπουλο και η γαλοπούλα. Ανάµεσα στα προϊόντα, ωστόσο, για τα οποία θα ανοίξει μεγάλη κουβέντα, είναι και το σουβλάκι, τα χάµπουργκερ κ.λπ. Στη Δανία, όπου το μέτρο εφαρμόζεται, ο φόρος αφορά προϊόντα µε ποσοστό κορεσμένων λιπαρών πάνω από 2,3%, όπως είναι το βούτυρο, το τυρί, η πίτσα, το κρέας, ακόµη και το γάλα, και ανέρχεται σε 2,15 ευρώ ανά κιλό τέτοιων λιπαρών. Η Ουγγαρία και η Γαλλία φορολογούν τα τρόφιµα που έχουν πάνω από 2,3% κορεσμένα λιπαρά, ενώ η Γαλλία έχει επιβάλει φόρο λίπους στις σάλτσες (κέτσαπ και µαγιονέζες), όπως επίσης και στα αναψυκτικά µε υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη (όχι στα 0% και light). Οι χώρες αυτές επέβαλαν τον συγκεκριμένο φόρο µε το πρόσχηµα ότι προστατεύουν τον πληθυσμό από την παχυσαρκία. Στην Ελλάδα οι πρόχειροι υπολογισμοί πάντως, εκτός από ενδεχόμενη μείωση της παχυσαρκίας, αναμένεται να φέρουν περί τα 800 εκατομμύρια ευρώ στα δημόσια ταμεία.

Ο Πάγκαλος θα πληρώσει;

www.topontiki.gr

Το Θέμα

TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

στην

πώνω

α ι μ ο ν ο κ οι

Στο μικροσκόπιο βάζει η κυβέρνηση τους περίπου 35.000 δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι είχαν κάνει χρήση του Προεδρικού Διατάγματος 64/2004 (γνωστό και ως «διάταγμα Παυλόπουλου»), προκειμένου να μονιμοποιηθούν. Πρόκειται για έναν έλεγχο-μαμούθ, που ήδη είχε ξεκινήσει και θα επεκταθεί στο σύνολο του δημόσιου τομέα, προκειμένου να πιστοποιηθεί ότι όσοι μονιμοποιήθηκαν εκείνη την περίοδο είχαν πράγματι τα απαραίτητα δικαιολογητικά αλλά και πληρούσαν τις προϋποθέσεις για τον χρόνο προϋπηρεσίας που προέβλεπε το διάταγμα. Ο έλεγχος δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση απόλυση για όσους έχουν μονιμοποιηθεί μέσω του διατάγματος Παυλόπουλου, αλλά αντίθετα πρόκειται για μια επιλογή που θα οδηγήσει στην επιβολή της Δικαιοσύνης και στην προστασία εκείνων που νομίμως και δικαιολογημένα έκαναν χρήση εκείνης της ρύθμισης.

Τρυ

Ό,τι ρυθμίσατε, ρυθμίσατε «Όποιος προλάβει, πρόλαβε» για μειώσεις στα πρόστιμα που του έχει επιβάλει η εφορία. Ενώ όμως από τη μία η κυβέρνηση «ανοίγει παράθυρο» για να έρθει σε συμβιβασμό με κάποιους λίγους φορολογουμένους που χρωστούν πολλά στην εφορία, από την άλλη απαγορεύει ουσιαστικά σε όλους τους άλλους να λύσουν τις διαφορές τους εξωδικαστικά ή και στα δικαστήρια!

Άμεσο έλεγχο των μεγάλων καταθετών της λίστας Λαγκάρντ και ολοκλήρωςή του εντός δύο μηνών αξιώνει από τις αρμόδιες φορολογικές αρχές ο οικονομικός εισαγγελέας Παναγιώτης Αθανασίου, ο οποίος απέστειλε τελεσίγραφο στους 20 εφόρους της Αττικής να εντατικοποιήσουν τις έρευνες.

...και φάκες τασης με τους παλαιούς όρους με τους οποίους έκαναν την αρχική αίτησή τους, χωρίς άλλες επιβαρύνσεις που προβλέπει για τους υπόλοιπους το ισχύον πλέον καθεστώς. Ωστόσο, αν οι υποθέσεις τους θα έχουν κριθεί από τη νέα Επιτροπή μέχρι τα μέσα Απριλίου, δηλαδή δυο μήνες μετά τη δημοσίευση της διάταξης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, θα θεωρηθεί ότι έχει απορριφθεί «σιωπηρώς»! Η κυβέρνηση σπεύδει να «αναστήσει» την Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών γιατί σε αυτήν «λιμνάζουν» υποθέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ, αφού για κάθε φορολογούμενο οι πρόσθετοι φόροι που έχουν καταλογιστεί από τον έλεγ-

Σε αδιέξοδο Άσχημα μαντάτα από το μέτωπο των εξαγωγών, τα οποία αποκαλύπτουν την αδυναμία του ιδιωτικού τομέα να βρει διέξοδο, εν μέσω κρίσης, στις ξένες αγορές. Παρά τη μείωση των εισαγωγών 5% (47 δισ. ευρώ) το 2013, σε σχέση με το 2012, πτώση γνώρισαν και οι εξαγωγές με 0,2%. Υπολογίζεται ότι τα ελληνικά νοικοκυριά «πλήρωσαν» 20 δισ. περισσότερα για εισαγωγές από όσα εισπράχτηκαν από εξαγωγές.

τυράκια...

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών βρίσκεται σε σύγχυση σε ό,τι αφορά στις αποδείξεις. Στο τραπέζι έπεσε για μία ακόμη φορά η πρόταση των κληρώσεων και διάφορων άλλων κερδών για όσους ζητούν αποδείξεις, χωρίς ωστόσο να έχει εγκριθεί ακόμα το μέτρο από το Μέγαρο Μαξίμου.

ε νέα τροπολογία που κατέθεσε προς ψήφιση στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ορίζεται πως θα έχουν έναν μήνα διορία για να κάνουν αίτηση όσοι είχαν ήδη μπει στη διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης και συμβιβασμού των προστίμων στην επιτροπή του άρθρου 70Α (αφορά υποθέσεις άνω των 300.000 ευρώ). Επειδή η συγκεκριμένη Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών καταργήθηκε την 31.12.2013, το υπουργείο δίνει το δικαίωμα σε όσους είχαν ήδη προσφύγει σε αυτήν να κάνουν αίτηση για να κριθούν από τη νέα Επιτροπή Εσωτερικής Επανεξέτασης που συστήθηκε στη θέση της, η οποία όμως λειτουργεί εντελώς διαφορετικά, διενεργεί επανέλεγχο και δεν κάνει συμβιβασμό. Με βάση τη νέα διάταξη που κατατέθηκε στη Βουλή, ειδικά όσοι είχαν μπει στη διαδικασία της Επιτροπής του 70Α, αλλά δεν πρόλαβε να εξεταστεί η περίπτωσή τους, θα μπορούν να μεταφερθούν στη νεοσύστατη Επιτροπή Επανεξέ-

ς τα «Εικασίε ην : t a t s o Eur τος στ ονάσμα ε λ π ί ρ οί για πε ι αριθμ ο , α δ ά το Ελλ α και για μ ιμ ε λ υν το έλ δεν έχο 3 1 0 2 ο εί» χρέος τ οποιηθ ισ ορ τικ

χο ξεπερνούν τις 300.000 ευρώ. Γεννάται όμως ζήτημα, ποιων τελικώς οι υποθέσεις θα επιλεγούν πρώτες για επανέλεγχο. Όπως προκύπτει από την τροπολογία, η κατάθεση της αίτησης δεν συνεπάγεται αυτομάτως και ότι η υπόθεση θα κριθεί. Επιπλέον στην Επιτροπή Επανεξέτασης μετέχουν πλέον μόνο εφοριακοί υπάλληλοι και όχι ανεξάρτητοι δικαστικοί ή εκπρόσωποι της αγοράς, όπως ίσχυε στην Επιτροπή Επίλυσης. Έτσι, ακόμα και στο ίδιο το υπουργείο Οικονομικών παραδέχονται πως δύσκολα θα μπορούσαν οι ελεγκτές να βγάλουν άχρηστους ελέγχους που έχουν διενεργήσει συνάδελφοί τους.

Ο... τύπος του εφάπαξ Χρυσοχοΐδης: «Οι αυξήσεις στα διόδια έχουν ψηφιστεί από το 2007»

Με νέο μαθηματικό τύπο θα υπολογίζεται πλέον το εφάπαξ σε όλα τα ταμεία πρόνοιας, με τις αλλαγές να αγγίζουν κατά κύριο λόγο τους δημοσίους υπαλλήλους, ενώ εξαιρούνται από τις αλλαγές όσοι πρόλαβαν να καταθέσουν τα χαρτιά τους μέχρι τις 31 Αυγούστου του 2013. Όσοι υπέβαλαν τα χαρτιά τους έως το τέλος Αυγούστου της προηγούμενης χρονιάς θα πάρουν εφάπαξ το οποίο θα υπολογιστεί με το παλαιό σύστημα και χωρίς νέα μείωση. Οι υπόλοιποι ασφαλισμένοι θα έχουν μείωση που δεν θα ξεπερνά το 15%.

Στις 417 ημέρες ανέβηκε ο μέσος χρόνος αναμονής για την είσπραξη του ΦΠΑ, ενώ το Δημόσιο οφείλει περί τα 806 εκατ. ευρώ στις επιχειρήσεις, σύμφωνα με στοιχεία που ανήρτησε η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Απομακρύνεται το προσωπικό από 23 φορείς του Δημοσίου, καθώς ο Μητσοτάκης τους βάζει λουκέτο επειδή, λέει, κρίνονται μη απαραίτητοι… Για τους εργαζόμενους στα ΝΠΙΔ προβλέπεται απόλυση όσων είχαν συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ενώ για τους εργαζόμενους στα ΝΠΔΔ προβλέπεται η ένταξή τους στο πρόγραμμα της κινητικότητας.

«Αγάπη» για τους συνταξιούχους Σχέδιο ενίσχυσης των συνταξιούχων που λαμβάνουν έως 1.000 ευρώ από κύριες, επικουρικές συντάξεις ή μερίσματα, επεξεργάζεται η κυβέρνηση. Η ενίσχυση εξετάζεται να είναι μεταξύ 200 και 300 ευρώ, αλλά ο τρόπος που θα δοθεί, αν δηλαδή θα είναι ίδιο ποσό σε όλους όσοι έχουν σύνταξη έως 1.000 ευρώ ή θα είναι ανάλογα με το ύψος της κάθε σύνταξης, δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί. Το κρίσιμο στοιχείο, όμως, που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή και τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης είναι το πλεόνασμα. Από αυτό θα κριθεί και το ποσό, το οποίο θα δοθεί για την ενίσχυση των συνταξιούχων. Η κυβερνητική δέσμευση, πάντως, είναι ότι το 70% του πλεονάσματος του 2013 (όποιο και αν είναι αυτό) θα δοθεί για την αποκατάσταση των αδικιών που έχουν προκαλέσει οι απανωτές περικοπές στις συντάξεις.

Media ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ

27/1/14-1/2/14 20-25/1/14

ΤΑ ΝΕΑ

26.255

26.006

ΕΘΝΟΣ

16.511

15.913

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

15.260

14.608

ESPRESSO

14.573

12.346

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

12.499

11.196

ΕΦΗΜ.ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

8.501

8.773

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

4.623

4.765

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

3.199

3.968

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ

2.988

3.145

ΗΜΕΡΗΣΙΑ (Οικ.)

2.616

2.016

ΑΥΓΗ

1.558

1.596

ΕΣΤΙΑ

1.316

1.666

ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ (Οικ.)

866

883

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ (Οικ.)

575

563

Ο ΛΟΓΟΣ

2/2/14

26/1/14

ΕΘΝΟΣ

151.380

151.920

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

143.110

120.650

REAL NEWS

105.210

91.210

ΤΟ ΒΗΜΑ

100.370

100.860

ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

23.370

20.220

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

17.140

28.040

ΚΥΡΙΑΚ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

17.130

14.880

ΑΥΓΗ

5.890

5.720

ΤΟ ΧΩΝΙ

4.040

4.320

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

3.980

4.080

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ

2.380

2.010

ΤΟ ΑΡΘΡΟ

1.230

1.240

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

27/1/14-2/2/14 20-26/1/14 27.290 21.570

ΤΟ ΚΑΡΦΙ

8.360

8.430

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

7.330

7.790

ΑΞΙΑ (Οικ.-πολ.)

3.840

3.910

ΑΛΦΑ ΕΝΑ

2.080

1.970

ΠΡΙΝ

1.320

1.310

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

1.310

1.230

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ

28/1/14-2/2/14 21-26/1/14

ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ

9.710

9.068

SPORTDAY

6.980

6.628

GOAL NEWS

6.175

6.206

LIVE SPORT

5.068

4.783

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

4.786

4.220

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡ

2.601

3.288

ΠΡΑΣΙΝΗ

2.251

3.276

ΓΑΥΡΟΣ

3.953

3.023

ΓΑΤΑ

2.018

1.895

ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

27/1/14-2/2/14 20-26/1/14

ΧΡΥΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (Αγγελίες)

30.080

30.130

ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ (Ποικ. ύλης)

12.020

10.690

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΝΕΡΙΤ: Η γκάφα με την… αδιάβλητη λίστα! Ανθρώπινο λάθος, γκάφα ολκής ή… «λάθος» που κρύβει σκοπιμότητα; Σε κάθε περίπτωση η δημοσιοποίηση στο Διαδίκτυο, έστω για λίγα λεπτά, του πίνακα με τους επιτυχόντες, τους επιλαχόντες και… όλους τους υπόλοιπους δημοσιογράφους στον «διαγωνισμό» – εκτός ΑΣΕΠ – της ΝΕΡΙΤ αποτυπώνει την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό και τις «δυνατότητες» των στελεχών του «νέου προσώπου» της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης. Δεν ήταν λίγοι, αντίθετα ήταν πολλοί αυτοί που πίστευαν ότι όλο και κάποια «ομορφιά» θα σκάσει γύρω από τον πολυδιαφημισμένο διαγωνισμό πρόσληψης στη ΝΕΡΙΤ. Το… αδιάβλητο της διαδικασίας «έσπασε» από το πρώτο κιόλας στάδιο. Για λίγα λεπτά ανέβηκαν στη σελίδα της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης τα ονόματα όλων όσοι κατέθεσαν τα χαρτιά τους για τη θέση που έκαναν αίτηση αλλά και τα μόρια που συγκεντρώνουν. Ακολούθησε ο... κακός χαμός! Η ΝΕΡΙΤ, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τα κύματα της διαμαρτυρίας και το… «ξεφωνητό» στο Ίντερνετ, ανέφερε ότι ο συγκεκριμένος πίνακας δεν αποτελεί τη λίστα των επιτυχόντων,

σημειώνοντας πως «αμέσως μετά την επαλήθευση/τεκμηρίωση των μορίων ο προσωρινός πίνακας κατάταξης θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΝΕΡΙΤ, προκειμένου να ακολουθηθεί η διαδικασία που προβλέπεται στην προκήρυξη». Κάτι που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, προσδιορίζεται να συμβεί περίπου σε δέκα ημέρες. Ωστόσο, για τη λίστα με τα ονόματα που ανέβηκε στην ιστοσελίδα της προτίμησε να δώσει μια αρκούντως… τεχνική (αλλά όχι πειστική και σίγουρα όχι και πολύ κατανοητή για το ευρύ κοινό) εξήγηση. «Ο πίνακας που δημοσιεύουν διάφορα ιστολόγια καταρτίστηκε μηχανογραφικά, βάσει των δηλωθέντων από τους υποψηφίους προσόντων, και εγκαταστάθηκε σε δοκιμαστικό περιβάλλον. Η δε δημοσιοποίησή του είναι προϊόν προσπέλασης στο δοκιμαστικό περιβάλλον από μη εξουσιοδοτημένους τρίτους». Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε… Η επίσημη εξήγηση αφενός δεν φωτίζει για το τι πραγματικά συνέβη και αφετέρου δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα για την ασφάλεια των πληροφοριακών συστημάτων

Το ρεπορτάζ ενοχλεί πολύ… Λέτε τελικά η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα να (μην) δοκιμάζεται έντονα; Η δημοσιογράφος Πόπη Χριστοδουλίδου, γνωστή για τη μαχητικότητα και τα ρεπορτάζ της για δεκαετίες, δημοσίευσε στο ιστολόγιο peiratikoreportaz ρεπορτάζ με το οποίο έκανε γνωστό ότι άνδρες από τις ειδικές δυνάμεις του Λιμενικού συμμετέχουν το τελευταίο διάστημα στη φύλαξη ευαίσθητων στόχων μαζί με αστυνομικούς. Για τη στήριξη του θέματος δημοσίευσε και τον σχετικό νόμο από την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ διατάχθηκε εισαγγελική έρευνα ενώ, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ζητήθηκε ακόμη και η σύλληψη της δημοσιογράφου με την κατηγορία δημοσίευσης απόρρητων στρατιωτικών εγγράφων. Τα οποία στρατιωτικά έγγραφα είναι το επίσημο ΦΕΚ του κράτους. Δηλαδή, τι ακριβώς παραβίασε η Πόπη Χριστοδουλίδου; Πάντως, η δημοσιογράφος βρέθηκε την Τετάρτη στην Κρατική Ασφάλεια να καταθέτει μετά την προκαταρκτική εξέταση που διατάχθηκε από την εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, ζητώντας να διαπιστωθεί αν έχουν διαπραχθεί τα αδικήματα της μετάδοσης στρατιωτικών μυστικών και της μετάδοσης μυστικών πληροφοριών στρατιωτικής σημασίας. Όπως έγινε γνωστό αργά χθες το απόγευμα, η Πόπη Χριστοδουλίδου αφέθηκε ελεύθερη με τη σύσταση να «κατεβάσει» την επίμαχη ανάρτηση - ρεπορτάζ που αναφερόταν στο… ΦΕΚ με τα καθήκοντα των ανδρών του Λιμενικού. Η ΠΟΕΣΥ καταγγέλλει και καταδικάζει την πρωτοφανή εισαγγελική παραγγελία - παρέμβαση στην ελευθερία του Τύπου με την οποία υποχρεώνεται η δημοσιογράφος και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας να «κατεβάσει» το κείμενο αλλιώς θα επακολουθήσει η άσκηση ποινικής δίωξης και η παραπομπή της στα ποινικά δικαστήρια. «Εάν η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως θεωρείται “διαβαθμισμένο απόρρητο έγγραφο”, αναρωτιόμαστε με πόσους άλλους τρόπους μπορούν να αξιοποιηθούν άλλες ποινικές διατάξεις με σκοπό να πληγεί η ελευθερία του Τύπου, του λόγου, της πληροφόρησης και εν τέλει η ίδια η ουσία της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα», αναφέρει η ΠΟΕΣΥ.

της ΝΕΡΙΤ αλλά και για τα πόσα, τελικά, ζευγάρια μάτια μπορούν και βλέπουν τις αιτήσεις και τα στοιχεία των υποψηφίων. Παρά την προσπάθεια των στελεχών της ΝΕΡΙΤ να υποβιβάσουν το γεγονός και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από τη χοντρή γκάφα στην οποία έπεσαν, ξεκίνησαν οι εσωτερικοί έλεγχοι για τον τρόπο με τον οποίο έπεσαν σε αυτή τη λούμπα .Όπως ανακοινώθηκε, η διοίκηση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης ερευνά το θέμα για τον εντοπισμό των υπευθύνων της συγκεκριμένης ενέργειας. Για τα κωμικοτραγικά με τους υποψήφιους προς πρόσληψη από τη ΝΕΡΙΤ, η ΠΟΣΠΕΡΤ, από την πλευρά της, κάνει λόγο για σαφέστατη ένδειξη πρόθεσης μαγειρέματος. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «οι άνθρωποι έχουν ξεπεράσει το στάδιο που ήταν για γέλια. Είναι τραγικοί και είναι για κλάματα. Για κλάματα και ο διαγωνισμός τους, για κλάματα και η ΔουΤου version2 με την επωνυμία ΝΕΡΙΤ που έχει καταντήσει τον Δημόσιο Φορέα Ενημέρωσης και Πολιτισμού ένα δοκιμαστικό περιβάλλον για μη εξουσιοδοτημένους τρίτους»…

Κατρακυλά η Ελλάδα στην ελευθερία του Τύπου Ραγδαία είναι η πτώση που σημειώνει η Ελλάδα στον πίνακα της ετήσιας έρευνας της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» για την ελευθερία του Τύπου. Σε σύνολο 180 χωρών η Ελλάδα κατρακύλησε στην 99η θέση το 2014 ενώ πέρυσι ήταν στην 84η. Μέσα σε μια μόλις χρονιά η χώρα μας έπεσε 15 θέσεις και για αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε το λουκέτο και το μαύρο που αποφάσισε να ρίξει μέσα σε ένα βράδυ η κυβέρνηση στην ΕΡΤ. Συγκεκριμένα, στην έκθεση τονίζεται για την Ελλάδα ότι σημείο καμπής υπήρξε ο Ιούνιος του 2013 όταν «ο πρωθυπουργός, στον αγώνα για τη μείωση των δαπανών και υπό την πίεση της τρόικας πήρε την άνευ προηγουμένου απόφαση για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κλείσει την ΕΡΤ, τα τέσσερα τηλεοπτικά δίκτυα και τους πέντε ραδιοφωνικούς σταθμούς». Στην έκθεση αναφέρεται ακόμη ότι έπειτα από διεθνείς πιέσεις, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ανακοινώσει τη δημιουργία νέου δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο η κατάσταση για τον Τύπο δεν είναι ρόδινη. Η ελευθερία του Τύπου υπέστη σημαντικό πλήγμα το 2013 ύστερα από τις αποκαλύψεις για παρακολουθήσεις επικοινωνιών από κυβερνήσεις, αναφέρει στην ετήσια αξιολόγησή της που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ). Σύμφωνα με την έκθεση – η οποία δημοσιεύεται ταυτόχρονα με την αντίστοιχη έκθεση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης προάσπισης της ελευθεροτυπίας Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters Sans Frontieres, RSF) – οι παρακολουθήσεις των ψηφιακών επικοινωνιών που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις συνιστούν τεράστια απειλή για την ελευθεροτυπία καθώς αυτό δεν επιτρέπει στους δημοσιογράφους να διατηρήσουν το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή ασκώντας ερευνητική δημοσιογραφία ή να φροντίσουν για τη διατήρηση της ανωνυμίας των πηγών τους.

Media

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Σχεδόν έχουν χάσει τον λογαριασμό (γιατί την «μπάλα» με τα εργασιακά τερτίπια που βιώνουν εδώ και πολύ καιρό την έχουν χάσει ήδη) οι αθλητικοί συντάκτες του Πήγασου («Goal News», Sentra FM και Sentragoal. gr) για το πόσες φορές ο Φώτης Μπόμπολας τους έχει υποχρεώσει σε περικοπές μισθών. Ακόμη μία «έσκασε» πριν από λίγες ημέρες… Η διοίκηση του ομίλου «ενημέρωσε» τους δημοσιογράφους των αθλητικών μέσων ότι πρέπει να δεχτούν, μέσω της υπογραφής που θα βάλουν σε νέες ατομικές συμβάσεις, την περαιτέρω απομείωση των αποδοχών τους. Έχουν προηγηθεί τρεις μειώσεις μισθών, η «καθετοποίηση» της εργασίας – οι αθλητικοί συντάκτες του ενός μέσου προσφέρουν τα ρεπορτάζ και τη δουλειά τους και για τα υπόλοιπα μέσα –, αλλά και οι απολύσεις για όσους δεν έδειχναν την απαιτούμενη συναίνεση στα «ζητούμενα» της διοίκησης… Ύστερα από την τελευταία… «νόρμα» της διοίκησης του Πήγασου, ο φόβος είναι διάχυτος στους διαδρόμους και τα γραφεία για την πιθανότητα να υπάρξει (νέο) κύμα απολύσεων… Άλλωστε δεν έχει περάσει πολύς καιρός

από την ημέρα που ο Φώτης Μπόμπολας είχε κάνει γνωστό ότι το «μαγαζί» δεν βγαίνει και είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει σε 50 απολύσεις εργαζομένων συνολικά από τον όμιλο. «Ο κ. Φώτης Μπόμπολας αποφάσισε αυθαίρετα να προχωρήσει στην τέταρτη (!) περικοπή των μισθών στους δημοσιογράφους των αθλητικών Μέσων του ομίλου», αναφέρει η ΕΣΗΕΑ. Προσθέτοντας μάλιστα ότι το αφεντικό του Πήγασου «αρνείται να προσέλθει στο τραπέζι του διαλόγου με την ΕΣΗΕΑ, εμμένοντας στην απόφασή του για νέες περικοπές, που όχι απλά είναι οι τέταρτες που γίνονται στα αθλητικά Μέσα του “ομίλου”, αλλά προστίθενται στις δεκάδες των απολύσεων που έχουν γίνει σε αυτά και οι οποίες πολύ φοβούμεθα ότι θα συνεχιστούν». Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στα αθλητικά μέσα του Μπόμπολα, το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ με επιστολή προς τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση ζητά να οριστεί τριμερής επιτροπή προκειμένου να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση για τη μείωση αποδοχών και την υπογραφή ατομικών συμβάσεων που ζητά από τους δημοσιογράφους ο Πήγασος.

Star παρουσία η Πόπη Τσαπανίδου στο Φεστιβάλ Βερολίνου Η Πόπη Τσαπανίδου «ξέφυγε» για λίγες ημέρες από το τηλεοπτικό στούντιο της πρωινής ενημέρωσης του Star και «προσγειώθηκε» στο κόκκινο χαλί του 64ου Φεστιβάλ Βερολίνου. Η όμορφη δημοσιογράφος συμμετέχει στο καστ της ταινίας «Το μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη, η οποία είναι υποψήφια για το βραβείο της Χρυσής Άρκτου στη φετινή Μπερλινάλε, που ολοκληρώνεται την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου. Η ταινία (που θα κάνει πρεμιέρα στις ελλη-

νικές αίθουσες την Πέμπτη 27 Μαρτίου) παρουσιάζει την πορεία ενός άνδρα, του Στράτου, που κάνει δύο διαφορετικές δουλειές (την ημέρα εργάτης σε βιοτεχνία ψωμιού και τη νύχτα επαγγελματίας εκτελεστής) προσπαθώντας να μαζέψει χρήματα προκειμένου να βοηθήσει έναν φυλακισμένο φίλο του να δραπετεύσει, στον οποίο χρωστά τη ζωή του. Να αναφέρουμε ότι για τις τέσσερις συνολικά ημέρες που θα απουσιάσει η Πόπη Τσαπανίδου από την εκπομπή θα την αντικαθιστά ο Παναγιώτης Στάθης.

Ξανανοίγει το «Κατώι του Βιβλίου» Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν οι προηγούμενες διοργανώσεις πωλήσεων βιβλίων στη Διεθνή Έκθεση τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας και το Κέντρο Πολιτισμού ΒΑ. Ευρώπης αποφάσισαν να κάνουν νέο Bazaar βιβλίου στο αγαπημένο στέκι των βιβλιόφιλων, στο «Κατώι του Βιβλίου» (Αριστοτέλους 6). Το νέο Bazaar βιβλίου θα ξεκινήσει την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει έως τις 17 Απριλίου. Η έκπτωση στα βιβλία θα φτάσει περισσότερο από 70% στους 20.000 τίτλους βιβλίων, πολλά από τα οποία θα πωλούνται προς 0,50, 1, 2 και 3 ευρώ. Στη διοργάνωση θα πάρουν μέρος περισσότεροι από 200 εκδότες απ’ όλη την Ελλάδα, δίνοντας την ευκαιρία στο βιβλιόφιλο κοινό να αποκτήσει τα βιβλία που θέλει σε συμβολική τιμή.

Mικρά - Μικρά

Νέες περικοπές στα αθλητικά μέσα του Πήγασου

ËΔΕΝ μπορείτε να φανταστείτε τι έχουν ακούσει οι ρεπόρτερ των καναλιών στην Κεφαλονιά, και ειδικά στο Ληξούρι… Κάποιοι αισθάνονταν ασφάλεια και παρακαλούσαν τους συναδέλφους να μην φύγουν… ËΑΝ ΦΥΓΕΤΕ, έλεγαν πολίτες, θα μας ξεχάσουν όλοι, ενώ άλλοι έστελναν το ανάθεμα στους πάντες. Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, ειδικά με τα κανάλια… Το παραμικρό γίνεται πιστευτό και ταυτόχρονα δημιουργείται μια εικονική πραγματικότητα, όταν κάθε μέρα οι κάμερες στήνονται μπροστά στα γκρεμισμένα σπίτια και δημιουργούν εντυπώσεις. ËΔΕΝ ήταν λίγοι οι επιστήμονες που έκπληκτοι δήλωναν ότι περίμεναν η πόλη να είναι ισοπεδωμένη και αντ’ αυτού έβλεπαν σπίτια που είχαν αντέξει στην καταστροφή που θα μπορούσαν να προκαλέσουν δύο πολύ μεγάλοι σεισμοί…ËΚΑΙ ΑΚΟΜΗ άλλο ένα πρόβλημα ήταν τα μικρά τοπικά κανάλια και τα ενημερωτικά sites που μετέδιδαν χωρίς διασταύρωση ό,τι άκουγαν, από ψιθύρους έως κατασκευασμένες ειδήσεις που σέρβιραν διάφοροι τοπικοί παράγοντες… ËΟΛΟΙ μαζί είχαν γίνει ένας χυλός και κάπως έτσι άρχισαν και οι γκρίνιες, προφορικές και γραπτές, με πιο ενδιαφέρον άρθρο ένα με τίτλο «Ο Τηλεγκέλαδος»!!! Είναι ο χυλός αυτός που επί μία εβδομάδα δεν άφηνε να φανεί ότι το πρόβλημα και οι μεγάλες ζημιές έγιναν στην περιοχή του Ληξουριού. Αυτά έβλεπαν οι κάτοικοι και τρελαινόντουσαν… Καλώς εχόντων, πάντως, των πραγμάτων οι μετασεισμοί σβήνουν σιγά σιγά, τα φώτα χαμηλώνουν και οι κάμερες κλείνουν… ËΤΙ ΜΑΣ περιμένει μετά; Μα τι άλλο, παρά οι εκλογές. Τι έχουμε να ακούσουμε μέχρι τότε, δεν σας το περιγράφουμε και δεν είναι μόνο οι διαφωνίες για τους υποψηφίους, αλλά και οι αντάρτες που, όπως φαίνεται, θα γεμίσει όλη η Ελλάδα…ËΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ σε όλους τους ορόφους του ΔΟΛ για το πότε θα καταβληθεί ο μισθός του Ιανουαρίου πήρε τέλος πριν από λίγες ημέρες. Μπήκαν τα λεφτά στους λογαριασμούς των εργαζομένων ενώ εξοφλήθηκαν και όλα τα μπλοκάκια του συγκροτήματος… ËΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ανακοίνωσε το Mega τη συνεργασία του με τη Ζέτα Μακρυπούλια στην παρουσίαση του μουσικού show «Just the two of us» από τον επόμενο Μάρτιο. Σε δημοφιλή πρόσωπα επενδύει το Μεγάλο Κανάλι, ελπίζοντας σε τηλεοπτική ανάκαμψη. Λέτε να δούμε τη Ζέτα στην παρουσίαση του πρωινού ψυχαγωγικού της επόμενης χρονιάς; ËΣΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ του Μεγάλου Καναλιού, ο Θάνος Ανδρεούλης αναλαμβάνει τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου και του γενικού διευθυντή του Mega, ύστερα από

απόφαση των μετόχων του σταθμού. Ο μέχρι σήμερα και επί 19 χρόνια διευθύνων σύμβουλος του καναλιού Ηλίας Τσίγκας θα παραμείνει στην Τηλέτυπος ως σύμβουλος της διοίκησης και μέλος του Δ.Σ. ËΟΜΟΦΩΝΑ αθώος κρίθηκε από το Α’ Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών ο επιχειρηματίας Ανδρέας Γ. Κουρής, ο οποίος είχε καταδικαστεί πρωτόδικα πριν από έναν χρόνο για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ της εταιρείας Ελεύθερη Τηλεόραση Α.Ε. – Alter Channel. ËΟΠΩΣ υποστηρίχθηκε, ο Α. Κουρής δεν εκπροσώπησε ούτε άσκησε ποτέ διοίκηση στον τηλεοπτικό σταθμό Alter (στον οποίο εμφανιζόταν ως απλός αντιπρόεδρος και μη εκτελεστικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου) ενώ, σύμφωνα και με εγκύκλιο του ίδιου του ΙΚΑ αλλά και νομολογία του Αρείου Πάγου (662/2013), δεν είχε ευθύνη για τις υποχρεώσεις της εταιρείας προς το Δημόσιο. ËΕΜΦΥΛΙΟΣ εν όψει στον Παναθηναϊκό με αρκετή δόση από media. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος προτίθεται να καταθέσει μήνυση και αγωγή κατά του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, του Γιάννη Αλαφούζου, ύστερα από αναφορές στο πρόσωπο του ιδιοκτήτη του μπασκετικού ΠΑΟ σε τηλεοπτική εκπομπή του καναλιού. ËΣΤΟ ΦΑΛΗΡΟ, πάντως, και στον ΣΚΑΪ φαίνεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ότι κατηφορίζει η Άννα Δρούζα αναλαμβάνοντας τη μεσημεριανή τηλεοπτική του ζώνη. Αν γίνει αυτό, η Άννα Δρούζα θα πάρει τη θέση της Εύας Αντωνοπούλου, η οποία θα αναλάβει την παρουσίαση των δελτίων ειδήσεων του Σαββατοκύριακου.. ËΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕ η «Liberation», για ακόμη φορά. Σ’ ένα πολύ σπάνιο και απίθανο πρωτοσέλιδο, η «Λιμπέ» (όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά στη Γαλλία) είχε στο σαββατιάτικο φύλλο της έναν τίτλο - μανιφέστο: «Είμαστε μια εφημερίδα, όχι ένα εστιατόριο, όχι ένα κοινωνικό δίκτυο, όχι ένας πολιτιστικός χώρος, όχι ένα τηλεοπτικό πλατό, όχι ένα μπαρ, όχι μια μηχανή εκκόλαψης επιχειρήσεων». ËΕΦΥΓΕ από τη ζωή η γνωστή τηλεοπτική παραγωγός Άννα Βέννη - Πρετεντέρη, μητέρα του Γιάννη Πρετεντέρη. Η Άννα Πρετεντέρη ήταν από τα πρώτα στελέχη της ιδιωτικής τηλεόρασης, δούλεψε με τον ΑΝΤ1 και είχε οργανώσει πολλές σημαντικές παραγωγές που έγιναν επιτυχίες στην τηλεόραση. Ήταν η πρώτη παραγωγός και εμπνεύστρια του «Πρωινού Καφέ» με τη Ρούλα Κορομηλά, που ξεκίνησε από τον ANT1. Στην οικογένειά της θερμά συλλυπητήρια…ËΤΟ «Π» την προπερασμένη Πέμπτη (30.1) πούλησε πανελλαδικά 7.330 φύλλα. Την περασμένη εβδομάδα (6.2) πούλησε 3.259 σε Αθήνα - Πειραιά.

ν Το άκρο ης άωτον τ ς τία αξιοκρα ξεις τεύ οι συνεν ΡΙΤ στη ΝΕ

Η ποντικίνα των media

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Eκτός ελέγχου

xenofonb@gmail.com

Η τέχνη τού να ακούς

Στην Ελλάδα ασκούμε εργωδώς την τέχνη της οιονεί διαμαρτυρίας και αρνούμεθα μετά βδελυγμίας την τέχνη του ακούειν

λοξός

την Ελλάδα μας αρέσει να λειτουργούμε με στερεότυπα. Αυτός ο τρόπος εξ άλλου επιβεβαιώνει τη σιγουριά του ανόητου. Ο τάδε είναι προδότης, ο δείνα δωσίλογος, ο τρίτος εχθρός του λαού, ο παραδίπλα μνημονιακός και πάει λέγοντας. Κανείς δεν ακούει το περιεχόμενο καμιάς δήλωσης, αλλά στρέφει την προσοχή του και βασίζει την κρίση του στο ποιος το είπε. Έτσι, ο προγραμμένος δίκαια ή άδικα στην Ελλάδα δεν βρίσκει τη δικαίωσή του. Τι κι αν εκστομίζει ευαγγέλια – αν η τρέχουσα αντίληψη τον έχει προγράψει, φωνή βοώντος εν τη ερήμω, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ο δημόσιος ψόγος τελεσιδικεί όπως και η δημόσια οιονεί γκρίνια. Τα προβλήματα, οι αγκυλώσεις, οι αβλεψίες, οι χρόνιες διαστρεβλώσεις και οι ιδεοληψίες προσωποποιούνται αυθαίρετα. Όλα στη χώρα μας βρίσκουν το εξιλαστήριο θύμα, τον άνθρωπο που θα θεωρήσουν υπεύθυνο για όλα τα δεινά του πλανήτη, έτσι ώστε τίποτα να μην αλλάξει, παρά μόνο να δικαιωθούν οι εμμονές και οι προκαταλήψεις και να βρει η βλακεία τη δικαίωσή της στη μάζα που σκέπτεται με την ευφυΐα του μπετόν αρμέ, του υλικού με το οποίο οικοδομήθηκε η χώρα…

g.m.theodosiou@gmail.com

Mυογράφημα

u Απόρριμμα εις το ομμάτιον. u Και στα απορήματα η ορθογραφία του πληθυντικού δείχνει στον αριθμό τη θλιβερή κατάληξη των συμπερασμάτων! u Ανακοινώσεις για να περνά ο καιρός και να δραπετεύει στις παροιμιώδεις εκφράσεις της γλωσσικής επικοινωνίας ενώ οι άνθρωποι, κομπορρήμονες της αυθάδειας, συλλαβίζουν με στόμφο την αποτυχία τους! u Σημειώματα προγραμματισμού καρφιτσωμένα στα τετράδια παλαιού παντοπωλείου έχουν καταντήσει τα εξαγγέλματα, και τα παραστρατήματα των υποσχέσεων προκαλούν την αντίδραση των μορφασμών. Παντοιοτρόπως! Λοιδορίας το ανάγνωσμα και στην επικράτεια τα χαμόγελα των χαρούμενων αναζητούν την προέλευση ξενόφερτου συνήθους συνθετικού. Στην αντιπαράθεση στα συνώνυμα οι παραδοσιακοί κουτοχαρούμενοι τρέχουν και χάνονται στις αναλύσεις υψίστου επιπέδου. u Άσματα και χάσματα προς χάριν της ομοιοκαταληξίας. u Δαπέδια κενολογία, εικόνα συνταγής συνθέσεως της κατσαρόλας, γοητεία πρωινής εκθέσεως, εντροπή απιστεύτου ουρανίου καμπύλης και το ουσιαστικό της γελοιότητος να στέκεται επί του τοίχου παρατηρώντας, χαχανίζοντας την απροκάλυπτη κατάργηση της αυταξίας u Πολυκέλαδη η αναφορά ομοιάζει στους ψιθύρους με την αντίστοιχη εξαπατημένη φωνή παλαιών παραμυθιών που έχασαν τον καλό πρίγκιπα στην ανάγνωση. u Μονοτονία της ομοιότητας και στους τόπους

Ο εχθρός μας, ο ιδεολογικός μας αντίπαλος, δεν έχει ποτέ δίκιο – κι αν έχει και του το αναγνωρίσεις, είσαι υπόλογος προδοσίας, απάτης και ιδεολογικού ολισθήματος. Η λατρεία της αμαρτίας είναι ευρέως διαδεδομένη σε όλα τα ιδεολογικοκοινωνικά στρώματα. Είναι των αδυνάτων αδύνατο να ομολογήσουν ότι είναι μέρα μεσημέρι δυο Έλληνες ιδεολογικοί αντίπαλοι. Η ταυτότητα των απόψεων, ακόμα και για την ώρα, αποτελεί ιδεολογικό αμάρτημα. Αυτή η πλατιά αποδεκτή γελοιότητα δείχνει το λιγότερο μιαν άρρωστη και πολιτικά ανώριμη κοινωνία, μια κοινωνία βαθύτατα διχασμένη. Έχοντας ελεύθερο βίο που δεν υπερβαίνει τις δυο εκατονταετίες, η χώρα μοιάζει να μένει στάσιμη σε ζωτικής σημασίας ζητήματα. Νήπια και αξιοθρήνητη, αδυνατεί να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι, αλλά αξιώνει ζωή δυτικών προδιαγραφών με πλήρη δικαιώματα, δίχως να καταβάλει το ελάχιστο αντίτιμο, αυτό της αυτοσυνειδησίας, που σημαίνει να αναγνωρίζουμε – εκτός από τα δίκαιά μας – και τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις μας. Πράγμα που σημαίνει ότι δικαιούμεθα να διαμαρτυρόμαστε στο διηνεκές, αλλά ενίοτε να ασκούμεθα και στην ταπεινή τέχνη της ακοής.

τους κοινούς ο καθωσπρεπισμός εκδηλώνεται στις συναναστροφές των σωμάτων. Πολιτική στιγμιαίας συλλογιστικής μακριά απ’ τα καθιερωμένα οράματα της μελλοντικής εικόνας των κειμένων. u Περιστασιακά κάποια φωνή θα προκαλέσει το ενδιαφέρον περισσότερο με τη διαφορετικότητα της χροιάς παρά με το περιεχόμενο των νοημάτων. u Η αληθοσύνη, αναπαράσταση της διαθέσεως του υποκειμένου, δίνει στα ερμηνεύματα την αντιστοίχιση της γενικότητας. u Στα χαμηλωμένα φώτα η συναλλαγή των φωνηέντων συνεχίζεται. Παραποιήματα ασυναρτησίας και στις αναφορές η περιπλοκή ξέπυγη παράγραφος παρομοιάζει ανερυθρίαστα. u Καθώς στα ολιγόλογα σημειώματα, το ψέμα λογοτεχνία του έρωτα δίνει στις φράσεις την υπόσχεση της αιωνιότητας!

Ρωγμή Του καιρού τα χαράγματα Στις ρυτίδες του χρόνου Καθώς τρέχουν οι νύχτες Πληρωμένες γυμνές και ξένες Είχες όλα τα ονόματα είπες Είσαι από παντού είπες Και βρέθηκες είπες Στην τύχη στην περιπλάνηση Ξαφνικά όπως ξημέρωνε (ζωγράφισες ένα φιλί στο στόμα σου) το έκλεισες σε ένα χαρτί

Αστειογράφημα χαρακτηριστικού υποδείγματος κρίσεως και επικρίσεως. Επιτηδευμένη ατημελησία. Ματιά βγαλμένη από γύρισμα ασπρόμαυρο. Φωνή μακριά, αργή να σέρνεται στο τελευταίο φωνήεν. Στα σύμφωνα να στέκεται δίνοντας στην προσμονή την τεχνική της σοφίας. Μισόγκριζες οι τρίχες να τρέχουν στο καύκαλο φτιάχνοντας σκάλες ασυνάρτητες. Χέρια να πέφτουν στο πρόσωπο, να προσεγγίζουν το κούτελο, να αφήνουν το χάδι στις παρειές με τα ακροδάχτυλα. Κι όταν ετοιμάζεται το βαθύ νόημα να πεταχτεί. Πριν ακόμα! Η χούφτα φράζει το στόμα δίνοντας στο πρόσωπο αριστερή την κλίση στην τσαχπινιά της γεννήσεωςς! Στο εκτόπισμα λίκνισμα αλαζονικό! Στο βάδισμα το βήμα αργόσυρτο, παρέλαση της αυθάδειας και στους ώμους ριγμένο υπόλοιπα υφάσματος, μαντίλι γνωστού απεικονίσματος μεγίστου φιλοσοφικού διαμετρήματος, εσπέριας καταγωγής. Στην ενδυμασία περίληψη της θεωρίας της λογοτεχνίας, επαναστατική διαδρομή παλαιών ειδώλων. Παρένθεση στην κοινοτοπία, οργή και φωτιά! Μεγάλα λόγια κι αποφθέγματα, απωθημένα παιδικού ραπίσματος, προσδιορισμένες λεπτομέρειες που βγάζουν οφθαλμό Σε όλα τα άρθρα. Στο οριστικό και στο αόριστο, στα γένη και τα τρία! Στην αντιγραφή της αναγνώσεως.

Πρώτη προτεραιότητα η σωτηρία της πατρίδας...

¾óôåñá áðü áðáßôçóç ðïëëþí áíáãíùóôþí åðáíáêõêëïöïñåß

ìáæß ìå «Tï Ðïíôßêé»

¸íá ãåëïéïãñáöéêü ëåýêùìá ãéá ôá ÷ñüíéá ôïõ ìíçìïíßïõ ôùí Soloup êáé ÐÜíïõ ÆÜ÷áñç

Êõêëïöïñåß ôçí ÐÝìðôç 20 Öåâñïõáñßïõ