Tripel Hanneke

Bas van der Mierden

Het wordt toch wandelen mailt Hanneke me. De hele week heeft het geregend en de trails zijn te nat. Pfffff, wat een geluk dacht ik. Had bij John van Tol al een moutainbike geregeld om met de beide Hannekes te kunnen opfietsen.

Een uitnodiging voor een interview werd direct gekoppeld aan een MTB fietsrondje door de duinen. Ik zou moeten afzien, constant het wiel proberen te houden, opspattend zand in mijn gezicht, hartslag chronisch boven de 170 BPM. Met een techniek als een kartonnen doos kon dit alleen maar slecht uitpakken. Gelukkig dus een wandeling in de duinen. Bij Bosch en Duin werd de tocht ingezet. Vanaf de parkeerplaats door het gele zand, de heuvel over en de heide in, stoempend in de waterkou.

Beide zijn lid van TCT-93 de één een half jaar, de ander al 3 jaar. Met plezier, alles is goed geregeld en het is een leuke groep mensen die ze ontmoeten. Ook zijn ze beide nog lid van MTB Tilburg wordt me verteld en is er nog een derde Hanneke. Ook een MTB-er maar die kon vandaag helaas niet mee. Voor intimi is het overigens niet Hanneke maar worden ze Hanny-1 (Hanneke Reijrink), Hanny-2 en Hanny-3 (Hanneke van Antwerpen) genoemd. Hanny-3 is de meest georganiseerde, punctueel, houdt de zaken onder controle en is wat meer prestatie gericht. Hanny-1 is de sociale fietser, vindt het fietsen zeer leuk, geniet hiervan, maar minder op prestatie. Ze zoekt dat ook niet. Hanneke Reijrink heeft twee kinderen van 11 en 12, werkt bij de gemeente Tilburg op de afdeling sociale preventie jeugdbeleid waarbij ze beleidsmatige politieke keuzes vertaalt naar de werkvloer. Ze vindt het leuk al zou ze wel meer hands-on werk willen doen. Dichter op de werkvloer. Hanny van Antwerpen heeft ook twee kinderen van 15 en 17 en werkt als mondhygiënist bij een tandartsenpraktijk in Tilburg. Ze fietst bijna elke dag naar haar werk en geniet van de omgang en het behandelen van haar cliënten. Het zijn haar eigen klanten zegt ze.

Tijdens het wandelen merk je dat de dames het goed met elkaar kunnen vinden, ze zien elkaars verschillen en respecteren dat. Beide dames rijden op een fully, maar dat mag als je boven de 40 bent. Naast de mountainbike heeft Hanneke van Antwerpen ook nog een hard tail, een racefiets, een stadsfiets en wil ze nog graag een gravelbike gaan kopen. Al deze fietsen hangen in haar bijkeuken. Ik probeer me voor te stellen hoe je binnen moet komen als je achterom binnen loopt.

Nieuwe onderwerpen worden aangedragen en ik moet weer volgen. S-works, Specialized en Scott zijn momenteel hun fietsenmerken. Goed materiaal. Lachend geven ze aan ‘dat het aan het materiaal niet moet liggen, toch’... Ik kijk wat schaapachtig. Een man die nog nooit een nieuwe fiets heeft gekocht.

Ze zijn vorig jaar gaan fietsen in Livingo in Italië. De plaats waar ook Mathieu van der Poel en Annemiek van Vleuten trainen. Een georganiseerde reis waarbij de MTBtrails begeleid worden door een local en de omgeving uitnodigt tot genietend fietsen. Lekker hoogtemeters maken, trainen op het afdalen, heerlijk eten en genieten van de luxe en het bubbelbad in het hotel. Naast het MTB-en en racefietsen blijken de Hanny’s nog meer gemeen te hebben.

Zo zaten ze vroeger op de lagere school bij elkaar in de klas en hebben ze allebei aan langebaan schaatsen gedaan. Ook fietsen ze beide de MTB-tour van Vrijthof naar Vrijthof, 150 km. Waar Hanneke van Antwerpen wedstrijden en MTB marathons heeft gefietst, fietste Hanneke Reijrink ‘De Kempentoer’. Als enig meisje tegen jongens. Ze werd dan ook wel eens laatste en pakte hierdoor de lucratieve prijzenpot voor beste vrouwelijke wielrenner of lantaarnprijs.

Ik zie haar oplichten, een herkenning in haar ogen, wanneer ik het terloops over bierbrouwen heb. Haar vader brouwde vroeger namelijk ‘Opa’s Blondje’. Nu nog is hij verbonden aan de Roos in Hilvarenbeek, waar hij geregeld verschillende bieren brouwt.

De koffie is op, de foto’s zijn doorgestuurd en er wordt afsluitend gerefereerd aan Einstein; ‘Verbeeldingskracht is belangrijker dan kennis’.

Ik stap in mijn auto en bedenk me wat de impact zou zijn geweest als ik drie Hanny’s geïnterviewd zou hebben...

Tripel Hanneke

Bas van der Mierden