Ενηχόρια Του Θοδωρή Εξηντάρη t_exintaris@yahoo.com
Γιώργος Βαρσαμάκης OST Original Soundtrack (μουσική για ντοκιμαντέρ) Ο τίτλος του δίσκου λοιπόν φέρει ακριβώς το όνομα του έργου με εικόνα για το οποίο δημιουργήθηκε. Η πρωτοτυπία του ντοκιμαντέρ του Φάνη Λογοθέτη και Σπύρου Ανδρεάδη έγκειται στο γεγονός πως ασχολείται με αυτήν καθ’ αυτήν την διαδικασία της κινηματογραφικής μουσικής σύνθεσης και αναφέρεται σε γνωστούς δημιουργούς, έλληνες και ξένους, που έγραψαν μουσική για ταινίες. Από τον Nicola Piovani στον Γιώργο Χατζηνάσιο και από τον Trevor Jones στον Νίκο Κυπουργό, το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στην μουσική πλευρά των ταινιών που άλλοτε ισορροπεί με την εικόνα και άλλοτε, ανάλογα με το συνθέτη και το σκηνοθέτη, η ζυγαριά γέρνει προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Περισσότερα για το ντοκιμαντέρ μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του: http://www.ostdocumentary.gr/index.html To ντοκιμαντέρ δεν περιέχει παλιές κινηματογραφικές μουσικές λοιπόν, όσο κι αν κάποιοι θα περίμεναν το αντίθετο. Οι περισσότερες συνθέσεις είναι νέες, γραμμένες για το ντοκιμαντέρ, αφού εξ’ άλλου αυτό φωτίζεται, η σύνθεση για εικόνα. Ο δίσκος κινείται στο γνωστό από παλιότερες δουλειές ύφος του Γιώργου Βαρσαμάκη: έντονα λυρικός, πολύ μελωδικός και πολύ εύστοχος ενορχηστρωτικά – ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του συνθέτη. Λέγοντας εύστοχος ενορχηστρωτικά δεν αναφέρομαι στην ποσότητα των οργάνων η οποία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Αναφέρομαι στο ότι χρησιμοποιεί το κατάλληλο όργανο στη σωστή στιγμή, με τον καλύτερο τρόπο αλλά και στο ότι το αποτέλεσμα του scoring είναι ένας γεμάτος ήχος χωρίς μεγάλη ορχήστρα. Οι δύο συντελεστές του ντοκιμαντέρ γράφουν ότι ήξεραν από την αρχή ποιος θα έγραφε την μουσική γι’ αυτήν την ταινία τεκμηρίωσης. Η επιλογή τους ήταν άριστη, τουλάχιστον από καθαρά μουσική άποψη.
Την δουλειά του Γιώργου Βαρσαμάκη την παρακολουθώ πολλά χρόνια, σχεδόν μια δεκαετία, όσο βρίσκεται δηλαδή στη δισκογραφία. Τόσο οι μελωδίες του όσο και οι ενορχηστρώσεις του, εκτός από το ταλέντο που τις χαρακτηρίζει, διαπνέονται και από ένα στρώμα γλυκύτητας, καταφέρνοντας ωστόσο να μην γίνεται «γλυκανάλατος», όπως το έχουμε δει σε αρκετούς συναδέλφους του. Η εκτροπή αυτή είναι εύκολη αλλά ευτυχώς την αποφεύγει. «Γεννήθηκε στις 7 Απριλίου το 1973 στην Αθήνα όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Διπλωματούχος πιάνου από το Εθνικό Ωδείο με ανώτερες θεωρητικές σπουδές στη μουσική, που ολοκληρώνονται με το πτυχίο της φούγκας. Έχει συνθέσει μουσική για το θέατρο, για παιδικές θεατρικές παραστάσεις, για μικρού μήκους ταινίες και για ντοκιμαντέρ». Ένα σύντομο βιογραφικό του από τον ίδιο το οποίο, μεταξύ άλλων, μπορείτε να διαβάσετε στην προσωπική του ιστοσελίδα: http://varsamakis.gr/ η οποία όμως δεν έχει ανανεωθεί για τουλάχιστον έναν χρόνο και δεν περιλαμβάνει προφανώς και την τελευταία του δισκογραφική παρουσία. Το cd αυτό είναι η πέμπτη του κυκλοφορία. Όταν το πήρα στα χέρια μου παραξενεύτηκα από τον τίτλο. Το “OST”, δηλαδή “Original soundtrack” συνήθως ακολουθεί κάποιον τίτλο έργου με εικόνα και είναι η επίσημη κυκλοφορία της μουσικής της ταινίας, σήριαλ ή οτιδήποτε άλλου. Χωρίς κάποιο τίτλο ο οποίος προσδιορίζεται από τα τρία αυτά γράμματα θεώρησα πως είναι ένα soundtrack χωρίς ταινία. Αυτό είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί και από την άλλη καθόλου δεν θα με ξένιζε αφού η μουσική του Βαρσαμάκη είναι κινηματογραφική, σαν αίσθηση. Παρ’ όλ’ αυτά, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ύστερα πρόσεξα καλύτερα το εξώφυλλο.
46