7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 11
The kids are alright ◈ Ο γύρος της µέρας σε ογδόντα κόσµους ◈ Σκάλα - Ασανσέρ ◈ Homeostasis ◈ Κλείστρο - Αθήνα 2011 ◈ Το γρηγορότερο πράγµα του κόσµου & Η ιστορία της κόκκινης οµπρέλας ◈ Πώς τελειώνει ο κόσµος - Μαρία Ξυλούρη ◈ When the Wind Blows ◈ Le Pornographe - Bertrand Bonello ◈ Le Mari de la Coiffeuse ◈ Ο Ήχος του Jeff Buckley ◈ Ενηχόρια - Simon Bloom ◈ Θέατρο - Χάρτινα Λουλούδια ◈ Έξοδος - Πρώτο Ραντεβού ◈ Radio / TV ON ◈ Comic - Silence Society Vol. #2
To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή.
www.lykosmagazine.tumblr.com www.lykosmagazine.tumblr.com Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.
www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email
papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com
ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ / ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Layout Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com Μαρίνα Τσιρώνη - medlofe@yahoo.gr ΕΦΩΦΥΛΛΟ Αναστασία Παύλου - http://iamatrespasser.tumblr.com/ www.lykosmagazine.tumblr.com iamatrespasser@gmail.com
ΚΟΜΙΚ Στέργιος Ρουµελιώτης - Kuro ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Λευτέρης Κρυσαλης, Δέσποινα Σωτηρίου, Librofilo, Gil Galad, Βασίλης Οικονόµου, Χλόη Ιορδανίδου, Κωστής Φιλιππόπουλος, Θόδωρος Εξηντάρης, Δώρα Κοροβεση,papadaki.stav@gmail.com Ελένη Αγγελοπούλου
Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.
Layout
2
Eξώφυλλο The kids are alright
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
4
Εditorial Ο γύρος της µέρας σε ογδόντα κόσµους
6
Αντιθέσεις Σκαµπανεβάσµατα
8
Sideshow Homeostasis
10
Κλείστρο Αθήνα, 2011
12
Κόκκινη Κλωστή Ποιό είναι το γρηγορότερο πράγµα του κόσµου: Η Μαριώ κάτω απ’την κόκκινη οµπρέλα
18
Ink Πώς τελειώνει ο κόσµος - Μαρίας Ξυλούρη “Ο κόσµος τελειώνει όχι µ’έναν πάταγο αλλά µε ένα λυγµό
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 20
Anima When The Wind Blows Όταν φυσάει ο άνεµος θα φέρει µαζί του θάνατο ή ελπίδα;
22
JUMPCAT Le Pornographe Μια ταινία αντιθέσεων και έντονων συγκρούσεων
24
Μεγάλο Πανί Le Mari de la Coiffeuse Η φαντασίωση του τέλειου έρωτα
26
Jive Jeff Buckley Μια φωνή στο πάνθεον των µεγάλων φωνών
28
Ενηχόρια Συµεών Νικολαϊδης Hazy Moon - Ένα Album αφιερωµένο σε αυτούς που έχουν χαθεί
30
Showcase Θέατρο - Χάρτινα Λουλούδια “Screaming lifetimes in languages changed and changed again”
32
Να πας Πρώτο Ραντεβού
34
Φωνόραση Radio/Tv ON
36
Comic Silence Society Vol. #2 3
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
EDITORIAL
EDITORIAL Ο γύρος της µέρας σε ογδόντα κόσµους.
Κοιµήσου και κοιµήθηκα. Ό,τι µου πεις κάνω. Ξύπνα και ξύπνησα µέσα σε παπούτσια αναπαυτικά που αναπνέουν. Μάζεψα τα απαραίτητα: δυο στυλό, ένα µολύβι µε γόµα, λίγα χαρτιά, λίγα λεφτά και τα κλειδιά. Ούτε καπέλο για τον ήλιο, ούτε πετσέτα για το πρόσωπο, µια οδοντόβουρτσα µήπως χρειαστεί.
Το άγχος δε µε είχε καταβάλει όπως τις περισσότερες φορές πριν τα ταξίδια µου. Έριξα µια µατιά στο ρολόι και ήταν ήδη 3. Αφόρετη εγώ στο κρεβάτι και τα ρούχα αφόρετα ,σε ένα κρεβάτι περιµέναµε να φορεθούµε. Δεν είχα να πάρω πολλά πράγµατα, δε χρειαζόµουν και πολλά. Προλάβαινα να ετοιµάσω τις αποσκευές ακόµη και το πρωί.
Σε ένα αεροπλάνο µε ρόδες χοντρές , δίχως φτερά επιβιβάστηκα και είπα πως θα φτάσω τον αιθέρα. Και είχα τόσα να δω µέχρι την επιστροφή και να κρατήσω. Δεν προλάβαινα σε µια µέρα να τα κάνω και να τα δω όλα. Έτσι λοιπόν ,µοιράστηκα.
Κακοστηµένη η εικόνα αυτού που κάνει τσιγάρο και περιµένει κάτι να έρθει. Έτσι λοιπόν και εγώ σηκώθηκα να κάνω ένα ζεστό γάλα. Δεν ήθελα να εκπνεύσω κάτι. Δεν είχα σωθικά για να καούν. Ζέστανα το γάλα στο µπρίκι και άρχισα να το πίνω από εκεί. Λένε, πως η γυναίκα που πίνει γάλα από το µπρίκι, κάνει µαύρα παιδιά. Μύθοι. Βέβαια παιδιά ακόµη δεν έχω. Μα αν είναι µαύρα, παιδιά µου θα είναι και θα τα αγαπάω. Και αν πιουν και αυτά από το µπρίκι, θα κάνουν παιδιά λευκά.
Μοιράστηκα και έτσι τα χέρια πήραν και άφησαν δρόµους, τα πόδια περπάτησαν ευθεία και ανέβηκαν σκαλιά, το κεφάλι κύλησε στο νερό που έτρεχε, το στόµα στάθηκε λίγο να φιληθεί, τα αυτιά άκουσαν σκόρπιες γλώσσες, άλλες κακές και άλλες καλές. Η δικιά µου σιώπησε ,δεν ήξερε πώς να µιλήσει δίχως εκφραστική αµέριστη υποστήριξη. 4
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
Εικονογράφηση: Μαρίνα Τσιρώνη - medlofe@yahoo.gr
Η µέρα µου τελείωσε και έπρεπε να επιστρέψω πια µε τα αναµνηστικά και τα κρατούµενα, σπίτι. Διαµελισµένα µέλη έφτασαν στην εξώπορτα. Τα χέρια κρατούσαν τα κλειδιά και µια αρµαθιά δρόµους, τα πόδια κουράστηκαν από σκαλιά και ευθείες, το κεφάλι θαλασσοπνίγηκε σε πηγάδια, το στόµα λησµόνησε ένα φιλί, τα αυτιά έκλεισαν ακόµη και για λόγους καλούς.
Κακοστηµένη η εικόνα αυτών που καίγονται, ενώ περιµένουν να έρθει κάτι. Τελευταίο τσιγάρο του κόσµου η ζωή και εµείς δε θα την εισπνεύσουµε, δε θα τη σκορπίσουµε εκπνέοντας. Θα τη ζήσουµε εµπνέοντας τη και ας µας καπνίζει µέχρι την τελευταία τζούρα φυσώντας µας στους δρόµους.
Και εσύ εκεί. Να ακούσεις για τα ταξίδια µου και να µου πεις για τα δικά σου. Τα απλώσαµε όλα στο πάτωµα. Τα πόδια µου µε τα πόδια σου, το κεφάλι µου µε το δικό σου, τα χέρια µε τα χέρια σου, τα αυτιά µας άνοιξαν να ακούσουν γλώσσες ζεστές, βγήκε µιλιά από στόµα ,ένα. Όλα άρχισαν να παίρνουν τη θέση τους και φυλάξαµε σε συρτάρια και κάτω από παπλώµατα ό,τι ωραίο σε ογδόντα κόσµους είχαµε βρει.
Σταυρούλα Παπαδάκη
Φορεµένα σώµατα, κάναµε ένα ζεστό γάλα. Η ώρα 3, και ήδη είχαµε συνειδητοποιήσει την ώρα που περνά από τα αλλεπάλληλα χτυπήµατα του χρόνου. 5
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΣΚΑΛΑ ΑΣΑΝΣΕΡ ▧
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com
Το Ποτέ Τις προάλλες πέρασα από το κτίριο µε την παράξενη σκάλα. Ξέρεις, εκείνη που σου είχε κάνει εντύπωση γιατί είχε κυλινδρικά κάγκελα και εσύ υποπτευόσουν ότι σε προετοίµαζαν για την απότοµη στροφή που κάνει σε κάθε όροφο. Το ασανσέρ εξακολουθούσε να είναι εκτός λειτουργίας και ο κόσµος εξακολουθούσε να φεύγει από την σκάλα. Η φθορά στους τοίχους είχε χειροτερέψει και ο µαύρος λεκές στην δεξιά γωνία του πατώµατος πιο µαύρος από ποτέ. Όλα θα µπορούσαν να συµβούν, ακόµη και τώρα. Εσύ να κατεβαίνεις τα σκαλιά πιο γρήγορα από µένα, εγώ να γελάω µε την βιασύνη σου και η ζωή να συνεχίζει να υπόσχεται. Αλήθεια σου λέω, µετά από τόσα χρόνια, ό, τι µεγαλώσαµε µαζί θα µπορούσε να σταθεί απέναντι µας και να µας τροµάξει όπως την πρώτη φορά που παραδεχτήκαµε ότι υπάρχει. Οι µετρηµένες σιωπές µας, οι αγαπηµένες µας λέξεις, τα πρόστυχα βλέµµατα και οι προσωπικές µας µυρωδιές θα έβρισκαν πάλι την θέση τους στην αρµονία του σύµπαντος. Κι όµως αν δίναµε τώρα ραντεβού στο ίδιο µέρος, η σκάλα θα γκρεµιζόταν, το ασανσέρ θα λειτουργούσε και ο λεκές στο πάτωµα θα εξαφανιζόταν, ένα βήµα πριν ανοίξεις την πόρτα. Γιατί καµία στιγµή στον χρόνο δεν µπορεί να επαναληφθεί µε την αλήθεια της πρώτης φοράς.
6
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Βόµβος ¨ Στον 7ο θέλω να ανέβω. Είναι ασφαλές; Για πόσα άτοµα είναι;¨. Μπαίνοντας πάτησα το 8, εκείνη πάτησε το 7 και ο βόµβος σήµανε πορεία ανοδική. Εγώ κρατούσα την τσάντα της σχολής, εκείνη την τσάντα του σχολείου, περνούσαµε ορόφους ενώ εκείνη έτρεµε και ενώ εγώ βιαζόµουν. Κάπου στο 2ο κράτησα µια τσάντα γραφείου, εκείνη µια τσάντα χειρός. Στον τρίτο περίπου φόρεσε λευκά και εγώ κουστούµι µαύρο. ¨Μέχρι 4 άτοµα χωράει φυσιολογικού πάχους¨. Έτσι κάναµε δυο παιδιά και δεν παχύναµε ποτέ. Βαρύναµε όµως. Εκείνη όπως πάντα έτρεµε και εγώ όλο βιαζόµουν. Οι λέξεις µας χαλίκια όταν τσακωνόµασταν, που µάτωναν παλάµες. Αυτός ο βόµβος σήµανε κίνηση επαρκή και έτσι δε βαλτώσαµε ποτέ µε τη Λένα. Κάθε όροφο είχε καταλάβει και ένας ένοικος. Περνώντας άκουγες µωρό να κλαίει, µια κόρη να τσακώνεται µε τη µάνα της, το µεσηµεριανό πρόγραµµα της τηλεόρασης. Στο δικό µας, ησυχία. Πού και πού αν έστηνες το αυτί σου, άκουγες τα τσουγκρίσµατα των πιάτων και των φλιτζανιών, πού και πού σύρσιµο ποδιών, εµένα να κάνω έρωτα στη Λένα. Τα χρόνια πέρασαν. Τα παιδιά έφυγαν. Εκείνη ανέβαινε , εγώ κατέβαινα, µαζί, χώρια ,µε άλλους. Πάντα καταλήγαµε στο δυαράκι του 5ου. Η Λένα άσπρισε, εγώ µίκρυνα και δε χωρούσα άλλα. Πια και οι δυο βαρύναµε και κάναµε για τέσσερις µε όλα αυτά που βάλαµε εντός. Μια µέρα , εκείνη έφτασε στο 7 και εγώ στο 8. ¨Απεβίωσαν¨, είπαν τα παιδιά µας. Κάτι θα ξέρουν. Ο βόµβος πια δεν ακουγόταν. Τα σώµατα µας συναντήθηκαν, εργάστηκαν, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, έφτασαν τους προορισµούς τους αρχικούς. Το ασανσέρ µας έβγαλε στην έξοδο και η ζωή ακούραστη ανέβαινε τις σκάλες. ◈
7
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
SIDESHOW
▧
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
8
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
SIDESHOW
9
Some rights reserved by CarbonNYC
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
10
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
ΑΘΗΝΑ 2011
▧ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΡΥΣΑΛΗ lef.krysalis@gmail.com http://www.flickr.com/photos/lefteriskris/
11
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ; Από το βιβλίο: Γ.Α. Μέγας, Ελληνικά Παραµύθια, A΄, Bιβλιοπωλείον της «Eστίας» I.Δ. Kολλάρου & Σιας A.E., 1994 ▧
ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Μια φορά ήταν δυο αδέρφια κι είχαν µαζί ένα κτήµα. Ο ένας απ’ τους δυο ήταν έξυπνος, ο άλλος ήταν κουτός.
καλό, το µισό ήταν πρώτης γραµµής γη και τ’ άλλο ήταν ένα παλιοχώραφο. Ο έξυπνος διάλεξε και πήρε το καλό κι αφήκε τ’ αλλουνού το άχρηστο, το παλιοχώραφο.
Μια µέρα λέει ο έξυπνος του κουτού:
Ο καηµένος ο κουτός ήθελε κι εκείνος το καλό κι αφού δεν µπορούσε να κάµει αλλιώς, φεύγει και πάει στο βασιλιά. Κι ο βασιλιάς στέλνει ευθύς ένα στρατιώτη και καλεί τον άλλο κι εκοίταξε να τους συµβιβάσει, µα αυτοί τίποτε! Ήθελαν και οι δυο το καλό. Τους λέει τότε να µοιράσουν το κτήµα αλλιώτικα, να πάρουν κι οι δυο κι από το καλό κι από τ’ αχαµνό. Μα αυτοί τίποτε! ήθελαν και οι δύο το καλό.
– Αδερφέ, θέλω να µοιράσοµε το κτήµα. – Να το µοιράσωµε, αδερφέ µου, λέει ο καηµένος ο κουτός. Πάει λοιπόν κάποια µέρα ο έξυπνος και µοιράζει το κτήµα και διαλέγει κιόλα. Το χωράφι δεν ήταν όλο
12
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Αφού είδε την επιµονή τους, ο βασιλιάς εσκέφθηκε να τους πει ένα λόγο κι όποιος τον εξηγήσει, να παίρνει το καλό χωράφι. Τους λέει λοιπόν: «Για να µη µαλώνετε, θα σας πω ένα λόγο κι όποιος τον εξηγήσει, θα παίρνει το καλό χωράφι». Είπαν κι οι δυο «ναι». – Ο έξυπνος όλος χαρά! Σου λέει: ο αδερφός µου είναι κουτός? εγώ θα το εξηγήσω. – Τους λέει λοιπόν ο βασιλιάς: «Θέλω να µου πείτε, ποιο είναι το γληγορότερο πράµα του κόσµου, και σας δίνω διορία οχτώ µέρες να σκεφθείτε».
Ο καηµένος ο κουτός ήταν σίγουρος. «Εγώ έχω τη θυγατέρα µου που θα µου πει», έλεγε αποµέσα του. Της το λέει λοιπόν πως αυτό κι αυτό και µας είπε να του πούµε ποιο είναι το βαρύτερο πράµα του κόσµου.
Φεύγουν αυτοί, πάνε στα σπίτια τους. Αρχίζει ο έξυπνος να σκέπτεται. Λέει: αυτό είναι, εκείνο είναι, τ’ άλλο είναι…
Επέρασαν πάλι οι οχτώ µέρες που τους είχε προθεσµία ο βασιλιάς και πάει και την ερωτά. Του λέει: Να πας και να του πεις πως το βαρύτερο πράµα του κόσµου είναι η φωτιά. Κι αν σ’ ερωτήσει γιατί, να του πεις: «Γιατί δε µπορεί κανείς να σηκώσει πολλή».
Του λέει λοιπόν η θυγατέρα του πως την ηµέρα που θα πρόκειται να πάνε, θα του πει. Η καηµένη η κοπέλα τον εφοβόταν? µπορεί, έλεγε, να το πει, να τ’ ακούσει ο θείος µου και θα το πει εκείνος στο βασιλιά να κερδίσει.
Ό,τι κι αν υπάρχει πια στον κόσµο πες πως είναι κείνο. Ο καηµένος ο κουτός δεν ήταν άξιος να σκεφθεί τίποτε. Στενοχωριόταν λοιπόν κι αναστέναζε όλη µέρα κι όλη νύχτα.
Φεύγουν, πάνε στο παλάτι, τους ερωτά ο βασιλιάς. Πρώτος λέει ο έξυπνος, πως το βαρύτερο πράµα του κόσµου είναι το σµυρίγλι.
Αυτός είχε µια θυγατέρα που η οµορφιά της δεν είχε ταίρι στον κόσµο και τον ερώτησε:
– Όχι, του λέει ο βασιλιάς.
– Τι έχεις, πατέρα, κι αναστενάζεις;
– Το σίδερο.
Της λέει λοιπόν την ιστορία, πως τους είπε ο βασιλιάς να του εξηγήσουν ένα λόγο κι όποιος τον εξηγήσει, θα παίρνει το καλό χωράφι.
– Μήτε αυτό. Τότε λέει ο άλλος:
– Και τι είν’ ο λόγος αυτός, πατέρα;
– Το βαρύτερο πράµα του κόσµου είναι η φωτιά.
– Θέλει να του πούµε ποιο είναι το γληγορότερο πράµα του κόσµου.
– Μα γιατί; τον ερωτά ο βασιλιάς.
– Μη στενοχωριέσαι, πατέρα µου, του λέει, και την ηµέρα που θα ’ναι για να πας, θα σου πω εγώ τι να πεις και θα κερδίσεις.
– Γιατί δε µπορούµε να τη σηκώνοµε. – Ναι, αυτό είναι, λέει ο βασιλιάς. Θα σας πω όµως άλλο ένα και θα ’ρθετε πάλι σαν περάσουν οι οχτώ µέρες και τότε πια θα τελειώσει η υπόθεσή σας. Θα µου πείτε, ποιο είναι το πιο αναγκαίο πράµα του κόσµου.
Επήρε αέρα ο άνθρωπος. Επέρασαν οι µέρες, ήρθεν η ώρα που θα πηγαίνανε στο βασιλιά. Πάει τότε κι ερωτά τη θυγατέρα του, κι εκείνη του λέει: «Θα πεις, πατέρα, πως το πιο γλήγορο πράµα του κόσµου είναι ο νους».
Φεύγουν πάλι, πάνε στα σπίτια τους. Πέφτει πάλι ο έξυπνος σε συλλογή. Λέει: «τι είναι; τι δεν είναι; τα λεφτά είναι!»
Πάνε λοιπόν στο παλάτι, τους ερωτά ο βασιλιάς. Λέει ο έξυπνος πως το γληγορότερο πράµα του κόσµου είναι το πουλί.
Ο άλλος το λέει στη θυγατέρα του. «Θα σου πω, πατέρα», του λέει. Ήρθε πάλι η ώρα, πάει, την ερωτά? του λέει: «Θα πεις πως είναι το πιο αναγκαίο πράµα του κόσµου η γη, κι εκείνος θα σ’ ερωτήσει “γιατί” κι εσύ θα πεις πως, αν δεν υπήρχεν η γη, πού θα στεκόµασταν;»
– Όχι, του λέει ο βασιλιάς. – Είναι τ’ άλογο. – Όχι, του ξαναλέει ο βασιλιάς. Λέγε συ, λέει του άλλου.
Πάνε πάλι στο παλάτι. Λέει ο άλλος πως το πιο αναγκαίο πράµα του κόσµου είναι τα λεφτά.
– Πολυχρονεµένε βασιλιά, λέει ο κουτός, το γληγορότερο πράµα του κόσµου είναι ο νους, γιατί ενώ είµαστε εµείς εδώ, ο νους µας µπορεί να ’ναι στην Αµερική!
– Όχι, του λέει ο βασιλιάς. – Το ψωµί.
– Μάλιστα, λέει ο βασιλιάς, το βρήκες. Θα σας πω όµως άλλο ένα. Θα µου πείτε ποιο είναι το βαρύτερο πράµα του κόσµου.
– Όχι. Λέει λοιπόν κι ο καηµένος ο κουτός πως το πιο αναγκαίο πράµα του κόσµου είναι η γη.
Ο έξυπνος λέει πάλι µέσα του: «Όσο γι’ αυτό θα τόβρω». Πάει λοιπόν πάλι σπίτι του κι αρχίζει να σκέπτεται.
13
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Some rights reserved by Kevin Krejci
14
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
– Ναι, λέει ο βασιλιάς. Τώρα είναι δικό σου το καλό χωράφι.
Μαθαίνει ο βασιλιάς πως η βασίλισσα έκαµε τη δίκη του σαµαριού και πάει στο παλάτι θυµωµένος κι ευθύς λέει της βασίλισσας, «να ετοιµαστείς να φύγεις, αφού δεν εκράτησες τη συµφωνία µας». Μα η βασίλισσα έξυπνη του λέει: «Θα φύγω ευθύς, µόνο το βράδυ να φάµε µαζί». – «Καλά», της είπε εκείνος. Η βασίλισσα όµως, όταν έτρωγαν, έβαλε στο κρασί του βασιλιά υπνωτικό και, µόλις το ήπιε, αµέσως εκοιµήθηκε.
Τότε πια δεν µπορούσε κι ο άλλος να µιλήσει. Πριν φύγουν αποκεί, παίρνει ο βασιλιάς τον κερδισµένο και πάνε σε µιαν άλλη κάµαρα του παλατιού και του λέει: – Θέλω να µου πεις ποιος σου τα εξήγησεν αυτά κι ήρθες και τα είπες;
Ευθύς εκείνη διάταξε να ετοιµαστεί η βασιλική άµαξα. Αφού την ετοιµάσανε, διατάζει και πιάνουν το βασιλιά, όπως ήταν κοιµισµένος, και τον βάζουν µέσα και µια και δυο στο σπίτι του πατέρα της.
– Μοναχός µου, του λέει. – Δε λες αλήθεια, λέει ο βασιλιάς. Θέλω να µου πεις ποιος σου τα είπε. Τώρα πια δεν έχεις κανένα φόβο. Το κτήµα είναι δικό σου.
Ο πατέρας της άµα την είδε, ετρόµαξε και την ερώτησε: «Τι τρέχει παιδί µου;» Εκείνη όµως του είπε πως ο βασιλιάς κοιµότανε και γι’ αυτό έπρεπε να σωπάσει. Πιάνουν ύστερα το βασιλιά και τον βάζουν στο κρεβάτι τους.
Αρχίζει λοιπόν ο άνθρωπος και του λέει πως έχει µια θυγατέρα κι εκείνη του τα είπε. – Να την φέρεις αύριο στο παλάτι, του λέει, να την ιδώ.
Το πρωί άµα εξύπνησε ο βασιλιάς, εκοίταζε καλά καλά, γιατί δεν ήξερε πού βρισκόταν. Χτυπά τα χέρια του κι ευθύς πάει µπροστά του η βασίλισσα και του λέει:
Παίρνει ο καηµένος ο γέρος τη θυγατέρα του και πάνε στο παλάτι.
– Τι θέλεις, Μεγαλειότατε;
Μόλις την είδε ο βασιλιάς, εθάµαξεν απ’ την οµορφιά της. Της κάνει αµέσως λόγο, αν θέλει να γίνει γυναίκα του.
– Θέλω να µου πεις πού βρίσκοµαι.
– Αυτό δεν γίνεται ποτέ, είπεν η κοπέλα. Του λόγου σου ένας βασιλιάς κι εγώ µια φτωχοπούλα, λέει, όχι!
– Βρίσκεσαι στο σπίτι του πατέρα µου. – Και ποιος σου έδωκε την άδεια να µε φέρεις εδώ;
– Αφού σε θέλω εγώ, τι σε νοιάζει εσένα; Ένα πράµα µονάχα σου ζητώ. Θα κάµοµε ένα χαρτί, να υπογράψεις πως δεν θ’ ανακατευτείς ποτέ σε δουλειά δική µου? κι αν ανακατευτείς καµιά φορά, θα διαλέξεις ό,τι θέλεις, να το πάρεις αποµέσ’ από το παλάτι µου και να φεύγεις.
Ευθύς εκείνη του δείχνει το χαρτί που είχαν καµωµένο, να διαλέξει ό,τι θέλει, να το πάρει από το παλάτι και να φύγει? και του λέει:
Εσυµφώνησαν λοιπόν, κάνουν το χαρτί και υπογράφει η κοπέλα. Εγίνηκαν οι γάµοι κι εζούσανε καλά. Η κοπέλα δεν ανακατευόταν σε δουλειές του βασιλιά κι ο βασιλιάς ήταν ευχαριστηµένος.
– Εγώ ούτε τα πλούτη σου ήθελα ούτε τα καλά σου, µόνο εσένα ήθελα κι εσένα επήρα.
Αφού επέρασαν ολίγα χρόνια, µια µέρα καθόταν η βασίλισσα στο παράθυρο και βλέπει να έρχεται ένας µε το γαϊδουράκι του φορτωµένο? µα έξαφνα του ψοφά ο γάιδαρος εκειδά που περπατούσε. Ο αγωγιάτης έτρεχε δεξιά-αριστερά, για να του δώσει καµιά βοήθεια.
– Μπράβο σου! συ είσαι πιο έξυπνη από µένα και στο εξής σου δίνω το δικαίωµα να κρίνεις όλες µου τις υποθέσεις.
Εγέλασε τότε ο βασιλιάς και της λέει:
Σηκώνονται λοιπόν και πάνε πίσω στο παλάτι τους
Εκείνη δα την ώρα περνούσε άλλος µε το γάιδαρό του και βλέπει που ο ψοφισµένος γάιδαρος είχε καινούργιο σαµάρι. Βγάζει λοιπόν το παλιό του δικού του και παίρνει το καινούργιο.
κι εζήσαν κι επεθάνανε, παιδιά κι εγγόνια εκάµανε.
Οι δυο αγωγιάτες άρχισαν τότε να φιλονικούν ο ένας έλεγε πως ήταν το καινούργιο δικό του και ο άλλος πάλι έλεγε πως ήταν δικό του. Η βασίλισσα αποπάνω βλέπει το άδικο και φωνάζει: «Να πάρει ο αγωγιάτης του ψόφιου γαϊδάρου το καινούργιο σαµάρι που ήταν δικό του». Κι έτσι έγινε, αφού το διάταξεν η βασίλισσα.
15
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΠΡΕΛΑ ▧
ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ http://paramesos.gr info@paramesos.gr
Τις ηµέρες εκείνες έβρεχε πολύ και ο ουρανός σκοτείνιαζε νωρίς. Και η πόλη ήταν στεναχωρηµένη και η µικρή Μαριώ ήταν στεναχωρηµένη. Επειδή τα σύννεφα δεν χαµογελούσαν πια και επειδή ο ήλιος είχε κρυφτεί και επειδή οι άνθρωποι ήταν θυµωµένοι.
από τα άσχηµα όνειρα. Και όλα φαινόταν να κυλούν όµορφα. Και όταν συναντούσε ανθρώπους στο δρόµο δεν µπορούσε να τους πλησιάσει πολύ, γιατί κρατούσαν και αυτοί τις δικές τους οµπρέλες. Και δεν χωρούσε κανείς άλλος κάτω από την κόκκινη οµπρέλα της, αλλά δεν την ένοιαζε, όσο εκείνη δεν βρεχόταν.
Και όταν ρωτούσε αν η βροχή θα κρατήσει για πάντα όλοι την κοίταζαν µε απορία και κανείς δεν της απαντούσε. Όταν ρωτούσε γιατί ήταν όλοι θυµωµένοι, τότε γυρνούσαν από την άλλη πλευρά ή άλλαζαν κουβέντα. Και όλοι διάβαζαν εφηµερίδες για τον καιρό και όλοι στην τηλεόραση συζητούσαν για τον καιρό, µα κανείς δεν ήξερε για τον καιρό.
Και ο καιρός πέρασε και ήρθε το χιόνι. Και η Μαριώ ήταν χαρούµενη που η οµπρέλα της την προστάτευε και από το χιόνι. Και πέρασε κι άλλο ο καιρός και µια µέρα βγήκε ο ήλιος και η Μαριώ ήταν περήφανη που η οµπρέλα της κρατούσε τον ήλιο µακριά, κι ας είχε ξεθωριάσει. Μα είχε ξεχάσει µε πόση λαχτάρα περίµενε κάποτε να αντικρύσει τον ήλιο.
Και η βροχή δεν έλεγε να σταµατήσει. Και όλοι τριγυρνούσαν µέσα στην πόλη µε οµπρέλες, χρωµατιστές οµπρέλες µέσα σε µια γκρίζα πόλη. Και η µικρή Μαριώ δεν καταλάβαινε πως µε τόσα χρώµατα η πόλη παρέµενε τόσο γκρίζα.
Και όταν ξαναήρθαν οι βροχές η Μαριώ δεν θυµόταν ότι ο ήλιος είχε κρυφτεί. Και κάθε µέρα κυλούσε ακριβώς σαν κάθε άλλη. Μα η κόκκινη οµπρέλα δεν ήταν πια κόκκινη και είχε αρχίσει να βαραίνει τη Μαριώ και να την στενεύει.
Και µια ακόµη µέρα που η βροχή δεν έλεγε να σταµατήσει, η Μαριώ βγήκε έξω. Και οι σταγόνες σχηµάτισαν δάκρυα στα µάτια της. Δάκρυα που κυλούσαν ασταµάτητα.
Και τα βράδια η οµπρέλα δεν άφηνε ούτε τα καλά όνειρα να µπουν στον ύπνο της. Και την ενοχλούσε που δεν µπορούσε να αλλάξει πλευρό. Και είχε αρχίσει και η Μαριώ να θυµώνει.
Και η Μαριώ αγόρασε µια οµπρέλα, για να κάνει τα δάκρυα να σταµατήσουν. Μια τεράστια κόκκινη οµπρέλα που την χωρούσε ολόκληρη. Και τα δάκρυα σταµάτησαν. Και τριγυρνούσε και η Μαριώ στην πόλη, µε την καινούργια κόκκινη οµπρέλα της, περήφανη και προστατευµένη. Μάλιστα για να µην την κρατάει και κουράζεται, την στερέωσε µε ένα σκοινί γύρω από το σώµα της. Και τώρα τα χέρια της ήταν ελεύθερα. Και ήταν περήφανη για την καινούργια της οµπρέλα και προστατευµένη και δεν την ένοιαζε που η βροχή δεν έλεγε να σταµατήσει. Και έπαψε να αναρωτιέται γιατί ο ήλιος είχε κρυφτεί και γιατί οι άνθρωποι ήταν θυµωµένοι και γιατί η πόλη ήταν γκρίζα.
Και µια µέρα ήρθε ένα κορίτσι, χωρίς οµπρέλα και τη ρώτησε: «Γιατί ο κόσµος είναι θυµωµένος, γιατί η πόλη είναι τόσο γκρίζα και πότε θα σταµατήσει η βροχή;» Και η Μαριώ κοίταξε το κορίτσι µε απορία, µα δεν απάντησε γιατί δεν θυµόταν ότι κι εκείνη κάποτε έκανε τις ίδιες ερωτήσεις. Όµως όταν αποµακρύνθηκε από το κορίτσι, κατάλαβε ότι η οµπρέλα της είχε σκιστεί, και µια σταγόνα της βροχής είχε διαπεράσει το άλλοτε κατακκόκινο αδιάβροχο ύφασµα.
Και έπαιρνε την κόκκινη οµπρέλα παντού. Και τα βράδια κοιµόταν µε την κόκκινη οµπρέλα, για να την προστατεύει
Και είχε κάτσει επάνω στα µαλλιά της. Και κύλησε απαλά στο µέτωπο και έπειτα στο µάγουλο της Μαριώς. Μα όσο
16
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
Ιllustration © Akis Oulkeroglou
κι αν έστυβε το µυαλό της δεν θυµόταν πότε ξέχασε να αναρωτιέται για όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω της.
σφιχτά επάνω της την κόκκινη οµπρέλα για να την προστατεύει.
Και κοίταξε την ανοιχτή οµπρέλα επάνω από το κεφάλι της. Και τότε κατάλαβε ότι είχε έρθει πια η στιγµή να αφήσει την οµπρέλα της στην άκρη.
Και τότε µια ακόµη σταγόνα της βροχής µπήκε από το σκισµένο ύφασµα. Και µια ακόµη, κι άλλη µια…κι έπειτα χιλιάδες σταγόνες που µούσκεψαν τα µάγουλα της Μαριώς.
Αλλά όσο κι αν προσπαθούσε να την κλείσει, κάτι τέτοιο φαινόταν αδύνατο. Το σκοινί που τη στερέωνε στο σώµα της είχε φτιάξει αµέτρητους κόµπους και η οµπρέλα παρέµενε ορθάνοικτη, κι ας είχε σκιστεί. Και αν και τα χέρια της Μαριώς ήταν ελεύθερα, δεν έφταναν την οµπρέλα. Και αν και ο άνεµος φυσούσε δυνατά, δεν µπορούσε να παρασύρει την κόκκινη οµπρέλα.
Και έτσι απλά η οµπρέλα έκλεισε και οι κόµποι της λύθηκαν. Και η Μαριώ στάθηκε βρεγµένη, κοιτάζοντας τον γκρίζο ουρανό. Μα ίσως έτσι θα µπορούσε να αντικρύσει και τον ήλιο όταν θα ερχόταν. Και θα µπορούσε να πλησιάζει τους ανθρώπους και να µπαίνει κάτω από τις δικές τους οµπρέλες για να ρωτάει τις πιο απίθανες ερωτήσεις του κόσµου. ◈
Και η Μαριώ δεν θυµόταν πως την είχε ανοίξει. Και δεν µπορούσε να την κλείσει. Και για πρώτη φορά συνειδητοποίησε η Μαριώ πόσο είχε µεγαλώσει όλον αυτόν τον καιρό, κρατώντας δεµένη
17
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
INK
ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ Το εντυπωσιακό µυθιστόρηµα της Μαρίας Ξυλούρη ▧
ΤΟΥ LIBROFILO http://www.librofilo.blogspot.com
«…Πως θ’αποφασίσεις ότι η ιστορία ξεκινάει εδώ κι όχι εκεί, ότι περιλαµβάνει αυτό αλλά όχι εκείνο; Αν δεις τον άνθρωπο σαν τις ιστορίες του, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι αυτές οι ιστορίες περιλαµβάνουν και τις ιστορίες άλλων ανθρώπων, ανθρώπων που έζησαν κάποτε, που ζουν τώρα, που θα ζήσουν αύριο, η µια ιστορία δίπλα στην άλλη, η µια ιστορία µέσα στην άλλη, η µια ιστορία µετά την άλλη, από πού ν’αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Και σκέφτοµαι ότι γι’αυτό γράφει κανείς, για να φτιάξει µια αρχή κι ένα τέλος σε κάτι που δεν έχει αρχή και τέλος, για να ελέγξει το ανεξέλεγκτο. Για να πιστέψει ότι βρήκε µια απάντηση, ότι υπάρχει ένα νήµα που τα ενώνει όλα αυτά, για να διαλέξει ένα νόηµα ανάµεσα σε πολλά. Το χαρτί δεν είναι ζωή, είναι µια απλοποίησή της.» Χρειάζεται να περάσουν αρκετές σελίδες ανάγνωσης του εντυπωσιακού στη δοµή του µυθιστορήµατος της νεότατης Μαρίας Ξυλούρη (Κρήτη, 1983), που έχει τον τίτλο, «ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ» (2012), (Εκδ. Καλέντης, σελ. 343) για να µπεις στην ατµόσφαιρά του, να ξεπεράσεις την αρχική αίσθηση εσωστρέφειας και ασφυξίας και να αρχίσεις να απολαµβάνεις αυτό το (φλύαρο µεν αλλά ουσιαστικά) λογοτεχνικό «διαµαντάκι» που συνδιάζει µοντερνισµό και συναίσθηµα, ζωή και εσωτερικότητα. Το βιβλίο της Ξυλούρη θα µπορούσε να είναι η ιστορία µιας παρέας. Της Φανής, του Ορέστη, του Δηµήτρη, του Φώτη, του Σκεύου, της κοκκινοµάλλας αλλά και της απούσας Άννας, η οποία όµως είναι οιονεί παρούσα στην εξέλιξη της µυθοπλασίας. Θα µπορούσε να είναι η ιστορία της Φανής και πως βιώνει την διάλυση της σχέσης της µε τον Ορέστη, την απογοήτευση της από την ζωή της στην µεγαλούπολη, την αυτοκτονία του Δηµήτρη που δεν µπόρεσε 18
να αποτρέψει, τις δυσκολίες στην σχέση της µε τον Φώτη, την αδυναµία προσαρµογής στον κόσµο που είναι διαφορετικός από τα βιβλία. Θα µπορούσε επίσης να περιστρέφεται γύρω από τον αινιγµατικό Δηµήτρη που τον βασανίζουν πολλά και επιλέγει να βουτήξει από την ταράτσα και γύρω από την (ακόµα πιο) ανεξιχνίαστη αδερφή του, την Άννα, που χάνεται µέσα στη µαύρη νύχτα και εξαφανίζεται στα 17 της χρόνια. Το µυθιστόρηµα της Ξυλούρη είναι όλα αυτά και τίποτα από αυτά. Κάνει κύκλους µέσα στον χρόνο, πάει µπρος - πίσω µε κινηµατογραφικό στυλ, παίζει µε την µνήµη και την λήθη, µε συναισθηµατικές αναπηρίες και παιδικά τραύµατα, µε δυσλειτουργικές οικογένειες, µάνες που παρατάνε τα παιδιά τους, µάνες που ξαναπαντρεύονται, πατεράδες που δεν βρίσκουν τον τρόπο να επικοινωνήσουν, την ελληνική καταπιεστική επαρχία, την αθηναϊκή µοναξιά, τις ανολοκλήρωτες σχέσεις, τα λόγια που δεν λέγονται, τις θορυβώδεις και βαριές σιωπές και τις διαρκώς επαναλαµβανόµενες «συγγνώµες» του ενός προς τον άλλον. Η βιβλιοφιλία της συγγραφέως δεν κρύβεται. Ο ίσκιος των Ίταλο Καλβίνο, Πολ Όστερ και Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (κυρίως των δύο τελευταίων) απλώνεται πάνω από το µυθιστόρηµα. Χαρακτήρες και καταστάσεις που θυµίζουν ήρωες των βιβλίων τους, επιδράσεις που κάποιες φορές ταιριάζουν απόλυτα µε την εξέλιξη της ιστορίας, άλλες όµως δείχνουν παράταιρες και καταδεικνύουν (;) µια τάση προς άκρατη λογοτεχνικότητα η οποία «µπουκώνει» τον αναγνώστη, που δεν είναι (εδώ που τα λέµε) υποχρεωµένος να γνωρίζει τις διακειµενικές αναφορές και το παιχνιδιάρικο «κλείσιµο του µατιού» όπως εν προκειµένω, «οι γάτες του Χαρούκι», που είναι ένα χαριτωµένο (αλλά
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
τόσο ανώφελο σαν «inner joke» θα έλεγα), homage στον Μουρακάµι.
όπως έκανε (µε ωραίο στυλ) και στο πρώτο της µυθιστόρηµα, το συµπαθέστατο «Rewind», το οποίο θα µπορούσε κανείς να δει (πλέον) και ως µια εκτενή εισαγωγή στο «Πως τελειώνει ο κόσµος» ή ότι και τα δύο αυτά έργα αποτελούν ένα (ιδιότυπο και προσωπικό) «work in progress».
«Όταν πέθανε η µικρή θεία, η Φανή σκέφτηκε ότι µε κάθε θάνατο τελειώνει ο κόσµος – ένας κόσµος ολόκληρος, µεγάλος ή µικρός· οι περισσότεροι δεν είναι ούτε µια υποσηµείωση, έτσι µικροί που είναι αδιάφορο το ότι άρχισαν και τελείωσαν, αδιάφορα τα δάκρυα και τα χαµόγελα στο ενδιάµεσο, το απειροελάχιστο κλάσµα, ίσως, σε µια στατιστική. Αυτοί που µένουν πίσω θρηνούν γι’αυτό το ελάχιστο που ήταν ένα κοµµάτι του δικού τους κόσµου που τώρα άδειασε και φτώχυνε, µια όψη του κόσµου τους που δίχως της δεν είναι ο ίδιος κόσµος πια: θρηνούν, οπότε, τον ίδιο τους τον κόσµο που πέρασε και πήγε και δεν θα ξαναγυρίσει.»
Γραφή υπαινικτική και αφήγηση που δείχνει χαλαρή αλλά στην πραγµατικότητα είναι στέρεα και απόλυτα κοντρολαρισµένη, µαζί µε τους ολοζώντανους και (εν πολλοίς) ενδιαφέροντες χαρακτήρες σε συνδιασµό µε την εντυπωσιακότατη (για τόσο νέο συγγραφέα) κυκλική δοµή είναι τα προτερήµατα του εξαιρετικού αυτού µυθιστορήµατος. Η Μαρία Ξυλούρη έχει πολύ µεγάλο ταλέντο - και αν δεν µπερδευτεί µε τις επιρροές της, θα το αξιοποιήσει περισσότερο στο µέλλον. Μπορεί να µη σε παρασύρει η πλοκή, αν και οι ιστορίες (άλλες µικρές, άλλες µεγάλες) που συνθέτουν το βιβλίο είναι ενδιαφέρουσες και «έχουν ζουµί», µπορεί να σε κουράζει η εσωστρέφεια της (συµπαθέστατης βιβλιοφάγου) ηρωίδας και η έκταση του µυθιστορήµατος, αλλά ο διαυγέστατος λόγος και η πνοή (του µυθιστορήµατος) όλο ζωντάνια και φρεσκάδα σ’αφήνουν µε µια αίσθηση φρέσκου αέρα και λογοτεχνικής ουσίας που σπάνια συναντούµε στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. ◈
Μπορεί το «τέλος του κόσµου» να µοιάζει να έρχεται για τους νεαρούς και συναισθηµατικούς ήρωες του βιβλίου, όταν είσαι νέος όλα όσα σου συµβαίνουν τα βλέπεις πολύ δραµατικά και µε µία τάση υπερβολής – εξάλλου το έγραψε καταπληκτικά ο Τ.Σ.Έλιοτ όπως µας θυµίζει η Ξυλούρη: «ο κόσµος τελειώνει όχι µ’έναν πάταγο αλλά µ’έναν λυγµό». Η ζωή συνεχίζεται και οι δυσκολίες προσαρµογής συνεχίζουν για τους ήρωες και τους «δύσκολους έρωτες» τους – ενώ η «υπερανάλυση» (όπως αργά καταλαβαίνει η ηρωίδα) βλάπτει την libido και όχι µόνο... Το (αιωνίως άλυτο) ερωτικό πρόβληµα κυριαρχεί παρά τα τραγικά ή µη γεγονότα που συµβαίνουν και η συγγραφέας απλώνει στο χαρτί, ελαττώµατα και πισωγυρίσµατα, αδυναµία επικοινωνίας και επαφής 19
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ANIMA
WHEN THE WIND BLOWS Ένα υβρίδιο animation, σκηνοθετηµένο από τοη Jimmy Murakasi, µε µουσικές των Roger Waters, David Bowie και Genesis είναι σίγουρα άξιο αναφοράς ▧
TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com
Βασισµένο σε νουβέλα του Raymond Briggs και σκηνοθετηµένο από το Jimmy Murakami, το When the wind blows σηµάδεψε την παιδική ηλικία πολλών παιδιών. Θες γιατί βασίζεται στα αντιπολεµικά ένστικτα κάθε αθώου ακόµα παιδιού, θες γιατι το soundtrack περιλαµβάνει το Roger Waters, το David Bowie και τους Genesis, είναι σίγουρα µια ταινία κινουµένων σχεδίων που αν και δεν είναι manga είναι άξιο αναφοράς, στους κύκλους των εθισµένων µε τα κινούµενα σχέδια. Η ιδιαιτερότητα του είναι πως αποτελεί ένα υβρίδιο ζωγραφικής και stop-motion animation. Οι χαρακτήρες είναι σχεδιασµένοι ενώ το σπίτι τους και τα περισσότερα αντικείµενα είναι πραγµατικά, που σπάνια κινούνται και όταν αυτό γίνεται το καταφέρνουν µόνο µε stop-motion. Η ιστορία του When the Wind Blows µιλάει για µια επίθεση µε πυρηνικά που δέχεται το Ηνωµένο Βασίλειο από τη Σοβιετική Ένωση, όπως την αντιµετωπίζει ένα ηλικιωµένο ζευγάρι συνταξιούχων, ο James και η Hilda Bloggs. Οι Bloggs ζουν στο αγροτικό Sussex και δείχνουν µπερδεµένοι σχετικά µε την κατάσταση που επικρατεί µετά την επίθεση και µε το κατα πόσο µπορούν να συνεχίσουν
20
να ζουν όπως και παλιά, χρησιµοποιώντας τη γη τους. Παρ’ όλα αυτά παραµένουν αισιόδοξοι και αλληλοϋποστηρίζονται για να ξεπεράσουν µαζί τη δύσκολη κατάσταση. Αυτή τους πάντως η σύγχιση σχετικά µε την κατάσταση βγάζει στην επιφάνεια τόσο κωµικές όσο και σκοτεινές πτυχές. Καθώς η ταινία προχωράει, τα πράγµατα γίνονται όλο και πιο στατικά και χωρίς ελπίδα, καθώς το ζευγάρι υποφέρει από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας. Το τέλος, βρίσκει τους Bloggs αγαπηµένους να προσεύχονται µαζί στο ιδιότυπο καταφύγιό τους καθώς το τέλος πλησιάζει. Αυτό που δύσκολα θα ξεφύγει από οποιονδήποτε είναι τα σήµατα στη γλώσσα Morse που ακούγονται στους τίτλους του τέλους. Κάποιος στέλνει το µήνυµα MAD, mutual assured destruction… Όταν φυσάει ο άνεµος θα φέρει µαζί του το θάνατο ή την ελπίδα; ◈
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
21
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
JUMPCAT
LE PORNOGRAPHE
▧
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.wordpress.com/
Ο Bertrand Bonello είναι ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους του Γαλλικού ρεύµατος Cinéma du Corps (Κινηµατογράφος των Σωµάτων/ Πτωµάτων). Η θεµατολογία του είναι πάντα προκλητική και συνήθως έχει στο επίκεντρό της το σεξ σε διαφορετικές εκφάνσεις. Ο Bonello έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αναγνωρίσιµος µόλις µε την δεύτερη του ταινία, Le Pornographe (Ο Πορνογράφος) µία Γαλλοκαναδική παραγωγή του 2001. Η ταινία είχε επιλεχθεί για την Εβδοµάδα των Κριτικών στις Κάννες της ίδιας χρονιάς και κέρδισε το βραβείο FIPRESCI.
22
Ο Jacques Laurent (Jean-Pierre Léaud) είναι ένας γνωστός σκηνοθέτης ταινιών για ενηλίκους µε πολλά χρόνια εµπειρίας, αφού η καριέρα του ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 60. Μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια αποχής από τις ταινίες, ο Laurent αναγκάζεται να σκηνοθετήσει ξανά καθώς έχει πολλά χρέη και θέλει να ολοκληρώσει το ηµιτελές αριστούργηµα του. Την ίδια περίοδο εµφανίζεται ξανά στη ζωή του ο γιος του Joseph (Jérémie Renier) ο οποίος είχε φύγει από το σπίτι κάποια χρόνια πριν, όταν έµαθε ποια είναι η δουλειά του πατέρα του. Ο Laurent θα ανακαλύψει πως τα πράγµατα έχουν αλλάξει πολύ από τότε που ήταν ενεργός και πως θα πρέπει
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
να κάνει συµβιβασµούς τόσο στα επαγγελµατικά όσο και στα οικογενειακά του.
είναι του Bonello. Ο ήρωας Jacques Laurent είναι ένας auteur και το µόνο που τον αποκόπτει από τους διάσηµους συναδέλφους του είναι το ύφος των ταινιών του. Είναι επαναστάτης και ιδεαλιστής. Τον Μάη του '68 τη στιγµή που άλλοι επέλεγαν να γυρίσουν πολιτικές ταινίες εκείνος προτίµησε την πορνογραφία ως µέσο ειρηνικής αντίδρασης. Είναι γνώστης όλων τον µεγάλων σκηνοθετών και των τεχνικών τους αλλά θέλει να παραµένει λαϊκά απλός γιατί το πυρήνας των θεατών του είναι οι φορτηγατζήδες. Ο κινηµατογράφος του είναι καθαρά πολιτικός και ακόµα και σήµερα συνεχίζει κυριολεκτικά να εκπορνεύει την µπουρζουαζία, όπως έκανε 30 χρόνια πριν.
Ο Bonello καταφέρνει να προκαλέσει και κερδίζει αµέσως τις εντυπώσεις µε την ταινία του. Χρησιµοποιώντας σχηµατικά έναν πορνογράφο, χτίζει πάνω του µία αλληγορική σύγκριση των αντιθέσεων στην τέχνη, τον κινηµατογράφο, την πολιτική και γενικότερα την ζωή του σήµερα και του χθες. Δεν κρύβει σε καµία στιγµή πως η βασική πηγή της έµπνευσης του είναι η Nouvelle Vague, άλλωστε το κάνει τόσο απροκάλυπτα αφού επιλέγει στον βασικό ρόλο να βρίσκεται το alter ego του François Truffaut, o Jean-Pierre Léaud. Επιχειρεί έτσι να δώσει µία πικρή νότα νοσταλγίας στις χαµένες ελπίδες της που δηµιούργησε η δεκαετία του 1960 και ταυτόχρονα χρησιµοποιεί τις ιδέες της για να επικρίνει τη σηµερινή κατάσταση. Αποφασίζει να ακολουθήσει την κλασσική τεχνική της ταινίας µέσα σε ταινία, µε µία βασική διαφορά, η µία θα είναι πορνογραφική.
Σίγουρα είναι άκρως ροµαντική η απεικόνιση του παλιού πορνογράφου και πως χειρίζεται την δικιά του τέχνη. Αλλά δυστυχώς αυτό που ήταν παλιά προκλητικό πλέον είναι βαρετό, κουραστικό και ξεπερασµένο. Μπορεί να αναγκάστηκε να πουλήσει την ψυχή του για να επιβιώσει στην σύγχρονη εποχή αλλά είναι προφανές πως δεν µπορεί να αφοµοιωθεί σε αυτή. Οι ταινίες του τότε ήταν αφορµή για πολιτική σκέψη και δράση, σήµερα είναι ακόµα ένα καταναλωτικό προϊόν αποκλειστικά και µόνο για σεξουαλική διέγερση. Παραµένοντας πιστός στον πολιτικό χαρακτήρα της ταινίας, ο Bonello θέτει τον Joseph στην θέση του πατέρα του µε µία διαφορά 30 χρόνων. Ακόµα και ο φοιτητικός ακτιβισµός σήµερα φαίνεται πως είναι διαφορετικός. Η γενιά του '68 ήθελε να ανατρέψει την τότε δεσποτική κοινωνία και να δηµιουργήσει µία ιδεατά διαφορετική. Η γενιά του Joseph αποζητά την αναγνώριση της κοινωνίας που θα της παρέχει τα προνόµια και τη δουλειά για τα οποία οι γονείς της αγωνίστηκαν. Η βάση είναι στο παρελθόν αλλά η εφαρµογή στοχεύει το µέλλον.
Σκηνοθετικά ο Bonello θέλει να αναγάγει τα πάντα σε ένα είδος τέχνης κρατώντας άθικτα όλα τα στοιχεία της υποκουλτούρας του πορνό και προσδίδοντάς τους καλλιτεχνική υπόσταση. Χωρίς να προσοµοιώνει τις σκηνές του σεξ, και µε µια χαρακτηριστική σκηνοθετική ψυχρότητα στα βήµατα του Robert Bresson, παρουσιάζει το πορνό ως ακόµα µία δουλειά. Είναι άκρως ρεαλιστικός, χρησιµοποιεί πραγµατικούς πορνοστάρ και όλα παρουσιάζονται όπως πρέπει, φυσικά και ωµά. Μπορεί τα σκληρά πλάνα να σοκάρουν αλλά δεν προσβάλλουν την αισθητική της ταινίας. Ο σκηνοθέτης επιλέγει να µην φωτίσει τον βούρκο και να µην παρατηρήσει το είδος ως κατώτερο, αντιθέτως το προσεγγίζει άκρως επαγγελµατικά και µε σκοπό να το αναδείξει. Όπως ο Laurent έτσι και ο Bonello, αγαπάει το γυµνό και θεωρεί πως οι πορνογραφικές ταινίες θα µπορούσαν να συγκαταλέγονται στο ίδιο επίπεδο µε όλες τις άλλες. Δυστυχώς η σηµερινή καλλιτεχνική κατάπτωση δεν δίνει περιθώριο σε εµπνευσµένες σκηνοθεσίες και έτσι αυτές υποκαθίστανται από µηχανικές και άκρως τυποποιηµένες σεξουαλικές σκηνές.
Ο Πορνογράφος είναι µία ταινία αντιθέσεων και έντονων συγκρούσεων, αν και όλα συµβαίνουν µέσα σε µία εκλεπτυσµένη και εκφοβιστική ηρεµία. Είναι µία δυνατή αντιπαράθεση του θεωρητικά καλύτερου παρελθόντος µε το αµφίβολο σήµερα. Η πολιτικοποιηµένη Nouvelle Vague ξεπεράστηκε από τα κενά blockbusters, η διάθεση για αποδόµηση του συστήµατος υπονοµεύτηκε από την συντηρητική πρόθεση για βόλεµα σε αυτό και η αργή ευλαβική ιεροτελεστία της πεολειχίας χάθηκε πίσω από το ξεβαµµένο φτηνό make up µετά από το γρήγορο τελείωµα στα µούτρα. ◈
Ισχυρός σύνδεσµος µε το παρελθόν είναι η επιλογή του Jean-Pierre Léaud ως πρωταγωνιστή. Ερµηνεύοντας ίσως έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ρόλους του τα τελευταία χρόνια, θέλει να δείχνει πως κουβαλάει όλη την Nouvelle Vague πάνω του. Ο Léaud για ακόµα µία φορά παίζει το alter ego του σκηνοθέτη του και σε αυτή την περίπτωση 23
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
LE MARI DE LA COIFFEUSE ▧
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Είτε θα τη λατρέψεις, είτε θα τη µισήσεις Ας το παραδεχτούµε, όταν µια ερωτική ταινία συνοδεύεται από γαλλικούς διαλόγους, αναβαθµίζεται το επίπεδο ροµαντισµού της. Ωστόσο, και χωρίς αυτούς, ο «Εραστής της Κοµµώτριας» θα αποτελούσε άνετα µια από τις πιο γλυκές ερωτικές ιστορίες των 90s.
που η Ματίλντ, τρελά ερωτευµένη, αρνείται να καταδικάσει τα συναισθήµατά τους στη ρουτίνα και τη φθορά. Αν και περιτριγυρισµένη από όµορφη µουσική, εξαιρετική –ζεστή, θα έλεγε κανείς – φωτογραφία και τα ειδυλλιακά τοπία ενός γαλλικού χωριού, η ερωτική ιστορία των ηρώων εξαρχής περίεργη στα µάτια του θεατή. Άτοπον πρώτο. Ο Αντουάν, γέρος, και, αντικειµενικά αδιάφορος εµφανισιακά, µε ωστόσο κέφι για ζωή, ζωτικότητα, ενώ η Ματίλντ, νέα, όµορφη, εντυπωσιακή αλλά σχεδόν απαθής, ήρεµη, σα φορέας µιας αιώνιας µητρικής/γυναικείας γνώσης. Εκείνος αγνώστου παρελθόντος, εκείνη µε µια συµβατική ζωή. Αυτός µέλος µιας οικογένειας, αυτή µόνη,
Ο 60ετής πλέον Αντουάν είναι ταγµένος, από την προεφηβική του ηλικία, να εκπληρώσει τον ένα και µοναδικό σκοπό της ζωής του: να αποτελέσει τον άντρα µιας κοµµώτριας. Σε περασµένη πια ηλικία συναντά τη Ματίλντ, κοµµώτρια, πολύ νεότερή του, την ερωτεύεται, τη ζητά σε γάµο, παντρεύονται και ζουν ευτυχισµένοι – µέχρι
24
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
µε παρέα µόνο τους πελάτες του κοµµωτηρίου της. Οι δύο αυτοί έσµιξαν σαν να ήταν το πεπρωµένο τους, ζώντας, στο µεγάλο πανί, αυτό που αποτελεί για πολλούς τον ιδανικό έρωτα: τυχαίο, εύκολο, αδιάκοπο, χωρίς εξωτερικές παρεµβάσεις, ικανό να ζει µέσα στη σιωπή. Ωστόσο, το φινάλε τα αντιστρέφει όλα, χωρίς εξηγήσεις (πότε, άλλωστε, δίνονται;) και, σε αντίθεση µε την υπόλοιπη ταινία, µε σκληρό ρεαλισµό. Εκείνη προτιµά να πεθάνει παρά να σκοτώσει τον έρωτα, εκείνος προτιµά να την περιµένει, τρελός, παρά να αντιµετωπίσει το χαµό της. Αναγκαίο κακό; Απαραίτητη συνέπεια; Ή µια κριτική στην ικανότητα των ανθρώπων να καταστρέφουν ό,τι πιο τέλειο δηµιουργούν;
Οµολογουµένως, οι κριτικές γύρω από την ταινία αυτή διίστανται: είτε θα τη λατρέψει κανείς είτε θα τη µισήσει. Εξαρτάται, ίσως, από τη φαντασίωση καθενός γύρω από τον τέλειο έρωτα… ◈
25
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
JIVE
JEFF BUCKLEY Ένας µουσικός που ανήκει δικαιωµατικά στο πάνθεον των µεγάλων φωνών της rock
▧
TOY ΚΩΣΤΗ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ bluemoonprojects2006@gmail.com http://soundcloud.com/bluemoonprojects2006
Ο Jeff Buckley γεννήθηκε το 1966 στην Αµερική. Όντας γιός του Tim Buckley αδικήθηκε πολλές φορές απο κριτικούς οι οποίοι πολλές φορές, όπως έλεγε και ο ίδιος, τον έβλεπαν σαν τον "γιό του Tim Buckley" παρά σαν τον "Jeff Buckley".
Όµως, κατα την διάρκεια ενός µπάνιου στον ποταµό Wolf River, θα παρασυρθεί απο το ρεύµα που δηµιούργησε µια βάρκα και θα χάσει την ζωή του. Αργότερα θα κυκλοφορήσει το "My Sweetheart the Drunk" αλλά σε µορφή demo ηχογραφήσεων καθώς δεν πρόλαβε ποτέ να το ολοκληρώσει. Θα ακολουθήσουν πολλές επανεκδόσεις του "Grace" µε bonus ακυκλοφόρητο υλικό καθώς και ενα DVD απο live στο Σικάγο.
Μετά απο πολλές ζωντανές εµφανίσεις όπου έπαιζε κυρίως διασκευές αλλά και δικά του κοµµάτια, υπέγραψε συµβόλαιο µε την Columbia µε την οποία θα κυκλοφορήσει το µοναδικό ολοκληρωµένο studio album του "Grace" το 1994. Ένα άκουσµα του δίσκου φτάνει για να πείσει οτι ο Jeff ήταν ο καλύτερος τραγουδιστής της εποχής του και ένας απο τους καλύτερους στην ιστορία της Rock, ενώ είναι εµφανής η επιρροή του σε σύγχρονες µεγάλες φωνές όπως ο Thom Yorke και ο Matt Bellamy.
O Buckley ήταν ένας µουσικός που ανήκει δικαιωµατικά στο πάνθεον των µεγάλων φωνών της rock. Δυστυχώς όµως, ανήκει και στην κατηγορία των µουσικών που χάθηκαν πολύ νωρίς, στερώντας του έτσι την δυνατότητα να εµπλουτίσει ακόµα περισσότερο την µικρή, αλλά πολύ σηµαντική µουσική κληρονοµιά που άφησε πίσω του. ◈
Μετά την κυκλοφορία του "Grace" ο Buckley θα περιοδεύσει µε την µπάντα του για δύο χρόνια και το 1997 θα µεταβεί στο Μέµφις για να ηχογραφήσει την συνέχεια του "My Sweetheart the Drunk".
26
papadaki.stav@gmail.com
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
papadaki.stav@gmail.com
Official Site: http://www.jeffbuckley.com/ Band Members: Jeff Buckley Michael Tighe Mick Grondahl Parker Kindred Matt Johnson Picks: Dream Brother, Grace, Forget Her
27
ayout
Layout
ww.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
SIMON BLOOM ή Συµεών ΝικολαΪδης
▧
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t.exintaris@yahoo.com
Για να ξεκινήσουµε µε τις συστάσεις, Simon Bloom ή κατά κόσµον Συµεών Νικολαΐδης. Η µόνιµη εικόνα του Συµεών που προβάλλεται µπροστά µου όταν ακούω δικές του δουλειές είναι από την ταινία του πατέρα του Νίκου Νικολαΐδη «ο χαµένος τα παίρνει όλα». Ο Συµεών τραγουδούσε εκεί το πρώτο του τραγούδι το «wonderful world», ένα πραγµατικά πολύ όµορφο τραγούδι στον (πιο µελωδικό) αντίποδα του οµότιτλου τραγουδιού του Γιάννη Αγγελάκα. Με ηρεµία και ένα σχεδόν παιδικό χαµόγελο,
ανάλογα της µουσικής αλλά και του χαρακτήρα που υποδύεται, τον φαντάζοµαι για κάποιο λόγο γενικότερα χαµογελαστό και χαρούµενο (σε πλήρη αντίθεση µε τους στίχους του τραγουδιού!). Μπορεί να είναι αυτός ένας ακόµα λόγος που µου αρέσουν οι δουλειές του! Το Hazy Moon είναι ο τρίτος προσωπικός δίσκος του. Το Real Shadows το κυνηγάς µε την καραµπίνα ενώ το Hollow Butterfly, βρίσκεται ακόµα.
28
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
Το Hollow Butterfly ήταν ένας δίσκος µε πολύ ωραία τραγούδια, όµορφες µελωδίες, σίγουρα ένα πολύ ευχάριστο άκουσµα. Ο ήχος εδώ, στο Hazy Moonαλλάζει αρκετά. Υπάρχουν στοιχεία funk, ψυχεδέλειας αλλά γενικότερα αυτό που κυριαρχεί είναι µια πιο blues κατεύθυνση, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο έντονη. Τα γυναικεία φωνητικά, χαρακτηριστικά του προηγούµενου δίσκου υπάρχουν και σ’αυτόν τον δίσκο (εδώ: Μαριέττα Πολίτη και Φαίη Μπρουζάκη) και, όπως και πριν, δηµιουργούν µια πολύ ωραία ατµόσφαιρα µαζί µε την πολύ καλή ηχογράφηση.
δελτίου τύπου – µε το Lost να τραβάει αµέσως την προσοχή µε την ιδιαιτερότητα του ήχου του. Ένα τραγούδι στο οποίο συµµετέχει µε το theremin της, η ελληνίδα guru του οργάνου,May Roosevelt και δίνει πράγµατι κάτι ξεχωριστό στη συνολική εικόνα. Το Sailπου κλείνει το δίσκο είναι όντως ένα τραγούδιταξίδι που αφήνει µια όµορφη τελευταία πινελιά στη δουλειά του Σιµεών. Το πολύ δεµένο αποτέλεσµα πέραν του ήχου, οφείλεται και στους πολύ καλούς µουσικούς που παίζουν στο δίσκο: ο Σεραφείµ Μπέλλος στα ντραµς, ο Μάνος Λούτας στο µπάσσο, ο Συµεών Νικολαΐδης και ο Κωνσταντίνος Αραβανίτης στις κιθάρες και ο Διονύσης Γιαµπανάς στα synth.
Από τις καλύτερες στιγµές του δίσκου είναι η εισαγωγή σ' αυτόν, το πρώτο κοµµάτι, το οποίο είναι και αυτό που τιτλοδότησε τον δίσκο. Εκτός από το HazyMoon, το οποίο είναι το µόνο ορχηστρικό στο δίσκο, υπάρχουν οκτώ τραγούδια µε smooth ρυθµούς – για να χρησιµοποιήσω την περιγραφή του
«Εννέα κοµµάτια υπό το “αχνό φως του φεγγαριού”, που δίνει διαστάσεις στις αναµνήσεις, αφού όλο το album είναι αφιερωµένο σε αυτούς που έχουν χαθεί»◈
29
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
ΧΑΡΤΙΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ For new beginnings
▧
ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com
The wish is a holiday coming every season as planned. A tradition made in heaven. The plan is a gift from mom and dad, like the one they gave you after your SATs. The trembling is like fireworks, celebrating what is most usually a happy ending. The dinner and dress code is ferocious. Screaming lifetimes in languages changed and changed again, the heart is a silver planet above reason. The mood is controversial and rough. The shoes and teeth sparkling, like you bought them yesterday, exactly like your mood. The mind sweetly emptied, for sorrow to fulfill. Standing up, you take little thin scissors and cut the label off the lies. It’s high time now.
30
Ένας περιθωριακός τύπος, εντελώς άκαρδος, εισβάλλει στο σπίτι της εκλεπτυσµένης Εύας. Η σύγκρουση ανάµεσά τους είναι µοιραία, κρύβει συµβολισµούς και θα µπορούσε να θυµίζει πεδίο µάχης. Χάρτινα Λουλούδια, του Έγκον Γουλφ, σε σκηνοθεσία Κ. Φιλίππογλου. Με την Κατερίνα Λέχου και τον Άρη Σερβετάλη. Από τις 8/10, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, στο θέατρο Ιλίσια. ◈
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
31
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ▧
Άκου: Ρένα Βλαχοπούλου- Έχω απόψε ραντεβού. http://www.youtube.com/watch?v=PCrSqvYzHYo
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Ποια να είναι άραγε η εποχή των σχέσεων; Σίγουρα όχι η σηµερινή. Εάν, ωστόσο, σταθείτε τυχεροί και καταφέρετε να γνωρίσετε έναν άνθρωπο [κατά προτίµησιν, εκτός Facebook], ιδού ορισµένες ιδέες για να τον εντυπωσιάσετε στο πρώτο ραντεβού. Όταν το αγόρι µου µε πρωτοπήγε στο «Αερόστατο», στην πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι, κατάφερε να ξεπλύνει την, τότε, πανελληνίλα από πάνω µου µεµιάς. Μιλάµε για ένα bistro-ειδές µπαράκι, παλαιάς κοπής, που σερβίρει αφενός καλό κρασί κι αφετέρου νοστιµότατα εδέσµατα. Τζαζ µουσική κι εδώ, στρογγυλά τραπεζάκια, ωραία µπάρα, ησυχία, ό,τι πρέπει για την αναγκαία αποµόνωση.
Σ’ ένα επόµενο ραντεβού µας, τον πήγα εγώ στον κήπο του Νοµισµατικού µουσείου, στην Πανεπιστηµίου, να πιούµε καφέ. Πράγµατι, είναι ένας κήπος, µια µικρή όαση στο χάος του κέντρου, ειδικά για όσους αγαπούν, όπως εγώ, περισσότερο τη φύση από το αστικό τοπίο. Μαθαίνω, µάλιστα, ότι ο barman είναι πολύ ψαγµένος τύπος. Εάν δε σας κρατά το έτερον ήµισυ απασχοληµένο, µπορεί ίσως εκείνος να σας απασχολήσει.
32
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
Μια µέρα ανακαλύψαµε τυχαία το Alba, σε µια κάθετο ψηλά στην Αγίου Ιωάννου, στην Αγία Παρασκευή. Πολυχώρος τέχνης κι άλλα τέτοια µοντέρνα, εκθέσεις φωτογραφίας, αλλά αυτό που µετράει είναι το λουξ-αλλά-και-κόζυ ντεκόρ, οι τζαµαρίες που υποδέχονται τη βροχή, οι µικρές γωνίτσες που δηµιουργούν οι καναπέδες. Μην ψάξετε πάρκινγκ απ’ έξω, σας εγγυώµαι ότι δε θα βρείτε ποτέ.
Επιλογή τέταρτη: κόζυ κόζυ κόζυ µπαρ-καφέ, στο Παγκράτι, επίσης, εν ονόµατι Cue. Κατ’ αρχάς, ο χώρος µυρίζει τέλεια! Κατά δεύτερον, µπορεί να αποτελεί µια ακόµη καφετέρια φοιτητοπεριοχής, αλλά κάτι παίζει µε την αύρα της, δεν εξηγείται αλλιώς, καθότι προδιαθέτει για ραντεβού!
Κι αν δε σας κάλυψαν τα παραπάνω και επιµένετε κέντρο, Σίνα και Διδότου είναι το µέρος που ψάχνετε. Όχι, δεν αναφέροµαι στο Γαλλικό Ινστιτούτο, αλλά στο πάρκο που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του. Ένα από τα λίγα της Αθήνας, και, την τελευταία φορά που πήγα, καθαρό, φωτεινό όσο πρέπει, µε παγκάκια κάτω από δέντρα, όπως στο φινάλε του Νότιν Χιλ. Προσοχή!Συνίσταται µόνο για γλυκανάλατους ροµαντικούς τύπους. Φυσικά, µπορείτε να κατηφορίσετε αρκετά και να ερωτευθείτε σε κάθε στενό της ευτυχώς ακόµη γραφικής και αναλλοίωτης Πλάκας. Αν καταφέρετε και κρατηθείτε και δε φιληθείτε κάτω από τα αναµµένα φανάρια των δρόµων και δε δώσετε χίλια αποχαιρετιστήρια φιλιά στα σκαλοπάτια ξένων νεοκλασικών σπιτιών , βρείτε και µυρίστε το ¨Γιασεµί¨. Πολύ σωστά ,διαβάσατε ¨ µυρίστε¨ , γιατί αυτό το µαγαζί που έχει ανοίξει σκαρφαλωµένο σε σκαλιά έχει µια µυρωδιά γιασεµιού που µόνο σε ροµαντισµό παραπέµπει. Συνήθως τις Κυριακές lives jazz υπό το φως των κεριών. Σερβίρεται υποβρύχιο αλλά και σπιτική σανγκριά! [Mνησικλέους,23] Ερωτευτείτε ελεύθερα, λοιπόν! ◈
33
Εικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΔΕΥΤΕΡΑ 08/10
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΤΡΙΤΗ 09/10
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 10/10
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
22:00 // STAR Κωμικό Δράμα: The Terminal www.lykosmagazine.tumblr.com
21:00 // ALPHA Κωμωδία: Κορίτσια για Φίλημα www.lykosmagazine.tumblr.com
Layout
Layout
Layout
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
14:00 // KOSMOS 93.6 Jazz-Funk: Γιάννης Δημητριάδης
14:00 // KOSMOS 93.6 Jazz-Funk: Γιάννης Δημητριάδης
14:00 // KOSMOS 93.6 Jazz-Funk: Γιάννης Δημητριάδης
16:00 // KISS 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ελένη Layout Νικολάου
16:00 // KISS 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ελένη Layout Νικολάου
16:00 // KISS 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ελένη Layout Νικολάου
elenqmdt@gmail.com
-
Εικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com 34
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΕΜΠΤΗ 11/10
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/10
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/10
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
-
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
-
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΚΥΡΙΑΚΗ 14/10
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
01:15 // MEGA Δραματική: Η Μυστική Ζωή των Λέξεων www.lykosmagazine.tumblr.com
12:30 // SKAI Ψυχαγωγική Εκπομπή: Στην Πράξη 21:00 // ANT1 Δραματική: Ραντεβού στον Αέρα
Layout
Layout
Layout
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
14:00 // KOSMOS 93.6 Jazz-Funk: Γιάννης Δημητριάδης
14:00 // KOSMOS 93.6 Jazz-Funk: Γιάννης Δημητριάδης
12:00 //Αθήνα 98.3 Σχολιαστική Εκπομπή: Αθήνα το φελέκι σου
16:00 // KISS 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ελένη Layout Νικολάου
16:00 // KISS 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ελένη Layout Νικολάου
14:00 // KOSMOS 93.6 Jazz-Funk: Γιάννης Δημητριάδης Layout 16:00 // KISS 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ελένη Νικολάου
20:00 // Indieground.com Indie-electronica: Eisbar
35
Layout
▧
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΤΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ - KURO kurotrash@gmail.com
36
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
37
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
38
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
39
ΛΥΚΟS 07 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
40 lykosmagazine.tumblr.com