T
ussen zee en polder, op de smalste zandstrook langs de Vlaamse kust, kwam Blankenberge tot stand. Reeds vroeg werd deze plaats een stad die blijkbaar groeide uit het “Domein van de Heren van Uitkerke”. Over het ontstaan van de “Stede ende Port” van Blankenberge mogen wij voorop stellen dat zij gesticht werd tussen 1265 en 1270 door Margaretha van Constantinopel, maar de oude stadskeure bleef niet bewaard. Eerst in het jaar 1330 vernemen wij, bij de verzoening van de stad met de Graaf Lodewijk van Nevers, tegen wie zij in opstand gekomen was, dat haar oude privileges haar ontnomen werden en dat zij voortaan dezelfde keure zou genieten als Damme. Tussen die twee data (1270 – 1330) had de Blankenbergse visserij een piek gekend, maar werd zwaar getroffen door de conflictsituatie tussen Vlaanderen, 40
Historiek RSYB
Frankrijk en Engeland. Vooral 1297 werd bijna een fataal jaar. In 1334 leed ook Blankenberge onder de grote overstroming, die vooral de oostkust teisterde. Zo verdween de oorspronkelijke kerk van het vissersstadje in de golven. Dat kerkje was toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw en stond onder aanroeping van Onze-Lieve-Vrouw van Scarphout. Deze benaming heeft aanleiding gegeven tot de legende, waarbij het oorspronkelijk vissersdorp Scarphout zou verdwenen zijn in de zee. In feite heeft enkel de kerkelijke parochie Scarphout bestaan, terwijl de stad zelf altijd de naam Blankenberge droeg. Hoe dan ook, bij de oprichting van de nieuwe kerk, kreeg zij ook een nieuwe patroon, namelijk St. Antonius. Dat Blankenberge niet aan groothandel deed over zee is evident. Immers, de toen opkomende grotere schepen met