PERSOONLIJKE AANDACHT STAAT VOOROP

Sint Jozefoord in Nuland heeft sinds jaar en dag een goede naam. Het zorgcentrum ligt in een mooie parkachtige en rustgevende omgeving waar de bewoners, medewerkers en vele vrijwilligers zich heerlijk thuis voelen. In de ruim zeventig jaar dat het bestaat is Sint Jozefoord zeker niet stil blijven staan. De vernieuwingen in zowel de zorgvisie alsook de accommodatie zijn een voortdurend proces. door Herman van Dinther

Romy van Buul – Opdam (28) is één van de 450 medewerkers die op Sint Jozefoord actief zijn. Onder hen, net als Romy, een flink aantal parttimers. De geboren en getogen Nulandse begon er zesenhalf jaar geleden als medisch pedicure waarvoor zij een specialistische opleiding heeft gevolgd. Romy: “Behalve pedicure ben ik ook schoonheidsspecialiste en sinds een paar jaar zijn er wel bewoners die voor dat werk een beroep op mij doen. Vroeger gingen bewoners niet naar een schoonheidsspecialiste maar tegenwoordig is dat veel meer in zwang. We hebben op Sint Jozefoord meerdere pedicuren en ieder heeft in de loop der tijd zijn eigen klantengroepje opgebouwd. Dat is wel fijn want dan weet je welke specifieke behandeling voor de betreffende bewoner het meest geschikt is. We hebben nogal wat bewoners met dementie die niet altijd goed begrijpen wat de bedoeling is van een behandeling en accepteren die soms ook niet. Hun onbegrip is voor ons dan een uitdaging om de behandeling goed uit te voeren, want wij helpen zo graag. Ook is het zo dat het voldoening geeft wanneer de bewoner voelt dat ie goed geholpen is en dat ook laat merken.”

Beloning

“We hebben als pedicure prima behandelkamers maar vaak bezoeken we de bewoner in zijn eigen kamer omdat dat zijn of haar vertrouwde omgeving is en teveel verschillende prikkels moeten worden voorkomen. Die kunnen namelijk ook boos of onbegrepen gedrag veroorzaken en dan stop ik de behandeling, we willen niets forceren.

Weet je, het omgaan met bewoners met dementie, maar ook met de zorg-collega’s geeft mij echt voldoening. Samen problemen oplossen en bewoners tevredenheid geven is een mooie beloning waar ik van geniet. Het contact dat ik heb met de zusters, er wonen er nog zevenentwintig, vind ik een verrijking. Hun levenswijsheid en hun werkervaring in ontwikkelingslanden waar ze alleen het klooster en elkaar hadden, dragen voor mij bij aan het ontwikkelen van mijn kijk op het leven. De sfeer op Sint Jozefoord is heel fijn net als de werkomgeving die door de nieuwbouw een jaar of vijf geleden en de volop verbouwde en gerenoveerde oudbouw sterk is verbeterd. Alles functioneert op een professioneel niveau. Ik blijf hier ook in de toekomst zeker met heel veel plezier werken waarbij ik het als een uitdaging zie om bij te dragen aan de leef- en woonkwaliteit op Sint Jozefoord.”

Sterke band

Romy: “ Samen met mijn zusje Marlie (24) ben ik opgegroeid in Nuland. We hebben altijd een sterke band gehad en dat is nog steeds zo. Ook omdat we samen sinds 2011 een paard als hobby hebben. Mijn interesse ontstond toen ik als klein kind bij mijn tante en nichtjes over de vloer kwam en ik daar paard leerde rijden op een Shetland pony. Maar ik werd daar te groot voor en ik ging dansen bij Stichting Jeugdbelangen Nuland dus mijn belangstelling verflauwde wat. Maar het bleef kriebelen ook omdat mijn tante nog een groot paard had waar ik af en toe op ging rijden. Samen met Marlie ging ik vaak naar Chrissie, zoals het paard heette. Toen die uit de tijd raakte kwam Asterix, bij hem zijn we begonnen met het verzorgen. Hij is intussen achttien jaar en wij zijn er erg aan verknocht. Dat paard is trouwens nog wel van tante Jeanne maar die is intussen verhuisd naar een kleinere woning met minder grond. Zij heeft wel een wei op Heeseind aangehouden waar Asterix ‘woont’ en wij hem trouw en bij toerbeurt verzorgen. Marlie en ik zijn het erover eens dat wij het ook voor onze band leuk zullen blijven vinden om samen een paard te hebben, dus als Asterix er niet meer is komt er zeker een ander paard. We kunnen trouwens gebruik maken van een rijbak in de buurt en dat is natuurlijk hartstikke fijn. Ik heb af en toe dressuurles omdat ik het leuk vind om er beter in te worden. We doen hobbymatig aan dressuur maar niet aan wedstrijden. Marlie en ik hebben met elkaar vaste dagen afgesproken waardoor Asterix elke dag een van ons ziet. Omdat Marlie in Geffen werkt en ik in Nuland is dat goed te doen. Ik woon trouwens met mijn partner Brian en 1-jarig zoontje Figo in Oss, maar met een goede planning en hulpvaardige ouders komt het allemaal op zijn pootjes terecht.”