Η ακτή Sanriku του Yamanaki είναι ιδιαιτέρως ευάλωτη απέναντι σε τσουνάμι, λόγω της ιδιαιτερότητας της μορφολογίας της και των συχνών σεισμικών δονήσεων που συμβαίνουν κοντά της. Η αντιμετώπιση των κατοίκων κατά καιρούς περιλαμβάνει τη φύτευση δέντρων κατά μήκος της ακτής και τη μετακίνηση σε ψηλότερο έδαφος. Μετά το τσουνάμι του 1933 πχ. περισσότερα από 3000 νοικοκυριά μετακινήθηκαν σε ψηλότερα εδάφη. Η έλλειψη χώρου οδήγησε ένα χωριό μετά τον ίδιο σεισμό να ανυψώσει το έδαφός του κατά 3m, μετά από ένα τυφώνα του 1900. Στο Ofunato Bay μετά την καταστροφή του 1933 χτίστηκαν κυματοθραύστες ύψους 12 με 14μ. πλάτους και ύψους 5μ πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, σε βάθος θάλασσας 37μ., οι οποίοι προορίζονται να καταστείλουν κυματισμούς ύψους πάνω από 2μ. Δύο τοίχοι προστασίας ύψους 3-4μ έχουν χτιστεί και μέσα στην πόλη, διαχωρίζοντας δραστηριότητες που αφορούν το παραλιακό μέτωπο από περιοχές κατοικίας και εμπορίου. Οι κυκλοφοριακές ανάγκες καλύπτονται με πύλες οι οποίες στο ενδεχόμενο θαλάσσιας απειλής κλείνουν με μικρή προσπάθεια, ενώ συχνά οι τοίχοι αυτοί αποκτούν στο ανώτερο τμήμα τους πάχος ικανό να λειτουργήσει ως κυκλοφοριακή αρτηρία[1]. Το 2011 ωστόσο ακόμα κι αυτά τα μέτρα αποδείχτηκαν ανεπαρκή, καθώς το νερό παρείσφρησε στην πόλη σε μια έκταση πλάτους 3χλμ, στις βιομηχανικές ζώνες και στις περιοχές κατοικίας. Έχουν προταθεί κάποια σχέδια για ενίσχυση των τοίχων προστασίας, για καλύτερη διαχείριση του πολεοδομικού τους ρόλου στην πόλη, με μια σιδηροδρομική γραμμή να διατρέχει την άνω επιφάνεια του ενός από αυτά και με τη μετατροπή της κατοικημένης ζώνης μεταξύ του ενός τοίχου και της θάλασσας σε φυτεμένη ζώνη, χωρίς όμως να έχει αποφασιστεί κάτι.
1 Engineered Coasts (Coastal Systems and Continental Margins, Jiyu Chen, Kluwer Academic Publishers, 2001, σελ.151
Ν Η Σ Ο Σ
Στο χωριό Fudai ωστόσο, το οποίο ανήκει στις περιοχές που χτύπησε το τσουνάμι του 2011, η εμπειρία ενός αντίστοιχου καταστροφικού φαινομένου το 1896 όπου το κύμα είχε15μ ύψος, είχε ως αποτέλεσμα την επιμονή του δημάρχου για το χτίσιμο ενός γιγαντιαίου προστατευτικού τοίχου ύψους τουλάχιστον 15μ, που θα έσωζε από επανάληψη της ιστορίας. Το 1967 είχε ολοκληρωθεί η ανέγερσή του, με την προσθήκη πυλών το 1984, και ήταν από τις λίγες αντιπλημμυρικές κατασκευές που δεν παρασύρθηκαν από την καταστρεπτική μανία του σεισμού του 2011, καταφέρνοντας να αντέξει την ορμή του κύματος και επιπλέον το βάρος 100 εργατών που βρήκαν καταφύγιο πάνω του.
201