Γεωργία Ανδρουλιδάκη - Γρηγόρης Παπαδογιάννης
ήταν ωραίο να ζήσουμε μια ρομαντική ιστορία με καλό τέλος, αλλά ακόμα κι αν οι συνθήκες ήταν ιδανικές πάλι δε θα μπορούσα να στο υποσχεθώ. Γιατί απλά κανείς δεν ξέρει την εξέλιξη μιας ερωτικής ιστορίας μέχρι να τη ζήσει. Πήγα να μιλήσω αλλά με σταμάτησε, το αυστηρό ύφος του με κοιτούσε με απόλυτη ηρεμία κατευθείαν στα μάτια. Σταμάτησα καταπίνοντας τον αέρα που προοριζόταν για να βγει προς τα έξω. - Έχω λοιπόν μπει σ΄ ένα παιχνίδι μαζί σου με κάποια βασικά δεδομένα όσον αφορά τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου και ξαφνικά έχω μπροστά μου τη χειρότερη εκδοχή που θα επέλεγα για συνταξιδιώτη, πόσο μάλλον για σύντροφο. Ένα ανασφαλές κακομαθημένο κορίτσι που αισθάνεται πως όλο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω του και πως πρέπει είναι η πηγή για κάθε συναίσθημα του άλλου, πράγμα το οποίο δεν είναι μόνο εγωιστικό αλλά και κακόγουστο. Κι εκεί μένω να αναρωτιέμαι αν έχω εκτιμήσει σωστά τη γυναίκα που οικειοθελώς αγκαλιάζω τα βράδια. Δε θα σου πω να χαλαρώσεις, ούτε και τι να κάνεις είναι σημαντικό να είσαι ο εαυτός σου. Αν θέλεις να είσαι ένα κοριτσάκι, είναι δικαίωμα σου αλλά να ξέρεις πως δεν γουστάρω να πηδάω πιτσιρίκια. Αν θες λοιπόν να παίξουμε αυτό το παιχνίδι θα γίνει ανάμεσα σε ενήλικες με απόλυτη συναίσθηση των συνεπειών που μπορεί να έχει ένας έρωτας. Αν όχι, πάλι θα σε συνοδεύσω ως τη Γαύδο και θα φροντίσω να πάνε όλα καλά όπως θα κάνω κι αν πάμε σα ζευγάρι. Έπεσε σιωπή. Δεν πήρε λεπτό τα μάτια του απ’ τα δικά μου. Όταν πήρα εγώ πρώτη το βλέμμα μου μακριά, περισσότερο από αμηχανία, σηκώθηκε σχεδόν αθόρυβα και μπήκε στην καλύβα. Ήταν φανερά απογοητευμένος από όσα είχαν γίνει. Το είδα στο περπάτημα του. Έμεινα να σκέφτομαι όσα είχαν ειπωθεί κι απ’ τις δυο μεριές. Τα λόγια που μου είχε πει θα μπορούσαν να είναι και δικά μου, τα καταλάβαινα απόλυτα. 81