Warsztaty improwizacji oprócz swego potencjału dydaktycznego i rozwojowego to również świetna zabawa. Uczestnicy doceniali ich skuteczność i niepowtarzalny klimat sugerując, że właściwie każdy dorosły człowiek powinien mieć takie doświadczenie za sobą. Po każdym kolejnym ćwiczeniu dało się odczuć rosnące zaufanie zarówno między samymi uczestnikami jak i prowadzącym. Grupa z Chyloni bardzo dobrze poradziła sobie z ćwiczeniem, w którym na początku uczestnicy mieli opowiedzieć w grupie swoją najbardziej wstydliwą/żenującą historię z dzieciństwa. Wybierali jedną z nich i dowiadywali się szczegółów, aby poznać ją jak najlepiej. Następnie prezentowali ją instruktorce jako własną. Trudność polegała na tym, że każdy uczestnik opowiadał tę historię tylko po jednym zdaniu. Zadaniem instruktora był odgadnąć, który z uczestników był autorem historii. Pomóc w tym miały pytania, które zadawał poszczególnym osobom. Warsztatowicze tak spójnie i pewnie odpowiadali na pytania, że prawdziwego autora opowieści udało się zidentyfikować dopiero jako ostatniego. Po wykonaniu tego zadania dało się odczuć, że uczestnicy stali się pewniejsi siebie i bardziej uwierzyli w swoje umiejętności. Paradoksalnie jednym z najtrudniejszych i przełomowych momentów warsztatów okazało się ćwiczenie, w którym uczestnicy mieli opowiedzieć o sobie. Najpierw w 5 zda-niach, później ograniczając się kolejno do 4, 3, 2 i jednego zdania. Z początku wszyscy uczestnicy mieli problem z określeniem najważniejszych elementów (tego co lubią, czym zajmują się w wolnym czasie). Jak mówili po ćwiczeniu, wydawało im się, że to co robią w życiu jest mało znaczące i niezbyt ciekawe. Po całym cyklu zajęć uczestnicy jednak wskazywali, że poczucie ich własnej wartości znacznie wzrosło, a także pewność siebie i wiara we własne siły.
Ćwiczenie improwizacyjne rozbudzające wyobraźnię „Konferencja prasowa”