TC Gennep 1990
2015 jubileumboek
3
Voorzitter Theo Michels
5
Oud-voorzitter Peter Bisseling
7
Oud-voorzitter Cees Verhoeven
9
Foto’s
11
Luik-Bastenaken-Luik door Jan Vloet
13
Renner van het Jaar
17
De Pomp
19
25 jaar clubweekenden en fietsvakanties
21
Uit de oude doos
23
TC Gennep en IVN Maas en Niers
25
Toertochten
27
TC Gennep Weesfietsenactie
29
Tenslotte
31
Inhoud
Voorwoord Burgemeester
1
Want het land van Maas en Niers biedt een bijzonder afwisselend landschap met uitgestrekte heidevelden en rivierduinen, gevarieerde bossen, open akkers, beekdalen, vennen en plassen. Een ideale omgeving om te fietsen. En dat is wat de Toerclub Gennep doet: samen fietsen. Onder het motto: “Wij fietsen voor onze gezondheid en gezelligheid” worden er al 25 jaar lang tochten en andere activiteiten georganiseerd. Wie jarig is trakteert, luidt het gezegde. Daarom pakte Toerclub Gennep dit jaar extra uit met de Weesfietsactie. Ze knapten oude incomplete fietsen op en hebben deze via de voedselbank aangeboden aan mensen die zelf geen goede fiets kunnen kopen. Een prachtig voorbeeld van de ontmoeten, meedoen en ondersteunen gedachte.
Naast het feit dat Gennep al jaren een echte fietsgemeente is zijn we sinds dit jaar een officiële Limburgse Wielergemeente. Door het binnenhalen van een landelijk evenement als de Holland Ladies Tour zetten we onze ambities nog meer kracht bij. Met de enthousiaste inzet van Toerclub Gennep hopen we onze gemeente de komende jaren nog meer als fiets- en wielergemeente te profileren. Ik feliciteer alle leden van de Toerclub Gennep van harte met het 25-jarig jubileum. In 25 jaar is er natuurlijk een hoop gebeurd. De leukste en mooiste anekdotes en foto’s zijn verzameld in dit jubileumboek. Ik wens u heel veel plezier met deze fietstocht door het verleden. Peter de Koning Burgemeester gemeente Gennep
Voorwoord Burgemeester
Van jongs af aan heb ik een speciale band met fietsen. Als zoon van een rijwielhandelaar groeide ik op tussen de banden. Jaren later kwam ik als burgemeester terecht in de gemeente Gennep, een echte fietsgemeente.
3
Van de voorzitter. Ik wens iedereen heel veel plezier met het lezen van dit 25-jarig jubileumboek.
Er staan verschillende leuke, sterke en soms ook een beetje melancholieke verhalen in van leden en oud-leden. In een speciaal dankwoord, verderop in dit boek, wil ik alle mensen bedanken die onze Toerclub Gennep in die 25 jaar hebben bijgestaan. Als voorzitter ben ik bijzonder trots en verheugd dat onze Toerclub Gennep in die 25 jaar flink is gegroeid, niet alleen in ledenaantal maar ook in succesvolle activiteiten.
Deze activiteiten bestaan onder andere uit onze zeer goed bezochte wielertochten. Natuurlijk zijn deze tochten weersafhankelijk en zullen de deelnemersaantallen daardoor blijven schommelen. Anno 2015 hebben we meerdere coördinatoren per tocht en onder het motto “vele handen maken licht werk” worden de taken en verantwoordelijkheden nu beter verdeeld. Met de vergunningen voor deze drie toertochten zullen we voorlopig wel wat problemen houden. Ook al werken wij nu samen met onze Duitse zustervereniging, Radsportverein Sturm 03 uit Uedem. Ook doet het mij goed te constateren dat, wat in 1993 werd gezegd: “Wij zijn een toerclub, geen amateurwielervereniging” nog steeds geldt. De discussie over de snelheid was toen soms ook al een kwestie. Gelukkig is ook het gevoel van “samen uit, samen thuis” gebleven. De opkomst iedere zondag en woensdag is wisselend maar over het algemeen zeer goed. In het begin werd nog gestart bij John Boon, daarna bij TOMA in Ottersum. Uiteindelijk werd TOMA overgenomen door ’t Ottertje. Het verblijf bij ’t Ottertje bevalt de vereniging zeer goed en men is altijd welkom, zelfs vroeg in de ochtend. Wim en Riekie ontvangen ons altijd vriendelijk. Tevens hebben we hier ons clubmateriaal ondergebracht.
Naast onze wekelijkse fiets- en jaarlijkse toertochten, mogen zeker niet onvermeld blijven de vele onvergetelijke buitenlandse trips in die 25 jaar. Onder begeleiding van Jos Ballast werd gefietst op Mallorca, in de Alpen, op de Mont Ventoux, in de Auvergne en nog verschillende andere mooie fietsbestemmingen. Ook de diverse fietsweekenden waren zeer de moeite waard. Ik noem onder andere Eibergen, de Eiffel, Harderwijk, Hoeven (Ho-even), Kuckum (bron van de Niers), waar we uiteraard ook geweest zijn. Iedereen heeft hieraan zijn eigen mooie herinneringen. Zo denk ik zelf bijvoorbeeld ook aan die keer in Duitsland, net over de grens bij Enschede, toen we in een Duits sporthotel met Turkse eigenaren zaten.
Die avond vond daar een Turkse bruiloft plaats en moesten we eten wat de pot schaft. Dus Turks eten, lekker gekruid vlees, vele exotische groenten en wat al niet meer en dat hebben we gemerkt. De volgende dag terug op de fiets naar huis moest bijna iedereen van de fiets de bosjes of de mais in. Een activiteit die ook niet onvermeld mag blijven is de jaarlijkse Luik-Bastenaken-Luik happening. Jan Vloet rijdt deze toertocht al ruim 30 jaar en organiseert alles hier omheen met veel enthousiasme. Namens het hele bestuur dank ik alle leden en oud-leden voor alles wat zij gedaan hebben en nog steeds doen om onze Toerclub Gennep jong en actief te houden. Tevens wens ik iedereen veel fietsplezier en gezondheid toe. En wat voor ons fietsers natuurlijk speciaal geldt: veiligheid staat voorop!
Theo Michels, Voorzitter
Voorzitter Theo Michels
Een aantal jaren werd met een volgbus gereden, bestuurd door Gerrit en Lia, opgevolgd door Antoon, Leo en Wiel met Bert als bijrijder. Toen werd nog het aantal lekke banden per persoon bijgehouden, waarna op de jaarvergadering de uitreiking van een trofee volgde. Tegenwoordig doen we dit niet meer, met zoveel groepen en verschillende routes is het niet langer doenlijk een volgbus te handhaven.
5
Van de voorzitter………………. ……….schreef ik in Info 2 van 1 maart 1992. Ik had toen net de voorzittershamer van Harrie Jansen overgenomen. Volgens mij was ik toen al een jaar of vier lid van de club en inmiddels volledig door het fietsvirus besmet. De beginjaren In 1988 begon ik op advies van de huisarts vanwege mijn knieproblemen met fietsen en dat is het beste advies dat ik ooit gekregen heb. Ik ging op vrijdagmiddag naar een fietsenwinkel in Nijmegen en een half uur later stond ik buiten met een Raleigh van 500 gulden. Hij had wel 12 versnellingen (6-speed). Fietscomputers kenden we nog niet en de maat van de fiets werd simpelweg bepaald met een meetlatje langs de binnenkant van mijn been. Rijen maar! En dat deed ik dan ook regelmatig met afstanden van wel 30-40 km. Al die heuvels in de prachtige omgeving kende ik nog niet totdat ik een toertocht van TC Gennep ging fietsen en ik na 110 km volledig kapot thuis kwam. Ik kon geen heuvel meer zien en ik wist meteen dat ik het anders moest aanpakken. Ik werd dus lid van TC Gennep. Vanaf het eerste moment voelde ik me enorm thuis bij deze club en ik leerde de omgeving steeds beter kennen door al die prachtige tochten die Jos Ballast uit zijn wielermouw schudde. De fietsvakanties Het aantal fietskilometers per jaar liep snel op en in 1993 waren dat er 6.700 voor mij. De conditie werd uiteraard steeds beter en ik kwam er achter dat ik vooral het klimmen heel leuk vond en nog steeds vind.
Mijn Raleigh had ik na een jaar al ingeruild voor een Duell want ik kwam er achter dat goed materiaal toch wel makkelijk is. 1993 was ook het jaar dat we met een aantal leden van de club voor het eerst op fietsvakantie gingen. De Alpe d’Huez, Galibier en Croix de Fer en nog veel meer van die bulten werden beklommen, maar vooral de geweldige sfeer van die fietsvakanties zal ik nooit vergeten. Dat kwam zeker ook door het unieke concept: het fietsen stond voorop maar door de aanwezigheid van partners en kinderen was het ook op de niet-fiets-momenten buitengewoon gezellig. Er volgden nog vele vakanties en daarbij beklommen we toppen in de Dolomieten, Pyreneeën en Oostenrijk. Fantastische ervaringen waren dat. Het voorzitterschap Zoals ik al in de inleiding schreef werd ik in 1992 voorzitter. Ik heb vanaf het eerste moment alle Info’s bewaard en al teruglezend overvalt me een gevoel van heimwee, vreugde maar ook verdriet. Het veel te vroege overlijden van mijn vriend en mede-bestuurslid Cees Medendorp was voor mij een dieptepunt. Maar gelukkig overheersen de mooie momenten. Er voor zorgen dat alles goed liep binnen de club gaf mij veel voldoening. Het ledental groeide gestaag en ik keek altijd uit naar onze tochten op zondag en de doordeweekse trainingsavonden. Ook financieel ging het de club voor de wind, vooral door die lucratieve ATBtochten. We hadden veel vrijwilligers nodig, maar dat was eigenlijk nooit een probleem. Maar aan alles komt een eind want in november 1995 verhuisde ik vanwege mijn werk naar Nuenen.
De jaren daarna Het contact met TC Gennep ging echter nooit verloren. Tilff-Bastogne-Tilff stond altijd met stip in mijn agenda en het feit dat ik die 15x gefietst heb geeft al aan hoe leuk ik die weekenden vond. Vooral de gastvrijheid van Jan en Myriam Vloet was hartverwarmend en de pastamaaltijden de avond ervoor waren legendarisch. Ook ging ik in april jaarlijks een tochtje met Henk Doeleman en Jan Vloet in de Voerstreek fietsen. Vaak gingen er nog anderen mee en zo werden de contacten met mijn Gennepse fietsvrienden gelukkig in stand gehouden. Inmiddels was ik weer verhuisd en dit keer kwam ik in Westendorp terecht. Terug naar mijn Achterhoekse roots. Ik werd lid van RTC de Pedaleur. Ook een geweldige vereniging en ook daar werd ik al snel voorzitter. De geschiedenis herhaalt zich want ook daar ging ik jaarlijks met een aantal Pedaleurs de bergen van Europa beklimmen. Dit jaar nog de Col Agnel.
In Doetinchem was ik 10 jaar voorzitter “Was” schrijf ik want ook daar vond ik het begin van dit jaar tijd voor een ander en wederom was daar een verhuizing de oorzaak van.
En nú? Fietsen is héél belangrijk, maar privéleven natuurlijk ook. Een aantal van jullie weet wel hoe het mij is vergaan na de Gennepse jaren, maar er zijn er zeker ook onder jullie die dat niet weten en wellicht benieuwd zijn. Ik kan jullie geruststellen: heel goed. Ik heb wel moeilijke jaren achter de rug door een echtscheiding in 2011 maar sinds vorig jaar woon ik in Doorn met mijn vriendin Ildikó en haar dochter Réka. Waarom Doorn? Nou, dat ligt precies op de helft van onze beider woonplaatsen. Dus deze keer was niet het werk de reden van verhuizen, maar de liefde. We wonen hier prachtig op de Utrechtse Heuvelrug en met o.a. de Amerongse Berg en de Koerheuvel in Rhenen kan ik me weer volop uitleven. Ook fiets ik regelmatig naar mijn werk in Arnhem, toch 2x45 km op een dag. Uiteraard ben ik weer lid van een toerclub: DTC Driebergen, de grootste club van Nederland. Maar voorzitter zal ik daar niet meer worden…..dat laat ik graag aan de jongere generatie over. Tot slot Ik zou het enorm leuk vinden velen van jullie weer te zien en bij te praten. Sterke verhalen over vroeger…..daar zijn wielrenners toch wel heel erg goed in. En het mooie is: ze worden steeds sterker in de loop der jaren. Wat hebben we toch een leuke hobby! Peter Bisseling
Oud Voorzitter Peter Bisseling
Brabant is mooi, maar helaas zo vlak als een biljarttafel en ik bleef dan ook vaak op zondag naar Gennep komen (met de auto) om zo mijn ritjes mee te pikken. In februari 1997 heb ik het voorzitterschap neergelegd. Met pijn in mijn hart kan ik wel zeggen maar ik merkte aan mezelf dat de betrokkenheid minder werd omdat de afstand Nuenen-Gennep toch wel een hindernis was. Als voorzitter moet je er gewoon regelmatig zijn en dat werd steeds lastiger voor mij. Aan iets half doen heb ik een hekel dus vandaar mijn keuze om het stokje over te dragen.
7
Cees Verhoeven, een gepassioneerde voorzitter. Samen met zijn vrouw kijkt Cees Verhoeven erg tevreden terug op de periode dat hij voorzitter en actief fietsend lid is geweest van de Toer Club Gennep. Hij volgt de ontwikkelingen nog steeds met belangstelling vanaf gepaste afstand en zijn stellige indruk is, dat de vereniging al jaren goed draait. Als hij bezig is met zijn nieuwe passie als wijnboer en hij hiervoor op de tractor aan het werk is op de Groesbeekse hellingen, ziet hij nog regelmatig zijn vroegere kornuiten op de fiets langskomen. Op die momenten bekruipt hem wel eens het gevoel van jammer, maar helaas, je kunt nu eenmaal niet alles en moet je keuzes maken. Het motto, als je iets doet, doe het goed, draagt Cees al zijn hele leven met zich mee. In zijn jonge jaren is Cees op sportief gebied erg actief geweest. Naast sportmasseur vond hij het rennen van lange afstanden heerlijk totdat knieblessures hem dwongen iets anders te gaan doen. Na enige aandrang van zijn vrouw, haalde zijn zwager Frans Kerkhoff hem over om eens te gaan fietsen, wielrennen. Na wat proefdraaien op een geleende fiets tijdens vakanties was Cees verkocht. Een aantal jaren was hij dan ook een trouwe deelnemer van de fietstochten op de zondagmorgen.
Vol vervoering vertelt hij over de gebeurtenissen uit die periode. Henk Doeleman met zijn escapades. Jos Ballast die de tochten tot in de puntjes regelde. Jan Vloet met zijn forellen. Het fietsen van de befaamde Tourcols. De strijd tijdens de verkorte eigen versie van de Marmotte in Frankrijk. Het samen met anderen deze passie mogen beleven. De herinneringen hieraan bezorgen hem nog steeds oprecht warme gevoelens.
Luik-Bastenaken-Luik met een spectaculaire valpartij na het verkeerd ingaan van een bocht. Limburgs Mooiste met vele uren ploeteren in de regen. Het clubgevoel hierbij heeft hij als erg waardevol ervaren. Er werd een nieuwe voorzitter gezocht als opvolger van Cees Medendorp. Jos Ballast polste hem met de vraag of dit niet iets voor hem was. Na enige aarzeling hapte Cees toe. Hij zorgde voor een duidelijke taakverdeling bij de leden van het bestuur. Volgens hem werkt dit nog steeds goed. Er is een aantal jaren geleden een moment gekomen dat hij een keuze moest maken. Het wijnboermetier kostte te veel tijd en energie om dit nog te kunnen combineren met fietsen op een redelijk niveau, want dit ambieert Cees. Nu rijdt hij van tijd tot tijd rond in een oude sportwagen, een MGA uit 1956. Zelf helemaal opgeknapt. Prachtig. Al met al komt hij nog steeds tijd te kort. Gedreven en bedreven oefent hij nu met veel overgave het wijnambacht uit. Meerdere internationale prijzen en erkenningen zijn hem ten deel gevallen. Waar het fietsen niet toe kan leiden.
Voorzitter Cees Verhoeven
Ook was hij samen met zijn gezin een vaste deelnemer aan de jaarlijkse gezamenlijke fietsvakanties.
9
11
Foto’s
Luik-Bastenaken-Luik door Jan Vloet De toerversie Tilff/Bastogne/Tilff. Voor mij is dit begonnen in 1983, dus 7 jaar voor het ontstaan van de Toerclub Gennep. (N.B. In 1983 fietste ook Frits deze tocht voor de eerste keer.) Hoe komt het dat ik ieder jaar opnieuw deze toerversie moet fietsen? Ik fietste in 1983 op een gegeven moment samen met iemand die deze tocht ook voor de 1e keer fietste. Het was een renner uit Olland, een plaatsje bij Veghel. Deze jongeman zei: "Dit is de eerste en tevens de laatste keer dat ik deze tocht fiets". Ik gaf hem als antwoord: "Ik vind deze tocht zo mooi, dat ik hem nooit meer over wil slaan". En zo is deze verslaving dus begonnen. Ieder jaar met Pinksteren vaste prik, Tilff/Bastogne/Tilff. Gedurende deze lange periode is dit gebeuren langzamerhand uitgegroeid tot een echt ToerclubGennep-evenement. De verzamel- en verblijfplaats voor veel leden is, al dan niet ondersteund door hun aanhang, de camping Les Murets geweest. De laatste jaren is de club verkast naar de camping Le Confluent. De samenstelling van de groep deelnemers is wisselend, maar toch is er ook steevast een stabiele harde kern. Ik beleef hieraan telkens weer erg goede herinneringen. In het begin reden we allemaal altijd de langste afstand van rond de 220 kilometer. De kortere versies bestonden toen gewoon nog niet. Duizenden deelnemers. Een belevenis.
De laatste jaren fietsen we in twee groepen. De diehards onder ons rijden nog steeds de langste afstand, maar de meesten besluiten tegenwoordig toch om de kortere route te rijden. We worden tenslotte ook wat ouder, maar of we ook wijzer zijn geworden? Er doen gelukkig steeds meer dames mee. Zij staan hun mannetje en doen absoluut niet voor de heren onder. Het lijkt mij leuk om bij deze terugblik een aantal anekdotes op te halen. Mijn 1ste keer toen nog met een volgauto. Bij het oprijden van de Wanne in Grand Halleux schakel ik mijn derailleur in het achterwiel. Afgebroken. Fiets op de auto gezet en naar boven gereden naar de pauzeplaats. Mijn toenmalige fietsmaatjes zijn vervolgens maar alleen doorgereden. Ik kon zo natuurlijk niet verder. Terwijl ik daar op de Wanne nog wat rondliep met mijn ziel onder de arm, kwam er een fietsenmaker uit Oss die een volgauto bestuurde. Hij zei: “Oh, dat maak ik wel even". Na een half uurtje had ik weer een nieuwe derailleur waar ik die dag mee verder kon. Het plan van Myriam om mij met de auto naar mijn medefietsers te brengen sneuvelde. Ik was gekomen om te fietsen, dus doorfietsen was het parool.
Uiteindelijk kwamen Myriam en Bets hem bevrijden door de boete te betalen, waarna hij de helletocht met flinke tegenzin kon voortzetten. Voor La Redoute haalde hij ons weer in, stoof ons zonder een woord te zeggen of een blik te gunnen voorbij, om vervolgens met een half uur voorsprong te finishen. Zo zie je waar woede en gestegen adrenaline kunnen zorgen voor onverwachte en onvermoede krachten!! De befaamde bocht van Cees Verhoeven. Hij nam deze bocht van binnen naar buiten en niet omgekeerd zoals het hoort. Ik wijs deze plaats altijd aan als we er voorbij rijden. Cees dook zelfs onder de vangrail door, stapte weer met een lachend gezicht over de vangrail en fietste vrolijk verder alsof er niets was gebeurd. Met wat schaafwonden en een kapotte broek passeerde Cees de finish in Tilff. Het Oei-Oei lijstje van Theo Kock. Wij wisten niet van dit bestaan af. De Mont Le Soie staat sinds die keer dat Theo meefietste ook op dit lijstje lastige hellingen. Philco Doornbusch. Een jongeman uit Milsbeek fietste met nat weer en had geen regenjas bij zich. Waar we ons vooral over verwonderden en aan stoorden was dat hij ook geen onderhemd aan had met dat weer. Philco is toen in Bastogne door Henk Doeleman gered. Hij maakte van een vuilniszak een soort regenjas en kreeg de opdracht om alleen op eigen tempo de kortste weg terug te fietsen. Als extraatje kreeg hij een fietspompje mee. Daar wilden wij niet bij horen.
Luik-Bastenaken-Luik van Jan Vloet
De rode stoplichtaffaire van Frits Basten is wellicht de meest beroemde. Nadat we in alle vroegte waren gestart, reed Frits 's morgens vroeg als laatste in de groep, rechtsaf door een rood stoplicht. De ter plaatse te betalen boete hiervoor bedroeg maar liefst 5.000 Belgische francs, ongeveer driehonderd gulden, te betalen v贸贸r tien uur, want anders werd het bedrag verhoogd tot 10.000 francs, rond de zeshonderd gulden. Frits vond dit in geen verhouding staan tot het vergrijp en ging hier dan ook niet mee akkoord. Hij moest onder begeleiding van twee motorordonnansen mee naar het politiebureau waar zijn fiets in de cel werd opgesloten. Zijn stemming daalde met de minuut en zijn humeur werd alsmaar grimmiger, met name toen hij er achter kwam dat Belgen slechts de helft hoefden te betalen.
13
René Zeegers had erg veel pech. Hij reed lek bij een station. Normaal geen probleem voor een fietsenmaker, want hij had genoeg bandjes bij zich, maar die bleken allemaal lek te zijn. Natuurlijk veel en hard lachen. Dat komt ervan als je iedereen die een lekke band heeft een nieuwe geeft en de kapotte opbergt. Dan blijf je zelf met de lekke zitten. Al langer geleden; De berg van Frans Kerkhoff. Hij fietste op zijn 49ste de 1e keer deze tocht. Op de Côte de Maquisard die tegenwoordig niet meer in de route zit, wisselde Frans zijn schoenen met de gymschoenen van Myriam. Dat liep makkelijker bergop.
Tenslotte mijn 25-jarig jubileum in 2007. De toespraak op de Wanne van Henk Doeleman namens allen. Het overhandigen en aantrekken van het jubileum TC Gennep-shirt. De ontvangst aan de finish van velen in speciaal t-shirt. Het ontvangen van de fles Champagne uit handen van Ludo Dierkxens namens de organisatie, wel geregeld door één van ons. Het was geweldig, bedankt. Met dank aan al die vele, wisselende fietskameraden van de afgelopen jaren, gaan we nog wel enkele jaren door met het fietsen van Luik-Bastenaken-Luik. Uiteraard afgesloten met een gezellige barbecue op de zondagmiddag als iedereen weer bekomen is van de inspanningen en kan nagenieten van de sterke verhalen. Jan Vloet
Luik-Bastenaken-Luik van Jan Vloet
De avond voor het vertrek in 2008. Met zijn allen bij elkaar, een goede borrel en steeds sterkere verhalen. Deelnemers worden gestimuleerd om met dit mooie weer toch de langste afstand te fietsen. Hier ontstaat de Dag van Harry Lammerts. Eenmaal gekozen voor de langste afstand had Harry de routebeschrijving constant bij de hand. Iedere keer vroeg Harry: "Hoe heet deze berg?" Vaak was het antwoord: “Deze staat niet op de kaart". Hierdoor ontstond hilariteit, maar sommigen werden er hoorndol van. Toen de vermoeidheid ook nog eens toesloeg was de maat vol. Harry kreeg door Henk een verplichte pastamaaltijd voorgeschreven en het routekaartje van Harry werd verscheurd.
15
Wie is de renner van het jaar ? Of misschien nog beter, wie zijn de renners van het jaar? Zijn het de mannen die nog uren in het donker fietsten om de Noordkaap te bereiken? Of degene die voor zijn clubmaten een zo uitdagende activiteit organiseerde? Is het de man die er voor zorgde dat zovelen een top-week hadden in Mallorca of elders. Is het de vrouw die per ongeluk ten val kwam en inmiddels weer meerijdt met het peloton? Of de vrouw die de afgelopen week de Ventoux en de Galibier beklom? Misschien is het de man die voor de zoveelste keer Luik-Bastenaken-Luik reed. Zijn het de mannen en vrouwen die er voor zorgen dat we jaarlijks vele fietsfanaten een mooie mountainbike- en toertocht kunnen bieden? Of is het de man die vanmorgen uit zijn bed gekomen is om het stelletje idioten aan te moedigen dat in de stromende regen toch op pad ging, gewoon omdat een aantal mensen zich ingespannen hadden een mooie tocht voor te bereiden? Misschien zijn het de mannen die de kop trekken, vooral tegen de wind in. Of degene die bemoedigende woorden spreekt wanneer je even stuk zit. Of je afleidt wanneer je het even helemaal niet meer weet.
Kortom er is geen keuze te maken uit alle Jannen, Pieten, Fransen, Jossen, Wimmen, Gerren, Theo’s en vele anderen. We zijn allemaal renners van het jaar. En laten we zorgen dat we dat zo houden. Proost !!
Renner van het Jaar
Het zouden ook nog de spreekwoordelijke renners kunnen zijn die ons ijs en weder dienende van koffie, gebak en meer voorzien. Of degene waarvan je een schouderklopje krijgt wanneer het toch gelukt is. Misschien moet alle eer naar het bestuur dat veel van onze fietsactiviteiten en ook deze avond mogelijk maakt. Of zijn het dan toch degenen die belangeloos meehelpen wanneer net jij niet zo handig bent bij het verwisselen van een band.
17
De Pompploeg heeft een lang verleden. Voetballers die niet meer mee konden komen met de jeugd stapten op de fiets of gingen hardlopen. Bert en Theo van de Berg, samen met Pieter Verbroekken, waren ook bezig met hardlopen totdat ze ontdekten dat hun talenten meer lagen op de fiets met het kromme stuur. Vanuit de garage stapte je snel op de fiets en het plezier werd groter en groter. Met name Bert was zo gedreven dat iedere dag wel een rondje werd gemaakt. De omgeving kwam in beeld, mooie paden in Duitsland en Nederland en geen uitdaging was groot genoeg. Er waren meer fanatici zoals Piet Verbruggen en John Rutten die Bert en Pieter langs de meetlat wilden leggen, wat op zich weer voor hen een uitdaging was en zo ontstond een groep competitieve hardrijders. Henk Botterhuis, die veel prijzen gewonnen heeft bij de professionals, sloot ook aan.
De pompploeg bestond al voordat de toerclub werd opgericht. Er werd op woensdagavond afgesproken bij John Boon in Gennep en later ook op zaterdag. Wie reden er in die tijd? Geert Laskewitz, Bennie Rutten, Tonnie Boomgaars, Sjef Pete Nemeth en wellicht nog meer die enkel voorkomen in de notulen van de club. In de 90-er jaren ging men ook bij de toerclub maar daar was een helm verplicht en de pompjongens wilde geen helm. Cees Medendorp, de toenmalige voorzitter, heeft dit euvel gladgestreken en de pomp ging zonder helm. Daarmee werd het een feit dat de pomp bij de club in Gennep hoorde. Lang werd de groep gedrild door Jan Botterhuis die nog fanatieker was dan broer Henk en ook geweldige mooie routes kende. Jan zette iedereen op zijn nummer, of het een renner was, een passant of een politieman uit Kleef, de grap en de lach van Jan met een scherpe ondertoon konden zij gratis in ontvangst nemen. Op dit moment rijden zij in de B-ploeg, nog meer kilometers en nog vaker de fiets op. De lijfspreuk van Jan is: “Hoe ouder hoe gekker” Juist vanaf de beginperiode is de visie van de pomp heel eenvoudig. We rijden niet naast elkaar maar achter elkaar. De missie is dat dit zo hard mogelijk gaat. Daarnaast is er vrijheid, iedereen kan mee en iedereen mag mee. Vele nieuwelingen zijn er geweest maar velen zijn ook weer vertrokken. Helaas is ook “de virtuele wielrenner” genaamd Sjakie vertrokken. Tot aan zijn afscheid was hij altijd aanwezig met scherpe blik en giftige pen en beschreef het wel en wee op de website “WielerBoysPlasmolen”.
Verder allemaal afgetrainde mannen die zelfs verdienstelijk rijden en reden bij “De Wedrenners”.
Deze site is er helaas niet meer, maar het volgende artikel is uit 1985.
Waar halen die jongens het vandaan vraag ik mij weleens af, ik bedoel die enorme snelheid op de fiets. Vanmorgen met een man of 14 aan het vertrek, we misten gelijk Bert maar die lag thuis op bed met een buikgriep, of zo iets, en ik ontdekte 2 nieuwe fietsen en dacht meteen oh jee. En ja hoor, nieuwe fiets voorop en meteen volle bak, gelukkig liep mijn blaas gauw vol zodat ik even kon stoppen maar toen ik er weer bij kwam in het wiel van Richard zag ik tot mijn verbijstering ineens die andere fiets op kop en dat had ik nog nooit van hem gezien! Ik begon te twijfelen en keek naar mijn eigen fiets. Die zag er toch nog goed uit, niet nieuw natuurlijk, maar ik wist het even niet meer. Dan maar weer uit de broek, dat hielp! Uiteindelijk de koffie in Kevelaar gehaald, even pauze en ondertussen die nieuwe fiets bestudeerd. Ik kon daar verder niets aan ontdekken alleen dat ie mooi was, dus tja, misschien zat het dan toch tussen de oren. Na de pauze weer op de fiets richting huis en ja hoor weer die nieuwe fiets, niet te geloven. Pedro reed ook maar om die fiets, dan even er voor en lang daar weer achter (achterkant was óók mooi ) en het ging in volle speed boven de 45 km/u en uiteindelijk nam Pedro weer de kop met iets normalere snelheid (altans voor Sjakie!) zo rond de 40 km/u en weet je wat het gekke was? nou?…. Sjakie hoefde niet meer uit de broek!
De pomp start zaterdags om 13.30 uur en zondags om 09.00 uur. Op zondag bespreken we vooraf waar we naar toe gaan en er wordt zo hard mogelijk naar een koffieplaats gereden, vaak Kalkar of Xanten. De macht van de gewoonte zullen we maar zeggen. Vaak wordt er op woensdag met de club gereden. Jonge mannen en vrouwen kunnen zich aansluiten. Jonge mannen voor het kopwerk en met de dames kan de competitie nog aangegaan worden. Geen anabolen, geen hoogtestages, geen Epo maar gewoon op eigen kracht gaat De Pomp. Als onderdeel van Toerclub Gennep kunnen we zeggen.
Ciclismo Lago Mulino gaat door!
De Pomp
Het is een grote verdienste van Bert van de Berg dat de pompploeg nog bestaat. Zelf nog steeds een super hardrijder en weet hij altijd een evenwicht in de groep te houden. Komt iemand een paar weken niet opdagen dan wordt desbetreffende gebeld. Hij zorgt ervoor dat er sociaal wordt gereden (er wordt gewacht) en hij rijdt veelal voorop om de weg te wijzen. Ook laat hij de anderen zien hoe men bij het oversteken onder een vrachtwagen door kan. Althans daar lijkt het op. Als de meesten in de groep het bord van een kruising nog niet gezien hebben staat Bert al aan de overkant!
19
Clubweekenden Al in 1991 werd in het najaar het eerste clubweekend georganiseerd. Op de racefiets vertrek vanuit Ottersum, toen bij Toma, naar Zwolle achter Groenlo. Een afstand van 142 km. Ik kan me nog herinneren dat we de volgbus van Gerrit kwijt waren en we hadden toen nog geen mobieltjes (!) dus met de vaste lijn bellen naar het thuisfront van Toma en zo kwamen we achter de locatie van onze volgbus. Er zouden de jaren erna nog vele clubweekenden volgen. Om een paar bestemmingen te noemen: Sneek, Bleyerheide/Kerkrade, de Veluwe, Twente, Ho-even bij Oudenbosch, Driebergen, Egmond aan Zee, Drenthe, Sauerland en Gerolstein in de Eifel. En natuurlijk naar de oorsprong van De Niers in Kuckum bij Erkelenz. Ook het legendarische weekend naar Gronau mag natuurlijk niet vergeten worden. Soms waren ook de echtgenotes en / of partners van de partij en zij fietsten hun eigen mooie routes. Fietsvakanties Tijdens de ledenvergadering in 1993 werd door Henk Doeleman het voorstel gedaan om een keer in de bergen, bv Alpe d'Huez en omgeving te gaan fietsen. Na een info-avondje van Henk en Frits werd het een week vanaf een camping aan de voet van de legendarische berg. Elf TCG-leden wilden de uitdaging wel aangaan en na die schitterende week bleek dat er nog veel fietsvakanties in de jaren daarna zouden volgen. Zo werden de hoogste cols van Frankrijk, Oostenrijk en ItaliĂŤ bedwongen.
Om er 'n paar te noemen bekend van de Tour en de Giro: Puy de Dome, Joux Plane, Morzine-Avoriaz, Sella rondje, Passo di Giau, Col de la Bonnette (2860m), Col d'Allos, Col de la Cayolle, Col de Vars, Stelvio (2758m) , Grossglockner Hochalpenstrasse (2509m), Weissensee (voor Henk D. ook op de schaats geen onbekende), Col d'Izoard, Lautaret, Galibier, Croix de Fer, Col du Tourmalet, Col d'Aspin, Col d'Aubisque, Col du Soulor, Hautacam, Luz Ardiden, Chamrousse, Col d'Ornon, les Deux Alpes, La Berarde, Col de Telegraphe, Col du Sarennes (achterkant van Alpe d'Huez), Glandon, Timmelsjoch, Gorges du Verdon en natuurlijk niet te vergeten de Mont Ventoux. We hebben ze allemaal bedwongen en wat hebben we met z'n allen genoten van de mooie lange klimmen, de schitterende natuur, de formidabele afdalingen, het afzien en bovenal al die jaren de gezellige weken op de mooiste plekjes van Europa. Veelal waren ook de echtgenotes en partners en kinderen er bij en altijd als afsluiting de traditionele barbecue.
Herinner je nog ? - De vergeten racefiets 'n Pinarello in Lac Chambon - Op de Col de Joux Plane de bergkoeien, volgens sommigen waren het dassen met bellen om - De vele garages op de Col d'Allos, Cayolle en La Berarde - Veel overstekende slangen, “pietons” - Avoriaz in de zomer, volgens Geert “Tsjonge-jonge, wat een oord” - De vele monumenten en gedenkstenen onderweg van: Henri Desgrange, Fausto Coppi, Bobet, Tom Simpson en Wim van Est - De 48 haarspeldbochten van de Stelvio - Het gebakken visje van Frits G. (op 'n kermis in Twente) - Het woef-woef lied ter ere van 'n 25-jarig huwelijk. - Tijdens het clubweekend Gronau op de terugweg de sanitaire stops in de maisvelden
- De mop over het echtpaar dat 25 jaar getrouwd was. De man heeft 125 gulden en 2 eieren in zijn nachtkastje liggen en zijn vrouw wil nu wel eens weten waarom …..? - De hitte in Bolzano - Gloeiende Gerrit op de Veluwe - De fluitende marmotten op de Grossglockner - Lourdes, een devote locatie - De knorrige eigenaar/ober op het mooiste terras van Mallorca - Het uitgebreide ontbijt en diner met toetjes (Mallorca) - Het tunnelsyndroom bij de Pique Major (Mallorca) - De fantastische Calobrapas (Mallorca) Terugkijkend naar de foto’s van de afgelopen jaren, wat waren we toen jong en….? Nooit in de bergen gefietst, ’t is een echte aanrader. Wel wat training er aan vooraf laten gaan en dan wordt het ook zeker genieten zoals wij dat al die jaren ook gedaan hebben. Met TCG groet, Jos Ballast
25 jaar clubweekenden, fietsvakanties
Mallorca Op het mooie eiland Mallorca werden door Fred268 Rompelberg al jaren fietsvakanties georganiseerd. Het leek enkele TCG-leden wel iets om daar in het voorjaar ook eens een keer naar toe te gaan. En bij een jaar is het niet gebleven. Verschillende jaren zijn we daar met diverse TCGleden naartoe geweest en na de eerste twee jaar bij Fred268 te hebben gefietst, hebben we de jaren daarna alles zelf georganiseerd. Het waren steeds zeer goed verzorgde en mooie fietsweken onder het motto: “niets moet en (bijna) alles mag”.
21
Uit de oude doos
- tekst
23
Als actief wielrenner(ster) ben je tijdens het uitoefenen van je hobby al in de buitenlucht en lekker sportief bezig in de natuurlijke omgeving van zowel de Brabantse, Gelderse als de Limburgse kant van de Maas. Denk maar aan o.a. De Vilt, Maasheggen en Maasduinen, omgeving Groesbeek en Berg en Dal, Reichswald en omgeving Kleve en Goch. Zowel op de racefiets als zeer zeker de mountainbike is het dan genieten van al het moois dat deze omgeving aan natuur te bieden heeft. Verschillende van deze terreinen zijn in beheer en eigendom van Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer. Ieder jaar op de eerste zaterdag van november wordt er een natuurwerkdag georganiseerd. Op zo’n dag worden er bijvoorbeeld opslag van jonge boompjes op de heide verwijderd, poelen schoongemaakt of knotwilgen geknot. Aan het werk met de landschapswerkgroep
Werk aan het Natuurbelevingspad op het vmlg Nato-terrein Gennep
Voor meer info zie: www.ivn.nl/afdeling/maas-en-niers
Heb je ook interesse om ’n keer mee te gaan de natuur in (en niet alleen op de fiets), laat het maar weten aan Jan Vloet of Jos Ballast. Het ringen van jonge torenvalken
TC Gennep en IVN Maas en Niers
Sinds een aantal jaren werkt ook een aantal leden van de toerclub hier actief aan mee. Door Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer wordt dit zeer op prijs gesteld en dit komt de onderlinge samenwerking alleen maar ten goede. Zo is inmiddels een achttal leden van de toerclub ook zaterdags actief voor het IVN-Maas en Niers. Dit zijn Frans, Frits, Ger, Jan, Klaas, Piet, Wim en Jos. Volgens mij is Jan Vloet een aantal jaren geleden hiermee begonnen met zijn mannen van Dichterbij. Van oktober tot maart wordt er op zaterdagmorgen enthousiast gewerkt aan het behoud en herstel van de natuur dichtbij huis. Denk hierbij aan de Genneper- en Looisehei, het voormalige Nato-kamp in Gennep, het bosgebied van Afferden en Bergen en het Niersdal. Ook is een aantal leden actief in de vogelwerkgroep en helpt mee met het veilig overzetten van padden tijdens de jaarlijkse paddentrek op de Looiseweg in Gennep. Wat is het IVN? De Vereniging IVN (Instituut voor natuureducatie en duurzaamheid) is een landelijke vereniging met plaatselijke afdelingen. IVN Maas en Niers is zo'n afdeling met als werkgebied de gemeenten Gennep, Bergen, Mook en Middelaar. Het IVN wil door haar activiteiten de mensen laten zien wat er nog is aan natuur, in de hoop dat bewustmaking zal bijdragen tot bescherming van onze natuur.
Wat doet het IVN? Het IVN organiseert excursies, thema-avonden en cursussen. Zij beschrijft wandel- en fietsroutes en stimuleert werkgroepen. IVN Maas en Niers heeft een aantal werkgroepen: o.a. wandelingen en excursies, vogels, uilen, publiciteit, natuurbeheer en jeugd. MANIE is het afdelingsblad van en voor leden. Het wil informeren, stimuleren en activeren. Alle activiteiten van IVN Maas en Niers, zowel van leden als van bestuur, zijn vrijwilligersactiviteiten.
25
Ten eerste moeten de nodige vergunningen geregeld worden voordat we deze mooie routes door ons veelzijdige landschap kunnen uitzetten. Het uitpijlen van de route moet natuurlijk de dag vóór de toertocht al gebeuren. Op de dag zelf wordt er vroeg opgestaan door de parkeerhulpen, kassamensen, coördinatoren, voorrijders en de helpers en inrichters van de start- en pauzeplaatsen. En als er problemen zijn met een fiets dan kunnen we al jaren rekenen op onze sponsor fietswereld Milsbeek en heeft Rene Zeegers het mankement snel verholpen , het laatste jaar ook met de inzet van Piet Nas. Als de voorrijders eenmaal weg zijn om de route te controleren en de deelnemende fietsgasten hopelijk in groten getale komen opdagen, is het even een drukte van jewelste om iedereen netjes op pad te krijgen. Bij het passeren van de voorrijders zijn er hopelijk geen pijlen weggehaald op de route, anders moeten deze ter plekke nog worden bijgehangen.
Eenmaal bij de pauzeplaats, waar de rijders netjes hun fiets kunnen parkeren, staat er genoeg eten en drinken voor iedereen klaar om weer op krachten te komen voor het vervolg van de tocht. Ook de drukte rondom de pauzeplek wordt door de TCG-leden allemaal in goede banen geleid. Als dan de laatste deelnemers bij de start eenmaal vertrokken zijn, gaan we met (hopelijk) een grote ploeg de pijlen weer ophalen. Dat is voor degenen bij de pauzeplaats ook meteen het teken dat wanneer zij geweest zijn, ook daar opgeruimd kan worden. De pijlophalers gaan weer verder om het laatste stuk van de route te ontdoen van alle pijlen, meestal hebben ze dan nog wel een stukje route voor de boeg. Na terugkomst bij de finish wordt na een mooie toerdag onder het genot van een bakkie soep en een broodje nog even met z’n allen nagepraat. Wanneer we dan horen dat er weer veel deelnemers op onze tocht afgekomen zijn en we goeie reacties ontvangen hebben, weten we dat we het vele werk weer niet voor niets gedaan hebben. Op naar de volgende mooie tocht met hopelijk veel deelnemers en vrijwilligers.
Toertochten
Onze toertochten zijn vaak een groot succes, dit zou niet lukken zonder de goede inzet van veel van onze leden.
27
Naast een gezellig feest, een mooie jubileumtocht en een druk bezochte receptie is er in het jubileumjaar 2015 van de TCG ook aandacht besteed aan mensen die helaas niet in het gelukkige bezit van een eigen fiets zijn. Op verzoek van de toerclub hebben de stichting voedselbank Limburg-Noord en 1 klein gebaar Gennep geïnventariseerd welke gezinnen een fiets hard nodig hebben en niet onmiddellijk in staat zijn om deze zelf aan te schaffen. De vraag naar fietsen bleek groot!! Maar liefst 55 fietsen werden gevraagd: kinderfietsen, damesfietsen en herenfietsen. Vervolgens is binnen de club een oproep gedaan om thuis te kijken of daar fietsen staan die weliswaar niet meer worden gebruikt maar nog lang niet rijp zijn voor de sloop. Dit leverde een mooi aantal bruikbare fietsen en onderdelen op. Vier clubleden zijn vervolgens een paar avonden en zaterdagen druk aan het werk geweest om weer een aantal goed rijdende en veilige fietsen te maken die nog jaren mee kunnen. De gemeente Gennep vond het initiatief van de toerclub Gennep om gezinnen in nood te helpen zo mooi dat zij een subsidie ter beschikking stelde. Met de fietsen vanuit de club en de subsidie is het gelukt om alle gevraagde fietsen bij elkaar te krijgen.
Net voor de start van het nieuwe schooljaar zijn vrijwilligers van de fietsclub de fietsen gaan afleveren bij de nieuwe eigenaren. Het spreekt voor zich dat dit voor beide partijen een mooi moment was.
TC Gennep Weesfietsen actie
Weesfietsenproject: “Iedereen verdient een goede fiets!”
29
Tenslotte….
Helaas zijn er ook een aantal wielervrienden die ons ontvallen zijn.
25 jaar TC Gennep! Dit zou natuurlijk niet mogelijk zijn geweest zonder de tomeloze inbreng van onze enthousiaste en sportieve leden. Zij staan niet alleen op sportief gebied hun mannetje en vrouwtje, maar bepalen ook het karakter van onze club: sportief, kameraadschappelijk, gezellig en behulpzaam (en niet alleen bij ’n lekke band!).
Cees Medendorp, Martien Heijmans, Peter Papen en Wiel Derks. Zij blijven in onze gedachten….
15 november 2040, receptie Toerclub Gennep, 50-jarig bestaan!!
Theo Michels Voorzitter
Tenslotte
In dit jubileumnummer heeft u kunnen lezen wat wij zoal doen en gedaan hebben. Wij hopen dat u dit boekje met plezier heeft gelezen. Ik wil op deze plaats iedereen nog eens extra bedanken die zich jarenlang voor de vereniging heeft ingezet: de verschillende (oud-) bestuursleden, de coördinatoren van de drukbezochte toertochten, de website-beheerders, de chauffeurs en bijrijders en de diverse commissies (kleding, jubileum, feest). Last-but-not-least “onze” Wim en Riekie van ‘t Ottertje en de diverse sponsoren die ons in de afgelopen jaren financieel en materieel hebben ondersteund.
Tenslotte wil ik u vragen het volgende alvast in uw agenda te noteren:
31
TC Gennep
1990
2015
jubileumboek