Carla vertelt verder

Binding 9

Carla vertelt verder

In deze editie van mijn column vertel ik jullie graag over de leesclub van de SVHaren en met name over het boek dat we daar hebben besproken. Ik ben sinds kort lid van deze leesclub. Heleen van Weperen is de coördinator en Tineke de Roos begeleidt ons tijdens de boekbesprekingen. De keuze van de te bespreken vier boeken per jaar berust bij een landelijke organisatie. Er zijn strikte spelregels, waarvan ik heb onthouden dat het moet gaan om literatuur, waarvan minimaal één debuut. En dat een schrijver maar eens in de vijf jaar mag meedoen. Henk Boomker is nauw betrokken bij de organisatie. De gekozen boeken kun je bij hem kopen, samen met uitwerkingen waarin een nadere toelichting op de boeken wordt gegeven. Wij zijn gestart met de bespreking van het boek Hamnet, geschreven door Maggie O`Farrell. Hoofdpersoon is William Shakespeare, maar zijn naam wordt in het hele boek nergens genoemd. Maggie schrijft over ‘de leraar Latijn, de vader’. Je zou kunnen zeggen dat zijn vrouw Agnes de tweede hoofdpersoon is. William wordt verliefd op de zes jaar oudere Anges, die in het dorp Stratford-upon-Avon – evenals haar overleden moeder – bekend staat om haar kennis van geneeskrachtige kruiden en haar hechte band met de natuur. Zij heeft ook voorspellende gaven. William voelt zich niet thuis in Stratford. Hij wil schrijven, zijn ware talent ontplooien in het schrijven van theaterstukken. Agnes stimuleert hem daarbij, hoezeer ze hem ook gaat missen. Agnes baart drie kinderen, eerst dochter Susanna en daarna de tweeling Hamnet en Judith. Overigens zijn de namen Hamnet en Hamlet in die tijd volledig inwisselbaar. Hamnet en Judith zijn onafscheidelijk en dat komt vooral tot uiting wanneer Judith ernstig ziek wordt en Hamnet op zoek moet naar hulp want alle familieleden zijn elders bezig. De chirurgijn constateert dat Judith de pest heeft. De volgende scenes vond ik ongeloofwaardig maar ook wel fascinerend. Hamnet kruipt bij zijn stervende zuster in bed, trekt haar jurk aan en sterft in haar plaats. Hoe verschillend de ouders daarmee omgaan wordt uitgebreid beschreven. Agnes vertrekt tenslotte ook naar Londen om daar te zien hoe haar echtgenoot met het verlies van hun zoon omgaat. Zij ziet dan dat hij daarover een toneelstuk heeft geschreven, getiteld Hamlet, waarin de tol van vader en zoon zijn omgekeerd. De laatste woorden van de geest van de vader (gespeeld door William zelf) zijn: ’Gedenk mij’. Ik vond het een bijzonder maar toch prachtig boek. De sfeer uit de 17e eeuw wordt heel goed beschreven maar er gebeuren wel veel dingen die sprookjesachtige effecten oproepen en die bij ons moderne lezers vreemd zullen overkomen. Ik ga het boek nog een tweede keer lezen, nu met de gekregen uitwerking erbij. Ben benieuwd hoe ik er dan tegenaan zal kijken! Carla Roede