Uit het hart

Negentiendertig, een heel slecht jaar, men was straatarm, slechts een paar hele slimmeriken wisten een graantje mee te pikken. Velen gingen toen failliet. Eten, kleding was er niet Moeders als een bloemenrank, honger maakt je heel erg slank. Kindjes waren gauw tevree 1 stukje speelgoed, soms zelfs twee. Gemaakt door vaders van afvalhout en o wat was het binnen koud! Maar langzaam ging het weer wat goed en elkeen kreeg een beetje moed. Wat is er toen toch scheef gegaan? Toen kwam er ook nog een oorlog aan.

Onze kinderen geboren in overvloed, verwend met liefde, geld en goed. Wat staat hun straks te wachten, wellicht wat duistere krachten. Tegenslag maakt ons sterk dat is pas het ware werk. Of worden onze schatjes, later echte watjes? Ik wens hen wel ten lange leste, het aller aller aller beste.

Anita