suver nuver: toen

Voor haar afscheidsvoorstelling ZUM WOHL zoekt Suver Nuver – onder leiding van Gerardjan Rijnders – haar heil in Oostenrijk: land van Freud, Fritzl, Hitler en Sissi. Een idyllische voorstelling lijkt gegarandeerd…

“Zum Wohl van Suver Nuver, veteranen van de anarchomime, is minstens zo absurd. Tijdens dit krankzinnige verhaal begint er iets ongemakkelijks onder de huid van de kijker te kruipen. Alle duistere herrie uit de kelder, en de akelige, groot-Germaanse folklore zijn zó kolderiek dat het pijn doet.” Parool

Over tijd en herhaling, over familie en indringers, over woede en wraak. Een feest van destructie!

Hoe moet je verder als je vader je zus aan de oorlog offert en je moeder vervolgens je vader vermoordt?

Bloedverwanten vertelt het verhaal van twee kinderen die geboren zijn na de Tweede Wereldoorlog. We volgen hun belevenissen in de tweede helft van de vorige eeuw.

Suver Nuver en theatergroep Max. gaan samen terug naar de wederopbouw, het grote zwijgen, naar lange haren, het verzet tegen alles wat ouder, aangepast of de baas is, naar de tijd waarin je op zoek gaat naar jezelf en de beerput van het verleden open gaat. En zie daar, de bakermat van onze beschaving, onze Griekse voorouders vertellen ons hoe je er met veel plezier een puinhoop van kunt maken.

In Bloedverwanten worden helden lafaards, vallen ouders door de mand en verliezen kinderen hun onschuld. Wat goed is, wordt fout en de tijdgeest gaat in gevecht met de eeuwigheid.

tekst en regie Moniek

Merkx (gasten)

Kathenka Woudenberg

Joop van Brakel

Floor van Leeuwen

Menno Vroon

en man alleen, vol woede, wraaklust en verdriet, blikt terug en mijmert vooruit.

Hij fluistert, hij roddelt, hij schreeuwt en hij zingt liederen uit “Dichterliebe” van Robert Schumann, waar Jan Rot een bijzondere hertaling van heeft gemaakt.

Liederen over de universele gevoelens die horen bij verloren liefdes.

Door het heldere, directe Nederlands van Jan Rot

klinkt Schumann fris, hedendaags en actueler dan ooit. De liederen zijn grappiger, maar zeker ook grimmiger geworden.

U bent gewaarschuwd!

Idee & spel: Henk Zwart

Muziek: Marcel van der Schot

Regie 2006: Maarten Lok

Regieadvies: Jetse Batelaan

Techniek: Mario Mantel

Ja tegen alles, betamelijk en onbetamelijk

Ja tegen het totaaltheater van de ademhaling

Ja tegen merg en been, huid en haar, hart en ziel

Ja tegen de ontmoeting van alleman met elkerlijk

Ja ja ja driewerf ja tegen het kijkplezier in je ogen (zes regels afkomstig uit VOLMONDIG JA van Simon Vinkenoog)

Een voorstelling met Bach, Barbie, Joh. de Heer en het verlangen naar saamhorigheid

Idee & spel: Dette Glashouwer

Regie: Alix Adams

Techniek: Mario Mantel

JA TEGEN HET JUNGLEAVONTUUR 2007

TRIPLE BILL

GELOOF, HOOP EN LIEFDE

Triple Bill is drie keer Suver Nuver alleen. Solo maar toch samen.

Suver Nuver speelt een drieluik: LIEFDE, HOOP en GELOOF. Een roadshow met softpornomuziek & passievolle smartlappen, walsende bejaarden & piepjonge ballerina’s, slapstick & Serieus Theater, bizarre engerds & onschuldige lieverds, body art in de ruimste zin des woords, kortom Suver Nuver op zijn Suver Nuverst. eind regie: Alix Adams, Jetse Batelaan en Moniek Merkx

2006

EXTASE

Regie Ola Mafaalani

Peer van den Berg, Dette Glashouwer, Henk Zwart met als gasten Walid Benmbarek, Kalthoum Mazid en Sabri Saad el Hamus

In een zoveelste poging af te rekenen met hun diepgeworteld calvinisme zocht Suver Nuver het ver over de grens. Met een mengeling van nieuwsgierigheid en angst dook Suver Nuver in alles waar de Arabische wereld ons toe uitnodigt en mee confronteert.

Op deze zoektocht liet Suver Nuver zich bijstaan door regisseuse Ola Mafaalani. Samen met haar en de gasten werden de verschillen tussen de Nederlandse en Arabische cultuur tegen het licht gehouden en geheel volgens de Suver Nuver traditie, in een nieuw daglicht gezet.

Regie Ton Kas

KING ARTHUR INTEGRAAL

Na fantastische avonturen waarin Lancelot een roemrijke rol speelde, zijn de ridders van de Ronde Tafel op zoek gegaan naar de Graal. Twee jaar zijn nu voorbij, gedesillusioneerd en flink uitgedund keert een groepje ridders terug naar Koning Arthur en Koningin Guinevere. Ze hebben de Graal niet gevonden, ook Lancelot niet.

Suver Nuver ging met deze uitgeklede Arthurvertelling terug naar de oorsprong van de mime; geen woorden maar daden.

Absurdistisch riddervertoon bij Suver Nuver Op absurdistische wijze brengt deze voorstelling de stoere held uit de middeleeuwen terug tot een lachwekkende flapdrol die niet te benijden valt. En om deze originele kijk op de middeleeuwen vorm te geven, heeft Suver Nuver gekozen voor de bekende legende van Koning Arthur, Lancelot en Guinevere. […] De harnassen die de vier mannen in de voorstelling dragen, zijn prachtig. De kostuums spelen in het stuk een rol op zich omdat ze stuk voor stuk passen bij de karakters van de personages die erin zitten. […] Suver Nuver keert met deze voorstelling terug naar zijn oorsprong: de mime. Het beeld neemt duidelijk een belangrijke plaats in en er is weinig tekst. […] de Telegraaf – maandag 15 november 2004

In het eens zo mooie en vruchtbare landschap tussen de rivieren de Eufraat en de Tigris, tegenwoordig bekend als Irak, was ooit het Paradijs.

Het Paradijs van Suver Nuver is gesitueerd in een broeikas, waar planten en bomen “à deux” bij elkaar staan. Alleen Adam is “seul”, tot zijn grote verdriet. Ja, de verboden appel, die is ook alleen. Maar daar mag hij niet aankomen; “pas la pomme”, schalt God. Wanneer God hem Lilith, Eva en de slang stuurt begint de strijd. Om hem en om de appel. Ontzetting, uitzetting, ontsluiting en een krijsende baby zijn het resultaat. Het Paradijs van Suver Nuver blijkt een slagveld, waar een Babylonische spraakverwarring heerst.

De productie is in première gegaan op een buitenlocatie op Terschelling tijdens het Terschellings Oerol Festival. Daarna staat de voorstelling op de Parade in Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Amsterdam en op Lowlands in Biddinghuizen.

Suver Nuver presenteert in AU BAIN MARIE een hilarische vertaling van het bijbelverhaal over de verdrijving uit het paradijs. […] De halfnaakte Adam is een fraaie creatie van Dette Glashouwer. Met bitje, muts, vest en levensechte penis onherkenbaar. [..] De eerste vrouw van Adam (Lilith) oogt als een mondaine Française (Peer van den Berg), die Adam seksueel te ruw benadert. Eva (Henk Zwart op megahakken) ontwaakt uit een hangmat en wakkert Adams voortplantingsdrift aan. Maar dan komt de slang (een dolkomische stofzuigeract met een flexibele luchtkoker), de zonde (Pas de pomme!), de toorn van aartsengel Gabriël (moe van zijn plastic hoofdvleugels) en de rest kennen we. Of toch niet?

de Volkskrant, vrijdag 18 juni 2004

Suver Nuver brengt vanaf het najaar 2003 een echte Nederlandse soul-opera. Een muzikaal familiedrama vol bekende en onbekende soulcitaten, met Peer van den Berg, Dette Glashouwer, Henk Zwart en als gasten Joop van Brakel, Joke Tjalsma, Kathenka Woudenberg en anderen.

Op het eerste gezicht lijken wij te maken te hebben met een keurig en beschaafd gezin, maar achter die zorgvuldig opgebouwde façade broeit vermeend misbruik, jaloezie, haat en waanzinnigheid. Als de Pater Familias “per ongeluk” door de jongste zoon wordt vermoord, probeert de familie krampachtig de deksel op de beerput te houden. Maar daarvoor is er teveel gebeurd. De ziel moet spreken, steunen, zuchten en schreeuwen. Oh Lord, please don’t let me be misunderstood.

Een voorstelling in de traditie van Suver Nuver: als je denkt dat het niet erger kan, gaan ze nog een stapje verder.

J. C. SUPERMAN

Tom de Ket schrijft de teksten, Joop van Brakel en Roger Verhaard maken de muziek en Moniek Merkx regisseert.

2003

Een absurde en feestelijke voorstelling over uitverkoren zijn met Peer van den Berg, Dette Glashouwer, Henk Zwart en een koor. Geregisseerd en geschreven door Moniek Merkx. Het tweede deel van de drieluik over passie, martelaarschap en de angst voor verdoemenis. De Aankondiging is een zaaltje dat beheerd wordt door een gelovige Friese familie. De zaak verkeert al jaren in het slop en ook de familieverhoudingen zijn ernstig aan verval onderhevig. Het verhaal begint op de 33ste verjaardag van de zoon, een oud kind dat volledig in zijn eigen fantasie leeft. Op deze bijzondere dag besluit hij een laatste reddingsactie te ondernemen. Als ultieme martelaar helpt hij de zaak én de familie onafwendbaar naar de ondergang.

Het koor dat in het zaaltje repeteert, droomt vooral mee op bizarre helden fantasieën van de zoon. Samen zijn zij de uitverkorenen, diegenen die de wereld (lees: zijn familie) van de zonden bevrijden.

In het land werkt Suver Nuver samen met plaatselijke koren.

BEEST

Suver Nuver speelde in zomer van 2002 de festivalvoorstelling BEEST.

Een eigenwijs eerbetoon aan Vaudeville doordrenkt met Grand Guignol.

Suver Nuver vond twee jonge mimers, de Australische E.M. en de Hollandse R.R. bereid om als gasten op te treden. BEEST, een stevige voorstelling voor een sterke maag.

Concept & spel: Dette Glashouwer, Henk Zwart

Gastspelers: Esther Mugambi, Romanee Rodriguez

Regie: Ron Bunzl

bloedstollende versie van huwelijksgeluk

Suver Nuver vindt elk Oerol Festival opnieuw een vorm die wreedheid brengt als een alledaags genoegen. Deze voorstelling is theater op locatie in de beste vorm: gespeeld midden in het bos met als decor een poster die een bos voorstelt. Vorm en theater wisselen stuivertje, wat een spannende distantie creëert.

NRC Handelsblad, 24 juni 2002

WERELDVERBETERAARS

De drie leden van Suver Nuver zoeken naar een nieuwe invulling van de bijna archaïsche spreuk ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf’. Dat bij jezelf beginnen is hen wel toevertrouwd. (...) Helpen helpt niet, concluderen ze. Je moet je eigen problemen oplossen. Dat levert een paar hilarische scènes vol protestsymboliek op: prikkeldraad van Amnesty International om de pols van Van den Berg en het bloemenkransje uit de jaren zestig om het hoofd van Glashouwer die weergaloos een dwerg imiteert. Het kleine, daar zoomt Suver Nuver in deze voorstelling op in. (...) Een prachtig bewegend beeld met een tot in de puntjes beheerste motoriek (...).

De Volkskrant, 11 februari 2002

regie Don Duyns

PEEP FROM A DISTANCE

Met PEEP from a distance kijken we in de caravan van Joe.

Hij is er niet.

Kathy komt op bezoek. Ze wacht, trouwhartig en eindeloos, totdat de hormonen opspelen, dan verandert de lieftallige Kathy in een ongeleid projectiel.

Zal Joe nog komen?

Wijst hij haar dan af?

Of wordt Kathy omarmd door liefde en op mysterieuze wijze opgenomen in het rijk der goden?

Een twintig minuten durende bizarre one woman show met veel effecten.

TROOST PIJN, LIEFDE &GELUKSHOW

Van 9 februari tot en met 11 mei 2001 was in theaters door het gehele land de nieuwe voorstelling van Suver Nuver te zien. In TROOST meten de ervaren theatermakers, de vitale veertigers Peer van den Berg en Henk Zwart hun krachten met de frisse, jonge, talentvolle mimespeelsters Cheryl Asruf en Reineke Jonker. Puttend uit clichés en eigen troost-ervaringen heeft het viertal onderzocht wat ‘troost’ betekent in een tijd van ongebreidelde economische groei, welvaart en hebzucht. Onder leiding van regisseur Lidwien Roothaan en met medewerking van multimedia-artiest Jeroen ‘Eboman’ Hofs hebben zij hun bevindingen aaneengeregen tot een flitsende Pijn, Liefde & Geluk Show.

Troost met parelende glimlach en tik op de billen Ondanks de grijzende slapen en de toenemende rimpeltjes dendert de vitaliteit en fysieke spankracht van Van den Berg en Zwart onverminderd een uur lang door de zaal (…) de voorstelling liep als een klok op de zinderende lach en het stampend slotapplaus van het publiek. (…) ook door de belichting van Gé Wegman, is er wat toneelbeeld betreft, een heel aantrekkelijke voorstelling ontstaan met fraaie momenten van Roothaan-esthetiek.

Trouw, 17 februari 2001

POPLA

NATURALIA NON SUNT TURPIA - in de natuur is niets waarvoor wij ons zouden moeten schamen (Diogenes)

Suver Nuver heeft POPLA gemaakt op uitnodiging van Theaterproductiehuis Victoria voor het Time Festival in Gent. Dit festival, georganiseerd in het kader van de vieringen rond Gent

1500-2000 en de in Gent geboren keizer Karel V, had als thema: ‘gestoorde vorsten’.

Deze hypereclectische semi-documentaire, waarin met gebruik van slapstick en verbaal geweld de eetgewoonten, stofwisseling en stoelgang van de machtigen der aarde en de bejubelde life style van de moderne individu de revue passeren, heeft in 2002 ook gespeeld op de Boulevard of Broken Dreams in Barcelona.

eindregie: Michael Helmerhorst

2000

Van 13 februari tot en met 22 mei 1999 was Suver Nuver in theaters door het gehele land te zien met De kale huurder. Naast de vaste leden van Suver Nuver - Peer van den Berg, Dette Glashouwer en Henk Zwart - speelde Joop van Brakel (muziek) een belangrijke rol in de voorstelling. De tekst van De kale huurder is gebaseerd op de film The Trial van Orson Welles, naar Kafka’s Proces. Na Vlees en bloed (’97) - een ‘spetterende’ bewerking van The Family van Lodewijk de Boer - is dit het tweede deel in een drieluik van voorstellingen die gebaseerd zijn op bestaande teksten, bewerkt en geregisseerd door Moniek Merkx, met een live geluidsbeeld van Joop van Brakel.

DE KALE HUURDER

In De kale huurder resoneert veel uit vorige Suver Nuver voorstellingen. De montage van de absurdistische scènes, de humor en de serieuze ondertoon (iedereen is schuldig!) – alleen de drie Suver Nuvers durven zo met de arme Jozef K. te sollen.(…)

Ook wordt er prachtig gezongen, zodat je er bijna naar gaat verlangen dat Suver Nuver bij een volgende gelegenheid bijvoorbeeld eens The Who’s Tommy onder handen neemt.

Het Parool, 22 februari 1999

1999

SEVEN UP

Sevenup was een samenwerkingsproject van de theatergroepen Suver Nuver en Growing up in Public, dat in de zomer van 1998 op diverse festivals te zien was. Het zevenkoppige gezelschap kruiste de degens met als inzet de Zeven Hoofdzonden.

Hebzucht, Onkuisheid, Gramschap, Nijd, Hoogmoed, Traagheid en Onmatigheid bevolkten, ontheiligden en veroverden de toneelvloer.

Sevenup werd gemaakt en gespeeld door Peer van den Berg, Dette Glashouwer, Henk Zwart (Suver Nuver) en Daphne de Bruin, Don Duyns, Paul Feld en Jeroen Kriek (Growing up in Public). Eindregie: Peter Eversteyn.

Vrij naar The Family van Lodewijk de Boer; het spraakmakende familiedrama uit de jaren zeventig in een eigenzinnige en samengebalde versie, bewerkt en geregisseerd door Moniek Merkx.

Op 10 oktober 1997 vond de première plaats van Vlees en Bloed. Het was de eerste keer dat Suver Nuver een bestaande tekst als uitgangspunt voor een voorstelling heeft genomen.

De drie leden van Suver Nuver werden in Vlees en Bloed bijgestaan door wisselende gasten: acteurs Titus Tiel Groenestege, Willem Kwakkelstein, Maarten Lok, Wiske Sterringa, Joke Tjalsma, Joop Wittermans, geluidsmaker Joop van Brakel en de hardcore jongerenband N.I.P.

De wereld van de twee wilde broers en hun stomme zusje werd door Suver Nuver actueel gemaakt. In een fysiek en muzikaal spektakel speelden zij deze jonge mensen die zichzelf, elkaar en hun hypocriete omgeving tiranniseren.

De gedeeltelijk in de Friese taal gesproken voorstelling was een absurde, hilarische en beestachtige weergave van de soort die zich mens noemt.

NACHTWERK DE NACHT, DE DOOD,HET NIETS

eindregie: Ton Lutgerink

De ‘voorbereiding op de nacht’ geschiedt per individuele bezoeker en dus nemen de spelers van Suver Nuver ze één voor één mee uit het wachtlokaal. Iets vertellen over wat dan volgt, zou de verrassing teniet doen. Nachtwerk is een voornamelijk rustgevende en soms onrustbarende ervaring, wellicht wat losjes van structuur, maar een avontuur voor de zinnen.

eindregie: Ton Lutgerink

Suver Nuver treedt als gastheer/dame op voor een keur van nationale en internationale artiesten: de Italiaanse clown, filosoof, acteur, jongleur en hypnotiseur Leo Bassi, de tuimelende maniakken van Team Rosa uit Zweden, de neoklassieke, jonglerende, komische Rus Sergej Maslennikov, de vliegende B. Biloe, het doodverachtend trapezeduo The Ayak Brothers uit Zuid-Afrika, een sexy ‘slangpaard’vrouw Susanne Ohmann, de Kitty Hagen Fakirshow, De 7 Wereldwonderen o.l.v. Joop van Brakel met Paul Pallesen, Joost Buis, Ward van Groenland, Alan Purves, Ton van Erp en Andy EXDFH, en Toby de kameel.

regie: Ron Bunzl

De drie spelers van Suver Nuver hebben een speelvorm uitgevonden die nog het beste te omschrijven is met ‘opgetogen jennen’. Ze jennen niet alleen elkaar, er schuilt ook veel provocatie in jegens het publiek. Welbewust gaat het kleine groepje ver. Grenzen worden overschreden in scènes van ongehoorde banaliteit.

Regie: Moniek Merkx

RISK

IEDER AVOND IETS ANDERS

NEGERANGST

Deze voorstelling gaat over verschillen in cultuur en de vele taboes of verborgen ethische conflicten, wanneer verschillende culturen tegenover elkaar staan. De opzwependheid, elasticiteit, het soul-gevoel en andere vermeende kenmerken van de zwarte cultuur worden afgezet tegen de koel- en kilheid en de achterdocht van de Friese cultuur. Een ander thema is de verlossing van het blanke schuldgevoel.

Suver Nuver wordt voor deze productie aangevuld met de zwarte actrices Maxi Hill en Yukin Ahue en acteur ‘Andy’.

regie: Ton Kas

VALLUST EN HUNKER

Suver Nuver doet temidden van schitterende uitgelichte bunkers en dennebomen haar naam eer aan. Een in vlindervangerspak gestoken man bewoont een bunker, in die ernaast huist een als konijn vermomde vrouw die met behulp van wichelroede wortels in de aarde opspoort. Ze krijgen bezoek van een handelsreiziger die werkelijk uit alles een slaatje weet te slaan. De relatie tussen het drietal wordt (onder veel meer) gekenmerkt door grof geweld - complete bomen worden uit de grond gerukt -, pornografische verleidingsacts, mitrailleurgeratel, het gehuil van honden in de verte. Dit alles op lokatie tijdens het Oerol festival.

eindregie: Ron Bunzl

EEN PIJN & GELUKSHOW

De voorstelling pleisterwoede gaat over het lijf. Heel simpel. Het lijf als bron van zinnelijk genot, het lijf waarmee gepronkt kan worden, het lijf met minieme tekortkomingen, het onwillige lichaam dat niet doet wat de eigenaar wil. Deze ‘Pijn & Gelukshow’ onder de titel Pleisterwoede, heeft het mimetrio gemaakt in samenwerking met drie lichamelijk gehandicapte gastspelers die zichzelf intoduceren door het mogelijke met hun onmogelijke ledematen te laten zien. Dolly Vonk friemelt een kunstoog los, Henk Huisman neemt met krukken en al een aanloop om over een stoel te springen, Dan Blokker laat zijn rolstoel vervaarlijk achterover hellen.

regie: Moniek Merkx

DE 5DE

In ‘De Vijfde’ wil Suver Nuver over de grens, letterlijk en figuurlijk. Het reizen is voor deze drie mime- en theatermakers een manier om te voorkomen dat ze overal slagbomen gaan zien. Vooral in hun hoofd. En dat is het laatste wat ze willen.

eindregie: Gerrit Timmers

‘Dûnspaleis Jericho is als lokatieproject zonder meer geslaagd te noemen. Werkelijk alle mogelijkheden die de grote schuur met al zijn balken, luiken, kieren, deuren en zijn aangrenzende water biedt lijkt benut. Zelfs de vloer blijft niet op zijn plaats.

eindregie: Ron Bunzl

Een reizend variété gezelschap bestaande uit drie jonge en drie oudere mensen strijkt neer om een avondje pretentieloos vermaak te brengen. Lollige liedjes en knappe kunsten beloven elkaar af te wisselen. Gedurende het programma wordt de schone schijn meer en meer doorgeprikt. Onderlinge verhoudingen en individuele drijfveren worden zichtbaar en dreigen de overhand te krijgen. Toch moet er afgesloten worden met een Grande Finale. In ‘De weg van het vlees’ werkt Suver Nuver samen met drie zestigplusseras die hun sporen in het (variété) theater allang hebben verdient.

Suver Nuver werkte samen met Ilo Fay, Pieter Hes en Lucas Verbeek.

eindregie Gerrit Timmers

De leden van Suver Nuver sluiten zich drie maanden op in een flat in de Bijlmermeer om een nieuwe produktie voor te bereiden. In Gleon overstijgen de drie spelers het autobiografische moment: hun persoonlijke verhalen buigen zij om tot een universeel gegeven. de voorstelling is origineel, vindingrijk en hartverwarmend

eindregie Moniek Merkx

Dette Glashouwer, Peer van den Berg en Henk Zwart maakten en speelden hun eerste locatie-voorstelling Suver Nuver (nogal vreemd) in een oude leegstaande gevangenis aan het Leidseplein.

Omdat er geen decor was, werden in het theater alle mogelijke deuren en ramen gebruikt.

“Ze stropen de ruimte af-geen hoek in het theater blijft onbenutverkennen elkaars lichaam en raken verstrikt in een heftig spel van aantrekken en afstoten. Met minimale middelen en veel dynamiek weten de Friezen een wisselend humoristische en naargeestige sfeer te creëren “

eindregie Ton Lutgerink