H
et huidige oliebedrijf is met circa 100 personen in vaste dienst (vrijwel allemaal Bonairianen) en ongeveer 80 tot 90 zogeheten contractors een belangrijke werkgever voor Bonaire. En toch weten veel inwoners van Bonaire niet precies wie de mensen zijn achter dit bedrijf of wat deze olieleverancier eigenlijk doet. Dus JOB ging op onderzoek uit en vroeg het de General Manager, ingenieur Ethward Manuel MBA. Ethward Manuel is geboren en getogen op Curaçao, Dokterstuin op Bandabou. Hij doorliep het Maria Immaculata Lyceum en ging vervolgens in Enschede in Nederland aan de Technische Universiteit studeren. Omdat technische natuurkunde zijn grootste interesse had, was de keuze voor de studierichting meet- en besturingstechnologie een logische stap. Deze richting behelsde bovendien ook de automatisering van processen. Manuel deed zijn stage bij olieraffinaderij Isla op Curaçao en dat beviel beide partijen zo goed dat hem na afronding van zijn studie een baan aangeboden werd. Zijn vaste aanstelling bij Isla voorkwam overigens dat hij net goedgekeurd voor de militaire dienstplicht en ingedeeld bij de luchtmacht verplicht werd gesteld deel te nemen aan de vredesmacht in Libanon. Gedurende zijn werk bij de Curaçaose olieraffinaderij heeft hij aan het hoofd van meerdere projecten gestaan. Van fysische procesautomatisering en operationele planning tot en met het operationeel besturen van de verschepingscentra in Bullenbaai en Emmastad. Hij ging geen uitdaging uit de weg. Vanwege zijn zeer lange staat van dienst en brede ervaring verzocht moederbedrijf PDVSA hem om als interim general manager BOPEC te komen leiden. Opnieuw zeer tevreden werd zijn tijdelijke interim functie al snel omgezet naar een vaste aanstelling. De schaalgrootte van BOPEC verschilt behoorlijk met die van Bullenbaai en
Emmastad op Curaçao. Zo heeft Bullenbaai zes, Emmastad tien en BOPEC twee aanlegsteigers. De 27 olietanks op Bonaire zijn nauwelijks te vergelijken met de 178 van Emmastad of de 35 van Bullenbaai. Het grootste verschil is echter dat Isla een raffinaderij bevat en BOPEC zich louter met olieopslag, olieoverslag en olieblending bezig houdt. Er wordt bij BOPEC geen olie geraffineerd. Het bedrijf is een centraal punt voor de verkoop van stookolie. Alle stookolie van PDVSA wordt naar Bonaire gebracht alwaar het gemengd en voorzien van de juiste kwalificaties geschikt gemaakt
van de zee en het feit dat er in de buurt nergens anders een mammoettanker zo dicht aan de kade kan aanmeren, maken van het eiland een ideale plek.
wordt voor verkoop. De vraag is waarom dat op Bonaire plaatsvindt en kennelijk niet kan in Venezuela. Het oliewingebied en de raffinaderijen in het Noorden van Venezuela liggen aan het meer van Maracaibo. Schepen met een capaciteit van meer dan 500.000 barrels kunnen dit meer niet opvaren. Bovendien heeft men er last van eb en vloed en de hoge golven ten noorden van het land. De geografische ligging van Bonaire, net buiten orkaan gebied, de diepgang
Aangezien één barrel voor ongeveer 159 liter staat, gaat het dus om behoorlijke hoeveelheden. BOPEC is in feite een eiland op een eiland. Ze doen alles zelf. Zo is er een eigen elektriciteitsvoorziening, een eigen drinkwatervoorziening en eigen internet. Als het bedrijf gespecialiseerd personeel nodig heeft, leiden ze dat zelf op. Een klassieke anekdote binnen het bedrijf betreft de vacature voor machinisten waar twee vissers op solliciteerden. BOPEC besloot vervolgens om deze
11
Een mammoettanker met een capaciteit van twee miljoen barrels wordt op Bonaire in 50 tot 60 uur gevuld. Het laden van de tanker gaat met een snelheid van tussen de 50.000 en 90.000 barrels per uur. Het overhevelen bij ontvangst gebeurt met een snelheid van tussen de 30.000 en 45.000 barrels per uur. De 27 tankers die Bonaire aandoen hebben samen een capaciteit van 10.1 miljoen barrels.