Lezen om vrij te zijn Oud-topjudoka Edith Bosch las alleen als ze zelf haar
oude vond ik ook al mooi. Als geboren en getogen Helderse
boeken mocht kiezen, net als Roald Dahls Matilda. Tegen-
ben ik er veel geweest, voor spreekbeurten, of ik zat er te
woordig vindt ze niets zo fijn als een boek in handen hebben.
werken voor de meao. En als kind dus. Mijn moeder nam ons
DOOR MIRJAM NOORDUIJN
iedere week mee, vaste prik. Wel acht boeken per keer konden we lenen. Luisterboeken mocht ook. Dat waren van die
‘De Kinderboekenweek, dat vond ik echt de hel. Als die begon
ingesproken cassettebandjes met daarbij illustraties. Ik was
werden er op school overal tafeltjes neergezet met daarop
een druk kind: supernieuwsgierig, wilde alles horen en zien en
vijf, zes boeken uitgestald. Als ik dat dan ’s ochtends bij het
was snel afgeleid. Maar ik kon wel luisteren. Ik vond het heer-
binnenkomen zag, dacht ik, o nee – we moeten weer lezen,
lijk om op bed helemaal op te gaan in mijn eigen belevings-
en ook nog eens minstens een halfuur lang, omdat het Kin-
wereld. In de bibliotheek mochten we dus, anders dan op
derboekenweek is. Dat verplichte karakter ervan stond mij
school, onze eigen boeken uitkiezen. Mijn moeder liet ons
tegen. Je hoefde mij als kind niet te vertellen wat ik wel en
gewoon los. We waren daar vrij. Dat vond ik geweldig. Terug-
niet moest doen. Als de juf zei “We gaan naar links,” ging
kijkend kan ik zeggen dat ik kennelijk altijd erg graag auto-
ik naar rechts. Pure opstandigheid. Dat zat er al vroeg in,
noom en authentiek heb willen zijn. Uiteindelijk is dat een
volkomen onbewust natuurlijk. En deels aangewakkerd door
belangrijk thema in mijn leven geworden.’
mijn opvoeding: mijn vader was een marineofficier in Den Helder met een niet lullen maar poetsen-mentaliteit, die mijn
Weerspiegelde dat verlangen zich ook in de verhalen die je
twee oudere zusjes en mij bijbracht dat je in het leven onaf-
uitkoos?
hankelijk moest zijn, maar zelf vrij autoritair was.’
‘Misschien wel ja. Pluk van de Petteflet vond ik bijvoorbeeld
Je had een aversie tegen boeken, of tegen gezag?
mij is bijgebleven zijn al die heerlijk rare, rebelse karakters
echt te gek. Ik heb het al lang niet meer ingezien, maar wat
‘Gezag, denk ik. Want met mijn zusjes naar de bibliotheek
die van Annie M.G. Schmidt alle ruimte krijgen te zijn wie ze
gaan, vond ik wel heel leuk. Die zat toen trouwens nog op
zijn. Roald Dahl doet dat natuurlijk ook in zijn boeken. Niet
het Schouwburgplein. De nieuwe bieb mag dan uitgeroepen
helemaal toevallig heb ik die allemaal gelezen. De Griezels
zijn tot beste ter wereld [zie Prikkels pagina’s 18, 19, red.], de
zelfs best vaak, omdat het zo lekker spannend is, maar Matilda