ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜ. ΛΑΚΟΥΤΣΗΣ ροφορίες που έδινε στους συμμάχους σχετικά με την κίνηση των νηοπομπών του Άξονα στο Αιγαίο. Ο Χαρ. Κουτσογιαννόπουλος ήταν εκείνος που έπεισε τον Ζέρβα να βγει στα βουνά, όταν εκείνος παρά την οικονομική βοήθεια που του είχαν προσφέρει οι Βρετανοί προκειμένου να οργανώσει ένοπλα τμήματα, καθυστερούσε ζητώντας περισσότερα χρήματα. Τελικά με την απειλή ότι θα τον κατέδιδε στη Γκεστάπο, επειδή, όπως ο ίδιος του είχε εκμυστηρευτεί, διαπραγματευόταν με τους Ιταλούς, ο Ζέρβας πείστηκε και κατευθύνθηκε προς τα βουνά της Ηπείρου, στις 23 Ιουλίου του 1942. Στις 2 Φεβρουαρίου του 1943, οι Γερμανοί εντόπισαν τον ασύρματο και συνέλαβαν τους Κουτσογιαννόπουλο, Ντεγιάννη και Παπαγιάννη. Την επόμενη ημέρα συλλαμβάνεται και η Παριανού η οποία μεταφέρεται στη Γκεστάπο, στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου και Χαλκοκονδύλη. Ανακρίνεται και στη συνέχεια μεταφέρεται στο Εμπειρίκειο Αναμορφωτήριο που είχαν μετατρέψει σε γυναικείες φυλακές, επειδή οι φυλακές Αβέρωφ ήταν πλήρεις. Στις 7 Μαΐου ο Κουτσογιαννόπουλος κατάφερε να βγει από τη φυλακή, αφού δωροδόκησε έναν φύλακα. Κρυβόταν στην Αθήνα και αργότερα διέφυγε μέσω Εύβοιας στην Τουρκία, όπου έφτασε στις 27 Ιουνίου. Συνέταξε λεπτομερή έκθεση προς τους Άγγλους για τη δράση και τη σύλληψή του, όπου αναφέρεται και στους συνεργάτες του ονομαστικά, συμπεριλαμβανομένης και της Μαίρης Παριανού. Η Μαίρη Παριανού στο Εμπειρίκειο Αναμορφωτήριο Στις 4 Ιουνίου του 1943, καταδικάζονται, από έκτακτο (πρώτη αριστερά πίσω από τα κάγγελα). στρατοδικείο οι Ντεγιάννης και Παπαγιάννης δύο φορές σε θάνατο και η Παριανού σε θάνατο, ποινή που δεν θα εκτελεστεί λόγω του νεαρού της ηλικίας της. Οι δύο πρώτοι εκτελέστηκαν στις 19 Ιουνίου του 1943 στη Καισαριανή μαζί με άλλους έξι πατριώτες και η Παριανού μεταφέρθηκε στις φυλακές Στάιν της πόλης Κρεμς, εξήντα χιλιόμετρα από τη Βιέννη της Αυστρίας. Στις φυλακές αυτές υποβλήθηκε σε στείρωση. «Μια μέρα, με κατέβασαν στο ιατρείο στο υπόγειο, κρυφά. Με έγδυσαν και με έβαλαν σε ένα κρεβάτι ψηλό, σαν αυτά που έχουν στα χειρουργεία. Μου έκαναν μια ένεση στον κόλπο και συγχρόνως μου έβαλαν ένα μηχάνημα από επάνω στην κοιλιά. Όπως έμαθα μετά, ήταν ακτινοβολίες. Πόνεσα πολύ, ήμουν ζαλισμένη. Σηκώθηκα και ρώτησα την κοπέλα, που τη χρησιμοποιούσα για νοσοκόμα, τι μου έκαναν. Και εκείνη μου απάντησε: «Μαίρη, γέτς κάινε κιντ», δηλαδή τώρα δεν θα κάνεις παιδί. Καταλαβαίνετε τη στιγμή εκείνη. Είκοσι μέρες ήμουν στο κελί σε αθλία κατάσταση…». Τον Σεπτέμβριο του 1944, ήρθε διαταγή από την Αθήνα για την εκτέλεσή της. Μαζί της θα εκτελούνταν και η γνωστή τότε ηθοποιός Μανταλένα Χατζοπούλου, μέλος της Οργάνωσης, με τον σύζυγό της Λεωνίδα Καβαφάκη. Οι δυο τους εκτελέστηκαν στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 στο Χαϊδάρι, ενώ στην Παριανού δόθηκε χάρη. Αργότερα μεταφέρθηκε σε Αγροτικές φυλακές, όπου αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Επέστρεψε στις φυλακές Στάιν και παρέμεινε εκεί μέχρι την Άνοιξη του 1945, οπότε και απελευθερώθηκε. Δεν πρόλαβε όμως να χαρεί για πολύ την ελευθερία της. Συλλαμβάνεται ξανά και στέλνεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης με 4.000 αιχμαλώτους άνδρες. Στις 2 Απριλίου η Κρεμς βομβαρδίζεται και πέντε ημέρες αργότερα καταλαμβάνεται από τον Κόκκινο Στρατό. Η Παριανού ελευθερώνεται και με εμπορικό τρένο φτάνει στη Βουδαπέστη. Μετά από μερικές ημέρες παραμονής εκεί, ταξιδεύει για Βελιγράδι και αργότερα για Σκόπια. Επόμενος σταθμός το Μοναστήρι. Το πρωί με φορτηγό έφτασε στη Φλώρινα. Μετά από δεκαήμερη καραντίνα αναχωρεί για Κοζάνη και μετά από μερικές ημέρες με λεωφορείο έφτασε στην Αθήνα την 1η Αυγούστου του 1945: «Παρακάλεσα τον φίλο μου Σπύρο Στεφανάκη, που και αυτός ήταν
ερμιόνη 17