ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΑΤΡΙΔΗΣ
17
ΕΛΛΗ (ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΠΛΟΙΟ) 1940 Κάτι έγινε εκείνο το καλοκαίρι, πριν επιτεθούν οι Ιταλοί τον Οκτώβριο και οι διακοπές στη Γλυφάδα περιορίστηκαν, σε δυο μήνες. Στις δεκαπέντε του μηνός Αυγούστου, με βάλανε, ετών τεσσάρων, να σβήσω τέσσερα κεριά σε μια τούρτα, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες. Ξαφνικά γύρω στους δέκα γνωστούς με τα αντίστοιχης ηλικίας παιδιά τους, άρχισαν να φεύγουν. Στις ερωτήσεις μου γιατί φεύγουν και τι συμβαίνει μου απάντησε, κάποια θεία ότι περιμένουν επιβεβαίωση. Αυτό βέβαια δεν με φώτισε ιδιαίτερα! Ο πατέρας μου τηλεφώνησε από την Αθήνα, ότι θα αργήσει το βράδυ διότι θα τον φέρει ο Θανάσης με το αυτοκίνητό του. Από τους ελάχιστους γνωστούς, που είχαν αυτοκίνητο τότε. Όλοι στην αυλή της βίλας έτρεχαν συνωμοτικά πάνω, κάτω, δεξιά – αριστερά, χωρίς να μου δίνουν μεγάλη σημασία, ούτε και να με διαφωτίζουν γιατί περίμεναν επιβεβαίωση. Έπρεπε να φτάσει η 28η Οκτωβρίου, για να καταλάβω, ότι εκείνο το απόγεμα περίμεναν επιβεβαίωση, ότι ήταν οι Ιταλοί που τορπίλισαν την ΕΛΛΗ στην Τήνο. Γεγονός απόλυτα απόρρητο και μυστικό μέχρι τον Οκτώβριο. Έτσι λοιπόν διακόψαμε τον παραθερισμό του 1940. Επιστρέψαμε στις 20 Αυγούστου πίσω στη γωνία Αριστοτέλους και Πιπίνου. ΝΕΟ ΦΑΛΗΡΟ Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1940 είχε πιάσει μια φοβερή ζέστη και την Κυριακή, που ήταν η μόνη μέρα αργίας, αποφάσισε η οικογένεια να πάμε στο Νέο Φάληρο για κολύμπι. Η γιαγιά, η μητέρα και η θεία μου είχαν γεννηθεί και ζήσει στο Νέο Φάληρο, σε μια από τις τριώροφες βίλες που υπήρχαν – απομένουν δυο ή τρεις σήμερα- χτισμένες παράλληλα στις γραμμές του Ηλεκτρικού.