Scenografie opleiding
Scenografie opleiding
VICE VERSA
Dit was het uitgangspunt voor de samenwerking tussen Jo Klaps
Masteropleidingen Scenografie werken samen “We bewonen een huis met vele kamers. In iedere kamer huizen meerdere mensen die elkaar niet kennen, die elkaars taal niet goed spreken. Meestal begrijpen we elkaar wel op een of andere manier. We weten van elkaar wel hoe we er uit zien, wat we eten, welke kledij we dragen, maar blijven over elkaar vooral in het ongewisse. In het huis botst het noorden op
twee masteropleidingen Scenografie, die van de Faculteit Architectuur en Kunst van de UHasselt en die van ESA St-Luc in Brussel. In het project Vice Versa gaan twee culturen bij elkaar op bezoek. Binnen een oefening met een duur van drie maanden kozen Nederlandstalige en Franstalige studenten iconen uit hun cultuur en vertaalden die naar een lowbudget narratieve installatie die getoond werd in het designcentrum van C-mine in Genk. De studenten stelden een shortlist op van Waalse en Vlaamse iconen en presenteerden die aan mekaar in twee sessies in het BAM in Mons en in C-mine in Genk. Lize Vanhoof, Jonah Veestraeten en Dieter Vernijns werkten rond Paul Van Ostaijen. Hun installatie ‘Perpetuum’ is een visualisering van ‘Huldegedicht aan Singer’. De typografie van het gedicht was voor hen het vormelijke vertrekpunt. Een oude Singer naaimachine is de aandrijving van een soort weefgetouw, opgebouwd uit opeenvolgende rollen waarover een band met tekst loopt. Door het gebuik van vergrootglazen worden sommige woorden vergroot, net als in de typografie van het originele gedicht.
het zuiden. Het Germaans op het Romaans. We neigen ons in te sluiten in onze eigen kamer. We horen uit de andere kamer wel geluiden komen, maar we luisteren er niet echt naar.
Raveel. Door een blik in een opening in een schildersdoek te plaatsen begint een geluidsfragment af te spelen. Ieder blik heeft aan de onderzijde een eigen code en genereert zo een bijbehorend geluid. Op deze manier krijg je een interactieve installatie die toelaat aan de bezoeker om zijn eigen infopakket samen te stellen. Het geheel wordt gestuurd door enkele Raspberry Pi’s (een eenvoudige programmeerbare computer ter grootte van een doosje hoestbonbons, nvdr). Kracht en show. Twee kernwoorden die de basis en leidraad vormen van de installatie die Vicky Vangeneugden bedacht bij de tragische figuur van John Massis. Om de bezoeker een klein beetje in de huid van die figuur te laten kruipen, is er een installatie ontworpen waarbij ze ook met hun tanden moeten trekken om dan vervolgens foto’s van John Massis in actie te kunnen zien. De trapeziumvorm van deze installatie verwijst naar de lichaamsbouw van de krachtpatser. Via de katrollen en gewichten kunnen de foto’s bewegen en komen ze dus ook weer op hun oorspronkelijke plaats terecht. De gewichten zijn aan de achterzijde van de installatie zichtbaar en daardoor is er zowel aan de voor- als achterzijde beweging te zien.
Rachel Baeten en Saskia Ilsbroux maakten een geluidsmachine met verschillende audiofragmenten van en over Roger
Het verglijden van de tijd is het hoofdthema in het object dat Lotte Ilands en Valerie Eens creëerden rond het werk van fotograaf Stephan Vanfleteren. Zijn zwart-witfoto’s zijn sober
Roger Raveel © Jonah Veestraeten
John Massis © Vicky Vangeneugden
We vangen af en toe een glimp op van hun tv als een deur open staat, maar we durven niet binnenkijken. We zien de krant wel steken in hun brievenbus, maar de taal schrikt ons af. We lezen liever onze eigen taal, die kennen we. Als we elkaar kruisen in de gang proberen we wel te groeten, maar meestal mompelen we wat onverstaanbaar. “
Paul Van Ostaijen © Jonah Veestraeten 6 | STEPP VICE VERSA
VICE VERSA STEPP | 7