Terras dansstudio,
©
Xavier Catatâ
keuve[en op de voer, zorgen voor de gemoedeLijke rommeL niveau twee word ik machinaaL aangetrokken naar de k’are ruimte van het café-restaurant. Licht is hier het hoofdthema. Het buiten[icht vaLt via grote ramen naar binnen, boven het café gedeefte hangt vrij haag een immense uch ter, verder zie je overa verspreid hangampjes. Is dit de batzaa van Assepoester? Het eetgedeefte is afgescheiden door een middenbok waar de diensters in zwart-wit kedij druk aan ‘t werk zijn. Het geLuid van het verkeer dringt binnen, zonder echt te storen. De muLtimedia book-bibshop is nog niet af, maar de combinatie met het café-restaurant op éénzeLfde verdieping Lijkt me op weg naar een succesformuLe. Weg van het Lichtuniversum ga ik op zoek naar de Theater studio. Binnen heerst het zwart en een grote bedrijvigheid. Techniekers bangen spiegeLboLLen aan de bruggen. Die boLLen dateren uit een ver verLeden, bLijkbaar zijn ze niet trendgebonden. De zaaL heeft een oppervLakte van 720 m2. Men kan de ruimte in zijn totaliteit bespelen of kiezen voor de opsteLLing met de telescopische tribune en de zitput. Ook op het U-vormige balkon, een soort rondgang kunnen toeschou wers plaats nemen. In deze configuratie kunnen acteurs terecht op een scène van 15 op 15m, een oppervlakte gelijk aan de scène van de Rode Zaal. Zes werkbruggen zijn utilitair verdeeld over de zaal die 1O.50m hoog is, onder de bruggen is een vrije werkhoogte van 8,2 meter.. Ook hier kan het daglicht infiltreren, zodat de black box toch “menselijker” wordt. Iets verder op Ligt de Muziekstudio. Hier ook staat het functionele op het eerste plan. Je moet vertrekken vanuit het functionele, niet vanuit het esthetische, verklaart Beel. Esthetiek vult de functionaliteit aan. Niet omgekeerd.
op
Grond Café,
©
Jan Kempenaers
Dat voel je ook bijv. in de gangen: aan het plafond zijn heraklithen platen bevestigd waartussen IL’s zijn aangebracht. Niet stomweg in het midden, maar discreet tegen de zijwanden aan. Eenzelfde verfijning vindt je terug in de manier waarop hij zijn raamopeningen kiest. Dit is ontwerpwerk van binnen naar buiten toe, een fotografisch vastleggen van plekken die een verhaal vertellen. De tijd rest me niet om binnen te lopen in de tentoonstelling van Renaat Braem en overconsumptie veroorzaakt verwarring! In het naar buiten lopen denk ik nog terug aan Pauls antwoord op mijn laatste vraag: en de vijfde fase? De immer rustige Paul, monkel lacht even. Ja, er rest ons nog de toneeltoren van de Rode Zaal, en die logge aanbouw uit de jaren 80. en dan natuurlijk een brug over de snelweg om het parkeerprobleem op te lossen. Maar, en dan rekt hij zich: wat vrij uniek is, zijn de samenwerkings verbanden die nu mogelijk zijn in en deels door deze constructie. Dit verhaal heeft geen einde. . .,
. De Antwerpse architect Renaat Braem werd honderd jaar geleden gebo ren. Een overzichtstentoonstelting in de5inget en een wandetparcours in Antwerpen zijn speciaal aan hem gewijd. Voor de visionaire en vaak verguisde modernistische architect Renaat Braem (1910-2010) werd nu ook een speciale website ontworpen, met veel tekst- en uniek beetdma teriaat. www. debalansvanbraem. be
STUDIEBUREAUS Architect: Stéphane Beel Projectmanagement: Bopro Iheatertechniek: ITAS Technieken: Ingenium Veiligheid ontwerp: Bureau Bouwtechniek Akoestiek: Daidalos Stabiliteit: Ney & Partners Engeneering Veiligheid uitvoering: Abesco Grondonderzoek: ERM Wayfinding: Mijksenaar UIWOERDERS TV. Van Laere nv
/ CEl
Liften: Coopman nv
De Meyer nv, Axima Contracting nv (Suez), EDF Paut Vermeir,
©
Yves Werckx
PROSCENIUM: HET FLUÏDE RUIMTEGEVOEL 1 1