Europäisches Magazin SOWA
7. September 2016
o prymat Młota na czarownice ze zwalczanym przez partię biciem w dzwony Kościoła św nad rzeką w mieście urodzenia mojego miasto kocham cię miejsce na Ziemi naturalnie gdzie Wojtyła po uznaniu go za świętego nadal kryje pederastów od normy odbiegających w podwiniętych sutannach Legion Chrystusa wierzę w świętych obcowanie czterystu wylanych z pomyjami na zbity pysk przez Benedykta Brynico rzeko ręko domu dzieciństwa naszej Czeladzi kiedy widziało się już tak wiele na świecie zawrotnym gdzie obłęd wciska się w pokorę van Gogha i łączy z pychą Nitschego w Historii szaleństwa w dobie klasycyzmu Michaela Foucault a masonów pali się dopiero po śmierci składając na wieczne rozdarcie zwiedzających na Skałce i na Wawelu cipke do Salci pieszczotliwie szepcze sąsiad na starość u boku żony zasypiając prawo i tradycję za swoje i dobre mając po ślubie z żydówką za miłostkami nie ganiając kto w domu miłość ma na własność wpisanym do kontraktu ślubnego na sicher od samego wypatrywania księżyca nie olśni dna garnka pustego srebrem smalcu gęsiego nie zatrzyma Zuzanny w ogrodzie wzdychając trwaj nie mając na wonne kąpiele olejki pachnące vade me cum: „Istniała bowiem strefa, gdzie obłęd zaprzeczał twórczości ironicznie sprowadzał ją do zera, z jej wyimaginowanych krajobrazów czyniąc patologiczny świat widziadeł; ibidem: język bredni nie był twórczością. I na odwrót brednia uznana za twórczość wydostawała się ze swej mizernej Prawdy obłędu”, koniec
przytoczenia. Dajmy inny przykład: Antek Mizera wraca po pracy fizycznej w kopalni Saturn zmęczony powszednio Czerwona Gwiazda za żydokomuny zanurza palce dłoni w miednicy z wodą na taborku; drzwi latem do mieszkania otworem w pamięci wczesnego popołudnia upał z dworu idąc zostawia żar na schodach drewnianych wyszorowany z desek sosnowych https://de.scribd.com/skosiewski