Baudartius College viert honderdjarig bestaan met reünie

ZUTPHEN - De middelbare school Baudartius College in Zutphen houdt op 6 april 2024 een reünie. Oudmedewerkers en -leerlingen van deze school en van de Koningin Wilhelminaschool die in 1986 opging in het Baudartius zijn van harte welkom.

De organisatie verwacht veel reünisten, want het Baudartius kent een lange geschiedenis. Het viert hiermee het honderdjarig, of eigenlijk het 104-jarig bestaan. De eerste plannen voor deze grote reünie zijn namelijk nog van ‘voor corona’. Aanmelden voor deze reünie is vanaf nu mogelijk via: www. baudartius-reunie.nl.

Een groep (oud-)medewerkers loopt al een aantal jaren rond met het plan en heeft nu een professioneel bureau in de arm genomen dat gespecialiseerd is in de organisatie van zulke grote reünies en het opsporen van zoveel mogelijk oud-medewerkers en -leerlingen.

Nieuwe school

Twee van die (oud)medewerkers, de al een aantal jaren gepensioneerde docent Nederlands Jaap

Pott en de nog werkzame natuurkundeleraar Jan Mulder, vertellen enthousiast over de plannen. Mulder, al ruim veertig jaar verbonden aan het Baudartius: “We wilden in 2020 het honderdjarig bestaan vieren met een reünie, maar COVID-19 heeft onze plannen doorkruist.” Dat de nieuwe datum in het voorjaar van 2024 is gekozen, is ook niet zonder reden: de naam Baudartius verdwijnt van de gevel, volgend jaar zwaait de laatste groep leerlingen af. “De school is herboren; nadat we zijn samengegaan met het Stedelijk is een nieuwe school ontstaan”, verduidelijkt Mulder. Havo en vwo gaan samen verder als Eligant Lyceum, mavo en vmbo als het Kompaan College. Door de reünie nog vóór de start van de examenperiode in 2024 te houden, zullen de oud-medewerkers en -leerlingen hun oude school nog volop in bedrijf aantreffen.

‘Weet je nog, oudje?’ De reünie gaat natuurlijk vooral om ontmoeten, maar hoe bijzonder is het om nog een keer door de gangen te kunnen dwalen en plaats te nemen in de schoolbanken? Op het programma staan daarom ook nog lessen van oud-docenten. “Weet je nog, oudje?”, stelt Pott zich voor. Hij heeft die ervaring al met oud-collega’s die elkaar nog maandelijks treffen. Ook kunnen oude klassen zich tijdens de reünie laten vastleggen op een nieuwe klassenfoto. De organisatie hoopt op zoveel mogelijk animo voor de reünie. “We gaan maximaal terug”, zegt Mulder. “De oudste reünist zal vermoedelijk in de negentig zijn”, denkt

Pott. Samen met hun collega’s vermoeden ze een grote opkomst. ‘Baudartianen’ zijn over het algemeen trots op hun school. “Een school is meer dan een gebouw: het is een systeem met leerlingen en collega’s. En op het Baudartius heerst een bijzondere sfeer. Die is moeilijk benoembaar, maar het gaat om aandacht voor elkaar.”

Weerzien

Mulder: “De middelbareschoolperiode vormt ook een grondslag voor de rest van je leven, het is een belangrijke tijd voor je ontwikkeling. Je trekt een aantal jaren op met mensen met wie je lief en leed deelt.”

Hij verwacht dan ook dat veel mensen het leuk zullen vinden om leraren, leraressen en klasgenoten terug te zien. Bovendien verwachten ze speciale gasten op deze dag. De school heeft door de jaren een aantal ‘bekende Nederlanders’ voortgebracht, die zo mogelijk ook zullen worden uitgenodigd. Bijzonder is dat twee van de nazaten van naamgever

Hondenbelasting van de baan

ZUTPHEN - De meerderheid van de Zutphense gemeenteraad heeft gestemd voor een voorstel van de Partij voor de Dieren om de hondenbelasting af te schaffen.

In Zutphen wordt nu nog hondenbelasting geheven. In 2022 bracht het meer dan €318.000 op. Een flink bedrag dat naar de algemene middelen gaat en niet rechtstreeks ten goede komt aan voorzieningen voor honden. De Zutphense gemeenteraad wil dat in begrotingen vanaf 2024 de hondenbelasting niet meer voorkomt. Gemeenteraadslid Lindsey

Stone is blij met het resultaat: “De hondenbelasting was een oneerlijke belasting. Ik ben blij dat hij geschrapt wordt.” Ook over de manier waarop de hondenbelasting afgeschaft is, is Stone te spreken. De meerderheid van de gemeenteraad ziet de door het college aangedragen scenario’s theoloog Willem Baudartius (1565-1640), de oud-presidenten George Bush (jr. en sr.) zijn. Ook zij zijn welkom.

Schoolkrant Wie nu alvast herinneringen wil delen, kan contact opnemen met Gosse Koolstra, via e-mail gpkool stra@gmail.com. Deze oud-docent Nederlands wil namelijk samen met collega Gijs Wasseveld een glossy maken waarin veel ruimte is voor anekdotes. Daarnaast wil hij nog een laatste keer de schoolkrant Phoenix uit zijn as laten herrijzen. Hiervoor komt hij graag in contact met oud-redacteuren.

Foto: van bezuiniging of lastenverhoging voor de afschaffing van de hondenbelasting niet zitten. “Het simpelweg verschuiven van de lasten van de ene groep naar de andere terwijl er genoeg financiële ruimte in de begroting zit, zou wederom oneerlijk zijn geweest”, aldus Stone.

Een flinke club (oud-)medewerkers spant zich in om van de reünie een succes te maken: Gosse Koolstra, Jan Mulder, Ab Boers, Hans Hoevers, Collin Bijsterveld, Nadine Kuipers, Piet Dooyeweerd, Marianne de Kreij, Marjan Nap, Nico Stronks. (Niet op de foto: Willem Schoo, Jappie Berger, Jaap Pott).

Goed Bekeken

Eke Mannink is schrijver & voormalig stadsdichter van Zutphen. Vanuit het hart van de stad houdt ze wat ze ziet poëtisch tegen het licht. Want als je goed kijkt, zie je méér. Iedere week weer.

Potjesvoer

‘Kijk!’ Vriend en ik stoten elkaar aan, terwijl we naar een kartonnen doos wijzen. Het is vijf voor vier. We zijn in kringloopwinkel De Hand aan de Kolenstraat, die om vier uur dichtgaat. Omdat we binnenkort een bruiloft hebben, zoeken we naar het perfecte jasje bij zijn nieuwe overhemd. Dat vinden we in de tijd die ons rest. Vijf minuten later en evenveel euro’s lichter verlaten we de zaak. De kassa is uit. ‘Oef, de doos vergeten,’ zeggen we tegen elkaar. Omdat mijn vriend tegenover de Hand werkt, kan hij hem morgen tussen de bedrijven door aanschaffen. Onze geheugens zijn bij vlagen een zeef. We sporen elkaar aan de ander te helpen herinneren.

Soms hangt er iets in de lucht, en verschijnt het plotseling overal – onverwacht en plompverloren. Op dit moment is het: wecken, het inmaken van groente en fruit. Het begon in Londen, vorige maand. Geliefde had het geregeld over de ‘potted shrimps’ die hij ooit in Walthamstow had gegeten, de wijk waar we vertoefden.

Toen we de Tate Modern bezochten, besloten we in het museumcafé te lunchen. Wat bleek? Je kunt kiezen uit romesco met geitenkaascrème en zure tomaatjes. En muhamara, een Noord-Afrikaans groente- en kruidenmengsel. Beide uit … een glazen potje. De opwinding steeg.

Eenmaal thuis kon mijn lief het niet laten. Hij begon te experimenteren met Oost-Indische kers, en verse groenten uit de tuin van zijn werk.

En nu hebben we dus een grote doos vol weckpotten – genoemd naar de Duitse ondernemer Johann Carl Weck die maar heel kort bij de fabricage betrokken was – zien staan, die we, zodra De Hand weer opengaat, graag zouden ophalen.

De volgende dag komt een vriendin op bezoek. We zitten nog geen minuut achter onze cappuccino’s of ze zegt: ‘Heb je gehoord dat de Weckfabriek failliet is?’ Ze kijkt me aan en tikt op een glazen potje, dat tussen ons in staat. ‘Dat zijn van die inmaakpotten,’ ze neemt een slok en praat nietsvermoedend verder, ‘heel wat kelders staan vol met van die glazen gevallen met rubberen ringen.’

Dan valt het haar op dat mijn mond openstaat.

Zodra ik haar blik zie, sluit ik hem pardoes.

Ik kijk naar de klok. Tien voor vier. Eerst vriend bellen. Ik grijp naar mijn mobiel en mompel tegen mijn vriendin dat ik nodig eerst iets moet doen, dat ik het zo uitleg. Hij neemt niet op. Nee, logisch – op dit tijdstip is het spitsuur in de keuken. Dan bel ik De Hand. Na een gehaast goedemiddag leg ik uit waar de doos staat en wat erin zit, met de vraag of ik hem kan reserveren. ‘Sorry mevrouw,’ klinkt aan de andere kant van de lijn. ‘Die doos is vanochtend opgehaald door een jongeman.’

Teleurgesteld leg ik mijn toestel neer en breng ik de vriendin op de hoogte. Wanneer we een paar uur later bij mijn lievelingskok langsgaan, zie ik in de hoek van zijn keuken een bekende kartonnen doos staan. Ik glimlach. Het geheugen van mijn jonge man werkt uitstekend.