Hondenclub in het Gulden Boek

DEVENTER - Tijdens het jubileumfeest van afgelopen zondag is Kynologenclub Deventer e.o. (KCD) ingeschreven in het Gulden Boek van de gemeente Deventer. Op 1 januari 1923 werd de vereniging opgericht. Zij heeft ruim 300 leden en daarnaast enkele tientallen cursisten. De KCD heeft een sociaal-maatschappelijke functie. De maatschappij vraagt dat honden goed zijn opgevoed en zich sociaal gedragen. Aan de andere kant is ook het welzijn van de hond van groot belang. De vereniging geeft daarom diverse cursussen op allerlei niveaus aan mensen met hun hond. De gemeenteraad kan besluiten de inschrijving in het Gulden Boek, als blijk van waardering, toe te kennen aan onder andere jubilerende plaatselijke organisaties,

Concert op historisch orgel

DEVENTER - Op zaterdag 17 juni om 15.00 uur bespeelt

Wim Diepenhorst het historische IBACH-orgel in de Broederenkerk te Deventer. Dit optreden maakt deel uit van de reeks Zaterdagmiddagconcerten Deventer.

Wim Diepenhorst (1971) studeerde muziekwetenschappen in Utrecht en orgel aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam bij Hans van Nieuwkoop. Hij is orgelspecialist bij de Rijksdienst voor het cultureel erfgoed en begeleidt in die functie restauraties van monumentale orgels, waaronder die van de Lebuinuskerk en de Broederenkerk. Het orgel in de Broederenkerk is gemaakt door een Duitse orgelmaker en Duitse orgelmuziek voelt zich daar als een vis in het water. De Duitse orgelwerken uit de romantiek zijn, hoe kan het ook anders, schatplichtig aan de muziek van J.S. Bach. In dit concert hoort men onder andere een orgelbewerking van Max Reger van een clavecimbelwerk van Bach. In de 19de eeuw

Achter De Ijssel

Lawaaitraditie

die een bijzondere betekenis hebben voor (de uitstraling van) de gemeente Deventer.

speelden organisten vaak arrangementen van orkesten pianomuziek, voor een deel zijn de Duitse en Franse orgels uit de 19e eeuw daar ook op ingericht. Op het programma staan ook 19de-eeuwse bewerkingen van pianomuziek van Grieg en het Vioolconcert van Mendelssohn. Het geheel wordt afgesloten met de monumentale Ciacona uit de Sonatine voor orgel van de Duitse componist Karg-Elert, waarvan thema en vorm ook weer zijn afgeleid van Bach (en een beetje Händel). Het concert duurt tot 16.00 uur. De toegang is vrij, met een gift na afloop van het concert.

Het was inmiddels alweer juni, en hoewel de ervoor gestudeerde weerjongens en -meisjes het nog niet erg ouderwets konden laten zomeren – iets met een overschot aan noordenwinden die eerst op moesten, had ik gehoord - wilden we er toch wel eens lekker op uit. Dus, hupsakee, de gepoetste fietsen met lekker hard opgeblazen banden uit de schuur, vers aangeschafte zonnebrillen op het hoofd en snel richting een fijn zonnig terrasje in de binnenstad. En nee, we gingen dit keer eens even niet letten op de woeste prijzen die op de menukaarten achter de gewilde consumpties staan afgedrukt. We zouden vandaag ons verlies met een glimlach nemen. Maar wie geen liefhebber is van kermis en aanverwante effecten kan de Deventer binnenstad deze periode maar beter mijden. Wij waren dat even vergeten. Toen we nietsvermoedend fluitend de binnenstad inpedaleerden en de eerste weinig subtiele geluiden hoorden die onze kant opwaaiden, wisten we het weer helemaal. Sinds mensenheugenis, slechts onderbroken door een korte coronabreak, word je negen dagen lang, en daar zitten maar liefst twee hele weekenden in opgesloten, in het centrum compleet van de sokken geblazen door een kakafonie aan geluid, of je wilt of niet. Draai-, zweef-, suikerspin- en botsautoliefhebbers hebben er vast maandenlang naar uitgekeken. Het is ons allemaal te veel, te groot, te lang en te luid en dat ook nog midden in het centrum. Zou elke hardwerkende middenstander met een fijn verzorgd terras nou zo blij zijn met deze in beton gegoten in-your-face traditie, juist nu de avonden zo lekker lang licht blijven? We remden dus schielijk af, keken elkaar aan, namen ons verlies opnieuw, nu met grimlach, en fietsten daarna snel verder naar een plek waarvan we vermoedden dat ze ons gastvrijer wilden ontvangen.

Zo zaten we een dik half uur later op een druk terras aan een plein in het centrum van een naburig stadje. Zomerse outfits fietsten geluidloos voor ons langs. Tevreden keken we toe hoe de goedlachse horecadame onze bestelling zwierig uitserveerde. We keken elkaar aan, vulden onze glazen en proostten. En achter ons hoorden we opeens een bekende stem: ‘hé daar, zijn jullie ook in ballingschap?’