Van alles aan de Hanze in Zutphen

(vervolg voorpagina)

Wethouder Rick Verschure gaf vol trots een inspirerend welkomstwoord over de betekenis van de Hanze voor Zutphen en Nederland. Hij benadrukte de invloed van de Hanze op de economische groei en de culturele uitwisseling tussen steden. Ook sprak hij zijn enthousiasme uit over de activiteiten die het komende jaar georganiseerd worden in Zutphen en de andere Hanzesteden, zoals tentoonstellingen, muziek, theater en sport. Wethouder Rick Verschure: “Het is prachtig wat hier is neergezet in een paar maanden. We hebben samen de schouders eronder gezet en een fantastisch programma gemaakt – voor ieder wat wils, jong en oud, iedereen telt mee.”

Van 3D Hanze Streetart route tot theater op het water Bastiaan Wevers, programmamanager van het Hanzejaar, onthulde aan de genodigden de eerste activiteiten en evenementen die tijdens het Hanzejaar te beleven zijn in Zutphen. Vanaf nu kunnen inwoners en bezoekers van de stad daar niet omheen: te beginnen met de 3D Hanze Streetart Route vanaf 1 mei. Maar er is meer; zo is er vanaf 3 juni een grote Hanzetentoonstelling te zien bij Musea Zutphen en geniet je op 16 en 17 september van The Weight of Water, spectaculair theater op het water van de Jachthaven Noorderhaven. Wat er allemaal gaat gebeuren is te zien in de speciale Hanzekrant. Deze krant, een uitgave van Zutphen Promotie, vertelt over de Hanze in het verleden en over hoe de Hanze dit jaar wordt gevierd. De Hanzekrant is gratis op te halen bij de VVV.

Ode aan de stad met eigen Hanzesong Een ander hoogtepunt van de opening was de première van het nummer ‘Welkom in de Stad’ van Pjotr. Hij schreef het nummer speciaal voor het Hanzejaar en het is een ode aan de stad Zutphen en de Hanze. Pjotr: “Met het nummer hoop ik terug te kijken naar het verleden van onze stad: waar we trots op kunnen zijn en wat de stad maakt tot

Goed Bekeken

Eke Mannink is schrijver & voormalig stadsdichter van Zutphen. Vanuit het hart van de stad houdt ze wat ze ziet poëtisch tegen het licht. Want als je goed kijkt, zie je méér. Iedere week weer.

Brief

Het is onbeleefd, maar ik kijk vaak bij mensen naar binnen. Ik kan het niet laten, al vind ik het best vrijpostig. Het is ook verslavend. Vaak doemt met zo’n blik een sfeer op, een plaatje dat onverwachte gedachten en verhalen oproept. Als het avond is, valt op hoeveel mensen naar hun schermen zitten te kijken. Televisie, laptops. Dat een bepaald showprogramma populair is.

maar zeker het doek daarachter te naderen. ‘Valt best mee,’ zei zij dan. ‘Ik heb het weleens drukker meegemaakt.’ iets waar een verhaal in zit. Daarnaast wil ik vooruitkijken naar alle mooie dingen die we nu samen, in deze stad met zoveel historie, kunnen doen.” De clip van ‘Welkom in de Stad’ is te zien op Vimeo: https:// vimeo.com/inzutphen/han zejaarzutphen

De campagne ‘Van alles aan de Hanze in Zutphen’ laat zien dat de Hanze veel meer is dan alleen een historische gebeurtenis. Het is een netwerk van steden die samenwerken op economisch, cultureel en politiek gebied. Het Hanzejaar is er voor iedereen, van jong tot oud. In de binnenstad, dorpen en wijken van de gemeente Zutphen. Kom naar Zutphen en ontdek de Hanze en alles wat zij te bieden heeft. Bekijk het programma op www.hanzejaarzutphen.nl of in de Hanzekrant.

Onlangs sloeg ik een mevrouw gade, die pal voor haar raam in iets anders verdiept was. Een papier, een dun boekje – het kan van alles zijn geweest. Natuurlijk had ik erover gefantaseerd. Was het de brief waarin stond dat haar kind ingeloot was voor de komende lichting op het Eligant Lyceum? Was het een medische uitslag, onverwacht goed, of juist slecht? Een folder over glasvezel?

Het was in De Hoven, de details van het beeld kan ik me levendig herinneren. Haar houding. Ze leek tomeloos ver weg in haar gedachten, door wat er op het papier stond. Ze hield het met twee handen vast, had haar hoofd schuin gedraaid om te lezen. Ik zag haar van de zijkant. Haar opgestoken haar ving het licht van buiten op. Het was een mooi beeld. Afgelopen weekend belandde ik in het Rijksmuseum in Amsterdam. Een vriendin had ‘kaartjes voor Vermeer’ geregeld. Ik had enigszins opgezien tegen schuifelen in een file, hoe cultureel ook, maar was toch nieuwsgierig en ging met haar mee.

‘Wat een mensen,’ mompelde ik, wanneer we aansloten bij een groepje, om langzaam

Het was weergaloos. Ik zal niet snel vergeten hoe het eerste doek na binnenkomst tot me doordrong. Ondanks het groepje bezoekers ervoor, zag ik tussen de achterhoofden door Gezicht op Delft opdoemen, een doek van rond 1660. In volle glorie. Het straalde, het gaf licht. Het was zo mooi, dat de tranen in mijn ogen schoten. Een stel Franse toeristen trok verder naar het volgende schilderij, een dame in een scootmobiel volgde, en daar stonden mijn vriendin en ik; oog in oog met het stadsgezicht. De kleuren waren zo helder, de dreigende wolkenluchten zo magnifiek, de kade met de kleine figuren erop zo levensecht. ‘Ik heb nú al geen spijt dat we hiernaartoe zijn gegaan,’ fluisterde ik haar toe.

Een paar zalen verderop hing Brieflezende vrouw in het blauw, uit ongeveer 1663. Eén blik op dat doek toverde de mevrouw in De Hoven terug op mijn netvlies. Ze had weliswaar geen blauw aan gehad – ik herinner me een gelig vest –, maar de houding was exact dezelfde als die van de gestalte op het schilderij. Die óók een papier met beide handen vasthoudt, en óók gebiologeerd is door wat ze leest. Ik keek uitgebreid naar haar opgestoken haar en voelde langs mijn schouder de arm van iemand die zijn camera op de brieflezeres richtte.

O ja, ik slenterde niet door een straat, ik was op een mega-populaire expositie. Bijna vergeten.