Hij wenkte mij bij zich en zei met opgeheven wijsvinger: “oom Geert”. “Ja, mmm.” “Nee, nogmaals: oom Geert.” “Ja, oom.” “Geert.” “Geert.” 4. Om een paar honderd gasten even stil te krijgen ging Jan Holierook, Elst, voor in de zaal met zijn armen omhoog staan. Bij het zachter wordende geroezemoes zakte ook zijn handen. Prachtige techniek! Dat gebeurde ook toen prinses Beatrix eens op bezoek kwam. Ze zat tussen de trekkers aan tafel. Voor het toetje vroeg Jan op deze manier de aandacht. Doodse stilte. Toen zei Jan, als gebruikelijk: “lepels aflikken en vasthouden, borden doorgeven”.
‘Kom maar achter je grote neus vandaan, we hebben je toch al gezien’ 5. In het hoogseizoen moesten wij in Amsterdam soms wat noodbedden organiseren, maar er waren grenzen natuurlijk. Een paar Amerikaanse meisjes probeerde ik af te poeieren door te vertellen dat alleen de keukenvloer nog vrij was. Ze werden helemaal enthousiast. Ik besteedde er verder geen aandacht aan. Maar ’s avonds bleken er drie meisjes in hun slaapzak op de keukenvloer te liggen. Dat was te gek natuurlijk. ’s Morgens om 7 uur moesten wij daar alweer beginnen. Maar die grieten vonden het prachtig.
Ik kreeg een idee, ging naar het kolenhok en nam twee rattenklemmen mee. Ik zette ze voorzichtig op de keukenvloer en zei: “good night, be careful of the rattraps” (of zoiets). De meisjes vlogen gillend overeind en brachten uiteindelijk de nacht door in het dagverblijf. Als de familie Richter 25 jaar in het jeugdherbergwerk werkzaam is, wordt deze foto gemaakt. Het zijn vier echt paren, die achtereenvolgend de jeugdherberg te Bakkum hebben gediend. Van links naar rechts: de h eren Reinders, Rommerts, Richter en de dames Reinders, Rommerts, Richter. De familie Mooy, die de eerste boerderij-jeugdher berg beheerde, staat rechts.
6. Tijdens een heftige discussie op een conferentie over het toepassen van de regels – over onder meer hoge of lage leeftijd, leiderskaart, families – viel er een stilte omdat de deur door een laatkomer werd geopend. Ton Klein stond in de deuropening. Stem van Ad van der Kwast: “heb je je vader bij je?” 7. Ad en Ans van der Kwast zaten enige maanden in Beusichem. Ze konden er geen gasten ontvangen omdat het dak lekte en de met stro gevulde matrassen nat waren geworden. Na maanden schrijven, bellen en zeuren kwam het verlossende bericht dat het dak werd gerepareerd”. Ad voegde daaraan toe: “Laat ze vooral een maaimachine meenemen want de matrassen zijn intussen ontkiemd.” Herman Erbé
30
Stayokay - Verhalen van toen
Stayokay - Verhalen van toen
31