Elverdinge ligt volledig in de kasselrij Veurne, maar Vlamertinge ligt verdeeld over de kasselrijen Veurne en Ieper. De Krommenelst is het kleinere deel van Vlamertinge dat binnen de kasselrij Ieper ligt. De oorkonde van 1066 toont aan dat die indeling in kasselrijen dan reeds een feit is. Kasselrijen spelen een belangrijke rol op het gebied van rechtspraak en financieel bestuur, voor zover dit niet lokaal geregeld wordt. Binnen de kasselrij Veurne bestaat er zeker vanaf de 16de eeuw, een bijzondere fiscale regeling voor de ‘Acht Parochies’ (Elverdinge, Vlamertinge, Watou, Noordschote, Zuidschote, Reningelst, Loker, Woesten). Na de Vredes van Utrecht en Rastatt (1713, 1714) ontstaan er veel discussies in hoeverre de Acht Parochies nog mee moeten opdraaien voor de kosten van de kasselrij Veurne. De Acht Parochies worden in 1759 definitief een autonome instelling, zodat ze niet meer moeten bijdragen in de kosten van de kasselrij Veurne. De belangrijkste belasting van het Ancien régime is de ‘pointing en zetting’. De pointing is oorspronkelijk het bedrag dat voor de graaf van Vlaanderen is bestemd. De zetting is het bedrag voor de kasselrij. De verdeling van deze belasting gebeurt op basis van de dorpsgrenzen, waarbij Vlamertinge deels via de kasselrij Veurne en deels (Krommenelst) via de kasselrij Ieper bijdraagt in de regionale en centrale belastingen. Eerste druk van de in 1615 door Albrecht en Isabella goedgekeurde gewoonterechten of costumen van de kasselrij Veurne. SAI, Oude drukken, 34/(09)/1615
14
Volgende pagina: Deze door Peter Verbist in 1648 gedrukte kaart toont vrij nauwkeurig de dorpen Elverdinge en Vlamertinge. SAI, Kaarten en plannen, 165