Van de wachtzaal bij de dokter naar de directiestoel Willy Orlandini (71) begon zijn carrière als medisch vertegenwoordiger en bracht vele uren door in de wachtzalen van dokters. Later werd hij personeelschef assemblage bij Ford-Genk, directeur van vakantiecentrum Hengelhoef en Toerisme Limburg. Na zijn pensioen sloot Willy zijn loopbaan af als directeur van Herkenrode. Een kennismaking met onze eminente wijkbewoner. Orlandini, dat klinkt Italiaans? Ik ben nochtans geboren en getogen in Hasselt. En mijn voorouders wonen al eeuwenlang in België. De Italiaanse roots zijn er wel, maar daarvoor moet je terug naar de 17de eeuw. Toen was een van mijn heel verre voorvaderen huurling in het Spaanse leger van Filips II en blijkbaar heeft hij dan hier een Vlaamse schone ontmoet.
Hoe ben je medisch vertegenwoordiger geworden? Heel toevallig eigenlijk. Na mijn studies politieke internationale wetenschappen aan de KUL wou ik graag in de diplomatie, maar het Vlaamse kader was al helemaal ingevuld en dus moest ik op zoek naar ander werk. Ik heb heel veel uren in de wachtzalen van - 16 -
dokters gezeten. Dat was geen verloren tijd, want ik had me ingeschreven aan de faculteit economie van het PUC in Diepenbeek en mijn studieboeken nam ik mee naar de wachtzaal. Zo heb ik uiteindelijk mijn bachelor in economie en master in toerisme behaald.
En dan ben je op zoek gegaan naar ander werk? Inderdaad, in 1978 ben ik personeelsspecialist geworden in de assemblagehal van Ford-Genk. Maar niet lang daarna kreeg ik de vraag of ik onderdirecteur wilde worden van Hengelhoef. Ik zat dus met een gewetens probleem: enerzijds voelde ik meer voor Hengelhoef, omdat het in mijn ogen een grotere uitdaging was en ook omdat ik daar directeur kon worden. Anderzijds vond ik
