raçhane ve Þiþli. Üç ayrý alandaki güçlere bakýldýðý zaman üç ayrý kategoriye alýnabiliyor. Devrimciler, oportünistler ve reformistler. Þiþli ve Saraçhane’de alanýný þaþýrmýþ bazý gruplar var ama bu, söz konusu gerçeði deðiþtirmiyor. Statükocu davranýþ, yaratýcý olmayan düþünce, 1 Mayýs öncesi oportünist ve reformist çevreleri açmaza düþürdü. Yasak savmak için alanlara gidenler, usulden olduðu üzere hangi alanda olduklarýný ve o alanda olmalarýnýn ne kadar doðru olduðunu anlatan bir iki yazý yazýp, tabanlarýný avutuyorlar. Ýki ayrý alanda konumlananlar, birbirlerine ancak þöyle diyebilirler; “dinime küfredenler bari müslüman olsalar”. “Seneye birlikte olmak gerek” demeleri onlarýn birbirinden pek de farklý olmadýklarýný gösteriyor. Bu çevreler hangi alana gideceklerini kendileri de bilmiyorlardý. Özellikle Saraçhane, deyim yerindeyse þapkadan çýkmýþtýr. Sendikacýlar iki tarafý da bir yerlere götürmüþlerdir. Öncülere hem de komünist-devrimci öncülere bakýn hele! Bayraklar, afiþler, pankartlar hazýrlanýyor, Ýstanbul’da alan hazýrlamasý iþi ise baþkalarýna býrakýlýyor. Buradan çýkan sonuç nedir? Katýlýmcý kalmak, sadece gösterici olmayý kabul etmek. Bu tavýr onlar için geneldir. Gösteriþ yapmayý iyi bilmek, büyük enerji harcamak fakat sýnýflar savaþýnda iþçi sýnýfýnýn saflarýnda sürekli pasiflik! Bunun sebebi ideolojik yetersizlik deðil. Ýsteksizlikten ileri geliyor. Ýsteksizliðin sebebi ise iþçi sýnýfýnýn dýþýnda bir yerlerden, bunlarýn küçük-burjuva katmanlara dayanýyor olmalarýndan geliyor. Ýþçi sýnýfýnýn içinde bulunduðu durumu bilmiyorlar. Ýþçi sýnýfý adýna sendikacýlarý muhatap alýp onlarla ittifaka giriyorlar. Bir çevre var ki bu 1 Mayýs’ta çok dikkat çekti. Gittikçe çürüyen ve devrimcilere düþmanlaþan reformist EMEP çevresi. Bilmeyenler için söyleyelim. Bu çevrenin geçmiþi Maocu Halkýn Kurtuluþuna dayanýyor. Diðer Maocu gruplar gibi geçmiþte en büyük mücadelelerini Sovyetler Birliði’ne karþý verdiler. Türkiye’de ise DÝSK’e karþý mücadele ettiler. 1976-1977 1 Mayýslarýnda Taksim’e alýnmadýlar. 77 1 Mayýs provokasyonuna zemin hazýrladýlar. Onlar için Taksim Meydaný hiçbir zaman 1 Mayýs Alaný olmadý. Öyle bir tarihleri yok. Evrensel gazetesi her yýl Taksim gündeme gelince sýkýntýlara girer. Taksim’den vazgeçilince rahatlar. 1 Mayýs kürsüleri burjuva-sendikacýlara teslim edilir, kürsünün dibinde iþçi sýnýfýnýn “talepleri” haykýrýlýr! EMEP çevresinin içinde bulunduðu son durumu anlamak için þunu görmek yeterli. Saraçhane’ye DÝSK’in peþinden gidenlere “solcu” diyorlar. Politikadan arýnmýþ 1 Mayýs olamayacaðýna göre Þiþli ne oluyor. EMEP Saraçhaneye gitmeyi bile kendine zulüm olarak görürken kýsa bir süre sonra gerici-dinci-þeriatçý partilerle ve bir de MHP ile ayný mitingde boy gösteriyor. Bu ortalama solun ayný zamanda ne kadar geniþ bir mideye sahip olduðunu gösteriyor. Tabi bir de dirsek temasýnda bulunduklarý kesimlerin ortalama solu mideye indirme ihtimali de var. Ýstanbul’da kutlanan üç ayrý 1 Mayýs eylemi ile ilgili deðerlendirme yaparken, ortalama solun bu ruh halini de hesaba katmak gerekiyor. Kitle kuyrukçuluðunun sonunda gelebileceði yer, burasýdýr. Bundan ötesi kokuþmuþ bir bataklýktýr. Bir Y.E. Mücadele Birliði Okuru
Ýstanbul’da Üç Ayrý 1 Mayýs 1 Mayýs’ýn iþçilerin uluslararasý birlik-mücadele-dayanýþma günü olduðunun II. Enternasyonal tarafýndan dünya proletaryasýna duyurulmasýnýn üzerinden bir asrý aþkýn zaman geçti. O tarihten bu yana dünyanýn hemen bütün ülkelerinde iþçiler, 1 Mayýs’ý sahiplenerek alanlara çýkýp, sloganlarýný haykýrýrlar. Kapitalist toplumlarda baský ve kanla yazýlan 1 Mayýs tarihi, ülkemizde de oldukça geç kutlanmaya baþlanmasýna raðmen, daha ilk kutlamalarda iþçi katliamlarýna yol açtý. 1 Mayýslar burjuvazinin uykularýný kaçýrýr. Sömürücü sýnýf o günü hýzlýca geçip 2 Mayýs’a varmayý düþünür. Ýþçi sýnýfý ise aylar öncesinden 1 Mayýs’ý iple çeker, hazýrlýklara giriþir. 1 Mayýs günü iki sýnýfýn karþý karþýya geldiði gündür. Özellikle burjuva sýnýf açýsýndan bu çok nettir. Bütün tehditlerini, aþaðýlamalarýný ortaya serer; baskýlarý arttýrýr. Ülkemizde 1990 sonrasý kutlanmaya baþlanan 1 Mayýslarda ise iþçi sýnýfý salonlara hapsedilmek, tamamýyla pasifleþtirilmek istendi. Þu anda da hala var olan sendikal, siyasal önderlikler, iþçi sýnýfýný burjuva sýnýf karþýsýnda, kapitalizm içi kýrýntýlar isteyen bir sýnýf durumuna getirmek istiyorlar. Özellikle de karþý-devrimci sendikal önderlikler, iþçi sýnýfýnýn iktidarýndan bahsedilmesinden müthiþ rahatsýz olurlar. Bu adamlar her eylemde peþlerine takýlan küçük-burjuva sosyalistleri sayesinde altýn çaðlarýný yaþýyorlar. Ýstanbul 2004 1 Mayýs’ý oldukça öðretici oldu. Bu çevrelerin içinde bulunduklarý gerçek durum ortaya çýktý. Bunlarýn kendi pusulalarýnýn olmadýðý, birbirleriyle rekabet ederek, gösteriþ yaparak çoðalmayý arzuladýklarý, kafalarýnda önder olma, iktidar olma düþüncelerinin olmadýðý ortaya çýktý. Ýstanbul’da üç ayrý meydanda 1 Mayýs kutlandý. Taksim, Sa-
11