meflru göstermedir. ... Tarihte de hep böyle olmufltur. Zalimler, zulmün sahipleri halk›n ç›karlar›n› savunan, de¤erlerine sahip ç›kan halk›n öncülerine teslim olun, piflman olun ve bana biat edin demifltir. H›z›r Pafla, Pir Sultan'a nedamet getir seni affedeyim demedi mi? Kerbela'da Yezit'in Hz.Hüseyin'den istedi¤i kendi halifeli¤ini kabul etmesi de¤il miydi?.. Ve onlar zulme boyun e¤medikleri için, onursuzca yaflamay› kendilerine yak›flt›ramay›p reddettikleri için bugün hala bilinçlerimizde yafl›yorlar. Ç›kar›lan yasan›n amac› için birinci maddesinde "...toplumsal huzur ve dayan›flman›n güçlendirilerek devam ettirilmesidir" deniliyor. Neyin huzuru, ne dayan›flmas›?.. Sözkonusu huzur için bizim çocuklar›m›z›n birbirlerini ihbar etmesi flart öyle mi?.. Huzur dedikleri; Sabanc›lar’›n, Koçlar’›n huzurudur. Halk›n çocuklar›n›n, hem de ayn› amaç için biraraya gelmifl, s›rt s›rta vermifl, en a¤›r bedeller ödemifl bizim çocuklar›m›z›n birbirlerine k›rd›r›lmas› bizim için huzur de¤il, huzursuzluk kayna¤›d›r. Toplumsal dayan›flmay› de¤il, aksine halk›n kendi içinde dayan›flmas›n› dinamitleyecek bir politikad›r. fiu iki yüzlülü¤e, flu sahtekarl›¤a bak›n!.. Bizim çocuklar›m›za s›kt›klar› kurflunun paras›n› bizlerden isteyenler, halk› dehflete düflürmek için vurdu¤u o¤ullar›m›z›n, k›zlar›m›z›n kulaklar›n› kesen, kafa derilerini yüzenler, cesetlerini helikopterlerden kasaba meydanlar›na atanlar, insana insan pisli¤i yedirmekten uluslararas› mahkemelerde suçlu bulunanlar, binlerce Kürt köyünü yak›p y›k›p bombalayarak zorla boflaltanlar, hapishanelerde çocuklar›m›z› diri diri yakanlar, çocuklar›m›z›n kömürleflmifl cesetlerini torba içinde elleriBiz devrimci, yurtmize tutuflturanlar, çocuklar›m›z›n kollar›n› kopart›p, kosever mücadele pard›klar› kolu çöplü¤e, köiçerisindeki çocukpeklere atanlar, bizim çocuklar›m›za, "arkadafllar›m›z› diri diri hücrelerde ç›llar›n› gammazla, d›rtarak öldürmek için F tipi hangi evden ekmek tecrit iflkencesinden vazgeçald›n, kim sana bir meyenler, ölüm oruçlar›nda bardak çay verdi yaflam›n› yitiren 107, sakat hepsini bir bir aç›kb›rak›lan 500'den fazla insana ra¤men tecrit iflkencesini sürla; sen gel özgürlü¤ünü yafla, baflkas› dürenler sevgiden, flefkatten sözediyor... Sevgi sözcükleri ölsün, ac› çeksin" ile bildiriler, ça¤r› metinleri, diyecekmifliz... mektuplar yaz›yor, afifller haBu sözleri bir ana z›rl›yorlar.
söyleyebilir mi? Bir baba nas›l der bunlar›?.. Kim kendi elleriyle o¤lunu, k›z›n› ihbarc›, muhbir yapmak ister?..
Biz ailelere yazd›klar› mektuplarda "O bizim de evlad›m›z, biz de istemezdik" diyorlar, "Siz anne ve babalar›n deste¤iyle evlatlar›m›z› yeni bir yaflama haz›rlayal›m. Bir-
likte çocuklar›m›z› kurtaral›m" diyorlar. Düflünelim bir; flimdiye kadar her f›rsatta bize "çocuklar›n›za sahip ç›kmay›n", “hapishanelerde ziyaretine gelmeyin" ve hatta tecrite karfl› direnip ya da iflkenceli sorgularda, katliamlarda, infazlarda ölen evlatlar›m›z›n cenazesine sahip ç›kmamam›z› isteyenler hidayete mi erdi? "Çözün; Tecriti Kald›r›n" dedi¤imizde; coplarla, gaz bombalar›yla üzerimize sald›ran, Afyon'da MHP'li sivil faflistleri üzerimize salanlar ayn› yetkililer oldu¤una göre "hidayete erme" gibi bir durum da sözkonusu de¤ildir. Suç dosyalar›n› üst üste y›¤san›z dünyan›n en yüksek da¤›n› aflar. Bizden yard›m istemelerinin bir tek aç›klamas› var; bizleri, yani devrimci ve yurtseverlerin ailelerini kendi kirli, pis emellerine alet etmek. Biz devrimci, yurtsever mücadele içerisindeki çocuklar›m›za, "arkadafllar›n› gammazla, hangi evden ekmek ald›n, kim sana bir bardak çay verdi hepsini bir bir aç›kla; sen gel özgürlü¤ünü yafla, baflkas› ölsün, ac› çeksin" diyecekmifliz... Bu sözleri bir ana söyleyebilir mi? Bir baba nas›l der bunlar›?.. Kim kendi elleriyle o¤lunu, k›z›n› ihbarc›, muhbir yapmak ister?.. Olacak ifl de¤il ama bir an diyelim ki böyle bir namussuzlu¤a bulaflt›k; peki ya sonras›? Biz birbirimizin, biz çocuklar›m›z›n yüzüne nas›l bakaca¤›z? Utanc›m›zdan nas›l insan içine ç›kaca¤›z? Evet çok ac›lar çektik. Özlemlerimiz de içimize s›¤maz oldu... Ama yüre¤imizdeki o tertemiz duygular› kimseye sömürtmeyiz. Kimsenin kötü, pis emellerinin aleti olmad›k, olmay›z. Biz çocuklar›m›z› sadece kendi can›m›z›n bir parças› oldu¤u için sevmedik. Elbette can›m›z›n parçalar›d›r onlar. Ama onlara duydu¤umuz sevgimizin, özlemimizin büyüklü¤ü sadece bundan kaynakl› de¤ildir. Bizim çocuklar›m›z, kendileri için bir kibrit çöpü dahi istemediler. Onur dediler, namus dediler, adalet dediler... Bizler için, halk için mücadele ettiler, ediyorlar. Çocuklar›m›z› hiçbir zaman suçlu görmedik. Bütün bunlar› reddetmek, bize insanl›¤›n›zdan vaz geçin demektir. Hay›r, bin defa hay›r; biz çocuklar›m›z›n itirafç› yap›lmas›na karfl›y›z, alet olmayaca¤›z. Ve herkes duysun, bilsin ki öyle ucuz yalanlara karn›m›z tok. Kula¤a hofl gelen bir kaç süslü sözle çocuk mu kand›r›yorlar? Biz hep onurumuzla, namusumuzla yaflad›k, çocuklar›m›z›n da onurlar›na, namuslar›na leke getirmeyelim. Piflmanl›k yasas›na karfl› ç›kal›m, onurumuzu koruyal›m.
Say› 73 25 17 A¤ustos 2003