www.proleter.org
üretimin, sermayenin bizzat kendisidir. Salt rantçılığa vurmak, onu günah keçisi ilan etmekte, sermayenin akıl dışı, toplumun bir bölümünü (işçi sınıfı) köleleştirip-sömürerek sürekli katleden, yüzünü gizlemektedir. Rantçılık sadece sermayenin meyvesi, ürünüdür. “Kast yağması” olarak tanımlanan devrimin arkasındaki gerçek, sermayenin işçi sınıfının emeğini yağmalayan sömürüsü, kapitalist köleliktir. “Ne var ki, „topluma karşı muhalefet‟ geleneği olmadığı için yönetim felaketi baş gösterme, muhalefet iktidarı suçlar ama kendi iktidar olduğunda da bir şey değişmez. Çünkü suçlanması ve hedef gösterilmesi gereken ana unsur „yağmacılığa‟ göz yuman toplumsal siyasal sistemdir. Bunun temelinde de toprak rantı var. O ranttan vatandaş da, müteahhitte, siyasetçide , hatta bürokrat da yararlanınca bir sel otuz insanı ve milyarlarca lirayı yutuveriyor… aç gözlülük… beleşçilik, avantacılık, kurnazcılık, karşılıksız kalmaz, bu hayat er veya geç ama muhakkak ödetir.” (Mehmet Atlan Star) Son cümledeki sıralanan karakter özellikleri, burjuva bireyin özellikleridir. Sermayenin ilkel birikiminin kaldıraçlarıdırlar. Ne varki bunlar sermayenin birikim 16
tarzı değildir. Onun tarihi içinde yer almazlar. Onun birikiminin kaynağı, işçinin artı-emeğidir. Şimdiki aç gözlülüğü beleşçiliği, avantacılığı, kurnazlığı, kapitalistin kişiliğinde devam eder. Otuz insan ile “milyarlarca liraya” yan yana eşdeğer olarak ancak sıradan kapitalist ile böyle bayağı temsilcileri yan yana koyanlar onların göstermek istediği gibi modern kapitalizmin egemenliği bu toplumsal ve doğal afetlerin çözümünü getirmeyecektir. Bir kez daha tekrarlayayım, suçlanması ve hedef gösterilmesi gereken “yağmacılık” değil, bizzat sermayenin kendisidir. Çünkü kapitalizmin kişiliğinde, dere yatağına imara açan plazaları, otoyolları, yapan, altyapı yerine lale getiren, işçileri kapalı, kapısı olmayan servis aracına tıkan “rantçılığı” başat ve gözde ekonomik faaliyet haline getiren odur. “Bu bir rastlantı değildir. Bu kenti yönetenlerin ve seçimlerde halkın karşısına çıkarak, başarı masalları anlatanların suçudur.! … Eğer suçluyu doğru tanımlamazsak; „doğaya‟, „eski yönetimlere‟ , „takdiri ilahiye‟ flana bağlarsak, bu bütün halkın bu belalardan kurtulması olanaklı olmayacaktır.” (İhsan Çoradan Evrensel)