Kerkini, "Opposite or Next to" Preview by sofikitis

W IE EV

Απέναντι ή Δίπλα

IE W

Στο λεύκωμα με τίτλο «Απέναντι ή Δίπλα» παρουσιάζονται τρεις φωτογραφικές ενότητες: το «Ονείρεμα» του Δημήτρη Σοφικίτη από το 1999, το «Ένα πιθανό ταξίδι» του Πέτρου Σοφικίτη και το «Υδρόβιο πεπρωμένο» του Κωνσταντίνου Σοφικίτη από το 2018. Το λεύκωμα αποτυπώνει ένα ταξίδι στο χρόνο, με κοινό σημείο αναφοράς έναν τόπο πεπρωμένο. Έναν τόπο που ερήμην του ενώνει δύο γενιές ταξιδευτών.

Κείμενα / Text: Δανιέλα Αγγελή / Daniela Aggeli, Χριστίνα Κυπαρισσά / Christina Kiparissa Επιμέλεια δημιουργικού/ Design: Hλιάνα Αλεξάνδρου / Iliana Alexandrou Επιμέλεια κειμένων / Proofreading: Χριστίνα Κυπαρισσά / Christina Kiparissa

Επιμέλεια μετάφρασης / English translation: Έμιλυ Μανδηλαρά / Emily Mandilara Visual Memoir, 2022 ISBN 978-618-86012-0-8 1η έκδοση / 1st publication

Ποιήματα / Poems: Αγγελική Ηλιοπούλου / Aggeliki Iliopoulou Υπ. Διδάκτωρ Λατινικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ / PhD candidate in Latin Philology at NKUA

Κερκίνη, «Απέναντι ή Δίπλα» / Kerkini, “Opposite or Next to”

Με αφορμή αυτόν τον άτοπο τόπο, γεμάτο από μεταβλητές, η πραγματικότητα συναντά το ονείρεμα και ο ρεαλισμός τον υπερρεαλισμό. Η απουσία γίνεται παρούσα και η παρουσία συνειδητή. Ο χρόνος μηδενίζει και επιτρέπει στον Πέτρο και τον Κωνσταντίνο Σοφικίτη, να επιστρέψουν στη λίμνη της Κερκίνης και να συνδιαλεχθούν με τον πατέρα τους, Δημήτρη Σοφικίτη, μέσα στον τόπο και μέσω του τόπου, όπου εκείνος δημιούργησε το δικό του «Ονείρεμα», σχεδόν 20 χρόνια πριν. Οι εικόνες συνθέτουν ένα σημειολογικό αφήγημα δίχως αρχή, μέση και τέλος, επεξήγηση ή λογική σειρά. Επιτρέπουν στην φαντασία να γίνει οδηγός της ιστορίας και να εκτυλιχθεί μέσα σε έναν τόπο που διαρκώς αλλάζει, μεταμορφώνεται, αποσιωπά και αποκαλύπτει το ταξίδι της ψυχής.

In this book entitled “Opposite or Next to” three photographic entities are displayed: “Dreaming” by Dimitris Sofikitis from 1999, “An attainable journey” by Petros Sofikitis and “Aquatic destiny” by Kostantinos Sofikitis from 2018. The book depicts a journey through time, its common reference point being a destined land. A place that unknowingly joins two generations of travelers together. On the occasion of this misplaced land that is full of variables, reality meets dreams and realism meets surrealism. Absence becomes presence and presence becomes a conscious state. Time starts over and allows Petros and Konstantinos Sofikitis to return to the lake of Kerkini and converse with their father, Dimitris Sofikitis, within the space and through the space, where he created his own “Dream”, almost 20 years earlier. The images compose a semiotic narrative without a beginning, middle and end, explanation or logic order. Allowing the imagination to guide you through this story and unfold in a place that is constantly changing, transforming, and becoming silent only to then reveal a journey of the soul.

Ο Δημήτρης Σοφικίτης, ως αυτοδίδακτος, ήρθε σε επαφή με την φωτογραφία πειραματιζόμενος επί ώρες στον σκοτεινό θάλαμο που είχε ο ίδιος δημιουργήσει. Σήμερα είναι ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους φωτογράφους της γενιάς του, με το έργο του να έχει παρουσιαστεί σε πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2005 και το 2004, το Hellenic Foundation και το Hellenic American Union αντίστοιχα παρουσίασαν την ενότητα του Δημήτρη με τίτλο “The Weeping Meadow”, η οποία αντλεί το φωτογραφικό υλικό της από

The Kerkini wetland, as well as the National Park on a whole, is of utmost importance in the fields of scientific and educational study, biodiversity, recreation and ecotourism. It is one of the 10 Wetlands of International Importance of Greece whilst the National Park of Lake Kerkini makes up part of the Natura 2000 network of protected areas.

IE W

The artificial lake of Kerkini was created in 1932 with the construction of a dam on the river Strymova and its wetland is one of the 10 Wetlands of International Importance in Greece. More than 315 species of birds have been observed around the lake and in the surrounding mountains, for this reason it is considered one of the most important areas for birdwatching in Europe, while at the same time, the wetland is home to the largest number of water buffaloes in Greece.

τα γυρίσματα της ομώνυμης ταινίας του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Έργα του έχουν επίσης φιλοξενηθεί στις σελίδες ποικίλων εντύπων φωτογραφίας, μεταξύ των οποίων τα Paris Match, Positif, Der Spiegel, Form και Films Faust.

Ο υγρότοπος της Κερκίνης, όπως και το Εθνικό Πάρκο στο σύνολό του, παρουσιάζουν μέγιστη σημασία στους τομείς της επιστημονικής και εκπαιδευτικής μελέτης, της βιοποικιλότητας, της αναψυχής και του οικοτουρισμού. Το Εθνικό Πάρκο της Λίμνης Κερκίνης αποτελεί μέρος του δικτύου των προστατευόμενων περιοχών Nature 2000. Η συνολική έκταση της προστατευόμενης περιοχής του Εθνικού Πάρκου, ανέρχεται στα περί 831.000 στρέμματα, ενώ η έκταση της λίμνης μεταβάλλεται από 50.000 στρέμματα το Φθινόπωρο/Χειμώνα σε 70.000 στρέμματα την Άνοιξη/Καλοκαίρι.

In the autumn of 2021, Lake Kerkini was named by FORBES magazine among the five natural wonders in the Balkans, while in 2010 as part of the competition entitled “Aquatic Tourism” of the European Commission and the program “EUROPEAN DES - TINATIONS OF EXCELLENCE (EDEN) - EUROPEAN DESTINATIONS OF EXCELLENCE” the lake was chosen as the winning destination for Greece.

The total span of the protected area of the National Park amounts to approximately 831,000 acres, while the area of the lake varies from 50,000 acres in Autumn / Winter to 70,000 acres in Spring / Summer.

Το Φθινόπωρο του 2021 η λίμνη της Κερκίνης αναδείχθηκε από το περιοδικό FORBES ως ένα από τα πέντε θαύματα της φύσης στα Βαλκάνια, ενώ το 2010 στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Υδάτινος Τουρισμός» (“Aquatic Tourism”) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσω του προγράμματος «EUROPEAN DESTINATIONS OF EXCELLENCE (EDEN) - ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ» η λίμνη επιλέχθηκε ως νικητής προορισμός για την Ελλάδα. Η τεχνιτή λίμvη της Κερκίνης δημιoυργήθηκε τo 1932 με τηv κατασκευή εvός φράγματoς στov πoταμό Στρυμόvα και ο υγρότοπός της είvαι έvας από τoυς 10 Υγρότoπoυς Διεθvoύς Σημασίας της χώρας. Στο σημείο της λίμνης και στα βουνά που την περιβάλλουν έχουν παρατηρηθεί περισσότερα από 315 είδη πoυλιώv, γεγονός για το οποίο θεωρείται η σημαντικότερη περιοχή “bird-watching” στην Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα, στον υδροβιότοπο εκτρέφεται και o μεγαλύτερoς αριθμός υδρόβιων βoυβαλιώv στηv Ελλάδα.

Dimitris Sofikitis, was self-taught and became acquainted with photography whilst experimenting for hours in the darkroom he himself had created. Today he is one of the most recognized photographers of his generation, his work has been presented in numerous solo and group exhibitions in Greece and abroad.

Ο Πέτρος Σοφικίτης ξεκινάει την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην φωτογραφία το 2008 πλάι στον πατέρα του και καταξιωμένο φωτογράφο, Δημήτρη Σοφικίτη. Αφαιρετικός και άριστος «δαμαστής» των φυσικών πηγών του φωτός, ο Πέτρος καταφέρνει να πυροδοτήσει έντονα συναισθήματα και να κάνει τον θεατή συνοδοιπόρο στις ιστορίες των φωτογραφιών του. Έχει διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς, ενώ το 2011 έλαβε τον τίτλο “Contemporary Portrait Photographer of the Year”. Το έργο του έχει δημοσιευθεί στα μεγαλύτερα ελληνικά ενημερωτικά portals και έχει εκτεθεί σε σημαντικές γκαλερί και χώρους τέχνης στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις του εξωτερικού. Ο Κωνσταντίνος Σοφικίτης είναι επαγγελματίας φωτογράφος και μέλος του LensCulture Society. Η δουλειά του έχει δημοσιευθεί σε έντυπα και ψηφιακά μέσα, έχει εκτεθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει διακριθεί το 2017 με την πρώτη θέση στον διεθνή διαγωνισμό “Sony World Photography Awards”, ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε και στην Biennale της Βενετίας. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται κυρίως στην ταξιδιωτική φωτογραφία, αναδεικνύοντας σε αυτήν τον ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα. Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, ο Κωνσταντίνος ταξιδεύει συνεχώς τον κόσμο για λόγους επαγγελματικούς και όχι μόνο, αποτυπώνοντας την ζωή των ανθρώπων στους τόπους που επισκέπτεται.

In 2005 and 2004 respectively, the Hellenic Foundation and the Hellenic American Union presented Dimitris’ section, entitled “The Weeping Meadow”, which draws its photographic material from the shooting of the film of the same name by Theodoros Angelopoulos. Works of his have also been featured on the pages of various photographic publications, including Paris Match, Positif, Der Spiegel, Form and Films Faust. Petros Sofikitis begins his professional career in photography in 2008 by the side of his father, renowned photographer Dimitris Sofikitis. An abstract and excellent “master” of natural sources of light, Petros is able to evoke strong emotions and draw the viewer in as a companion to every story told in his photographs. He has been awarded in international competitions, winning the title of “Contemporary Portrait Photographer of the Year” in 2011, while his work has been featured in some of the biggest Greek news portals and appeared in well-known galleries and art spaces in Athens and other cities. Kostantinos Sofikitis is a professional photographer, member of the Lens Culture society (Magnum Photos). His work has been featured in numerous publications, on digital platforms and has been exhibited in Greece and abroad. In 2017 he was awarded first place at the Sony World Photography Awards (Open, Street Photography category) and that same year he took part in the Venice Biennale. His main area of focus is travel photography, emphasizing its anthropocentric point of view. A restless and creative soul, Kostantinos is constantly travelling the world for work but also for his own pleasure, capturing people’s lives in all the places he visits.

Ο Πέτρος και ο Κωνσταντίνος Σοφικίτης, 20 χρόνια αργότερα, αυτή την φορά εξολοκλήρου με την χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας μεσαίου φόρματ, αλλά και της εναέριας φωτογραφίας με τη χρήση drone, αναδεικνύουν τον ίδιο τόπο την λίμνη Κερκίνη, με εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Με μια φωτογραφική ενότητα από τον Πέτρο, «ένα πιθανό ταξίδι», που επικρατεί η λυρικότητα και ο σουρεαλισμός, και με μια ενότητα εναέριας απεικόνισης της Κερκίνης από τον Κωνσταντίνο, «υδρόβιο πεπρωμένο», που από ψηλά βουτάει στα άδυτα του ανθρώπινου μυαλού, ενώ συγχρόνως εστιάζει στις εποχιακές, μορφολογικές εναλλαγές της ιδιαίτερης αυτής λίμνης. Το εκπληκτικό αισθητικό αποτέλεσμα που παρουσιάζεται στην

Twenty years later, Petros and Konstantinos Sofikitis, this time creating solely using digital medium format technology, but also with the use of a drone to capture aerial footage, return to capture Lake Kerkini but this time from a completely different approach. With a photographic entity by Petros entitled, ‘a possible journey’, lyricism and surrealism prevail, and with an entity by Constantine depicting Lake Kerkini from an aerial perspective, ‘Aquatic destiny’, delves from high above into the enigma of the human mind.

έκθεση «Απέναντι ή Δίπλα» είναι ότι, ενώ τα μάτια μας βλέπουν μία διδιάστατη φωτογραφία, ο εγκέφαλος μας όχι μόνο αντιλαμβάνεται το είδωλο του πραγματικού χώρου ως ένα πραγματικό τριδιάστατο χώρο, αλλά και ως ένα νοητικό ταξίδι προς τον υπερχώρο (hyperspace)!

IE W

Dimitris Sofikitis, explores analog technology of the medium format in a personal project that lasted a year, he completes the entity ‘dreaming’ in 1999, the theme of “absence” lying at the heart of this narrative. A few years later, taking advantage of the changes from analog to digital technology, he travels back to the beginning of the 20th century, composing his own story when he photographs the set of the film “The weeping meadow” by Theodoros Angelopoulos sunk at the bottom of Lake Kerkini.

Ο Δημήτρης Σοφικίτης, μέσα από την αναλογική τεχνολογία του μεσαίου φόρματ σε ένα προσωπικό project που διήρκησε ένα χρόνο, ολοκληρώνει το 1999 την ενότητα «ονείρεμα», έχοντας σαν κεντρική αφήγηση την «απουσία». Μερικά χρόνια αργότερα, εκμεταλλευόμενος την αλλαγή από την αναλογική στην ψηφιακή τεχνολογία, μας ταξιδεύει πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα, συνθέτοντας μια δική του ιστορία όταν φωτογραφίζει το κατασκευασμένο στον βυθό της λίμνης Κερκίνης ντεκόρ της ταινίας «το λιβάδι που δακρύζει» του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

At the turn of the century (1999–2022) Lake Kerkini functions as a common source of expression and inspiration for the family of photographers Dimitris, Petros and Konstantinos Sofikitis. But this is not just a passage through time into the millennia, from the 20th to the 21st century. From a technological perspective, it is also a transition from the analog to the digital age that affects everything around us and, consequently, the artistic field of photography.

Στο γύρισμα του αιώνα (1999–2022) η λίμνη Κερκίνη λειτουργεί σαν κοινός παρονομαστής έκφρασης για την οικογένεια φωτογράφων Δημήτρη, Πέτρου και Κωνσταντίνου Σοφικίτη. Αυτό όμως δεν είναι απλώς ένα χρονικό πέρασμα από τον 20ο στον 21ο αιώνα. Από τεχνολογικής άποψης είναι και ένα πέρασμα από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή, που επηρεάζει τα πάντα γύρω μας και, συνεπώς, τον καλλιτεχνικό χώρο της φωτογραφίας.

Αυτό συμβαίνει γιατί οι φωτογράφοι Δημήτρης, Πέτρος και Κωσταντίνος, πέρα από την σουρεαλιστική καλλιτεχνική παρέμβαση στο περιεχόμενο της φωτογραφίας, που πιστεύω ότι σχετίζεται με την εγκεφαλική εφαρμογή της Πλατωνικής Ιδέας, γνωρίζουν σε βάθος, τόσο την απαραίτητη σύγχρονη επιστημονική γνώση, όσο και την τεχνολογική εμπειρία, που σήμερα απαιτείται για την λήψη, διαχείριση και παραγωγή μιας αφαιρετικής φωτογραφίας. Ο Δημήτρης, Πέτρος και Κωσταντίνος Σοφικίτης είναι ένα παράδειγμα αισιόδοξων δημιουργών, το έργο των οποίων χρησιμοποιεί την εικαστική δύναμη της Φύσης για να μας ταξιδέψει παντού. Εδώ, εκεί, πάνω στην γη, στης λίμνης τα νερά, στα σύννεφα ψηλά. Εγώ νιώθω ... ανάταση ισχυρή. Ομότιμος Καθηγητής Νικόλαος-Γρηγόριος Κανελλόπουλος Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, Iόνιο Πανεπιστήμιο

The uniquely aesthetic result depicted in the exhibition ‘Opposite or Next to’ is that, while our eyes see a two-dimensional photograph, our brain not only realizes the image of real space as a real three-dimensional area, but also as a cognitive journey into hyperspace! This is because the photographers Dimitris, Petros and Konstantinos, despite their surrealistic approach regarding the content of the photograph, which I believe is a reference to Platonic realism, have an in-depth awareness of the necessary modern-day technologies and scientific applications required to capture, edit and produce an abstract photograph. Dimitris, Petros and Konstantinos Sofikitis are an example of artists who create with optimism and soul, whose work uses the visual power of Nature to transport us everywhere and anywhere, here, there, on earth, in the lake’s waters, high up in the clouds. I feel ... a strong current moving me. Professor Emeritus Nikolaos-Grigorios Kanellopoulos Department of Sound and Visual Arts, Ionian University

Ήταν κατά κάποιον τρόπο αναπόφευκτο για αυτούς να «μπολιαστούν» με την «Κερκινίτιδα» του Δημήτρη στις συχνές επισκέψεις τους, που οδήγησε στις φωτογραφικές ενότητες «Ένα πιθανό ταξίδι» και «Υδρόβιο πεπρωμένο», και όχι μόνο, αλλά και να αναπτύξουν τη δική τους σχέση με την περιοχή και τους ανθρώπους της.

In the meantime, however, Dimitris had presented the photographic project entitled “Dream” about Kerkini and we had published the first quality brochure and posters promoting the area in panoramic format, a visual format that was ahead of its time.

His love for the area was passed on to the next generation, his sons Petros and Konstantinos. On their frequent visits to the lake, it was somehow inevitable for them to see what their father Dimitris saw in Kerkini, inspiring a number of photographic projects including “An attainable Journey” and “Aquatic fate” among others and leading them to develop a relationship of their own with the area and its people.

Δύο γενιές φωτογράφων, που συνέπεσαν με το πέρασμα από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή της φωτογραφίας, τρεις διαφορετικές ματιές σε ένα κοινό θέμα, που αποτυπώνονται με 20 χρόνια διαφορά σε τρεις φωτογραφικές ενότητες, για μια Κερκίνη που αλλάζει διαρκώς, άγνωστη, ακόμη και τώρα, στους πολλούς (ντόπιους και μη).

Two generations of photographers, who coincide during the transition from the analog to the digital age of photography, three different takes on one common subject, three separate photographic themes captured with a 20-year gap to expose a Kerkini that is constantly changing and that remains unknown to most (locals and non-locals) to this day.

Θεόδωρος Ναζηρίδης

Theodoros Naziridis

Γενικός Συντονιστής Φορέα Διαχείρισης Λίμνης Κερκίνης νυν, Παράρτημα Κερκίνης, της Μονάδας Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Κορώνειας–Βόλβης, Κερκίνης, Θερμαϊκού και Προστατευόμενων Περιοχών Κεντρικής Μακεδονίας, του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α.)

General Coordinator of the Lake Kerkini Management Authority currently, Kerkini Branch, The Management Unit of Koroneia-Volvi, Kerkini and Thermaikos National Parks and Protected Areas of Central Macedonia of the Natural Enviroment & Climate Change Agency (N.E.C.C.A.)

IE W

Στο μεταξύ όμως, ο Δημήτρης είχε παρουσιάσει την φωτογραφική ενότητα «Ονείρεμα» για την Κερκίνη και είχαμε εκδώσει και το πρώτο ποιοτικό φυλλάδιο και αφίσες για την περιοχή, και μάλιστα σε πανοραμικό φορμά, πρωτοποριακό για την περίοδο εκείνη. Αυτή την αγάπη του για την περιοχή την μετέδωσε στην δεύτερη γενιά, τον Πέτρο και τον Κωνσταντίνο.

Dimitris and I met somewhere in the mid 1990s, a time when he rediscovered Kerkini and began exploring it further. Since then, he developed a unique bond with the area and especially with its people, which has since developed into a deep friendship and mutual respect. With the knowledge he had already obtained about the area, he was able to persuade the late Theodoros Angelopoulos to choose it for the location of his film “The Tearful Meadow” in the early 2000s (who of course could not believe that it was the place he had been searching for his film – he had discovered another Kerkini for his film “Meteor step of the stork”, he was convinced one day in November when the three of us met amongst the vast expanse of the lake’s depths revealed during the autumn / winter months, disappearing amidst the winter fog).

Με τον Δημήτρη γνωριστήκαμε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, την περίοδο που ανακάλυπτε εκ νέου και εξερευνούσε την Κερκίνη. Από τότε ανέπτυξε μία ιδιαίτερη σχέση με την περιοχή, και κυρίως με τους ανθρώπους της, η οποία εξελίχθηκε σε βαθιά φιλία και αλληλοεκτίμηση. Με την γνώση που είχε ήδη για την περιοχή, έπεισε τον αείμνηστο Θόδωρο Αγγελόπουλο να την επιλέξει για τα γυρίσματα της ταινίας «Το λιβάδι που δακρύζει» στις αρχές της δεκαετίας του 2000 (ο οποίος βέβαια δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν ο χώρος που έψαχνε για την ταινία -γνώρισε μία άλλη Κερκίνη στο «Μετέωρο βήμα του πελαργού»- πείστηκε όμως μια μέρα του Νοέμβρη που βρεθήκαμε οι τρεις μας στις απέραντες εκτάσεις του βυθού της λίμνης που αποκαλύπτονταν το φθινόπωρο/ χειμώνα, οι οποίες χανόταν μέσα στην χειμωνιάτικη ομίχλη).

δ.σ.

IE W

When absence becomes unbearable, games of the mind begin their own journey leading to surreal streets of nothingness and you are searching to find your match in the (oneirema) dream there are two souls that stand at times opposite one another and at times behind one another. Searching along these roads to find an endless magical journey, at times together and at times apart. The road they follow is sometimes lost vanishing into the sea and sometimes found in the grassland where there is a boat waiting to take them across without water there can be crossing and yet there is the journey that cannot resist them for any reason. A feeling so surreal due to the endless possibilities, maybe they will travel together in the end, maybe not. Searching, pondering, dreaming, resisting. Two souls searching to communicate with one another. (Oneirema) (Dream) a love story and one’s personal attempt to discover the ultimate journey. A lonely path Codes of communication are a thing of the past for them or perhaps they never needed them in order to be understood. They meet and travel alone together, maybe one day they will meet.

I would like as an alternative ending of this dreamscape scenario, something more optimistic than the shipwreck, maybe next time I will succeed. P.S when I use a panoramic view it is because I consider it the most faithful imitation of the human eye.

IE W

AN ATTANABLE JOURNEY

Ένα πιθανό ταξίδι, το ταξίδι της ζωής. Αέναο, δύσκολο αλλά και συνάμα αισιόδοξο. Οι φωτογραφίες του Πέτρου και του Κωνσταντίνου Σοφικίτη χρησιμοποιούν ως κεντρικό πυρήνα τον υδροβιότοπο της λίμνης Κερκίνης.

Petros chooses a lyrical narrative to capture the journey of his hero. A journey to the unknown, to discovery, to evolution. Difficult, hostile but not impossible.

An attainable journey, the journey of life. Eternal, difficult but at the same time optimistic. The photographs of Petros and Konstantinos Sofikitis use the wetland of Lake Kerkini as their focal point. Two different glances, one common theme: Aquatic Nature as an unfamiliar landscape. As a spectacle that reveals a paradoxical intensity found in the biodiversity of our ancestral land, and at the same time, the inconceivable amount of movement found in life where man finds himself passing through, often lonely, confused, a mere observer.

Ο Πέτρος επιλέγει μια λυρική αφήγηση, ώστε ν’ αποτυπώσει το ταξίδι του ήρωά του. Ένα ταξίδι προς το άγνωστο, την ανακάλυψη, την εξέλιξη. Δύσκολο, αντίξοο αλλά όχι αδύνατο. Συνοδοιπόρος του, ένα κόκκινο μπαλόνι. Σαν απομεινάρι παιδικής ηλικίας, κόκκινο σημάδι επίμονο μέσα στις μνήμες, αντίλογος της πορείας μέσα στα λευκά, εμμονικό στοιχείο από το οποίο κρατιέται εκείνος ή εκείνη, κάτι σαν ταυτότητα απαραίτητη σε κάθε βήμα - το τοπίο χάνει την δραματική του διάσταση επειδή υπάρχει το μπαλόνι.

Petros Sofikitis x Konstantinos Sofikitis

π.σ.

Είναι μια εφεύρεση του οδοιπόρου για να αντέχει την τρομακτική ομορφιά γύρω του. Είναι μια επιλογή που συνοψίζει τα τεχνάσματα που παίρνουμε μαζί μας στο ταξίδι, για να γίνει το ταξίδι μας μέσα στην άγνωστη Φύση πιο «ανθρώπινο», βατό, οικείο.

Δύο διαφορετικές ματιές, ένα κοινό θέμα: Η Υδρόβια Φύση ως τοπίο ανοίκειο. Ως θέαμα που εγείρει την παράδοξη ένταση του βιολογικού τόπου της καταγωγής μας και, συνάμα, της ασύλληπτης κίνησης της ζωής μέσα στην οποία ο άνθρωπος βρίσκεται περαστικός, μοναχικός, εν απορεία, ελάχιστος παρατηρητής.

IE W

Πέτρος Σοφικίτης x Κωνσταντίνος Σοφικίτης

His companion, a red balloon. Like a remnant of childhood, a red mark persistent in every memory, a contradiction along this journey covered in white, an obsessive element to be held on tightly, perhaps a form of identity necessary every step of the way - the landscape loses its dramatic depth because there is the balloon. Invented by the traveler to endure the terrifying beauty that surrounds him.

κ.σ. Στις εικόνες του Κωνσταντίνου, μοιάζει ο ήρωας να γίνεται ένα βλέμμα που ατενίζει από ψηλά. Ένα βλέμμα που προκαλεί την απορεία, καθώς διαστέλλει το αντικείμενο της παρατήρησης και το παραμορφώνει σουρεαλιστικά σε πολλαπλές αναγνώσεις: είναι τα νερά της λίμνης; Τα φυσικά ρεύματα, οι σχηματισμοί και η βάρκα; Ή μήπως βρεθήκαμε μπροστά

σε υπόγεια φωτογράφιση στα έγκατα της Γης; Σε άλλο πλανήτη; Μήπως με μικροσκόπιο ατενίζουμε βακτήρια σε κάποιον οργανισμό; Ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά. Η αγωνία, η χαρά της ανακάλυψης, εξωθούν την ζωή στο έπακρο της έντασης, καθιστώντας την μυστηριακά ελκυστική. Ο άνθρωπος ως σημάδι σκεπτό και σκεπτόμενο μέσα στο αγέρωχο αεί της υδρόβιας Φύσης που τον παρήγαγε... Ένα ταξείδι μεγάλο, παράξενο, συχνά τρομακτικό, αλλά αναπάντεχα πιθανό…

AQUATIC FATE In Konstantino’s images, it seems that the hero’s gaze is looking down from above. A gaze that causes wonder as it expands the object of observation and distorts them in a surreal way to create multiple interpretations: does the water belong to the lake? The natural currents, the formations and the boat? Or did we find ourselves in front of an underground photoshoot at the center of the Earth? Or on another planet? Are we looking at bacteria under a microscope? One can never be too sure. The agony of discovery, the joy of discovery, push life to its fullest intensity, making it mysteriously attractive. Man as a trace of contemplation and thought amongst the grand vastness of the aquatic Nature that produced him… A big journey, strange, often frightening, but unexpectedly attainable…

IE W

IE W EV

Επίδοξη προτεραιότητα

Δεν ήξερε παρά ν’ ανθολογεί τη λίμνη κάτω απ’τα βήματα και με τη σκόνη των πράξεων να επισημαίνει ενδεχόμενα. Σημαία στη γλώσσα να θάβει μιας επίδοξης προτεραιότητας.

Aspiring priority Aspiring priority He knew to to collect He knew nothing nothingelse elsebut but collect the lake underneath the footsteps the lake underneath the footsteps and with and with the thedust dustofofdeeds deeds to point out any possibilities. to point out any possibilities. A flag on the tongue to bury A on the tongue to bury an flag aspiring priority. an aspiring priority.

Την Ηλιάνα, που καθε τρελή ιδέα που μας ερχόταν στο μυαλό, εκείνη την πέρναγε χωρίς δεύτερη σκέψη στο χαρτί. Την Χριστίνα, που παρόλο το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που γνωριζόμαστε, γράφοντας τα κείμενα για την έκθεση ήταν σαν να μας γνωρίζει μια ολόκληρη ζωή. Την ξαδέρφη μας την Αγγελική, για τα ποιήματά της που συνοδεύουν τις εικόνες μας στις επόμενες σελίδες. Την Δανιέλα, που έδωσε μια πρώτη διάσταση και «σώμα» στις εικόνες μας. Την Έμιλυ για την αμέριστη και πάντα άμεση συμβολή της στην μετάφραση των κειμένων. Σε εκείνον τον Φίλο που είναι πάντα παρών, ακόμα και όταν βρίσκεται μίλια μακριά. Στους ανθρώπους που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης. Στην Άννα Μαρία που στήριξε με τον τρόπο της αυτή την προσπάθεια.

Behind individuals entity hides a larger group of people. As is the case in this exhibition, which could not have been made possible had it not been for the invaluable help and support of a special group of people. To start off we would like to say a big thank you to our parents who taught us to love the land we grew up on in all its expanse. Next, Theodore, without his guidance the lake would have looked completely different through our eyes. Iliana who transcribed every crazy idea we had on paper. Christina, who despite only knowing us for a short time wrote the texts for the exhibition as if she had known us for an entire lifetime. Our cousin Aggeliki, for her poems that accompany our photographs on the pages that follow. Daniela, who gave the first dimension and “body” to our images. To Emily for her dedicated and fast response with the translation of the texts. To that Friend who is always present even though he is miles away. To all the people who were a source of inspiration. To Anna Maria who supported this project in her own way.

Πέτρος & Κωνσταντίνος Σοφικίτης

Petros & Konstantinos Sofikitis

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου, που βοηθήσανε στην ολοκλήρωση της φωτογραφικής ενότητας «Ονείρεμα». Τον Θοδωρή Ναζιρίδη, τον Τριαντάφυλλο Γιαντζίδη και τον Χαρίση, που δεν βρίσκεται πια στην ζωή.

A big thank you to my friends who helped in the completion of this photographic entity “Oneirema” - “Dream”. Thodoris Naziridis, Triantaphyllos Giantzidis and Harisi, who are no longer with us.

Δημήτρης Σοφικίτης

Dimitris Sofikitis

IE W

Σε κάθε τι ατομικό, πάντα κρύβεται κάτι ομαδικό. Έτσι και σε αυτή την έκθεση δεν θα μπορούσε να λείπει ένα σύνολο ανθρώπων που το έκαναν όλο αυτό «απτό». Να ξεκινήσουμε με ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς μας, που μας έμαθαν να αγαπάμε τον τόπο μας από άκρη σε άκρη. Τον Θοδωρή που χωρίς την καθοδήγησή του, η λίμνη στα μάτια μας θα φάνταζε εντελώς διαφορετική.

Truth

Με το φεγγάρι μισό, τη μιά στα χέρια την άλλη στον κρόταφο, πάντα τη νύχτα μετρούσε τις λίμνες με τον φώσφορο. Κι έβγαζε λέπια καθώς γερνούσε να επιστρέψει στο σπίτι το υγρό. Στα μάτια του η λήθη ήταν μια φίλη παιδική που έπαιζαν κρυφτό, τότε που τα αινίγματα και οι μύθοι ήταν η μόνη λύση, η μόνη αρμάμαξα για κόμβο αστρικό.

With the half moon, one in the palms the other at the temple, he always measured the lakes with phosphorus at night. It grew scales as it got older to return to its liquid home. In his eyes oblivion was a childhood friend playing hide and seek, when riddles and myths were the only solution, the only chariot for a stellar crossing.

Αλήθεια

Τι έγινε μ’ εκείνο το μπαλόνι; Ατύχησα, αστόχησα, δεν ξέρω. Άλλοτε το φουσκώνω τόσο πολύ που με σέρνει απ’ τα δόντια. Άλλοτε σκάει μες στην κοιλιά μου κι άλλοτε πουλιά του τρων τα σωθικά όταν αυτό στα ψεύδη του κοιμάται μεθυσμένο.

Μπαλόνι